Πριν ένα και χρόνο στο blog του μαμούφι είχα διαβάσει αυτή την ανάρτηση. Ήταν τότε που σαν Δι.Κ.Α κάναμε τα πρώτα μας βήματα. Ήταν η ανάρτηση που τότε μ' έφερε στις συνελεύσεις μας. Γιατί η γραφή της Ελένης περίκλειε όλο το νόημα της εποχής μας. Και του χθές, και του σήμερα, και του αύριο.
παραθέτω το κείμενο με το δεικτικό υστερόγραφο.
του τετραγωνικού το κάγκελο
αν εγώ δεν πληρώσω τη ΔΕΗ θα μείνω χωρίς ρεύμα
αν εγώ κι εσύ δεν πληρώσουμε τη ΔΕΗ θα μας το κόψουν
αν μια συνοικία δεν πληρώσει τη ΔΕΗ θα το σκεφτούν για να το κόψουν
αν μια πόλη δεν πληρώσει τη ΔΕΗ πιθανόν να συζητηθεί
αν η μισή χώρα δεν πληρώσει τη ΔΕΗ σαφώς και δεν θα κόψουν τίποτα
αν όλη η χώρα δεν πληρώσει τη ΔΕΗ κάτι θα αλλάξει
γιατί δε θα συμφέρει την "αγορά" να κλείσει η ΔΕΗ....
υγ: ας ενημερώσει όποιος μπορεί για να το πω στις κότες
πόσα αυγά, πηδήματα του κόκορα και κουτσουλιά πάει το τετραγωνικό για το κοτέτσι;
Από τότε μέχρι σήμερα κάναμε πολλά, ονειρευτήκαμε περισσότερα, μιλήσαμε. Αλλά και χάσαμε.
Όχι τόσο γιατί η βαρβαρότητα επέβαλε τον αφανισμό κάποιων μας κατακτήσεων, όσο γιατί τούτος ο αφανισμός πέρασε στο Μέσα μας, στην ψυχή μας. Και πολλοί από μας απογοητευμένοι, προβληματισμένοι για τις τακτικές μας, στριμωγμένοι σε άλλες υποχρεώσεις και καθήκοντα, αφημένοι ή επαναπαυμένοι στην πολιτική συγκυρία που προέκυψε από τις εκλογές, μας αφήνουν.
Όποιος και αν είναι ο λόγος θα προστρέξω να τον κατανοήσω. Μα θα πώ όμως πως αν αξίζει να αφήσεις κάπου την ψυχή σου, είναι εκεί που τα καθημερινά συναντάν τους πολλούς. Και αν πρέπει κάπου να μην δώσεις την ψυχή σου, είναι σ' αυτούς που αποφάσισαν κάποιους καιρούς να στην απαλλοτριώσουν. Μαζί με όλο σου το βιός.
Θα μου πεί κάποιος πως όλες οι συνελεύσεις φυλλορούν ή έχουν διαλυθεί εντελώς, ενώ η δική μας έχει μια δυναμική ακόμη. Φτάνει όμως τούτο για τα μεγάλα μας άλματα που ονειρευτήκαμε ; Φτάνει το κουράγιο μας για να πηδήξουμε τον φράκτη της εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλλουν ;
Και ακόμη: πότε τα όποια μικρά που μας ρουφάνε το μυαλό και την ενέργεια θα μας αφήσουν δύναμη να σηκωθούμε ; Πότε η βαθειά τού είναι μας επίγνωση θα μας οδηγήσει με φώς στους δρόμους ;
Θ.
ευχαριστώ την Ελένη για το κείμενο και την φωτογραφία, μα κυρίως για τις μεγάλες στιγμές που αυτά μου αποκαλύπτουν.
Θ.
ευχαριστώ την Ελένη για το κείμενο και την φωτογραφία, μα κυρίως για τις μεγάλες στιγμές που αυτά μου αποκαλύπτουν.