Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Στο «στόχαστρο» 89 κοινωνικά επιδόματα – Τι εξετάζεται για τους ανέργους


Κατάργηση κοινωνικών επιδομάτων αλλά και εισοδηματικά κριτήρια για την καταβολή τους περιλαμβάνει το σχέδιο περικοπών 3 δισ. ευρώ που συζητά η κυβέρνηση.

Πρόκειται συνολικά για 89 κοινωνικά επιδόματα, παροχές και επιχορηγήσεις «κοινωνικού χαρακτήρα», που μπαίνουν στο στόχαστρο των περικοπών με πιλότο ειδική έκθεση του ΟΟΣΑ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα» στην έκθεση προτείνεται η καταβολή σχεδόν όλων των κοινωνικών επιδομάτων με βάση εισοδηματικά κριτήρια και η κατάργηση δεκάδων επιδομάτων που χορηγούνται από διάφορους φορείς.

Στην έκθεση του ΟΟΣΑ διαπιστώνεται ότι το σημερινό σύστημα κοινωνικής προστασίας των 89 επιδομάτων εκτός από πολυδαίδαλο είναι και αναποτελεσματικό, καθώς μόνο οι μισοί επιδοματούχοι είναι πραγματικά φτωχοί. Η ίδια έκθεση παραδέχεται ότι η λιτότητα και το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής σε συνδυασμό με την παρατεινόμενη ύφεση και την ανεργία αυξάνουν τη φτώχεια στην Ελλάδα και για τον λόγο αυτό υπογραμμίζει πως η μεταρρύθμιση θα πρέπει να εξοικονομεί από τις περικοπές πόρους υπέρ των ασθενεστέρων, να συνδεθεί με άλλες αλλαγές και να καταλήξει σε ένα νέο σημείο ισορροπίας με γνώμονα τη στόχευση στους πραγματικά ασθενέστερους και την αύξηση της αποτελεσματικότητας των κοινωνικών μεταβιβάσεων.

Στο πλαίσιο αυτό ο ΟΟΣΑ υποδεικνύει:
1. Την καταβολή όλων των κοινωνικών παροχών – επιδομάτων με βάση εισοδηματικά κριτήρια.
2. Την επιμήκυνση του χρόνου επιδότησης της ανεργίας στα δύο χρόνια (από ένα σήμερα) με κάλυψη ακόμη και όσων δεν έχουν τις προϋποθέσεις για αρχική εγγραφή στον ΟΑΕΔ κατόπιν ελέγχου του εισοδήματος και την ενίσχυση των προγραμμάτων κατάρτισης.
3. Την καταβολή επιδόματος στέγασης (ενοικίου) με εισοδηματικά κριτήρια και εναλλακτικά για οικογένειες με τουλάχιστον ένα παιδί.
4. Τη διατήρηση μόνο ενός οικογενειακού επιδόματος που θα καταβάλλεται και αυτό με εισοδηματικά κριτήρια.
5. Την αντικατάσταση των δεκάδων μορφών και τύπων επιδομάτων αναπηρίας – ανικανότητας με μόνο επίδομα το οποίο θα καταβάλλεται με βάση εισοδηματικά κριτήρια.

Για τον έλεγχο των πληρωμών, ο ΟΟΣΑ ζητεί τα επιδόματα να καταβάλλονται με βάση τον προσωπικό ΑΜΚΑ του κάθε δικαιούχου, να περιοριστούν οι φορείς που τα καταβάλλουν υπό την εποπτεία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και να υπάρχει στενός έλεγχος των κοινωνικών προγραμμάτων από τη Βουλή.

Στις 89 παροχές που μπαίνουν στο μικροσκόπιο περιλαμβάνεται το επίδομα ανεργίας αλλά και το ΕΚΑΣ, για τα οποία στελέχη του υπουργείου Εργασίας τόνιζαν ότι δεν θα θιγούν.

ΔΗΛΩΣΗ ΑΡΝΗΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΦΟΡΩΝ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ



ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΥ………………………….. 
O/H ……………………………………………………………………………………… κάτοικος ……………....... οδός ………………............... αρ………
με ΑΦΜ ……………….  υποχρεωμένος να σέβομαι το Σύνταγμα της Ελλάδας και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, όπως με σαφήνεια ορίζεται στο άρθρο 120 παρ.2 και τηρώντας το Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 120 παρ.4 σύμφωνα με το οποίο δικαιούμαι και υποχρεούμαι να αντιστέκομαι με κάθε μέσο εναντίον όποιου επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία δηλώνω ότι:

Αρνούμαι να συμμετάσχω στο μακάβριο σχέδιο εξόντωσης του Ελληνικού Λαού, το οποίο υλοποιείται και μέσω της, κατά κοινή ομολογία και καταφανώς, άδικης και αντισυνταγματικής φορολογίας, καθώς, ούτε αναλογικά ως προς την δυνατότητα του και τα εισοδήματά του φορολογείται ο Έλληνας πολίτης, αλλά και οι φόροι που πληρώνει δεν χρησιμοποιούνται για να υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον του Ελληνικού Λαού, αλλά κατευθύνονται προς άγνωστους και άνομους προορισμούς.

Απόδειξη των παραπάνω, αποτελεί το ότι, ενώ τα τελευταία τρία χρόνια, μειώθηκαν δραματικά τα εισοδήματα των μικρών και μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, οι φόροι τους οποίους αυτά πληρώνουν αυξήθηκαν δυσανάλογα, όπως και το κόστος ζωής, και ο δημόσιος και ιδιωτικός βίος των Ελλήνων φορολογουμένων υποβαθμίστηκε, εκ του οποίου αποδεικνύεται ότι οι φόροι δεν χρησιμοποιούνται για το καλό του Ελληνικού Λαού και την εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος, αλλά για εξυπηρέτηση άλλων   συμφερόντων, τα οποία κατονομάζουν συγκεκριμένα και καταγγέλλουν πλήθος ελλήνων και ξένων πολιτών σε δημόσιες τοποθετήσεις και πράξεις τους.

Ως εκ τούτου, αρνούμαι να καταβάλω τους ανήθικους, αντισυνταγματικούς και απάνθρωπους φόρους που ορίζει ο αντισυνταγματικός και απάνθρωπος φορολογικός νόμος, συμβάλλοντας έτσι, με την τυφλή και δουλική υπακοή μου, σε ένα προμελετημένο έγκλημα.

