Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

"Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου"




το βρήκαμε  στους Σκοπευτές Ονείρων

O καθένας αναζητά έναν τρόπο


να ξαναγεννηθεί στη ζωή
κι ας κυνηγάμε φεγγάρια
κι ας χάνουμε σε κάθε στιγμή
στο σύνολο πάντα νικάμε
όλοι εμείς εδώ λοιπόν
κλαίγοντας, ξεσπάμε σε γέλια
το παιχνίδι θα χαθεί μόνο όταν
οι εραστές θα γοητεύονται από την ανία
μένει μονάχα να ενώσουμε τα αστέρια μας
και θα γίνουμε αστραπές
σύντομα όλα θα καίγονται
και θα φωτίζουν τα μάτια σου
η επόμενη επανάσταση
θα είναι επανάσταση ομορφιάς


Νίκου Ειρηνάκη
από τη συλλογή "Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου", εκδ. Ροές,, 2009

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

ΚΙΜΠΙ: Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση (αναδημοσίευση)


Από τον ΚΙΜΠΙ
(13/5/2014, ένα τρόπον τινά προεκλογικό ποστ) 

Το σύστημα λατρεύει τα προσχήματα, τις προφάσεις, τα πρωτόκολλα, τους κώδικες δεοντολογίας. Όσοι για διάφορους λόγους είναι καθηλωμένοι στα σπίτια τους, κατ’ επιλογήν ή αναγκαστικά, και το βασικό μέσο πρόσληψης της πραγματικότητας (ή ενός παραμορφωμένου ειδώλου της) είναι γι’ αυτούς η τηλεόραση, παρηγορητικά ανοικτή τις περισσότερες ώρες τις μέρες, παίρνουν μια ισχυρή δόση απ’ τα προσχήματα αυτά. Ο τηλεοπτικός χρόνος είναι τετμημένος σε περίπου τρία ίσα μέρη. Το ένα τρίτο είναι πρόγραμμα, ψυχαγωγικό ή ενημερωτικό, φρέσκο ή επανάληψη. Το δεύτερο τρίτο είναι αυτοδιαφήμιση. Και το τρίτο τρίτο είναι καθαρή διαφήμιση. Το ΕΣΡ είναι αλλού, είναι διακοπές, είναι σε αγρανάπαυση, γενικώς δεν είδε και δεν ξέρει τίποτα για τον καταστρατηγούμενο κανόνα δεοντολογίας περί αναλογίας προγράμματος και διαφήμισης. 

Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ’ αλεύρι, πάντως, οι υπεύθυνοι ροής των καναλιών τηρούν απαρέγκλιτα τον προεκλογικό κανόνα. Όταν πρόκειται να πέσουν τα διαφημιστικά σποτ των κομμάτων για τις εκλογές, προηγείται αυστηρά η προειδοποίηση: «Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση». Λες και οι τηλεθεατές είναι τόσο μαλάκες, ώστε υπάρχει περίπτωση να νομίσουν ότι το σποτ της Ν.Δ. περί «νέας Ελλάδας» διαφημίζει το θρυλικό pretty bra, ότι το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνει πως «η υπομονή μας τελείωσε» προβάλλει τη μαγική σίτα και ότι το σποτ της «Ελιάς» που αυτοπροβάλλεται ως μοναδικός παράγοντας σταθερότητας δεν μιλάει παρά για το pretty pants, που μαζεύει και σταθεροποιεί τις πατσοκοιλιές. «Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση»επιμένουν οι βράχοι της δεοντολογίας, λες και δεν είναι αρκετή η διαφήμιση των άθλων του Σαμαρά και των ανδραγαθημάτων του Βενιζέλου που προηγείται στα δελτία ειδήσεων και στις από-ενημερωτικές εκπομπές, λες και οι άλλες διαφημίσεις, οι κατ’ ευφημισμόν εμπορικές, που προηγούνται ή ακολουθούν είναι λιγότερο πολιτικές από τις κατ’ όνομα πολιτικές διαφημίσεις. 

