Λίγος ο κόσμος στην αντιφασιστική γιορτή. Ελάχιστοι οι Περαματιώτες, αλλά και αυτοί που μένουν στις γύρω συνοικίες.
Αρκετοί αυτοί, από πιο μακρυνές γειτονιές, που κυνηγούν ακόμη το όνειρο.
Ήταν και τα παιδιά του Barikat.gr και του Δρομογράφου. Νέα παιδιά, κάτω των τριάντα, που μου χάρισαν μια γλυκειά γεύση για αρκετές νύχτες.
Είναι στιγμές που νοιώθεις πως η σκουριά των πραγμάτων εισχώρησε
και στους ανθρώπους εκείνους, που ακόμη ο λόγος τους συντηρεί φλόγες.
Μα μοιάζει σαν η ψυχή τους να μην το λέει πια.
Η "Κόκκινη Προβιά"** δεκαετίες τώρα έχει κάνει καλά τη δουλειά της στο Πέραμα.
Το άλλοτε κραταιό κρατίδιο κατάντησε μαγαζάκι υπόγειο, απέναντι από το φασιστικό σωματείο των εργατών της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης.
(φωτο πριν από την προγραμματισμένη ομιλία)
Το καινούργιο μαγαζί στρατολογεί αποκλεισμένους από τα κιτάπια του παληού σωματείου. Μαγιά και οι πρώην ψηφοφόροι αλλά και μέλη του κόμματος που που για χρόνια ψήφιζε το 20 και 25% των κατοίκων στις βουλευτικές εκλογές και σχεδόν μονοκούκι στις δημοτικές, στήνοντας το βασίλειο του Πατσιλινάκου.
Έσπειρε το φασισμό, θρέφοντας χιλιάδες Μπίμπερκοφ.
Δεν ξέρω γιατί ο ξεχασμένος αυτός ήρωας επιστρέφει
όλο και πιο συχνά στις σκέψεις μου τα τελαυταία χρόνια.
Η θάλασσα πιο μαύρη δεν γίνεται.
Κλείστε τα άθλια μαγαζάκια σας είπε η Άντα Ψαρρά.
Συμφώνησε και ο Περικλής Κοροβέσης.
Ο κόσμος φεύγει για ξένους τόπους,
τα όνειρα δεν φωτογραφίζονται πια.
Πρωί στο περίπτερο μια κυρία της γειτονιάς κρατώντας ένα μπουκέτο
βασιλικό αγόραζε την Espresso. Μου είπε Καλημέρα σας.
Ανταπέδοσα με το Καλημέρα στον ξεφτίλα λαό.
Καληνύχτα στους υπόλοιπους.
** Κόκκινη Προβιά: χωρίς να υιοθετώ τις εικασίες περί της διείσδυσης στελεχών της στο ΚΚΕ δεν μπορώ παρά να θεωρήσω πως οι πρακτικές του κόμματος αυτού οδήγησαν ένα κομμάτι του περαματιώτικου λαού (και όχι μόνον) στην αγκαλιά του φασισμού.
