Τα πρώτα δάνεια του ελληνικού κράτους

ή πως οι "ελληναράδες" της εποχής άρχισαν να χτίζουν το πολιτικό και οικονομικό παρακράτος

πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/394

Στις 12 Απριλίου 1823 η έκθεση της δωδεκαμελούς επιτροπής, που είχε ορίσει η Β' Εθνοσυνέλευση για να συντάξει ένα πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου Έθνους δεν άφηνε κανένα περιθώριο για την κρισιμότητα της κατάστασης: Τα έξοδα του πρώτου εξαμήνου του 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκατομμύρια γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκατομμύρια γρόσια. Η φορολογία, οι τελωνειακοί δασμοί, οι λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, ο εσωτερικός δανεισμός, οι εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, δεν ήταν ικανές να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό. Η έκθεση της Επιτροπής κατέληγε με την προτροπή να γίνεται καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι. Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος.

Στις 2 Ιουνίου 1823 το Εκτελεστικό (Κυβέρνηση) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε με δάνειο ο Λόρδος Βύρων. Στις 26 Ιανουαρίου1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα.

Όμως, το ποσό που έφθασε στην επαναστατική διοίκηση ήταν μόλις 298.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευσαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Λόρδος Βύρων, ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης.

Ιωάννης ΟρλάνδοςΠαρότι «ληστρικό», το δάνειο χαιρετίστηκε στην Ελλάδα ως πολιτική επιτυχία της Επανάστασης και ως έμμεση αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους. Πάντως, οι ελπίδες που στηρίχτηκαν πάνω του θα διαψευστούν οικτρά, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη την εμφύλια διαμάχη. Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις.

Στις 31 Ιουλίου 1824, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Το δεύτερο δάνειο ανέλαβε ο τραπεζιτικός οίκος των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών (26 Ιανουαρίου 1825). Τη διαπραγματευτική ομάδα αποτελούσαν και πάλι οι Λουριώτης και Ορλάνδος. Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις 816.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες.

Ενώ, όμως, το ποσό του πρώτου δανείου το διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με σκανδαλώδη τρόπο, τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους. Από το δάνειο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος.

Και τα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την Αγγλία. Επί Βαυαροκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών Γεώργιος Σπανιολάκης (1838) κατηγόρησε τους δύο διαπραγματευτές ότι ιδιοποιήθηκαν χρήματα από τις αγοροπωλησίες μετοχών των δανείων και επιπλέον τον Ορλάνδο ότι παρακράτησε ποσό 5.900 λιρών από τα δύο δάνεια. Μάλιστα, το Ελεγκτικό Συνέδριο προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών τους στοιχείων.

Κάλεσμα: Γλέντι οικονομικής στήριξης της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των Πλειστηριασμών (Update)

Update 19/1 ώρα 12.56: 

Γλέντι οικονομικής στήριξης της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των Πλειστηριασμών

Προχωράμε. Το γλέντι θα γίνει κανονικά. Κόντρα στα σημεία των καιρών.
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ:
-ΗΣΑΠ -Στάση Βικτωρίας
-ΜΕΤΡΟ-Στάση Αμπελόκηποι
Λεωφορεία-ΙΧ: Προσέγγιση μέσω Λεωφ. Αλεξάνδρας είτε έρχεσθε από τα Βόρεια και Ανατολικά προάστια, είτε από τα Δυτικά ή Νότια. Δείτε το χάρτη στη φωτο

Κάλεσμα: Γλέντι οικονομικής στήριξης της Ενωτικής Πρωτοβουλίας 

κατά των Πλειστηριασμών

Σας καλούμε στο γλέντι μας την Κυριακή 20 Γενάρη, ώρα 2μ.μ. που γίνεται στο Κοινωνικό Κέντρο-Τσαμαδού 15 Εξάρχεια.

