Από τον Κώστα Σ.
Ύστερο αντίο σε έναν κομμουνιστή της ανανέωσης και σ' έναν γείτονα.
Έφυγε την Τετάρτη 28 Μαρτίου από την ζωή ο Γιάννης Μπανιάς σε ηλικία 73 ετών. Ο Γιάννης με πλούσια δράση στο ευρύτερο κομμουνιστικό κίνημα συνδέθηκε με την προσπάθεια διατήρησης του κομμουνιστικού χαραχτήρα της ανανεωτικής αριστεράς. Ο ενεργός του ρόλος στην αντιπαράθεση που ξέσπασε μέσα στο ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και η οποία κατέληξε στην διάσπαση του 1987 στην ΕΑΡ και το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, μετέπειτα ΑΚΟΑ, ήταν κομβικός στο να συνεχίσει να υπάρχει το ρεύμα της κομμουνιστικής ανανέωσης και να μην εκχωρηθεί η κομμουνιστική ταυτότητα εξ'ολοκλήρου στο "σταλινικό" ΚΚΕ, σε μια εποχή που η κατάρρευση του κρατικού καπιταλισμού συμπαρέσερνε όλες τις αντικαπιταλιστικές τάσεις.
Ο χώρος της ριζοσπαστικής κομμουνιστικής ανανέωσης όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ Α/Α, την ΑΚΟΑ, την ΕΚΟΝ Ρ.Φ. και την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, σε αντίθεση με τον πολιτικάντικο ρεφορμισμό της ΕΑΡ και του ενιαίου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, αλλά και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της περιόδου της Δαμανάκη & του Κωνσταντόπουλου, στάθηκε στο ύψος τον περιστάσεων και επέλεξε να δώσει σκληρές μάχες κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα, από την σκοπιά μιας κομμουνιστικής, διεθνιστικής και ταυτόχρονα κριτικής αριστεράς, με το πρόταγμα ενός σοσιαλισμού με τα χαρακτηριστικά της αυτοδιεύθυνσης, αυτοδιαχείρισης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Ο Γιάννης συνέβαλε με τις δυνάμεις του και την πλούσια εμπειρία του να σταθεί αυτός ο χώρος κόντρα στο ρεύμα:
• Της απαξίωσης της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος και της συμβολής του στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης. Ενάντια στο ρεύμα του ιστορικού αναθεωρητισμού και της ταξικής συναίνεσης.
•Του εθνικισμού την περίοδο του μακεδονικού και των εθνικιστικών συλλαλητηρίων.
•Του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που αναπτύχθηκε μετά το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα στις αρχές του ’90.
•Της καταπάτησης του πανεπιστημιακού ασύλου από το 1995 και για τα επόμενα χρόνια.
•Στην όξυνση της κρατικής καταστολής, με σταθερό προσανατολισμό στην υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
• Του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού, συγκροτώντας δεσμούς αλληλεγγύης και κοινού αγώνα με τους αντιρρησίες συνείδησης, τους φυλακισμένους, τις κοινωνικές μειονότητες, τους μετανάστες, τους πολιτικούς κρατούμενους.
• Του κυβερνητισμού και του μεταρρυθμισμού ως κυρίαρχα ρεύματα μέσα στην ανανεωτική αριστερά, συμβάλλοντας μέσα από την αυτονομία του ως πολιτικό ρεύμα, στην αριστερή στροφή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ.
• Στην ενδοαριστερή πάλη «χωρίς αρχές» και στην πολιτική «εξόντωση» των αντίθετων απόψεων μέσα στην οργάνωση και την αριστερά γενικά, προκρίνοντας ένα διαφορετικό ήθος πολιτικής διαφωνίας και αντιπαράθεσης κατά το οποίο, η διαφωνία δεν είναι λόγος εχθροπραξίας, αλλά μιας δημιουργικής και συντροφικής πολεμικής που μπορεί να σέβεται την ουσία της αντίθετης άποψης και όχι απλά να την διαστρεβλώνει για να την εκμηδενίσει. Με τον κριτικό διάλογο να αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία για την ανανέωση και τον εμπλουτισμό της αριστερής σκέψης.
