Οι φτωχοί θάβουν τους νεκρούς τους μ’ ένα είδος ντροπής,
σφηνώνονται άγαρμπα στις κακοτοπιές
όλο ευαισθησίες και ανεξακρίβωτα μισόλογα.
Σιγοβράζουν αναρχικά τροπάρια μέσα τους,
έρωτες πνιγμένοι στα συνέδρια της διανόησης.
Όλο τρύπιες κάλτσες κι ανήκατε μάχαν στον πρωινό ήλιο,
περασμένοι σ’ εκρηχτικές νουβέλες δίχως
κοινωνικές αλλαγές, ονειρώξεις και σταυροφορίες.
Σημαιούλες ποδοπατημένες ενός ράθυμου εθνικισμού,
στα εντόσθια μέσα του σκιαγμένου κόσμου
που θα βγει μια νύχτα ξεβράκωτος πάλι στους δρόμους,
διαγράφοντας αντιποιητικά γεγονότα αιώνων
και οικόσιτα ήθη της μιας στιγμής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.