Η Κραυγή της Σιωπής (αναδημοσίευση)

aαπό http://aristeroblog.gr

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης

Είναι στιγμές που ο θυμός, σου φουσκώνει τις φλέβες στους κροτάφους ανεβάζοντάς σου την πίεση σε επικίνδυνες τιμές.

Είναι στιγμές που η οργή σου δεν μπορεί να περιοριστεί με τους απλούς κανόνες ευγενείας, αλλά χρειάζεται να επιστρατεύσεις όση λογική διαθέτεις για να μπορέσεις να την κουλαντρίσεις.

Είναι, πάλι, στιγμές που νιώθεις τόσο δυνατός ώστε να θεωρείς πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα ακόμη και στις πιο δύσκολες συνθήκες.

Είναι, όμως, και φορές που η θλίψη, η στενοχώρια και η απογοήτευση μαζί, έχουν διαποτίσει τόσο το κορμί και το μυαλό σου, ώστε να μην μπορείς ούτε μία λέξη να αρθρώσεις, ούτε μία βρισιά, ούτε ένα σιχτίρισμα. Το μόνο που μπορείς και το μόνο που θέλεις, είναι να κλάψεις. Να κλάψεις για να ξεσπάσεις, για να εκτονωθείς, για να πάρεις δύναμη.

Όποιος είδε μαυροφορεμένη και ηλικιωμένη γυναίκα να κλαίει έξω από το φούρνο επειδή διαπίστωσε ότι δεν έχει ούτε 2 ευρώ για να πάρει το γάλα και το ψωμί της ημέρας, καταλαβαίνει τι εννοώ.

Όποιος συνάντησε 26χρονο πτυχιούχο να δουλεύει με 280 ευρώ βασικό και να μην μπορεί να χαρεί τη ζωή επειδή δεν μπορεί να ονειρευτεί, είναι σε θέση να καταλάβει την ψυχολογία της κατεστραμμένης νεολαίας.

Όποιος παρατήρησε τους μαθητές που αποφεύγουν να πλησιάζουν το κυλικείο του σχολείου τους γιατί δεν μπορούν να αγοράσουν κάτι από αυτό, μπορούν να συνειδητοποιήσουν πόσο βαρύ φορτίο που κουβαλούν οι ίδιοι και οι γονείς τους.

Δεν είναι μόνο η φτώχεια, δεν είναι μόνο η ανέχεια και η εξαθλίωση. Το κυριότερο είναι η ψυχολογική ισοπέδωση την οποία έχουν υποστεί μεγάλες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού. Είναι η απαξίωση της ίδιας τους της ύπαρξης και η αδυναμία τους να εξηγήσουν πώς βρέθηκαν στη σημερινή κατάσταση χωρίς να ευθύνονται σε τίποτα οι ίδιοι.

Στην εφορία, τις προάλλες, μία συνταξιούχος, με πόνο ψυχής, εξηγούσε στην υπάλληλο πόσο άσχημα νιώθει που δεν μπορεί να πληρώσει την τελευταία δόση του χαρατσιού. Άλλο ήθος και φιλότιμο που περισσεύει σε μια συνταξιούχο, τόσο όσο λείπει από τα καθώς πρέπει λαμόγια που με τα χρωστούμενα στο κράτος εξαργύρωναν τις ακριβές ζωές τους και από όσους τόσα χρόνια τους ανέθρεψαν, τους κάλυψαν και συνεχίζουν να τους τρέφουν και να τους καλύπτουν.

Δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας, όπου κι αν κοιτάξουμε είναι σκυφτοί, σκυθρωποί βουτηγμένοι στις σκέψεις και στη σιωπή. Μια σιωπή τόσο εκκωφαντική που σου τρυπάει τα τύμπανα και την ψυχή.

Δεν είναι ότι δεν έχουν τίποτα να πουν, δεν είναι ότι δεν έχουν τον τρόπο να τα πουν, είναι ότι δεν έχουν ούτε αυτό το λίγο κουράγιο που χρειάζεται κάποιος, για να αρθρώσει μια λέξη.

Μιλάει κάποιος όταν ξέρει ότι κάποιος άλλος τον ακούει, έστω και είναι ο ίδιος τους ο εαυτός.

Όταν αισθάνονται ότι κανένας δεν τους ακούει, όταν τους έχουν κλέψει τον ίδιο τους τον εαυτό, όταν είναι νέοι και τους έχουν ακρωτηριάσει τα όνειρά τους, τότε η σιωπή δεν είναι άμυνα, είναι επίθεση. Επίθεση στα μεγάλα λόγια, στις ψεύτικες ελπίδες, στα απανωτά ξεπουλήματα, στην έλλειψη προοπτικής.

Είναι φτύσιμο και απαξίωση στους «δήθεν», στους εμπόρους ελπίδων, στους όψιμους «προστάτες» τους, στους τηλεοπτικούς υποκριτές και στους «πονόψυχους» βουλευτές, υπουργούς και πρωθυπουργούς.

Είναι προσπάθεια να ξαναποκτήσουν τη χαμένη τους υπερηφάνεια και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια για να μπορέσουν να συμμαζέψουν τα συντρίμμια τους και να πορευτούν.

Είναι η αρχή μιας παρατεταμένης ανάτασης, γιατί όποιος δεν μιλάει σκέφτεται και όποιος σκέφτεται ανακαλύπτει. Ανακαλύπτει αιτίες, φταίχτες και κυρίως τρόπους ανάκαμψης και αντεπίθεσης.

Ανακαλύπτει πως δεν είναι μόνος αλλά ένας από τους πολλούς που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.

Έτσι, όχι μόνο αισθάνεται αλλά γίνεται και πιο δυνατός, φοβάται λιγότερο μέχρι που διώχνει το φόβο και τον στέλνει στους δυνάστες του, τον στέλνει στους φταίχτες.

Είναι τόσο επικίνδυνη για το σύστημά τους, αυτή η σιωπή όσο ακίνδυνα αποδεικνύονται τα βελάσματα των αρνιών πριν την επικείμενη σφαγή τους.

Καταλαβαίνουν πολύ καλά, όλοι αυτοί που σχεδιάζουν την ισοπέδωσή μας ότι τα αρνιά μετατρέπονται σιγά-σιγά σε κριάρια.

Και τα κριάρια, όταν αποφασίσουν να επιτεθούν στον αντίπαλο, δεν βελάζουν ποτέ. Κάνουν την επίθεσή τους πάντα σιωπηλά.

Από τη ΔΕΗ με ...αγάπη: Πληρώνουμε το ρεύμα χωρίς το χαράτσι

Μέλος της συνέλευσής μας σήμερα πήγε να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ στο κατάστημα της Αριστείδου και ζήτησε διαχωρισμό του χαρατσιού από τον συνολικό λογαριασμό. Φυσικά και με πολλή "άνεση" η ΔΕΗ το δέχθηκε.

