Πορεία μετά την ήττα (αναδημοσίευση)

 του Γιάννη Μακριδάκη

Από χθες αργά τη νύχτα συναντώ εξουθενωμένους και απογοητευμένους ανθρώπους της κομματικής βάσης του Σύριζα. Από αυτούς που διαφωνούσαν έντονα σε όσα κατά καιρούς έγραφα σχετικά με τον ενδοτισμό και το στρογγύλεμα των θέσεων, την δεξιά στροφή του επιτελείου Τσίπρα και του κόμματος. Από αυτούς που πάσχιζαν, οι περισσότεροι ανιδιοτελώς, για να αλλάξει η κατάσταση στην κοινωνία και στη χώρα και να πάρει ο Σύριζα την κυβέρνηση. Από αυτούς που, ό,τι και αν τους έλεγα περί του αντιθέτου, δεν μπορούσαν να διανοηθούν πώς γίνεται να μην την πάρει την κυβέρνηση αφού είναι πλέον “εν αναμονή και ωριμάζει”. Τώρα προφανώς κατάλαβαν ότι υπήρχε το ενδεχόμενο το κόμμα να σαπίσει προτού να κυβερνήσει και γι αυτό κατέπεσαν.

Συζητάμε και, από συνήθεια στην αρχή, προσπαθούν να ρίξουν τις ευθύνες στην κοινωνία, ότι φταίνε οι άνθρωποι που είναι βόδια, καθοδηγούμενοι πελάτες ψηφοφόροι κλπ αλλά στο τέλος ομολογούν αυτό το ανομολόγητο που ένιωθαν πάντοτε βαθιά μέσα τους αλλά έκαναν πως δεν συμβαίνει, έχοντας την ελπίδα της εκλογής στην κυβέρνηση και της αλλαγής του τοπίου. Ομολογούν την ήττα λόγω της δεξιάς στροφής, της “ωρίμανσης” και αναξιοπρέπειας, ανακολουθίας της ηγεσίας και των προβεβλημένων στελεχών, των επενδυτών των πολυεθνικών και των λοιπών τυχάρπαστων πολιτικών ρεταλιών που κατέκλυσαν τις “πρώτες θέσεις” του Σύριζα.

Ο Σύριζα έφτασε με τον ριζοσπαστισμό και το τσαγανό του σε ποσοστά αδιανόητα υψηλά στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση αλλά από τότε και μετά, όπως εδώ και δύο χρόνια πολλοί γράφουμε συνεχώς κρούοντας καμπάνες κινδύνου, η ηγεσία του επέλεξε τον δρόμο του ενδοτισμού, της διγλωσσίας, της αναξιοπρέπειας, ωρίμασε πολύ και σάπισε προτού καν κυβερνήσει.

Σήμερα, μετά την ευρεία σε πανελλαδικό επίπεδο συντριβή των συνδυασμών και των προσώπων που στήριξε ο Σύριζα στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, η πλατιά μάζα των στελεχών του, ακόμη και οι πρώην πιστοί στο δόγμα της “συνεργασίας και με τον διάβολο για να πάρουμε την εξουσία”, είναι απογοητευμένοι, εξουθενωμένοι, έχουν κατανοήσει τα αίτια της ήττας και απαιτούν ήδη από τις Νομαρχιακές Επιτροπές αλλαγή πλεύσης, επιστροφή στον ριζοσπαστισμό και στην αξιοπρέπεια.

Δυστυχώς όμως, όπως φαίνεται μέχρι τώρα, η ηγεσία και τα βολεμένα στις καρέκλες τους στελέχη του κόμματος, αυτοί που κατέστρεψαν και προσέβαλαν την εμπιστοσύνη με την οποίαν τους τίμησαν μεγάλο ποσοστό των πολιτών της χώρας, δεν εννοούν ακόμη να κατανοήσουν τίποτε ή μάλλον κάνουν ότι δεν κατανοούν τίποτε, προβάλλοντας ως “κάλπες ανατροπής και νίκης” την μία μονάδα που προηγείται η Δούρου στην περιφέρεια της Αττικής και την είσοδο στον 2ο γύρο του Σακελλαρίδη στον Δήμο της Αθήνας ( ο οποίος, σημειωτέον, έχει αριστερό και αξιοπρεπή πολιτικό λόγο)!

Θα περιμένουμε δηλαδή και τις ευρωεκλογές για να δούμε τι θα κάνουν ότι κατάλαβαν και από αυτές. Μετά, επειδή προφανώς “ψηφίζουμε αλλά δεν φεύγουν” οι ακροδεξιοί, όπως μας είπαν οι ανίκανοι, ανακόλουθοι, αναξιοπρεπείς και ανέμπνευστοι, οι οποίοι αν και αυτοπροσδιοριζόμενοι ως “αριστεροί” τόλμησαν να συνδέσουν απόλυτα τις εκλογές της Τ.Α. με κομματικές εκλογές (!!!), θα πρέπει προφανώς να παραιτηθούν άπαντες, από τις ηγεσίες των Νομαρχιακών Επιτροπών που επέλεξαν (συν τοις άλλοις και με τελείως αδιαφανείς διαδικασίες) αυτούς τους Περιφερειακούς συνδυασμούς έως τον Τσίπρα και το επιτελείο του, για να έρθουν άλλοι άνθρωποι στο προσκήνιο, αγωνιστές και όχι ενδοτικοί και να χαραχτεί πορεία αξιοπρέπειας ξανά για την Αριστερά. Αλλιώς, δέκα τοις εκατό είμαστε όλοι κι όλοι όπως φάνηκε, άντε δεκαπέντε. Δεν θα στεναχωρεθεί ούτε θα μας αναζητήσει κανείς όταν πολύ σύντομα οι ακροδεξιοί, αναπτερωμένοι, αλαζόνες και με νωπή και ρητή την λαϊκή εντολή της εκποίησης των πάντων μας στείλουν να σπάμε πέτρες στα μακρονήσια, κατηγορούμενοι ως αρνητές “των επενδύσεων, της προόδου και της ανάπτυξης της πατρίδος”.