Κοστολογώντας τη Ζωή

εικόνα:

Ο Χάρων μεταφέρει τον Δάντη στην απέναντι όχθη του Αχέροντα. 

Χαρακτικό του Γουσταύου Ντορέ

Φθάσαμε και σ' αυτό το καινοφανές: Να χρειάζεται συμβολαιογράφος για να κηδευθεί κανείς. Με αντίτιμο βέβαια. Ένα ευρώ ανά διανυθέν έτος ζωής. Υποθέτω πως κάπως έτσι θα κοστολογείται ο θάνατος. Για να υπάρχει και το κίνητρο να φεύγει κανείς πιο γρήγορα.

Ανεξάντλητη η Αγία Τριάδα εξωτερικού, άπατες πάνε οι κόκκινες γραμμές αυτής του εσωτερικού. Για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά πως ο κύκλος των χαμένων αριστερο-σοσιαλιστών, είναι κύκλος εργασιών και υπηρεσιών στη συμμορία της εξαθλίωσης της κοινωνίας. Με το αζημίωτο κυρ-Φώτη, έτσι ;

 Ανεξάντλητη η Αγία Τριάδα εξωτερικού. Κάθε βδομάδα μας ξεφουρνίζει καινά, βρίσκοντας ώτα ευήκοα και στόματα βουλωμένα.  Και κενά ανθρώπινης ευαισθησίας. Είδαν πως χωνεύθηκε η εκκένωση των νησιών και συνεχίζουν.

Και ποιός κλάδος τους είναι χρήσιμος μέρες κατασχέσεων πούρχονται ; Οι συμβολαιογράφοι. Που επειδή πέσαν οι δουλειές τους, οι τρόϊκες φρόντισαν να συνδράμουν στη φτώχεια τους. Αντάλλαγμα η απελευθέρωση του επαγγέλματος για να ρθούν και τα μεγάλα γραφεία να επενδύσουν στην αρπαγή.

Και δεν είναι μόνο ο θάνατος που θα κοστολογείται. Θα είναι η γέννηση, η βάφτιση, ο γάμος, το διαζύγιο. Και ποιός ξέρει τί άλλο θα σκεφθούν. Η υπηρεσία που παρείχαν τα ληξιαρχεία των δήμων εδώ και 120 χρόνια περίπου ανατίθεται στην ιδιωτική πρωτοβουλιμία. 

Για να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας ! Να πάρει μπρός η ανάπτυξη.

Καιροί και σημεία της ασυδοσίας ενός τέρατος, καρκίνωμα στο σώμα του πλανήτη, του φιλελευθερισμού. Καιρός να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο και την ανεμελιά του α-σημείωτου αυτών των πολιτικών.

Θ.

ΚΙΜΠΙ: Το ημερολόγιο της Άννας Φράγκου (αναδημοσίευση)

από τον ΚΙΜΠΙ: http://kibi-blog.blogspot.gr/

Δημοσιεύθηκε στη στήλη Ελεύθερος Σκοπευτής, εφημερίδα Επενδυτής, 13/10/2010)

(Βρέθηκε σε «φλασάκι», εντοιχισμένο σε σπίτι των δυτικών συνοικιών της Αθήνας, πέντε χρόνια μετά το ολοκαύτωμα του 2013 και δύο χρόνια μετά την έναρξη της ανθρωπιστικής επιχείρησης του ΟΗΕ. Οι μελετητές έχουν συμπεράνει ότι η συγγραφέας της, όταν ξεκίνησε το ημερολόγιο, ήταν περίπου 11 ετών. Δημοσιεύονται αποσπάσματα).

Σήμερα ο πατέρας γύρισε νωρίτερα από τη δουλειά. Σκυθρωπός και νευρικός. Όταν επέστρεψε κι η μητέρα, τ’ αυτί μου έπιασε τις λέξεις «αναδιάρθρωση», «εξυγίανση» και «εξορθολογισμός κόστους» που δεν κατάλαβα σε τι αναφέρονταν. «Τα παιδιά δεν πρέπει να πάρουν είδηση τίποτα», ήταν επίσης μια φράση που ξεχώρισα. Στο τραπέζι ο πατέρας μάς ανακοίνωσε μ’ ένα ψεύτικο χαμόγελο ότι στο εξής θα έχει άφθονο χρόνο διαθέσιμο για μας. Αυτό, άλλωστε, σημαίνει η «διαθεσιμότητα». Αλλά για τον ίδιο λόγο θα έχει λιγότερο διαθέσιμο χρήμα, αλλά αφού ο χρόνος είναι χρήμα, το ισοζύγιο είναι ισοσκελισμένο.Η μητέρα μάς ανακοίνωσε χθες ότι, στο πλαίσιο του εξορθολογισμού της καταναλωτικής μας δαπάνης, θα γίνουν μερικές αλλαγές στις συνήθειές μας. Για παράδειγμα, τον χειμώνα δεν θα ανάψουμε καλοριφέρ, έτσι ώστε να βελτιώσουμε το οικολογικό μας αποτύπωμα και να μειώσουμε τη συμβολή μας στην εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου. Θα τη βγάλουμε με ηλεκτρικές σόμπες και ξύλα στο τζάκι. Για τους ίδιους λόγους, θα περιορίσουμε τη χρήση του αυτοκινήτου. Μία οικογενειακή έξοδος την εβδομάδα, κατά προτίμηση Σαββατοκύριακο. Επίσης, θα κοπούν τα φροντιστήρια γλώσσας και τα ιδιαίτερα του Κώστα, του μεσαίου που ετοιμάζεται για πανελλαδικές, ώστε να περιορίσουμε τη συμβολή μας στην παραπαιδεία που υπονομεύει τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση. Κι ο Δημήτρης, ο μεγάλος μου αδελφός που είναι ήδη φοιτητής στα Γιάννενα, θα ξενοικιάσει και θα επιστρέψει σπίτι για να παρακολουθήσει μαθήματα τηλε-εκπαίδευσης. «Τι νόημα έχουν στην ψηφιακή μας εποχή τα αμφιθέατρα και τα εργαστήρια όταν όλα χωρούν στην οθόνη τουlaptop»; είπε ο μπαμπάς και πρόσθεσε κάτι ακόμη: «Εξάλλου, άκουσα πως εξετάζεται συγχώνευση στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Κρήτης, οπότε καλύτερα να είσαι κάπου στη μέση». 