Το μήνυμα που μας έστειλε η Στ. είναι το ακόλουθο:

Καλημέρα σε όλους!  Ενημέρωση για την πληρωμή του λογαριασμού ΔΕΗ .  Πλήρωσα χτες -ληγμένο- λογαριασμό στην Αριστείδου, μόνο το ρεύμα χωρίς το χαράτσι, χωρίς καμία δυσκολία. Στο πρώτο γραφείο δεξιά "εξυπηρέτηση πελατών" το ξεχωρίζουν, βάζουν μια σφραγίδα "έναντι" και στα ταμεία πληρώνεις το ποσο που αντιστοιχεί .  Για αυτούς που ρωτούσαν τι είναι η "πρκαταβολή " που αναγράφεται δεξιά στο λογαριαμό, είναι το ποσό που πλήρωνουμε όταν πρωτο-κάνουμε τη σύνδεση στο όνομα μας. Το γράφουνε πια για τις περιπτώσεις επανασύνδεσης. Αν έχει περάσει μεγάλο διάστημα απο την πρώτη σύμβαση το ξαναπληρώνεις, αν είναι πρόσφατα περασμένο στο όνομα σου το ρεύμα, δεν το πληρώνεις ξανά.  Αυτά. φιλιά απο τον Παν! Η περίπτωση της ΣΤ. επαναβεβαιώθηκε και από άλλον φίλο της συνέλευσης.  Είναι αυτό που λέει ο λαός: και ο άγ(ρ)ιος φοβέρα θέλει ;

SupMarcos, Πλανήτης Γή: Αυτοί και εμείς (αναδημοσίευση)

από http://sindesimecairo.wordpress.com

ΜΕΡΟΣ ΙΙ. Η μηχανή σε σχεδόν δύο σελίδες

Μιλά ο πωλητής:

Είναι καταπληκτική, πολύ «κουλ», αν με καταλαβαίνετε. Λέγεται «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση βερσιόν 6.6.6.», αλλά προτιμούμε να την ονομάζουμε «η ατίθαση» ή «το κτήνος». Επιθετικό παρατσούκλι, πράγματι, με πυγμή, πολύ γκρρρ. Αυτό το έμαθα στο σεμινάριο προσωπικής υπέρβασης «Πώς να πουλήσετε έναν εφιάλτη»… αλλά ας γυρίσουμε στη μηχανή. Η λειτουργία της είνα πολύ απλή. Είναι αυτάρκης (ή «βιώσιμη», «αειφόρος», όπως τη λένε κάποιοι). Παράγει υπέρογκα κέρδη… Τι; Να επενδυθεί μέρος αυτών των κερδών για την καταπράυνση της πείνας, της ανεργίας, της έλλειψης εκπαίδευσης; Μα αυτές ακριβώς οι ελλείψεις είναι που βάζουν σε κίνηση αυτό το καταπληκτικό πράγμα. Πώς σας φαίνεται, ε; Μια μηχανή που ταυτόχρονα παράγει τα καύσιμα που χρειάζεται για να λειτουργήσει: τη δυστυχία και την ανεργία.

Ναι, φυσικά παράγει και προϊόντα, αλλά όχι μόνο. Κοιτάχτε: ας πούμε πως παράγεται χωρίς αγορά κάτι που δεν χρειάζεται κανείς, εντελώς άχρηστο. Λοιπόν, αυτό το θαύμα δεν παράγει μόνο το άχρηστο, αλλά δημιουργεί και την αγορά όπου αυτό το άχρηστο μετατρέπεται σε είδος πρώτης ανάγκης.

Η κρίση; Λοιπόν, πατήστε αυτό εδώ το κουμπάκι… όχι, όχι αυτό, αυτό είναι της «εκτίναξης»… το άλλο, ναι. Ωραία, πατήστε λοιπόν αυτό το κουμπάκι και ταράν! εδώ έχετε την κρίση που χρειάζεστε, πλήρη, με τα εκατομμύρια των ανέργων, τα κατασταλτικά τανκς, τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία, τις ξηρασίες, τους λιμούς, την αποψίλωση δασών, τους πολέμους, τις θρησκευτικές προφητείες, τους καλύτερους σωτήρες, τις φυλακές και τα νεκροταφεία της (για όσους δεν ακολουθούν τους καλύτερους σωτήρες), τους οικονομικούς παραδείσους, τα προγράμματα υποστήριξής της με μουσικό θέμα και χορογραφία… φυσικά, λίγη ελεημοσύνη είναι πάντα ευπρόσδεκτη.

Αλλά δεν τελειώνει εκεί, επιτρέψτε μου, αφήστε με να σας βάλω αυτό το ντέμο. Όταν το βάλετε στη ρύθμιση «καταστροφή/δημογραφική αφαίμαξη-αναδόμηση/ανασύνταξη» κάνει θαύματα. Δείτε αυτό το παράδειγμα: βλέπετε αυτά τα δάση; Όχι, μη σας απασχολούν αυτοί οι ιθαγενείς… ναι, είναι η φυλή των Μαπούτσε [νότια Χιλή], αλλά θα μπορούσαν να είναι γιάκις [βόρειο Μεξικό], μάγιος [βόρειο Μεξικό], νάουας [κεντρικό Μεξικό], πουρέπετσας [βόρειο Μεξικό], μαγιας [νότιο Μεξικό], γκουαρανίς [Βραζιλία], αϊμάρας [Βολιβία, Περού, Χιλή, Αργεντινή], κέτσουας [Περού, Βολιβία, Εκουαδόρ, Αργεντινή, Βολιβία]. Λοιπόν, πατήστε το πλήκτρο «play» και δείτε πώς εξαφανίζονται τα δάση (μαζί και οι ιθαγενείς, αλλά αυτοί ποτέ δεν έχουν σημασία). Τώρα δείτε πώς μετατρέπεται σε λιβάδι, κοιτάχτε… εδώ έρχονται οι μηχανές και βουαλά! εδώ έχετε αγαπητέ μου κύριε το γήπεδο γκολφ που πάντα ονειρευόσασταν, με τις προσωπικές σας εγκαταστάσεις και όλες τις υπηρεσίες. Καταπληκτικό ε;

Επίσης πάει μαζί μ’ ένα sofware που είναι η τελευταία της τελευταίας λέξης στην τεχνολογία. Μπορείτε να κάνετε ένα κλικ εδώ, που λέει «φίλτρο», και στην τιβί σας, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, το φέισμπουκ, το τουΐτερ, το γιουτιουμπ, θα εμφανίζονται μόνο ψαλμωδίες και εγκώμια για σας και τους δικούς σας. Ακριβώς! εξαφανίζει κάθε σχόλιο, κείμενο, εικόνα, φασαρία, όλη την αρνητική ενέργεια που ξεχειλίζει από αυτούς τους ανώνυμους, βρώμικους, άσχημους και κακούς πρόλες [1]… ναι, και χυδαίους.

Υπάρχει ένας μοχλός στο πάτωμα (αν και μπορείτε να βάλετε τον αυτόματο πιλότο μόλις με ένα κλικ). Ελικοδρόμιο. Όχι αεροπορικό εισιτήριο, γιατί μπορεί να μην έχετε πού να καταφύγετε, αλλά σίγουρα υπάρχει κάποιο μέρος στον κοντινότερο διαστημικό σταθμό. Επίσης έχει το αποκλειστικό σούπερ-υπερ-μέγα «mall» του, γήπεδο γκολφ, μίνι μπαρ, γιοτ κλαμπ, ένα δίπλωμα από το Χάρβαρντ σε κορνίζα, εξοχικό, παγοδρόμιο… ναι, το ξέρω! τι θα κάναμε χωρίς τη σύγχρονη αριστερά και τις ιδέες της; Α! και με αυτό το καταπληκτικό πράγμα θα μπορείτε να είστε σε «πραγματικό χρόνο» και συγχρόνως σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Είναι σα να είχατε το δικό σας αποκλειστικό μηχάνημα αναλήψεων.

