Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Ρατσισμός και μετανάστευση: Ιστορία που επαναλαμβάνεται

Αναδημοσιεύουμε δύο άρθρα σχετικά με τους έλληνες μετανάστες στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στα κείμενα θα αποκαλυφθούν οι ομοιότητες του σημερινού ζητήματος της μετανάστευσης χιλιάδων προσφύγων στη χώρα μας με εκείνο των ελλήνων μεταναστών στις γαίες της "επαγγελίας" του περασμένου αιώνα.

Το πρώτο άρθρο

αναδημοσίευση από http://erodotos.wordpress.com/2011/05/15/ellines-metanastes-toronto/

Έλληνες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αυστραλίας – τα “σκλαβοπάζαρα των μεταναστών” (1953)

Πριν λίγο καιρό, με αφορμή το πογκρόμ των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας, είχαμε αναρτήσει ένα βίντεο-ντοκυμαντέρ με θέμα Το προγκρόμ κατά των Ελλήνων μεταναστών στο Τορόντο του Καναδά (1918)

Είχαμε υποσχεθεί τότε ότι θα επανέλθουμε και με με άλλα δημοσιεύματα που καταδεικνύουν τη ζωή και την αντιμετώπιση των Ελλήνων μεταναστών σε διάφορα μέρη της γης, ελπίζοντας πως θα διδαχθούμε από το παρελθόν και θα οπλιστούμε κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Σήμερα λοιπόν, αναρτούμε ένα σχετικό άρθρο της “Αυγής” για τους Έλληνες μετανάστες της Αυστραλίας. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Διαβάστε και διαδώστε το…



Εφημερίδα "Αυγή", 24 6 1953 - κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση



Το δεύτερο άρθρο*
America America. Η σκοτεινή πλευρά μιάς ...εποποιείας


Πρόλογος
Η ιστορία των μεταναστεύσεων είναι τόσο παληά όσο και η ανθρώπινη ιστορία. Σε σύγκριση με τις μεταναστεύσεις της προ-βιομηχανικής εποχής οι νεώτερες μεταναστεύσεις έχουν σχεδόν απόλυτα οικονομικά χαρακτηριστικά. Οι μεν μεταναστεύοντες αναζητούν μια καλύτερη οικονομικά τύχη, οι δε χώρες προορισμού, κατά τεκμήριο αναπτυσσόμενες ή ανεπτυγμένες- τους υποδέχονται ως την πρώτη ύλη που θα τροφοδοτήσει την ανάπτυξή τους. Η κύρια αιτία της μετανάστευσης επομένως είναι η ανισομερής, ανάμεσα στις διάφορες περιοχές του πλανήτη- ανάπτυξη. 

Κατά την υλοποίηση του σχεδίου μετανάστευση τόσο από τη μία (χώρα καταγωγής των μεταναστών) , όσο και από την άλλη πλευρά (χώρα προορισμού) έχουν προετοιμασθεί οι κατάλληλοι μηχανισμοί αναζήτησης, προώθησης ελέγχου και καταπίεσης των μεταναστών. 

Η ελληνική μετανάστευση των τελευταίων τριών αιώνων αν και καθαρά οικονομικής φύσεως έχει καταγραφεί στην ιστορία ως μια ακόμη "εποποιεία" της ελληνικής φυλής. Ταυτίζεται ή θεωρείται ως η συνέχεια της  ανάγκης των ελληνικών κρατών-πόλεων των ιστορικών χρόνων για επέκταση. Αυτή η επέκταση υλοποιήθηκε με τη δημιουργία αποικιών στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου και των παραλίων της Μαύρης Θάλασσας και του Εύξεινου Πόντου. Η σκόπιμη αυτή ταύτιση θέλει να αποκρύψει τόσο τους λόγους για τους οποίους ένα μεγάλο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας μας αναγκάστηκε να πουληθεί ως φθηνή εργατική δύναμη σε άλλες χώρες όσο και τις μαύρες σελίδες της υπερεκμετάλλευσης των ελλήνων μεταναστών  πριν, κατά και μετά το μεγάλο ταξίδι τους προς την εκάστοτε  "Γή της Επαγγελίας". 

Αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ιστορίας της ελληνικής μετανάστευσης κατά τη βιομηχανική περίοδο αποτελεί και το θέμα του σημερινού άρθρου. Και όπως βλέπουμε η ιστορία επαναλαμβάνεται και σήμερα με κάπως αντεστραμμένους τους ρόλους στην περίπτωση της χώρας μας. 

"Πλάνητες πάνω στο πλανήτη, φυγάδες θεόθεν, καταδιωγμένοι από την πείνα, τους πολέμους και την καταπίεση, θύματα της παγκοσμιοποίησης της αθλιότητας, οι οικονομικοί πρόσφυγες, συνοδεύουν σαν σκιά τον αιώνα που πέρασε και τον αιώνα που άρχισε. 
Μεταναστευτικά ρεύματα η ιστορία της ανθρωπότητας γνώρισε πολλά. Αποκτούν, όμως, ένα εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Ήδη την επαύριον του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μιλώντας για τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και τα ατέλειωτα καραβάνια των προσφύγων, η Hannah Arendt επεσήμαινε ότι βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε ένα καινούργιο ιστορικό φαινόμενο: τα εκατομμύρια των «μη πολιτών», των ξεριζωμένων από τις χώρες καταγωγής τους και μετακινούμενων στις χώρες της υποδοχής και της μη αποδοχής, αποκαλύπτουν ότι τα περιβόητα «δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη» που διακήρυξε η Γαλλική Επανάσταση αποτελούν μια κενή αφαίρεση. 

Όποιος δεν καλύπτεται από εθνική κυριαρχία και την νομική ιδιότητα του πολίτη ενός Κράτους-Έθνους, ο μετανάστης σαν μη πολίτης δεν είναι άνθρωπος. Το αντίστροφο, επίσης ισχύει: εάν ο μη πολίτης έχασε μαζί με την ιδιότητα του πολίτη και την ιδιότητα του ανθρώπου, τότε τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ισχύουν για κανένα, πολίτη και μη και στη θέση του αφηρημένου ανθρώπου σαν κέντρου της νεωτερικότητας απομένει ένα αβυσσαλέο κενό". 
Οι λέξεις αυτές περιγράφουν την τότε και την παρούσα εικόνα του μετανάστη-δουλοπάροικου και αποδεικνύουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται εσαεί, ενίοτε δε με τραγικότερο τρόπο.

Τοκογλύφοι και Εμποροι Ελπίδων
Η ιστορία της ελληνικής μετανάστευσης προς τις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες (σαν πρώτη τέτοια χώρα καταγράφονται οι Η.Π.Α.) έχει τις ρίζες της στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Τότε, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δημιούργησαν στρατιές ξεριζωμένων αμάχων και ιδίως παιδιών-ορφανών. Τότε ήταν που οι ιεραπόστολοι αμερικανικών θρησκευτικών δογμάτων αλώνιζαν σε όλη την Βαλκανική και γενικά στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Χιλιάδες παιδιά-ορφανά τότε στρατολογήθηκαν και εστάλησαν στις Η.Π.Α. για υιοθεσία. Αυτά τα παιδιά σαν ενήλικες πλέον απετέλεσαν και τον πρώτο πυρήνα των ελληνικής καταγωγής μεταναστών στη νέα γή της επαγγελίας. 

Απετέλεσαν  δηλαδή τους "κράχτες" που θα έδιναν το έναυσμα για την μετέπειτα οργανωμένη και συστηματική μετανάστευση προς την Βόρεια Αμερικανική Ηπειρο. Το 1864 καταγράφονται οι πρώτες οικονομικές μεταναστεύσεις προς τις Η.Π.Α. Ανάμεσα στα έτη 1900-1920 ήδη η Ελλάδα έχει "στείλλει"  το 8%  (και πάνω από το 30% του ενεργού οικονομικά) πληθυσμού της προς τις Η.Π.Α. Η μετανάστευση είναι αδιάψευστο επιχείρημα για την άθλια οικονομική και κοινωνική κατάσταση της ελληνικής υπαίθρου των ετών 1870 έως 1930 αλλά και μετέπειτα.

Οι Έλληνες που μετανάστευαν στις υπερπόντιες χώρες, εκτός από τη σωματική ικανότητα, δε διέθεταν άλλο προσόν. Hταν δε κυρίως αγρότες-δουλοπάροικοι ή μικροιδιοκτήτες που ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες και μαστίζονταν από την τοκογλυφία και την εκμετάλλευση των εμπόρων. Ο τόκος, ήταν 20-30% σε χρήμα, αλλά οι δανειστές έπαιρναν από τους οφειλέτες τους, γάλα, βούτυρο, και άλλα προϊόντα, ανεβάζοντας τον τόκο σε 70 ή και 80%. Δημιουργούνταν έτσι οι κατάλληλες συνθήκες για να εκπατρισθεί ένα σημαντικό κομμάτι του ενεργού δυναμικού της χώρας. Αλλά και ευκαιρία πλουτισμού μιας μερίδας εμπόρων ελπίδας. 

Οι περισσότεροι μετανάστες ήταν αγράμματοι, λίγοι είχαν τελειώσει το Δημοτικό, “άβγαλτοι” και αθώοι, στερημένοι άνθρωποι, πού δεν είχαν συνείδηση της δύναμής τους, ούτε φυσικά των δικαιωμάτων τους. Δηλαδή ήταν το κατάλληλο υλικό για εκμετάλλευση. Ο μύθος της αμερικάνικης “Γης της επαγγελίας”, του καταφύγιου των αποδήμων όλου του κόσμου, αναμφισβήτητα διαπότισε όλη την ύπαιθρο.  Είχε βέβαια στηθεί όλος ο παραραίτητος προπαγανδιστικός μηχανισμός που διαφήμιζε τον πλούτο και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει η Αμερική. Μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι πράκτορες των μεταναστευτικών γραφείων και των ατμοπλοϊκών εταιρειών που διαφήμιζαν τον πλούτο και τις ευκαιρίες που παρουσιάζει η Αμερική. Ετσι οι περισσότεροι μετανάστες έφευγαν με την ελπίδα του γρήγορου πλουτισμού και της σύντομης επιστροφής στην πατρίδα. Ετσι τους υπόσχονταν τα μεσιτικά γραφεία μετανάστευσης που είχαν στηθεί σε όλη τη χώρα (όπως ακριβώς λίγες δεκαετίες μετά στήθηκαν οι ΕΛΔΕ του χρηματιστηρίου και τώρα τα ενεχυροδανειστήρια χρυσού).

 Το ταξίδι απαιτούσε αρκετά χρήματα και οι πράκτορες ή οι τοκογλύφοι που θα δάνειζαν το απαραίτητο για τα ναύλα ποσό, ζητούσαν εξασφάλιση. Έτσι μικροκτηματίες με υποθηκευμένα κτήματα ήσαν πολλοί μεταξύ των μεταναστών. Βέβαια και για τους τελείως φτωχούς και άκληρους υπήρχε ο τρόπος. Τους δέσμευαν με συμβόλαια εργασίας και έτσι ξεχρέωναν τα ναύλα τους, σκλάβοι στην κυριολεξία, στους σιδηροδρόμους ή στα ορυχεία του Κολοράδο. Ακόμα και μικρά παιδιά και εφήβους 8-12 χρονών στρατολογούσαν για τα στιλβωτήρια που διατηρούσαν κυρίως Έλληνες στις μεγάλες πόλεις των Η.Π.Α. 