…Εδώ και μια εβδομάδα είμαι άρρωστη, ίωση ,«είναι επιδημία», είπαν οι γιατροί στο νοσοκομείο, όταν πήγαμε στα εξωτερικά ιατρεία. Φτάσαμε Κυριακή βράδυ και καταφέραμε να ξεμπερδέψουμε Δευτέρα μεσημέρι. «Πολύ εξυπηρετικοί», είπε η μητέρα. Όμως δεν τους άφησε να μου κάνουν εξετάσεις, «α παπα, να τρυπιέται το παιδί δεν θέλω, ούτε να εκτεθεί σε ακτινοβολία για ψύλλου πήδημα». Επίσης, δήλωσε στους γιατρούς, που επέμεναν να πάρω αντιβίωση για 10 μέρες, ότι είναι οπαδός της ομοιοπαθητικής και των εναλλακτικών θεραπειών. Παρ’ όλα αυτά, πήρε τηλέφωνο τη φίλη της τη Μαίρη, που το παιδί της είχε περάσει πρόσφατα ίωση, και τη ρωτούσε αν είχε της περισσέψει κανένα «σεκλόρ», και τελικά την αντιβίωση δεν τη γλίτωσα. Ήπια αυτό τα αηδιαστικό πηχτό πράγμα για τρεις μέρες, έπειτα ευτυχώς τέλειωσε, αλλά ο πυρετός δεν μου έχει πέσει ακόμη.…Σήμερα ο πατέρας πήγε επίσκεψη στην αδελφή του, που μένει κοντά στη Χαλκίδα κι έχει ένα μποστανάκι «με όλα τα καλά». Θα έφερνε μερικές προμήθειες. Όμως, το απόγευμα μας πήρε τηλέφωνο ότι είναι αδύνατο να γυρίσει, γιατί η Αστυνομία ανακοίνωσε απαγόρευση κυκλοφορίας πεζών και οχημάτων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Στερεάς, στην Αττική και στην Κορινθία μέχρι τον Ισθμό για ένα 24ωρο, λόγω εκδρομής που διοργανώνει χαμηλόβαθμο κλιμάκιο της τρόικας για το εβδομαδιαίο ρεπό της, σε σημείο που φυσικά δεν ανακοινώνεται για λόγους ασφαλείας. Ο μπαμπάς είπε να γυρίσει με τα πόδια, από τα βουνά, αλλά η μητέρα του είπε να το ξεχάσει, γιατί τα ζαρζαβατικά που θα έφερνε από την αδελφή του μετά δυο μέρες δρόμο θα χάλαγαν. 

…Το τελευταίο τριήμερο έχουμε χάσει τον ύπνο μας. Έχουν ρημάξει τη γειτονιά διαρρήκτες. Και δεν παίρνουν ό,τι κι ό,τι. Στη διπλανή πολυκατοικία άνοιξαν το λεβητοστάσιο και κλέψανε πετρέλαιο-, πώς βρέθηκαν οι διπλανοί με πετρέλαιο είναι ένα άλλο μυστήριο. Σε μια παραδίπλα παλιά πολυκατοικία οι κλέφτες ρήμαξαν ότι ξύλινο υπήρχε. Τραπέζια, καρέκλες, πόρτες από τα ντουλάπια, ακόμη και ξύλινα ρολά και κουφώματα. Και ξύλα για τζάκι. Πώς ήρθε στους άλλους να έχουν τα ξύλα στα μπαλκόνια; Αν είναι δυνατόν! Εμείς έχουμε αδειάσει μια μεγάλη ντουλάπα ρούχων και τα φυλάμε εκεί. Ο πατέρας έχει φτιάξει κι ένα σύστημα ασφαλείας, με μπάρα που κλειδώνει μπροστά στις πόρτες. Πρέπει να τις σπάσει κανείς για να πάρει τα ξύλα. Το ίδιο έχουμε κάνει και με τα τρόφιμα. Οι αποθήκες είναι οι πρώτες που χτυπάνε οι διαρρήκτες. Έτσι χάσανε οι διπλανοί το λάδι τους. Πού ακούστηκε, τέτοια εποχή, το λάδι στην αποθήκη; Εμείς το έχουμε στη βιβλιοθήκη.…Σήμερα τα αδέρφια μου θα κατέβουν στο κέντρο της Αθήνας για «ντους». Είναι η καινούργια μόδα διαμαρτυρίας. Όταν η μέρα είναι ζεστή κι έχει ήλιο, στα ξαφνικά και από το πουθενά μαζεύονται εκατοντάδες διαδηλωτές, με συνθήματα και φωνές, και περιμένουν να εμφανιστεί η Αστυνομία. Βγάζουν τα ρούχα τους, τα τοποθετούν με τάξη στα πεζοδρόμια όπου τα φυλάνε επιτροπές περιφρούρησης, και μένουν με τα εσώρουχα ή μαγιό. Τότε, εμφανίζονται ο Αίαντας και τα άλλα οχήματα εκτόξευσης νερού της Αστυνομίας και αρχίζει το «ντους διαμαρτυρίας». Οι πιο προνοητικοί διαδηλωτές έχουν μαζί τους σαμπουάν, αφρόλουτρα, ακόμη και πετσέτες. Έτσι, η διαμαρτυρία εξελίσσεται σε μέσο καθαριότητας και εξοικονόμησης νερού, πράγμα που μάλλον έχουν καταλάβει και οι αστυνομικοί. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα συνδικάτα καταγγέλλουν την Αστυνομία για βαναυσότητα και ζητούν τουλάχιστον το νερό των υδροφόρων να θερμαίνεται. Οι γονείς μου δεν έχουν καμιά αντίρρηση να συμμετέχουν στα «ντους» τα αδέρφια μου, εμένα όμως δεν με αφήνουν ακόμη.

…Σήμερα είναι Κυριακή, κι μαμά θα μαγειρέψει φοβερά πράγματα, αλλά με περίεργες ονομασίες, που δεν τις πολυκαταλαβαίνω. Για ορεκτικό θα φτιάξει την «πίτα του Τόμσεν», που είναι με φύλλο, τραχανά και τυρί μυζήθρα που μας έχει στείλει η γιαγιά από το χωριό. Θα φτιάξει τη «σαλάτα της επιμήκυνσης», με αγγούρια που μας έδωσε η αδερφή του μπαμπά και για κυρίως πιάτο θα έχουμε «κρέας της αναδιάρθρωσης», από κομμάτια που έχουν περισσέψει από άλλα φαγητά κι η μαμά τα φυλάει στην κατάψυξη. Για γλυκό θα φτιάξει «πίτα αλά αρζεντίνα» στην οποία, αν και δεν είναι πρωτοχρονιά, θα βάλει και φλουρί. Ένα ευρώ. Για να θυμόμαστε τι αξίζουν οι θυσίες μας, λέει η μαμά.…Ο μπαμπάς κι η μαμά δεν είναι θρήσκοι, αλλά τον τελευταίο καιρό έχουν πάθει μανία με την εκκλησία. Εκτός από τις Κυριακές, που με κουβαλάνε κι εμένα, τώρα πηγαίνουν και στους εσπερινούς. Υποψιάζομαι ότι όλη η ιστορία είναι για το συσσίτιο που ακολουθεί – «τις Τετάρτες έχουν φοβερή φασολάδα», του ξέφυγε μια μέρα του μπαμπά. Εμένα πάντως δεν μ’ αρέσουν καθόλου τα όσπρια. Με το ζόρι καταπίνω μόνο τις φακές, κάθε Παρασκευή. 