Ο αγώνας μας κατά των πλειστηριασμών είναι αγώνας κοινός. Είναι αγώνας του καθενός μας. Η με οποιοδήποτε τρόπο στήριξή του είναι καθοριστικής σημασίας τόσο για τη συνέχισή του όσο και για την αποτελεσματικότητά του. Είναι περιττό να μιλήσουμε για την οικονομική διάσταση αυτού του αγώνα. Οι δράσεις μας στα συμβολαιογραφεία, στις τράπεζες, στις γειτονιές πρέπει να απλώνονται και να δυναμώνουν συνεχώς, δίνοντας ελπίδα και κουράγιο σε όσους συνανθρώπους μας κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους, σε όσους απελπισμένους έχουν παραιτηθεί. 

Οι δεκάδες χιλιάδες πλειστηριασμοί για τη χρονιά που μόλις μπήκε είναι απειλή κοινωνική, πολιτική, οικονομική. Η αποσάρθρωση του κοινωνικού ιστού, η περιθωριοποίηση δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών μας μέσω της αρπαγής του τελευταίου περιουσιακού τους στποιχείου, είναι η αρπαγή της αξιοπρέπειας όλων μας. Και μαζικά, αλληλέγγυα και με αισιοδοξία πρέπει να σταθούμε απέναντι σ’ αυτήν την ανατέλλουσα βαρβαρότητα.

Σε αυτό τον αγώνα σας θέλουμε μαζί μας. Σας περιμένουμε στην εκδήλωσή μας.

Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών

Το event της εκδήλωσης. 

https://www.facebook.com/events/1073101656218161/

Κοινοποιούμε....καλούμε

Αυτό το κούρεμα ποιός θα το πάρει ;

Αυτό το κούρεμα ποιός θα το πάρει ;

Ανάμεσα στα δεκάδες σχέδια κουρέματος που έχουν δεί το φως της δημοσιότητας ένα ακόμη έρχεται να δελεάσει τους κόκκινους οφειλέτες στεγαστικών δανείων. Προφσνώς, για να αναγκασθούν οι τράπεζες να βάλουν νερό στο κρασί τους, όλα τα προηγούμενα έχουν αποτύχει ή δεν είχαν την επιθυμητή ανταπόκριση.

Κανείς, μα κανείς ιθύνων νους δεν σκέφτεται ότι η αποτυχία δεν οφείλεται στην απροθυμία της πλειοψηφίας των δανειοληπτών να απαλλαχθούν από τον εφιάλτη της απώλειας του ακινήτου τους, αλλά στην κάτισχνη δυνατότητά τους να ανταποκριθούν στους όρους ενός "συμβολαίου" κουρέματος; Ακόμη και στην περίπτωση που υπάρχει προς το παρόν η ρευστότητα χρημάτων να καλύψει τον διακανονισμό, κανείς δανειολήπτης δεν αισθάνεται ασφαλής ότι αυτή η δυνατότητα θα υπάρχει και αύριο. Και έτσι ακολουθούν το ρητό φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά. 

Υπάρχει και το δεδομένο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που εφαρμόσθηκε σχέδιο διακανονισμού και κουρέματος στα στεγαστικά δάνεια, οι τράπεζες δεν δεσμεύθηκαν για τους όρους της συμφωνίας πέραν της πενταετίας. Για παράδειγμα μια κλασική περίπτωση δελεαστικής πρότασης περιελάμβανε μια πολύ χαμηλή δόση για πέντε χρόνια και καμμία δέσμευση της τράπεζας για το τί θα γίνει μετά. Πλήρωνε ο δανειολήπτης  κάποια χρήματα, διατηρούσε  το ακίνητο, και με τη λήξη της πενταετίας η τράπεζα με το έτσι θέλω όριζε μια δόση στην οποία ήταν αδύνατον να ανταποκριθεί... και αυτό είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος για όσους έχουν ήδη συνάψει τέτοιους διακανονισμούς με την τράπεζά τους.

Επομένως οι μόνοι που πράγματι μπορούν να συγκινηθούν από τη γενναιοδωρία των τραπεζών είναι οι λεγόμενοι κακοπληρωτές. Οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να περιμένουν μια ακόμη καλύτερη πρόταση. Αλλά και στην περίπτωση που αυτή δεν έλθει και η τράπεζα παίξει το χαρτί του πλειστηριασμού, αυτοί έχουν τον άσσο στο μανίκι τους: τελευταία στιγμή πετυχαίνουν αναστολή του πλειστηριασμού. Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα που εκτέθηκαν σε προηγούμενη ανάρτηση (http://noauctionsgr.blogspot.com/2019/01/2018.html).

