Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Προβολή ντοκιμαντέρ: Πορτρέτο του πατέρα σε καιρό πολέμου.

 
Του Τίμωνα Κουλμάση,

«Πώς ν’ αντισταθείς στη βαρβαρότητα
με στοχασμό, με ποίηση;»

Τα γράμματα του Πέτρου Κουλμάση στην αγαπημένη του ζωγράφο και γλύπτρια Νέλλη Ανδρικοπούλου μέσα από το φακό του Τίμωνα Κουλμάση (http://www.timonkoulmasis.eu/gr/timon-koulmasis/index.php)
 
πρώτη προβολή, είσοδος ελεύθερη
Δευτέρα 24/10 ώρα 20.30 GOETHE-INSTITUT Ομήρου 14-16, Αθήνα.
Διάρκεια 80 λεπτά, θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη

«Μετά ήρθε το αναπάντεχο και ασύλληπτο βάρος του πεπρωμένου. Στο λυκόφως του ουμανισμού. Η επίθεση γίνεται ενάντια στον άνθρωπο αυτόν καθαυτόν. Το ζήτημα είναι αν θα νικήσει το τεχνητό ρομπότ ή ο φανατισμένος πιστός του Εγώ ή ο δαιμονοποιημένος άνθρωπος της μάζας ή αν η Ευρώπη θα εξακολουθήσει να υπάρχει: ο Goethe και ο Hegel. Άνθρωποι με αξίες. Το καρφί από το οποίο κρέμεται ο κόσμος σπάει. Το ερώτημα είναι αν γίνεται να το ξανακαρφώσουμε.»
Πέτρος Κουλμάσης, συγγραφέας, αρθρογράφος (1914-2003).

Ο γιος του Πέτρου Κουλμάση, ο Τίμων Κουλμάσης, γεννημένος όπως και ο πατέρας του στη Γερμανία, έζησε εκεί από κοντά την αντίσταση της οικογένειάς του κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα, όπως και τα ανήσυχα χρόνια της δεκαετίας του 1970 στη Γερμανία. Ζει και εργάζεται σήμερα στο Παρίσι και στην Αθήνα με «έδρα» του τη μνήμη και το σινεμά. Αθεράπευτα αισιόδοξος και ο ίδιος, κινηματογραφεί με πόνο και πίστη στην ποίηση της ζωής τα γράμματα του πατέρα του προς την αγαπημένη ζωγράφο και γλύπτρια Νέλλη Ανδρικοπούλου (1921-2014). Ποντάρει ξανά και ξανά, όπως κι ο πατέρας του, ενάντια στη βαρβαρότητα. Ποντάρει στον κινηματογράφο και την αξιοπρέπεια στη ζωή.

Η Δρέσδη ασπρόμαυρη, συνυφασμένη γύρω της ανάμνηση, σαν κλειδαρότρυπα στην ιστορία. Ο πολίτης του κόσμου και παντού ο ξένος στα στοχαστικά χρώματα του γερμανικού δάσους. Το Γερμανικό Επιστημονικό Ινστιτούτο στην Αθήνα (1941-1944), η μυστηριώδης μορφή του διευθυντή του Rudolf Fahrner και η στενή του σχέση με τους αδερφούς Stauffenberg, διαδρομές της κάμερας, μια ξεκάθαρα χαραγμένες, μια υπαινικτικές, ανάμεσα σε χειρόγραφες αράδες, ανάμεσα σε χώρες, βλέμματα που αναζητούν εσωτερικές αλήθειες.

Και η Αθήνα, σε πείσμα όλων των καταστάσεων, φωτεινή κι ολάνοιχτη. Από την Ομήρου η Νέλλη, ξεναγός στην ταινία, κοιτά κατάματα τον επιστολογράφο, τον καιρό της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα, εμάς σήμερα, θαρραλέα, ελεύθερη, δυνατή.
 
Τα δικά της γράμματα προς τον Πέτρο Κουλμάση δεν σώζονται, όμως την απάντησή της τη δίνει στην ταινία. Κι είναι απάντηση αφοπλιστική, συμφιλιωτική.

«Στο ‘Πορτραίτο του πατέρα σε καιρό πολέμου’ δεν θέλω να ισχυριστώ ότι εγώ ξέρω. Προσπαθώ να καταλάβω και προσπαθώ να κάνω να φανούν ανάμεσα στις εικόνες όσα δεν φαίνονται στις εικόνες. Η ταινία δεν είναι χρονικό ‘ιστορικών’ γεγονότων, αλλά μια σειρά στιγμών που στο πέρασμα της ιστορίας έχουν γίνει στιγμές ζωής και βιώματα.»
Τίμων Κουλμάσης

Ακολουθεί συζήτηση με το κοινό και τους:
Τίμωνα Κουλμάση
Φαίδρα Κουτσούκου, ιστορικό-εκπαιδευτικό
Εύα Στεφανή, ντοκουμενταρίστρια, Αν.Καθηγήτρια Ιστορίας και Θεωρίας του Κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Συντονίζει ο Καθηγητής Νικόλαος Τζαβάρας, ψυχίατρος, ψυχαναλυτής.

Πόλεμος και Αγάπη/Αγάπη μες στον Πόλεμο. Τίτλοι που θα μπορούσαν να δοθούν σε αυτό το ντοκιμαντέρ, λέει η σύζυγος του Τίμωνα Κουλμάση, Ηρώ Σιαφλιάκη. Γιατί ο μόνος τρόπος να σταματήσεις τη βαρβαρότητα είναι να κοιτάξεις βαθειά μέσα σου.

πηγές:
Ηρώ Σιαφλιάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.