 Ενδεικτικό του ότι οι Έλληνες πήγαιναν με πρόθεση να μείνουν προσωρινά στην Αμερική, είναι το γεγονός ότι έφευγαν μόνο άντρες σε αντίθεση με τους μετανάστες από άλλες χώρες. Έφευγαν οι Έλληνες, με την ελπίδα να γυρίσουν σύντομα με χρήματα, για να ξεχρεώσουν το κτήμα τους, να κάνουν μια δουλειά στον τόπο τους, να προικίσουν τις αδελφές τους. Και βέβαια κύρια για να γλιτώσουν από την πείνα, τη δυστυχία και την εκμετάλλευση που βασίλευαν στην πατρίδα τους. Δεν ήξεραν όμως συνήθως τι τους περίμενε εκεί. Μετανάστες από όλη τη χώρα ελεύθερη ή μη κατέφθαναν με τα πόδια από τον τόπο τους στα λιμάνια αναχώρησης  (Πειραιά ή  Πάτρα) και αντίκριζοντας  για πρώτη φορά θάλασσα και βαπόρια.  

 Μεταφορές ... Φορτίων
Μέχρι το 1907 το ελληνικό μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική το διακινούσαν ξένες ατμοπλοϊκές εταιρίες. Από το 1908 και έως το 1937 η «Εθνική Ατμοπλοία της Ελλάδος» των αδελφών Εμπειρίκου, κυριάρχησε στο χώρο της μεταφοράς των μεταναστών προς την αμερικανική ήπειρο. Με εξασφαλισμένα φορτία 30 έως 45 χιλιάδων μεταναστών ετησίως δημιούργησε ένα στόλο 10 υπερωκεανίων που εκτελούσαν τα δρομολόγια προς την βόρεια αμερικανική ήπειρο.
Αν κρίνουμε από τις «φρικτές» συνθήκες διαβίωσης κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, στα μεταναστευτικά υπερωκεάνια, ιδιαίτερα εκείνα της πρώτης περιόδου (1907-1937), οι μετανάστες θεωρούνταν «φορτίο». Αρκεί να σκεφτούμε ότι πλοία μόλις 5-6 χιλιάδων τόνων, μετέφεραν έως 1.200-1.300 επιβάτες, σε ταξίδια που συχνά ξεπερνούσαν τις 20-22 ημέρες.  Οι δοκιμασίες των φτωχών μεταναστών, οι οποίοι ελάχιστα νοιάζονταν για ανέσεις, που ποτέ άλλωστε δεν είχαν γευτεί, άρχιζαν πολύ πριν το ταξίδι. Οι περισσότεροι αγνοούσαν τις μεγάλες δυσκολίες που τους περίμεναν στο Νέο Κόσμο, τον οποίο εκατοντάδες μεσίτες μετανάστευσης  παρουσίαζαν ως νέα Γη της Επαγγελίας. Με την ελπίδα λοιπόν ότι στην ξένη χώρα θα αποκτήσουν ό,τι χρειάζονται για να επιστρέψουν εφοδιασμένοι για μια καλύτερη ζωή, αγωνίζονταν να πάρουν την πολυπόθητη άδεια μετανάστευσης για την Αμερική. Όσοι τα κατάφερναν, πριν την επιβίβαση στο πλοίο, υποβάλλονταν σε ξεψείριασμα και εμβολιασμό.
 
Οι μετανάστες «πακετάρονταν» κυριολεκτικά στους χώρους κάτω από το κυρίως κατάστρωμα σε απελπιστικά στενούς χώρους. Τα διάφορα κράτη άργησαν να θεσπίσουν διατάξεις για τη σωστή μεταφορά των επιβατών, με αποτέλεσμα οι ατμοπλοϊκές εταιρίες που εκμεταλλεύονταν τα υπερωκεάνια να «οργιάζουν» εις βάρος των άτυχων μεταναστών. Ένας αμερικανικός νόμος που ψηφίστηκε το 1882 και σκοπό είχε να προστατεύσει κυρίως τους επιβάτες της τρίτης θέσης, προέβλεπε ότι κάθε επιβάτης δεν μπορούσε να έχει στη διάθεσή του λιγότερα από 100 κυβικά πόδια (2,83 κυβ. μέτρα) ή αν έμενε σε χώρο κάτω από δύο καταστρώματα, 120 κυβ. πόδια (3,40 κυβ. μέτρα). Δύο παιδιά κάτω από οκτώ ετών υπολογίζονταν για ένας επιβάτης. Αν ο ισχνός αυτός χώρος δεν διατίθετο, ο πλοίαρχος του πλοίου έπρεπε να πληρώσει πρόστιμο πενήντα δολαρίων για κάθε επιβάτη. Σημειώνουμε ότι ποτέ δεν έγινε σχετικός έλεγχος από τις αρμόδιες αρχές και πουθενά δεν αναφέρεται να επιβλήθηκε ποτέ σχετικό πρόστιμο. Οι χώροι της τρίτης θέσης ήταν κυριολεκτικά «πακεταρισμένοι» με σειρές από σιδερένια ή ξύλινα διώροφα κρεβάτια. Κάθε κρεβάτι είχε έξι πόδια (1,88 μέτρα) μάκρος και δύο πόδια (0,61 μέτρα) πλάτος, με μόνο 30 ίντσες (0,762 μ.) ύψος ανάμεσα στα κρεβάτια για κάθε επιβάτη, δηλαδή αντιστοιχούσαν συνολικά τριάντα κυβικά πόδια (0,84 κυβ. μ.) έχοντας τις διαστάσεις από δύο... φέρετρα. 

Στο κλειστοφοβικό αυτό διπλό «φέρετρο», ο μετανάστης έπρεπε να περάσει όλες τις ώρες, μέρα ή νύχτα. εκεί να ζει, να κοιμάται, να ησυχάζει, να ντύνεται. Δεν υπήρχαν καρέκλες ή σκαμνιά, ούτε τραπέζι. Οι αποσκευές, τα ρούχα, τα σκεύη του φαγητού και όλα τα υπάρχοντά του, αν σκεφθούμε μάλιστα ότι πολλοί μετακόμιζαν για πάντα, έπρεπε να βολευτούν κατά κάποιο τρόπο ανάμεσα στα στενά αυτά κρεβάτια.  Ο διαχωρισμός των γυναικών επιβατών ήταν αδύνατος. Στην προσπάθειά τους για κάποια απομόνωση οι γυναίκες κρεμούσαν τα ρούχα τους γύρω από τα κρεβάτια τους προκειμένου να δημιουργήσουν κάποιο υποτυπώδες παραπέτασμα.  Ο νόμος προέβλεπε καθημερινή ιατρική επίσκεψη στη διάρκεια του ταξιδιού. Οι μετανάστες θα έπρεπε να μπαίνουν στη γραμμή και να περάσουν από τους γιατρούς του πλοίου. Ο κανονισμός δεν εφαρμόσθηκε ποτέ. Η καθημερινή επιθεώρηση επιβεβαιώνονταν από ειδικές κάρτες που έπρεπε να τρυπηθούν από τον εποπτεύοντα γιατρό. Συνήθως όμως, τις κάρτες τρυπούσε έξι-επτά φορές σε κάθε επίσκεψη, κάποιος «εξυπηρετικός θαλαμηπόλος», γα να μη στέκονται όλοι οι μετανάστες κάθε φορά στην ουρά, πράγμα που βόλευε τόσο τους ίδιους όσο και τους γιατρούς. 

Σε κάθε επιβάτη δινόταν με την επιβίβασή του στο πλοίο ένα κουτάλι, ένα πιρούνι και μία τενεκεδένια καραβάνα. Όταν αναγγελλόταν το πρωινό, συνήθως στις επτά παρά τέταρτο, όλοι στριμώχνονταν στο χώρο της διανομής καθώς δεν υπήρχε ειδική τραπεζαρία παρά μονάχα ένας χώρος σε κάποια άκρη με λίγα τραπέζια και μερικούς πάγκους, όπου συνήθως κάθονταν οι γυναίκες και τα παιδιά. Οι άνδρες έπρεπε να περάσουν από τους πάγκους του σερβιρίσματος, κρατώντας τις καραβάνες και μετά να βρουν κάποιο χώρο για να φάνε ή να βγουν στο ανοιχτό κατάστρωμα. Οι γυναίκες - επιβάτες τότε βρίσκανε την ευκαιρία να ντυθούν, καθώς άδειαζαν τα διαμερίσματα πριν από το πρωινό, με αποτέλεσμα να φθάνουν αργά ή να μην προλαβαίνουν καθόλου τη διανομή. Στις ρεκλάμες των πρακτορείων που εκδίδανε τα εισιτήρια, το φαγητό περιγραφόταν ως υγιεινό και θρεπτικό. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν τόσο κακομαγειρεμένο που σχεδόν δεν τρωγόταν. Συνήθως το μισό φαγητό που ετοιμαζόταν για τους μετανάστες κατέληγε τροφή για τα ψάρια του ωκεανού. Οι επιβάτες μπορούσαν να αγοράσουν από την καντίνα του θαλαμηπόλου κάτι γα να συμπληρώσουν το φαγητό τους, πράγμα που έκανε την ποιότητα του φαγητού χειρότερη, προκειμένου να αυξηθεί ο τζίρος της καντίνας. 

Φθάνοντας στη Γή της Επαγγελίας
Στην είσοδο ακριβώς των εκβολών του ποταμού Hudson μόλις μέσα από τα Narrows, στο Clifton, του Staten Island ήταν η «Καραντίνα», ο δημόσιος υγειονομικός σταθμός ελέγχου. Καθώς το πλοίο αγκυροβολούσε εκεί, το περικύκλωνε ένας στολίσκος από μικρά πλοία. Οι άνδρες της υπηρεσίας Αλλοδαπών και της Δημόσιας Υγείας, ανέβαιναν στο πλοίο και περνούσαν γρήγορα από τους χώρους της πρώτης και της δεύτερης θέσεως σε μια βιαστική επιθεώρηση των επιβατών των θέσεων αυτών. Στη συνέχεια κατέβαιναν στα ... ευώδη διαμερίσματα, όπου βρίσκονταν οι επιβάτες της τρίτης θέσεως για το πιο χρονοβόρο μέρος της δουλειάς τους, προκειμένου να εξετάσουν κάθε επιβάτη.  
 
Η μέρα των μεταναστών μόλις άρχιζε. Ύστερα από μια ατελείωτη αναμονή στο πλοίο προκειμένου να τελειώσουν οι έλεγχοι, άρχιζαν να κατεβαίνουν επιτέλους τη σκάλα του πλοίου, φορτωμένοι με τις αποσκευές τους.  Έτσι παραφορτωμένοι κατευθύνονταν στις βάρκες της Υπηρεσίας Αλλοδαπών που τους περίμεναν για να τους μεταφέρουν στο περίφημο Ellis Island, νησί ελπίδων και αγωνίας, νησί ολοκλήρωσης πόθων και ματαίωσης ονείρων. Εκεί μέσα στις πολύβουες στοές του γραφείου απογραφής, οι μετανάστες υποβάλλονταν στην τελική δοκιμασία. Οι περισσότεροι περνούσαν τον έλεγχο και ξεχνούσαν τις ταλαιπωρίες του ταξιδιού.
 
