Οι Τροφοσυλλέκτες ευχαριστούν (Die Nahrungssammler danken...)

 

Οι Τροφοσυλλέκτες ευχαριστούν την Judith E. από την Ελβετία για την αλληλέγγυα προσφορά 150 ευρώ στην συλλογικότητά μας. Αυτή η οικονομική βοήθεια είναι για μας πολύτιμη.

Die Nahrungssammler danken Judith E. aus der Schweiz herzlichst für die solidarische Unterstützung unserer Gruppe mit 150 Euro. Diese finanzielle Unterstützung ist für uns wertvoll.

Στο σφυρί διαμέρισμα (πρώτη κατοικία) για οφειλή 2.513 ευρώ.

Στις 8 Μάρτη στο ειρηνοδικείο Αθήνας βγαίνει στο σφυρί διαμέρισμα (πρώτη κατοικία) για οφειλή 2.513 ευρώ.

(φωτο από Κίνημα Δεν Πληρώνω)

Λεπτομερώς ο πλειστηριασμός:
ΑΡΙΘΜΟΣ 1080
Απόσπασμα της υπ΄ αριθμ. 1079/2016 Κατασχετήριας Έκθεσης Ακινήτου του Δικαστικού Επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθη-νών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, Ιωάννη Γ. Νουάρου, κατοίκου Αθη-νών, οδός Νικηταρά αριθμ. 5 - 7, τηλ.: 210-3827839 (Α.Φ.Μ. 024257961). Επισπεύδουσα: Η εταιρεία με την επωνυμία «Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ – Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ο.Ε.», με δ.τ. «PERFECT CLEAN», που εδρεύει στην Αθήνα, οδός Ψαρρών αριθμ. 52, νόμιμα εκπροσωπούμενη (Α.Φ.Μ. 998911338). Καθ΄ ού η εκτέλεση: ……. ……..…. του …. και της …….., κάτοικος Αθηνών, οδός …………….. αριθμ. …………. (Α.Φ.Μ. ……………). Περιγραφή κατασχεθέντος ακινήτου: Το υπ΄ αριθμόν δύο (2) διαμέρισμα του τρίτου (Γ΄) ορόφου (Α΄ εσοχή) πολυκατοικίας, αποτελούμενον εκ δύο (2) κυρίων δωματίων, χώλλ, οφφίς, λουτρού και κουζίνας, που έχει εμβαδόν μέτρα τετραγωνικά τεσσαράκοντα εννέα (49) και ποσοστόν συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου (2,50/100). Το οικόπεδο στο οποίο είναι κτισμένη η πολυκατοικία στην οποία ανήκει το πιο πάνω διαμέρισμα που κατασχέθηκε αναγκαστικά, έχει επιφάνεια τετρακόσια τριάντα επτά τ.μ. και τριάντα εκατοστά (437,30) ή όσης επί πλέον εκτάσεως και αν είναι, κείμενον στην Αθήνα, της περιφερείας του Δήμου Αθηναίων, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλεως των Αθηνών και επί της εγκεκριμένης οδού ……………, επί της οποίας φέρει τον αριθμό …………. 

Βάρη: Επί του πιο πάνω ακινήτου και σύμφωνα με το υπ΄ αριθμ. 13527/30-7-2016 πιστοποιητικό του Υποθηκοφυλακείου Αθηνών, εκτός από την εγγραφείσα κατάσχεσή μου, δεν υπάρχουν άλλα βάρη. 

Τιμή πρώτης προσφοράς: 13.000,00 Ευρώ. 

Ποσό για το οποίο έγινε η κατάσχεση και Τίτλος εκτελεστός: Δύο χιλιάδες πεντακόσια δέκα τρία ευρώ και τριάντα λεπτά (2.513,30 €), δυνάμει και εις εκτέλεση της υπ΄ αριθμ. 336/2016 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. 

Υπάλληλος του πλειστηριασμού: Η συμβολαιογράφος Αθηνών κα Ευσταθία Μπολτσή, κάτοικος Αθηνών, οδός Αιόλου αριθμ. 100, τηλ.: 210-3312668. 

Τόπος πλειστηριασμού: Το Ειρηνοδικείο Αθηνών. Ημερομηνία πλειστηριασμού: Οκτώ (8) Μαρτίου 2017 και από ώρα 16:00 έως 17:00 της ίδιας ημέρας. Ημέρες και ώρες επίσκεψης του ακινήτου που κατασχέθηκε: Καθορίζονται ως εξής: Δευτέρα 20/2/2017 και Τρίτη 28/2/2017 και από ώρα 12:00 – 13:00. 

Ο πλειστηριασμός θα διενεργηθεί σύμφωνα με τους όρους και τις διατάξεις των σχετικών άρθρων του Κ.Πολ.Δ. και κάθε σχετικού Νόμου. Αθήνα, 14 Σεπτεμβρίου 2016 Ο επί της εκτελέσεως Δικαστικός Επιμελητής Ιωάννης Νουάρος

Υπουργείο Δικαιοσύνης: Συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.

Ενάντια στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς

  

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Δικαιοσύνης (Λεωφ. Μεσογείων 96), 3 Μάρτη 2017, ώρα 17.30.  

Προσυγκέντρωση Λεωφ. Κηφισίας & Αλεξάνδρας  ώρα 17.00
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ

Με το νομοσχέδιο για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς θα επιτρέπεται η εν κρυπτώ υφαρπαγή της περιουσίας κάθε πολίτη, κάθε επαγγελματία. Περιορίζονται έως εξαφανίζονται οι εγγυήσεις δημοσιότητας κατά την πραγματοποίηση των πλειστηριασμών. Ο οφειλέτης θα χάνει την περιουσία του με ένα κλικ χωρίς να έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει άμεσα με την παρουσία του πώς έγινε η διαδικασία, αν τελικά βρέθηκε υπερθεματιστής κ.λπ.

Σε συνδυασμό με τον τροποποιημένο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που περιορίζει ασφυκτικά τις δυνατότητες κάθε οφειλέτη να προστατεύσει με νομικά μέσα τα δικαιώματά του, που απαξιώνει χωρίς κανένα περιορισμό την αξία κάθε ακινήτου, ανοίγει ο δρόμος στον κάθε "δανειστή", στο κάθε αρπαχτικό έναντι ενός ευτελούς τιμήματος να ιδιοποιηθεί περιουσίες που δημιουργήθηκαν με πολύχρονους κόπους και στερήσεις από κάθε εργαζόμενο ή μικροεπαγγελματία, ή αγρότη.

Για την χιονοστιβάδα των κόκκινων δανείων δεν ευθύνονται οι λαϊκές οικογένειες που πήραν στεγαστικά ή καταναλωτικά δάνεια, ούτε οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες και μικροεπιχειρηματίες που έλαβαν επιχειρηματικά δάνεια. Ευθύνεται από τη μια η τοκογλυφική πολιτική των τραπεζών με τις πωλήσεις επισφαλών προϊόντων, τα κρυφά έξοδα, οι τεράστιες ψαλίδες μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και επιτοκίων χορηγήσεων και από την άλλη η πολιτική των μνημονίων που στραγγάλισε με την ύφεση κάθε δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων. Το δημόσιο χρέος, που διογκώθηκε για να σωθούν οι τράπεζες με τις συνεχείς σκανδαλώδεις ανακεφαλαιοποιήσεις, φορτώθηκε στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων.

