Από την υπερχρέωση στους e-πλειστηριασμούς: οι τράπεζες, η κυβέρνηση, οι αντιστάσεις,

της Τόνιας Κατερίνη

προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων

στο RednoteBook

Πολύ μεγάλη πέτρα έγινε το ψέμα.
Κανένας ψεύτης δεν μπορεί να τη σηκώσει.
Γ. Ζησιμόπουλος

Το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς έχει ενισχυθεί το τελευταίο διάστημα. Όχι μόνο γιατί έχει πετύχει την αποτροπή πλειστηριασμών σε πλήθος περιπτώσεων. Αλλά, κυρίως, γιατί έχει αναδείξει την έλλειψη προστασίας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ως πολιτικό πρόβλημα.

Η επιτυχία αυτή αποτυπώθηκε μέχρι σήμερα σε πολλά επίπεδα:

Πρώτον, στο γεγονός ότι οι συμβολαιογράφοι αναγνώρισαν την ανάγκη να υπάρξει θεσμική προστασία για την πρώτη κατοικία, και ακόμα περισσότερο, στην απεργία τους που επακολούθησε: μια απεργία που αναγνώρισε τόσο το πρόβλημα, όσο και την αδυναμία του δικού τους κλάδου να επωμιστεί το ρόλο του μεσολαβητή σε αυτή την υφαρπαγή.

Δεύτερον, στη σπουδή της κυβέρνησης να εκδώσει ένα (φαιδρό) non paper προκειμένου να στηρίξει την επιχειρηματολογία της, εξαγγέλλοντας την ίδια στιγμή τη θεσμική προστασία της πρώτης κατοικίας σε περίπτωση οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Τρίτον, στις εξαγγελίες για την δημιουργία 120 ειδικών ΚΕΠ που θα εξυπηρετήσουν 1.500.000 οφειλέτες: μέχρι χτες, η ίδια η κυβέρνηση ισχυριζόταν πως η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλετών είναι προστατευμένη.

Τέταρτον, εδώ όμως με τον πιο δραματικό τρόπο, στην απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη διαδικασία εκτέλεσης ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί αναμένεται να θεσμοθετηθούν μέσα στον Μάρτιο, σε μια προσπάθεια να παρακαμφθούν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις που μέχρι σήμερα παρεμποδίζουν τους πλειστηριασμούς.

Ενώ συμβαίνουν αυτά, οι τράπεζες εμφανίζονται να προσφέρουν «ευνοϊκές» ρυθμίσεις, ασκώντας τη μέγιστη δυνατή πίεση στους οφειλέτες. Κι αυτό, τη στιγμή που παραμένει θολό το τοπίο όσον αφορά τις πωλήσεις πακέτων δανείων σε κεφαλαιακές εταιρείες πιστωτικού κινδύνου. Με την απειλή των πλειστηριασμών και την πιθανότητα της πώλησης να δημιουργούν περισσότερη αβεβαιότητα για τους οφειλέτες, με δεδομένη όμως σε κάθε περίπτωση τη στήριξη της κυβέρνησης, οι τράπεζες συνεχίζουν ανενόχλητες μια στρατηγική εγκλωβισμού της κοινωνίας. Μια στρατηγική που ξεκίνησε στην Ελλάδα εικοσιπέντε χρόνια πριν: ό,τι ζούμε σήμερα δεν είναι παρά οι επιπτώσεις της – δυστυχώς, όμως, όχι ακόμα η κορύφωσή της.

