από http://e-apenanti.blogspot.gr/
"Αξιότιμε κύριε GR55-031781652390-06
Σας υπενθυμίζουμε ότι αύριο λήγει η ζωή σας.
Το πακέτο παράτασης που διαθέτετε εκπνέει στις 12.00 ακριβώς
τοπική ώρα.
Εάν επιθυμείτε την παράτασή της παρακαλούμε επισκεφθείτε την
πλησιέστερη Μονάδα Ζωής για την εμφύτευση νέας παράτασης.
Το κόστος του χρόνου παράτασης που επιθυμείτε αναγράφεται
στον τιμοκατάλογο που σας επισυνάπτουμε.
Στο πλήρες πακέτο χορηγείται έκπτωση 10% και περιλαμβάνει:
Αέρα, Φώς, νερό, τροφή, εξασφάλιση διακίνησης και επικοινωνίας, στέγαση,
υγιεινομική περίθαλψη, υπηρεσίες ασφαλείας, αναψυχή."
Μυθοπλασίες από το Μέλλον.
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος / Λίγο ψωμί, λίγο κρασί / Χριστούγεννα κι Ανάσταση", έγραφε προ ετών ο ποιητής*. Σήμερα, καθαρό αέρα, πολύ νερό και μια σπιθαμή γής να στεριώσει θα προσθέταμε όλοι μας. Και θα μας ήταν αρκετά όλα αυτά αν είχαμε την υγειά μας πούλεγαν οι παληοί.
Απ' όλα αυτά μας έχουν μείνει αμανάτι "Χριστούγεννα κι' Ανάσταση". Γιατί όλα τα άλλα, αέρας, νερό, αυτάρκεια και επάρκεια τροφής, υγεία, στέγη, επικοινωνία, τέχνη και πολιτισμός, αναψυχή και η υγεία μαζί, έχουν προ πολλού περάσει ή θα περάσουν σύντομα στη σφαίρα της εμπορευματοποίησης. Η οποία παίρνει μαζί σαν προίκα κάθε κρατική δομή που επιτρέπει την αρμονική συμβίωση σε μια κοινότητα, σε μια πόλη, σε μια χώρα, σε κάθε κοινωνία. Δικαιοσύνη, θεσμοί για την περιφρούρηση ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, νομική θωράκιση για την προστασία της έννοιας πολίτης, το όλον της κρατικής μηχανής έχουν εξαγορασθεί ελέω κυβερνήσεων από τις αγορές, έχοντας πλέον τεθεί υπό τον απόλυτο έλεγχό τους. Τα θεμέλια της τρίτης και πιο ολοκληρωμένης διοικητικής μεταρρύθμισης της χώρας μπήκαν ήδη: Χωριά, πόλεις, επαρχίες, νομοί, περιφέρειες οσονούπω θα φέρουν τα ονόματα και τα σύμβολα ιδιωτικών εταιρειών, κάτι σαν τα Cine CocaCola_15, ή NescafeDrossia_32. Αναζητείται το νέο όνομα της χώρας εν μέσω ανταγωνισμών των υποψηφίων νοννών: Θάναι τα γενόσημα Λατσιστάν,Μπομπολιστάν ή κάποιο τρίτο από άλλη επικράτεια των παγκόσμιων αγορών;
Κράτος, υπεργολάβος, τσιλιαδόρος και πορτιέρης των αγορών, προαγωγός των υπηκόων του, παραγωγός ευεργετικών νομοθετημάτων και πλυντήριο ανομημάτων των κάθε πάστας γκάνγκστερs-banksters, αποποιήθηκε κάθε "αμαρτωλό" παρελθόν του ώστε απερίσπαστο να αφοσιωθεί στο μόνο έργο και καθήκον που του αρμόζει στο καθεστώς του νεοφελιλευθερισμού. Αυτό του χωροφύλακα των αγορών. Έτσι ό,τι γεννά και θρέφει ή και καταδικάζει σε θάνατο ανθρώπινες ζωές ανατέθηκε στα χέρια ευαγών τραπεζικών ιδρυμάτων, χρηματιστών, δανειστών, τοκογλύφων και μαυραγοριτών. Η ίδια η Φύση, ο κόσμος των νοητών και των α-λόγων, των εμψύχων και των αψύχων, ο αέρας, η βροχή, το φώς του ήλιου και κάθε φυσικό φαινόμενο τίθενται κάτω από την απόλυτη εξουσία μηχανισμών ελέγχου και κερδοσκοπίας, υποταγής και εξαθλίωσης ολόκληρων περιοχών του πλανήτη.