Στην πραγματικότητα υπάρχει ελάχιστη πολιτική στα προεκλογικά σποτάκια των κομμάτων και των υποψηφίων, ή τουλάχιστον πολύ λιγότερη από τις μη πολιτικές, εμπορικές διαφημίσεις. Αντιθέτως, η βαθιά πολιτική υπάρχει κυρίως σ’ αυτές τις φαινομενικά αθώες και πολιτικά απαθείς διαφημίσεις προϊόντων, υπηρεσιών και εταιρικών φιρμών, οι οποίες αφηγούνται το success story της εσωτερικής υποτίμησης και της εξόδου από την κρίση με μεγαλύτερη πανουργία από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της. Δεν μιλώ τόσο για το colossal mascara της Max Factor που υπόσχεται να μετατρέψει όλες τις γυναίκες σε βοώπεις Αθηνάς, ούτε για τη διαφήμιση του Jacobs, ούτε για τα τσιπς του Ρουβά και την αγελαδίτσα του Παπακαλιάτη, όσο για τα σποτ των τραπεζών, του ΟΠΑΠ, των λαχείων, των υπό ιδιωτικοποίηση ή ήδη ιδιωτικοποιημένων ΔΕΚΟ, των αλυσίδων λιανικής, των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, των ασφαλιστικών. 

Επειδή η Eurobank έκανε αύξηση κεφαλαίου κι ένα βήμα στην ιδιωτικοποίησή της, ο κόσμος γίνεται απίστευτα όμορφος, πλημμυρίζει με πέταλα ροζ λουλουδιών που παρασύρει το ελαφρύ αεράκι από τις αλέες των αντίστοιχων δένδρων που κατακλύζουν μια ονειρική Αθήνα. Οι άνθρωποι χαμογελούν ευτυχισμένοι, προφανώς γιατί η τράπεζα θα μπορεί να ξαναδανείσει. Επειδή η Πειραιώς «κληρονόμησε» την Αγροτική και μονοπωλεί τη συμβολαιακή γεωργία, η τηλεοπτική οθόνη γεμίζει από ειδυλλιακές αγροτο-βουκολικές εικόνες με ακάματους πλην ευτυχισμένους αγρότες και κτηνοτρόφους. Κι επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει πηγαίνοντας να πληρώσεις έναν λογαριασμό (μπορεί να σε πάρουν για κλέφτη, να πάρει φωτιά το μανίκι σου σε ένα μπάρμπεκιου, να πάρεις σβάρνα μια απλωμένη μπουγάδα, να βρεθείς σ’ ένα ξένο σπίτι- αυτές είναι οι μόνες αναποδιές της ζωής, όχι το να μείνεις άνεργος, απλήρωτος, ή να μην έχεις καν χρήματα για τον λογαριασμό), υπάρχει η winbank. Η Alpha Bank είναι ο στυλοβάτης μιας οικογένειας με έναν χαζοχαρούμενο οικογενειάρχη που ανακαλύπτει ότι με κάθε χρήση της πιστωτικής του κερδίζει χρήματα που θα του φτάσουν μέχρι και για να ανακαινίσει το σπίτι, η Εθνική επιστρέφει μετρητά στους επίσης πανευτυχείς χρήστες των καρτών της, η Cosmote, πέρα από τα προϊόντα της, εμφανίζεται ως ακάματος χορηγός της νεανικής επιχειρηματικότητας- όλοι οι άνεργοι νέοι θα γίνουν επιχειρηματίες και start uppers, σε μια άλλη διαφήμιση κάνει πλάκα με το πρωτογενές πλεόνασμα στο χωριό Κάτω Βαρδούλι, οι εταιρείες κινητής φαντάζονται έναν κόσμο που ζει μόνο στην εικονική πραγματικότητα των smart phones και των tablets, οι ασφαλιστικές χορεύουν χαρούμενες πάνω στο πτώμα του ΕΣΥ, το ίδιο κάνουν οι πενταψήφιοι αριθμοί για τα ιατρικά ραντεβού, οι αλυσίδες λιανικής διαφημίζουν τα οφέλη της εσωτερικής υποτίμησης με ανταγωνισμό προσφορών και ισοπέδωση τιμών, ο ΟΠΑΠ υπόσχεται να κάνει έναν στους τέσσερις Έλληνες πλούσιο με το «σκρατς» και να μεταμορφώσει τη συλλογική μας κόλαση σε ένα μεγάλο, μαγικό λούνα παρκ, με τον ίδιο τρόπο που η Coca Cola επιμένει να υπόσχεται έναν καλύτερο κόσμο μέσα από τις φυσαλίδες του ανθρακικού της… 