Όμως οι άρρωστοι, όσοι δεν είχαν συγγενείς ή φίλους στην Αμερική, και όσοι ακόμη δεν φαινόντουσαν αρκετά γεροί για να δουλέψουν στις σιδηροδρομικές γραμμές, στα μεταλλεία και τόσες άλλες βαριές δουλειές και τέλος όσοι θεωρούνταν ύποπτοι για τη δημόσια τάξη υποχρεωνόταν να γυρίσουν στο πλοίο και παραδινόταν στην ατμοπλοϊκή εταιρία για επαναπατρισμό.  Δράματα ζωής και θανάτου παίχθηκαν μέσα στις αίθουσες όπου γινόταν η εξέταση των μεταναστών ή πίσω από τα κάγκελα των κρατητηρίων όπου έμεναν όσοι επρόκειτο να απελαθούν στον τόπο της προελεύσής τους. Από το 1903 μέχρι το 1908 απαγορεύτηκε η είσοδος περίπου σε 3.500 μετανάστες. Έτσι και στην Αμερική υπήρξε κατ΄ ανάγκη η λαθραία και παράνομη αποβίβαση και μάλιστα σε μεγάλη έκταση. 

Οι μετανάστες, ύστερα από τις ατελείωτες αυτές ταλαιπωρίες πατούσαν επιτέλους το έδαφος της νέας Γης της Επαγγελίας, όπου άλλου είδους περιπέτειες άρχιζαν γι΄ αυτούς. Οι περισσότεροι νεοαφιχθέντες έμεναν για λίγο στη Νέα Υόρκη. Εκεί υπήρχαν μικρά ξενοδοχεία και μικρομάγαζα Ελλήνων ιδιοκτητών, οι οποίοι τους υποδέχονταν όταν ξεμπαρκάριζαν από τα σκάφη που τους έφερναν στο νότιο τμήμα του Μανχάταν από το Έλις Άιλαντ. Ήταν ακριβή η πόλη και οι περισσότεροι είχαν λιγότερα από τριάντα δολάρια στην τσέπη τους. Βιάζονταν λοιπόν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. 

Η αναζήτηση  στέγης και εργασίας. Οι συνθήκες διαβίωσης
 Στις αρχές του 20ου αιώνα περίπου ένας στους επτά μετανάστες παρέμενε στη Νέα Υόρκη, που είχε το 1910 πάνω από 12.000 Έλληνες. Οι υπόλοιποι συνέχιζαν την πορεία τους στην τεράστια αμερικανική ενδοχώρα.
Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις κύριους προορισμούς των Ελλήνων μεταναστών της εποχής εκείνης: τις Δυτικές Πολιτείες, τις βιομηχανικές πόλεις της Νέας Αγγλίας και τις μεγάλες πόλεις του Βορρά, ειδικά στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. 

Η πρώτη μεγάλη ομάδα Ελλήνων που έφτασε στις Δυτικές Πολιτείες χρησιμοποιήθηκε σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός. Μια απεργία ανθρακωρύχων της Utah το 1903 έσπασε από Έλληνες που μεταφέρθηκαν εκεί από τις Ανατολικές Πολιτείες για το σκοπό αυτό. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρχαν τουλάχιστον 50.000 Έλληνες εργάτες στα ορυχεία και στις σιδηροδρομικές γραμμές των Δυτικών Πολιτειών, ενώ οι εργάτες σιδηροδρόμων είχαν συγκεντρωθεί κυρίως στην Καλιφόρνια, όπου το 1910 το ποσοστό Ελλήνων στο συνολικό πληθυσμό ήταν μεγαλύτερο από οποιασδήποτε άλλης Πολιτείας.
 
Η ζωή των Ελλήνων στις βιομηχανικές αυτές πόλεις ήταν στερημένη. Μια και ο σκοπός τους ήταν να εξοικονομήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα για να τα στείλουν πίσω στην Ελλάδα, ζούσαν πολύ λιτά. Ήταν συνηθισμένο φαινόμενο για έξι άτομα να νοικιάζουν ένα διαμέρισμα και να μοιράζονται τα έξοδα, χωρίς σωστή διατροφή ή στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Γιαυτό και η φυματίωση ήταν πολύ συνηθισμένη. Οι συνθήκες της ζωής τους ήταν άθλιες. Η φυματίωση εθέριζε. Υπέμεναν όμως τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουν το γυρισμό τους στην πατρίδα, με κάποια άνεση και είναι γνωστό ότι πολλοί δεν γύρισαν πολύ πλουσιότεροι απ΄ ό,τι έφυγαν. Τα πράγματα γίνονταν ακόμη χειρότερα, λόγω της δεδομένης εχθρικής υποδοχής που επιφύλασσαν στους Έλληνες μετανάστες, οι μετανάστες άλλων εθνικοτήτων ή και οι ίδιοι οι Αμερικανοί εργάτες. 

Αλλά και οι εργάτες των ορυχείων ή των σιδηροδρομικών έργων δεν είχαν καλύτερη τύχη. Στις γραμμές οι εργάτες κατοικούσαν στα παληά βαγόνια, τα οποία τους "παρέχουν" οι εταιρείες, ή σε ξύλινες καλύβες, κατασκευαζμένες για αυτούς στα εργατικά στρατόπεδα, ισχύει δε και εκεί όπως στις πόλεις το κοινοβιακό σύστημα. Τέλος για τα παιδιά που προορίζονταν για λούστροι ή μικροπωλητές επιφυλλάσονταν τα υπόγεια διαμερίσματα των πόλεων, χωρίς καμμία συνθήκη υγιεινής, με ελάχιστη τροφή και εξαντλητικό ωράριο εργασίας.

Τις περισσότερες φορές έμεναν νηστικά όλη την ημέρα και έτρωγαν μόνο το βράδυ όταν επέστρεφαν στα δωμάτια τους. Τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα για τα παιδιά που δούλευαν στα στιλβωτήρια.  Σε μερικά δωμάτια ήταν αραδιασμένα το ένα πλάι στο άλλο δύο ή τρία κρεβάτια στα οποία έπεφταν από τρία ή τέσσερα παιδιά. Σε άλλα δωμάτια δεν υπήρχαν κρεβάτια και τα παιδιά εκοιμούντο στο πάτωμα. Όταν η κατοικία τους ήταν σε μεγάλη απόσταση από το κέντρο (ως συνήθως) ξυπνούσαν στις 4.30 το πρωί. Πάντοτε έμεναν στην εργασία τους μέχρι τις 9.30 και 10 τη νύχτα... Μετά το κλείσιμο των στιλβωτηρίων, έμεναν για να καθαρίσουν τα μάρμαρα, να σφουγγαρίσουν τα πατώματα και να ξεσκονίσουν τις καρέκλες. Τις περισσότερες φορές όμως οι εργοδότες έδιναν μόνο τυρί, ελιές και ξερό ψωμί. Τη νύχτα ήταν τόσο εξαντλημένα, ώστε έπεφταν συχνά στο κρεβάτι χωρίς να ξεντυθούν (αφού είχαν κάνει μια και περισσότερη ώρα δρόμο με τα πόδια). Τα στιλβωτήρια έμεναν ανοιχτά κάθε μέρα της εβδομάδος και τις Κυριακές και τις γιορτές.

Η ζωή που περίμενε, στο νέο περιβάλλον τους μετανάστες, δεν έμοιαζε καθόλου μ΄ αυτήν που περιγράφανε στους αγρότες στην Ελλάδα, οι πράκτορες των ατμοπλοϊκών εταιρειών και των εκμισθωτών εργασίας για τους τόπους δουλειάς στην Αμερική. Καθώς πήγαιναν στην Αμερική με πρόθεση να μείνουν προσωρινά, πολλοί αρνιόντουσαν να μάθουν την αγγλική γλώσσα και καθώς ήσαν και ανειδίκευτοι, δεν τους απέμεινε παρά να δουλέψουν στα μεταλλεία ή στους σιδηροδρόμους ενώ πολλοί εκδηλώνοντας το "επιχειρηματικό δαιμόνιο του έλληνα", έστηναν καροτσάκια πουλώντας λαχανικά ή φρούτα κ.λ.π. στους δρόμους. Σύμφωνα με μια έκθεση το 1901 υπήρχαν 1500 περίπου πλανόδιοι πωλητές στη Νέα Υόρκη.  

και οι ...προστάτες
Στην ιστορία του ελληνισμού υπάρχουν πολλές σκοτεινές σελίδες εκμετάλλευσης, το επαίσχυντο περιεχόμενο πολλών απ΄ αυτές τις σελίδες γράφτηκε από τους ίδιους τους Έλληνες, εκείνους που κατατρέχουν τους συντρόφους τους μετανάστες. Αρκετοί ανάμεσά τους (Έλληνες μετανάστες), έχοντας υπερνικήσει τα πρώτα εμπόδια, αντί να προσπαθήσουν να εξυπηρετήσουν τους συμπατριώτες τους, εκμεταλλεύτηκαν την απειρία και την αμάθειά τους σε τέτοιο αποκρουστικό βαθμό που ήταν απαραίτητη η επέμβαση των αμερικανικών αρχών να σταματήσουν την εκμετάλλευση των αθώων θυμάτων. Κανένα άλλο αδίκημα δε χτύπησε τόσο βαθιά την ελληνοαμερικανική κοινότητα στα πρώτα της χρόνια και δεν είχε τόσο ζημιογόνο αποτέλεσμα στην αμερικανική κοινή γνώμη και στις κυβερνητικές αρχές όσον αφορά το ελληνικό όνομα και την ελληνική μετανάστευση στην Αμερική, όσο το σύστημα των προστατών (Patrone). Το σύστημα ήταν διαδεδομένο ανάμεσα στους μετανάστες που είχαν λίγη ή καμία γνώση της αγγλικής γλώσσας. 

Το σύστημα εκμετάλλευσης από τους «Πατρόνους» είχε πρωτοεμφανιστεί από Ιταλούς αφέντες στη σιδηροδρομική βιομηχανία. Στην ουσία, οι Πατρόνοι ήταν εργολάβοι στους οποίους οι νεοφερμένοι, που ήξεραν πολύ λίγο τη γλώσσα και τις συνθήκες εργασίας, στηρίζονταν για εργασία (απασχόληση). Μερικές φορές οι Πατρόνοι τους εξασφάλιζαν δωμάτιο και ένα συμφωνημένο ποσό ως μισθό, που σήμαινε ότι τροφή και οτιδήποτε έπαιρνε ο εργάτης επιπλέον απ΄ αυτό το ποσό ανήκε σ΄ αυτόν, δηλαδή τον Πατρόνο.
Από το 1900 οι Έλληνες «αφεντικά» υιοθέτησαν το σύστημα των Πατρόνων και το επεξέτειναν. Τα πρώτα θύματα ήταν κυρίως οι μικροπωλητές λουλουδιών και, σε μικρότερη έκταση, οι πωλητές φρούτων και γλυκών στους δρόμους της Ν. Υόρκης. Ήταν εφοδιασμένοι με χειράμαξες και με το εμπόρευμα της ημέρας. Το βράδυ επέστρεφαν τα καροτσάκια και τις εισπράξεις στο «αφεντικό». Στην αρχή το σύστημα περιοριζόταν στους μεσήλικες Έλληνες μετανάστες αλλά μετά το 1900 επεκτάθηκε και συμπεριέλαβε αγόρια ηλικίας 14-20.
Αυτά τα αγόρια έκλειναν συνήθως συμβόλαιο στην Ελλάδα. Το συμβόλαιο το υπέγραφαν τα αγόρια και οι γονείς τους, λίγοι από τους οποίους ήξεραν το αληθινό νόημα της συμφωνίας. Ο Πατρόνος πλήρωνε τη μετάβαση στις Ηνωμένες Πολιτείες και γιαυτό ήταν υποχρεωμένοι να δουλεύουν γι΄ αυτόν για χρόνια. Ήταν μια μορφή δουλείας με συμβόλαιο.
 