*****
Πέρασε απαρατήρητο το γεγονός της μακροχρόνιας εκχώρησης όλων των υδάτινων πόρων της Πελοποννήσου από τον περιφερειάρχη κ. Τατούλη στην ΕΥΔΑΠ Α.Ε (η οποία λίαν προσεχώς θα περάσει στα χέρια γαλλικών πολυθενικών εταιρειών) που έγινε πρόσφατα, στα πλαίσια της δημιουργίας των περίφημων Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ) με βάση το Νόμο 3199/2003 για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Ο οποίος νόμος χρειάσθηκε σωρεία τροποποιήσεων και υπουργικών αποφάσεων προκειμένου να συνταχθεί πλήρως με τα προστάγματα της ιδιωτικοποίησης του νερού (σχετικά βλέπε εδώ). Ανάμεσα σε αυτές τις τροποποιήσεις ξεχωριστή θέση κατέχει η τελευταία που έγινε επί της υπηρεσιακής κυβέρνησης στις 14/6 (3 μέρες πριν τις τελευταίες εκλογές !) η οποία απαλλοίφει και το τελευταίο εμπόδιο (διαγραφή προστίμων) για την πρόσβαση των ιδιωτικών συμφερόντων στον απόλυτο έλεγχο του νερού.
Το όλον πνεύμα της θεσμικής θωράκισης της ιδιωτικοποίησης του νερού διέπεται από την περίφημη αρχή της ΟΔΥΠ (ολοκληρωμένη αρχή διαχείρισης των υδάτινων πόρων) η οποία έχει συνταχθεί και υιοθετηθεί διεθνώς, προωθείται στην εφαρμογή της από ιδιωτικά συμφέροντα, υποστηρίζεται από δεκάδες διεθνείς ΜΚΟ και Οικολογικές οργανώσεις (βλέπε πάλι εδώ) και το κυριώτερο χαράζει μια παγκόσμια πολιτική για τη διάθεση και χρήση του νερού. Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής άξια παρατήρησης είναι η πρόβλεψη για εισαγωγή νερού σε χώρες όπου το πρόβλημα της λειψυδρίας είναι έντονο, π.χ. Αιθιοπία, με τη μορφή τροφής. Συγκεκριμένα στο καταστατικό της ΟΔΥΠ αναφέρεται: Το εμπόριο εικονικών υδάτων νερού ενδέχεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε περιοχές που αντιμετωπίζουν λειψυδρία, παρέχοντάς τους τη δυνατότητα να εισάγουν νερό με τη μορφή τροφής που καλλιεργήθηκε σε περιοχές με επάρκεια διαθέσιμου νερού. Το επιχείρημα ; Η επένδυση για τη συλλογή νερού στις χώρες αυτές είναι ασύμφορη ! Επομένως το ελάχιστο νερό που διαθέτουν δεν πρέπει να σπαταλάται σε καλλιέργειες ή στην κτηνοτροφία. Έτσι ολόκληρες ζώνες χωρών καθίστανται εξαρτήσιμες από τις πολυεθνικές τροφίμων.