Η βαθιά πολιτική ασκείται εκεί, μέσα στις χαζοχαρούμενες, αλλά υποδορίως πανούργες αφηγήσεις που υπονοούν ή λένε ευθέως ότι ο κόσμος, κουτσά στραβά, έχει ξανασταθεί στα πόδια του. Αυτό είναι ένα προπαγανδιστικό στρατήγημα που υπερβαίνει τις προθέσεις των δημιουργών των διαφημιστικών μηνυμάτων, αν και συχνά τα ευρήματά τους είναι τόσο προφανή που τους φέρνουν σε μια ευγενή άμιλλα με τους λογογράφους του Σαμαρά. Το πώς δουλεύει αυτό το στρατήγημα στο συλλογικό ασυνείδητο δεν μού είναι απολύτως σαφές, αλλά κάποια συμβολή έχει σίγουρα στην κοινωνική ακινησία, στη συλλογική αταραξία που μας διαπερνά μέρες και ώρες πριν από τις κάλπες. Τέσσερα χρόνια μνημόνιο, χίλιες τετρακόσιες εξήντα μέρες εφιάλτες, κι ορίστε, η χώρα βρίσκεται ξανά στη θέση της, οι τράπεζες ξανάγιναν το σταθερό της θεμέλιο, οι επιχειρήσεις μας καλούν να καταναλώσουμε, η τύχη μας χαμογελά με τον ήχο ενός «σκρατς», ο λαός των ταμπλετούχων σερφάρει νυχθημερόν, η Ελλάδα θα πλημμυρίσει τουρίστες, οι νέοι θα γίνουν επιχειρηματίες, οι τολμηροί αγοράζουν και πάλι αυτοκίνητα, υπάρχουν «χιλιάδες νικητές κάθε μέρα», αν τίποτα από όλα αυτά δεν σε αφορά, εσύ είσαι ο προβληματικός, εσύ ο λούχερ, εσύ δεν έχεις πάρει πρέφα ότι η γη γυρίζει ξανά, πιες κανένα λαντόζ, κανένα ζάναξ, γιατί δεν σε βλέπω καλά. Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση.

«Τα μαλλιά μου δεν στολίστηκαν ποτέ με τ’ αετού τα φτερά…» (1)


Οι ιστορίες των Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής απασχόλησαν και απασχολούν ακόμη ιστοριοδίφες, φιλοπερίεργους, αλλά και ανθρώπους για τους οποίους η μνήμη γίνεται οι φλέβες της ζωής, μιας και αυτές καθαιρούν την συσσώρευση των εξουσιαστικών ακαθαρσιών απ’ την μετώπη του χρόνου. Εύλογα, λοιπόν, είναι ένα ζήτημα με το οποίο συχνά πυκνά καταπιάνονται και οι αναρχικοί. Στα λόγια, μάλιστα, πολλών αρχηγών των ελευθέρων φυλών της Βορείου Αμερικής συναντάμε μια σοφία απαράμιλλης αμεσότητας, ειλικρίνειας και ομορφιάς.