Σαν επίλογος
Προς δόξαν της ελληνικής εποποιείας "America, America" οποιαδήποτε ομοιότητα με σημερινά γεγονότα, πρόσωπα ή καταστάσεις είναι "ατυχής". Κάθε σύγκριση δε επιτρεπτή.

* Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν 4 χρόνια κατόπιν "παραγγελίας" γνωστού περιοδικού "κοινωνικού προβληματισμού". Η προτίμηση των συντακτών του περιοδικού οφειλόταν σε παληότερα κείμενά μου για τη μετανάστευση που απετέλεσε και αντικείμενο πτυχιακής εργασίας μου στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Η δημοσίευση του κειμένου στο περιοδικό απετράπη άρδην άμα τη αναγνώσει των "αντιπατριωτικών" του μηνυμάτων. 

Βιβλιογραφία:
- Οφείλω να αναφέρω ότι το άρθρο αυτό είναι στο κύριο μέρος του αναδημοσίευση εργασίας τριών φοιτητριών (Μπόραβου Βασιλική, Ταβελλάρη Σοφία, Τρώντσιου Ευαγγελία (1998 ) με θέμα "Η ελληνική μετανάστευση στις ΗΠΑ (1900-1925)". 
-Σημαντική βιβλιογραφική πηγή απετέλεσε το βιβλίο  "Συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη" εκδόσεις ΑΓΡΑ,1992. Επίσης τα αφιερώματα της "Καθημερινής" "Επτά Ημέρες" 15/12/1996 και του "Οικονομικού Ταχυδρόμου" το 1997.
Συντάκτης Θ.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

200.000 κατασχέσεις σπιτιών και μαγαζιών μέσα στο καλοκαίρι



Έρχονται και κατασχέσεις ακινήτων μαζί με τις νέες περικοπές μισθών (και στον ιδιωτικό τομέα) και συντάξεων και τους νέους φόρους, από τον Ιούνιο; Οι πληροφορίες λένε "ναι". 

Οι τράπεζες δυσκολεύονται να εισπράξουν έρχεται λοιπόν η κυβέρνηση με την εντολή της τρόικας να τις διευκολύνει. 

Το μέτρο ενδέχεται να ξεσπιτώσει έως και 200.000 κατόχους ακινήτων που δεν πληρώνουν τις δόσεις των στεγαστικών δανείων, με την πίεση της τρόικας στην κυβέρνηση για να επιταχύνει χρονικά τις διαδικασίες κατασχέσεων ακινήτων από τις τράπεζες, αλλά και ταυτόχρονα να ξεκινήσουν μαζικοί πλειστηριασμοί σπιτιών και καταστημάτων από το καλοκαίρι του 2012.

Οι αποφάσεις αυτές θα οδηγήσουν χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων να χάσουν σπίτια και μαγαζιά, τα οποία θα βγουν σε πλειστηριασμούς για ένα κομμάτι ψωμί. Και μάλιστα πολύ σύντομα… 

Τι σημαίνουν όλα αυτά; 
Καταρχήν η τρόικα ανατρέπει προηγούμενη απόφαση της κυβέρνησης που απαγορεύει τους πλειστηριασμούς ακινήτων μέχρι 200.000 ευρώ τόσο για φυσικά όσο και για νομικά πρόσωπα, αλλά και της πρώτης κατοικίας δανειοληπτών ανεξαρτήτως ποσού έως τα τέλη του 2012. 

Οι κύριοι Πολ Τόμσεν, Ματίας Μορς και Κλάους Μαζούχ, που επιδιώκουν την ταχύτατη εσωτερική υποτίμηση της αγοράς ακινήτων, θεωρούν ότι η απαγόρευση πρέπει να ισχύσει όχι έως το τέλος του 2012, αλλά έως το τέλος Ιουνίου του 2012 (δηλαδή να μετατεθεί 6 μήνες νωρίτερα). Σχετικές εντολές έχουν δοθεί ήδη στους αρμόδιους υπουργούς και η τελική απόφαση θα ληφθεί από την επόμενη κυβέρνηση. 

Η τωρινή αναστολή αφορά τόσο στους πλειστηριασµούς που επισπεύδονται από τις τράπεζες για την ικανοποίηση απαιτήσεων που δεν υπερβαίνουν τις 200.000 ευρώ όσο και αυτούς που επισπεύδονται από οποιονδήποτε εις βάρος της πρώτης ή της μοναδικής κατοικίας του οφειλέτη, ενώ την αναγκαστική εκτέλεση αποφεύγουν και όσοι προσφεύγουν στα δικαστήρια για υπαγωγή στον νόµο (3869/2010) για τη ρύθµιση οφειλών των υπερχρεωµένων φυσικών προσώπων.

ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ......ΓΡΑΨΕ ΛΑΘΟΣ..ΜΑΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΠΑΡΕ Ι (αναδημοσίευση)

Από http://celinathens.blogspot.com
 Σημείωση: Διατήρησα τη σύνταξη και την ορθογραφία της αρχικής ανάρτησης.

ΙΔΟΥ ΤΟ ΠΩΣ...

Εγραψα πριν αρκετους μηνες για τους "Καπιταλιστες που θα μας παρουν τελικα τα σπιτια αντι για τους κομμουνιστες". Βλεπω να εχει γινει σλογκαν αυτη η φραση, τη πατροτητα της οποιας δε διεκδικω διοτι αναριθμητοι ειναι εκεινοι που το προβλεψαν αυτο,  εδω και δυο χρονια, μαθαινοντας για το πρωτο μνημονιο και την εισοδο μας στο ΔΝΤ!
Παραθετω αποσπασμα απο το αρθρο-παρεμβαση του δικηγορου Μαριου- Σαββα Μαρινακου. Το αρθρο αυτο το διαβασα στο βιβλιο του Πανου Παναγιωτου, "ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ"   Μπορειτε να το διαβασετε ολοκληρο κι εδω


Παρελειψα το πρωτο κομματι του αρθρου, στο οποιο ο Μαρινακος, παραθετει το νομικο πλαισιο, πανω στο οποιο στηριζεται για να εξαγει τα συμπερασματα του. Και το παρελειψα γιατι θα κουραζε πολυ τον μη-νομομαθη , ομως οποιος ενδιαφερεται να διαπιστωσει αν οσα φρικωδη αναφερονται στο αρθρο, στοιχειοθετουνται και τεκμαιρονται, μπορει να το κανει, στον προαναφερθεντα συνδεσμο.
Σε συνδυασμο με τη φημολογουμενη συμφωνια της γαλαζοπρασινης συμμοριας με τον Τομσεν για τη ληξη της προστασιας της πρωτης κατοικιας απο πλειστηριασμους, κι αν αυτο συμβει, τιποτα δε θα εμποδιζει το Καθεστως να μας πεταξει στο δρομο, οπως συμβαινει ηδη με χιλιαδες συμπολιτες μας,
και υπο το πρισμα της παραδοχης οτι η φορολογια απο τον Ιουνη και μετα θα ειναι ανελεητη, αν τελικα επικρατησει ο Γενιτσαρισμος,
το παρακατω αποσπασμα κρινω οτι πρεπει να διαβαστει και να διαδοθει, για να καταλαβει ακομα κι ο εναπομεινας φοβισμενος η βολεμενος ψηφοφορος του δικομματισμου και των παραφυαδων του, οτι οι γαλαζοπρασινοι ειναι αποφασισμενοι ακομα και να εξολοθρευσουν εκατονταδες χιλιαδες Ελληνων πολιτων, επισειοντας τον...φοβο της εξολοθρευσης μας.
   (Σημειωση: η υπαγωγη στο Αγγλικο Δικαιο πραγματοποιηθηκε τελικα με το psi+)
Ιδου λοιπον οχι πως οι Καπιταλιστες θα μας παρουν και τα σπιτια, πατωντας πανω στο Αγγλικο Δικαιο και την ανελεητη φορολογηση. Ιδου πως οι καπιταλιστες μας τα εχουν ηδη παρει.
    
Διαβάστε το νομικό πλαίσιο εδώ

Ο "πατριωτισμός" των εφοπλιστών. Φορολογική ασυλία και παραγγελίες στην Κορέα...


αναδημοσίευση από εδώ και τώρα


«Για 5 Ελληνες εφοπλιστές δουλεύει η κορεατική ναυπηγική βιομηχανία», αναφωνεί έμπλεα πατριωτισμού και εθνικής υπερηφάνειας γνωστή οικονομική ιστοσελίδα («capital»), σπεύδοντας να παραθέσει και τα αδιάσειστα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τον παραπάνω τίτλο. 
Οπως αναφέρει, στα ναυπηγεία της Νότιας Κορέας «τη στιγμή αυτή κατασκευάζονται ή πρόκειται να κατασκευαστούν 31 ποντοπόρα δεξαμενόπλοια μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου ή liquefied natural gas carriers (LNGC)». Τα δεξαμενόπλοια αυτά - η αξία του καθενός εξ αυτών ανέρχεται στα 205 εκατομμύρια δολάρια - αποτελούν τον πιο «καυτό» κλάδο των ναυλαγορών, καθώς η μεγάλη ζήτηση για φυσικό αέριο και ο μικρός αριθμός του παγκόσμιου στόλου συντηρούν τα επίπεδα των ημερήσιων ναύλων κοντά στα 150.000 δολάρια. 

Αναφέρεται ακόμα ότι «τα 31 πλοία LNGC που έχουν παραγγελθεί στη Νότια Κορέα ανήκουν στους Ελληνες εφοπλιστές Γ. Αγγελικούση, Γ. Προκοπίου, Π. Λιβανό, Γ. Οικονόμου και Μαρτίνο». Συνεχίζοντας στον ίδιο πατριωτικό τόνο το ρεπορτάζ αποφαίνεται ότι «η ψυχορραγούσα ελληνική ναυπηγική βιομηχανία ποτέ δεν μπορούσε να κατασκευάσει τόσο σύνθετα τεχνολογικά πλοία, για τη ναυπήγηση των οποίων απαιτείται μεγάλη τεχνογνωσία». Βέβαια παρακάτω ομολογεί ότι «εξακολουθεί να υπάρχει κάποια ζήτηση για ελληνικά χέρια εξαιτίας της υψηλής τεχνογνωσίας και ποιοτικής δουλειάς που μπορούν να κάνουν» (!), αλλά το... πρόβλημα είναι «οι συνεχείς απεργίες που τα συνδικάτα επιβάλλουν»... Την «οπτική γωνία» και τα συμφέροντα των εφοπλιστών φυσικά εκφράζει, αλλά οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να υιοθετήσουν τη θέση τους «φτηνά μεροκάματα μήπως έρθει δουλειά».

Επίσης σύμφωνα με τη λίστα που καταρτίζει η εταιρεία «Golden Destiny», νέες παραγγελίες πλοίων, αξίας 1,6 δισ. δολαρίων, έκαναν το α' τρίμηνο του 2012 οι ντόπιοι εφοπλιστές, σε «ανταγωνιστικά», φτηνού εργατικού κόστους, ναυπηγεία του εξωτερικού, κυρίως στην ασιατική αγορά. Πρόκειται για μια ακόμη απόδειξη για το μελλοντικό ύψος της κερδοφορίας τους, για τις αστρονομικές αποδόσεις των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων και κερδών που «επενδύουν» στην ποντοπόρο ναυτιλία για τη διακίνηση εμπορευμάτων ξηρού φορτίου, πετρελαίου, υγροποιημένου αερίου. 

