Από τον Καρτέσιο
Του ‘χε απομείνει ένα βήμα μόνο.
Κι αυτό, μισό, σακατεμένο.
Το πρόσεχε σαν πολύτιμο.
Είχε θυσιάσει της ζωής του τα υπόλοιπα σε αδιέξοδα.
Όλα τα πόνταρε στο τελευταίο βήμα.
Σκεφτόταν αδιάκοπα.
Μελετούσε πιθανότητες.
Αγωνιούσε για τη σωστή κατεύθυνση.
Σε ποια απ’ όλες να ποντάρει για τη σωτηρία.
Το τελευταίο βήμα, το μισό, το σακατεμένο, το πολύτιμο,
δεν έγινε ποτέ.
Χάθηκε στην αιώνια ακινησία.
Θυσία σε μιαν απόφαση σκοτωμένη από την αναβολή.
Τόσος φόβος για το τίποτα.
Κι αυτό, μισό, σακατεμένο.
Το πρόσεχε σαν πολύτιμο.
Είχε θυσιάσει της ζωής του τα υπόλοιπα σε αδιέξοδα.
Όλα τα πόνταρε στο τελευταίο βήμα.
Σκεφτόταν αδιάκοπα.
Μελετούσε πιθανότητες.
Αγωνιούσε για τη σωστή κατεύθυνση.
Σε ποια απ’ όλες να ποντάρει για τη σωτηρία.
Το τελευταίο βήμα, το μισό, το σακατεμένο, το πολύτιμο,
δεν έγινε ποτέ.
Χάθηκε στην αιώνια ακινησία.
Θυσία σε μιαν απόφαση σκοτωμένη από την αναβολή.
Τόσος φόβος για το τίποτα.