Η στρατηγική της υπερχρέωσης: από το μακρινό 1990…

Το 1990, λίγοι Έλληνες γνώριζαν τον τραπεζικό δανεισμό (εξαιρουμένων των επιχειρηματιών) και ακόμη λιγότεροι το πλαστικό χρήμα. Ωστόσο, η ελληνική οικονομία και οι αποταμιεύσεις των νοικοκυριών κατευθύνονταν προς επενδύσεις σε ακίνητα, καθιστώντας την Ελλάδα μια από τις πρώτες σε ιδιοκατοίκηση χώρες στην Ευρώπη. Με μια αμφίδρομη σχέση αιτίας-αποτελέσματος, η Ελλάδα είχε πάντα πολύ περιορισμένες πολιτικές κοινωνικής κατοικίας, και σήμερα η κοινωνική κατοικία αποτελεί περίπου το 3,5% των κατοικιών. Με την επιθετική πολιτική των τραπεζών στη χορήγηση δανείων, τα περισσότερα νοικοκυριά που απέκτησαν κατοικία μέσα στην εικοσαετία 1990-2010, την απέκτησαν μέσω δανεισμού.

Αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής ήταν η ραγδαία αύξηση των τιμών των ακινήτων, που σε ορισμένες περιπτώσεις εκτίναξε την κερδοφορία του κλάδου από 20% σε 60-90%, και ενίοτε ως και το 200%. Η αύξηση αυτή έκανε αδύνατο να αποκτήσει κανείς κατοικία με τις αποταμιεύσεις του, ακόμη και αν η επιλογή του ήταν να αποφύγει το δανεισμό. Έτσι γίναμε μάρτυρες της στρατηγικής του χρέους ως μηχανισμού για τον έλεγχο της ανθρώπινης ζωής δια βίου.

…στο κοντινότερο 2008

Το 2008 λίγοι άνθρωποι στην Ελλάδα γνώριζαν τι είναι «κόκκινο» δάνειο. Η παρατεταμένη ύφεση κατά τα χρόνια της κρίσης, ωστόσο, και η απότομη πτώση των εισοδημάτων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έκαναν τα «κόκκινα» δάνεια μονόδρομο για πολλά νοικοκυριά. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στα τέλη του 2008, τα κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα ήταν το 3,12% του συνόλου: στο τέλος του 2011 ανήλθαν σε 12,10%, στο τέλος του 2013 έφτασαν το 24,19% και σήμερα ανέρχονται σε 53% του συνόλου των δανείων.

Σε αυτήν την εικόνα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών θα πρέπει να προσθέσουμε τη συσσώρευση χρεών στο Δημόσιο λόγω υπερφορολόγησης, τις οφειλές στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και τις οφειλές στις ΔΕΚΟ, οι οποίες συνεχώς αυξάνονται.

*****

Πριν από λίγες ημέρες, παρακολουθήσαμε σε αίθουσα του Ειρηνοδικείου μια σειρά από δίκες-προσφυγές των υπερχρεωμένων με βάση τον νόμο 4336/15 (αναθεωρημένος νόμος Κατσέλη) για την εξασφάλιση της πρώτης κατοικίας τους και τον προσδιορισμό μιας δόσης έναντι των οφειλών τους, στην οποία να μπορούν να ανταποκριθούν. Αρχικά θα πρέπει να σταθούμε στο γεγονός ότι, αν και οι υπερχρεωμένοι πολίτες ήταν οι προσφεύγοντες, στην πραγματικότητα είναι ΑΥΤΟΙ που δικάζονται: για το γεγονός ότι πήραν δάνειο, για τους λόγους που τους οδήγησαν να το πάρουν, για τους κακούς υπολογισμούς που έκαναν, και τελικά για την αποτυχία τους να ανταπεξέλθουν. Καμιά νύξη για το γεγονός ότι οι τράπεζες, κατά παράβαση όλων των κανόνων (και με την ανοχή της Τράπεζας της Ελλάδος) διαφήμιζαν και χορηγούσαν αφειδώς δάνεια σε ανθρώπους που φανερά, τόσο εκείνη τη στιγμή όσο και στο απώτερο μέλλον, δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσίασε, λοιπόν, η κοινή απάντηση στην ερώτηση «πότε σταματήσατε να πληρώνετε το δάνειό σας»: «το 2011». Και το γεγονός ότι η επόμενη ερώτηση από τους δικαστές ήταν το «πείτε μας τι συνέβη το 2011».