Χμμ… ναι, περιλαμβάνει μια παπική βούλα που σας εξασφαλίζει μια θέση VIP στον ουρανό. Ναι, το ξέρω, αλλά ακόμη ερευνούμε αυτό το ζήτημα της αθανασίας. Εντωμεταξύ μπορούμε να σας εγκαταστήσουμε ως αξεσουάρ (με χωριστή χρέωση, φυσικά, αλλά είμαι βέβαιος ότι αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για κάποιον σαν εσάς) ένα δωμάτιο πανικού. Ναι, ίσως αυτοί οι βάνδαλοι να θελήσουν να διεκδικήσουν ό,τι είναι δικό τους με εκείνο το «η γη ανήκει σε όποιον τη δουλεύει». Αλλά δεν πρέπει να σας απασχολεί. Γι’ αυτό έχουμε διοικητές, πολιτικά κόμματα, νέες θρησκείες, «reality shows». Αλλά φυσικά είναι ένα σενάριο: θα μπορούσαν όλ’ αυτά κάποια στιγμή ν’ αποτύχουν; Μα ναι, για τέτοια ζητήματα ασφαλείας κανένα κόστος δεν είναι δισβάσταχτο. Ωραία, σημειώνω: «να συμπεριληφθεί Δωμάτιο Πανικού».

Περιλαμβάνει επίσης ένα στούντιο τηλεόρασης, ένα ραδιοφώνου και ένα γραφείο σύνταξης. Όχι, δεν με καταλάβατε. Δεν είναι για να βλέπετε τηλεόραση, ούτε ν’ ακούτε ραδιόφωνο, ούτε για να διαβάζετε εφημερίδες και περιοδικά. Αυτά είναι για τους αναξιοπαθούντες. Είναι για την παραγωγή πληροφόρησης και την εκπαίδευση όσων θέτουν σε λειτουργία τη μηχανή. Μα δεν είναι ευφυές;

Τι; Α… ωραία… ναι… φοβάμαι πως αυτό το μικρό ζήτημα δεν έχει επιλυθεί από τους ειδικούς μας. Ναι. Αν η πρώτη ύλη, δηλαδή η μάζα των πληβείων εξεγερθεί δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Ναι… ίσως και το «δωμάτιο πανικού» να είναι άχρηστο σε αυτή την περίπτωση. Αλλά μην απογοητεύεστε! Σκεφτείτε ότι αυτή η μέρα… ή νύχτα… είναι πολύ μακριά. Ναι, αυτή την «new age» αισιοδοξία την έμαθα σε εκείνο το σεμινάριο προσωπικής υπέρβασης. Ε; Τι; Απολύομαι;

(συνεχίζεται…)

Από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, από οποιοδήποτε κόσμο.

SupMarcos.

Πλανήτης Γη, Γενάρης 2013.

Σημειώσεις της aqua

[1] Το prole (απ’ το «προλετάριος») έγινε ατάκα στο Μεξικό όταν η κόρη του τότε υποψήφιου για την προεδρία, και πλέον δυστυχώς προέδρου, Ενρίκε Πένια Νιέτο χαρακτήρισε ως «ηλίθιους» και «πρόλε» όσους κοροΐδευαν τον πατέρα της μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να ονοματίσει στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Γκουανταλαχάρα τρία βιβλία που άλλαξαν τη ζωή του (Δεκέμβρης 2011).

Ανατροπή-Ελευθερία-Δημοκρατία (αναδημοσίευση)

από politikokoraki.blogspot.gr

Φορολογικές φυλακές οραματίστηκε ο Στουρνάρας...

Κι άλλη πόρτα μάς "άνοιξε"!!

*** Το ΔΝΤ "ζήτησε" κατάσχεση τραπεζικών λογ/σμών 

μεγαλοφοροφυγάδων.

Ο Στουρνάρας πρότεινε...ισοδύναμο!!

- ΦΩΤΗ...εσύ τι λες;;!!

*** Τρία χρόνια μας τσακίζουν με μειώσεις μισθών/συντάξεων,

αυξημένες και νέες φορολογήσεις, ακρίβεια κλπ...

και τώρα λένε πως έκαναν "λάθος" στον πολλαπλασιαστή ύφεσης.

- Συμπέρασμα: Η Εξαθλίωση συνεχίζεται...

*** Μετά τον νεκροθάφτη Λοβέρδο, σήμερα βγήκε και

ο Ν.Χριστοδουλάκης να τα "χώσει" στο ΔΝΤ!!

- Οι γερμανόφιλοι Σημίτηδες επανέρχονται...

*** Στη Χώρα μας "δεν" υπήρχαν ποτέ κοινωνικές τάξεις

και ομάδες. Ετσι ήθελαν οι κυβερνήσεις και οι σύμμαχοι τους.

Αυτό τους εξυπηρετούσε.

Υπήρχαν μόνο συντεχνίες, που μετατρέπονται σε αγέλες.

- Αυτό θέλουν...να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας...

Ο δημόσιος υπάλληλος με τον ιδιωτικό...ο ιδιωτικός με τον άνεργο.

*** Μας παίρνουν τις δουλειές, τα μισθά, τα σπίτια...

Ξεπουλούν νερά, ηλεκτρικά, ακίνητα, επιχειρήσεις...

Κυβερνούν με ΠΝΠ και ΜΑΤ...

- Τι στο διάολο να γίνει ακόμα να ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ;;

ΑΝΑΤΡΟΠΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ...

...για να φέρουμε τα πράματα...ΑΡΙΣΤΕΡΑ!!

Α Ν Ε Ν Δ Ο Τ Ο Σ...

Μέχρι να ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ τη Μαύρη Συγκυβέρνηση

Αναρτήθηκε από Δημήτριος Ζ

Δεν έχουμε... δε δίνουμε -Στα 56,7 δις οι ανείσπρακτες οφειλές! (αναδημοσίευση)

από giorgossarris

Μερικά πραγματικά τρομερά στοιχεία:

Αλλα 13,2 δις προστέθηκαν στο βουνό* των οφειλών στις εφορίες και στις πλάτες φορολογουμένων τον προηγούμενο χρόνο! Από αυτά το Δημόσιο κατάφερε να ειπράξει μόλις 1,4 δις! (δηλαδή έμεινε υπόλοιπο ανείσπρακτων για το 2012 11,8 δις)*

Για να δούμε που πάει το πράγμα δίνουμε τους αριθμούς των προηγούμενων ετών.

Συσωρευμένες Ανείσπρακτες οφειλές 2010: 39 δις!

Συσωρευμένες Ανείσπρακτες οφειλές 2011: 45 δις!!

Συσωρευμένες Ανείσπρακτες οφειλές 2012 : 56,7 δις!!!

Το τελευταίο νούμερο είναι περίπου όσο είναι...τα ετήσια έσοδα του προυπολογισμού.

Ένα παρόμοιο νούμερο εμφανίζεται επίσης ως κόκκινα δάνεια των τραπεζών, μη εξυπηρετούμενα δηλαδή. Με λίγα λόγια ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν έχουν πλέον να δώσουν και η κυβέρνηση εξακολουθεί να τους ζητάει.

Η τρόικα πρέπει να πούμε ότι ζητά τήρηση των συμφωνηθέντων και είσπραξη με "κάθε νόμιμο τρόπο" των οφειλόμενων. Απαιτεί "αυστηρή εφαρμογή του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων"με κατασχέσεις κινητών και ακινήτων, μισθών, συντάξεων, λογαριασμών κλπ.