Επιφυλάσσομαι να πληρώσω τους φόρους μου, εάν και εφόσον η φορολογική νομοθεσία τροποποιηθεί προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, και δη εκείνου του κομματιού του οποίου κατάφορα παραβιάζονται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα στη ζωή, την τιμή και την αξιοπρέπεια, και εάν και εφόσον αποκατασταθεί η αναλογία της φοροδοτικής μου ικανότητας προς τη φορολόγησή μου, σύμφωνα με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Εξάλλου, όπως πιστοποιεί η σύγκριση της φετινής φορολογικής μου δήλωσης με αυτές των προηγούμενων ετών, τα εισοδήματά μου έχουν μειωθεί δραματικά, και επομένως είναι αντικειμενικά αδύνατον να εισφέρω τα όσα αδίκως και παρανόμως μου χρεώνονται.

Η παρούσα δήλωση να επισυναφθεί στην φορολογική μου δήλωση. Σας υπενθυμίζω οτι: Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα (Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 1 παρ.2 παρ.3).
Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας (Σύνταγμα της Ελλάδας, άρθρο 2 παρ.1). Τέλος σας υπενθυμίζω ότι ο δημόσιος υπάλληλος υποχρεούται να τηρεί το Σύνταγμα και να υπακούει σε αυτό και όχι στους ανωτέρους του.

Ημερομηνία ………………………………………………………….

Ο ΔΗΛΩΝ/Η ΔΗΛΟΥΣΑ

Το χαράτσι της Δ.Ε.Η. δεν καταργείται - Ο εκβιασμός συνεχίζεται!


Οριστικά με το λογαριασμό της ΔΕΗ και φέτος το χαράτσι 

Το χαράτσι θα βεβαιωθεί και θα πληρωθεί και φέτος με το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος και σε πέντε διμηνιαίες δόσεις. Μόλις χθες και μετά από συνεχείς διαβουλεύσεις μεταξύ του υπουργείου Οικονομικών και στελεχών της ΔΕΗ εγκαταλείφθηκαν όλες οι εναλλακτικές που είχαν εξετασθεί και το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ), όπως λέγεται επισήμως το χαράτσι, θα βεβαιωθεί και θα εισπραχθεί ακριβώς όπως και το 2011, δηλαδή με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος.

Το υπουργείο Οικονομικών οδηγήθηκε σε αυτήν την απόφαση καθώς όλοι οι άλλοι τρόποι που εξετάσθηκαν κρίθηκαν ως περίπλοκοι και γραφειοκρατικοί. Το γεγονός ότι έχει με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρωθεί η ποινή της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους δεν το πληρώσουν δημιουργεί έντονες ανησυχίες στην Καραγιώργη Σερβίας ότι οι φορολογούμενοι που δεν θα το πληρώσουν φέτος θα είναι πολλοί περισσότεροι από τους περίπου μισό εκατομμύριο που δεν το πλήρωσαν πέρυσι.

Τις τελευταίες ημέρες η ηγεσία του ΥΠΟΙΚ εξέτασε μια σειρά από εναλλακτικά σενάρια αναφορικά με τον τρόπο βεβαίωσης και αποστολής του χαρατσιού στους φορολογούμενους. Στόχος ήταν η αποσύνδεση του χαρατσιού από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ προκειμένου να μην πληγούν τα έσοδα της ΔΕΗ όπως έγινε πέρυσι, αλλά και να εισπραχθεί πιο εύκολα και αποτελεσματικά από το δημόσιο.

Στο πλαίσιο αυτό εξετάσθηκε η εναλλακτική της βεβαίωσης του χαρατσιού σε ξεχωριστό ειδοποιητήριο σε σχέση με το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο και θα ταχυδρομούνταν σε ξεχωριστό φάκελο σε σχέση με το λογαριασμό της ΔΕΗ. Με αυτόν τον τρόπο αυτοί που θα επιθυμούσαν να μην πληρώσουν το χαράτσι θα πλήρωναν κανονικά το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που κατανάλωσαν καθώς και τα υπόλοιπα τέλη (ΤΑΠ, δημοτικός φόρος κλπ). Παράλληλα, το ειδοποιητήριο για το χαράτσι θα πληρωνόταν σε ταμείο τράπεζας ή στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και την όλη ευθύνη για την είσπραξη θα είχε το υπουργείο Οικονομικών.

Τελικά, μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις με επιτελείς της ΔΕΗ το ΥΠΟΙΚ έκρινε ότι το παραπάνω σύστημα θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα έλυνε καθώς ήταν μια περισσότερο κοστοβόρα και περίπλοκη λύση σε σχέση με την βεβαίωση του ΕΕΤΗΔΕ μαζί με το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος.

Το χαράτσι φέτος πρόκειται να πληρωθεί σε πέντε διμηνιαίες δόσεις με την πρώτη να εμφανίζεται στον επόμενο λογαριασμό του ρεύματος και την τελευταία μέσα στους πρώτους μήνες του 2013 (τα έσοδα θα προσμετρηθούν στον φετινό προϋπολογισμό).

Έτσι, οι φορολογούμενοι που θα επιστρέψουν από τις διακοπές του Αυγούστου θα βρουν στο ταχυδρομικό κουτί τους το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος ο οποίος θα είναι φουσκωμένος επειδή θα έχει ενσωματωθεί σε αυτόν η πρώτη από τις πέντε δόσεις για το χαράτσι.

πηγή: http://www.capital.gr/tax/News_tax.asp?id=1556204

«Μειώνοντας» τις αποστάσεις μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών (αναδημοσίευση)

Από εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)


Ζούμε σε μια εποχή που, τα φυτοφάρμακα, τα λιπάσματα, τα υβρίδια και τα μεταλλαγμένα έχουν μπει ολοκληρωτικά στην διατροφή μας. Η αγνή καθαρή ποιοτική τροφή σπανίζει και για να βρει κανείς πραγματικά ανόθευτη και φυσική τροφή πρέπει να ψάξει πολύ και να την πληρώσει ακριβά, καθώς το εμπόριο βιολογικών προϊόντων έχει μπει και αυτό για τα καλά στο παιχνίδι της κερδοφορίας.

Μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες διακινούν επικίνδυνες ουσίες και μη φυσικούς σπόρους ελέγχοντας την παγκόσμια αγορά της τροφής. Διεφθαρμένες κυβερνήσεις ψηφίζουν νόμους που ευνοούν την κυριαρχία αυτών των πολυεθνικών. Από την άλλη η πλειονότητα των καταναλωτών αγνοεί ή και ακόμα χειρότερα αδιαφορεί για την υγεία του που διακυβεύεται προς όφελος της μαζικής παραγωγής και της συμπίεσης του κόστους.

Οι αγρότες και οι απανταχού μικροκαλλιεργητές δουλεύουν για ένα κομμάτι άνοστου και επικίνδυνου ψωμιού, γίνονται έρμαια στα χέρια των πολυεθνικών, των εμπόρων, αλλά και των τραπεζών που τους δανείζουν με ληστρικά επιτόκια. Οι γεωργικοί συνεταιρισμοί που αντιστέκονταν, είναι πια στην ιστορία ή αναφέρονται ως θεωρητικές λύσεις.