Τι συνέβη, λοιπόν, το 2011;

Εδώ ξετυλίγονται ιστορίες ανθρώπων και όχι αριθμών. Ξαφνική ανεργία, απόλυση, κλείσιμο επιχείρησης, δραματική απομείωση εισοδημάτων ή μισθών. Μετά το πρώτο σοκ και τη φυσιολογική αντίδραση των πολιτών να διακόψουν την καταβολή των δόσεων, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν άλλες ουσιώδεις βιοτικές ανάγκες, οι τράπεζες, με τρόπο συστηματικό, εξασφαλίζοντας την πλήρη υποστήριξη των διεθνών μηχανισμών και των κυβερνήσεων, οργανώνουν την απομόχλευση. Οι πλειστηριασμοί δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα από τα βασικά εργαλεία για να πιεστούν οι υπερχρεωμένοι δανειολήπτες να αποστραγγίσουν και το τελευταίο ευρώ που θα τους επέτρεπε μια ζωή πάνω από το όριο της φτώχειας. Έτσι, μέσα από τις εξωδικαστικές ή και τις δικαστικές ρυθμίσεις, οι δανειολήπτες οδηγούνται στην αποξένωση από κάθε είδους υλικό πόρο που δημιουργήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες από την εργασία δύο γενεών.

Σήμερα οι τράπεζες καταστρέφουν. Το νέο θέλει να «οικοδομηθεί» πάνω στα ερείπια της κοινωνίας που θα παραδοθεί στην απελπισία. Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα επίχειρα του θανάσιμου εναγκαλισμού των τραπεζών. Η κατανόηση αυτής της στρατηγικής είναι κρίσιμη για την στρατηγική που θα αναπτύξει το κίνημα, ξεπερνώντας διχαστικά δίπολα που έντεχνα καλλιεργούν κυβέρνηση και κυρίαρχα ΜΜΕ.

Καθολική προστασία της κατοικίας και «κούρεμα» οφειλών

Καμία «λύση» ζωής δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την καθολική προστασία της κατοικίας: του τόπου καταφυγής, προστασίας της ζωής και της αξιοπρέπειας των πολιτών, της βάσης ασφάλειας πάνω στην οποία ο κάθε άνθρωπος πατά για να ξεκινήσει ή να διατηρήσει όποια δραστηριότητα θα του επιτρέψει να επιβιώσει στο σημερινό ασφυκτικό περιβάλλον.

Όλοι πλέον γνωρίζουν, ωστόσο, ότι αυτό δεν αρκεί. Πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές έχουν αποδείξει ότι, στα ύψη που βρίσκεται σήμερα, το ιδιωτικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και δεν επιτρέπει να ελπίζουμε σε καμία ανάκαμψη της οικονομίας. Καμία «λύση» ζωής δεν μπορεί να υπάρξει για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αν αυτή δεν περνά από το δραστικό κούρεμα των οφειλών τους. Οι μόνοι κερδισμένοι από τη συνεχιζόμενη επίθεση και την ακραία αβεβαιότητα είναι όσοι «τζογάρουν» στην καταστροφή.

Δεκαετές πάγωμα και διαγραφή οφειλών προβλέπει ο ΕΦΚΑ!

nextdeal.gr
Μαίρη Λαμπαδίτη

Διαπομπεύστε τους μεγαλοοφειλέτες, δίνοντας στη δημοσιότητα λίστες ονομάτων, κυνηγήστε τα «φρέσκα» χρέη και διαγράψτε επιτέλους τις παλαιές οφειλές του ΙΚΑ που χαρακτηρίζονται ως «ανεπίδεκτες είσπραξης».

Αυτό ήταν το τρίπτυχο των συμβουλών που έδωσαν προς τον ΕΦΚΑ και το ΚΕΑΟ οι τεχνοκράτες των θεσμών με στόχο την βελτίωση της εισπραξιμότητας των οφειλών.

