"Μαύρο μέλι, μαύρο γάλα"

Με τον Κεμάλ άνοιξε η συναυλία των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ χθές νύχτα. Τη νύχτα της παράδοσης -μιας ακόμη παράδοσης- του εγγονού της Πηνελόπης Δέλτα.

Μαύρο μέλι, σκοτεινές οθόνες, βουβά ραδιόφωνα. Και σιωπή φονικός υπόηχος ολίγων Hertz που το σώμα, ο νούς και η ψυχή δεν αντέχει. Σιωπή-Σκλαβιά, ηχηρή σαν την μπότα του καταχτητή. 

Κι' έρχεται ο χρόνος όπου στα μονοπάτια του δεν διάβηκα, μούρχεται στη θύμιση η φωνή που δεν είχα ποτέ ακούσει....

«Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών. Έλληνες, οι Γερμανοί εισβολείς ευρίσκονται εις τα πρόθυρα των Αθηνών. Έλληνες, κρατείστε ψηλά την σημαία του Μετώπου. Σε λίγο ο σταθμός αυτός δεν θα είναι ελληνικός. Θα μεταδίδει ανακοινωθέντα του εχθρού".

Κώστας Σταυρόπουλος, εκφωνητής ραδιοφώνου, Αθήνα 27 Απρίλη 1941.

 Και γίνεται εικόνα αυτή η φωνή, μετά σάρκα ανθρώπινη, σώμα με νού και ψυχή. Και είδα μετά πως αυτό το πλάσμα της ενόρασής μου γεννά υπάρξεις, δεκάδες χιλιάδες που δικαιώνουν την ιστορία.

Γιατί ο Κεμάλ του ποιητή γίνεται δάκρυ λυτρωτικό να ξεπλύνει το άμετρο του "είμαι" για να λάμψει το έμμετρο του είμαστε.  

Από το Ζάλογγο ως το Δίστομο, αυτή η Ιστορία δεν σου αξίζει! (αναδημοσίευση)

από Ostria (http://ostria-gr.blogspot.gr/)

Σα νεκρός μου φαίνεται πια ο χρόνος, γι αυτό και η σιωπή των ημερών. Η μήτρα της Ιστορίας δεν γεννά τίποτα τούτη τη στιγμή σε αυτή τη χώρα. Και ήρθε η μαύρη επέτειος της σφαγής του Διστόμου να με ανασηκώσει λίγο, αλλά μόνο για να αποδώσω στον καθένα αυτά που του αξίζουν. 

Μια σειρά απογοητεύσεις τον τελευταίο καιρό, όπως το φιάσκο μιας μεγάλης απεργίας που δεν έγινε ποτέ και η αδιαμφισβήτητη προδοσία σύσσωμης της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, αλλά και η ενδοτικότητα αυτού του λαού, είτε η απόλυτη ανηθικότητα του....

που δηλώνεται με την αδιαφορία για τον πόνο του άλλου, του άλλου που μπορεί να είναι δίπλα σου, και ίσως και εσύ ο ίδιος αύριο κιόλας, όλα αυτά ρίχνουν ένα βαρύ, συννεφιασμένο πέπλο πάνω από την Ελλάδα. Κι έρχεται η επέτειος της σφαγής, μιας από τις τόσες και τόσες θυσίες των τύποις μόνο προγόνων που αντιστάθηκαν μέχρι τέλους, για να μικρύνει ακόμα περισσότερο το έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτο ανάστημα αυτού του σημερινού υποτιθέμενου ελληνικού λαού. 

Πράγματι, τίποτα δεν πήγε χαμένο: ούτε η διευρυμένη αστικοποίηση, ούτε το καταναλωτικό μοντέλο, ούτε το ξέπλυμα των δωσιλόγων, ούτε η Βάρκιζα, ούτε τα καινούργια μοντελάκια αυτοκινήτου που τόσο λάτρεψες, ούτε το γκρικ καμάκι της βαριάς μας βιομηχανίας του ξεκωλοτουρισμού, όλα είναι εδώ!

Ένα σιχαμένο ανθρωπάκι, που αν θυμηθεί το Ζάλογγο θα είναι είτε για να το χλευάσει ως μυθική κατασκευή, είτε για να το στήσει καραγκιόζ μπερντέ στο θέατρο του εθνικοφασισμού.

Ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που όμως δεν του αξίζει να ζει, έτσι είπε ο Κάλβος, δεν του αξίζει να ζει.