Η βιολογική γεωργία, η οικολογία, το αλληλέγγυο εμπόριο και τα υποστηρικτικά τους κινήματα, αποδεικνύονται προσωρινά αναχώματα όταν αυτά εντάσσονται στο ισχύων οικονομικό σύστημα. Θεωρούμε ότι η όποια λύση θα έρθει, με την δημιουργία νέων μικρών, ευέλικτων και αλληλέγγυων δομών και φυσικά με την μαζική απαίτηση, διεκδίκηση και συμμετοχή των περισσοτέρων από μας.

Οι άνθρωποι που ξεκινήσαμε το μικροπρατήριο συντροφία κατανοώντας την άμεση σχέση των επιλογών μας να καταναλώνουμε οικολογικά προϊόντα και των προοπτικών που αυτό δημιουργεί για οικολογική παραγωγή και άρα βιώσιμους τρόπους διαχείρισης των πόρων, θέλαμε να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω. Να αποδείξουμε ότι αυτό επιτυγχάνεται ουσιαστικότερα μέσα από την συνεργασία ομάδων αποκαταναλωτών και παραγωγών με πυξίδα την αυτοοργάνωση, την ισονομία και την αλληλεγγύη.

Το μικροπρατήριο συντροφία ξεκίνησε επίσημα την φετινή Πρωτομαγιά και στοχεύει να διανύσει μεγάλο διάστημα, συσπειρώνοντας παραγωγούς, αποκαταναλωτές και εργαζόμενους. Δεν εμπορευόμαστε, αλλά συνεργαζόμαστε και αλληλοϋποστηριζόμαστε. Δημιουργούμε μια δομή ανθρώπινη, δίκαιη, έντιμη και καθαρής τροφής. Δεν κερδίζουμε εις βάρος των παραγωγών, αλλά δημιουργούμε θέσεις εργασίας και χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους παραγωγούς.

Όλοι έχουμε δικαίωμα στην εργασία και στην φυσική τροφή. Απορρίπτουμε τις σχέσεις εκμετάλλευσης είτε από την μεριά του παραγωγού είτε από την μεριά του καταναλωτή και διαμορφώνουμε τις τελικές τιμές κατοχυρώνοντας μια δίκαιη τιμή για τον παραγωγό και προσθέτοντας ένα ποσοστό 10% για την πληρωμή αυτών που εργάζονται για την λειτουργία του πρατηρίου. Στοχεύουμε τα προϊόντα του πρατηρίου να είναι καθαρά, τοπικά, παραγόμενα με σχέσεις αξιοπρέπειας και όχι εκμετάλλευσης. Τα προϊόντα μας είναι πιστοποιημένα με σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και όχι με αμφιβόλου αξίας πιστοποιήσεις.

Το μικροπρατήριο συντροφία είναι μια αφορμή και για να γνωριστούμε. Να γνωριστούν οι παραγωγοί μεταξύ τους, να γνωρίσουμε οι αποκαταναλωτές τους παραγωγούς των καθαρών προϊόντων που αγοράζουμε, τον τρόπο παραγωγής που επέλεξαν καθώς και το τι ήταν αυτό που τους ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση. Θέλουμε να αιτιολογήσουμε ότι δεν χρειάζονται μεσάζοντες και έμποροι. Θέλουμε να μειώσουμε τις αποστάσεις μεταξύ μας.

Από το φθινόπωρο θα ακολουθήσουν και άλλες πιο εξειδικευμένες συναντήσεις και εργαστήρια, με πιο μικρούς χειροπιαστούς σκοπούς αλλά με ένα μεγάλο στόχο, να διαχυθεί το μοντέλο της αυτοοργάνωσης των αναγκών μας σε όλη την πόλη .

Σήμερα λοιπόν γνωριζόμαστε και δράττουμε την ευκαιρία να καταθέσουμε μια ιδέα: Οι μεταποιητές παραγωγοί να οργανωθούν και να αναζητήσουν την μαζική παραγγελία πρώτων υλών που θα φέρει μικρότερο κόστος και άρα χαμηλότερη τιμή των προϊόντων τους. Είναι απλώς μια ιδέα και καλό είναι να ακουστούν και άλλες. Όσο για τους αποκαταναλωτές ελπίζουμε να ζεσταθούμε ακόμη περισσότερο τώρα που θα γνωρίσουμε τους παραγωγούς και να στηρίξουμε ακόμη περισσότερο αυτή την δομή.

Συνεταιρισμός αποκαταναλωτών Συντροφία

Το κείμενο αυτό είναι η εισήγηση του συνεταιρισμού Συντροφία σε συνάντηση παραγωγών και καταναλωτών που έγινε στις 9 Ιουλίου στον κοινωνικό χώρο για την ελευθερία Μικρόπολις.

Χαράτσι κι ό,τι κάτσει (αναδημοσίευση)



αναδημοσίευση από Πιτσιρίκο (http://pitsirikos.net/http://pitsirikos.net/)



Μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ θα εισπραχτεί και φέτος το ειδικό τέλος ακινήτων. Η κυβέρνηση εξέτασε το ενδεχόμενο οι μισοί πολίτες να πληρώσουν το χαράτσι μέσω του λογαριασμού του ρεύματος και οι άλλοι μισοί μέσω του λογαριασμού του νερού αλλά αυτό αποκλείστηκε επειδή υπήρχε κίνδυνος ηλεκτροπληξίας.

Για το ειδικό τέλος ακινήτων θα υπάρξουν τελικά πέντε διμηνιαίες δόσεις πληρωμής –και όχι δυο-, οπότε όσοι έχουν την τύχη να τους κατασχεθεί το σπίτι σε τρεις μήνες δεν θα πληρώσουν τις υπόλοιπες δόσεις. 

Η πρώτη δόση θα περιλαμβάνεται στο λογαριασμό της ΔΕΗ που θα αποσταλεί στους φορολογούμενους στο τέλος Ιουλίου, ώστε να έχουν τα χρονικά περιθώρια να πλακωθούν στις κλοπές πορτοφολιών στις διακοπές τους για να την πληρώσουν. 

Φέτος, οι πολίτες δεν θα έχουν –όπως πέρσι- την δυνατότητα να πληρώνουν μόνο τον λογαριασμό του ρεύματος και όχι το χαράτσι, οπότε δεν θα πληρώσουν τίποτα από τα δυο και θα βγουν ακόμα πιο κερδισμένοι. 

Η ΔΕΗ είναι υποχρεωμένη να στείλει στην εφορία τα ονόματα εκείνων που δεν θα πληρώσουν το ειδικό τέλος ακινήτων, ώστε να αποφασιστεί αν θα τους κοπεί το ρεύμα ή αν θα τους αναγκάσουν να το πληρώσουν κάνοντάς τους ηλεκτροσόκ και φάλαγγα. 

Όσοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες που εξαιρούνται από το χαράτσι ή επιβαρύνονται με μισό ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, θα πρέπει –μόλις λάβουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ- να πάνε στην εφορία και να αποδείξουν πως είναι πτωχούληδες και βρομάει το χνώτο τους από την πείνα. 

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι πολύ ενοχλημένος επειδή τον κατηγορούν πως αθέτησε την προεκλογική του υπόσχεση για κατάργηση του χαρατσιού, οπότε του χρόνου –αν δεν τον έχουν κρεμάσει ακόμα- σκοπεύει να καταργήσει το χαράτσι και να επιβάλει νοίκι σε κάθε ιδιοκτήτη. 

Κάθε ιδιοκτήτης θα παραλαμβάνει ένα λογαριασμό με το νοίκι που πρέπει να πληρώσει για το σπίτι που αγόρασε, ενώ στο λογαριασμό με το νοίκι θα περιλαμβάνεται και ο λογαριασμός της ΔΕΗ. 

(Αν σας φαίνομαι κάπως άνετος με τα χαράτσια είναι επειδή αφενός καταδιασκεδάζω με την δουλοπρέπεια των Ελλήνων που ψήφισαν πάλι τους απατεώνες και αφετέρου επειδή εγώ δεν έχω σπίτι και θα τα φάω στις πουτάνες.)

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Δεν θα κόβουν το ρεύμα, αλλά θα κάνουν κατασχέσεις για το χαράτσι


Αλλάζει η… δαμόκλειος σπάθη: Παύει να «πλανάται» η απειλή της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος πάνω από τα κεφάλια όσων δεν θα πληρώνουν το χαράτσι για τα ακίνητα, αλλά παραχωρεί τη θέση της στο ενδεχόμενο κατασχέσεων.
Η πρώτη δόση του χαρατσιού του 2012 για τα ακίνητα, θα ταχυδρομηθεί ενσωματωμένο  στο λογαριασμό της ΔΕΗ στο τέλος του μήνα.
Το χαράτσι δεν το «συνοδεύει» πλέον η φοβέρα της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, η οποία κατά το πρόσφατο παρελθόν προσέκρουσε σε σφοδρές αντιδράσεις, αλλά και σε εμφανή προβλήματα νομιμότητας- με αποκορύφωμα τη γνωστή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που απαγόρευσε την εφαρμογή του μέτρου.
Το χαράτσι συνοδεύεται όμως από την απειλή ότι θα γίνουν κατασχέσεις εισοδημάτων και κινητών περιουσιακών στοιχείων των πολιτών που δεν θα πληρώσουν.
Η Εφορία διαβεβαιώνει ότι διαθέτει όσα στοιχεία και μέσα χρειάζονται για να γίνουν οι σχετικές κατασχέσεις. Στις ΔΟΥ, άλλωστε, θα διαβιβάζονται οι απλήρωτες οφειλές και εκεί θα «δρομολογούνται» τα.. περαιτέρω.
Όπως είναι ήδη γνωστό αναφέρει η iefimerida.gr, σε θα γίνει η αποπληρωμήτου χαρατσιού του 2012, από το οποίο το οικονομικό κυβερνητικό επιτελείο προσδοκά είσπραξη ύψους 2.2 δίς ευρώ.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

"Απολαυστική" επιστολή φορολογουμένου στην Εφορία του (κοινοποίηση στο "Ποντίκι")





Αγαπητό «Ποντίκι»
Σου αποστέλλω αυτό το υπόμνημα που το έστειλα ήδη στο υπουργείο Οικονομικών 
και το υπέβαλα και στη ΔΟΥ Ιεράπετρας.
Για να ξέρουν ότι δεν θα γίνουμε αυτόχειρες.
Με αγωνιστικές ευχές
Ν. Αρετούλης
ΥΠΟΜΝΗΜΑ – ΔΗΛΩΣΗ
Προς το υπουργείο Οικονομικών, ΔΟΥ Ιεράπετρας
Του φορολογούμενου πολίτη Αρετούλη Γ. Νικολάου, 
κατοίκου του Δ.Δ. 
Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας.

Εις το εκκαθαριστικό σημείωμα που μου αποστείλατε «προσάπτεται» τεκμαρτό εισόδημα 
8.863 ευρώ, ποσό το οποίο εγώ ποτέ δεν είδα κι ούτε θέλησα να αποκτήσω.
1.Για την οικία μου, αντικειμενικής αξίας 13.653,68 ευρώ (ΕΤΑΚ 10.8.2010), ευρισκόμενη 
στον οικισμό Πανακιανά του Δ.Δ. Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας, χωρίς καν ηλεκτροδότηση, 
θεωρείται τεκμαρτό εισόδημα 4.080 ευρώ, περίπου το 1/3 της αξίας της, τη στιγμή που 
πολύ καλύτερα σπίτια τα βρίσκει κανείς στην περιοχή μας με μόλις 150 ευρώ τον μήνα 
ενοίκιο (1.800/έτος).
2.Θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα διαβίωσης 3.000 ευρώ. Δυστυχώς για σας, λόγω της 
αντικαταναλωτικής και οικολογικής ιδεολογίας και τρόπου ζωής που έχω επιλέξει από το 
1995, εγώ και η σύντροφός μου (2 άτομα) επιζήσαμε με μόλις 2.126,5 ευρώ για ένα 
ολόκληρο έτος, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων της βενζίνης του αυτοκινήτου 
μου, που χρησιμοποιώ κυρίως για τις αγροτικές εργασίες μου. Δηλαδή ζητάτε για φόρο 
το 1/4 του ετήσιου εισοδήματος επιβίωσής μου!!!
3.Όσο για το αυτοκίνητό μου, μοντέλο ’91 και κυβισμού 750 κ.εκ., με έξοδα ασφάλισης, 
τελών κυκλοφορίας 300 ευρώ και συντήρηση από εμένα τον ίδιο (ως πρώην μηχανικός), 
θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα 2.000 ευρώ.
Κατόπιν όλων αυτών που ανέλυσα παραπάνω και επικαλούμενος το τελευταίο άρθρο του 
Συντάγματος, δηλώνω τα εξής:
α) Μεταξύ της επιλογής να μην τρώω για τρεις (3) μήνες και να πληρώσω τον φόρο που 
ζητάτε, θα προτιμήσω να μην πληρώσω ούτε ένα ευρώ.
β) Μεταξύ της επιλογής να γίνω αυτόχειρας ή φονιάς, θα προτιμήσω να γίνω φονέας σας.
γ) Αν δεν έχετε κάνει κάποιο λάθος με αυτό το εκκαθαριστικό που μου αποστείλατε, 
τότε είστε αχρείοι και απατεώνες και κλέφτες.