Ας ξεκαθαρίσουμε βέβαια, πως η έννοια του αρχηγού είχε εντελώς διαφορετική σημασία στην κουλτούρα των Ινδιάνικων φυλών από την αντίστοιχη που έχει στον πολιτισμό, όπως αυτή διαμορφώθηκε εδώ και χιλιετηρίδες κράτους και εξουσίας. Πρώτα απ’ όλα, η θέση του αρχηγού αποδίδονταν σε αυτόν που έχαιρε της πλήρους εμπιστοσύνης ολόκληρης της φυλής και σε καμμία των περιπτώσεων δεν την κέρδιζε κάποιος με ισχύ, δόλο ή ακόμη και ψηφοφορία. Απαιτούνταν δηλαδή συναίνεση. Ωστόσο, θα μπορούσε εύλογα να πει κανείς πως, ακόμη και έτσι, η έννοια του αρχηγού διαθέτει εξουσιαστική χροιά ή πως στην τάδε ή στην δείνα φυλή Ινδιάνων συνέβαινε εκείνο ή το άλλο αρνητικό στοιχείο∙ ίσως πάλι να θεωρεί την θέση της γυναίκας προβληματική ή πολλά ακόμη σημεία να χρήζουν ενδελεχών συζητήσεων και τοποθετήσεων, προφορικών και γραπτών. Εξ άλλου, αυτός δεν είναι και μόνος δρόμος για το προχώρημα της αναρχικής θεώρησης;

Απ’ την πλευρά μας θεωρούμε πως η διάσωση της μνήμης των απανταχού γης ελευθέρων φυλών, ως κομμάτι της αναρχικής θεώρησης, αποτελεί σκοπούμενο θεμελιώδους σημασίας. Ας δούμε, λοιπόν, παρακάτω τρεις τοποθετήσεις Ινδιάνων σε χαλεπούς καιρούς τόσο για τους ίδιους, όσο και για τα υπόλοιπα μέλη της φυλής τους.

Ο Τεκούμσε, αρχηγός της φυλής των Σόνι και ικανός ρήτορας, προσπάθησε να ενώσει τους Ινδιάνους ενάντια στον αμερικανικό κρατισμό: Ο τρόπος –ο μοναδικός τρόπος– να ελέγξουμε και να εξαλείψουμε αυτό το κακό είναι όλοι οι Ινδιάνοι να διεκδικήσουμε το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε αυτή τη γη από κοινού και επί ίσοις όροις, όπως συνέβαινε παλιότερα. Η γη ποτέ δεν μοιράζεται, αλλά η χρήση της ανήκει σε όλους τους Ινδιάνους. Καμία φυλή δεν έχει το δικαίωμα να την πουλήσει ούτε καν σε άλλη φυλή κι ακόμη περισσότερο σε ξένους σαν και αυτούς, που τα θέλουν όλα και δεν συμβιβάζονται με τίποτε λιγότερο.

Η «Οχιά», ένας εκατοχρονίτης άντρας της φυλής των Κρικ, αντέδρασε στην επεκτατική πολιτική του κράτους των Η.Π.Α λέγοντας: Αδέλφια! Άκουσα πολλά λόγια από τον μεγάλο λευκό πατέρα μας (2). Όταν πρωτοήρθε, πέρα από τον ωκεανό, δεν ήταν παρά ένας μικρός άνθρωπος… πολύ μικρός. Τα πόδια του ήταν πιασμένα απ’ το μακρύ ταξίδι μέσα στο μεγάλο του πλοίο και εκλιπαρούσε για μια μικρή γωνιά να ανάψει μια φωτιά να ζεσταθεί… Όταν όμως ο λευκός άνθρωπος ζεστάθηκε από τη φωτιά των Ινδιάνων και γέμισε το στομάχι του με το καλαμπόκι τους, τότε τρανώθηκε. Μ’ ένα βήμα δρασκέλισε τα βουνά και τα πόδια του σκέπασαν τις πεδιάδες και τις κοιλάδες. Το χέρι του άρπαξε την ανατολική και την δυτική θάλασσα και το κεφάλι του ακούμπησε στο φεγγάρι. Έπειτα έγινε ο μεγάλος πατέρας μας. Αγαπούσε τα ερυθρόδερμα παιδιά του και γι’ αυτό έλεγε: «Απομακρυνθείτε λίγο περισσότερο για να μη σας πατήσω». Αδέλφια! Έχω ακούσει τον μεγάλο πατέρα μας να βγάζει πολλούς λόγους. Όλοι άρχιζαν και τελείωναν πάντα ως εξής: «Πηγαίνετε λίγο πιο πέρα. Είστε πολύ κοντά μας».