Από το Ζάλογγο ως το Δίστομο, αυτή η Ιστορία δεν σου αξίζει. Και θα πληρώσεις το τίμημα αργά ή γρήγορα, εσύ ή και τα παιδιά σου. Μέρα τη μέρα με την κακία, την αδιαφορία, την ανοχή, τη σιωπή, το φόβο, την ηλιθιότητα που δεν συγχωρείται, χώνεσαι ακόμα πιο βαθιά στο λάκκο που σκάβεις ο ίδιος και θα γίνει ο τάφος σου. Από την κρησάρα της Ιστορίας θα περάσουμε όλοι, μα όλοι, και τα σκάρτα θα ξεχωρίσουν από τον ανθό. Ότι είπες και ότι έκανες, ότι δεν είπες και ότι δεν έκανες, όλα είναι εδώ. Και μην τολμήσεις να διανοηθείς οτι είσαι απόγονος αυτών των ταπεινών και ανώνυμων ηρώων, που προτίμησαν το γκρεμό από τη δουλεία, που προτίμησαν τον πιο βίαιο θάνατο από την υποταγή, που διάλεξαν την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια και περιφρόνησαν την ίδια τη σύντομη βιολογική ζωή τους.

Να αναπνέεις είναι πολύ εύκολο, εξάλλου το βρήκες έτοιμο, δεν χρειάζεται προσπάθεια. Να είσαι Άνθρωπος κερδίζεται, πρέπει να κοιτάς ψηλά, είναι ζήτημα επιλογής. 

Το σπιρτόκουτο (αναδημοσίευση)

από Ostria (http://ostria-gr.blogspot.gr/)

Της Αννίτας Λουδάρου 

Θυμήσου μια μέρα που μπήκες στο αυτοκίνητο και έφυγες. Βγήκες από την πόλη, από τα γκρίζα και νεφελώδη τοπία που αγάπησες και ξεμάκρυνες. Άρχισαν μέσα από τα παράθυρα του αυτοκινήτου να μπαίνουν χρώματα. Έτρεχαν τα σύννεφα στον ουρανό, οι ρόδες στην άσφαλτο και εσύ ξεκόλλαγες από βάρη και έγνοιες. Έστω και προσωρινά, πόσο σπουδαίο είναι αυτό το προσωρινό. Αν το καλοσκεφτείς ολόκληρη η ζωή μας είναι προσωρινή....Μια διαφυγή από το προσωρινό, μπορεί να είναι και αιώνια.

Έχει πολλά βάρη η καθημερινότητα μας. Πολλές έγνοιες, ετικέτες και αριθμούς. Ετικέτες πάνω στα προιόντα που αγοράζουμε, στα τετράδια, στα κουδούνια των πολυκατοικιών, στις βαλίτσες, στις λεζάντες, στις καρέκλες, στις βιτρίνες. Ιδεολογικές, πολιτικές ετικέτες. Άνθρωποι ετικέτες, απόψεις ετικέτες, επιλογές ετικέτες. Καβγάδες για τις ετικέτες, εντυπώσεις για τις ετικέτες. Ετικέτες στερεότυπα. Ετικέτες στις σχέσεις μας, στα όνειρα μας, στις επιλογές μας. Οι ετικέτες μας οριοθετούν. Από δω μέχρι εδώ, μετά αρχίζει η άλλη ετικέτα, που δεν προβλέπεται.

Ετικέτες που μας φοριούνται από πολύ νωρίς. Κτυπημένες πάνω στο δέρμα μας, ίσως και ακόμα πιο βαθειά, σαν τατού. Εκπαιδευόμαστε στην ανάγνωση, επικόλληση και αξιολόγηση τους. Ακριβώς ό,τι η φύση αρνείται να κάνει, αφού στην φύση ετικέτες δεν υπάρχουν. 

Ετικέτες που αφήνουν έναν πολύ μικρό χώρο στον καθένα για να ζει. Ένα σπιρτόκουτο. Εκεί μέσα σ΄αυτό το μικρό χώρο βασιλεύουν μικρά πράγματα όπως είναι οι αριθμοί και οι ετικέτες. Τους γνώρισες τους αριθμούς από νωρίς και αυτούς. Είναι αυτοί που σε κυβερνούν, που σε πουλούν και καμιά φορά σ΄αγοράζουν. Αριθμοί που υπάρχουν για να πληρωθούν, αν όχι από σένα τουλάχιστον από αυτούς που μένουν πίσω. Οι αριθμοί, οι διαγνώσεις και οι αναλύσεις. Μια κάλπικη πτήση.

Θυμήσου μια μέρα που βγήκες από το σπιρτόκουτο. Πήρες τις κουβέντες που δεν είπες ποτέ, τράβηξες τις φωτογραφίες που δεν τόλμησες, ποτέ, ξεκόλλησες όλα τα διαχωριστικά περιβραχιόνια που μόνος σου είχες ράψει στα μπράτσα των ανθρώπων, των σχέσεων, εσένα του ίδιου και τα τσαλαπάτησες στην λάσπη. Έριξες κάτω τις ετικέτες. Μπήκες στο αυτοκίνητο και έφυγες. Ήταν η ίδια μέρα που μεγαλώσανε τα καλοκαίρια, εσύ μπόρεσες να γλύψεις το αλάτι σε κάθε πόρο του δέρματος της, είδες τριγύρω σου όλους τους ανθρώπους ισότιμους, χωρίς να έχεις ανάγκη να τους ανεβοκατεβάζεις στα ασανσέρ της ανασφάλειας σου και θυμήθηκες τα ανέμελα μπλε σταράκια σου που δεν χώρεσαν ποτέ στο σπιρτόκουτο. Ήταν η μέρα που πήρες στα σοβαρά τον εαυτό σου.