Ζητάμε:
-Την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου
-Την κατάργηση των τροποποιήσεων στον ΚΠολΔικ (κεφάλαιο της εκτέλεσης, άρθρα 904-1054) που επέφερε ο νόμος 4355/2015 , την άμεση αναστολή όλων των πλειστηριασμών για χρέη λαϊκών νοικοκυριών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών, προς Τράπεζες, Δημόσιο, Ασφαλιστικούς Οργανισμούς και ΔΕΚΟ, μέχρι την αποκατάσταση των εισοδηματικών αδικιών και των κοινωνικών παροχών, την κατάργηση της ληστρικής επιδρομής με τη φοροληστεία και την παράλογη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.
-Την κατάργηση των μνημονιακών νόμων (Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών, του Ν. 4346/2015 και του 4354/2015 που θεσμοθετεί τη μεταβίβαση δανείων σε κερδοσκοπικά funds.
-Τη γενικευμένη ρύθμιση των δανείων με κοινωνικά κριτήρια και απαλλαγή των οφειλετών από άδικα βάρη με τη λογική γενναίας «Σεισάχθειας». Τη διευκόλυνση αποπληρωμής του υπολοίπου σε βάθος χρόνου, ανάλογα με τις εισοδηματικές τους δυνατότητες και την προϋπόθεση εξασφάλισης αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης.

Συλλογικότητες κατά των πλειστηριασμών

Από την υπερχρέωση στους e-πλειστηριασμούς: οι τράπεζες, η κυβέρνηση, οι αντιστάσεις,

της Τόνιας Κατερίνη

προέδρου του Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων

στο RednoteBook

Πολύ μεγάλη πέτρα έγινε το ψέμα.
Κανένας ψεύτης δεν μπορεί να τη σηκώσει.
Γ. Ζησιμόπουλος

Το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς έχει ενισχυθεί το τελευταίο διάστημα. Όχι μόνο γιατί έχει πετύχει την αποτροπή πλειστηριασμών σε πλήθος περιπτώσεων. Αλλά, κυρίως, γιατί έχει αναδείξει την έλλειψη προστασίας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά ως πολιτικό πρόβλημα.

Η επιτυχία αυτή αποτυπώθηκε μέχρι σήμερα σε πολλά επίπεδα:

Πρώτον, στο γεγονός ότι οι συμβολαιογράφοι αναγνώρισαν την ανάγκη να υπάρξει θεσμική προστασία για την πρώτη κατοικία, και ακόμα περισσότερο, στην απεργία τους που επακολούθησε: μια απεργία που αναγνώρισε τόσο το πρόβλημα, όσο και την αδυναμία του δικού τους κλάδου να επωμιστεί το ρόλο του μεσολαβητή σε αυτή την υφαρπαγή.

Δεύτερον, στη σπουδή της κυβέρνησης να εκδώσει ένα (φαιδρό) non paper προκειμένου να στηρίξει την επιχειρηματολογία της, εξαγγέλλοντας την ίδια στιγμή τη θεσμική προστασία της πρώτης κατοικίας σε περίπτωση οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Τρίτον, στις εξαγγελίες για την δημιουργία 120 ειδικών ΚΕΠ που θα εξυπηρετήσουν 1.500.000 οφειλέτες: μέχρι χτες, η ίδια η κυβέρνηση ισχυριζόταν πως η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλετών είναι προστατευμένη.

Τέταρτον, εδώ όμως με τον πιο δραματικό τρόπο, στην απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη διαδικασία εκτέλεσης ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί αναμένεται να θεσμοθετηθούν μέσα στον Μάρτιο, σε μια προσπάθεια να παρακαμφθούν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις που μέχρι σήμερα παρεμποδίζουν τους πλειστηριασμούς.

Ενώ συμβαίνουν αυτά, οι τράπεζες εμφανίζονται να προσφέρουν «ευνοϊκές» ρυθμίσεις, ασκώντας τη μέγιστη δυνατή πίεση στους οφειλέτες. Κι αυτό, τη στιγμή που παραμένει θολό το τοπίο όσον αφορά τις πωλήσεις πακέτων δανείων σε κεφαλαιακές εταιρείες πιστωτικού κινδύνου. Με την απειλή των πλειστηριασμών και την πιθανότητα της πώλησης να δημιουργούν περισσότερη αβεβαιότητα για τους οφειλέτες, με δεδομένη όμως σε κάθε περίπτωση τη στήριξη της κυβέρνησης, οι τράπεζες συνεχίζουν ανενόχλητες μια στρατηγική εγκλωβισμού της κοινωνίας. Μια στρατηγική που ξεκίνησε στην Ελλάδα εικοσιπέντε χρόνια πριν: ό,τι ζούμε σήμερα δεν είναι παρά οι επιπτώσεις της – δυστυχώς, όμως, όχι ακόμα η κορύφωσή της.

Η στρατηγική της υπερχρέωσης: από το μακρινό 1990…

Το 1990, λίγοι Έλληνες γνώριζαν τον τραπεζικό δανεισμό (εξαιρουμένων των επιχειρηματιών) και ακόμη λιγότεροι το πλαστικό χρήμα. Ωστόσο, η ελληνική οικονομία και οι αποταμιεύσεις των νοικοκυριών κατευθύνονταν προς επενδύσεις σε ακίνητα, καθιστώντας την Ελλάδα μια από τις πρώτες σε ιδιοκατοίκηση χώρες στην Ευρώπη. Με μια αμφίδρομη σχέση αιτίας-αποτελέσματος, η Ελλάδα είχε πάντα πολύ περιορισμένες πολιτικές κοινωνικής κατοικίας, και σήμερα η κοινωνική κατοικία αποτελεί περίπου το 3,5% των κατοικιών. Με την επιθετική πολιτική των τραπεζών στη χορήγηση δανείων, τα περισσότερα νοικοκυριά που απέκτησαν κατοικία μέσα στην εικοσαετία 1990-2010, την απέκτησαν μέσω δανεισμού.

Αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής ήταν η ραγδαία αύξηση των τιμών των ακινήτων, που σε ορισμένες περιπτώσεις εκτίναξε την κερδοφορία του κλάδου από 20% σε 60-90%, και ενίοτε ως και το 200%. Η αύξηση αυτή έκανε αδύνατο να αποκτήσει κανείς κατοικία με τις αποταμιεύσεις του, ακόμη και αν η επιλογή του ήταν να αποφύγει το δανεισμό. Έτσι γίναμε μάρτυρες της στρατηγικής του χρέους ως μηχανισμού για τον έλεγχο της ανθρώπινης ζωής δια βίου.

…στο κοντινότερο 2008

Το 2008 λίγοι άνθρωποι στην Ελλάδα γνώριζαν τι είναι «κόκκινο» δάνειο. Η παρατεταμένη ύφεση κατά τα χρόνια της κρίσης, ωστόσο, και η απότομη πτώση των εισοδημάτων των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων έκαναν τα «κόκκινα» δάνεια μονόδρομο για πολλά νοικοκυριά. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στα τέλη του 2008, τα κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα ήταν το 3,12% του συνόλου: στο τέλος του 2011 ανήλθαν σε 12,10%, στο τέλος του 2013 έφτασαν το 24,19% και σήμερα ανέρχονται σε 53% του συνόλου των δανείων.