7.7.2012
Άνευ ουδεμίας εκτίμησης
Ν. Αρετούλης

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Ο Βάτραχος κάνει το γάλα βούτυρο (αναδημοσίευση)


Από την εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)


Του Osvaldo Bayer*

Φθάνω στην Ευρώπη. Διαβάζω εφημερίδες. Ακούω συνεντεύξεις πολιτικών. Πηγαίνω σε πανεπιστήμια για να ακούσω τους σημερινούς διανοητές. Δεν μπορώ να καταλάβω. Μα τίποτα δεν έμαθε αυτή η σημερινή Ευρώπη; Είναι η πρώτη ερώτηση που κανένας δεν μπορεί να μου απαντήσει. Μόνο ένα ειρωνικό χαμόγελο αντί για απάντηση ή ένα ανασήκωμα των ώμων με ένα «ξέρω και γω». Θα ήθελα να συμβουλευτώ τους μεγάλους οικονομολόγους της ιστορίας οι οποίοι φυσικά δεν θα με φώτιζαν καθόλου ή θα προσπαθούσαν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Βρίσκομαι στη Γερμανία. Εχτές στον ύπνο μου είδα ένα όνειρο. Είχα καταφέρει να συγκεντρώσω τους δέκα από τους πιο σπουδαίους φιλοσόφους της για να μου εξηγήσουν τα γιατί της σημερινής εποχής. Ήρθαν όλοι, Kant, Schopenhauer, Hegel, Nietzsche, Marx, Adorno, Jaspers, Leibnitz, Husserl και Habermas. Φυσικά ο Φρόυντ δεν ήρθε.

Άρχισα με τον Καντ, που τον κάλεσα για περίπατο στο δάσος. Τον ρώτησα σχεδόν σε ύφος επίπληξης πώς αυτής σκέφτηκε να πετύχει την Αιώνια Ειρήνη. Είχα μέσα στις τσέπες μου ένα σωρό αποκόμματα από εφημερίδες των τελευταίων ημερών. Άρχισα μ’ αυτόν τον τίτλο: «Κι άλλα θωρακισμένα άρματα μάχης της Γερμανίας για το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας. Ακούγεται για πώληση 600 έως 800 αρμάτων Leopard II Γερμανικής κατασκευής. Οι Άραβες προτιμούν το γερμανικό τανκ από το Αμερικάνικο M1 Abrams.”

Ρωτάω τον Καντ: Μα πώς η Γερμανία, ύστερα από την φρικτή εμπειρία του τελευταίου πολέμου όπου σκοτώθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι και οι πόλεις της καταστράφηκαν, μπορεί να πουλάει όπλα σε ένα κράτος σαν τη Σαουδική Αραβία που δεν είναι δημοκρατικό και δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ επίσης έχει συντρίψει το δημοκρατικό κίνημα του Μπαχρέιν το 2011; Ο Καντ μένει αμίλητος. «Την ίδια στιγμή» συνεχίζω εγώ και του διαβάζω την είδηση «Η Γερμανία πουλάει χρόνια τώρα υποβρύχια στο Ισραήλ. Υποβρύχια με πυρηνικές κεφαλές.” Η σιγή συνεχίζεται. Παίρνω μια άλλη είδηση, της 5ης Ιουνίου φέτος: “Η Γερμανία είναι η τρίτη χώρα στις εξαγωγές όπλων». Εξάγει το 11% των συνολικών πωλήσεων όπλων στον κόσμο, μετά τις ΗΠΑ (30%) και τη Ρωσία (23%). Και τώρα έρχεται η είδηση που μπορεί να επιφέρει κατάθλιψη και στον πιο αισιόδοξο του ανθρώπινου είδους: η πρώτη χώρα στις αγορές όπλων από τη Γερμανία είναι η Ελλάδα, με 15% του συνόλου. Η Ελλάδα, η πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης, με εκατομμύρια ανέργους και με μια ανεπανόρθωτη οικονομική κρίση. Φαντασιακές δημιουργίες της πραγματικότητας.

Κοιτάζω τον Καντ που εξακολουθεί να μένει αμίλητος. Μετά πιάνω άλλα αποκόμματα πρόσφατων εφημερίδων. «Στις ΗΠΑ αυτοκτονούν κατά μέσο όρο 18 πρώην στρατιώτες που επιστρέφουν από το Ιράκ και το Αφγανιστάν». Δεκαοχτώ ζωές την ημέρα. Αληθινό δίδαγμα. Το ίδιο συνέβη με πολλούς Αργεντινούς στρατιώτες που γύρισαν από τις Μαλβίνες, προσθέτω. Συνεχίζω να διαβάζω το άρθρο για τους Αμερικανούς στρατιώτες που επιστρέφουν από το Ιράκ και το Αφγανιστάν: «Κάθε χρόνο αυτοκτονούν 6500 στρατιώτες που έχουν γυρίσει απ’ αυτούς τους πολέμους. Για κάθε έναν που σκοτώνεται στα πεδία των μαχών άλλοι 25 πεθαίνουν στα σπίτια τους, αφού επιστρέψουν. Πρόσφατα στην Καλιφόρνια ένας βετεράνος απαγχονίστηκε μπροστά στο κτίριο των γραφείων για τη μέριμνα στους στρατιώτες». Αλλά αυτά τα διδάγματα δεν επαρκούν –συνεχίζω να λέω στον Καντ–, όχι, τώρα ήρθε στη μόδα η στρατιωτίνα. Δηλαδή, το πλάσμα που φέρνει τη ζωή εκπαιδεύεται να σκοτώνει, της φοράνε στολή όπως στους άντρες και τη βάζουν να κάνει βηματισμό και να πιέζει τη σκανδάλη. Στις 11 Ιουνίου του φετινού χρόνου οι γερμανικές εφημερίδες δημοσίευσαν ετούτη την είδηση: «Στρατός με ελάχιστες κυρίες» τίτλος της Frankfurter Rundschau). “Ο γενικός επιθεωρητής του Ομοσπονδιακού Στρατού της Γερμανίας θέλει να διπλασιάσει των αριθμό των γυναικών του στρατού, από το 9% στο 18%» . Όμως ο στρατηγός Wieker δεν είναι εντελώς ικανοποιημένος, διότι από τις 18.000 στρατιωτίνες μόνο 3400 ανήκουν σε τμήματα που είναι έτοιμα να πάνε στα μέτωπα των μαχών. Ο στρατηγός αυτός είπε ότι οι γυναίκες στρατιώτες χρειάζονται περισσότερη εμπειρία μετώπου.