Στην πράξη όμως το έργο της διαγραφής είναι «βαρύ» και χρονοβόρο καθώς για να «κλείσει» μια υπόθεση, όπως προβλέπει ο κανονισμός του ΕΦΚΑ που υπέγραψε η κ. Αχτσιόγλου, απαιτείται ακόμα και έρευνα στην αλλοδαπή για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν εκεί περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη για να κατασχεθούν.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ήταν το 60% -65% των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα ταμεία θεωρείται «χαμένο» η αλλιώς ανεπίδεκτο είσπραξης.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΚΕΑΟ, στο τέλος του 2016 το συνολικό ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών μαζί με τις προσαυξήσεις άγγιζε τα 17.538.829.417€. Αν προστεθούν και οι οφειλές κάτω των 5.000 ευρώ που θα μεταφερθούν υποχρεωτικά στο ΚΕΑΟ το σύνολο των οφειλών προς όλα τα ταμεία αγγίζει το δυσθεώρητο ύψος των 30 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 18 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από τα μισά, θεωρούνται ανεπίδεκτα είσπραξης.

Σε πρώτη φάση το ΚΕΑΟ διαχωρίζει τις μη άμεσα εισπράξιμες οφειλές και τις αφήνει σε «καραντίνα»10 χρόνια.

Ωστόσο οι πολύ παλιές οφειλές που χρονολογούνται από την δεκαετία του ’80 και ’90 δεν έχουν περιέλθει ακόμα στη δικαιοδοσία του Κέντρου Είσπραξης. Πρόκειται για μια μακριά λίστα επιχειρήσεων που «φέσωσαν» το ΙΚΑ οι οποίες έχουν κηρύξει πτώχευση, έχουν υπαχθεί στο άρθρο 99, βρίσκονται σε καθεστώς εκκαθάρισης ή δε διαθέτουν κανένα περιουσιακό στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να εκποιηθεί. Ανάμεσά τους και εταιρίες όπως η Ολυμπιακή, το Μινιόν, το Άκρον Ηλιον Κρυστάλ, η Βοκτάς, η ΝΑΥΣΙ, το Ράδιο Κορασίδης, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, δήμοι και συνεταιρισμοί.

Οι «μη άμεσα εισπράξιμες» οφειλές που έχουν περιέλθει στη δικαιοδοσία του κέντρου χωρίζονται:

α) σε οφειλές που η επιδίωξη είσπραξής τους είναι οικονομικά ασύμφορη καθώς οδηγεί σε άσκοπη κατασπατάληση υλικών και ανθρώπινων πόρων,
β) σε οφειλές με χαμηλό, ίσως και μηδενικό βαθμό εισπραξιμότητας όπως αυτές που αφορούν επιχειρήσεις με διακοπή δραστηριότητας προ πολλών ετών (πχ επιχειρήσεις που έχουν πτωχεύσει, που βρίσκονται σε αδράνεια, που έχουν ληφθεί σε βάρος τους αναγκαστικά μέτρα είσπραξης χωρίς αποτέλεσμα, από οφειλέτες που έχουν αποβιώσει κλπ.)
γ) σε οφειλές μέχρι και το 2003 (κοινές επιχειρήσεις, οικοδομοτεχνικά έργα, οφειλέτες ΟΑΕΕ, εργοδότες ΟΓΑ ).

Έως το τέλος του 2016 χαρακτηρίστηκαν ως χαμηλής εισπραξιμότητας 712 περιπτώσεις που αντιστοιχούν σε ποσό συνολικής οφειλής ύψους 87.6 εκ. ευρώ. Αυτές δε διαγράφονται πριν περάσουν 10 χρόνια.