Σε αυτήν την εικόνα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών θα πρέπει να προσθέσουμε τη συσσώρευση χρεών στο Δημόσιο λόγω υπερφορολόγησης, τις οφειλές στα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης, αλλά και τις οφειλές στις ΔΕΚΟ, οι οποίες συνεχώς αυξάνονται.

*****

Πριν από λίγες ημέρες, παρακολουθήσαμε σε αίθουσα του Ειρηνοδικείου μια σειρά από δίκες-προσφυγές των υπερχρεωμένων με βάση τον νόμο 4336/15 (αναθεωρημένος νόμος Κατσέλη) για την εξασφάλιση της πρώτης κατοικίας τους και τον προσδιορισμό μιας δόσης έναντι των οφειλών τους, στην οποία να μπορούν να ανταποκριθούν. Αρχικά θα πρέπει να σταθούμε στο γεγονός ότι, αν και οι υπερχρεωμένοι πολίτες ήταν οι προσφεύγοντες, στην πραγματικότητα είναι ΑΥΤΟΙ που δικάζονται: για το γεγονός ότι πήραν δάνειο, για τους λόγους που τους οδήγησαν να το πάρουν, για τους κακούς υπολογισμούς που έκαναν, και τελικά για την αποτυχία τους να ανταπεξέλθουν. Καμιά νύξη για το γεγονός ότι οι τράπεζες, κατά παράβαση όλων των κανόνων (και με την ανοχή της Τράπεζας της Ελλάδος) διαφήμιζαν και χορηγούσαν αφειδώς δάνεια σε ανθρώπους που φανερά, τόσο εκείνη τη στιγμή όσο και στο απώτερο μέλλον, δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσίασε, λοιπόν, η κοινή απάντηση στην ερώτηση «πότε σταματήσατε να πληρώνετε το δάνειό σας»: «το 2011». Και το γεγονός ότι η επόμενη ερώτηση από τους δικαστές ήταν το «πείτε μας τι συνέβη το 2011».

Τι συνέβη, λοιπόν, το 2011;

Εδώ ξετυλίγονται ιστορίες ανθρώπων και όχι αριθμών. Ξαφνική ανεργία, απόλυση, κλείσιμο επιχείρησης, δραματική απομείωση εισοδημάτων ή μισθών. Μετά το πρώτο σοκ και τη φυσιολογική αντίδραση των πολιτών να διακόψουν την καταβολή των δόσεων, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν άλλες ουσιώδεις βιοτικές ανάγκες, οι τράπεζες, με τρόπο συστηματικό, εξασφαλίζοντας την πλήρη υποστήριξη των διεθνών μηχανισμών και των κυβερνήσεων, οργανώνουν την απομόχλευση. Οι πλειστηριασμοί δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα από τα βασικά εργαλεία για να πιεστούν οι υπερχρεωμένοι δανειολήπτες να αποστραγγίσουν και το τελευταίο ευρώ που θα τους επέτρεπε μια ζωή πάνω από το όριο της φτώχειας. Έτσι, μέσα από τις εξωδικαστικές ή και τις δικαστικές ρυθμίσεις, οι δανειολήπτες οδηγούνται στην αποξένωση από κάθε είδους υλικό πόρο που δημιουργήθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες από την εργασία δύο γενεών.

Σήμερα οι τράπεζες καταστρέφουν. Το νέο θέλει να «οικοδομηθεί» πάνω στα ερείπια της κοινωνίας που θα παραδοθεί στην απελπισία. Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα επίχειρα του θανάσιμου εναγκαλισμού των τραπεζών. Η κατανόηση αυτής της στρατηγικής είναι κρίσιμη για την στρατηγική που θα αναπτύξει το κίνημα, ξεπερνώντας διχαστικά δίπολα που έντεχνα καλλιεργούν κυβέρνηση και κυρίαρχα ΜΜΕ.

Καθολική προστασία της κατοικίας και «κούρεμα» οφειλών

Καμία «λύση» ζωής δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την καθολική προστασία της κατοικίας: του τόπου καταφυγής, προστασίας της ζωής και της αξιοπρέπειας των πολιτών, της βάσης ασφάλειας πάνω στην οποία ο κάθε άνθρωπος πατά για να ξεκινήσει ή να διατηρήσει όποια δραστηριότητα θα του επιτρέψει να επιβιώσει στο σημερινό ασφυκτικό περιβάλλον.

Όλοι πλέον γνωρίζουν, ωστόσο, ότι αυτό δεν αρκεί. Πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές έχουν αποδείξει ότι, στα ύψη που βρίσκεται σήμερα, το ιδιωτικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και δεν επιτρέπει να ελπίζουμε σε καμία ανάκαμψη της οικονομίας. Καμία «λύση» ζωής δεν μπορεί να υπάρξει για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αν αυτή δεν περνά από το δραστικό κούρεμα των οφειλών τους. Οι μόνοι κερδισμένοι από τη συνεχιζόμενη επίθεση και την ακραία αβεβαιότητα είναι όσοι «τζογάρουν» στην καταστροφή.

Δεκαετές πάγωμα και διαγραφή οφειλών προβλέπει ο ΕΦΚΑ!

nextdeal.gr
Μαίρη Λαμπαδίτη

Διαπομπεύστε τους μεγαλοοφειλέτες, δίνοντας στη δημοσιότητα λίστες ονομάτων, κυνηγήστε τα «φρέσκα» χρέη και διαγράψτε επιτέλους τις παλαιές οφειλές του ΙΚΑ που χαρακτηρίζονται ως «ανεπίδεκτες είσπραξης».

Αυτό ήταν το τρίπτυχο των συμβουλών που έδωσαν προς τον ΕΦΚΑ και το ΚΕΑΟ οι τεχνοκράτες των θεσμών με στόχο την βελτίωση της εισπραξιμότητας των οφειλών.

Στην πράξη όμως το έργο της διαγραφής είναι «βαρύ» και χρονοβόρο καθώς για να «κλείσει» μια υπόθεση, όπως προβλέπει ο κανονισμός του ΕΦΚΑ που υπέγραψε η κ. Αχτσιόγλου, απαιτείται ακόμα και έρευνα στην αλλοδαπή για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν εκεί περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη για να κατασχεθούν.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι ήταν το 60% -65% των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς τα ταμεία θεωρείται «χαμένο» η αλλιώς ανεπίδεκτο είσπραξης.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΚΕΑΟ, στο τέλος του 2016 το συνολικό ποσό των ληξιπρόθεσμων οφειλών μαζί με τις προσαυξήσεις άγγιζε τα 17.538.829.417€. Αν προστεθούν και οι οφειλές κάτω των 5.000 ευρώ που θα μεταφερθούν υποχρεωτικά στο ΚΕΑΟ το σύνολο των οφειλών προς όλα τα ταμεία αγγίζει το δυσθεώρητο ύψος των 30 δισ. ευρώ. Από αυτά τα 18 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από τα μισά, θεωρούνται ανεπίδεκτα είσπραξης.

Σε πρώτη φάση το ΚΕΑΟ διαχωρίζει τις μη άμεσα εισπράξιμες οφειλές και τις αφήνει σε «καραντίνα»10 χρόνια.