…Η Αστυνομία χθες έκανε συλλήψεις σ’ όλη τη γειτονιά, νέους κυρίως. Τους σήκωσαν απ’ τα κρεβάτια τους. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι εξάρθρωσε μεγάλο τρομοκρατικό δίκτυο που είχε στόχο «την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος και την υπονόμευση της παραμονής μας στο ευρώ». Το δίκτυο τύπωνε και κυκλοφορούσε παράνομο νόμισμα που ονόμαζε «δραχμή της χρεοκοπίας», και χρησιμοποιούνταν για συναλλαγές σε είδος – έδινες ένα κιλό τυρί, έπαιρνες χίλιες «δραχμές» που μπορούσες να τις ανταλλάξεις με ένα βιβλίο, μισό κιλό κρέας ή μια ώρα εργασίας, αν κατάλαβα καλά. Αλλά το πρόβλημα ήταν πως όλα αυτά γίνονταν παράνομα κι αφορολόγητα, και υπονόμευαν τους δημοσιονομικούς στόχους της κυβέρνησης. Η Αστυνομία είπε επίσης ότι οι τρομοκράτες επιτίθεντο σε ταμεία και ψέκαζαν με σπρέι χρώματος χαρτονομίσματα ευρώ, για να υπονομεύσουν τη νομισματική κυκλοφορία. Στο τρομοκρατικό δίκτυο συμμετείχαν ακόμη και καλόγεροι. Δύο από αυτούς αυτοπυρπολήθηκαν, λούζοντας το σώμα τους με βενζίνη και ανάβοντας φωτιά με δεκάευρα – «όπως ο βουδιστές μοναχοί στο Βιετνάμ», είπε ο μεγάλος μου αδελφός. Η κυβέρνηση είπε ότι οι τρομοκράτες ανήκουν σε νεοσύστατη οργάνωση που λέγεται «Εθνικό Απον-ευρωτικό Μέτωπο». Υποψιάζομαι ότι τ’ αδέρφια μου έχουν κάποια σχέση μ’ αυτό. Τη νύχτα των συλλήψεων, ο μεγάλος μπήκε στο σπίτι φωνάζοντας «πογκρόμ!» και πήγε κατευθείαν στον υπολογιστή κι έσβηνε τραγούδια που μάλλον ήταν παράνομα. Ένα από αυτά έλεγε κάτι για «της μιας δραχμής τα γιασεμιά». Ακουγόταν θλιβερό, αλλά εμένα μου φαινόταν πολύ αστείο. Αστείο και πανάρχαιο.

Τώρα οι "σπόνσορες" και στα σχολεία !

Από: http://epitropesdiodiastop.blogspot.gr

Διχάζει γονείς και διευθυντές σχολείων η απόφαση να γίνουν χορηγοί τους μεγάλες εταιρείες με αντάλλαγμα την διαφήμιση στους χώρους των σχολείων.

Δημοτικό σχολείο στην Άνοιξη Αττικής ήδη αναρτά στο διαδίκτυο τα ονόματα ιδιωτών, αλλά και εταιρειών που σπονσοράρουν, ενώ την αντίδραση των καθηγητών του Πειραιά έχει προκαλέσει η «απαίτηση» εταιρείας της περιοχής να αναλάβει τα... έξοδα του σχολείου με τον όρο να δοθεί το 10% της επιφάνειας του σχολείου για την διαφημιστική καμπάνια της!

Εκεί το πάει το κράτος. Παντού να χωθούν οι ιδιώτες ακόμη και στα αυτονόητα κοινωνικά αγαθά όπως η παιδεία και η υγεία. Όλα στο σφυρί! Όλα στο ιδιωτικο κεφάλαιο! Όλα με γνώμονα το κέρδος! Είναι το πρώτο βήμα. Σε λίγο οι σπόνσορες θα τυπώνουν τα βιβλία που θα γράφει τις γνώσεις και την ιστορία κατά πως θέλουν. Πλήρης πνευματική και οικονομική υποδούλωση δηλαδή. Σε λίγο θα μαθαίνουμε για τους ευεργέτες του έθνους μπομπολαίους , αλαφουζαίους και σια...

Σε καιρό ειρήνης ! (αναδημοσίευση)

από: http://anatolikatisedem.blogspot.gr/

 

Οι δυνάμεις κατοχής και οι δωσίλογοι συνεργάτες τους όσο βλέπουν ανύπαρκτη αντίσταση από τους κατεχόμενους και τις «αντίπαλες» πολιτικές δυνάμεις, αποθρασύνονται εντελώς.

Ζητούν την εκκένωση των αραιοκατοικημένων μικρών ελληνικών νησιών για οικονομία!

Μετά το κλείσιμο νοσοκομείων, σχολείων, πανεπιστημίων και δημόσιων υπηρεσιών, τώρα δρομολογούν και το κλείσιμο των νησιών μας.

Εκκένωση νησιών και γενικά ολόκληρων γεωγραφικά περιοχών από όσο γνωρίζω, μόνο εξαιτίας πολέμου έχει συμβεί. Και εξαιτίας θεομηνιών και καταστροφικών φυσικών φαινομένων (σεισμός, παλίρροιες, τυφώνες, καταποντισμοί).

Πρέπει να είναι πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που σε καιρό ειρήνης συζητείται κάτι τέτοιο. Και αυτό δείχνει το μέγεθος του θράσους των.

Το θράσος τους έχει πιστοποιηθεί εντός των τελευταίων ημερών και με ένα άλλο δείγμα γραφής (διαταγής):

Την με νόμο πώληση των ληγμένων τροφίμων από τα σούπερ μάρκετ. Τα τρόφιμα που πετούσαν πριν τα σούπερ μάρκετ στα σκουπίδια, τώρα θα επιτρέπουν στους φτωχούς και πεινασμένους πολίτες αυτής της χώραςνα τα αγοράζουν. Όχι να τα διαθέτουν δωρεάν στους πολίτες που βρίσκονται ένα βήμα πριν την επισιτιστική κρίση, αλλά να τα πουλούν. Για να βγάλουν κέρδος και από τα σκουπίδια. Ή για να μειώσουν τον πληθυσμό της χώρας μια ώρα γρηγορότερα.

Δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει το θράσος τους. Δεν γνωρίζω τι θα ζητήσουν ακόμα από ένα λαό που δεν έχει πάρει τα όπλα, δεν έχει αρχίσει να σχηματίζει τις δικές του ομάδες αντίστασης της περιόδου 2010- 201?.

Να επιτρέψουν την πώληση κρέας από σκύλους και γάτες; Να επιτρέψουν την κατανάλωση ανθρώπινου κρέατος;

Να δρομολογήσουν την εκτόπιση του αγροτικού πληθυσμού προς τα αστικά κέντρα για να μην έχουν έξοδα έτσι που έχουμε απλωθεί και κατοικούμε αναιδώς, σ’ όλη την επικράτεια;

Να απαγορεύσουν τις ατομικές κηδείες και να νομοθετήσουν το θάψιμο σε ομαδικούς τάφους, όταν μαζευτούν πολλοί νεκροί στα ψυγεία;

Να επαναφέρουν το παιδομάζωμα; Όποια οικογένεια π.χ. έχει πάνω από ένα παιδί να διαθέτει αναγκαστικά τα άλλα προς πώληση και υιοθεσία και τα έσοδα να πηγαίνουν για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους;

Κι όλα τούτα συμβαίνουν σε μια χώρα σε «καιρό ειρήνης»!

Αδυνατώ να σκεφτώ ως που μπορεί να φτάσει η κτηνωδία και ο παραλογισμός τους...

Υ.Γ. Δεν είναι τυχαίο που αναγράφω τη λέξη «ειρήνη», στο κείμενο. Και τούτο διότι η «Οικογένεια» που εξαναγκάζει μια χώρα- μέλος της σε αυτά τα τερατουργήματα τιμήθηκε πρόσφατα με το Νόμπελ Ειρήνης. Δηλαδή το φετινό Νόμπελ Ειρήνης απενεμήθη σε μια οικογένεια νταβατζήδων που βγάζει στη βίζιτα τα παιδιά της.

Ούτε στα σκουπίδια δε θα βρίσκεις τροφή, παππού (αναδημοσίευση)..

Από http://anatolikatisedem.blogspot.gr/

 

Μέχρι χτες τα ληγμένα τρόφιμα πετιούνταν στα σκουπίδια.

Από εκεί οι πεινασμένοι άνθρωποι τούτης της χώρας τα ανέσυραν για να τα φάνε.

Τώρα μετά από απόφαση του ελληνικού κράτους, (κανόνες διακίνησης/εμπορίας προϊόντων και παροχής υπηρεσιών, υπουργείου Ανάπτυξης), τα ληγμένα τρόφιμα θα πουλιούνται στα καταστήματα τροφίμων.

Οι πεινασμένοι άνθρωποι τούτης της χώρας, που μέχρι χτες έβρισκαν υποκατάστατο τροφής στα σκουπίδια, από αύριο θα πρέπει να τα αγοράζουν.

Το πρόγραμμα του 1ου εναλλακτικού φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας

Από http://efimeridadrasi.blogspot.gr

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19/10 ΕΝΑΡΞΗ 16.00

ΧΩΡΟΣ Α

17.00-18.30

Τράπεζα Χρόνου

Βιωματικό εργαστήρι

19.00

Κεντρική Συζήτηση:

ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ -ΚΟΛΛΕΚΤΙΒΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

εισηγητές:

-Σταύρος Σταυρίδης, Καθηγητής ΕΜΠ 

-Μάκης Αναγνώστου, Βιομηχανική Μεταλλευτική 

-Γιώργος Παπανικολάου, P2P Foundation 

-Χρυσόστομος Γαλανός, Συνεργατικό Καφενείο Ακαδημίας Πλάτωνος

συντονισμός:Εφημερίδα Δράση

22.00

Προβολές

ΧΩΡΟΣ Β

14.00-15.00

Εργαστήριο Φωτογραφίας

από την Ειρήνη Φοσγκεράου & την Παναγιώτα Καντιάνη

16.30-17.30

Οικολογικά Χωριά

Παρουσίαση και συζήτηση για τις Οικοκοινότητες

18.00-19.00

Εναρμόνιον

Οικολογικό και πολιτιστικό εργαστήρι

ΧΩΡΟΣ Γ

17.00-19.00

Danzel

πρόγραμμα από τον Ζογκλέρ, Μάγο, ταχυδακτυλουργό

20.00-22.00

Παιδική παράσταση «Το μαύρο ψαράκι» από την ομάδα Αστροναύτες.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

21.00-23.30

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ

NALYSSA GREEN

QUILOMBO

ROLLING FELLOWS

ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΑΚΗΣ

ΡΗΓΑΣ

MC YINKA

ΣΑΒΒΑΤΟ 20/10 ΕΝΑΡΞΗ 11.00

ΧΩΡΟΣ Α

12.00-13.00

Συν-τροφεία Κορινθίας

Παρουσίαση ομάδας και συζήτηση

13.30-15.00

Δίκτυο Βότσαλο

Συζήτηση για τη διερεύνηση δυνατότητας μελλοντικής συνεργασίας των δικτύων ανταλλαγής

15.30-18.30

Πελίτι

Εργαστήρι: Βαδίζοντας προς την αυτάρκεια

19.00

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

εισηγητές:

-Χρήστος Παπαιωάννου -ΤΕΜ- Μαγνησίας 

-Ειρήνη Σωτηροπούλου -Υποψήφια Διδάκτωρ στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, Παν. Κρήτης

-Θωμάς Άνεμος και Βαγγέλης Βλαχάκης- Αγροναύτες-Δίκτυο Παραγωγών Πελοποννήσου και Καταναλωτών Αθήνας

-Κώστας Διάκος, Νομικός 

συντονισμός: Δίκτυο Βότσαλο

22.00

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

ΧΩΡΟΣ Β

12.00-13.30

Δίκτυο Οικοκοινότητα

Η Πρόταση του Δικτύου Οικοκοινότητα για τα πρώτα βήματα ξεπεράσματος της κρίσης

14.00-15.00

Εργαστήριο Φωτογραφίας

από την Ειρήνη Φοσγκεράου & την Παναγιώτα Καντιάνη

15.30-16.30

Σπιθάρι

Παρουσίαση ομάδας και συζήτηση

17.00-19.00

DLN Δίκτυο για την ψηφιακή απελευθέρωση

Κοινά Αγαθά : Η Οργάνωση της Παραγωγής πέρα από το Κράτος και την Αγορά

Ομιλητές :Γιώργος Παπανικολάου, Αντώνης Μπρούμας, Νίκος Ρούσσος

ΧΩΡΟΣ Γ

13.00-17.00

Εργαστήριο κινούμενης εικόνας για παιδιά με ανακυκλώσιμα υλικά από την ομάδα Αργοναύτες.