Ο Κάρλεϊ, αρχηγός της φυλής των Κρόκερ (κουρούνες) αρνήθηκε το 1912 να παραχωρήσει περισσότερη γη της φυλής του στην αμερικάνικη κυβέρνηση. Η απάντηση του ήταν η εξής: Αυτή η γη που βλέπετε δεν είναι συνηθισμένη γη. Είναι η στάχτη από το αίμα των προγόνων μας, τη σάρκα και τα κόκκαλα τους. Πολεμήσαμε και ματώσαμε για να την υπερασπιστούμε. Πρέπει να σκάψετε βαθιά κάτω απ’ την επιφάνεια της, για να βρείτε τη γη της φύσης, αυτό το στρώμα που πατάτε είναι από τον λαό μας. Αυτή η γη που βλέπετε περιέχει το αίμα και το θάνατο μου. Είναι ιερή και δεν θέλω να δώσω κανένα της κομμάτι.

Σχετικά βιβλία:
-Λαρς Πέρσον Άκου λευκέ!
-Howard Zinn Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών.

[1] Στίχος απ’ το ποίημα «Τα μοκασίνια μου» του Ινδιάνου Ντιουκ Ρέντμπερντ,
[2]Δεν είδαν βεβαίως όλοι οι Ινδιάνοι με καλό μάτι τον χαρακτηρισμό τους από τους λευκούς αξιωματούχους ως «παιδιά» και του προέδρου ως «Πατέρα». Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του Τεκούμσε στην συνάντηση του με τον Γουίλιαμ Χένρι Χάρισον, πολέμιο των Ινδιάνων και μελλοντικό πρόεδρο των Η.Π.Α, όταν ο διερμηνέας είπε στον Τακούμσε: «Ο Πατέρας σου, σου ζητά να καθίσεις», εκείνος απάντησε: «Ο Πατέρας μου! Ο Πατέρας μου είναι ο ήλιος και μάνα μου η γη και στον δικό της κόρφο θ’ αναπαυτώ».

πηγή:σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση.

Δικαίωση ενός τεράστιου αγώνα: Οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών επαναπροσλαμβάνονται!



Δικαίωση ενός τεράστιου αγώνα: Οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών επαναπροσλαμβάνονται!

Σύμφωνα με πληροφορίες από τον δικηγόρο των καθαριστριών, κ. Καρούσο, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών διέταξε την επαναπρόσληψη των 397 καθαριστριών του υπ. Οικονομικών κάνοντας δεκτή την αγωγή για ακύρωση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης

Σύμφωνα με τον @dromografos, συγκίνηση και πανηγυρισμοί κυριαρχούν στην αγωνιστική κατασκήνωση των καθαριστριών.

Θετική ήταν η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, που είχαν κινηθεί δικαστικά κατά της απομάκρυνσής τους από το δημόσιο.

Το Μονομελές Πρωτοδικείο έκανε δεκτή την αγωγή των 397 καθαριστριών, από το σύνολο των 465 που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα, οι οποίες ζητούσαν την απόσυρση της ΚΥΑ και την επαναπρόσληψή τους, χωρίς να έχει γίνει ακόμα γνωστό αν η απόφαση κρίνεται προσωρινά εκτελεστή ή όχι.

Η απόφαση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς την Παρασκευή 16 Μαΐου ολοκληρωνόταν η περίοδος της διαθεσιμότητας των καθαριστριών και από την επομένη θα βρίσκονταν εκτός δημοσίου τομέα.

Μάλιστα, όπως ανέφερε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο δικηγόρος των καθαριστριών, Γιάννης Καρούζος το δικαστήριο αναγνώρισε πως οι καθαρίστριες αποτελούσαν εργαζόμενες του στενού πυρήνα του δημοσίου, βάζοντας έτσι σε «κίνδυνο» το μέτρο της διαθεσιμότητας που εφάρμοσε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και ο υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. 

ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης.


Την Κυριακή 18/05 ψηφίζουμε μαζικά στο δημοψήφισμα: 
ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης

Ανακοίνωση από το Ρεύμα Νέων Σοσιαλιστών

Την Κυριακή 18/05, την πρώτη Κυριακή των εκλογών, παράλληλα με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι πολίτες της Θεσσαλονίκης έχουν άλλο ένα μεγάλο ραντεβού στις κάλπες του δημοψηφίσματος για το νερό της πόλης τους. Η κυβέρνηση των μνημονίων ετοιμάζεται να πουλήσει το νερό της Θεσσαλονίκης και το ΤΑΙΠΕΔ έχει ξεκινήσει διαγωνισμό για την πώληση του 51% της ΕΥΑΘ.

Μετά τη διάλυση του εναπομείναντος κοινωνικού κράτους, με τη συρρίκνωση της υγείας, της παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης, μετά το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, επιχειρείται πλέον και η ληστρική παραχώρηση σε ιδιώτες όσων κοινωνικών αγαθών έχουν απομείνει. Το νερό, ένα φυσικό αγαθό, παραχωρείται στο βωμό των συμφερόντων ιδιωτικών εταιρειών. Στη χώρα μας, όπου πλέον βασικά ανθρώπινα δικαιώματα έχουν πάψει να θεωρούνται αυτονόητα μια τέτοια εξέλιξη πρέπει να αποτραπεί γιατί:

Το νερό δεν είναι εμπόρευμα, αλλά ανθρώπινο δικαίωμα.

Είναι ορατός ο κίνδυνος συμπολίτες μας που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις να μείνουν χωρίς ύδρευση και αποχέτευση. Η ΕΥΑΘ είναι κερδοφόρος χωρίς δάνεια και υποχρεώσεις και υπολογίζεται ότι η τιμή πώλησής της θα αποσβεστεί σε βάθος 4 χρόνων από τα κέρδη της.

Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η διαχείριση της ύδρευσης και της αποχέτευσης επιστρέφει στο δημόσιο έλεγχο μετά από το αποτυχημένο πέρασμά της σε ιδιώτες. 

Όπου ιδιωτικοποιήθηκε το αγαθό του νερού:
-Αυξήθηκε κατακόρυφα η τιμή του και μειώθηκε αισθητά η ποιότητά του, αφού το ιδιωτικό μονοπώλιο νοιαζόταν μόνο για τη μεγιστοποίηση του κέρδους του.
-Τα υδάτινα αποθέματα εξαντλήθηκαν, αυξάνοντας με αυτόν τον τρόπο ακόμα περισσότερο την τιμή του νερού.
-Υποβαθμίστηκε η ποιότητα του παρεχόμενου νερού, καθώς οι ιδιώτες ενδιαφέρονταν μόνο για τα κέρδη τους.

Είναι απαραίτητο η πρωτοβουλία των πολιτών της Θεσσαλονίκης, με τη στήριξη και των δήμων, να αγκαλιαστεί από το σύνολο της κοινωνίας που θα προσέλθει στις κάλπες την Κυριακή. Στέλνουμε αποφασιστικό μήνυμα σε αυτούς που ονειρεύονται μια χώρα και έναν ολόκληρο λαό ξεπουλημένο σε «ημέτερους» και κερδοσκοπικά funds, μια κοινωνία που τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα θα θεωρούνται πολυτέλεια για αυτούς που έχουν να πληρώσουν.

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΟΧΙ-ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ-ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Η Γιορτή για τα πέντε χρόνια του Πάρκου της Ναυαρίνου

Κυριακή 11 Μάη. Μαζί με τη γιορτή της Μητέρας ήταν και η δική μας γιορτή, η γιορτή του πάρκου μας. Η γιορτή της Γής, μητέρας όλων μας, κοιτίδα ζωής, πηγή αστείρευτη ελπίδας και δύναμης.