Τί προβλέπει η νέα πρόταση.

Σύμφωνα με αυτή το κούρεμα" δανείων δεν θα εφαρμόζεται συνολικά στο τέλος της διάρκειας αποπληρωμής του δανείου - όπως γινόταν μέχρι σήμερα, αλλά θα επιμερίζεται ανά έτος και το ποσό του αναλογούντος στο έτος κουρέματος θα εκπίπτει από τη συνολική οφειλή στο τέλος κάθε έτους. Πάντα με τη δέσμευση ότι  ο δανειολήπτης θα είναι συνεπής. Σε αντίθετη περίπτωση το δάνειο ξαναβάφεται κόκκινο.

Λεπτομέρειες του σχεδίου δεν έχουν αποσαφηνισθεί, όμως μπορούν να συναχθούν τα εξής ασφαλή συμπεράσματα:

1. Ο δανειολήπτης δεν βλέπει κάποια ελάφρυνση της δόσης, αλλά μια ελάφρυνση του συνολικού χρέους κάτι που απλά σημαίνει ότι αν μπορέσει να είναι συνεπής η καταληκτική ημερομηνία της αποδέσμευσής του από το χρέος θα έλθει πιο νωρίς.

2. Σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα η συνολική "άφεση" του χρέους θα είναι μεταξύ του 20 και του 30%.  Δεδομένου ότι στη σύνθεση της οφειλής οι τόκοι κατέχουν τη μερίδα του λέοντος, καταλήγουμε να μιλάμε για ένα όχι σημαντικό κούρεμα των τόκων, λαμβανομένης υπόψη  της τοκογλυφικής πολιτικής των τραπεζών.

Οι τράπεζες και μειώνουν έτσι τον αριθμό των κόκκινων στεγαστικών δανείων και δεσμεύουν ακόμη περισσότερο τον δανειολήπτη στο να είναι συνεπής. Ο δε δανειολήπτης απλά αρκείται στην ετήσια "άφεση" του χρέους του.

Λεφτά όμως θα υπάρχουν; Θα ξεμυτίσει η εμπιστοσύνη στην  αενάως "επερχόμενη" ανάπτυξη;

Πλειστηριασμοί 2018-το δέος των αριθμών και η μελωδία των κινημάτων

Η εξέλιξη και τα αποτελέσματα της διαδικασίας 

των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών (ηλ.πλ) για το έτος 2018

εισαγωγικά

Από το γράφημα αυτό αποδεικνύεται ότι το εργαλείο των ηλ.πλ. αποτελεί το υπερόπλο των τραπεζών. Καθίσταται απλός και "παραγωγικός" ο τρόπος να βγαίνουν σπίτια και περιουσίες στο σφυρί σαν να ήταν χαλιά.  Γιατί έτσι το θέλησε η κυβέρνηση, έτσι το θέλησαν οι θεσμοί: "Πρώτα οι τράπεζες"
Για τους πάσης κοπής οφειλέτες προκειμένου να σώσουν την πρώτη κατοικία τους, καθίσταται πλέον δύσκολο να αποφύγουν είτε έναν κανιβαλιστικού τύπου συμβιβασμό με την τράπεζα και τους λοιπούς πιστωτές τους, είτε να αρκεσθούν στην αναιμική προστασία του νέου νόμου, που αναμένεται ως τα τέλη Φλεβάρη του 2019 να αντικαταστήσει το νόμο Κατσέλη-Σταθάκη. Όσοι βέβαια θα πληρούν τα νέα αυστηρά κριτήρια ένταξης στο νέο νόμο "προστασίας" Εκτός εάν... 

...οι 120.000 άμεσα απειλούμενοι από τους πιστωτές τους οφειλέτες αποφασίσουν πως η σωτηρία τους δεν χαρισθεί από τους τραπεζίτες τους αλλά από τον ίδιο τον αγώνα τους.  