Ωστόσο οι πολύ παλιές οφειλές που χρονολογούνται από την δεκαετία του ’80 και ’90 δεν έχουν περιέλθει ακόμα στη δικαιοδοσία του Κέντρου Είσπραξης. Πρόκειται για μια μακριά λίστα επιχειρήσεων που «φέσωσαν» το ΙΚΑ οι οποίες έχουν κηρύξει πτώχευση, έχουν υπαχθεί στο άρθρο 99, βρίσκονται σε καθεστώς εκκαθάρισης ή δε διαθέτουν κανένα περιουσιακό στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να εκποιηθεί. Ανάμεσά τους και εταιρίες όπως η Ολυμπιακή, το Μινιόν, το Άκρον Ηλιον Κρυστάλ, η Βοκτάς, η ΝΑΥΣΙ, το Ράδιο Κορασίδης, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, δήμοι και συνεταιρισμοί.

Οι «μη άμεσα εισπράξιμες» οφειλές που έχουν περιέλθει στη δικαιοδοσία του κέντρου χωρίζονται:

α) σε οφειλές που η επιδίωξη είσπραξής τους είναι οικονομικά ασύμφορη καθώς οδηγεί σε άσκοπη κατασπατάληση υλικών και ανθρώπινων πόρων,
β) σε οφειλές με χαμηλό, ίσως και μηδενικό βαθμό εισπραξιμότητας όπως αυτές που αφορούν επιχειρήσεις με διακοπή δραστηριότητας προ πολλών ετών (πχ επιχειρήσεις που έχουν πτωχεύσει, που βρίσκονται σε αδράνεια, που έχουν ληφθεί σε βάρος τους αναγκαστικά μέτρα είσπραξης χωρίς αποτέλεσμα, από οφειλέτες που έχουν αποβιώσει κλπ.)
γ) σε οφειλές μέχρι και το 2003 (κοινές επιχειρήσεις, οικοδομοτεχνικά έργα, οφειλέτες ΟΑΕΕ, εργοδότες ΟΓΑ ).

Έως το τέλος του 2016 χαρακτηρίστηκαν ως χαμηλής εισπραξιμότητας 712 περιπτώσεις που αντιστοιχούν σε ποσό συνολικής οφειλής ύψους 87.6 εκ. ευρώ. Αυτές δε διαγράφονται πριν περάσουν 10 χρόνια.

Σύμφωνα με τον κανονισμό του ΕΦΚΑ ληξιπρόθεσμες οφειλές που δεν έχουν χαρακτηριστεί ανεπίδεκτες είσπραξης, μπορεί να διαγραφούν, εφόσον εμπίπτουν αποκλειστικά και μόνο στις ακόλουθες κατηγορίες οφειλών:

- Οφειλές αποβιωσάντων που δεν καταλείπουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο και των οποίων οι κληρονόμοι αποποιήθηκαν την επαχθείσα κληρονομιά.
- Όταν το ποσό της κύριας οφειλής από εισφορές κατά οφειλέτη δεν υπερβαίνει τα 50 ευρώ και δεν έχει επιτευχθεί η είσπραξή του μέσα σε 10 έτη από τη λήξη του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο βεβαιώθηκε.
- Όταν το ποσό της συνολικής οφειλής από οποιαδήποτε αιτία δεν υπερβαίνει τα 100 ευρώ και δεν έχει επιτευχθεί η είσπραξή της μέσα σε 10 έτη από τη λήξη του οικονομικού έτους μέσα στο οποίο βεβαιώθηκε.

Στη «μαύρη λίστα» με τους μεγαλοοφειλέτες του ΚΕΑΟ με οφειλές άνω των 300.000 βρίσκονται περίπου 5000 επιχειρήσεις που οφείλουν συνολικά 5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για επιχειρήσεις που εξακολουθούν να μην καταβάλουν ούτε ένα ευρώ, αγνοώντας την απειλή των καταναγκαστικών μέτρων.

Η λίστα ανά κλάδο δραστηριότητας, περιλαμβάνει 800 ξενοδοχεία και εστιατόρια, 707 επιχειρήσεις λιανικού και χονδρικού εμπορίου, 4 επιχειρήσεις «αδρανείς» ή που έχουν «μεταφερθεί» εκτός Ελλάδας αφήνοντας πολύ υψηλά χρέη, 297 επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών (καθαρισμού, προστασίας, διαφήμισης, ακόμη και διαχειριστικών και φορολογικών... συμβουλών), 233 κατασκευαστικές, 207 εταιρίες τροφίμων και ποτών, 120 εκδοτικές, 75 ιδιωτικές εταιρείες ταχυδρομείων και τηλεπικοινωνιών, 103 στον κλάδο της εκπαίδευση καθώς και 99 επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών με τα ινστιτούτα αισθητικής να κατέχουν τα σκήπτρα.

Επαγγελματικές οφειλές:Νομοσχέδιο για την ενιαία διευθέτηση οφειλών

πηγή: ΕΦ.ΣΥΝ
Συντάκτης: Βασίλης Γεώργας

Μόνο για τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως μεγέθους καθώς και τις ατομικές εταιρείες, αλλά όχι για τους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν δικαίωμα ρύθμισης των δανείων τους μέσω του νόμου Κατσέλη, θα είναι ανοικτές οι πόρτες αξιοποίησης του νέου νόμου για την ενιαία και εξωδικαστική διευθέτηση χρεών προς τις τράπεζες και το δημόσιο.

Η κατάρτιση του σχετικού νομοσχεδίου έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές με μόνο ουσιαστικά «θολό» σημείο το αν τελικά στο πλαίσιο της δυνατότητας διαγραφής οφειλών θα επιτραπεί το «κούρεμα» της βασικής οφειλής ΦΠΑ, παρακρατούμενων φόρων και εισφορών και δανείων που έχουν χορηγηθεί με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.

Σε κάθε περίπτωση το νομοσχέδιο για την ενιαία διευθέτηση οφειλών θα ανοίξει για πρώτη φορά φέτος το δρόμο σε μαζικές ρυθμίσεις επιχειρηματικών χρεών από τις τράπεζες και το δημόσιο, παρέχοντας στους πιστωτές την απαραίτητη νομική κάλυψη να προχωρούν σε διαγραφές χρεών προς τις επιχειρήσεις υπό την προϋπόθεση ότι αυτές θα θεωρούνται βιώσιμες. Στο νομοσχέδιο θα προβλέπεται ρητή διάταξη για την νομική κάλυψη ώστε τα τραπεζικά στελέχη και οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα διαγραφές δανείων να έχουν το ακαταδίωκτο. Θα τους δοθεί δηλαδή προστασία από μηνύσεις για να μην «τορπιλίζονται» οι διαδικασίες από κακόβουλους (π.χ. ανταγωνιστές). Κάθε μήνυση θα ελέγχεται από τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για τους δημοσίους υπαλλήλους και από την Τράπεζα της Ελλάδας για τους τραπεζικούς υπαλλήλους. Πηγές του υπουργείου Οικονομίας θεωρούν «αυτονόητο ότι εφόσον προκύψουν ευθύνες τότε θα ασκείται δίωξη από τον Εισαγγελέα. Θα ελέγχεται ότι οι υπάλληλοι τηρούν συγκεκριμένες διαδικασίες, ενώ παράλληλα θα διενεργούνται και έκτακτοι έλεγχοι τους».