Για μένα που πολιτικοποιήθηκα μέσα από αυτό τον χώρο και στον οποίο έμεινα ενταγμένος για πάνω από μια δεκαετία, πέρα από τις όποιες βαθιές και ουσιαστικές πολιτικές και θεωρητικές διαφωνίες μου, ο τρόπος του να κάνεις πολιτική με ένα συγκεκριμένο πολιτικό ήθος και ύφος είναι μια βαθιά κληρονομιά που την οφείλω και στο Γιάννη, αλλά και στους υπόλοιπους συντρόφους/ ισσες από την ΕΚΟΝ ΡΦ, την ΑΚΟΑ και την ΕΠΟΧΗ.
ΓΙΑΝΝΗ, ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΑ ΓΟΥΝΑΡΑΔΙΚΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στους Μελισσουργούς Άρτας στις 27-9-1939. Πτυχιούχος της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Στη δεκαετία του ’50 δραστηριοποιείται στους μαθητικούς αγώνες για το Κυπριακό. Φοιτητής στο Γκρατς Αυστρίας από το 1957 αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική δράση. Εκλέγεται στο ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Γκρατς. Την ίδια περίοδο γίνεται μέλος του παράνομου ΚΚΕ και του ΚΚ Αυστρίας. Για τη δράση του αυτή του αφαιρείται από τις ελληνικές αρχές το διαβατήριο και απελαύνεται στην Ελλάδα, όπου συνεχίζει τις σπουδές του στο ΕΜΠ.
Παίρνει ενεργό μέρος στους φοιτητικούς και δημοκρατικούς αγώνες για το 1 1 4 και το 15%. Εκλέγεται Γραμματέας της Σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και στο Προεδρείο του Κεντρικού Συμβουλίου της. Η δικτατορία του 1967 τον βρίσκει στο στρατό, όπου υφίσταται ταλαιπωρίες για τα φρονήματά του. Μετά την απόλυσή του, αναπτύσσει έντονη αντιστασιακή δράση από τις γραμμές του «Ρήγα Φεραίου» και του «Πανελλήνιου Αντιδικτατορικού Μετώπου» (ΠΑΜ). Συλλαμβάνεται και εξορίζεται στο Παρθένι της Λέρου. Μετά την πτώση της δικτατορίας δραστηριοποιείται πολιτικά στην προσπάθεια για την ενότητα της Αριστεράς που ονομάστηκε «Κίνηση των 77» και στη συνέχεια στο ΚΚΕ Εσωτερικού.
Παίρνει ενεργό μέρος στο συνδικαλιστικό κίνημα των μηχανικών και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ). Το 1974 εκλέγεται για 3 χρόνια Πρόεδρος της Αντιπροσωπίας του ΤΕΕ. Μέλος της Κ.Ε και στη συνέχεια του Ε.Γ. του ΚΚΕ Εσωτερικού από το 1976 έως το 1981. Το 1982 εκλέγεται Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Μετά τη διάσπασή του το 1987, συνεχίζει τους κοινωνικούς και πολιτικούς του αγώνες από τις γραμμές του ΚΚΕ Εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά και στη συνέχεια, μέχρι σήμερα, της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Οικολογικής Αριστεράς (ΑΚΟΑ). Από τα ιδρυτικά στελέχη και μέλος της Γραμματείας του «Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς», που υπήρξε προπομπός του ΣΥΡΙΖΑ. Ενεργό μέλος στο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης από τις γραμμές του «Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ». Μέλος της Γραμματείας της «Πρωτοβουλίας για τη Συσπείρωση της Αριστεράς». Υποψήφιος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών στις εκλογές της 7/3/2004 με το συνδυασμό «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς- Ενωτικό Ψηφοδέλτιο (ΣΥΡΙΖΑ).Στις εκλογές του 2007 εκλέγεται βουλευτής ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη θητεία του ασχολήθηκε με θέματα Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και πήρε μέρος σε αποστολές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην Αίγυπτο, τη Γάζα, τη Μολδαβία. Μέχρι πρόσφατα μετείχε στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ως συντονιστής της.