οι αριθμοί λένε την αλήθεια ; Μια αναγκαία διευκρίνηση

Αναφέρομαι στον αριθμό των πλειστηριασμών που "ολοκληρώθηκαν". Για λόγους που δεν αναφέρονται αλλά είναι κατανοητή η στόχευσή τους, στο μέγεθος αυτό περιλαμβάνονται και οι πλειστηριασμοί που κατέστησαν άγονοι. Στα οικεία πεδία των ιστοσελίδων των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών δεν διαχωρίζονται οι άγονοι από τους γόνιμους πλειστηριασμούς. Για να έχουμε πάντως έναν αριθμό των άγονων πλειστηριασμών που να αγγίζει την πραγματικότητα θα ανατρέξουμε σε δημοσιεύματα του Σεπτέμβρη 2018, όπου αναφέρεται πως έξι από τους δέκα πλειστηριασμούς που είχαν διενεργηθεί το πρώτο οκτάμηνο του 2018  κηρύχθηκαν  άγονοι.  Επίσης, την ίδια εποχή άλλα δημοσιεύματα μιλούσαν για ένα ποσοστό της τάξης του 80% πλειστηριασμών που "γονιμοποιήθηκαν¨ από τις ίδιες τις πιστώτριες τράπεζες. Δηλαδή Γιάννης κερνάει-Γιάννης πίνει...

Να σημειώσουμε ότι οι τράπεζες θα ήθελαν να  "κτυπάνε" περισσότερα ακίνητα αν δεν έμπαινε το φρένο του ESM. Οι λόγοι που το ESM ανάγκασε τις τράπεζες να σταματήσουν να κτυπάνε οι ίδιες σωρηδόν ακίνητα είναι δύο.
-Ο ένας είναι ότι οι έξωθεν θεσμοί και ο ESM προτιμούν να πουληθούν τα καλά κόκκινα δάνεια (που έχουν εξασφαλίσεις φιλέτα) προκειμένου ξένοι επενδυτές  να τζογάρουν πάνω στα δεσμευμένα ακίνητα.
-και ο δεύτερος λόγος είναι ότι για τα ακίνητα τα οποία βγαίνουν σε πλειστηριασμό και είναι δεσμευμένα από περισσότερους πιστωτές (π.χ. άλλες τράπεζες, Δημόσιο και Ασφαλιστικά Ταμεία) η επισπεύδουσα και πλειοδότης τράπεζα υποχρεούται να εκταμιεύσει το αναλογούν ποσό των υπολοίπων πιστωτών που έχουν λαμβάνειν από τον οφειλέτη. Και σε καιρούς πενιχρής ρευστότητας, που τέτοια δυνατότητα. 

Το δέος των αριθμών και οι 16408 τουφεκιές

Διαβάζουμε στο γράφημα πως για το 2018 είχαν προγραμματισθεί σε όλη τη χώρα 21354 πλειστηριασμοί ακινήτων εκ των οποίων ολοκληρώθηκαν οι 16408. Στα νούμερα αυτά πρέπει να συνυπολογισθούν και οι δεκάδες χιλιάδες διαταγές πληρωμής που μένουν παγωμένες στα συρτάρια των νομικών τμημάτων των τραπεζών που είτε για πολιτικούς λόγους είτε για λόγους τακτικής δεν προχωρούν στο στάδιο του πλειστηριασμού. Προφανώς οι τράπεζες για επικοινωνιακούς λόγους στρέφουν τα βέλη τους πρώτα σε μεγαλοοφειλέτες ή σε οφειλέτες κατόχους ακινήτων-φιλέτων.