ΧΩΡΟΣ Δ

16.30-18.00

Εργαστήρι Χορού

Από την Έλενα Μαρκέζε

18.00- 20.00

Εργαστήρι Χορού

Από την Μαριέτα Βέττα & Πωλίνα Κρεμαστά

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

12.00-13.00

Νέα Γουινέα

Εργαστήρι παρουσίασης της κατασκευής Ανεμογεννήτριας

13.30-14.30

Ασώματοι:

κοινοτικοί αυτοδιαχειριζόμενοι κήποι στο ιστορικό κέντρο της πόλης

21.00-23.30

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

Φucka

DRAMA QUEEN

OUZO THE BAND

ΑΕΡΑ ΠΑΤΕΡΑ

ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΗΣ & ΒΑΛΕΡΙΑ ΚΟΥΡΟΥΠΗ

ΤΑΝΙΑ ΚΙΚΙΔΗ

Πάνος Αθανασόπουλος-stand up comedy

ΚΥΡΙΑΚΗ 21/10 ΕΝΑΡΞΗ 11.00

ΧΩΡΟΣ Α

15.00-16.30

Etika Mondo

Παρουσίαση και συζήτηση με τον Boris Aubligine

16.30-17.00

Έλενα Μαρκέζε

Χορός Reggaeton, hip hop Belly dance

17.00-18.30

Θεατρική παράσταση:

Επιτάφιος από τη θετραική ομάδα Νεάπολης

19.00

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ, ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ

εισηγητές:

-Γιώργος Κολέμπας, Πρώην εκπαιδευτικός, Βιοκαλλιεργητής, μέλος Οικοκοινότητας, Συγγραφέας

- Γιώργος Λιερός, Συγγραφέας

-Γιάννης Μπίλας, Εκπαιδευτικός, Βιοκαλλιεργητής, μέλος των Από Κοινού (Κίνηση Πολιτών για την Αποανάπτυξη και την Άμεση Δημοκρατία)

-Γιώργος Καλλής, Καθηγητής στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Βαρκελώνης

συντονισμός: Ηλιόσποροι

22.00

Caravan Project Stories

Η χρησιμοτητα των ιστοριών σε καιρούς κρίσης

Παρουσίαση-Συζήτηση: Στρατής Βογιατζής, Θέκλα Μαλάμου

ΧΩΡΟΣ Β

12.30-13.30

Αυτοδιαχειριόμενος αγρός στο Ελληνικό

Παρουσίαση και συζήτηση

14.00-15.00

Εργαστήρι Φωτογραφίας

από την Ειρήνη Φοσγκεράου & την Παναγιώτα Καντιάνη

17.00-19.00

Γιάννης Μακριδάκης

Συζήτηση:Άλλο είναι η Ζωή κι άλλο αυτό που ζούμε

22.00-22.30

Παρουσίαση φωτογραφιών από Εργαστήριο Φωτογραφίας

ΧΩΡΟΣ Γ

13.00-14.00

Εργαστήρι αυτογνωσίας

Από τη Δήμητρα Σακελλάρη

15.00-17.00

Ελάτε να παίξετε με τον κλόουν Τάκη Νομισματάκη και την παρέα του.

17.00-19.00

Εργαστήριο λόγου, θεάτρου και εικαστικών από την ομάδα Σαΐτα .

19.00-21.00

Παιδική παράσταση «Ακούς τη γιορτή…» από την ομάδα Τσόκαρα.

ΧΩΡΟΣ Δ

15.00-18.00

Βιωματικό ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ Χαράς Αλεξάκη (Δραματοπαιδαγωγού- M.Ed Drama and the CreativeArts in Education) έκφρασης κ δημιουργικής επικοινωνίας

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

11.00-12.00

Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός στο Ελληνικό

Επίσκεψη και φύτεμα στον Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο Ελληνικό

13.00-14.00

Νέα Γουινέα

Εργαστήρι -Σπιτικό Φαρμακείο από Βότανα

16.00-17.00

Εργαστήρι χειροποίητης κατασκευής με φυσικά και ανακυκλώσιμα υλικά

21.00-23.30

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΩ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ

ΜΗΤΕΡΑ ΦΑΛΑΙΝΑ ΤΥΦΛΗ

ΜΑΡΘΑ ΜΕΝΑΧΕΜ

ΠΕΡΒΟΛΑΡΑΚΗ ΓΙΟΥΛΗ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΙΚΑΣ

ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ ΚΑΙ ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

ΝΤΕΡΤΙ DANCING

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Σεμινάρια Σαπουνιού (αναδημοσίευση)

Από http://tkant.wordpress.com

Έχετε μαζέψει χρησιμοποιημένα τηγανόλαδα;

Είστε ελαιοπαραγωγός και δεν πουλάτε το λάδι σας λόγω κρίσης;

Σας βγάζει το λάδι η πεθερά σας;

Μην το αφήνετε να πάει χαμένο !

Την Παρασκευή 19 και το Σάββατο 20 Οκτωβρίου στο Βοτανικό Κήπο της Πετρούπολης θα διεξαχθεί σεμινάριο σαπωνοποιίας.

Μάθετε πως μπορείτε να παρασκευάζετε υγρό ή στερεό σαπούνι από το λάδι που χρησιμοποιούμε στο τηγάνι.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 7:00μμ

Σεμινάριο παρασκευής στερεού σαπουνιού

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 7:00μμ

Σεμινάριο παρασκευής υγρού σαπουνιού

Σας περιμένουμε όλους εκεί με το λάδι σας ή χωρίς.

Οδηγίες προς τους ναυτιλλομένους:

Για να έρθει κάποιος στο Βοτανικό κήπο της Πετρούπολης πάει ευθεία, ευθεία, ευθεία και στρίβει στο σουβλατζίδικο. Όταν δει δέντρα παρατάει το αμάξι, το κόβει με το πόδι και φτάνει.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ (Έξοδος συζητήσιμη).

1ο εναλλακτικό φεστιβάλ αλληλέγγυας & συνεργατικής οικονομίας, 19-20-21 Οκτώβρη, στο Ελληνικό

Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικού (παλιά αμερικανική βάση) 

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αναδύονται και να αναπτύσσονται όλο και περισσότερες ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας, αχρήματης, ανταλλακτικής οικονομίας σε όλη την Ελλάδα αλλά και κολεκτίβες εργασίας.

