Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012

Φασισμός δεν είναι μόνο η χρυσή αβγή...


Αναδημοσίευση από: http://www.alfavita.gr

Η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 

 Η επίθεση του χρυσαυγίτικου ανθρωποειδούς σε βάρος δυο γυναικών μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα, επισκίασε τη βασική φασιστική είδηση της ημέρας: Την αυτοκτονία της 18χρονης μαθήτριας στη Νέα Ερυθραία, μετά το τέλος των Πανελλαδικών εξετάσεων.

 Όχι, δεν είναι ένα ακραίο περιστατικό. Γνωρίζω αριστούχα μαθήτρια, που δεν προσήλθε στο σχολείο της την πρώτη μέρα των ενδοσχολικών εξετάσεων αυτή την εβδομάδα, γιατί ντρέπονταν να αντικρίσει τους καθηγητές της. Κι αυτό, γιατί πιστεύει ότι δεν πήγε όσο καλά αυτοί θα περίμεναν στις Πανελλαδικές.

 Γνωρίζω μαθητή, που τον τελευταίο μήνα πριν τις Πανελλαδικές δεν μπορούσε να ηρεμήσει από ισχυρούς πόνους και δύσπνοιες ψυχοσωματικής προέλευσης.

 Όχι, η κοπελίτσα στη Νέα Ερυθραία δεν αυτοκτόνησε. Δολοφονήθηκε από ένα άτεγκτο σύστημα ιεροεξεταστών, που όταν δεν εξυπηρετούν ποταπά ίδια συμφέροντα (σε διαπλοκή με τη φροντιστηριακή βιομηχανία), λειτουργούν ως τοποτηρητές πολιτικών βρικολάκων τύπου Διαμαντοπούλου και Πολιτικών λαϊκής εξόντωσης τύπου μνημονίων.

 Και μιλώ μέχρι τώρα για τις επιδράσεις ενός πλήρως αποτυχημένου και απάνθρωπου συστήματος, σ’ αυτούς που αναδεικνύει σαν «αριστούχους», σαν «πετυχημένους». Φανταστείτε τις επιδράσεις στον ψυχισμό και στη συμπεριφορά των δεκάδων χιλιάδων εφήβων, που τους καταδικάζει στο περιθώριο της σχολικής ζωής και στη συνέχεια της κοινωνίας. Μιλάμε για παιδιά ευφυή, ενεργητικά, σύγχρονους ολοζώντανους νέους, που δεν «γουστάρουν» να συνθλιφτούν στις μυλόπετρες μιας απαρχαιωμένης εκπαιδευτικής μηχανής.

 Η αντίδραση είναι δεδομένη. Η φασιστική βία του Συστήματος, στην οποία δυστυχώς, λόγω ρόλου, εμείς οι εκπαιδευτικοί γινόμαστε συχνά συνεπίκουροι, γεννά και θα γεννήσει αντιδράσεις. Φαινόμενο όχι μόνο αναπότρεπτο, αλλά και απόλυτα υγιές και ελπιδοφόρο, στο βαθμό που στηρίζεται στον ίδιο τον αυθορμητισμό των παιδιών, στους δεσμούς συλλογικότητας και ομαδικής ευθύνης, που λόγω του κοινού κοινωνικού χώρου και των ιδιαίτερων γνωρισμάτων της ηλικίας τους αναπτύσσουν.

 Επειδή όμως το κοινωνικό εργαστήρι έχει τη δική του λειτουργία και δεν υποκύπτει σε δεοντολογίες, που έχουμε συνηθίσει να διδάσκουμε στα παιδιά στο μάθημα π.χ. της έκθεσης, οι επιδράσεις είναι και θα είναι πολύ συνθετότερες και όχι πάντα επιθυμητές. 

Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα μας επί 25 τουλάχιστο χρόνια βιώνει μια πολιτισμική κρίση (κρίση του σκυλοπολιτισμού που εξέθρεψαν οι κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με την οποία τάισαν μέχρι σκασμού και αποβλάκωσης διευρυμένα μεσαία και λαϊκά στρώματα). Μια κρίση, που διαμορφώνει δικά της κριτήρια «αντίδρασης» και «τσαμπουκά» σε ότι δεν μας αρέσει, κατ’ εικόνα και ομοίωση των σκυλαδομπράβων που κοσμούν τα ναζιστικά ψηφοδέλτια, που εδέησαν να τιμήσουν με την ψήφο τους 400.000 συμπατριώτες μας. Ο χουλιγκανισμός της δύναμης και της πάση θυσία νίκης, με τον οποίο ψέκασε το εθνικό DNA μας για 30 τόσα χρόνια αυτό, που όψιμα ονομάζουμε «σύστημα πασοκ», παίζει μπροστά στα μάτια μας το σιχαμερό του ρόλο «απ’ την ανάποδη»: Οδηγεί νέα παιδιά στη χαύνωση του ναζισμού, σαν μοντέλου «αντίδρασης», σε τι άραγε;

 Τα παιδιά που έχουμε καταδικάσει να ζουν στο περιθώριο της σχολικής ζωής, που τους έχουμε υποβάλει ότι είναι χαζά και ανεγκέφαλα, που τους έχουμε εκπαιδεύσει να μισούν το πρωτότυπο και δημιουργικό, το ό,τι δεν αποστηθίζεται, που ταυτίζουμε στα μυαλά τους την πνευματική δημιουργία με την ακατάσχετη μπουρδολογία (όπως στο θέμα της φετινής έκθεσης των Πανελλαδικών), μπορεί να βρουν ελκυστικό Παράδειγμα στην απαξίωση του πραγματικά Πνευματικού και της Τέχνης της πραγματικής ζωής και στη λατρεία της ωμής και κτηνώδους βίας. Και θα είμαστε και μεις συνένοχοι σ’ αυτό.

 Ας σταματήσουμε να «δασκαλεύουμε». Ας ακούσουμε. Ας διδαχτούμε. Και ας γίνουμε Δάσκαλοι.
Χρήστος Χατζηχρήστος, καθηγητής, 12ο Λύκειο Αθήνας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.