Οι αριθμοί προκαλούν δέος αν αναλογισθούμε τους δεκάδες χιλιάδες"κόκκινους" δανειολήπτες των τραπεζών όσο και τους οφειλέτες του δημοσίου που αριθμούν μερικά εκατομμύρια. Ο μισός πληθυσμός της χώρας βρίσκεται υπό διωγμό. Πόλεμος με λάφυρο την αξιοπρέπεια και τις μνήμες της κάθε οικογένειας, του κάθε επαγγελματία. Ένας μαζικός ξερριζωμός από τα σπίτια, τα μαγαζιά, τα χωράφια όπου ανθούσε για χρόνια η ονειροπλασία, όπου εύρισκαν στέγη οι ελπίδες και ζύμωναν το ψωμί τους οι οικογένειες. Μόνο όποιος έχει περιέλθει σε αυτή την κατάσταση  μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος. Μπορούν τα κινήματα να αντιληφθούν αυτή την κραυγή απόγνωσης; 

Πόλεμος αναίμακτος, θάνατος από χέρια με λευκά γάντια. Πόλεμος προετοιμασμένος μεθοδικά. Πρώτα η έπαρση της καλλιεργημένης ευδαιμονίας, στη συνέχεια η απογοήτευση, ο φόβος, η παραίτηση, η κατάθλιψη.  Η κοινωνική αποσάρθρωση, συνέπεια όλων αυτών οδηγεί τα παραλυμένα κοινωνικά στρώματα κατευθείαν στο στόμα του λύκου. 

Οι πίνακες που παρατίθενται στη συνέχεια προσφέρονται για ποικίλες κοινωνικές γνωματεύσεις. Μία όμως ξεπηδάει σαν κυρίαρχη. Η έλλειψη οργανωμένης κοινωνικής αντίστασης, ειδικά σε περιοχές της χώρας με μηδαμινή συλλογική αντίσταση, διευκολύνει τη λεηλασία των πλειστηριασμών. Αναδεικνύεται παράλληλα πως η λάθος ιεράρχηση των καθηκόντων πολλών κινημάτων αλλά και πολιτικών φορέων που "επιβάλλουν" σε κάθε ευκαιρία τις προτεραιότητές τους στα κινήματα, υποβάθμισε το πρόβλημα των πλειστηριασμών ή το απαξίωσε, υψώνοντας λάβαρα ιδεολογικής "καθαρότητας". Το "εμείς δεν παλεύουμε υπέρ της ιδιοκτησίας," ακούγεται συχνά-πυκνά από πολιτικά σχήματα στο χώρο της αριστεράς και πέραν αυτής. 

Συνηθίζω να λέω πως το κοντραμπάσο της συμφωνικής ορχήστρας και τα κινήματα έχουν κάτι κοινό: όταν παίζει το κοντραμπάσο κανείς δεν το ακούει. Όταν όμως σιγεί τότε όλοι νοιώθουν την απουσία του. Σε ένα παράλληλο σύμπαν σε κοινωνικό επίπεδο συμβαίνει ακριβώς το ίδιο με την παρουσία ή την απουσία των κινημάτων.

Οι στατιστικές
Στους πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζεται μια ποιοτική και γεωγραφική ανάλυση τνω πλειστηριασμών του τελευταίου τετραμήνου του 2018. Τα στοιχεία έχουν αλιευθεί από τις ιστοσελίδες των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Σημειωτέον ότι αντίστοιχα στοιχεία δεν υπάρχουν για το υπόλοιπο του 2018, μιας και δεν τηρούνταν από τους διαχειριστές των ιστοσελίδων.

Στον Πίνακα 2 στην τρίτη στήλη απεικονίζεται το πλήθος των αναστολών των πλειστηριασμών και στην τελευταία στήλη απεικονίζεται το ποσοστό των αναστολών σε σύγκριση με το πλήθος των πλειστηριασμών (στήλη 3).

Η αναστολή, όπως προαναφέραμε, είναι το μόνο ευεργετικό αλλά προσωρινό αποτέλεσμα που μπορεί να πετύχει το κίνημα στη συγκεκριμένη συγκυρία, μιας και ο συσχετισμός των δυνάμεων στη μάχη κατά των ηλ.πλ. δεν επιτρέπει τη δυναμική ακύρωση όλης της διαδικασίας του πλειστηριασμού που είναι και ο ευκταίος στόχος. Αναστολή μπορεί να επέλθει με αίτηση και πρόταση συμβιβασμού με την τράπεζα ή εν γένει τον πιστωτή εκ μέρους του δανειολήπτη που μπορεί να υποβληθεί έως και 24 ώρες πριν τον πλειστηριασμό. 

