Πρόεδρος Nestle: το νερό ΔΕΝ είναι δημόσιο αγαθό!

Δείτε το ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ (αποκαλυπτικό για τον τρόπο σκέψης των νεοφιλελεύθερων ταλιμπάν που κυριαρχούν στην Παγκοσμιοποιημένη Οικονομία). Η λεηλασία και η εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού θα οδηγήσουν σε λίγο καιρό στο σημείο το προνόμιο του νερού να είναι για λίγους. Όλοι οι υπόλοιποι, που το θεωρούν δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα, είναι, όπως κυνικά δηλώνει στο βίντεο ο "κύριος" Peter Brabeck-Letmathe (πρόεδρος του μεγαλύτερου προμηθευτή εμφιαλωμένου νερού, της πασίγνωστης πολυεθνικής Nestle),"ακραίοι"!

Αυτή την αντιδραστική άποψη της νεοφασιστικής οικονομικής ελίτ, ότι δηλαδή η δημόσια παροχή νερού δεν αποτελεί δημόσιο αγαθό κάθε απλού πολίτη και πρέπει να περάσει υπό τον ιδιωτικό έλεχο των παγκόσμιων υπερκερδοσκοπικών κεφαλών, δεν πρέπει να την περάσουμε έτσι αψήφιστα. Όλα δείχνουν ότι η τεχνητή κρίση νερού που στήνεται στην υποσαχάρια Αφρική θα περάσει αργά ή γρήγορα και στις αναπτυγμένες χώρες και τότε είναι που η επιβίωσή μας θα γίνει πραγματικά δύσκολη.

Μέχρι τότε, καμία άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα και την Ευρώπη να μην επιτρέψει σε πολυεθνικές να βάλουν χέρι στα αποθέματα νερού. Το νερό και οι φορείς που το διαχειρίζονται πρέπει πάντα να ανήκουν στον απόλυτο δημόσιο έλεγχο.

Το βίντεο εδώ

Η Ζωή Εμπόρευμα...

Νερό: τίτλοι ιδιοκτησίας και κερδοσκοπία στη Χιλή.

Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.

Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται. Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος. 

Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ' αυτοφώρω.

Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.

πηγή: Εξάντας