Για να μην ξεχνιόμαστε υπάρχουν και οι ρήτρες αυτόματης ενεργοποίησης νέων μέτρων σε περίπτωση που δεν θα πιάνονται οι στόχοι που ψηφίστηκαν από τα 3 κόμματα πρόσφατα. Μιλάμε δηλαδή για πολιτικές υπέρ του λαού με το λαό στον τοίχο. Δημοκρατία, κοινωνική ευαισθησία, συνεννόηση είναι το τρίπτυχο με το οποίο βαδίζει η κυβέρνηση που διαμαρτύρεται για ...τη βία της χύτρας ταχύτητος και των γκαζακίων, ενώ ο λαός είναι αντιμέτωπος με πραγματική και φριχτή βία.

Κατά τα άλλα τα πράγματα πηγαίνουν καλά, και υπάρχει αισιοδοξία ότι θα επιστρέψουμε στις αγορές οσονούπω. Ειπαμε, η αισιοδοξία είναι δωρεάν. Το να τηρηθεί μεχρι κεραίας το μνημόνιο σημαίνει ζωές και περιουσίες, που αποκτήθηκαν με ιδρώτα και αίμα, να παραδοθούν κυριολεκτικά στην πυρά.

Η σωτηρία είναι σωτηρία όμως. Αν αυτό σημαίνει το χαμό κάποιων ομάδων τι να κάνουμε. Δε θ'ασχοληθούν τώρα και με τις μειοψηφίες. Το θέμα είναι να σωθεί η πατρίς!

Υ.Γ: Ενα άλλο στοιχείο που μου έκανε εντύπωση και δίνει έναν επιπλέον τόνο αισιοδοξίας είναι κι αυτό: Εκτός από το 1,5 εκ. ανεργων άλλες 450000 εργαζόμενοι έχουν να πληρωθούν τουλαχιστον 6 μήνες! Αυτοί δεν είναι άνεργοι, δουλεύουν, αλλά δεν...

Τόσο καλά.

Σημείωση του διαχειριστή: Δηλαδή μέσα σε ένα χρόνο δημιουργήθηκαν ανείσπρακτες οφειλές κατά το 1/4 των συνολικών, δηλαδή αυτών που συσωρεύτηκαν εδώ και δεκαετίες ! Τα συμπεράσματα εύκολα. Ο τρόμος τους είναι αυτός, τα ΕΣΟΔΑ. Για να πληρώνουν τους τοκογλύφους και τους υποτακτικούς τους. 

Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο στα Εξάρχεια. Έναρξη λειτουργίας

Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αθήνας ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 22/01/2013 στην οδό Κάνιγγος 33, στον 1ο όροφο. 

Το ιατρείο θα λειτουργεί καθημερινά τις εργάσιμες ημέρες εντελώς δωρεάν για ανασφάλιστους ως τακτικό ιατρείο γενικής ιατρικής, καρδιολογικό, πνευμολογικό, νευρολογικό, παιδιατρικό, δερματολογικό, ψυχιατρικό, τμήμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, οδοντιατρείο και φαρμακείο.

Ραντεβού θα μπορεί να κλείσει κανείς στο τηλ. 210 - 3802037 τις πρωινές ώρες (11.00 -1800) των εργασίμων ημερών.

Πoιοι δικαιούνται φθηνότερο ρεύμα κατά 42%

πηγή: εφημερίδα Ημερησία

Μεγάλη ζήτηση  καταγράφεται στη ΔΕΗ για το κατά 42% φθηνότερο ηλεκτρικό ρεύμα. Σύμφωνα με πληροφορίες του στην ειδική τηλεφωνική γραμμή που έχει ανοίξει εδώ και οκτώ μέρες στην επιχείρηση για το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο (ΚΟΤ) έχουν υποβληθεί τηλεφωνικά γύρω στις 14.000 αιτήσεις.

Το ειδικό τιμολόγιο απευθύνεται στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και είναι χαμηλότερο κατά 42% σε σχέση με τις χρεώσεις που ισχύουν για τα υπόλοιπα νοικοκυριά. Εφαρμόζεται στο σύνολο της τετραμηνιαίας κατανάλωσης, εφόσον:

1. Η κατανάλωση αφορά σε κάλυψη αναγκών της κύριας κατοικίας του δικαιούχου

2. Η παροχή ρεύματος είναι στο όνομα του δικαιούχου ή του/της συζύγου

3. Η κατανάλωση είναι από 200 kWh (κιλοβατώρες) έως 1.500 ή 1.700 κιλοβατώρες ανά τετράμηνο και ανάλογα με την κατηγορία των δικαιούχων. Αν το νοικοκυριό κάψει πάνω από αυτά τα όρια τότε η χρέωση γίνεται με τις τιμές του κανονικού οικιακού τιμολογίου. Επίσης στα όρια των 1.500 kWh ή 1.700 kWh δεν λαμβάνονται υπόψη οι καταναλώσεις του νυχτερινού τιμολογίου.

Οι δικαιούχοι

Οι κατηγορίες των δικαιούχων του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου είναι:

-Άτομα με Χαμηλό Εισόδημα: Άτομα που έχουν ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο των 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ ανά τέκνο για τα πρώτα 2 παιδιά και με τετραμηνιαία κατανάλωση ημέρας 200 kWh – 1.500 kWh

-Τρίτεκνοι: Άτομα με τρία παιδιά και ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από το ποσό των 23.500 ευρώ και με τετραμηνιαία κατανάλωση ημέρας 200 kWh – 1.700 kWh

Μακροχρόνια άνεργοι: Άτομα που είναι άνεργοι για συνεχές χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών, με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από το ποσό των 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ ανά τέκνο για τα πρώτα 2 παιδιά, στο οποίο δεν λαμβάνεται υπόψη το εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες για την περίοδο που προηγήθηκε της περιόδου ανεργίας και με τετραμηνιαία κατανάλωση ημέρας 200 kWh – 1.500 kWh.

-Άτομα με αναπηρία: Άτομα με αναπηρία 67% και άνω ή άτομα που τα βαρύνουν προστατευόμενα μέλη με αναπηρία 67% και άνω, με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από το ποσό των 23.500 ευρώ και με τετραμηνιαία κατανάλωση ημέρας 200 kWh – 1.700 kWh.

-Άτομα που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης: Άτομα που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης ή άτομα που τα βαρύνουν προστατευόμενα μέλη που χρήζουν μηχανικής υποστήριξης, με ετήσιο οικογενειακό εισόδημα μικρότερο από το ποσό των 30.000 ευρώ και με τετραμηνιαία κατανάλωση ημέρας μεγαλύτερη από 200 kWh. Οι καταναλώσεις, πέραν των 2.000kWh, θα τιμολογούνται με το οικιακό τιμολόγιο ΔΕΗ, όπως ισχύει κάθε φορά.