Οι νέες παραγγελίες των Ελλήνων εφοπλιστών φτάνουν στο 7,4% των παγκόσμιων παραγγελιών που υπογράφτηκαν στο διάστημα Γενάρη - Απρίλη του 2012. Το ίδιο διάστημα αγόρασαν και 32 μεταχειρισμένα πλοία αξίας 600 εκατ. δολαρίων. Μάλιστα, το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, σύμφωνα με τα στοιχεία που καταρτίζει η «loyds List», ελέγχει το ένα πέμπτο του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς υγροποιημένου αερίου.

Την ίδια ώρα εκατοντάδες εκατομμύρια έχει χάσει και χάνει το Δημόσιο, από το τεράστιο πλέγμα των φορολογικών απαλλαγών και ελαφρύνσεων που έχουν προσφέρει ειδικά προς το εφοπλιστικό κεφάλαιο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Την ώρα που τα δύο κόμματα του δικομματισμού έχουν εξαπολύσει έναν πρωτοφανή πόλεμο φορολογικής εξόντωσης των μισθωτών και συνταξιούχων και των λαϊκών στρωμάτων, διατηρούν και διευρύνουν ακόμα περισσότερο τα προνόμια που παρέχουν προς τους κεφαλαιοκράτες. Παροχές που αντιστοιχούν σε ζεστό χρήμα και οι οποίες δίνονται στο όνομα των δήθεν επενδύσεων, το μόνο που κάνουν όμως είναι να συμβάλουν στην αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομάδων και των εφοπλιστών.

Από τη σχετική έκδοση του υπουργείου Οικονομικών που αναφέρεται στις φοροαπαλλαγές συνολικά, η εφημερίδα Ριζοσπάστης επιλέγει και δημοσιεύει λέξη προς λέξη τις απαλλαγές που αναφέρονται στο εφοπλιστικό κεφάλαιο:
• Απαλλάσσονται από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος τα κέρδη που προκύπτουν από την εκμετάλλευση πλοίων. Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τη νέα φορολογική κλίμακα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν φόρο εισοδήματος για κάθε εισόδημα που είναι πάνω από 357 ευρώ το μήνα.
• Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία η υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση κάποιου πλοίου, είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία. Σύμφωνα με το φορολογικό σύστημα όσοι αποφασίσουν να πουλήσουν κάποιο ακίνητο, πληρώνουν φόρο υπερτιμήματος.
• Απαλλάσσεται από το φόρο εισοδήματος το ποσό των καθαρών κερδών ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχει και άλλες εκμεταλλεύσεις. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η τάση δημιουργίας επιχειρήσεων - μαϊμού στον κλάδο, μόνο και μόνο για να κερδίζουν φοροαπαλλαγές για δραστηριότητες σε άλλους κλάδους.
• Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α' κατηγορίας, ναυπηγούμενα στην Ελλάδα.
• Μείωση του φόρου κατά 50% σε πλοία και κρουαζιερόπλοια α' κατηγορίας.
• Απαλλάσσονται από το φόρο πλοία α' κατηγορίας που υφίστανται επισκευές και οι δαπάνες για αυτές καλύπτονται με εισαγωγή συναλλάγματος.
• Μείωση του φόρου κατά 60% σε επιβατηγά πλοία, μηχανοκίνητα και ιστιοφόρα, ανεξαρτήτου υλικού αυτών.
• Μείωση του φόρου κατά 75% στα αλιευτικά πλοία.
• Απαλλάσσονται από το φόρο φορτηγά πλοία εφόσον έχουν ηλικία μικρότερη των 30 ετών.
• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά ή κρατήσεις υπέρ του Δημοσίου ή κάποιου τρίτου το εισόδημα που αποκτάται από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων που εγκαθίστανται στην Ελλάδα.
• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση το εισόδημα που δημιουργείται από την εκμετάλλευση πλοίου στο εξωτερικό.
• Απαλλάσσονται από κάθε τέλος, τα έγγραφα που συντάσσονται για την εφαρμογή του Ν. 27/1975.
• Μειώνεται η εισφορά προς το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο (ΝΑΤ) για τα πλοία που αποδεδειγμένα αργούν λόγω επισκευών, ελλείψεως εργασίας ή άλλης αιτίας. Η μείωση είναι ανάλογη με το χρόνο της αργίας.
• Απαλλάσσονται από το φόρο κύκλου εργασιών τα τουριστικά επαγγελματικά πλοία ή πλοιάρια.
• Απαλλάσσονται από τα τέλη κυκλοφορίας και από το εφάπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος τα τουριστικά πλοία και πλοιάρια και οι βενζινάκατοι επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης.
• Απαλλάσσονται από τα τέλη κυκλοφορίας και από το εφάπαξ πρόσθετο ειδικό τέλος τα υπό ξένη σημαία τουριστικά πλοία και πλοιάρια επαγγελματικής ή ιδιωτικής χρήσης.
• Απαλλάσσονται από το φόρο κύκλου εργασιών και από τους δασμούς τα ναυταθλητικά σκάφη κάθε τύπου που ανήκουν σε αναγνωρισμένους ναυτικούς ομίλους ή ναυτικά σωματεία ή μέλη αυτών.
• Απαλλάσσεται από κάθε φόρο, τέλος ή εισφορά το εισόδημα που αποκτάται από εταιρείες χαρτοφυλακίου που κατέχουν αποκλειστικά μετοχές εταιρειών πλοιοκτητριών που βρίσκονται υπό ελληνική σημαία.
• Απαλλάσσονται από κάθε τέλος ή άλλη επιβάρυνση υπέρ του Δημοσίου ή τρίτο η διανομή κερδών και το καθαρό προϊόν της εκκαθαρίσεως αυτής, η ανάληψη κεφαλαίου και οι σχετικές εξοφλητικές αποδείξεις, οι εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας και τα δικαιολογητικά καθώς και άλλα έγγραφα που αφορούν πράξη που ενεργεί η εταιρεία στο εξωτερικό κατέρχονται στην Ελλάδα, οι καταθέσεις και τα δάνεια των μετόχων, η κεφαλαιοποίηση των κερδών και η μη ανάληψη των κερδών από τους μετόχους.
• Απαλλάσσονται από το ΦΠΑ οι παραδόσεις και εισαγωγές πλοίων ή άλλων πλωτών μέσων για εμπορική ή άλλη εκμετάλλευση.
• Απαλλάσσονται από το ΦΠΑ οι προμηθευτές καυσίμων για τη ναυσιπλοΐα αλλά και της επαγγελματικής αλιείας.

Ολα τα παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα για το βαθιά αντιλαϊκό, τον απόλυτα ταξικό και καθόλα αντιδραστικό χαρακτήρα του φορολογικού συστήματος. Ενα φορολογικό σύστημα που λειτουργεί ως ένα πρόσθετο εργαλείο αναδιανομής υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και των εφοπλιστών. Είναι όμως και μια απάντηση αποστομωτική για όλους εκείνους που θρηνούν για τα μεγάλα δεινά που αντιμετωπίζει το εφοπλιστικό κεφάλαιο, από τους αγώνες των ναυτεργατών.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Κερατέα: Εκδηλώσεις για τον ένα χρόνο από την αποχώρηση των ΜΑΤ


Αναδημοσίευση από http://antixyta.blogspot.com/


Το ιστολόγιο αφιερώνει τις εκδηλώσεις σε εκείνους που ξεχνούν γρήγορα και εύκολα, μα πιο πολύ σε εκείνους που ακολουθούν λάθος μονοπάτι, με μοναδικό προορισμό το γκρεμό. Αν γυρίσουν πίσω το κεφάλι τους θα δουν πως δεν τους ακολουθεί κανείς παρά μόνο πολλές «ιπτάμενες πέτρες...»

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ - ΚΑΛΕΣΜΑ

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την αποχώρηση των ΜΑΤ, μετά τον πεντάμηνο σθεναρό αγώνα των κατοίκων της Λαυρεωτικής κατά της εφαρμογής του Περιφερειακού Σχεδιασμού διαχείρισης των απορριμμάτων και της αυθαιρεσίας της εξουσίας.

Από την αποχώρηση των ΜΑΤ από το Οβριόκαστρο έως και σήμερα:

• Ο Περιφερειακός σχεδιασμός και η χωροθέτηση του Οβριοκάστρου ως ΧΥΤΑ δεν έχουν καταργηθεί.

• Επιχειρηματικά συμφέροντα προσπαθούν να βρουν τρόπο για να μετατρέψουν με πλάγιες μεθοδεύσεις τον ευρύτερο χώρο του Οβριοκάστρου σε σκουπιδότοπο της Νοτιανατολικής Αττικής.

Είναι φανερό ότι ο αγώνας δεν έχει τελειώσει και απαιτείται όσο ποτέ η επαγρύπνηση όλων μας.

Καλούμε όλους την ίδια ημέρα Τετάρτη 18 Απριλίου 2012 να βρεθούμε από τις 6:00μμ μέχρι το βράδυ στο αναγεννημένο «ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ» για να τιμήσουμε αυτή την ημέρα.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Καλό Πάσχα !


Αντί ευχών,
 ....βρήκα αυτό το κείμενο στο διαδίκτυο (http://saita.pblogs.gr/2011/04/mia-istoria-prin-soyblisete-to-arni-h-prin-allhlosfahteite-malak.html) και παραθέτω ένα μέρος του.


...Εμένα ο δικός μου ο Θεός...ο κολλητός μου...υποφέρει κάθε βράδυ...
δεν βγάζει φωτογραφίες...δεν κάνει στάση Γολγοθά...
λατρεύει τους εχθρούς του...ερωτεύεται πόρνες και τους πλένει τα μαλλιά...
ξοδεύεται σε θαύματα που δεν βλέπει κανένας...
δεν τον αφήσουν ούτε μια προσευχή να τελειώσει...μ' έχει ξεσκίσει στα ραβασάκια...
κι' όλο εγώ ο ηλίθιος κάνω ότι δεν βλέπω τίποτα...
μπαίνει σε ναούς και με το μαστίγιο πλακώνει τους εμπόρους στο ξύλο...
δουλεύει στο Πέραμα ματσακόνι και γράφει στιχάκια...
κουρεύει τα μαλλιά του κοντά για να μην θυμάται πως κανείς μας δεν τον χάιδεψε....
πέφτει στα ναρκωτικά και γίνεται ρεζιλι στην ομόνοια όταν οι μπατσοι γελάνε μαζί του...
γίνεται μπατσος αυτόχειρας που τελείωσε ωραία...
ερωτεύεται παράφορα τον πιο καταγέλαστο ζητιάνο...
κλαίει στα καλά του καθουμένου...πλακώνεται στο ξύλο με κάτι λελεδες...
χλευάζει το καινούργιο μου cabrio ...
έρχεται κατάμουτρα και μου κλωτσάει τα ζαντολαστιχα...
δεν φοράει ποτέ ζώνη ασφάλειας...γίνεται ιός και διαλύει το πανάκριβο pc μου...
γίνεται μελάνι στην πένα του Καστοριαδη...γίνεται το πινέλο του Θεόφιλου...
γίνεται ένα τσιγάρο στ' αχείλι του Σολομού... γίνεται ποίημα του Ελύτη...
γίνεται πιτσιρικάς που φωνάζει ίου ίου στον Λαμπράκη Ευθυμίου... 
κι' ύστερα χώνεται κρυφά στο νου του Μακρυγιάννη...
και σταυρουδάκι κρεμασμένο στο λαιμό του Βελουχιώτη...
γίνεται βλέμμα έρωτα στα μάτια της γυναίκας ενός απελπισμένου που τον είπαν τρομοκράτη....
γίνεται μια χαμένη μπάλα από το γκολφ του ξεμωραμένου εθνάρχη καραγκιόζη...
γίνεται δάκρυ στα μάτια μιας γκλαμουράτης γκόμενας που ξεπετάει απο τ' αμάξι μέχρι και τον παρκαδόρο...
γίνεται ο έρωτας μου που είναι μακριά ...κι' όλο Τον ευχαριστώ... 
μια φωτογραφία που κοιτάζουν τα παιδιά μου ...και τους λέω όλα ετούτα που μ' αξίωσε Εκείνος να σας γράψω....