Φουκαρά Καντ, σκέφτομαι. Η Αιώνια Ειρήνη και ο άνθρωπος έφτασαν σε τέτοια άκρα ώστε να θέλει να εκπαιδεύσει τη γυναίκα ως στρατιώτη. Φυσικά, οι μελέτες τονίζουν ότι οι άντρες στρατιώτες θεωρούν κακή την απόδοση των γυναικών στρατιωτών, παρότι οι εξετάσεις που γίνονται δείχνουν ότι οι στρατιωτίνες παίρνουν καλύτερους βαθμούς σε θέματα σχετικά με τις διανοητικές τους ικανότητες και σε ό,τι αφορά την επιμέλεια και την προετοιμασία των σωμάτων τους. Τελικά, ίσως να έχουν μέλλον στο στρατό.

Εδώ σταματώ και συλλογίζομαι με νοσταλγία τους αγώνες των γυναικών για την αληθινή τους απελευθέρωση. Και τις βλέπω στο μέλλον να φορούν στολή. Ναι, και γιατί όχι; Όμως ονειρεύομαι στρατιώτες της ειρήνης, στις παρελάσεις και στις εκστρατείες έχουν λουλούδια στις κάνες των όπλων αντί για σφαίρες. Και οι φεμινιστικές οργανώσεις του κόσμου να οργανώνουν πορείες κάθε χρόνο στα σύνορα και αντί να μπήγουν σημαίες να φυτεύουν λουλούδια εκεί.

Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω. Οι ίδιες εφημερίδες που έγραψαν τις πολεμικές ειδήσεις στις 19 Ιουνίου θυμήθηκαν τον Carl Friedrich von Weizsäcker, το σοφό που ήταν μεταξύ όσων συνέβαλλαν στην ανακάλυψη της ατομικής ενέργειας και έπειτα έγινε ένας απόστολος της ειρήνης στον κόσμο. Όταν είδε τα αποτελέσματα των ερευνών του συνειδητοποίησε ότι μόνο η αιώνια ειρήνη –εκείνη του Καντ– θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο και από εκείνη τη στιγμή έγινε ένας από τους πιο μαχητικούς φιλοσόφους στηην υπεράσπιση της ειρήνης στον κόσμο. Η προσωπικότητά του ήρθε στη δημοσιότητα έντονα τις τελευταίες ημέρες επειδή έκλειναν εκατό χρόνια από τη γέννησή του.

Ο αναγνώστης εκείνη τη μέρα αδυνατούσε να κατανοήσει τον κόσμο: δύο σελίδες εφημερίδας για τη μνήμη του Carl Friedrich von Weizsäcker και τρεις σελίδες εφημερίδας αφιερωμένες στις μεγάλες επιχειρήσεις πωλήσεων όπλων.
Σταματώ. Κοιτάζω τον Καντ ενώ βαδίζουμε μαζί στο δάσος. Στο βλέμμα μου υπάρχει ένα ερωτηματικό. Γιατί όλα αυτά; Διατυπώνω την ερώτηση: Μα είναι αδύνατο να υπάρξει λύση; Ο Καντ μου απαντάει: Μιας και τον ανάφερες, θα σου επαναλάβω μια απάντηση που έδωσε ο Von Weizsäcker όταν του έκαναν την ίδια ερώτηση: “’όταν ένας νέος μου λέει ότι τίποτα δεν γίνεται, του απαντώ: δεν είναι έτσι, ένας βάτραχος που χοροπηδάει πέφτει μέσα σ’ ένα κανάτι γάλα, εκεί αρχίζει να χοροπηδάει με μανία και με τόσα πηδήματα και χτυπήματα το γάλα γίνεται βούτυρο ”.

Έχουμε βγει πια από το δάσος και άξαφνα ανοίγεται μπροστά μας ένα κατάξερο λιβάδι, χωρίς χορτάρι. Ο Καντ με πιάνει από το χέρι και με οδηγεί. Σε μια στιγμή εκεί πέρα έχει φυτρώσει μια τριανταφυλλιά γεμάτη τριαντάφυλλα. Ο Καντ χαϊδεύει ένα λουλούδι, μου χαμογελάει και φεύγει.

Επιστρέφω στη συνάθροιση των φιλοσόφων. Τους μιλώ για τη σημερινή Ευρώπη. Την ανεργία και την πικρία, το ευρώ, την «λιτότητα» που επιβάλει ο καπιταλισμός, την αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, την αύξηση των φόρων. Και τους διαβάζω την επίσημη λίστα με τα «διευθυντικά στελέχη» που κερδίζουν τα περισσότερα χρήματα στην Ευρώπη. Αυτός που κερδίζει τα περισσότερα είναι ο μάνατζερ του γερμανικού εργοστασίου αυτοκινήτων της Φολκσβάγκεν, ο Martin Winterkorn, με 17,7 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Μετά ακολουθούν: Ο Vittorio Colao (Vodafone), 14,2 εκατομμύρια’ Ο José Jiménez (Novartis) με 12,6 εκατομμύρια’ Ο Bob Dudley (BP), με 11,1’ Ο Alfredo Abad (Banco Santander), με 10,2’ Ο Andrew Witty (GlaxoSmithKline), με 9,58’ ο Josef Ackermann (Deutsche Bank), 9,35’ ο Peter Voser (Shell), 9,33’ ο Peter Walsh (Diageo), 8,9’ και ο Dieter Zetsche (Daimler), 8,6 εκατομμύρια. Δημοκρατική Ήπειρος. Με εκατομμύρια ανέργους, κυρίως νέους.

Διαβάζω την παραπάνω λίστα στους φιλοσόφους. Σηκώνονται όλοι αμίλητοι, Μόνο ο Μαρξ απλώς μουρμουρίζει: «Τελικά, δεν έπεσα έξω». Ο Νίτσε σκάει σε τρανταχτά γέλια. Εγώ κοιτάζω τα άδεια χέρια μου. Ο Ελληνικός Λαός –εκεί που έζησε ένας Σωκράτης, ένας Πλάτωνας κι ένας Αριστοτέλης-.. πριν από λίγες μέρες ψήφισε τη Δεξιά.

8/7/2012 μετάφραση Κ.Η

Από την εφημερίδα Pagina 12 7-7-2012

*Ο Osvaldo Bayer είναι Αργεντινός συγγραφέας, ιστορικός, καθηγητής και μάχιμος στους αγώνες των καταπιεσμένων. Στην Ελλάδα έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο του Οι Αναρχικοί Απαλλοτριωτές σε μετάφραση Αχ.Καλαμαρά από τις εκδόσεις Ελ.Τύπος. Απ’ όσο ξέρουμε ετοιμάζεται το βιβλίο του Εξεγερμένη Παταγονία σε μετάφραση Νίκου Κοκάλα ενώ πρόσφατα προβλήθηκε στην Αθήνα η ομώνυμη ταινία του Έκτωρ Ολιβέιρα.