Τα δικαιολογητικά

Οι πελάτες που θέλουν να υποβάλλουν αίτηση το μόνο που χρειάζεται να γνωρίζουν είναι:

1. Τα στοιχεία της παροχής τους (Κωδικό Ηλεκτρονικής Πληρωμής και Αύξοντα Αριθμό λογαριασμού)

2. Τα στοιχεία της αστυνομικής τους ταυτότητας και το ΑΦΜ τους (και του/της συζύγου εφόσον είναι έγγαμοι)

3. Στην περίπτωση των ατόμων που χρήζουν ενεργοβόρας μηχανικής υποστήριξης και μόνο χρειάζεται επιπλέον βεβαίωση χρήσης ενεργοβόρας συσκευής απαραίτητης για τη ζωή του ασθενούς από κρατικό ασφαλιστικό φορέα, στον οποίο υπάγεται ο δικαιούχος. Στην περίπτωση που κάποιος είναι ανασφάλιστος χρειάζεται αντίστοιχη βεβαίωση από κρατικό νοσοκομείο.

Η εφαρμογή του ΚΟΤ, αφού έχει υποβληθεί η αίτηση, ξεκινά από τον πρώτο εκκαθαριστικό λογαριασμό που θα εκδοθεί μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου των στοιχείων από τους αρμόδιους φορείς (Υπ.Οικονομικών, ΟΑΕΔ) και θα αφορά στο σύνολο της ημερήσιας κατανάλωσης, ανεξάρτητα δηλ. εάν ο εκκαθαριστικός λογαριασμός αφορά και διάστημα πριν την ημερομηνία ολοκλήρωσης του ελέγχου.

Αλλαγή παροχής

Όσοι δεν έχουν στο όνομά τους παροχή ρεύματος μπορούν να κάνουν αλλαγή χωρίς να χρειάζεται να προπληρώσουν τη λεγόμενη «εγγύηση». Το ύψος αυτής δεν θα ξεπερνά τα 20 ευρώ και θα επιμερίζεται σε έξι ισόποσες διμηνιαίες άτοκες δόσεις με ενσωμάτωσή τους στους επόμενους λογαριασμούς.

Που υποβάλλονται οι αιτήσεις

Οι αιτήσεις για το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο υποβάλλονται:

- ηλεκτρονικά μέσω της ιστοσελίδας της ΔΕΗ (Διαχειριστής Δικτύου ή Διαχειριστής μη Διασυνδεδεμένων Νησιών) στο www.dei.gr.

- Τηλεφωνικά στο 210-9298000 (αστική χρέωση) τις μέρες Δευτέρα έως Παρασκευή και ώρες 7πμ-10μμ και το Σάββατο τις ώρες 7πμ- 3μμ

Στα καταστήματα της ΔΕΗ γίνεται μόνον διανομή ενημερωτικού εντύπου σχετικά με το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και παρέχονται σχετικές πληροφορίες.

 

Σαν να μην πέρασε μια μέρα ΙΙ (αναδημοσίευση)

πηγή: από φιλικό βlog

Νύχτα και πάλι χτύπησαν οι θρασσύδειλοι τους απεργούς του ΜΕΤΡΟ. Όπως και στο Πολυτεχνείο τότε. Γνώρισμα η δειλία μισθοφόρων εντεταλμένων να διεκπεραιώνουν τα σκοτεινά σχέδια των ηγεμόνων τους.

Μα όσο και αν η νύχτα έχει απλωθεί, σκεπάζοντας με το σκοτάδι της κάθε γωνιά του είναι αυτής της χώρας, αυτής της κοινωνίας, πάντα κάποιοι φάροι θα μένουν αστράφτοντας το φώς των δρόμων μας.

Και πληθαίνουν αυτοί οι φάροι, οι τόποι θυσίας και προσφοράς για τους επόμενους. Για να δίνουν την απάντηση όχι στους τυράννους κάθε εποχής, αλλά στις σκοταδιασμένες συνειδήσεις των ανθρώπων. Συνειδήσεις που καταθέτουν το μίσος του εγώ τους, τη μικρότητα του νού τους στο βωμό των ισχυρών.

Αυτά μόνο σαν αφιέρωμα στον αγώνα των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ

και μερικά για τους άλλους...

Δεν οργίζομαι με τους τυράννους και τα όργανά τους. Αλλά με εκείνους που εθελοντικά ανοίγουν πρόθυμα τον δικό τους τάφο, που δέχονται να γίνουν σωροί πτωμάτων πάνω από τους οποίους θα αναρριχηθεί ο εισβολέας στα τείχη της πόλης.

Που ούτε για μια στιγμή δεν τους πέρασε από το νού πως βαφτίστηκαν πολίτες ελεύθεροι γιατί κάποτε, εδώ και χιλιάδες χρόνια υπήρξαν φάροι που οδήγησαν την ανθρωπότητα στο οκτάωρο, στο δικαίωμα ψήφου, στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, στο δικαίωμα της εργασίας. Φάροι που έσπασαν τις αλυσίδες της δουλείας.

Εξωνημένε πολίτη Γιαννο-Κωστό-Παπαδό- Χριστό- Πουλε, ή όπως αλλοιώς λέγεσαι, διέγραψε από την ταυτότητά σου το πατρώνυμο, το γένος, το επάγγελμα και ό,τι άλλο είναι γραμμένο να σε κάνει ξεχωριστό και ελεύθερο πολίτη. Γράψε εξωνημένε μου πολίτη το νέο σου πατρώνυμο: του Πρετεντέρη, του Μπόμπολα, του Αλαφούζου, του Τόμσεν, της Μέρκελ, του Ομπάμα, ή όποιου άλλου αφέντη θέλεις να υπηρετήσεις. Φόρεσε και τη στολή του δούλου, δούλεψε 16 ώρες το εικοσιτετράωρο και τότε ξέρνα τη μοχθηρία και τη μικρότητά σου πάνω στους φάρους που καταδέχθηκαν να σου δείξουν την πόρτα του παραδείσου των ονείρων τους. 

Α!, και επέστρεψε παρακαλώ στα αφεντικά σου όλους τους μισθούς και τα δικαιώματα που εισέπραττες και καρπωνόσουν τόσα χρόνια με τις πλάτες και τους αγώνες αυτών που τώρα φτύνεις.

Αν θέλεις να υπηρετήσεις τα αφεντικά σου αυτός είναι ο δρόμος της μόνης αρετής που ίσως να διαθέτεις, της εντιμότητας. 

ΜΕΤΡΟ: Όταν τραγουδάνε οι δρόμοι, υπάρχει ελπίδα

Παναγιώτης Μαυροειδής

από http://aristeroblog.gr/

Ο πρωθυπουργός βγήκε μέσα στη βροχή για να ανακοινώσει την επίταξη των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ. Δεν είναι και απλό πράγμα. O πολύς κύριος Σαμαράς ούτε που πάτησε στο ‘’ναό της δημοκρατίας’’, στη Βουλή, όταν γινόταν συζήτηση για τη λίστα Λαγκάρντ. Άφησε τότε ένα θλιβερό Βενιζέλο να βγάλει τα μάτια του. Αλλά τώρα ο εχθρός λαός είναι προ των πυλών και είναι πιο επικίνδυνος φαίνεται από τους κοινοβουλευτικούς διαξιφισμούς που λύνουν τις διαφορές με χαρτάκια σε κάλπες.

Είχε προηγηθεί ο Υπουργός Μεταφορών για να υπερηφανευτεί ότι αυτός πρότεινε την επιστράτευση. Και αυτό έχει τη σημασία του. Τόσες και τόσες φορές, οι υπουργοί ούτε που πατάνε στη Βουλή, για να απαντήσουν σε επερωτήσεις βουλευτών που τους αφορούν άμεσα. Και αποκρίνονται στους ελαχιστότατους παρόντες, οι ορντινάτσες τους και οι τοίχοι. Αλλά τώρα, το θέμα ήταν σοβαρό, τα ερωτήματα τα έθεταν εργάτες με συλλογικό τρόπο. Έπρεπε λοιπόν ο εθνικός ήρωας που κατάφερε να χαρίσει την Ολυμπιακή στο Βγενόπουλο, να βγει στο κυνήγι της κατουρημένης ποδιάς.