Σύμφωνα με τον κανονισμό του ΕΦΚΑ ληξιπρόθεσμες οφειλές που δεν έχουν χαρακτηριστεί ανεπίδεκτες είσπραξης, μπορεί να διαγραφούν, εφόσον εμπίπτουν αποκλειστικά και μόνο στις ακόλουθες κατηγορίες οφειλών:

- Οφειλές αποβιωσάντων που δεν καταλείπουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο και των οποίων οι κληρονόμοι αποποιήθηκαν την επαχθείσα κληρονομιά.
- Όταν το ποσό της κύριας οφειλής από εισφορές κατά οφειλέτη δεν υπερβαίνει τα 50 ευρώ και δεν έχει επιτευχθεί η είσπραξή του μέσα σε 10 έτη από τη λήξη του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο βεβαιώθηκε.
- Όταν το ποσό της συνολικής οφειλής από οποιαδήποτε αιτία δεν υπερβαίνει τα 100 ευρώ και δεν έχει επιτευχθεί η είσπραξή της μέσα σε 10 έτη από τη λήξη του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο βεβαιώθηκε.

Στη «μαύρη λίστα» με τους μεγαλοοφειλέτες του ΚΕΑΟ με οφειλές άνω των 300.000 βρίσκονται περίπου 5000 επιχειρήσεις που οφείλουν συνολικά 5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για επιχειρήσεις που εξακολουθούν να μην καταβάλουν ούτε ένα ευρώ, αγνοώντας την απειλή των καταναγκαστικών μέτρων.

Η λίστα ανά κλάδο δραστηριότητας, περιλαμβάνει 800 ξενοδοχεία και εστιατόρια, 707 επιχειρήσεις λιανικού και χονδρικού εμπορίου, 4 επιχειρήσεις «αδρανείς» ή που έχουν «μεταφερθεί» εκτός Ελλάδας αφήνοντας πολύ υψηλά χρέη, 297 επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών (καθαρισμού, προστασίας, διαφήμισης, ακόμη και διαχειριστικών και φορολογικών... συμβουλών), 233 κατασκευαστικές, 207 εταιρίες τροφίμων και ποτών, 120 εκδοτικές, 75 ιδιωτικές εταιρείες ταχυδρομείων και τηλεπικοινωνιών, 103 στον κλάδο της εκπαίδευση καθώς και 99 επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών με τα ινστιτούτα αισθητικής να κατέχουν τα σκήπτρα.

Επαγγελματικές οφειλές:Νομοσχέδιο για την ενιαία διευθέτηση οφειλών

πηγή: ΕΦ.ΣΥΝ
Συντάκτης: Βασίλης Γεώργας

Μόνο για τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους καθώς και τις ατομικές εταιρείες, αλλά όχι για τους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν δικαίωμα ρύθμισης των δανείων τους μέσω του νόμου Κατσέλη, θα είναι ανοικτές οι πόρτες αξιοποίησης του νέου νόμου για την ενιαία και εξωδικαστική διευθέτηση χρεών προς τις τράπεζες και το δημόσιο.

Η κατάρτιση του σχετικού νομοσχεδίου έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές με μόνο ουσιαστικά «θολό» σημείο το αν τελικά στο πλαίσιο της δυνατότητας διαγραφής οφειλών θα επιτραπεί το «κούρεμα» της βασικής οφειλής ΦΠΑ, παρακρατούμενων φόρων και εισφορών και δανείων που έχουν χορηγηθεί με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.

Σε κάθε περίπτωση το νομοσχέδιο για την ενιαία διευθέτηση οφειλών θα ανοίξει για πρώτη φορά φέτος το δρόμο σε μαζικές ρυθμίσεις επιχειρηματικών χρεών από τις τράπεζες και το δημόσιο, παρέχοντας στους πιστωτές την απαραίτητη νομική κάλυψη να προχωρούν σε διαγραφές χρεών προς τις επιχειρήσεις υπό την προϋπόθεση ότι αυτές θα θεωρούνται βιώσιμες. Στο νομοσχέδιο θα προβλέπεται ρητή διάταξη για την νομική κάλυψη ώστε τα τραπεζικά στελέχη και οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα διαγραφές δανείων να έχουν το ακαταδίωκτο. Θα τους δοθεί δηλαδή προστασία από μηνύσεις για να μην «τορπιλίζονται» οι διαδικασίες από κακόβουλους (π.χ. ανταγωνιστές). Κάθε μήνυση θα ελέγχεται από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για τους δημοσίους υπαλλήλους και από την Τράπεζα της Ελλάδας για τους τραπεζικούς υπαλλήλους. Πηγές του υπουργείου Οικονομίας θεωρούν «αυτονόητο ότι εφόσον προκύψουν ευθύνες τότε θα ασκείται δίωξη από τον Εισαγγελέα. Θα ελέγχεται ότι οι υπάλληλοι τηρούν συγκεκριμένες διαδικασίες, ενώ παράλληλα θα διενεργούνται και έκτακτοι έλεγχοι τους».