Στο νόμο για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό θα μπορούν να υποβάλουν αίτηση υπαγωγής μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις εφόσον πληρούν μία από τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

- έχουν οφειλές από δάνειο ή άλλη αιτία σε τράπεζα με καθυστέρηση τουλάχιστον 3 μηνών, κατά την 31/12/2016

- έχουν οφειλές από δάνειο ή άλλη αιτία σε τράπεζα που ρυθμίστηκε μετά την 1η Ιουλίου 2016

- έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις Εφορίες

- δεν έχουν ασφαλιστική ενημερότητα λόγω οφειλών προς φορείς κοινωνικής ασφάλισης

- έχουν εκδώσει επιταγές που σφραγίστηκαν

- έχουν εκδοθεί διαταγές πληρωμής ή δικαστικές αποφάσεις εις βάρος του, λόγω ληξιπρόθεσμων απαιτήσεων από τρίτους (π.χ. προμηθευτές κλπ)

Στο Νόμο θα υπάγονται μόνο οφειλές που αφορούν επιχειρηματικές δραστηριότητες και όχι με προσωπικές δραστηριότητες (π.χ. στεγαστικό προσωπικό δάνειο). Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να υπαχθούν οφειλές που γεννήθηκαν μετά την 31/12/2016.

Μια επιχείρηση δεν μπορεί να υπαχθεί στο Νόμο εξωδικαστικού αν το 85% των συνολικών οφειλών της ανήκει σε έναν πιστωτή.

Μπορούν να υποβάλλουν κοινή αίτηση περισσότεροι του ενός οφειλέτες, εφόσον είναι συνοφειλέτες ή νομικά πρόσωπα που έχουν σχέση μητρικής - θυγατρικής ή συντάσσουν ενοποιημένες χρηματο-οικονομικές καταστάσεις.

Δεν θα μπορούν να υποβάλλουν αίτηση στον εξωδικαστικό Νόμο οι ακόλουθοι:

- τράπεζες

- χρηματοδοτικά ιδρύματα (π.χ. επιχειρήσεις που χρηματοδοτούν αγορά αυτοκινήτου)

- πάροχοι επενδυτικών υπηρεσιών (π.χ. χρηματιστηριακές εταιρείες)

- ασφαλιστικές εταιρείες

- οργανισμοί συλλογικών επενδύσεων σε κινητές αξίες (π.χ. hegde funds)

- νομικά πρόσωπα που έχουν υποβάλλει αίτηση εξυγίανσης ή πτώχευσης ή βρίσκονται σε διαδικασία λύσης και εκκαθάρισης ή έχουν ήδη διακόψει την επιχειρηματική δραστηριότητα

- φυσικά πρόσωπα επιχειρήσεων (π.χ. πρόεδροι / διευθύνοντες σύμβουλοι / διαχειριστές και κάθε άλλο πρόσωπο εντεταλμένο για τη διαχείριση εταιρειών) που έχουν καταδικαστεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση για φοροδιαφυγή ή εισφοροδιαφυγή ή υπεξαίρεση ή απάτη κατά του δημοσίου / φορέων κοινωνικής ασφάλισης ή νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή εκβίαση ή πλαστογραφία ή δωροδοκία ή δωροληψία ή λαθρεμπορία ή δόλια χρεοκοπία ή καταδολίευση δανειστών.

Το φάντασμα του ιδιωτικού χρέους

 Του Χρήστου Λάσκου

Στην τελευταία έκθεσή του για το τρίτο τρίμηνο του 2016 το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής εφιστά –για πρώτη φορά τόσο εμφατικά- την προσοχή στην εξέλιξη του ιδιωτικού χρέους.

Έχουμε συνηθίσει η συζήτηση στη χώρα μας να αξονίζεται γύρω από το ζήτημα του δημόσιου χρέους. Όπως μου έχει δοθεί η ευκαιρία πρόσφατα να επισημάνω (1), σε μεγάλο βαθμό και το πρόβλημα του δημοσίου χρέους είναι αποτέλεσμα της δράσης ιδιωτών συμπατριωτών μας, που το δημιούργησαν με την κραυγαλέα φοροδιαφυγή, φοροκλοπή, εισφοροδιαφυγή, εισφοροκλοπή και την άγρια εκμετάλλευση των ευκαιριών που τους παρείχαν οι δημόσιες δαπάνες και η «διανομή» στους κατάλληλους «επιχειρηματίες».

Τώρα το Γραφείο βαράει την καμπάνα του προβλήματος που αποτελεί ήδη –και με προοπτική μεγάλης επιδείνωσης- το ιδιωτικό χρέος. Όπως σημειώνει η ΕφΣυν (2), το ιδιωτικό χρέος «βρίσκεται μια ανάσα από το δημόσιο των 328,3 δισ. ευρώ. Μόνο οι απλήρωτοι φόροι 4374475 πολιτών, οι οποίοι τον Σεπτέμβριο έφτασαν τα 93 δισ. ευρώ (!), αποτελούν μεγάλο «πονοκέφαλο» για την κυβέρνηση, καθώς πρόκειται για ένα ποσό που υπερβαίνει το 50% του ΑΕΠ.

Εάν στο προηγούμενο ποσό προστεθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές σε ΔΕΚΟ (3 δισ. μόνο στη ΔΕΗ), ασφαλιστικά ταμεία (300000 πολίτες χρωστούν 25 δισ. ευρώ) και τράπεζες (110 δισ. ευρώ από τρία εκατ. «κόκκινα δάνεια), τότε το «φέσι» των ιδιωτών ξεπερνά τα 25 δισ. ευρώ».
Από αυτό το ιδιωτικό χρέος των 250 δισ. περίπου, μόνο ένα 20% είναι «απλών πολιτών», μισθωτών, αυτοαπασχολουμένων ή συνταξιούχων.

Το υπόλοιπο 80% το χρωστάνε επιχειρηματίες και πλούσιοι όλων των ειδών, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, έχουν διασφαλίσει την προσωπική τους ευμάρεια στο διηνεκές, φεσώνοντας γενικώς και αδιακρίτως. Η περίπτωση Μαρινόπουλου είναι κορυφή, απλώς, ενός πολύ μεγάλου παγόβουνου αυτής της διαχείρισης, η οποία διασώζει πλούσιους και ευκατάστατους, μεταφέροντας το βάρος των πληρωμών στην κοινωνική πλειοψηφία. Με χρέη –προς εργαζόμενους, προμηθευτές, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες- κοντά στα 2 δισ. ευρώ, η οικογένεια, έχοντας διασφαλίσει τη μεταφορά μεγάλου μέρους του δανεισμού σε προσωπικούς λογαριασμούς και οφ σορ εταιρίες στο εξωτερικό, βρίσκεται, σε υποβοηθούμενο από την κυβέρνηση ντιλ, ώστε να βγει λευκή περιστερά και όλα μια χαρά. Άλλωστε, οι τράπεζες διασώζονται με τις υποστηριζόμενες από όλους μας ανακεφαλαιοποιήσεις, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία κακήν κακώς με διαρκείς μειώσεις –μέχρις εξαφανίσεως- των παροχών τους προς εκατομμύρια εξοντωμένους ανθρώπους.