Πόσο γελοίοι ακουγόταν αλήθεια! Ο φυσιολογικός άνθρωπος, για να καταφερθεί εναντίον κάποιου, με οποιοδήποτε τρόπο, πρέπει πρώτα να έχει θυμώσει, σωστά ή δίκαια. Αλλά για να θυμώσεις, πρέπει να υπάρχουν πράγματα που αγαπάς πολύ και άλλα τόσα που τα μισείς με το αντίστοιχο πάθος, έχοντας αρχές και αξίες. Αλλά ο πρωθυπουργός, ο υπουργός και όλο το σινάφι τους, δεν γνωρίζουν τι είναι αυτά τα πράγματα. Δεν είναι ικανοί ούτε και να παραστήσουν το θυμωμένο. Φωνές άτονες, νεκρές, επίπεδες, σαν computerized μηνύματα σε ΑΤΜ Τράπεζας. Πρόσωπα ανέκφραστα, να σου θυμίζουν τις πλαστικές της Τρέμη. Καρτούνς από ξεφτισμένο κόμικς, χωρίς υπόσταση. Ξανακούστε τους, θα το διαπιστώσετε….

Αλλά ήταν και τα κανάλια εκεί. Με τη συκοφαντία ‘’παρά πόδα’’. Να προλάβουν να ρίξουν από μια πέτρα… Την προηγούμενη μέρα, ένας θλιβερός από δαύτους, επικαλείτο την θητεία του στο εργατικό ρεπορτάζ αριστερής εφημερίδας πριν τριάντα χρόνια, για να βεβαιώσει ότι γνωρίζει πολύ καλά πως ‘’οι απεργοί τρώνε και πίνουν στα σπίτια τους, στην υγεία των κορόιδων’’. Αυτός, είναι αλήθεια, ξεχώριζε από τον Σαμαρά και τον Χατζηδάκη. Ξεχείλιζε το στόμα του από μίσος. Οι απλώς αξιοπρεπείς άνθρωποι, οι κάθε άλλο παρά ήρωες, κάνουν τους γενίτσαρους να νοιώθουν τόσο μα τόσο τιποτένιοι και αθεράπευτα ελεεινοί.

Και όμως, ο Σταματόπουλος, ο πρόεδρος των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, με την απλότητα, την καθαρότητα του, ‘’δουλεύει για αυτούς’’, άθελά του βέβαια ο άνθρωπος. Κάνει όλους αυτούς τους σκυμμένους καραγκιόζηδες να φαίνονται τόσο μα τόσο απαραίτητοι, τολμηροί και αδίστακτοι στο βρώμικο ρόλο τους. Για να εφαρμόσουν την οικονομική και κοινωνική γενοκτονία για χάρη της τρόικας και της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να στεριώσουν μια σύγχρονη χούντα και να οργανώσουν την ταφή των λαϊκών ελευθεριών. Για να σταυρώσουν όσους αγωνίζονται. Όσο πιο άγρια εμφανίζεται η απεργία των εργαζομένων, όσο πιο εξωφρενική παρουσιάζουν την απλή απαίτηση ‘’κάτω τα χέρια από τη ζωή μας, δεν παραδινόμαστε’’, τόσο αυτοί εμφανίζονται ως χρήσιμοι. Χρήσιμοι ηλίθιοι, αλλά χρήσιμοιι. Θυμηθείτε τον πρίγκηπα Harry: ''Σκότωσα και γω Ταλιμπάν''...

Από δίπλα όμως, υπάρχουν και άλλοι επιστρατευμένοι, εκτός από τους απεργούς. Είναι οι ‘’αγαναχτισμένες επιβάτες’’, να ξερνάνε από το στόμα ότι γλυκά γλυκά και καταχθόνια τους βάζει στο μυαλό ο κάθε χρυσοπληρωμένος Πρετεντέρης που τολμά να ρωτάει πόσα παίρνει ο μηχανοδηγός. ‘’Δεν είναι τσιφλίκι τους τα μέσα μεταφοράς. Τα έχουμε χρυσοπληρώσει’’, είπε μια κυρία. Θα ρωτήσει άραγε πόσο θα ξεπουληθεί η ΕΥΔΑΠ; Θα το ξέρει όταν θα λέει το νερό νεράκι;

Αυτή η φιγούρα είναι πράγματι η πιο τραγική. Δεν την μισούμε, μας πληγώνει. Είναι οι πελάτες, οι καταναλωτές, που έχουν δικαίωμα να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά 24 ώρες και ας μην έχουν λεφτά. Οι οδηγοί που πάντα βιάζονται, να πάνε πού; Οι άνθρωποι της ουράς που βρίζουν τους υπαλλήλους του ΙΚΑ, τη χιλιοταπεινωμένη νοσοκόμα που δίνει την ψυχή της, τον απλήρωτο ειδικευόμενο γιατρό, αλλά που κάθονται κλαρίνο στο ΥΓΕΙΑ, την στιγμή που τα σκάνε. Είναι οι νταλικιέρηδες που μισούν τους αγρότες ή τους ναυτεργάτες, που κλείνουν δρόμους ή σταματούν πλοία. Αλλά και οι μαγαζάτορες που απεχθάνονται τους μεταφορείς, όταν αυτοί με τη σειρά τους διεκδικούν. Είναι οι γονείς που τους φταίει η δασκάλα και οι καθηγητές που ξεσπάνε στα παιδιά. Είναι, όλοι αυτοί, που διασκεδάζουν τον συμβιβασμό τους, με την καταγγελία της αδιαφορίας του ‘’άλλου’’. ‘’Πάντα για τους άλλους μιλάμε’’, που λέει και το τραγούδι… Είναι οι κομματιασμένοι άνθρωποι. Που όλοι έχουν το δικό τους δίκιο, αδυνατώντας να αναγνωρίσουν και σημαδέψουν το ουσιαστικό και πραγματικό άδικο.

Και αυτοί όμως χρωστάνε πολλά, πάρα πολλά. Και στον ξεχασμένο Σιφωνιό της Χαλυβουργίας, και στον Σταματόπουλο του ΜΕΤΡΟ. Σε αυτό που τους έλαχε να αντιπροσωπεύουν: Την προσπάθεια να γίνονται οι αγαναχτισμένοι, οι αδικημένοι, οι ανήμποροι, οι χαμένοι του κοινωνικού κανιβαλισμού, από άμορφη μάζα αλληλο-κατηγορούμενων και άρα χειραγωγούμενων ατόμων, συλλογικό υποκείμενο αγώνα, περηφάνιας, αξιοπρέπειας και ανατροπής. Και το ξέρουν ότι χρωστάνε πολλά. Για αυτό και πίσω από τις κατηγορίες του συρμού ενάντια στον εκάστοτε απεργό ή διαδηλωτή, κρύβεται στον θλιβερό κατήγορο και ένας λυγμός, μια καταχωνιασμένη δειλή ελπίδα να νικήσει και για αυτόν ο αγωνιζόμενος. Και όταν ‘’οι δρόμοι τραγουδάνε’’, όπως μας έλεγε ο Θ. Αγγελόπουλος, όλα είναι δυνατά..