Με τούτο τον τρόπο υπάρχει...κι όλο μου στέλνει σαν κι εκείνη ραβασάκια...

Κι είμαι τρελά ερωτευμένος και μαζί Του και με εκείνην και με σας...

Καλό Πάσχα και να θυμάστε πως το αίμα του διπλανού δεν θα σας ξεδιψάσει... 


Τι πληρώνουμε και που σε κάθε λίτρο βενζίνης !!!

Αναδημοσίευση από: Εδώ και Τώρα (blogspot)


Από τον ερχόμενο Οκτώβρη, εις βάρος ενός λαού που το χειμώνα ξεπάγιασε γιατί δεν είχε να πληρώσει για θέρμανση, σχεδιάζουν να επιβάλουν νέες αυξήσεις στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο πετρέλαιο και να εκτινάξουν περαιτέρω την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης στα 1,5 ευρώ το λίτρο! Με αυτήν τη νέα επιβάρυνση, οι αυξήσεις στους ΕΦΚ στο πετρέλαιο θα έχουν αγγίξει μέσα στη διετία το 1.500%!!! Όσο για το «χαρούμενο καλοκαίρι» που βιώνουμε, ήδη η τιμή της βενζίνης φλερτάρει με τα 2 ευρώ το λίτρο!

Γιατί συμβαίνουν αυτά; Ιδού:
Σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο τιμών της 26ης Μάρτη που εκδίδεται από την ίδια την κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο, με μέσο όρο λιανικής τιμής της αμόλυβδης στα 1,804 ευρώ το λίτρο,

το 57% της τιμής (1,02 ευρώ) ήταν φόροι,
το 39% της τιμής (0,7 ευρώ) το νέμονταν τα διυλιστήρια,
το 3% (0,06 ευρώ) οι εταιρείες χονδρικής και
το 1% (μόλις 2 λεπτά του ευρώ) οι βενζινοπώλες.

Δηλαδή: Το 99% της τιμής της αμόλυβδης το μοιράζονται οι καπιταλιστές μέσω της φοροεπιδρομής του κράτους τους, των διυλιστηρίων τους και των εταιρειών τους. Δεν είναι απολύτως καθαρό, επομένως, προς όφελος ποιου διενεργείται αυτή η ληστεία;

"Εργαστήρια" ναρκωτικών στο Λόφο του Στρέφη !


Από Χριστίνα Κοψίνη, εφ. Καθημερινή


Στου Στρέφη, σε αυτοσχέδια εργαστήρια, παρασκευάζεται η «σίσα», γνωστή ως «κόκα των φτωχών», η οποία εντοπίζεται μόνο στην Αθήνα. Στην κορυφή του λόφου, μέσα στη λακκούβα, έχουν στηθεί τα αυτοσχέδια εργαστήρια επεξεργασίας της «σίσας» ή τουλάχιστον ενός τύπου αυτής της σχετικά νέας ουσίας που αποκαλείται «κόκα των φτωχών». Η πρόσβαση, δύσκολη στο σημείο του λόφου Στρέφη. Κι ας είναι ελάχιστα μέτρα απόσταση από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, σε ένα από τα πλέον φρουρούμενα σημεία της Αθήνας. Ολοι ξέρουν, αλλά κανείς δεν μιλάει.

Εδώ στις γούβες, σε στέρεη μορφή, μεταφέρονται προσεκτικά τα στοιχεία από τις μπαταρίες των αυτοκινήτων και άλλα άγνωστα συστατικά –μη ανιχνεύσιμα ακόμη από τα εργαστήρια– που αφού υγροποιηθούν, θα πουληθούν λiγο αργότερα προς 1 έως 2 ευρώ η δόση. Ναρκωτικό χαμηλού κόστους και εύκολο στη χρήση. Με μεγάλη διεγερτική επίδραση, που μπορεί να σε κρατήσει έως και τρία 24ωρα άγρυπνο. Απώλεια βάρους, επιθετικότητα, έντονη διάθεση σεξουαλικότητας. Αυτές είναι ορισμένες από τις παρενέργειες που καθιστούν τη «σίσα» εξαιρετικά επικίνδυνη για την υγεία. Μάλιστα, δεν λείπουν και οι συσχετισμοί με την αύξηση των κρουσμάτων HIV (έιτζ). Αν και δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ευθεία συσχέτιση, πιθανολογείται ότι το διαρκές σπιντάρισμα και η έντονη σεξουαλική διέγερση, σε συνδυασμό με τη μείωση των αναστολών, οδηγούν σε μείωση των απαραίτητων προφυλάξεων από τον ιό του ΗΙV.

«Μέχρι τώρα, καμία νέα ουσία δεν είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα», αναφέρει η τελευταία ετήσια έκθεση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά. «Ομως, το 2010 εντοπίστηκε στην Ελλάδα και μέχρι στιγμής σε καμία άλλη χώρα, η ουσία «σίσα» (εφεδρική ή κατ’ άλλους μεθαμφεταμίνη, υδροχλωρικό οξύ, αιθανόλη και υγρό μπαταρίας αυτοκινήτου). Η ουσία φαίνεται να είναι αρκετά διαδεδομένη κι επειδή χρησιμοποιείται κυρίως σε ενέσιμη μορφή, ενοχοποιείται από αρκετούς επαγγελματίες του χώρου για τη ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων του ΗΙV το 2011».

Το ναρκωτικό των φτωχών και της κρίσης συναντάται κυρίως στην Αθήνα και όχι σε άλλες μεγάλες πόλεις της περιφέρειας. Τουλάχιστον για την ώρα. Οι περιγραφές των επιπτώσεων από τους χρήστες είναι αποκαλυπτικές. «Φεύγει το μυαλό, βρίζεις, ξεφεύγεις, έχεις μανία να χτυπήσεις και να κλέψεις», περιγράφει ένας χρήστης την επίδραση της ουσίας στον οργανισμό του, απαντώντας σε πρόσφατη έρευνα που έκανε το ΚΕΘΕΑ. «Δεν μπορείς να κοιμηθείς ούτε να φας και προκαλεί ακατάπαυστη ομιλία», λέει άλλος χρήστης. «Κόβει την όρεξη. Πέντε άτομα αυτοκτόνησαν». Πέρυσι κόστιζε 20 ευρώ το γραμμάριο. Σήμερα η τιμή έχει πέσει.

Τα πρώτα απτά στοιχεία από τις επιπτώσεις που επιφέρει η χρήση αυτής της χημικής ουσίας προέρχονται από την έρευνα που διεξήγαγε η ομάδα άμεσης παρέμβασης του ΚΕΘΕΑ - Εξέλιξις το περασμένο φθινόπωρο. Η ομάδα αυτή κάνει αυτό που λέμε «δουλειά στον δρόμο». Φυσικά δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά επιχειρεί να μειώσει τη βλάβη, προσφέροντας μια δυνατότητα στον χρήστη. Να έλθει σε ένα συγκεκριμένο χώρο, να φάει, να πλυθεί, να αλλάξει ρούχα, να κουβεντιάσει.

Συνθήκες ένδειας
Από τον περασμένο Ιούνιο μέχρι και τον Σεπτέμβριο, το πρόγραμμα αναζήτησε περισσότερα στοιχεία γι’ αυτή τη νέα ουσία. Σε αυτό το τρίμηνο διαπιστώθηκε ότι από ένα σύνολο 148 χρηστών που ζήτησαν τις υπηρεσίες του προγράμματος στα Εξάρχεια, το 95,3% γνώριζε τη «σίσα». Το 63,2% έκανε χρήση ηρωίνης, ως κύρια ουσία, αλλά το 68,5% είχε κάνει και περιστασιακή χρήση της νέας ουσίας. Ηλικίες από 26 έως 45 ετών, με τους περισσότερους μεταξύ 31 και το 35 ετών.
«Οπως η μεθαδόνη μοιάζει με το υποκατάστατο της ηρωίνης, έτσι και η σίσα μοιάζει με το υποκατάστατο της κόκας σε συνθήκες ένδειας», μας λέει η Μάρθα Φωστέρη, ειδική βοηθός διευθυντή του ΚΕΘΕΑ. «Η κρίση επηρεάζει και τις πιάτσες. Μειώνονται οι οικονομικές δυνατότητες των χρηστών να αγοράσουν τη δόση τους και πέφτουν οι αντοχές τους για να φροντίσουν στοιχειωδώς τον εαυτό τους. Οι νομικές και οικονομικές υποχρεώσεις συσσωρεύονται και η ανεργία συμβαδίζει με τη διάκριση του κοινωνικού στιγματισμού. Η εξαθλίωση μεγαλώνει. Η παραβατικότητα αυξάνεται και τα όποια υποκατάστατα γίνονται η εύκολη λύση», υπογραμμίζει η κ. Φωστέρη.

Μας θέτει δε και μια άλλη πτυχή, που έχει σχέση με την κοινωνική και την οικογενειακή συνοχή. Η κρίση δυσχεραίνει την απεμπλοκή των παιδιών από τις ουσίες γιατί μειώνονται και οι αντιστάσεις των οικογενειών. «“Πρέπει να πάω στη δουλειά, κυρία μου, δεν μπορώ να έλθω’’, μου λένε όλο και πιο συχνά οι γονείς που πρέπει να πάρουν μέρος στη θεραπεία του εξαρτημένου παιδιού». Αυτή είναι πλέον μια αρκετά κοινή απάντηση από γονείς κουρασμένους, φορτωμένους από το άγχος της απόλυσης, που λιγοστεύει ακόμη περισσότερο τον χρόνο και τη διάθεση για το πρόβλημα του παιδιού.