Από νωρίς πρώτοι και καλύτεροι εορτάζοντες οι μικροί μας φίλοι. Που είχαν να κάνουν πολλά: να ζωγραφίσουν, να φτιάξουν ψηφιδωτά, να μυηθούν στα φυτέματα, στις κατασκευές αντικειμένων. Να διασκεδάσουν με την καλή μας ξυλοπόδαρη, ν' ακούσουν τις χορωδίες, να πάρουν δώρα, να παίξουν στην παιδική τους χαρά.






Υπήρχαν και παρουσιάσεις συλλογικών εγχειρημάτων από τη γειτονιά. Η Τράπεζα Χρόνου, ο Σκόρος, Η Συλλογική Κουζίνα του Αυτόνομου Στεκιού, ο Ζήκος, η Αυτοοργανωμένη Δομή Υγείας Εξαρχείων (ΑΔΥΕ), οι Τροφοσυλλέκτες ήταν εκεί.


Ακούσαμε μουσικές, πολυφωνικά ηπειρώτικα από τη χορωδία της Συνέλευσης της Ακαδημίας Πλάτωνος και γνωστά τραγούδια διασκευασμένα για χορωδία από τη χορωδία Εξαρχείων. Γευτήκαμε την μαγειρική τέχνη των ανθρώπων του πάρκου. 




Με τις γκάϊντες και την καλή μας ξυλοπόδαρη κάναμε και μια βόλτα προς την πλατεία. Η υποδοχή των θαμώνων της αλλά και των περαστικών ήταν η καλύτερη προσφορά για όλους όσους μοχθούμε καθημερινά ώστε το πάρκο να μείνει στους κατοίκους της περιοχής, σε κάθε έναν από τους επισκέπτες του και φίλους του.





Ας ευχηθούμε με τα έργα μας και στα δέκα και στα είκοσι και στα πενήντα του χρόνια και γιατί όχι και στα χιλιόχρονά του.

Δύο βίντεο από τη βόλτα μας με τις γκάϊντες στην πλατεία.



Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

γερατιό (αναδημοσίευση)

στο καφενείο της Γιασεμή-δυτ.Πελοπόννησος
(πλανόδιοι μουσικοί στο "είδα τα μάτια σου  κλαμένα καλή μου"

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Τέχνη είναι να κρατάς τη γιορτή όχι των αισθήσεων αλλά του νοήματος. 

Τέχνη είναι μια φευγαλέα επαφή με το σώμα του πλάσματος που ποθούμε. Να ζητάς απ’ το δέρμα να δώσει μιαν απάντηση. 

Τέχνη είναι το αίτημα της ανταπόκρισης. Η παραδείσια περιοχή των λεπτών και λαθραίων σημείων. 

Τέχνη είναι τα ασήμαντα θέματα που ξεφτίζουν. Το φιτίλι που καπνίζει τη σπιρτάδα στην ατμόσφαιρα. 

Τέχνη είναι η ζούρλια ν’ αγαπήσεις τη γριά που θα γίνεις κάποτε. Το ανάερο σφυράκι που θα σου καρφώσει στο γόνατο την εμμονή του θανάτου. Τ’ ακροαστικά, οι γρίπες που θα αθροίσουν τις δύσκολες εποχές. 

Τέχνη είναι η ανθρωπίλα που φινίρει τις αντιφάσεις. Οι άνθρωποι που θα περιθάλψεις με τις πιο γενναίες μεταφορές. 

Τέχνη είναι να στεγάζεις τους απόντες μέσα στη γραφή.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Γιορτή για τα 5 χρόνια του Πάρκου της Ναυαρίνου


Ήρθε επιτέλους η στιγμή να γιορτάσουμε τα 5 χρόνια ηρωικής παρουσίας του Αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου Ναυαρίνου στα Εξάρχεια και η συγκίνησή μας είναι μεγάλη. 

Την Κυριακή 11 Μαίου από τις 12 το μεσημέρι μια ολοήμερη γιορτή στήνεται στο πάρκο με τη συμμετοχή φίλων, συλλογικοτήτων και γειτόνων. 