Χωρίς το νερό είναι αδύνατη η ανάπτυξη οποιασδήποτε πρωτογενούς παραγωγής, οποιαδήποτε αυτάρκεια στα βασικά είδη επιβίωσης. Η μετατροπή δεκάδων χωρών του πλανήτη ή πολλών περιφερειών εντός μιας χώρας σε υποτελείς σατραπίες πολυεθνικών εταιρειών, σε ΕΟΖ στην καλύτερη περίπτωση, είναι ο απώτερος στόχος του νεοφιλελευθερισμού και του μονεταρισμού, είναι η εφαρμογή του δόγματος Laissez Faire** του 18ου αιώνα, είναι τα οράματα της οργάνωσης Mont Pelerin Society*** που αναβίωσε το νεοφιλελευθερισμό του Άνταμ Σμίθ στον εικοστό αιώνα.
Προς επίρρωση όλων αυτών αξίζει να δεί κανείς τη σχετική αρθογραφία για την ιδιωτικοποίηση του νερού στη Χιλή επί Πινοσέτ (ντοκιμαντέρ του Εξάντα εδώ), αλλά και το φίλμ Ακόμη και η βροχή εδώ.
Το νερό αποτελούσε το στερνό όπλο κάθε πολίτη για την απεξάρτησή του από τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Όπως η διατήρηση σπόρων, η αυτοκαλλιέργεια. Για την τελευταία αξίζει να θυμίσουμε πως πλέον είναι απαγορευμένη στη μητρόπολη του νεοφιλελευθερισμού, στις ΗΠΑ, τελευταία δε ψηφίζονται κατά συρροή νόμοι σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες εις βάρος της ελευθερίας της αυτοκαλλιέργειας. Σημαντικό είναι να μελετήσει κανείς το ιστορικό της προσπάθειας των πολυεθνικών τροφίμων και φαρμακευτικών ειδών (από την ιστοσελίδα του ΣΠΟΡΟΣ.org εδώ) να υποτάξουν κάθε δυνατότητα αναπαραγωγής της πρωτογενούς παραγωγής στα συμφέροντά τους. Νερό, σπόροι, φυσικά φαινόμενα: από δώρα της αυτάρκειας και της ελευθερίας μας, εφιάλτες και δυνάστες, βρόχοι που τυλίγονται απειλητικά στο λαιμό κάθε ενός που αποζητά απλά την ελευθερία του, την ισορροπία του με το θαύμα της φύσης.
Η Υγεία προ πολλού έχει παραδοθεί στα χέρια φαρμακευτικών και της ιατρικής μαφίας διεθνώς. Η οποία υγεία του καθενός τείνει να καταστεί ελέγξιμη και διαχειρίσιμη κατά τα οικονομικά αλλά και ιδεολογικά συμφέροντα εταιρειών, είτε μέσω της διατροφής, είτε μέσω της διαμόρφωσης κατάλληλων κλιματολογικών και περιβαντολογικών συνθηκών αλλά και μέσω αυτής καθαυτής της διάγνωσης και θεραπείας. Ας δούμε για παράδειγμα τον τοκετό, τον σχεδόν πια προγραμματισμένο ερχομό κάθε νέας ανθρώπινης ζωής στη γή. Και την εν συνεχεία συμμόρφωσή της προς συγκεκριμένες διατροφικές και υγιεινομικές συνταγές. Ποιός δεν θα αναρωτηθεί πως σκοπός όλων αυτών δεν είναι ο απόλυτος έλεγχος και η δια βίου εξάρτηση κάθε νέας ζωής από συγκεκριμένο πλέγμα εξουσίας οικονομικής τε και πολιτικής ;
*****
Αέρας, νερό, αυτάρκεια και επάρκεια τροφής, υγεία, στέγη, επικοινωνία, τέχνη και πολιτισμός, αναψυχή, περιφρούρηση ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θεσμική και νομική θωράκιση και προστασία της έννοιας του πολίτη, είναι αγαθά, ιδέες που γίνονται εμπόρευμα, που μετατρέπονται από αυτονόητες παροχές του κράτους πρόνοιας σε παροχές επί χρήμασιν. Αλλά ταυτόχρονα μετατρέπονται και σε θηλειές για τη διαμόρφωση και υποδούλωση συνειδήσεων, για την υποταγή και πλήρη συμμόρφωση στα κελεύσματα των αγορών. Το ευ-ζήν θυσιάζεται για το ευ-πορίζειν καύσιμο στις μηχανές του κέρδους. Και σε υπολείμματα καυσίμου μετατρέπεται σιγά σιγά η ύλη των σωμάτων μας, στάχτη με μηδενική αξία, κενή μηνυμάτων. Είναι η στάχτη μιας εθελουσίας αυτοπυρπόλησης σωμάτων που αποχωρίσθηκαν προ πολλού από ιδέες, από τα ιδανικά της ελευθερίας.