Διακίνηση δίπλα σε αυλή σχολείου
Στη γωνία, δίπλα στο δημοτικό σχολείο, γίνεται η καθιερωμένη πώληση της σίσας. Αριστοτέλους και Σμύρνης, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας. Θέλει ακόμη μιάμιση ώρα να χτυπήσει το κουδούνι για το σχόλασμα. Αλλά η αγοραπωλησία θα χαλάσει από την εμφάνιση των ανδρών της αστυνομίας. Στα σκαλάκια, 2 άνθρωποι «φαντάσματα» θα αφήσουν τις μισοτελειωμένες δόσεις τους. Ολα αυτά μόλις προχθές. «Εκτός της σχολικής αυλής δεν έχω αρμοδιότητα», δηλώνει η διευθύντρια του σχολείου, σε παρέμβαση κατοίκου που βρέθηκε μπροστά σε ανάλογη σκηνή. «Αραγε, ποιος έχει αρμοδιότητα; Mήπως πρέπει εμείς οι ίδιοι, οι πολίτες, να κάνουμε αλυσίδες προστασίας γύρω από τα σχολεία και τις γειτονιές μας;» αναρωτιέται η Ελένη Ζ., κάτοικος της περιοχής. Οι επιχειρήσεις «σκούπα» απλώς μεταθέτουν το κακό, ένα δρόμο πιο πάνω. Οχι πια στα κεντρικά σημεία, αλλά στα στενά. Σαν να κρύβεις το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Από την παραγωγή του Στρέφη στην κατανάλωση που γίνεται κάθε μέρα στην Ηπείρου, τη Φυλής, τη Σμύρνης, τη Σολωμού, τη Στουρνάρη και σε άλλα σημεία του κέντρου της Αθήνας. Το πρόβλημα δεν σχετίζεται μόνο με την παραβατικότητα αλλά με τη ζωή. Το 17,7% των χρηστών εμφανίζει αυτοκτονικό ιδεασμό. Στην πλειοψηφία τους είναι υποσιτιζόμενοι, ενώ σε 7,5% είναι άστεγοι. Το 64% πάσχει από ηπατίτιδα C, ενώ το 84% είναι χρήστες ηρωίνης. Από το σύνολο των χρηστών το 61,3% απασχολείται κάπου. 

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής, ο αριθμός των προβληματικών χρηστών παραμένει σταθερός τα τελευταία χρόνια, περίπου 20.000, ενώ ο αριθμός των ενέσιμων ναρκωτικών υπολογίζεται σε 9.000. Περίπου 13.000 άνθρωποι κατηγορήθηκαν το 2010 για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών. Οι 2 στους 5 χρήστες είναι 30–40 ετών.

Aλλοδαπές εταιρείες "αγοράζουν" τα δάνεια των Ελλήνων



Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της αρπαγής των προσωπικών τους περιουσιακών στοιχείων από εταιρείες του εξωτερικού βρίσκονται χιλιάδες Έλληνες δανειολήπτες. Αλλοδαπές εταιρείες με έδρα το Λουξεμβούργο, το Λονδίνο, το Αμβούργο αγοράζουν τα δικαιώματα των οφειλών τους προς τις Ελληνικές τράπεζες, με αποτέλεσμα να μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να αρπάξουν κάθε λογής περιουσιακό στοιχείο, ανάλογα με το είδος της οφειλής.

Οι εταιρείες αυτές αναφέρονται ως «σύστασης ειδικού σκοπού». Η «κερκόπορτα» για τη δραστηριοποίησή τους στην Ελλάδα άνοιξε με το νόμο 3156/2003. Ουσιαστικά αυτό που κάνουν είναι να αγοράζουν τις απαιτήσεις των δανειακών συμβάσεων από τα εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα, έναντι ποσού το οποίο δεν ξεπερνά το 20% της συνολικής οφειλής.
Για παράδειγμα ένα στεγαστικό δάνειο των 200.000 ευρώ που κάποιος πολίτης έχει συνάψει με μια ελληνική τράπεζα, αγοράζεται από αυτές τις εταιρείες με όχι περισσότερα από 40.000 ευρώ. Στη συνέχεια αναλαμβάνουν οι ίδιες να διεκδικήσουν το υπόλοιπο της οφειλής, έχοντας στη διάθεση τους όλα τα προβλεπόμενα από το νόμο μέσα, σαν να έχουν συνάψει απευθείας με τους οφειλέτες τις συμβάσεις. Από διαταγές πληρωμής, κατασχέσεις και οτιδήποτε άλλο έχει θέσει ο νομοθέτης στο «κυνήγι» των «κακών» οφειλετών.

Εδώ Λονδίνο… σας παίρνουμε το σπίτι
Τέτοιες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί ουκ ολίγες. Το σκηνικό είναι πάνω κάτω το ίδιο. Οφειλέτες στα όρια της απόγνωσης ξυπνούν μια ωραία ημέρα και ανακαλύπτουν ότι πλέον δεν χρωστούν στο τραπεζικό ίδρυμα από το οποίο πήραν το δάνειο αλλά σε κάποια εταιρεία του εξωτερικού που ουδέποτε έχουν έρθει οι ίδιοι σε επαφή. Και όταν απευθύνονται στην τράπεζα τότε ανακαλύπτουν ότι η δυνατότητα εκχώρησης των απαιτήσεών τους υπήρχε στα ψιλά γράμματα της σύμβασης που είχαν υπογράψει.

Το www.koutipandoras.gr παρουσιάζει σήμερα χαρακτηριστική περίπτωση δανειακής σύμβασης η απαίτηση της οποίας έχει εκχωρηθεί σε εταιρεία του εξωτερικού. Ο οφειλέτης είχε υπογράψει δανειακή σύμβαση με συγκεκριμένη τράπεζα στις 27/07/1998, από την οποία εκκρεμεί οφειλή προς την τράπεζα ύψους 1719 ευρώ. Αντί για την τράπεζας όμως, ξαφνικά έλαβε στα χέρια του επιστολή από εταιρεία με έδρα το Αμβούργο που του συνιστούσε να εξοφλήσει την οφειλή, πέφτοντας κυριολεκτικά από τα σύννεφα.

Δεμένα τα χέρια της πολιτείας
Στο μεταξύ η Ελληνική πολιτεία σηκώνει τα χέρια ψηλά για εκχωρήσεις τέτοιου είδους που έλαβαν χώρα πριν από το 2009. Έκτοτε, ψηφίστηκε νομοθετική ρύθμιση η οποία απαγορεύει στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα την εκχώρηση απαιτήσεων σε τρίτους. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στο www.koutipandoras.gr o γενικός γραμματέας καταναλωτή κ. Δημήτριος Σπυράκος «για όλες τις περιπτώσεις που έχουν εξαγοραστεί πριν από το 2009 δεν μπορούμε να επέμβουμε».

Αρκετά προβλήματα έχουν δημιουργηθεί και για όσους οφειλέτες που θέλησαν να κάνουν χρήση των διατάξεων του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Οι οφειλέτες βρήκαν μπροστά τους τεράστια εμπόδια. Οι εταιρείες αυτές έχουν την έδρα τους στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει εμπρόθεσμη επίδοση και να συμπεριληφθούν οι απαιτήσεις τους στο νόμο και έτσι να χάνουν το τρένο για την ευνοϊκή ρύθμιση των χρεών τους.

Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα αναμένεται να κατατεθεί ειδική νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή η οποία θα άρει τα όποια εμπόδια, αναφορικά με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά . Ωστόσο το πρόβλημα για χιλιάδες οφειλέτες με δανειακές συμβάσεις προ του 2009 παραμένει.
«Θα καταθέσουμε μία ρύθμιση τις επόμενες μέρες ώστε να μην υπάρχει κανένα πρακτικό πρόβλημα για τον οφειλέτη, με την οποία θα προβλέψουμε ότι σε περίπτωση που υπάρχει εκχώρηση στο εξωτερικό να ορίζεται αντίκλητος στην Ελλάδα, δηλαδή να μη χρειάζεται να επιδώσει στο εξωτερικό αλλά στην Ελλάδα» επισημαίνει στο www.koutipandoras.gr o κ. Σπυράκος.

Πηγή: Κονσερβοκούτι.gr

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΦΟΡΕΩΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ, ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ (αναδημοσίευση)


Από: http://antixaratsi.blogspot.com


Συγκέντρωση διαμαρτυρίας τιμής και μνήμης,
Σάββατο 7/4/12, 11πμ, Μετρό Πανόρμου.
Κάτοικοι, Σωματεία, Φορείς και συλλογικότητες των Αμπελοκήπων

Να γίνει η οργή, συλλογικός αγώνας !

Τετάρτη πρωί ένας συνάνθρωπός μας, ο Δημήτρης Χριστούλας, στην πλατεία Συντάγματος έβαλε τέρμα στη ζωή του, σε μια πράξη έσχατης πολιτικής διαμαρτυρίας, καταγγέλλοντας τους δήμιους της οικονομικής κατοχής που σχεδιάζουν τις δολοφονίες εκατομμυρίων και καλώντας τους νέους να αντισταθούν και να τιμωρήσουν αυτούς που τους στερούν το μέλλον.
Ο Δημήτρης Χριστούλας, ο γείτονάς μας, δε μας είναι άγνωστος. Τον συναντήσαμε στους αγώνες των κατοίκων της περιοχής, στις ανοιχτές συνελεύσεις, στους αγώνες ενάντια στα χαράτσια,  στις πολιτικές συγκεντρώσεις της αριστεράς. Πάλεψε μια ζωή ενάντια στην τυραννία και για την κοινωνική απελευθέρωση. Και αυτή η έσχατη πράξη του είναι μια πράξη βαθειά πολιτική, όπως βαθειά πολιτικό είναι και το μήνυμά του:

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνο (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι' αυτή.

Επειδή έχω μια ηλικία που δε μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Ελληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος να ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου.

Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στο Μουσολίνι»

Το αίμα του συναγωνιστή μας αφήνει βαριά την ευθύνη πίσω του. Η θυσία σου δε θα πάει χαμένη. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις ενάντια σ’ όλους και όλα που μας στερούν τη ζωή, ενάντια στην οικονομική, πολιτική και αστυνομική τρομοκρατία της κυβέρνησης και του κράτους, τη λεηλασία των δανειακών συμβάσεων, την ξένη «κηδεμονία». Ο αγωνιζόμενος λαός μπορεί να ανατρέψει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης και τρόικας, να διεκδικήσει μια ζωή άξια να τη ζεις και τον πλούτο που του ανήκει.


         ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ
        ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ
         ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
        ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ! ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας τιμής και μνήμης,
Σάββατο 7/4/12, 11πμ, Μετρό Πανόρμου.
Κάτοικοι, Σωματεία, Φορείς και συλλογικότητες των Αμπελοκήπων

Η επιστολή της κόρης του:
<<Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ΄΄ τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς. .. Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ΄΄ To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία..μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση>>.
Έμμυ Χριστούλα

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Κι' όμως, ένας άλλος κόσμος γεννιέται...(αναδημοσίευση)



Λαχανόκηπος στου Ψυρρή...
Φωτογραφία του Δημήτρη Θεοδόση


Το "Σύστημα D" αναφέρεται σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες 
που λαμβάνουν χώρα εκτός του οπτικού πεδίου 
και του ελέγχου της κυβέρνησης.
..........
Σήμερα, το σύστημα D είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι επιβιώνουν. 
Ήδη οι μισοί εργάτες σε όλο τον κόσμο είναι μέρος αυτού του συστήματος 
και αν ήταν πολίτες της ίδιας χώρας, αυτή θα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη 
οικονομία στη γη, με ΑΕΠ 10 τρις δολάρια. Με άλλα λόγια, με τη στοιχειώδη 
πολιτική ένωση, το σύστημα D θα ήταν μία υπερδύναμη.

Robert Neuwirth (αμερικανός δημοσιογράφος).
Συνέντευξη στον Γιάννη Μπαμπούλια, με αφορμή την 
κυκλοφορία του βιβλίου του Stealth of Nations. 
Περιοδικό ΜΟΝΟ τεύχος 3.
(ολόκληρη η συνέντευξη εδώ)

Ξεκινώντας από αυτή τη διαπίστωση του Robert Neuwirth, διαπίστωση που δεν αμφισβητούν όλοι οι ανά τη γή οικονομολόγοι, μιλώντας και αυτοί για μια παραοικονομία της τάξης του 25% σε παγκόσμια κλίμακα, θα δούμε το μέγεθος αυτό να αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις με την πάροδο του χρόνου. Η διαρκώς επιτεινόμενη συσώρευση πλούτου, επιζητώντας ν' αποκτήσει θηριώδεις διαστάσεις, έρχεται ολοένα και περισσότερο αντιμέτωπη με τη θέληση κρατών, κοινωνιών, ομάδων και ατόμων να αντισταθούν στη λεηλασία, να διεκδικήσουν ένα μερίδιο από την παραγόμενη αξία, ένα πιάτο επιβίωσης.