Βρισκόμαστε, έτσι, στο καταπληκτικό σημείο να εφαρμόζεται εκτεταμένη σεισάχθεια στις υποχρεώσεις των Ελλήνων καπιταλιστών –και οι νέες «ιδέες» για την διαχείριση των κόκκινων δανείων συνεχίζουν και επεκτείνουν την παράδοση- ενώ έχουμε ήδη πλειστηριασμούς σε κοινούς ματζίρηδες, όπως έχουμε καταντήσει οι περισσότεροι από εμάς. Δείτε το: «αυτοί» -το 10% του πληθυσμού- χρωστούν 200 δισ. ευρώ και τους πάνε για συνέχιση της χαριστικής αντιμετώπισης, «εμείς» -το 90%- χρωστάμε μόλις 50 δισ. και δεν έχουμε καμιά ελπίδα! Ενώ, λοιπόν, μια σεισάχθεια για «εμάς» θα είχε πολύ μικρότερο κόστος για το κράτος και άμεση συνέπεια την τόνωση της ζήτησης και της οικονομικής δραστηριότητας, η σεισάχθεια γι’ «αυτούς» είναι μόνο γι’ «αυτούς», μήπως και δεήσουν να κάνουν … επενδύσεις.

Μετά από αυτά, νομίζω, είναι κατανοητή, ανάγλυφη καλύτερα, η διαρκώς μεγαλύτερη ευστοχία του συνθήματος «ή εμείς ή αυτοί».

***

Βέβαια, το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους και της διαχείρισής του δεν είναι ελληνικό. Σε άλλες χώρες, μάλιστα, αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Στις ΗΠΑ βρίσκεται περίπου στο 180% του ΑΕΠ, στη Βρετανία στο 210%, στην Κίνα στο 200%, οι τέσσερις μεγάλοι της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) στο 150%, η Πορτογαλία στο 250% και η Ιρλανδία στο 300%. Η Ελλάδα, λοιπόν, με 135% περίπου, είναι μια χαρά, ως προς τους αριθμούς! Οι βασικοί παγκόσμιοι παίκτες είναι σε χειρότερη, έως πολύ χειρότερη, θέση.

Πρόσφατα, έχει εκδοθεί στα ελληνικά το βιβλίο του Richard Vague “Η επόμενη οικονομική καταστροφή –Γιατί επέρχεται και πώς να την αποφύγουμε” (εκδόσεις Angelus Novus, 2016). Ο συγγραφέας, όχι κανένας «περιθωριακός μαρξιστής», αλλά κατεξοχήν άνθρωπος της αγοράς, τραπεζίτης για δεκαετίες, σήμερα διευθύνων σύμβουλος της Gabriel Investments, ισχυρίζεται πως η τεράστια κρίση του 2008 οφείλονταν στην εξέλιξη του ιδιωτικού –και καθόλου του δημόσιου- χρέους στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες και, επιπλέον, πως σήμερα τα σχετικά στοιχεία όχι μόνο δεν έχουν βελτιωθεί, αλλά πάνε όλο και χειρότερα. Η πρόγνωσή του, λοιπόν, είναι πως πάμε για μια μεγαλύτερη κρίση σύντομα, αν δεν υπάρξουν δραστικές παρεμβάσεις στο σύστημα.

Η ανάλυσή του, με όλες τις επιφυλάξεις που αναγκαστικά έχει ένας μαρξιστής για το αιτιολογικό σχήμα, είναι εξαιρετική και πολύ πειστική σε ό,τι αφορά τις προβλέψεις του. Και το καλύτερο: κόντρα στις εδώδιμες πρακτικές, αυτός ένας άνθρωπος των τραπεζών, κατανοώντας το συστημικό αδιέξοδο, προτείνει μια πολιτική «φιλική προς τους δανειολήπτες», προκειμένου να αποσοβηθεί η «επόμενη οικονομική καταστροφή». Είναι, από αυτήν την άποψη, πολύ περισσότερο με «εμάς» από ό,τι πολλοί που μιλούν ακόμη στο όνομά μας. Αλλά σε αυτό θα επανέλθω.

παραπομπές
(1)Τα αίσχη και τα χρέη, alterthess, 22 Οκτωβρίου 2016
(2) Φουσκώνει το ιδιωτικό χρέος, ΕφΣυν, 1 Νοεμβρίου 2016

χτυπάει η καμπάνα για τους μεγαλο-ο-φιλέτας: Από τον Σεπτέμβρη 2000 πλειστηριασμοί "συστημικών" μεγαλοοφειλετών.

πηγή: Καθημερινή
ΕΥΓΕΝΙΑ ΤΖΩΡΤΖΗ (Αύγουστος 2016)

Σύμφωνα με τα στοιχεία:το 2009 που είχαν γίνει 52.000 πλειστηριασμοί, το 2010 ορίστηκαν 48.000 πλειστηριασμοί, το 2011 44.000, το 2012 25.900, το 2013 19.200, το 2014 16.000, το πρώτο 7μηνο το 2015 7.000 και το πρώτο 7μηνο το 2016 ορίστηκαν 2.700 πλειστηριασμοί*.

Ραντεβού στα δικαστήρια για τους πρώτους πλειστηριασμούς ακινήτων δίνουν οι μη συνεργάσιμοι δανειολήπτες από τις 15 Σεπτεμβρίου**, ημέρα κατά την οποία ανοίγουν τα δικαστήρια, σηματοδοτώντας την έναρξη των πλειστηριασμών έπειτα από μια μακρά περίοδο απραξίας, που κορυφώθηκε το 2016, λόγω της αποχής των δικηγόρων, αλλά και της απεργίας των συμβολαιογράφων.

Οι τράπεζες έχουν έτοιμους ήδη τους φακέλους με τα πρώτα 2.000 ακίνητα που θα βγουν άμεσα στο σφυρί, με προοπτική ο αριθμός τους να φθάσει τα 5.000 τους αμέσως επόμενους μήνες. Στόχος των πρώτων πλειστηριασμών, όπως εξηγούν αρμόδια στελέχη, είναι να σταλεί μήνυμα προς δανειολήπτες που συστηματικά αποφεύγουν να συνεργαστούν με την τράπεζα ότι τα περιθώρια ανοχής έχουν εξαντληθεί και ότι η περίοδος χάριτος έχει παρέλθει. 

Οι πρώτοι πλειστηριασμοί, όπως εξηγούν, θα αφορούν μεγάλα ακίνητα αξίας άνω των 300.000 ή 400.000 ευρώ, που βαρύνονται με δάνεια τα οποία έχουν βρεθεί στο «κόκκινο» εδώ και πάνω από δύο χρόνια. Πρόκειται για 2.000 περίπου κατοικίες, οι κάτοχοι των οποίων, παρά το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις έχουν αποδεδειγμένα καταθέσεις σε άλλη τράπεζα, αρνούνται να συναινέσουν σε ρύθμιση της οφειλής τους ή ακόμη και να συνομιλήσουν με την τράπεζα. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι ορισμένοι εξ αυτών, όπως υποστηρίζουν οι τράπεζες, δηλώνουν με προκλητικό τρόπο την άρνησή τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, εκμεταλλευόμενοι το καθεστώς «παγώματος» των πλειστηριασμών από τις τράπεζες που ίσχυσε επί πολλά χρόνια και ήρθη μόλις πρόσφατα.

Οι τράπεζες επιμένουν ότι δεν πρόκειται να μπουν στο στόχαστρο ευπαθείς ομάδες που βρίσκονται σε πραγματική αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ή τα μικρά ακίνητα οικογενειών που δεν έχουν μεγάλη ή άλλη περιουσία. Σε καμία περίπτωση, όπως εξηγούν, δεν πρόκειται να σημειωθούν φαινόμενα όπως αυτά που συνέβησαν π.χ. στην Ισπανία, όπου μικροϊδιοκτήτες υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους έπειτα από τους μαζικούς πλειστηριασμούς που πραγματοποίησαν οι τράπεζες. 