Σύντομη Περιγραφή: 

Παναγιώτης Μαυροειδής

Ο πρόεδρος των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ, με την απλότητα, την καθαρότητα του, άθελα του φυσικά, ''δουλεύει'' για το Σαμαρά, τον Χατζηδάκη, τον Πρετεντέρη. Κάνει να φαίνονται όλοι τους, απαραίτητοι και αδίστακτοι στο βρώμικο ρόλο τους. Για να εφαρμόσουν την κοινωνική γενοκτονία για χάρη της τρόικας και της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να σταυρώσουν όσους αγωνίζονται. Όσο πιο άγρια εμφανίζεται η απεργία των εργαζομένων, τόσο αυτοί εμφανίζονται ως χρήσιμοι. Χρήσιμοι ηλίθιοι, αλλά χρήσιμοι…

οι υπογραμμίσεις από τον διαχειριστή

SupMarcos- Πλανήτης Γή: Αυτοί και εμείς (αναδημοσίευση)

από εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)

Γενάρης 2013

Ι. Οι (παρα)λογοι όσων βρίσκονται από πάνω

Λένε οι από πάνω: «Εμείς είμαστε αυτοί που διατάζουμε. Είμαστε ισχυρότεροι αν και λιγότεροι. Δεν μας ενδιαφέρει τι λες-ακούς-σκέφτεσαι-κάνεις, όταν είσαι μουγκός, κουφός και ακίνητος.

Μπορούμε να επιβάλουμε στην κυβέρνηση ανθρώπους σχετικά έξυπνους (αν και ήδη είναι δύσκολο να συναντήσεις τέτοιους στην τάξη των πολιτικών), αλλά επιλέγουμε κάποιον εντελώς άσχετο. Γιατί; Γιατί μπορούμε να το κάνουμε!

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους αστυνομικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς για να καταδιώξουμε και να φυλακίσουμε πραγματικούς εγκληματίες, αλλά αυτοί συνιστούν ζωτικό μας μέρος. Αντ’ αυτού επιλέγουμε να καταδιώξουμε εσένα, να σε ξυλοφορτώσουμε, να σε συλλάβουμε, να σε βασανίσουμε, να σε φυλακίσουμε και να σε δολοφονήσουμε. Γιατί; Γιατί μπορούμε να το κάνουμε!

Αθώος ή ένοχος; Και ποιον ενδιαφέρει τι απ’ τα δύο είσαι; Η δικαιοσύνη είναι μια ακόμη πόρνη σημειωμένη στην ατζέντα μας και, πίστεψέ μας, δεν είναι η πιο ακριβή. Και ακόμη κι αν πληροίς τους όρους του καλουπιού που επιβάλλουμε, ακόμη κι αν δεν κάνεις τίποτα, ακόμη κι αν είσαι αθώος, θα σε συντρίψουμε. Κι αν επιμένεις να ρωτάς γιατί το κάνουμε, θα σου απαντήσουμε: γιατί μπορούμε να το κάνουμε!

Αυτό σημαίνει να έχεις την Εξουσία. Γίνεται πολύς λόγος για λεφτά, πλούτη κι άλλα τέτοια. Αλλά πίστεψέ μας πως αυτό που εξιτάρει είναι εκείνο το αίσθημα να μπορείς να αποφασίζεις για τη ζωή, την ελευθερία και την περιουσία οποιουδήποτε. Όχι! η δύναμη δεν είναι τα λεφτά, αλλά εκείνο μπορείς ν’ αποκτήσεις μ’ αυτά. Μέρος της Εξουσίας δεν είναι μόνο η ατιμώρητη επιβολή της, αλλά επίσης και πάνω απ’ όλα, η παράλογη άσκησή της.

Και είναι αδιάφορο ποιος εμφανίζεται ποιος βγαίνει μπροστά να μας κατηγορήσει. Αυτά περί δεξιάς και αριστεράς δεν είναι παρά σήματα που δείχνουν στο σοβέρ πού να σταματήσει τ’ αμάξι. Η μηχανή δουλεύει από μόνη της. Δεν χρειάζεται ούτε καν να τιμωρήσουμε το θράσος της αμφισβήτησής σας. Μεγάλες, μεσαίες και μικρές εξουσίες, από όλο το πολιτικό φάσμα, και επιπλέον διανοούμενοι, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, μέλη της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, συναγωνίζονται για το ποιος θα μας πρωτοευχαριστήσει.

Οπότε άντε και γαμήσου, άντε χάσου, δεν πας να κουρεύεσαι; ψώφα, απογοητεύσου, παραδώσου. Για τον υπόλοιπο κόσμο δεν υπάρχεις, είσαι ο κανένας.

Ναι! έχουμε σπείρει το μίσος, τον κυνισμό, τη μνησικακία, την απελπισία, τον θεωρητικό και πρακτικό ωχαδελφισμό, τον κομφορμισμό του «μη χείρον βέλτιστον», τον φόβο που γίνεται παραίτηση.

Και, ναι! τρέμουμε μήπως και όλο αυτό μετασχηματιστεί σε οργανωμένη, εξεγερσιακή βία, με κάθε κόστος. Γιατί το χάος που επιβάλλουμε το ελέγχουμε, το διαχειριζόμαστε, το μετράμε, το τροφοδοτούμε. Οι «δυνάμεις της τάξης» μας είναι οι δυνάμεις για να επιβάλλουμε το χάος μας.

Αλλά ο χαμός που έρχεται από τα κάτω…

Χμμ, αυτοί… Ούτε καν καταλαβαίνουμε τι λένε, ποιοι είναι, πόσο κάνουν.

Και κάποιες φορές είναι τόσο χυδαίοι που ούτε καν ζητάνε πια, ούτε ελπίζουν, ούτε αιτούνται, ούτε εκλιπαρούν, παρά μόνο κάνουν πράξη την ελευθερία τους. Φαντάσου αισχρότητα!

Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος. Ο κόσμος που γυρίζει αλλού το βλέμμα, που βγαίνει απ’ το καλούπι, που το σπάει, που το αγνοεί. Ξέρεις τι μας έχει εξυπηρετήσει καλά; Εκείνος ο μύθος της ενότητας με κάθε κόστος. Να συμφωνείς μόνο με το αφεντικό, τον επικεφαλής, τον αρχηγό, τον ηγέτη, ή όπως αλλιώς τον λένε. Είναι πιο εύκολο να ελέγξεις, να διοικήσεις, να περιορίσεις, να εξαγοράσεις έναν/μία παρά πολλούς. Και φτηνότερο. Μαζί και οι ατομικές εξεγέρσεις. Τόσο συγκινητικά άχρηστες.

Αντίθετα το επικίνδυνο, το πραγματικό χάος έρχεται όταν ο καθένας γίνει συλλογικότητα, ομάδα, φυλή, οργάνωση, και απ’ το μετερίζι του μάθουν να λένε «όχι» και μάθουν να λένε «ναι», και συμφωνήσουν. Γιατί το «όχι» στοχεύει αυτούς από μας που δίνουν τις διαταγές. Και το «ναι»… ουφ… αυτό είναι μια συμφορά. Φαντάσου καθένας να έχτιζε τη μοίρα του, και να αποφάσιζε τι θα γίνει και τι θα κάνει. Θα ήταν τόσο όσο να πούμε ότι εμείς είμαστε περιττοί, περισσευούμενοι, ενοχλητικοί, αχρείαστοι, αυτοί που πρέπει να φυλακιστούνε, να εξαφανιστούνε.

