Ο Σάλλας, η φιλευσπλαχνία και η κατσίκα του γείτονα

του Κώστα Εφήμερου

Διαβάζουμε τις τελευταίες ώρες τις δηλώσεις του Μιχάλη Σάλλα, του Προέδρου της Τράπεζας Πειραιώς, σχετικά με τα κόκκινα δάνεια. Αυτός ο φιλεύσπλαχνος άνθρωπος ζήτησε «να μη στερηθούν βιοπαλαιστές τα σπίτια τους» όπως φαίνεται σε όλα τα πρωτοσέλιδα όλων των συστημικών ΜΜΕ. Αλλά επειδή το γράφουν ακριβώς αυτά τα ΜΜΕ, μήπως να δούμε ένα-δύο πράγματα πρώτα;

Καταρχάς η επιλογή του τίτλου είναι επιλεγμένη ανάμεσα σε πολλά που είπε ο κύριος Σάλλας και έχει αξία να δούμε πώς ακριβώς διατύπωσε το σκεπτικό του:

Ο Μιχάλης Σάλλας υποστηρίζει ότι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δεν πρέπει να προχωρήσουν έτσι γιατί «οι τράπεζες θα έχουν εξαιρετικά υψηλό κόστος εφαρμόζοντας τη διαδικασία των πλειστηριασμών και μάλιστα στις σημερινές πολύ χαμηλές τιμές των ακινήτων. Πέραν του γεγονότος ότι αυτό αποτελεί μία μεγάλη κοινωνική αδικία προκαλεί και ζημία στις τράπεζες. Αν όλα αυτά τα δεκάδες χιλιάδες ακίνητα περιέλθουν στις τράπεζες, θα εκμηδενιστεί η αξία τους. Κόστη συντήρησης, φύλαξης κλπ». Με το που το διαβάζεις παρατηρείς αμέσως ότι το βασικό επιχείρημα του είναι ότι οι τράπεζες θα χάσουν τα χρήματά τους αλλά και πάλι του το δίνεις το επιχείρημα γιατί σου λέει «αποτελεί μια μεγάλη κοινωνική αδικία». Βέβαια αυτή η σύζευξη δημιουργεί μια απορία. Αν δηλαδή δεν ήταν κακό για τις τράπεζες θα έκανε την καρδιά του πέτρα να το εφαρμόσει;

Αλλά να μην είμαστε κακεντρεχείς. Αφού σου λέει είναι κοινωνική αδικία. Και πάνω που σκέφτεσαι «πού να ξέρεις εσύ ρε φίλε τι είναι κοινωνική αδικία» ξαφνικά σου έρχεται η επιφοίτηση: «Δίκιο έχω, πώς ορίζει αυτός την κοινωνική αδικία;».

Ε, η απάντηση υπάρχει και αυτή παρακάτω. Πρέπει λέει «όσο διαρκεί η κρίση, ακόμα και αυτοί που έχουν εισοδήματα κάτω από ένα ορισμένο ύψος, να πληρώνουν κάτι μικρό [...] με παράλληλη αναστολή των δόσεων του κεφαλαίου. Παράλληλα με την πρόταση αυτή θα αποκατασταθεί μίας μορφής κοινωνική δικαιοσύνη, έναντι όσων δεν έχουν κατοικία και πληρώνουν ενοίκιο, καθώς επίσης και έναντι των συνεπών δανειοληπτών, που αισθάνονται ιδιαίτερα αδικημένοι».

Ο Μιχάλης Σάλλας πιστεύει ότι η κοινωνική αδικία είναι το ψυχολογικό φαινόμενο περί δικαίου αισθήματος. Είναι η κατσίκα του γείτονα!

Για τον Πρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς η κοινωνική αδικία δεν είναι να κρατάς τον άρρωστο πατέρα σου στο σπίτι με ματζούνια γιατί είσαι ανασφάλιστος και δεν έχεις χρήματα να τον δει γιατρός. Δεν είναι οι αυτοκτονίες των ανθρώπων που έχασαν την δουλειά τους (ένας στους τρεις είναι αυτοί) και δεν έχουν να πληρώσουν ούτε το ρεύμα στο σπίτι τους (όχι να φτάσουμε στη δόση του δανείου). Δεν είναι αυτοί που καταστράφηκαν επειδή άκουσαν τους τραπεζίτες και πήραν δάνεια συνδεδεμένα με ελβετικές λίρες. Δε είναι ο μικρομεσαίος επαγγελματίας που δεν μπορεί να έχει πλαφόν ούτε 5.000€ για να λειτουργήσει την επιχείρησή του. Για τον Μιχάλη Σάλλα αδικία είναι ότι ο συνεπής δανειολήπτης γυρίζει σπίτι του και νιώθει μαλάκας.

Εγώ πάντως νιώθω την κοινωνική αδικία πρωτίστως όταν βλέπω όλες τις τηλεοράσεις, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα ραδιόφωνα (και τα κρατικά) να διαφημίζουν την Τράπεζα Πειραιώς, η οποία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΤΑΙ εν μέσω Capital Controls αφού έτσι και αλλιώς ούτε να πάρει νέους πελάτες μπορεί, ούτε να χάσει χρήματα. Νιώθω λίγο μαλάκας όταν περιμένω να μάθω τον λογαριασμό της 3ης ανακεφαλαιοποίησης που θα πληρώσω, μου έχει πάρει - δεν μου έχει πάρει το σπίτι, την ώρα που ΟΛΑ τα τέρμιναλ του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος γέμισαν με τεράστιες διαφημίσεις της Τράπεζας Πειραιώς που διαφημίζεται - για ποιόν άραγε λόγο στο εξωτερικό είπαμε;

Πόσα χρήματα στοιχίζουν οι διαφημίσεις σας κύριε Σάλλα από την επιβολή των Capital Controls μέχρι σήμερα; Πόσα κερδίσατε από την αγορά των Κυπριακών Τραπεζών; Πόσα χρήματα έχετε λάβει μέχρι σήμερα από το Ελληνικό δημόσιο; Αυτό απαντήστε καλύτερα. Τα άλλα είναι για εμάς, τους γείτονες.