Η επανάσταση της ζωντανής γνώσης (αναδημοσίευση)


Από την εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)


Του Gigi Roggero*

Ζούμε σε μια επαναστατική κατάσταση. Θα μπορούσαμε να αναδιατυπώσουμε τον κλασικό ορισμό, με τους ακόλουθους όρους: οι κυρίαρχες ελίτ του παγκόσμιου κεφαλαίου δεν μπορούννα ζήσουν όπως στο παρελθόν· οι εργαζόμενοι, οι επισφαλείς, οι φοιτητές, οι φτωχοί, η ζωντανή γνώση αρνούνται να ζήσουν όπως στο παρελθόν. Κατά την παγκόσμια κρίση, οι διεθνικοί αγώνες -από τις εξεγέρσεις στη βόρεια Αφρική έως τους acampadas στην Ισπανία ή την Πλατεία Συντάγματος, από το κίνημα των πανεπιστημίων της Χιλής έως το Occupy και τηνεξέγερση του Κεμπέκ- συγκροτούνται από τη σύγκλιση της υποβαθμιζόμενης μεσαίας τάξης και του προλεταριάτου του οποίου η φτώχεια είναι ευθέως ανάλογη προς την παραγωγικότητά του.

Στο πλαίσιο αυτό, το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος-κλειδί. Όχι τόσο λόγω της παραγωγής της γνώσης: αντίθετα, όσο περισσότερο η παραγωγή γνώσης εξαπλώνεται σε όλο το κοινωνικό εργοστάσιο, τόσο λιγότερο το πανεπιστήμιο είναι μια προνομιακή τοποθεσία μετάδοσής της - ο Γυάλινος Πύργος πέφτει οριστικά. Αλλά το πανεπιστήμιο αποτελεί χώρο-κλειδί των αγώνων, των δυνατοτήτων της εδαφοποίησης και της γενίκευσης.

Η συλλογικότητα Edu-Factory έχει ορίσει αυτό το πλαίσιο ως ''διπλή κρίση'' - δηλαδή, κρίση του πανεπιστημίου και παγκόσμια οικονομική κρίση. Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατο να κατανοήσουμε τους μετασχηματισμούς και τους αγώνες του πανεπιστημίου, χωρίς να τους συνδέσουμε με τους μετασχηματισμούς και τους αγώνες της εργασίας και της παραγωγής. Έτσι, εν συντομία, ας σκιαγραφήσουμε πέντε παγκόσμιες τάσεις της πολιτικής οικονομίας του πανεπιστημίου, και της κρίσης του. Δηλαδή, πέντε πεδία μαχών για τους διεθνικούς αγώνες.

1. Η κρίση της παραδοσιακής ιδέας της γνώσης, η οποία είναι επίσης κρίση της αριστερής μυθολογίας της γνώσης ως ένα ουδέτερο και φυσικό κοινό αγαθό που πρέπει να προστατευτεί από την εμπορευματοποίηση. Στο σύγχρονο καπιταλισμό, η γνώση -κεντρική πηγή και μέσο παραγωγής- δεν είναι μόνο εμπόρευμα, είναι κεντρικό προϊόν της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει ουδετερότητα ή φυσικότητα της γνώσης: είναι πάντα ζήτημα της παραγωγής, και εντός των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων είναι επίσης μια πηγή εκμετάλλευσης.

Όταν μιλάμε για ζωντανή γνώση, προσπαθούμε να προσδιορίσουμε τη νέα σύνθεση της ζωντανής εργασίας, και την κοινωνικοποίηση της παραγωγής γνώσης. Πρόκειται για μια αμφίσημη διαδικασία: γνώση είναι αυτό που παράγεται από κοινού από τη ζωντανή εργασία, καθώς επίσης αυτό που το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται· είναι η δυνατότητα της αυτονομίας της κοινωνικής συνεργασίας, και είναι αυτό που το κεφάλαιο κυριεύει και αξιοποιεί. Σε αυτή την αμφίσημη διαδικασία, η γνώση γίνεται κεντρικό πεδίο μάχης: το κοινό δεν υπάρχει στη φύση, αλλά πρέπει να παραχθεί.

2. Η κρίση των επιστημονικών κλάδων, δηλαδή, της σύγχρονης οργάνωσης της γνώσης.Την άνοιξη του 2009, απαντώντας σε ερώτημα που τέθηκε από τη βασίλισσα της Αγγλίας, μια ομάδα οικονομολόγων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο επιστημονικός κλάδος των οικονομικών όχι μόνο δεν ήταν σε θέση να προβλέψει τη διαφαινόμενη κρίση, αλλά ήταν επίσης απολύτως ανίκανος να καταλάβει οτιδήποτε γύρω από την οικονομία, και θα μπορούσε να θεωρηθεί υπεύθυνος για την ίδια την κρίση. Η συζήτηση στο πλαίσιο άλλων επιστημονικών κλάδων, δεν είναι πολύ διαφορετική: είναι όλο και περισσότερο ανίκανοι να εξηγήσουν τι συμβαίνει. Οι επιστημονικοί κλάδοι, όπως επίσης η ρητορική της διεπιστημονικότητας, αντιπροσωπεύουν όλο και λιγότερο μια μορφή οργάνωσης της γνώσης, και όλο και περισσότερο ένα τεχνητό μέτρο της παραγωγής της ζωντανής γνώσης - με άλλα λόγια, ένα εργαλείο εκμετάλλευσης. Στους σύγχρονους αγώνες, αυτό που διακυβεύεται είναι μια νέα και αυτόνομη οργάνωση της γνώσης, με βάση την κοινή παραγωγή της.

3. Η κρίση της παραδοσιακής φιγούρας του φοιτητή. Αφότου είναι παραγωγοί γνώσης, οι φοιτητές δεν είναι πλέον εργατικό δυναμικό για μαθητεία, αλλά άμεσα εργαζόμενοι, και επισφαλείς εργαζόμενοι. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια συνεχής επικάλυψη μεταξύ της αγοράς εκπαίδευσης και της αγοράς εργασίας (σκεφτείτε τη "δια βίου μάθηση" ή το σύστημα πιστοποίησης). Δεν είναι τυχαίο ότι τα θέματα της εργασίας (επισφάλεια, υποτίμηση της εργατικής δύναμης, φτωχοποίηση, κρίση, κ.λπ.) έχουν κεντρική θέση στους φοιτητικούς και πανεπιστημιακούς αγώνες των τελευταίων ετών. Και για το λόγο αυτό, οι πανεπιστημιακοί αγώνες έχουν δυνατότητα πολιτικής γενίκευσης σε όλο το εύρος της ταξικής σύνθεσης.