Η δράση και η συμμετοχή σ’ αυτά αποδεικνύει σε όλους μας ότι ένας άλλος κόσμος είναι όχι απλά εφικτός αλλά υπαρκτός.

Ένας κόσμος όπου οι νόμοι της αγοράς και το υπάρχον οικονομικό σύστημα της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας για το κέρδος καταρρέουν και όπου οι ανθρώπινες σχέσεις αποκτούν εκ νέου νόημα.

Η εξαθλίωση και η περιθωριοποίηση που μας επιβάλλονται, στο όνομα της κρίσης και της ανάπτυξης, αντιμετωπίζονται μέσα από την συλλογική δημιουργία και την αλληλεγγύη (με τελευταίο το παράδειγμα των εργαζομένων της βιομηχανικής μεταλλευτικής). Σε πολλούς από εμάς που συμμετέχουμε σε ομάδες και δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας γεννήθηκε η ιδέα πραγματοποίησης ενός φεστιβάλ. Θα θέλαμε το Φεστιβάλ να αποτελέσει σημείο συνάντησης, ανταλλαγής απόψεων και επικοινωνίας μεταξύ όλων αυτών των εγχειρημάτων, αλλά κυρίως να μπορέσει όλο αυτό το ρεύμα αυτόνομης και αλληλέγγυας δημιουργίας να έρθει σε επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας, που αυτή την περίοδο βρίσκεται σε αναζήτηση διεξόδου από το οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο.

Ξέρουμε ότι είμαστε ακόμη στην αρχή μιας μακράς διαδρομής και θα βρεθούμε αντιμέτωποι με δυνάμεις του λαϊκισμού και της φιλανθρωπίας που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την πτώχεια και την εξαθλίωση που ήδη βιώνουν συμπολίτες μας καλλιεργώντας αυταπάτες ότι η κρίση θα περάσει και θα γυρίσουμε στην προ μνημονίου εποχή κατηγορώντας πότε τους νότιους πότε τους μετανάστες, πότε τους δημόσιους υπάλληλους, πότε τους διαδηλωτές, πότε όλους μας καλλιεργώντας δηλαδή λογικές του διαίρει και βασίλευε.

Ξέρουμε ακόμη ότι ζούμε τις τελευταίες στιγμές ενός κόσμου, βασισμένου στην εκμετάλλευση, την αδικία και σε μια ψευδαίσθηση αιώνιας αφθονίας. Ο κόσμος αυτός καταρρέει, και είναι στο χέρι μας να αναδείξουμε τώρα τις δομές, που όχι μόνο θα αντικαταστήσουν το υπάρχον αδιέξοδο, αλλά θα αποτελέσουν απτό παράδειγμα για τη δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης, συνεργατικότητας και αλληλοβοήθειας!

Το φεστιβάλ θα περιλαμβάνει τις εξής θεματικές:

-Αλληλέγγυα κοινωνική οικονομία

-Εγχειρήματα εργασιακής αυτοδιαχείρισης-κολεκτίβες εργασίας

-Τοπικοποίηση, κοινωνικοποίηση, απομεγέθυνση

Κατά την διάρκεια του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν συζητήσεις, εργαστήρια, ανταλλακτικά παζάρια, συναυλίες και άλλα καλλιτεχνικά δρώμενα.

Καλούμε όλες τις ομάδες που έχουν αναπτύξει δομές αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας και τον καθένα και την καθεμία που θέλει να βοηθήσει αυτή την προσπάθεια στην ανοιχτή συνέλευση του φεστιβάλ.

από: athensfest-economyofsolidarity.weebly.com

Η αφλογιστία μπροστά στην επέλαση των βαρβάρων... (αναδημοσίευση)

Από εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)

Εδώ και δυο χρόνια τα έχουμε δοκιμάσει σχεδόν όλα: απεργίες, καταλήψεις, συγκρούσεις, πλατείες... ακόμη και τις εκλογές. Ζήσαμε στιγμές αγωνιστικής κορύφωσης και ευφορίας, στιγμές ανεπανάληπτες, αλληλεγγύης και συνδημιουργίας, ζήσαμε και στιγμές ταπεινωτικής ήττας, αμηχανίας και αδυναμίας. Ήμασταν έτοιμοι να πιαστούμε, σαν τους ναυαγισμένους, από την πρώτη αυταπάτη που θα βρισκόταν δίπλα μας, όπως οι εκλογές, αλλά και να πιστέψουμε πως έτσι με μια «καλή ζαριά», με μια κινητοποίηση εκατομμυρίων για μια μέρα ή με μια «γερή» σύγκρουση, τα πάντα θα μπορούσαν να αλλάξουν. Συζητήσαμε πολύ, όπως δεν το έχουμε κάνει ποτέ στο παρελθόν, σε πλατείες και σε συνελεύσεις χωρίς προαπαιτούμενα, και σκιαγραφήσαμε αρκετές φορές την αλλαγή που ονειρευόμαστε, έξω από κομματικές και ιδεολογικές προδιαγραφές, αλλά δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε τους δικούς μας ανεξάρτητους φορείς αυτής της αλλαγής. Σα να ζητάγαμε πάλι από άλλους να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» για εμάς...

Κι ενώ οι πλατείες έθεσαν το θέμα της άμεσης δημοκρατίας, της αυτοοργάνωσης και της αυτοδιεύθυνσης της κοινωνίας, άρκεσε και πάλι μια εκλογική αναμέτρηση για να τα παγώσει όλα, να στείλει πολλούς στους γνώριμους συνηθισμένους ρόλους του κομματικού ψηφοσυλλέκτη ή του κομματικού ψηφοκαταναλωτή... Κι ενώ οι απεργίες ξεπερνούσαν αυτούς που αναγκάζονταν να τις κηρύξουν, τις ποικιλώνυμες κρατικές-κομματικές συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, περιμέναμε ξανά και ξανά από αυτούς να πάρουν την πρωτοβουλία για άλλη μια προδιαγεγραμμένη παρέλαση-πορεία... Κι ενώ τα αυτόνομα εγχειρήματα της αλληλέγγυας-συνεργατικής οικονομίας και των ελεύθερων αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων πολλαπλασιάζονταν και συγκροτούσαν έναν «άλλο υπαρκτό κόσμο», οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και η συνήθεια της εξάρτησης από το κράτος και από το κεφάλαιο τα πολεμούσαν ως δήθεν «νησίδες» που εξωραΐζουν τον καπιταλισμό...