Σκοντάφτοντας πότε στην άγνοια και πότε στην ανέχεια ή και στα δύο, αδυνατήσαμε να κατανοήσουμε ότι άθελά μας εκχωρήσαμε τη ζωή μας σε δυνάμεις και εξουσίες έξω από εμάς, επιτρέποντας το να μεταλλαχθεί σε εμπόρευμα η ζωή μας.
Ζωή-Εμπόρευμα, μετρήσιμο και απογραφόμενο με μονάδες μέτρησης το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο της. Και εν πολλοίς μην παραξενευθούμε αν ανακαλύψουμε ότι στην ουσία η ζωή του καθενός μας είναι ένα πακέτο μετοχών σε κάποιο χρηματιστήριο. Της οποίας η τιμή ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με την προσφορά και τη ζήτηση. Η απαξίωση, ο μηδενισμός ή η υπερεκτίμησή της εναπόκειται σε τελευταία ανάλυση στη θέληση των αγορών, των χρηματιστών ζωής και όχι στην επιθυμία μας ή στις δυνατότητές μας να ζήσουμε.
Όντας υπάρξεις χωρίς ιδιότητες, κάτοικοι ενός σημείου στον πλανήτη με συντεταγμένες την προσφορά και τη ζήτηση σε ένα ατομικό για τον καθένα μας μέγεθος, αποτελούμε μια στίβα εμπορευμάτων στα ράφια και στις αποθήκες, πάνω στον οποίο στρέφονται οι προβολείς της αειφόρου κερδοσκοπίας, της αναπόφευκτης απαξίωσης και του εν ζωή θανάτου μας. Είναι η μόνη ιδιότητα που επιλέξαμε για τους εαυτούς μας.
Το να αντισταθούμε στη μετεξέλιξή μας σε εμπόρευμα σημαίνει πως παύουμε να καταναλώνουμε εμπορεύματα, αλλά αξίες, παύουμε να υποδουλώνουμε τη ζωή μας στο υπέρτατο για το νεοφιλελευθερισμό εμπόρευμα, το χρήμα. Ένα εμπόρευμα χωρίς καμμία αξία, εφεύρημα και κτήμα απρόσωπων μηχανισμών σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Και το οποίο χρήμα χρησιμοποιήθηκε σαν μαγιά-καταλύτης για τη μετατροπή κάθε αξίας σε εμπόρευμα. Η άρνηση (πενία) του χρήματος είναι πράξη αντίστασης απέναντι στους στοχαστές και μισθοφόρους της σχολής του Σικάγου, απέναντι στην παγκόσμια υποδούλωση. Είναι η απόπειρα ενός ταξιδιού στα όρια του δυνατού, εκεί όπου γίνεται κατανοητή η θυσία της Βερενίκης.
*Οδυσσέας Ελύτης
**Το δόγμα της ελεύθερης οικονομίας που συνδέθηκε με τους οικονομολόγους γνωστούς ως φυσιοκράτες, οι οποίοι εμφανίσθηκαν στη Γαλλία από το 1756 έως το 1778.
***Αρχικά ΜPS από το όνομα της ελβετικής πόλης Mont Pelerin στην οποία διοργανώθηκε το πρώτο νεοφιλελεύθερο φόρουμ το 1947 με τη συμμετοχή γνωστών φιλοσόφων, ερευνητών, κοινωνιολόγων και οικονομολόγων (Friedrich von Hayek, Milton Friedman, Karl Popper, Ludwig von Mises, κ.α.)