Στον πίνακα 3 (αποτελέσματα πλειστηριασμών κατοικιών) βλέπουμε ότι σε τουριστικές περιοχές το ποσοστό αναστολών για κατοικίες ξεπερνάει κατά πολύ τον μέσο όρο κάτι που μας κάνει να σκεφθούμε -σε συνδυασμό με την απουσία κινημάτων στις περιοχές αυτές - ότι πολλοί δανειολήπτες καταφεύγουν την τελευταία στιγμή σε αυτή τη λύση. 

  

Ένας μεγάλος αριθμός αναστολών πλειστηριασμών κατοικιών παρατηρείται σε περιοχές με οργανωμένο κίνημα (π.χ. Αττική, Θεσσαλία). Η παρουσία κινημάτων στα συμβολαιογραφεία και η δημόσια καταγγελία του πλειστηριασμού από τα κινήματα αναγκάζουν την κυβέρνηση και τις τράπεζες να αναστείλλουν πολλούς πλειστηριασμούς κυρίως λαϊκών κατοικιών και για χαμηλές οφειλές. Η Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών κοινοποιεί και στοχεύει σε πλειστηριασμούς κατοικιών και εν γένει περιουσιών χαμηλής αξίας ειδικά όταν η οφειλή είναι δυσανάλογα μικρότερη της αξίας του ακινήτου. Στοχοποιεί επίσης πλειστηριασμούς όπου έχει διαπιστωθεί η καταστρατήγηση από την τράπεζα βασικών δικαιωμάτων του δανειολήπτη. 

Υπάρχουν και περιοχές με εκτεταμένο αστικό ιστό όπου παρατηρείται απουσία ή  υποτονική παρουσία κινημάτων  κατά των πλειστηριασμών. Εκεί τα μεγέθη των αναστολών δεν είναι τα αναμενόμενα. Μελετώντας τον πίνακα 3  αυτό καθίσταται εμφανές. 

Τέλος, στον πίνακα 4 παρουσιάζεται μια αναλυτική εικόνα της γεωγραφίας των πλειστηριασμών κατοικιών στους δήμους του νομού Αττικής. Το συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε από εδώ είναι αυτό που τονίσαμε σε προηγούμενη παράγραφο. Ότι δηλαδή, οι τράπεζες στοχεύουν κατα προτεραιότητα στα ευγενή αλλά και τα νεοαναπτυσσόμενα προάστια (για επικοινωνιακούς αλλά και ουσιαστικούς λόγους). Δεν παραβλέπεται επίσης η διαπίστωση ότι η κρίση κτύπησε με οδυνηρά αποτελέσματα (τεράστιες μειώσεις εισοδημάτων) και κοινωνικά στρώματα της μεσαίας τάξης  για τα οποία στρώματα οι πόρτες του τραπεζικού δανεισμού ήταν ορθάνοικτες όλο το 24ωρο.

Επίλογος

Ούτε η αναστολή, ούτε η ματαίωση και πολύ περισσότερο ο συμβιβασμός με την τράπεζα ή η προστασία του νόμου, αποτελούν την οροστική λύση που πρέπει να επιδιώκει το κίνημα. Οποιοσδήποτε συμβιβασμός είναι έωλος και μπορεί να καταπέσει για πολλούς λόγους ο κυριώτερος των οποίων είναι η πάντα ελλοχεύουσα οικονομική αδυναμία ανταπόκρισης στους όρους του συμβιβασμού ή του νόμου. Όσο δεν αποκαθίσταται το προ κρίσης επίπεδο εισοδημάτων, όσο η τοκογλυφία και ο ανατοκισμός συνεχίζουν να αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο την οφειλή, κάθε συμβιβασμός είναι μια ακόμη θηλιά (ίσως η τελευταία) στο λαιμό του δανειολήπτη/οφειλέτη. Επομένως απαιτείται και πρέπει να διεκδικείται είτε ένα μεγάλο κούρεμα της οφειλής είτε η ολική διαγραφή της όταν πρόκειται για οικονομικά εξαθλιωμένες κοινωνικές ομάδες.