Στόχος είναι να σταλεί το μήνυμα σε όσους είναι σε θέση να συναινέσουν σε μια λύση ρύθμισης και παρ’ όλα αυτά έκαναν κατάχρηση της παρατεταμένης περιόδου «παγώματος» των πλειστηριασμών και όχι να θιγούν εκείνοι που αδυνατούν να αποπληρώσουν την οφειλή τους. Ενα μαζικό άλλωστε κύμα πλειστηριασμών δεν εξυπηρετεί ούτε τις τράπεζες, οι οποίες πρέπει να εγγράφουν μεγάλες ζημίες λόγω της πτώσης των εμπορικών αξιών.

Το «πάγωμα» των πλειστηριασμών αποτυπώνεται στα στοιχεία από τα δικαστήρια της χώρας, με βάση τα οποία το πρώτο επτάμηνο το 2016 ορίστηκαν μόλις 2.700 πλειστηριασμοί έναντι 7.000 το αντίστοιχο περυσινό επτάμηνο. Ο αριθμός τους παρουσιάζει σταθερή μείωση κάθε χρόνο και είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το 2009 που είχαν γίνει 52.000 πλειστηριασμοί, ο αριθμός τους βαίνει συνεχώς μειούμενος. Ετσι, το 2010 ορίστηκαν 48.000 πλειστηριασμοί, το 2011 ορίστηκαν 44.000, το 2012 ορίστηκαν 25.900, το 2013 ορίστηκαν 19.200, το 2014 ορίστηκαν 16.000 και όλο το 2015 μόλις 8.700.

Πρέπει να σημειωθεί ότι τα νούμερα αυτά περιλαμβάνουν τους πλειστηριασμούς του Δημοσίου και των ιδιωτών, ενώ αφορούν και σε επαναληπτικούς πλειστηριασμούς με συνέπεια τα ακίνητα τελικώς που εκπλειστηριάζονται κάθε χρόνο να είναι στην πραγματικότητα πολύ λιγότερα. Οι πλειστηριασμοί που έγιναν από τράπεζες είναι ουσιαστικά ελάχιστοι, αφού ακόμη και όταν έληξε η επίσημη προστασία, που είχε δοθεί με διαδοχικούς νόμους από το 2009, για μεγάλο χρονικό διάστημα ίσχυσε το άτυπο μορατόριουμ από τις τράπεζες, με συνέπεια η πλειονότητα των πλειστηριασμών που εκτελέστηκαν να είναι τελικά για λογαριασμό του Δημοσίου ή ιδιωτών.

Συμπληρωματικά: τα όσα αναφέρονται στο άρθρο συμφωνούν και με τα δικά μας συμπεράσματα. Παρακολουθώντας 5 χρόνια τα στατιστικά στοιχεία είχαμε καταλήξει ότι για τις τράπεζες άμεσος και πρωταρχικός στόχος ήταν τα ακίνητα "φιλέτα" και το κυνήγι όσων εκμεταλλεύονταν την συγκυρία.

Είναι εντυπωσιακό ότι για τα έτη 2014 και μετά οι πλειστηριασμοί που ορίζονταν ήταν υποπολλαπλάσιοι αυτών των προηγούμενων ετών (δείτε πιο πάνω). Είναι εντυπωσιακό γιατί από 1/1/2014 έπαυε η οριζόντια προστασία κάθε ακινήτου για οφειλές ανά περίπτωση έως 200.000 (νόμος Χατζηγάκη του 2008 που καταργήθηκε την 31/12/2013).

Μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά, μετρώντας το πολιτικό κόστος εν όψει εκλογών είχε παρέμβει για το "μάζεμα" του αριθμού των πλειστηριασμών. Όμως από το 2015 βλέπουμε ότι οι εξαγγελθέντες πλειστηριασμοί είναι κατά 84% μειωμένοι σε σχέση με το 2009 παρόλο που είχε καταργηθεί η οριζόντια προστασία και είχε "λοβοτομηθεί" ο νόμος Κατσέλη, ενώ παράλληλα αύξαναν με γεωμετρική πρόοδο τα "κόκκινα" δάνεια.
Παρακολουθώντας τους μέχρι σήμερα εξαγγελθέντες πλειστηριασμούς βλέπουμε ότι κατά κανόνα σε πρώτο πλάνο μπαίνουν μεγαλοοφειλέτες και φιλέτα. Εξ αυτού του γεγονότας εμπνευσθήκαμε τον τίτλο της ανάρτησης.

*Εχει αξία να δούμε πόσοι έγιναν από αυτούς που ορίστηκαν στα χρόνια 2010-2014. Από το 2015 παρακολουθώντας συστηματικά τη διαξαγωγή στα ειρηνοδικεία ο αριθμός των πλειστηριασμών που έγιναν θα πρέπει να είναι πολύ μικρός.

** To κείμενο της Καθημερινής δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 2016. Το επικαλούμεθα μόνο για τη χρησιμότητα των στοιχείων του. Ο τίτλος της ανάρτησης της Καθημερινής είναι: Έτοιμοι 2000 πλειστηριασμοί.

Ακαρπες οι ρυθμίσεις πολλών «κόκκινων» δανείων

πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
Συντάκτης: Αρτεμις Σπηλιώτη
 

Την αναποτελεσματικότητα των ρυθμίσεων στις οποίες έχουν προβεί οι τράπεζες ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων σε συνδυασμό με την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης καταδεικνύει η Τράπεζα της Ελλάδος.

Οπως προκύπτει από την επισκόπηση του χρηματοπιστωτικού τομέα, περίπου 4 στα 10 δάνεια που είναι ήδη ρυθμισμένα απαιτούν πλέον νέο διακανονισμό. Η κατάσταση θα μπορούσε να είναι χειρότερη αν οι τράπεζες δεν είχαν προχωρήσει σε «προληπτικές ρυθμίσεις» δανείων που δεν έχουν μπει επίσημα σε καθυστέρηση, όμως υπάρχει αβεβαιότητα είσπραξής τους. Τα δάνεια αυτά ανέρχονται σε 30 δισ. ευρώ και έχουν ρυθμιστεί σε ποσοστό 72,4%.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, τα δάνεια που δεν εξυπηρετούνται και αυτά που είναι αβέβαιης είσπραξης, δηλαδή τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα, ήταν στο τέλος Σεπτεμβρίου 2016 ύψους 108 δισ. ευρώ, δηλαδή 45,2% του συνολικού δανειακού χαρτοφυλακίου των τραπεζών.

Ρυθμισμένα δάνεια είναι 46,7 δισ. ευρώ, αλλά το 37,5% θα πρέπει να μπουν σε νέο διακανονισμό.

Το πρώτο εξάμηνο του 2016 οι ρυθμίσεις εξυπηρετούμενων δανείων αυξήθηκαν κατά 12,1%, ενώ οι ρυθμίσεις για τα μη εξυπηρετούμενα αυξήθηκαν κατά 7,2%.

Πρωταθλητές ρυθμίσεων είναι τα στεγαστικά δάνεια και ακολουθούν τα καταναλωτικά και τα επιχειρηματικά.