Κι ακόμη, ενώ γινόταν όλο και πιο εμφανές ότι η κρίση είναι παγκόσμια, είναι του καπιταλισμού, κι ότι επομένως δεν υπάρχει «εθνική λύση» αλλά ούτε και καπιταλιστική «ευρωπαϊκή λύση», η πλειοψηφία της αριστεράς συνέχισε να επενδύει είτε στα «εθνικά χρώματα» της δραχμής και της ανάπτυξης είτε στα «ευρωπαϊκά χρώματα» της διαπραγμάτευσης στα πλαίσια της ΕΕ, ξιφουλκώντας με ξενόφερτες «κατοχές» και «κακές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις», και στρώνοντας το έδαφος στην ευρύτερη νομιμοποίηση των εθνικιστικών αντιλήψεων...

Όλα τελικά συμπυκνώθηκαν στην «απαλλαγή από τα μνημόνια», έναν χυλό προσδοκιών και συμφερόντων χωρίς προοπτική, αφού δεν απαντούσε στο βασικό ζήτημα «τι μετά από αυτά», ικανό να χωρέσει μέσα του και να «ξεπλύνει» όχι μόνο την παλιά συντηρητική σκουριά αλλά και τις «νέες» φασιστικές ιδέες και πρακτικές της «σωτηρίας της χώρας».

Φτάνουμε έτσι και στην εκρηκτική άνοδο της Χρυσής Αυγής. Πολλοί έχουν σταθεί, σωστά, στη συγκυρία που την ανέδειξε και στην ισχυρή ώθηση από το κράτος και τα ΜΜΕ, όμως το φαινόμενο είναι πολύ πιο βαθύ. Συμπυκνώνει μια πορεία δεκαετίας τουλάχιστον, όπου η νεόπλουτη μικροαστική κοινωνία του «εκσυγχρονισμού» και της «ολυμπιακής ευφορίας» ενσωματώνει πλατιά την εκμετάλλευση των μεταναστών σε όλους τους τομείς της οικονομίας και της ζωής, υπό τα αμήχανα και συγκαταβατικά μάτια της αριστεράς. Συνηθίσαμε να ζούμε με την εκμετάλλευση και από την εκμετάλλευσή τους στα χωράφια, στις βιομηχανίες, στις βιοτεχνίες, στα σπίτια, ώσπου η κρίση μάς τους αποκάλυψε ως «πλεονάζοντα απορρίμματα», αφού πλέον οι ίδιοι οι έλληνες μπορούν να πάρουν τη θέση τους με τις ίδιες συνθήκες εκμετάλλευσης... Να θυμίσουμε μήπως πώς αντιμετωπίστηκε, ακόμη και από την αριστερά, μια από τις λίγες μαχητικές εκδηλώσεις αυτοοργάνωσης των ίδιων των μεταναστών και αλληλέγγυας στήριξή τους, η απεργία πείνας των 300;

Όμως η Χρυσή Αυγή δεν αντλεί μόνο από αυτή τη βαθιά δεξαμενή που γεμίζει μεθοδικά και σχεδόν ανεμπόδιστα εδώ και χρόνια. Αντλεί επίσης από τη βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος, την απαξίωση της αστικής «δημοκρατίας», τον εξευτελισμό του πολιτικού προσωπικού, και επενδύει σε μια «αντικομφορμιστική» και «τσαμπουκαλίδικη» στάση έκφρασης των πιο πληβειακών αισθημάτων αποστροφής και εκδίκησης απέναντι στο πολιτικό σύστημα, πατώντας και στο κενό που αφήνει η νομιμόφρων νωχελικότητα της αριστεράς.

...και οι ανάσες του νέου υπαρκτού κόσμου της αλληλεγγύης και της αυτοδιαχείρισης

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η εμβληματική απεργία των χαλυβουργών, συμπυκνώνει δραματικά, όπως άλλοτε η απεργία των ανθρακωρύχων στην Αγγλία της Θάτσερ, το τέλος μιας ολόκληρης εποχής του εργατικού κινήματος. Η βαριά ήττα αυτής της απεργίας διαρκείας, που κέρδισε πολύ πλατιά συμπαράσταση και αλληλεγγύη, δεν είναι απόρροια μόνο της στενής, γραφειοκρατικής και νομιμόφρονης διαχείρισής της από το ΠΑΜΕ, αλλά και του περιεχομένου του αγώνα που δεν πήγε πέρα από τη διεκδίκηση επιστροφής στην παλιά «καλή» κατάσταση, στην προηγούμενη «ισορροπία» ισχύος και εκμετάλλευσης.

Δεκάδες μεμονωμένοι αγώνες, όπως και «κεντρικά» η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, είχαν την ίδια λογική «επιστροφής» στο παλιό καλό «κράτος πρόνοιας» της εξαργύρωσης της υποταγής και της σιωπής, της «επιδότησης» του συμβιβασμού, της μετατροπής του εργατικού κινήματος σε συνεργό των εγκλημάτων του κεφαλαίου. Σήμερα αυτή η λογική, και οι αντίστοιχές τους μορφές οργάνωσης και αγώνα, γκρεμίζονται με πάταγο, αφήνοντας μονάχους και άοπλους τους εργαζόμενους στην πιο κρίσιμη στιγμή.

Όμως μέσα από τη σκόνη του κατεδαφιζόμενου οικοδομήματος του κρατικού, γραφειοκρατικού, κομματικού, πελατειακού και εργοδοτικού συνδικαλισμού αναδύονται νέες δομές αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και άμεσης δράσης, καθώς και ένας νέου τύπου, αυτόνομος από το κράτος και το κεφάλαιο, συνεργατισμός. Ο αγώνας των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, για παράδειγμα, σπάει τα όρια των συνηθισμένων αγώνων και θέτει επιθετικά το καίριο ζήτημα της εποχής για να πάνε αλλιώς τα πράγματα: «να πάρουμε την παραγωγή στα χέρια μας».

Η αυτοδιαχείριση από το επίπεδο της παραγωγής μέχρι το επίπεδο της αυτοδιεύθυνσης της κοινωνίας είναι ο άμεσος δρόμος της κοινωνικής αλλαγής, η επανάσταση εδώ και τώρα, που απαντάει στο εναγώνιο ερώτημα «μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς;», όχι με επαγγελίες και προγράμματα σωτήρων, αλλά με την καθημερινή πράξη ανθρώπων ικανών να απεξαρτηθούν από τα μέσα επιβίωσης και αναπαραγωγής του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι η δημιουργική «στιγμή» της εξέγερσης, εκεί που επιχειρείται ο αυτοκαθορισμός μας πέρα από τις ταυτότητες και τους ρόλους στους οποίους μας έχει στοιχίσει το σύστημα, η δημιουργία πάνω στα ερείπια του παλιού κόσμου. Ας διαβούμε αυτό το δρόμο, κόντρα στην ηττοπάθεια της παλιάς πολιτικής και του παλιού κινήματος, με τη μεγαλύτερη πολυμορφία εγχειρημάτων και δοκιμών, και με τον πιο μαχητικό συντονισμό και αλληλοστήριξή τους. Για να έχουμε κάτι που να αξίζει να υπερασπιστούμε απέναντι στην επέλαση των βαρβάρων...

εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ

Από το νέο τεύχος που κυκλοφορεί την Παρασκευή

Η συνέλευση του λεωφορείου (αναδημοσίευση)

Από http://parallhlografos.wordpress.com/

Γράφει ένας φίλος

Περιστέρι – Άγιος Αντώνης

Σήμερα το ξυπνητήρι δε χτύπησε για κάποιο λόγο. Ή είμαι κομμάτια λόγω κούρασης από τη δουλειά κ δεν το άκουσα. Ετοιμάστηκα σαν τρελός και πήγα στη στάση. Εκεί για πρώτη φορά κ λόγω εφαρμογής του νόμου του Μέρφυ το 822 άργησε πολύ να έρθει. Πάνω από 10 λεπτά.

Το λεωφορείο γεμάτο κ μπήκαμε κ εμείς κ άλλοι τόσοι. Όχι ακραία φάση, αλλά ο κόσμος εκνευρισμένος. Σε ένα σημείο – κι ενώ άκουγα Ψυχοδράμα07 στα ακουστικά μου – καταλαβαίνω ότι κάτι γίνεται στο λεωφορείο. Ένας σχετικά θηριώδης τύπος 45άρης κάτι φωνάζει. Βγάζοντας τα ακουστικά συνειδητοποιώ ότι κράζει ένα μετανάστη επειδή πήγε να απλώσει το χέρι του να κλέψει μια άλλη κυρία. Ο Έλληνας κράζει ελεγχόμενα αλλά φορτώνει και σιγά σιγά. Όλο το λεωφορείο τους κοιτάει αλλά είναι προφανές ότι κανείς δεν ξέρει τι «πρέπει» να γίνει. Μάλιστα ο τύπος κάποια στιγμή φωνάζει «Οδηγέ..!», (χωρίς κάποιο συγκεκριμένο αίτημα), ο οδηγός προφανώς δεν απαντάει και συνεχίζουμε την πορεία μας. Το άσχημο ήταν ότι ο μετανάστης δεν απαντούσε καν, σαν να αποδεχόταν την ενοχή του αδιαμαρτύρητα. Εκτός αν ήταν 100% αθώος και δεν καταλάβαινε καν τι του λέει ο τύπος. Τρέχα γύρευε.

Ένας γέρος πίσω μου ξεκινάει το show. «Σπάσ’ του το χέρι!» Και μετά ο όχλος χάρηκε κι οι επόμενοι πιο μάγκες άρχισαν να φωνάζουν και να μουρμουράνε κατά του ξένου και των ξένων γενικότερα. Ο τύπος πιέστηκε (;), πήρε θάρρος (;) και ανέβασε τόνους απειλώντας το μετανάστη ότι έπρεπε να τον πλακώσει κανονικά και τέτοια. Μάλιστα κάποια στιγμή σε κάποιον απάντησε ότι «Ναι, και Έλληνας να ήταν τα ίδια θα έλεγα». Έλα ρε Περιστέρι, σκέφτηκα… Κάποιος του την είπε.

Όμως ο τύπος φόρτωνε περισσότερο και μάλλον την είδε λίγο σερίφης. Άρχισε με υφάκι να ρωτάει «Από πού είσαι; από πού ήρθες;»(στην αρχή ήταν πιο σοβαρός). Και το λεωφορείο πήρε γραμμούλα αναρωτόμμενο από πού έρχονται οι ξένοι, πόσοι είναι και τέτοια.

Μια γυναίκα με μωβ μαλλί παρεμβαίνει «Τι σε νοιάζει από πού είναι; Τον έπιασες; Τον σταμάτησες; Τελείωσε!» Κι εκεί αρχίζει το show. Οι πιο λαλίστατοι Ελληναράδες παθαίνουν mini παράκρουση και την κράζουν. Μάλιστα ο τύπος της μιλάει απαξιωτικά «τι θες κυρά μου» «δικηγόρος του είσαι» κλπ. Προφανώς εκεί παρεμβαίνω κι εγώ. Τι δικαστή τον έλεγα, τι χαλάρωσε του έλεγα, τι είμαι ο δικηγόρος της κοπέλας του έλεγα … ο τύπος με έβλεπε αλλά δε μου ’δινε σημασία αν κι η φωνή ακουγόταν καθαρά. Απλά έκοψε την επιθετικότητα. Σε ένα σημείο λέει ο τύπος όλο μαγκιά «Ας τολμήσει να με ρωτήσει εμένα από πού είμαι. Ας τολμήσει!!..» Κι αρχίζω εγώ «Δικαστή! Δικαστή, από ποιο χωριό είσαι? Σε ρωτάω! Από ποιο χωριό είσαι??» Πάλι δεν απάντησε ενώ με κοίταζε εκνευρισμένος.

Κι εκεί νιώθω σκούντηγμα / χτύπημα στην πλάτη. Γυρνάω και τι βλέπω… Ο γέρος που ζητούσε να σπάσουμε το χέρι του μετανάστη με είχε χτυπήσει!! Του λέω «Τι κάνεις ρε?» Άρχισε τα ρατσιστικά επιχειρήματα. Του λέω «Ποιον ακουμπάς;» Συνέχισε τα δικά του πιο μαζεμένος. Του λέω πολύ αυστηρά «Γιατί με ακούμπησες;;» Μου λέει «Επειδή έβρισες!» «Ποια βρισιά είπα;» «Τον ρώτησες από ποιο χωριό είναι!»

…

Υπάρχει ελπίδα?

Φτάσαμε Άγιο Αντώνη.

Κατεβαίνοντας το λεωφορείο προχωρούσες κι άκουγες μουρμουρητά, τα περισσότερα ρατσιστικά. Η Χ.Α. πήρε καμιά 10αριά ψήφους σήμερα κ άλλους τόσους συμπαθούντες. Τη χάσαμε τη συνέλευση του λεωφορείου. 2 άτομα εναντίον 10. Η πλειονότητα σιωπηλή. Δεν ανακατεύτηκε.

Ελπίζω τουλάχιστον κάποιος να έσφιξε τα δόντια και να αποφάσισε πως θα μιλήσει την επόμενη φορά. Όπως όταν το μετάνιωνα κι εγώ πιτσιρικάς.

Κ ας μην πει πολλά. Δύο βασικά πράγματα.