Ναι! ένας εφιάλτης. Φυσικά για εμάς. Φαντάζεσαι τι αντιαισθητικός θα ήταν αυτός ο κόσμος γεμάτος ιθαγενείς, μαύρους, καφετήδες, κίτρινους, ερυθρούς, τζιβάδες, τατουάζ, πίρσινγκ, πλανώδιους, φρικιά, γκοθάδες, χιπχοπάδες, σκεϊτάδες, κι εκείνη τη σημαία με το «Α» τόσο χωρίς έθνος για να την εξαγοράσεις, νέους, γυναίκες, πούστηδες, παιδιά, γέρους, μάγκες, σοφέρηδες, αγρότες, εργάτες, άξεστους (nacos), πρόλες [1], φτωχούς, ανώνυμους, και… άλλους/άλλες [2]… Χωρίς ένα προνομιακό χώρο για μας, «the beautiful people”… τον « καλό κόσμο» αν δεν κατάλαβες… γιατί φαίνεται από τη γλώσσα σου ότι δεν έχεις σπουδάσει στο Χάρβαρντ.

Ναι! εκείνη η μέρα για μας θα ήταν νύχτα… Ναι! όλο θα ’σκαγε. Και τι θα κάναμε; Χμμ… δεν το έχουμε σκεφτεί. Στοχαζόμαστε, σχεδιάζουμε και εκτελούμε τι κάνουμε για να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη, αλλά… όχι, δεν το έχουμε σκεφτεί.

Ωραία, σε τέτοια περίπτωση, χμμ… δεν ξέρω… ίσως να ψάχναμε για ενόχους και μετά, ποιος ξέρει, ίσως ψάχναμε ένα «plan Β». Φυσικά μέχρι τότε όλα αυτά θα ήταν άχρηστα. Θαρρώ τότε θα θυμόμασταν τη φράση εκείνου του βρωμοκόκκινου εβραίου… όχι του Μαρξ… του Αϊνστάιν, ναι! του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Μου φαίνεται πως εκείνος ήταν που είπε: «Η θεωρία είναι για όταν τα πάντα είναι γνωστά αλλά δεν δουλεύει τίποτα. Η πράξη είναι για όταν τα πάντα λειτουργούν αλλά κανείς δεν ξέρει γιατί. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε συνδυάσει τη θεωρία με την πράξη: δεν δουλεύει τίποτα… και κανένας δεν ξέρει γιατί».

Ναι, έχεις δίκιο, ούτε καν θα χαμογελούσαμε. Η αίσθηση του χιούμορ ποτέ δεν ήταν ένα σφαιτερίσιμο κληροδότημα. Δεν είναι κρίμα; Ναι, αναμφισβήτητα: ζούμε εποχή κρίσης.

Δεν θα μας πάρεις φωτογραφίες; Έτσι, για να μας φτιάξεις λίγο και να μας βάλεις κάτι πιο αξιοπρεπές. Μπα όχι! αυτό το μοντελάκι το φορέσαμε ήδη στο «Hola» [ισπανικό περιοδικό μόδας]… Μα τι σου λέμε! Είναι φανερό πως δεν έχεις ξεπεράσει ακόμη το «libro vaquero» [περιοδικό κόμικ].

Μας τρώει η ανυπομονησία να διηγηθούμε στους φίλους μας ότι μας πήρε συνέντευξη ένας τόσο… τόσο… τόσο… άλλος. Θα ενθουσιαστούν. Και φυσικά θα προσδώσει και σε μας έναν αέρα κοσμοπολίτικο…

Μα φυσικά και δεν σε φοβόμαστε. Και όσο για κείνη την προφητεία… Χα! Δεν είναι παρά δεισιδαιμονίες τόσο… τόσο… τόσο αυτόχθονες… Τόσο τρικοσμικές [3]… Χαχαχα… τι ωραίο ανέκδοτο. Κάτσε να το σημειώσουμε για όταν θα δούμε τα παιδιά…

Τι;… Δεν είναι προφητεία;…Α, είναι υπόσχεση…

(…) (ήχος τιτουτατα-τατατατά, του σμάρτφον)

Ναι; αστυνομία; Ναι, μια καταγγελία για κάποιον που ήρθε να μας δει. Ναι, μάλλον ήταν δημοσιογράφος ή κάτι τέτοιο. Φαινόταν τόσο… τόσο… τόσο άλλος, ναι. Όχι όχι, δεν μας έκανε τίποτα. Όχι, ούτε πήρε κάτι. Απλά, τώρα που φεύγαμε στο κλαμπ για να βρούμε τους φίλους μας, βλέπουμε ότι έχουν σχεδιάσει κάτι στην πόρτα της εισόδου του κήπου. Όχι, οι φύλακες δεν αντιλήφθηκαν από ποιον. Φυσικά και όχι! δεν υπάρχουν φαντάσματα. Είναι ζωγραφισμένο με πολλά χρώματα… Όχι, δεν είδαμε κάποιο κουβά με χρώμα απ’ έξω… Λοιπόν, αυτό που λέγαμε είναι ότι είναι βαμμένο με πολλά χρώματα, έτσι, πολύ χρωματιστό, πολύ άξεστο (naco), πολύ άλλο, καμία σχέση με τις γκαλερί όπου … τι; Όχι, δεν θέλουμε να στείλετε περιπολικό. Ναι, το ξέρουμε. Σας πήραμε να ρωτήσουμε μήπως θα μπορούσατε να διερευνήσετε τι θέλει να πει το σύνθημα. Δεν ξέρουμε αν είναι κάποιο πάσγορντ, ή κάποια γλώσσα απ’ αυτές που μιλάνε οι πρόλε. Ναι, είναι μόνο μια λέξη, αλλά δεν ξέρουμε γιατί μας κάνει ν’ ανατριχιάζουμε. Λέει:

Από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, από οποιοδήποτε κόσμο.

SupMarcos.

Πλανήτης Γη.

Σημειώσεις της aqua

[1] Το prole (απ’ το «προλετάριος») έγινε ατάκα στο Μεξικό όταν η κόρη του τότε υποψήφιου για την προεδρία, και πλέον δυστυχώς προέδρου, Ενρίκε Πένια Νιέτο χαρακτήρισε ως «ηλίθιους» και «πρόλε» όσους κοροΐδευαν τον πατέρα της μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να ονοματίσει στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Γκουανταλαχάρα τρία βιβλία που άλλαξαν τη ζωή του (Δεκέμβρης 2011).

[2] Κατά την προσφιλή ορολογια των ζαπατίστας να μιλούν για… άλλη οργάνωση, άλλη εκπαίδευση κλπ.

[3] Region 4 (Ζώνη 4) στο πρωτότυπο: Ο όρος προέρχεται από την κωδικοποίηση των DVD ανά γεωγραφικές ζώνες, έξω από τις οποίες η αναπαραγωγή ενός δίσκου μπορεί να μην είναι δυνατή. Η Ζώνη 4 αντιστοιχεί στην κεντρική και νότια Αμερική, τις Αντίλλες και την Αυστραλία.

[4] «Θα νικήσουμε!», στη γλώσσα των Μαπούτσε, φυλή στη νότια Χιλή που δέχεται ένα κύμα κρατικής καταστολής το τελευταίο διάστημα.

πηγή: http://sindesimecairo.wordpress.com