4. Η κρίση της σύγχρονης διαλεκτικής μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού. Ας σκεφτούμε την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Αυτή δεν σημαίνει μόνο την είσοδο ιδιωτικών κεφαλαίων σε δημόσια ιδρύματα. Στο αμερικανικό και αγγλοσαξονικό μοντέλο, ο ορισμός των εταιρικών πανεπιστημίων δεν εξαρτάται τόσο από τη νομική κατάστασή τους: είναι τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά, και χρηματοδοτούνται τόσο από το κράτος όσο και από εταιρίες. ''Εταιρικό πανεπιστήμιο'' σημαίνει ότι το ίδιο το πανεπιστήμιο πρέπει να γίνει εταιρία - να λειτουργεί με βάση το λογισμό του κόστους-κέρδους, τον ορθολογισμό του προϋπολογισμού, και τη μείωση του κόστους του εργατικού δυναμικού, για να ανταγωνιστεί στην παγκόσμια αγορά εκπαίδευσης. Αυτό σημαίνει ένα πανεπιστήμιο πέρα από τη διαλεκτική μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού, κράτους και αγοράς. Από την άποψη των αγώνων, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε τίποτα να υπερασπιστούμε: αυτό που διακυβεύεται είναι η συντακτική διαδικασία ενός νέου πανεπιστημίου. Αυτό το ονομάζουμε πανεπιστήμιο του κοινού.

5. Η κρίση του πανεπιστημίου ως ασανσέρ για την κοινωνική κινητικότητα. Η υπαγωγή στην επισφάλεια και το χρέος -ως μόνιμες συνθήκες ζωής- έχουν κατεδαφίσει την ιδέα ότι πας στο πανεπιστήμιο για να αποκτήσεις μια θέση υψηλότερη από την προέλευσή σου. Συνολικά, αυτό σημαίνει μια αμετάκλητη συντριβή των καπιταλιστικών υποσχέσεων προόδου, ακόμη και στις ατομικιστικές ανταγωνιστικές μορφές τους.

Καθώς διαλύεται η πρόνοια (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τρελές αυξήσεις διδάκτρων στο Κεμπέκ), το χρέος γίνεται ένας στρεβλός τρόπος κάλυψης κοινωνικών αναγκών (στέγαση, εκπαίδευση, υγειονομική περίθαλψη, κινητικότητα, κ.λπ.). Μπορούμε να μιλήσουμε για χρηματιστικοποίηση του πανεπιστημίου και της ζωής. Το σύστημα του χρέους λειτουργεί ως μια διαδικασία οριοθέτησης των επιλογών, ένα πειθαρχικό καθεστώς που επιβάλλεται όχι μόνο στο παρόν, αλλά πρώτα και κύρια ως υποθήκη για το μέλλον. Πρόκειται για ένα ηθικό καθεστώς εξατομίκευσης: εάν είστε σε χρέος, είστε σε ενοχή. Αλλά ακριβώς για αυτούς τους λόγους, πρέπει να αντιταχθούμε στις ηθικολογικές κρίσεις από την Αριστερά για την πρόσβαση στο πιστωτικό σύστημα, επειδή η χρήση της πίστωσης τονίζει επίσης την ανελαστικότητα των κοινωνικών αναγκών. Η καμπάνια Occupy Student Debt, και η επιδίωξή της για ένα είδος συλλογικού δικαιώματος στην πτώχευση για τους σπουδαστές, τους εργαζόμενους, τους φτωχούς, και τους επισφαλείς ανθρώπους, είναι στρατηγική: αφενός, για να επανοικειοποιηθούμε τον κοινωνικό πλούτο που παράγουμε από κοινού· αφετέρου, για να αρνηθούμε το ηθικό καθεστώς του χρηματιστικού κεφαλαίου και των εξατομικευτικών μηχανισμών του, και να δημιουργήσουμε μια συλλογική διαδικασία. Πράγματι, μπορούμε να πούμε ότι ο αγώνας γύρω από την πίστωση-χρέος στο σύγχρονο καπιταλισμό είναι το ισοδύναμο του αγώνα γύρω από το μισθό στο βιομηχανικό καπιταλισμό.

Με βάση τα παραπάνω, ας καταλήξω με δύο πολιτικά ερωτήματα που ανακύπτουν από τα διεθνικά κινήματα. Από τη μια πλευρά, πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε μια πολιτική κοινής σύνθεσης μεταξύ της υποβαθμιζόμενης μεσαίας τάξης και των προλετάριων "χωρίς μέλλον", αυτών των δύο στοιχείων που προσεγγίζουν λόγω της φτωχοποίησης και της καπιταλιστικής απαλλοτρίωσης, αλλά διαιρούνται από τους μηχανισμούς του χρηματιστικού καπιταλισμού (χρέος, εξατομίκευση, μισθολογική διαστρωμάτωση, πολιτικές της ταυτότητας, κ.λπ.); Αυτό είναι ένας κεντρικός κόμβος για την οργάνωση του κοινού.

Από την άλλη πλευρά, σήμερα το πεδίο της μάχης δεν βρίσκεται στην προάσπιση του δημόσιου (επειδή είναι ένα ιδιωτικοποιημένο δημόσιο), αλλά σε μια συντακτική διαδικασία πέρα από το σύστημα της πολιτικής εκπροσώπησης. Η κατάληψη των πλατειών, του πανεπιστημίου, και του μητροπολιτικού χώρου δεν είναι μια διαμαρτυρία, δεν υπάρχουν αιτήματα να απευθυνθούν στην κυβέρνηση. Η πρακτική αυτή υποδεικνύει την άμεση δημιουργία ενός νέου χώρου και χρόνου, μια εμβρυακή μορφή της οργάνωσης της ζωής από κοινού. Το ερώτημα είναι: πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε μια συλλογική οργάνωση της αυτόνομης συνεργασίας μας, και να καταστρέψουμε το μηχανισμό της καπιταλιστικής αιχμαλωσίας; Πώς μπορούμε να μετατρέψουμε το πανεπιστήμιο σε ένα φορέα του κοινού;

Αν ζούμε σε μια επαναστατική κατάσταση, γνωρίζουμε επίσης ότι αυτή δεν θα οδηγήσει σε μια μηχανική κίνηση προς την επανάσταση, και το "1%" δεν θα πέσει κάτω αν δεν το πετάξουμε έξω. Αυτό είναι το καθήκον μας.
Μετάφραση: Κ.Χ.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Viewpoint Magazine

* Ο Gigi Roggero είναι κοινωνικός αγωνιστής και συμμετέχει στη συλλογικότητα Edu-Factory και στο δίκτυο UniNomade. Είναι επίσης επισφαλής ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, και συγγραφέας του The Production of Living Knowledge: The Crisis of the University and the Transformation of Labor in Europe and North America (Temple University Press, 2011).