Είναι η αδήριτη ανάγκη που τα εκατομμύρια των παραοικονομούντων θα γίνουν-αν δεν έχουν γίνει ήδη- δίς εκατομμύρια πληθυσμού. Από την άλλη η οργανωμένη οικονομία, υποταγμένη στις "ανάγκες" των αγορών θα επεδράμει όλο και πιο πολύ στα εισοδήματα και τις κεκτημένες αξίες και ελευθερίες των δισεκατομμυρίων τούτου του πλανήτη. Και έχει πολλά όπλα. Τη φορολογία και τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, τα τοκογλυφικά δάνεια, τις νομικές και θεσμικές θωρακίσεις που της προσφέρουν οι υποταγμένες κυβερνήσεις, τις τιμές των αναγκαίων για την επιβίωση αγαθών, τον βιολογικό έλεγχο κάθε νοήμονος ή μη οργανισμού και τέλος, τις υποβαλλόμενες από τις αγορές "ανάγκες" των κυβερνήσεων, π.χ. οπλικά συστήματα, συστήματα "ασφαλείας", κ.α.

Αν εξετάσουμε αφ' ενός μεν το συσσωρευμένο χρέος των Η.Π.Α που ξεπέρασε τα 14 τρίς δολάρια και αφ' ετέρου το ετήσιο έλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού τους που αγγίζει το 1,4 τρίς, θα διαπιστώσουμε ότι το 70% αυτού του χρέους αλλά και του ετήσιου ελείμματος αφορά άμυνα και ασφάλεια. Και φυσικά δεν υπολογίζεται σε αυτά τα μεγέθη η εκτύπωση χρήματος, περίπου 4,3 τρις, για τις ανάγκες των τραπεζών.  

Η παράλληλη παραοικονομία των 10 τρίς ετησίως θα γιγαντώνεται όσο θα γιγαντώνεται η άλλη παραοικονομία, αυτή των τραπεζών και των αγορών. Θα οδηγηθούμε έτσι σ' έναν πόλεμο παραοικονομιών, στον οποίο η κάθε πλευρά θα έχει τα δικά της όπλα. Οι μεν αγορές όσα προείπαμε ακονισμένα με εκβιασμούς και διλήμματα, καταστολή και πολεμικές απειλές, οι δε εξαθλιωμένοι το όπλο της άρνησης της σφαγής των, άρνηση κατανάλωσης, άρνηση πληρωμών, άρνηση αγορών από "θεσμοθετημένους" πωλητές και αλυσίδες πολυεθνικών. Ο πόλεμος αυτός θα εκφραστεί είτε με πολιτικούς και κοινωνικούς όρους, είτε, και σε παράλληλη τροχιά, με οικονομικούς όρους. Αυτοί οι τελευταίοι φαίνεται να είναι και οι μόνοι που υπολογίζει πλέον σοβαρά η παραοικονομία των τραπεζών, οι μόνοι που καταφέρνουν να πληγώνουν το σώμα της. Πληγές που αν εξαπλωθούν και δεν βρεθεί το φάρμακο να τις επουλώσει, θα κακοφορμίσουν.

Γι' αυτό και καταφεύγει συνεχώς σε νέους, αυστηρότερους, νόμους, σε νέες ραμποειδείς φορολογικές επιδρομές, σε αυξήσεις τιμών κοινωνικών αγαθών, σε κατασχέσεις περιουσιών, ξεκινώντας από αυτές της κρατικής περιουσίας και καταλήγοντας στις περιουσίες των ιδιωτών "οφειλετών". Αλλά και σε θωρακίσεις κεκτημένων ή και σε μονοπώληση κοινωνικών και αναγκαίων για την επιβίωση αγαθών, στην απαγόρευση παραγωγής από ανεξάρτητες ομάδες βασικών ειδών διατροφής (ιδιοκαλλιέργεια - Νόμος Η.Π.Α S510 "Περί Εκσυγχρονισμού της Ασφάλειας των Τροφίμων"), στην ουσία στην απαγόρευση της απεμπλοκής των κοινωνιών από την εξάρτηση των πέντε-δέκα πολυεθνικών. 

Από την άλλη, πολλές εταιρείες ακόμη και πολυεθνικές, προσπαθούν να αναχαιτίσουν αυτό το κύμα φυγής από τα προϊόντα τους, λανσάροντας νέες πολιτικές προσέγγισης καταναλωτών. Υπερασπιζόμενες τη δήθεν οικολογία, τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας, την παραγωγή πιστών αντιγράφων προϊόντων φετίχ. Είναι προβλέψιμο ότι αυτός ο κλάδος της παγκόσμιας οικονομίας, ο κλάδος εμπορίου μαζί με τον κλάδο παραγωγής θα αισθανθούν τη μεγαλύτερη πίεση από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού. Αντίθετα, από τις γνωστές πολυεθνικές, τους παραγωγούς του φόβου, τους εμπόρους του πολέμου και τον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών του χρήματος που αποκομίζουν τη μερίδα του λέοντος από την παγκόσμια παραγωγή.

Και αυτό είναι κάτι σύμφυτο με τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος του αιώνα που μας πέρασε και αυτού που διανύουμε. Η παραγωγή και η κατανάλωση και το εξ' αυτών προσποριζόμενο κέρδος δεν είναι στις άμεσες πλέον προτεραιότητες του κεφαλαίου, μιας και προϋποθέτει καταναλωτές οικονομικά εύρωστους. Έτσι μαζί με το μαρασμό της παραγωγής (βλέπε ύφεση) θα συμπορευτεί για δεκαετίες και η ανεργία, αναδεικνύοντας τον φαύλο κύκλο σαν "ύψιστο αξίωμα και επιβαλλόμενη ισορροπία" στο ύστατο αυτό στάδιο του συστήματος. Πληθυσμός και εργαζόμενοι σε πλεόνασμα.

Ένα φάντασμα θα πλανιέται πάνω από τον πλανήτη. Το φάντασμα αυτών που διεκδικούν να επιζήσουν στη Χιροσίμα των αγορών. Και θα είναι αυτοί οι πληθυσμοί μερικά δίς του πλανήτη. Η επαγγελθείσα μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο κοινωνική ισορροπία και ειρήνη, η ευημερία όλου του πληθυσμού της γής είναι εμπόδιο στα σχέδια των αγορών και πρέπει να παραγκωνισθεί από τις προτεραιότητες των κυβερνήσεων. Το περίσσευμα της εργασίας συσωρευμένο ή τρέχον, με τη μορφή φόρων, και όχι μόνον, θα πρέπει να διοχετεύεται στις τσέπες των δανειστών των κρατών. Ο οποίοι θα εξακολουθούν να μην πληρώνουν κανέναν φόρο (βλέπετε εδώ).

*******
Στη συνέντευξη Ο Robert Neuwirth δεν ρωτήθηκε για κάτι που προφανώς δεν χωράει στα 10 τρις. Δεν ρωτήθηκε για το παγκόσμια εξαπλούμενο κίνημα Δεν Πληρώνω. Ειδικά σε χώρες που "μπήκαν στο μάτι" των δανειστών, όπως η Ελλάδα, η Ισλανδία και η Ιρλανδία (βλέπε εδώ και εδώ). Δεν ρωτήθηκε επίσης για το μέγεθος της αντίστασης μέσω της άρνησης κατανάλωσης ή της κατανάλωσης προϊόντων έξω από το κύκλωμα του εμπορίου (αλληλέγγυο εμπόριο, συλλογικές κουζίνες και κοινωνικά συσίτια, ανταλαγή προϊόντων, κατανάλωση ιδίας παραγωγής, συγκομιδές από αζήτητα αγροτικά προϊόντα, τράπεζες χρόνου, κ.α.). Δύο μεγέθη που αυξάνουν το μέγεθος της παραοικονομίας των λαών.

Μόνον η μείωση κατανάλωσης καυσίμων και τσιγάρων στη χώρα μας εξέτρεψε τον προϋπολογισμό του 2011 κατά 1,7 δίς σε φόρους κατανάλωσης σύμφωνα με τα αποτελέσματα έκθεσης του υπουργείου οικονομικών προς την τρόϊκα. Αν υπολογίσουμε τις απώλειες σε πωλήσεις και φόρο εισοδήματος όσων εμπλέκονται στο κύκλωμα εμπορίας αυτών των αγαθών, φθάνουμε στα 2,2 δίς. Δεν υπολογίζονται εδώ οι απώλειες κερδών, θέσεων εργασίας και ασφαλιστικών εισφορών. Βλέπουμε δηλαδή ότι πάνω από το 4,5% των εσόδων του προϋπολογισμού (δεν συνυπολογίζονται οι ασφαλιστικές εισφορές και οι επιδοτήσεις της ανεργίας) χάθηκαν από μια υπαγορευμένη από τις ίδιες τις πολιτικές της κυβέρνησης απαγόρευση κατανάλωσης.

*******

Κι' αν αποφασίσουμε να γενικεύσουμε τον πόλεμο ; Αν αποφασίσουμε να 
σηκώσουμε το γάντι που μας πέταξαν οι πολιτικές των αγορών ; 

Προς το παρόν απαντάμε σε αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο μεμονωμένα και σπασμωδικά. Αρνούμενοι να καταναλώσουμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες των, αρνούμενοι να εξοφλήσουμε τα δάνειά τους, τα χαράτσια και τους φόρους. Όμως είναι δεκάδες τα μέτωπα πολέμου που πρέπει να ανοίξουν, είναι σκοτεινός ακόμη ο δρόμος της απελευθέρωσης από τα δεσμά των αγορών. Η σύνταξη ενός λυτρωτικού λόγου από τη μεριά των οργανωμένων κοινωνικών και πολιτικών σχηματισμών που επαγγέλονται έναν άλλο κόσμο καθυστερεί. Όμως είναι ύψιστη προτεραιότητα να στερήσουμε το οξυγόνο από τη μηχανή κέρδους που τροφοδοτεί και συν το χρόνο ισχυροποιεί την πολιτική, κοινωνική και οικονομική καταπίεση και διαρκώς θα επιτείνει την κοινωνική εξαθλίωση. Είναι προσωπικό και κοινωνικό στοίχημα να διαρρήξουμε τον ιστό του αυτοεγκλωβισμού μας στους μηχανισμούς της αγοράς, να σπάσουμε τις αλυσίδες της υποδούλωσή μας.

Όμως...
   η Σοφία με τις κότες "της", η Ελένη με το γιαούρτι "της", ο Βασίλης με τις εληές "του", ο Νίκος με τα τσιγάρα "του", η Μυρτώ με το ποδήλατό "της", ολοένα και πιο πολλοί αρχίζουμε να  απαντάμε σε έναν πόλεμο ακήρυχτο, χωρίς πτώματα και χωρίς στατιστικές. Ο καθένας μας δίνει τη δική του μάχη. Και είναι μάχες σιωπηλές που ζητάνε ν' αποκτήσουν σύντονη φωνή.
Όμως...
...και βουβά που κτυπάει η καμπάνα, η γή σείεται !