Στο νόμο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση υπαγωγής μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις εφόσον πληρούν μία από τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

- έχουν οφειλές από δάνειο ή άλλη αιτία σε τράπεζα με καθυστέρηση τουλάχιστον 3 μηνών, κατά την 31/12/2016

- έχουν οφειλές από δάνειο ή άλλη αιτία σε τράπεζα που ρυθμίστηκε μετά την 1η Ιουλίου 2016

- έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις Εφορίες

- δεν έχουν ασφαλιστική ενημερότητα λόγω οφειλών προς φορείς κοινωνικής ασφάλισης

- έχουν εκδώσει επιταγές που σφραγίστηκαν

- έχουν εκδοθεί διαταγές πληρωμής ή δικαστικές αποφάσεις εις βάρος του, λόγω ληξιπρόθεσμων απαιτήσεων από τρίτους (π.χ. προμηθευτές κλπ)

Στο Νόμο θα υπάγονται μόνο οφειλές που αφορούν επιχειρηματικές δραστηριότητες και όχι με προσωπικές δραστηριότητες (π.χ. στεγαστικό προσωπικό δάνειο). Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να υπαχθούν οφειλές που γεννήθηκαν μετά την 31/12/2016.

Μια επιχείρηση δεν μπορεί να υπαχθεί στο Νόμο εξωδικαστικού αν το 85% των συνολικών οφειλών της ανήκει σε έναν πιστωτή.

Μπορούν να υποβάλλουν κοινή αίτηση περισσότεροι του ενός οφειλέτες, εφόσον είναι συνοφειλέτες ή νομικά πρόσωπα που έχουν σχέση μητρικής - θυγατρικής ή συντάσσουν ενοποιημένες χρηματο-οικονομικές καταστάσεις.

Δεν θα μπορούν να υποβάλλουν αίτηση στον εξωδικαστικό Νόμο οι ακόλουθοι:

- τράπεζες

- χρηματοδοτικά ιδρύματα (π.χ. επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν αγορά αυτοκινήτου)

- πάροχοι επενδυτικών υπηρεσιών (π.χ. χρηματιστηριακές εταιρείες)

- ασφαλιστικές εταιρείες

- οργανισμοί συλλογικών επενδύσεων σε κινητές αξίες (π.χ. hegde funds)

- νομικά πρόσωπα που έχουν υποβάλλει αίτηση εξυγίανσης ή πτώχευσης ή βρίσκονται σε διαδικασία λύσης και εκκαθάρισης ή έχουν ήδη διακόψει την επιχειρηματική δραστηριότητα

- φυσικά πρόσωπα επιχειρήσεων (π.χ. πρόεδροι / διευθύνοντες σύμβουλοι / διαχειριστές και κάθε άλλο πρόσωπο εντεταλμένο για τη διαχείριση εταιρειών) που έχουν καταδικαστεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση για φοροδιαφυγή ή εισφοροδιαφυγή ή υπεξαίρεση ή απάτη κατά του δημοσίου / φορέων κοινωνικής ασφάλισης ή νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή εκβίαση ή πλαστογραφία ή δωροδοκία ή δωροληψία ή λαθρεμπορία ή δόλια χρεοκοπία ή καταδολίευση δανειστών.