Περιλαμβάνει εργαστήρια για παιδιά όλων των ηλικιών, από απλά όπως π.χ. ζωγραφική με δακτυλομπογιές με την Ελένη μέχρι εργαστήρια κατασκευής ψηφιδωτού με την άλλη Ελένη και τη Δέσπω και επίδειξη στένσιλ από ομάδα στενσιλάδων για μεγαλύτερα παιδιά και ενήλικες. 

Ανακυκλώνοντας άχρηστα υλικά θα κατασκευάσουμε μουσικά όργανα με την Κατερίνα αλλά και σβούρες, θα στηθεί από 13:00 μέχρι 15:00 εργαστήρι επισκευής ποδηλάτων από τον Τζουλιάνο, θα ξετυλιχτεί μια ιστορία για το πάρκο με την πολύτιμη συμβολή της Ιωάννας, η Μαρία θα ζωγραφίζει μεταμορφώνοντας τα προσωπάκια, η Τέρρυ θα κόβει βόλτες με τα ξυλοπόδαρα, η Ρόζα θα είναι ένα λουλούδι και θα κάνει παντομίμα, θα γίνονται μπαλονοκατασκευές και θα φυτέψουμε στο περιβόλι και στην παιδική χαρά. 

Στις 17:00 οι αγαπημένες Τσιριτσάντσουλες παρουσιάζουν την παράσταση ΑΣΤΡΟΑΠΕΡΓΙΑ (διάρκειας 60΄) που απευθύνεται σε παιδιά από 5 μέχρι 95 χρόνων και θα ακολουθήσει παραδοσιακό γλέντι με τη συμμετοχή χορευτικής ομάδας και εκλεκτών μουσικών, φίλων του πάρκου. Δυο Στέφανοι, ο Γανωτής και ο Φίλος, η Αυγερινή και η παρέα τους θα κάνουν παιχνίδι! Θα έχουμε τη χαρά ακόμα να φιλοξενήσουμε δυο νέες αυτοοργανωμένες χορωδίες, το Πολυφωνικό καφενείο της Ακαδημίας Πλάτωνος και την Χορωδία Εξαρχείων καθώς και μπάντα με γκάιντες!! 

Θα δούμε σχέδια από το κοντέινερ που ετοιμάζεται πυρετωδώς από φοιτητές της Αρχιτεκτονικής και σύντομα θα έρθει στο πάρκο για να φιλοξενεί τις συνελεύσεις και τις δράσεις μας. 

Θα φάμε χορτοφαγικά, θα πιούμε κρασί βιολογικό και θα έχουμε την ευκαρία να γνωρίσουμε από κοντά αυτοοργανωμένες κοινωνικές δομές των Εξαρχείων. 

Η συνέλευση του πάρκου θα κάνει τα πάντα ώστε όλη αυτή η υπερπαραγωγή να βγει σε πέρας και να περάσουμε όλοι μας ωραία. 

Σας περιμένουμε όλους με χαρά την Κυριακή! 
Αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Ας μεθύσουμε από τις στάχτες χιλιάδων μάηδων



όσο η ιστορία γράφει για τα τσαλακωμένα μας όνειρα,
όσο στις σελίδες της μνημονεύονται οι τόποι όπου στοιχειώνουν όνειρα,
όσο στις σελίδες της μνημονεύονται οι στιγμές που μάτωσε η γή.
χρονιές μήνες και μέρες, νύχτες παγερές και μέρες χωρίς ήλιο.
όσο καπνίζουν ακόμη τα αποκαϊδια μιας καλύβας
που πρόχειρα στήσαμε για να μην ξεπαγιάζουμε τις νύχτες.

Προχώρα,
ας μεθύσουμε από τις στάχτες χιλιάδων μάηδων
από την αλήθεια του ότι ο άλλος είσαι εσύ και εσύ ο άλλος
τότε μόνο...σαν το δεχτώ, σαν το δεχτείς η λευτεριά.