Από τα δάνεια που χρήζουν νέας ρύθμισης το 44% είχε διακανονιστεί με βραχυπρόθεσμες λύσεις (π.χ. περίοδο χάριτος, καταβολή μόνο τόκων για μια συγκεκριμένη περίοδο). Με μακροπρόθεσμες λύσεις (επιμήκυνση δανείου, μείωση επιτοκίου) είχε ρυθμιστεί το 35%. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, με λύσεις οριστικής διευθέτησης (π.χ. διαγραφή οφειλής) ρυθμίστηκε μόλις το 2% των δανείων.

Οι προβλέψεις
Οι τράπεζες έχουν πραγματοποιήσει προβλέψεις που ανέρχονται στο 49,5% των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, δηλαδή σε 53 δισ. ευρώ περίπου.

Οπως αναλύει η ΤτΕ σε ειδικό κεφάλαιο, η διενέργεια υψηλών προβλέψεων επιτρέπει στις τράπεζες να προχωρήσουν σε πωλήσεις χαρτοφυλακίου, χωρίς να επηρεαστεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια.

Οι πωλήσεις θα μπορούσαν να ξεκινήσουν από τα δάνεια που έχουν καταγγελθεί, τα οποία ανέρχονται σε 48 δισ. ευρώ και θα μπορούσαν να μεταβιβαστούν, π.χ. στο 30% της αξίας τους, δηλαδή έναντι 14 δισ. ευρώ, χωρίς να υπάρχει κεφαλαιακή επίπτωση για τις τράπεζες.

Τα επιχειρηματικά και καταναλωτικά δάνεια που έχουν καταγγελθεί είναι τα πρώτα που θα μεταβιβαστούν σε funds, υπό τον όρο ότι θα απαλειφθούν τα εμπόδια στη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων και θα δημιουργηθεί μια αποτελεσματική δευτερογενής αγορά τραπεζικών δανείων στη Ελλάδα.

Η Τράπεζα της Ελλάδος στην επισκόπηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ζητά από την κυβέρνηση να υπάρξουν επιπλέον νομοθετικές ή ρυθμιστικές παρεμβάσεις «όπου κριθεί απαραίτητο».

Πλειστηριασμοί: "δυναμικό" γιουρούσι της Eurobank για τη λεία των ακινήτων

Ρίχνοντας μια ματιά στα στατιστικά στοιχεία των πράξεων πλειστηριασμών που επίκεινται για τη νέα χρονιά (βλέπετε http://dikaex.blogspot.gr/2017/01/2017.html) παρατηρούμε ότι τα πρωτεία στη λεία των υποθηκευμένων σε τράπεζες ακινήτων των πολιτών τα διεκδικεί η Eurobank, τράπεζα συμφερόντων της οικογένειας Λάτση.

Μοιραία ανακαλούνται από τη μνήμη μας κάποια άλλα γιουρούσια, σε αποθήκες καλλιεργητών μαύρης σταφίδας της Δυτικής Πελοποννήσου στην περίοδο της κατοχής. Επίλεκτοι λόχοι γερμανοτσολιάδων με την επιστασία κάποιου γερμανού αξιωματικού ορμούσαν στις αποθήκες όπου φυλάσονταν η σοδειά της σταφίδας και άρπαζαν το βιός των ταλαίπωρων καλλιεργητών. Στη συνέχεια τη χρυσοπουλούσαν σε άγγλους εμπόρους, μιας και όλη η παραγωγή εκείνα τα χρόνια διοχετεύονταν στην αγγλική αγορά. Ποιοί, από παληάτσοι των λιμανιών του Κατακώλου Ηλείας και των Πατρών, γίνανε πάμπλουτοι καπετάνιοι από αυτή τη λεηλασία είναι γνωστό.

Τα γιουρούσια είναι μια παμπάλαιη ιστορία. Και όσο και αν κλωτσάμε την μπάλλα της ιστορίας στην εξέδρα αυτή, κατά ένα όχι μαγικό αλλά διαλεκτικά ερμηνεύσιμο τρόπο, επανέρχεται στο τεραίν για να μας "σφυρίξει" ότι η συσώρευση πλούτου δια της αρπαγής ήταν η πλέον, από κάθε άλλη δραστηριότητα, προσοδοφόρος σε αυτή τη ρημαγμένη χώρα. Πάντα βέβαια υπό την υψηλή επιστασία των κυρίαρχων ξένων δυνάμεων και τις ευλογίες των εγχώριων κυβερνήσεων.

Άλλωστε έχουμε επισημάνει και σε παληότερες αναρτήσεις ότι παγκοσμίως ο καπιταλισμός δεν γλυκοκοιτάζει πια προς την υπεραξία της εργατικής δύναμης αλλά εδώ και λίγες δεκαετίες λιγουρεύεται τα συσσωρευμένα της εργατικής δύναμης. Και αφού με χίλιους δυό τρόπους άρπαξε από τα σεντούκια τις σε ρευστό αποταμιεύσεις των υποτελών, στράφηκε στην ακίνητη περιουσία που από όνειρο κάθε μεροκαματιάρη κατάντησε ο εφιάλτης του.

στο θέμα μας...
Ξεκίνησα μια ανάλυση των διαθεσίμων μέχρι στιγμής στοιχείων για τους πλειστριασμούς ακινήτων από τράπεζες που έχουν αναγγελθεί για το πρώτο επτάμηνο του 2017. Παρατήρησα ότι σε πανελλαδική κλίμακα και σε ένα ποσοστό της τάξης του 75% οι επικείμενοι πλειστηριασμοί επισπεύδονται από τράπεζες. 

Στα ειρηνοδικεία του νομού Αττικής συγκεκριμένα επίκεινται 767 πλειστηριασμοί εκ των οποίων οι 297 στο ειρηνοδικείο Αθήνας. Εξ' αυτών από τράπεζες επισπεύδονται οι 240 εκ των οποίων οι 117 από την Eurobank (σχεδόν οι μισοί).

Το μέγεθος είναι εντυπωσιακό και δείχνει τις ορέξεις της εν λόγω τράπεζας. Αναδεικνύεται όμως και μια άλλη πλευρά, η πλέον σκοτεινή, του προβλήματος: τα "χέρια" της εν λόγω τράπεζας έχουν λυθεί για να επουλωθεί το "τραύμα" της αλόγιστης επεκτατικής της πολιτικής.

Το πρόβλημα έχει καθαρά κοινωνική και πολιτική διάσταση, όποιο και αν είναι το ακίνητο που κινδυνεύει να γίνει λεία στα στόματα των λύκων που θέλει η τράπεζα να ταϊσει, όποιας κοινωνικής και οικονομικής ομοταξίας και αν είναι οι οφειλέτες, όποιου μεγέθους και αν είναι η οφειλή.

Ξαναδιατυπώνεται λοιπόν το ερώτημα: το ουρλιαχτό των λύκων θα αφεθεί να τρομοκρατήσει την κοινωνία; Θα γίνει ο εφιάλτης του ξεσπιτώματος εκατομμυριών οφειλετών; Ας απαντήσει η κυβέρνηση, πετώντας την καυτή πατάτα όχι εδώ κι εκεί, αλλά σε αυτούς που δημιούργησαν την λεγόμενη "κρίση", σε αυτούς που λήστεψαν τη χώρα και τους πολίτες της. 

Τh.Al