Έλεγχος ονείρων (αναδημοσίευση)

από Anarchy press

 

 

Αν υπάρξει έστω μια φευγαλέα στιγμή αφύπνισης 

όλο το οικοδόμημα καταστρέφεται και πέφτει 

όπως μια κουρτίνα και το κυριότερο 

η κουρτίνα αυτή δεν μπορεί να αναρτηθεί ξανά. 

Νόαμ Τσόμσκυ

Η επιβολή capital controls, που ισχύει από τον περασμένο Ιούλιο όπως είχε αποφασιστεί από την ΕΚΤ, ώστε να διατηρηθεί σταθερό το όριο της χρηματοδότησης των τραπεζών μέσω του έκτακτου μηχανισμού ELA, τείνει να χρονίσει. Η ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος τότε, αλλά και πολύ περισσότερο τώρα, είναι οριακή. Υπάρχει η εκτίμηση ότι ακόμη και αν κλείσει επιτυχώς η αξιολόγηση και υπάρξουν μέτρα χαλάρωσης των capital controls, δεν προβλέπεται η κατάργηση τους.

Όταν οι κρατούντες δημιουργούν ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» όπως θα έλεγαν και τα ΜΜΕ, για την οποία μπορούν να προβλέψουν ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση στο κοινό, ώστε το ίδιο να φτάσει στο σημείο να αναζητήσει μέτρα που εύχονται να τα πάρουν όσο πιο γρήγορα, τότε αποδεικνύεται ότι ήδη ο έλεγχος έχει επιτευχθεί σε σημαντικό βαθμό.

Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι τα επαναλαμβανόμενα μέτρα ή όρια τα οποία επιβάλλουν οι εξουσιαστές είτε στον οικονομικά δύσβατο τομέα, είτε και στον τρόπο σκέψης μας, ενισχύει τόσο την χρηματική όσο και την συναισθηματική κατάρρευση. Με αυτόν τον τρόπο οι εξουσιαστές επιδιώκουν την δημιουργία άβουλων όντων και επιτυγχάνουν ευκολότερα αυτά που θέλουν. Ο μεθοδευμένος τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται ο έλεγχος του Νου και γενικότερα της ζωής των ανθρώπων ισοδυναμεί με μαγικό κλειδί που ανοίγει και κλείνει κάθε πόρτα-στόχο και εκπληρώνει κάθε επιθυμία λογική ή παράλογη.

Ο βαθύτερος στόχος είναι ένα άτομο να πεισθή ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξ αιτίας της υποτιθέμενης διανοητικής ανεπάρκειάς του, των περιορισμένων ικανοτήτων του ή της αναποτελεσματικότητας των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εναντιώνεται στον εξουσιαστικό βράχνα, απαξιώνει τον ίδιο του τον εαυτό και αυτο-ενοχοποιείται. Το αποτέλεσμα αυτής της πνευματικής υποστολής (και καταστολής) του ατόμου έχει σαν αποτέλεσμα την αποχή από οποιασδήποτε συλλογική δράση, αλλά και την προσωπική του αποξένωση.

Όμως, από την στιγμή που «ρίχτηκε» ο άνθρωπος στον κόσμο, είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και τις επιλογές του. Δεν χρειάζεται να διαφύγη της ελευθερίας ως πηγής αυτοκαθορισμού του. Σκοπός του είναι να αντιληφθεί την πραγματική ελευθερία που κατέχει και συνυπάρχοντας να συμπορευθή με αυτήν και όχι να χαθή μέσα σε ένα νομοτελειακά καθεστωτικό περιβάλλον το οποίο, όπως εμπράκτως αποδεικνύεται και στις μέρες μας, τον κατακρεουργεί. Επίσης, να αποδεχθή την ευθύνη που του αναλογεί και τις αντίστοιχες επιπτώσεις για τις οποιεσδήποτε επιλογές έχει θέσει σε εφαρμογή.

Μέσα σ’ αυτά, σημαντική παραμένει η επίτευξη της πολυπόθητης γαλήνης και ηρεμίας σε ένα περιβάλλον κατάθλιψης και σύγχυσης, κάτι το οποίο είναι δυνατόν να επιδιωχθή μέσω της ανιδιοτελούς πνευματικής και υλικής εργασίας.

Είναι γεγονός ότι οι εξουσιαστές ως ρυθμιστές των επιβιούντων όντων έφθασαν να γνωρίζουν τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το εξουσιαστικό σύμπλεγμα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα ίδια στον εαυτό τους. Ο έλεγχος, ακόμα και στα οποιαδήποτε όνειρα και επιδιώξεις τού κάθε ανθρώπου, θέτει αναρίθμητους περιορισμούς στη νοημοσύνη καθώς και στην ίδια την ζωή του. Εννοείται εάν και εφ’ όσον ο ίδιος το επιτρέπει…