Τα σύννεφα κυλούσαν στον ουρανό και εσύ ταξίδευες με την ορμή σου. Αν έχεις δει πανί φουσκωμένο από τον αέρα , θα καταλαβαίνεις τώρα πως μια φορά να φύγεις, πίσω δεν ξαναγυρίζεις. Αν ρωτάς το γιατί, είναι απλό, η ζωή έξω από το σπιρτόκουτο έχει πολλές ομορφιές για να μπορέσεις να την ξεχάσεις. Ίσως γιατί βασίζεται σε σένα και σε πιστεύει. Ίσως γιατί για να την χαρείς θέλει να είσαι ολόκληρος, δηλαδή ακέραιος. Μια φορά να ξυλώσεις τα διαχωριστικά, γίνεσαι ένα με όλους και ξεκινάς.

Ετών 47, 64, 55, 19, 34, 78, ποτέ δεν είναι αργά αν όχι για μια περισσότερο δίκαιη ζωή, τουλάχιστον για μια περισσότερο ανθρώπινη ζωή.

Ζωγραφική Δημήτρης Αναστασίου

Τί είναι "Ανάπτυξη" : Γράφουν 11 πολυεθνικές...

Μισθό 250-300 ευρώ με λιγότερες ώρες εργασίας ζήτησαν 11 πολυεθνικές απο τον Χατζηδάκη (υπουργό "ανάπτυξης") σε κοινή συνάντηση.

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΒΗΜΑ αυτές ειναι οι 11 πολυεθνικές που ζήτησαν μισθό 250-300 ευρω για τους νέους άνεργους για να επενδύσουν:

1.Μηνάς Ζωούλλης, διευθύνων σύμβουλος της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας.
2.Γιώργος Σπηλιόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Barilla Hellas.
3.Γρηγόρης Αντωνιάδης, αντιπρόεδρος της Unilever Hellas.
4.Ανδρέας Καλατζόπουλος, γενικός διευθυντής της Philip Morris.
5.Κωνσταντίνος Φαλτσέτας, επικεφαλής της Henkel Hellas.
6.Κωνσταντίνος Μαγγιώρος, διευθύνων σύμβουλος της Friesland Campina -NOYNOY.
7.Ελ. Χαλουλάκος, διευθύνων σύμβουλος της Kraft Hellas.
8.Δημήτριος Πισιμίσης, διευθύνων σύμβουλος της Bic Violex.
9.Raymond Franke, επικεφαλής της Nestle.
10. Κατερίνα Αρβανιτάκη, υπεύθυνη πωλήσεων της SCA Hygiene Products.
11.Εμμανουήλ Παπαδάκης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας οικοδομικων υλικων Ytong-Thrakon .

κι' εμείς τί κάνουμε ;

Δύο μερούλες αν δεν πάρει κανένας Ελληνας προϊόντα από τις παραπάνω δουλεμπορικές σπείρες, θα το σκεφτούν πολύ προτού κάνουν άλλη τέτοια πρόταση. 

Γι' αυτό το κοινοποιύμε παντού

Η είδηση: 

Απαίτηση – σοκ, για νέα μείωση στον κατώτατο μισθό των άνεργων νεαρής ηλικίας που θα απασχολούνται με μειωμένο ωράριο, έβαλαν στο τραπέζι του υπουργείου Ανάπτυξης οι εκπρόσωποι 11 πολυεθνικών εταιρειών που συναντήθηκαν με τον Κ. Χατζηδάκη.

Οι πολυεθνικές έθεσαν θέμα μείωσης του μισθού στα επίπεδα των 250-300 ευρώ για τους νέους ώστε να βελτιωθεί, όπως είπαν, η ανταγωνιστικότητα και να επενδύσουν στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα στη εφημερίδα «Βήμα της Κυριακής» το ζήτημα του κατώτατου ημερομισθίου στην Ελλάδα έθεσαν την περασμένη εβδομάδα στην κυβέρνηση εκπρόσωποι 11 πολυεθνικών κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχαν στο υπουργείο Ανάπτυξης.

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του υπουργού Ανάπτυξης κ.Κ. Χατζηδάκη και συμμετείχαν σε αυτήν όλες οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας και ανακοίνωσαν πρόσφατα επέκταση των δραστηριοτήτων τους.

«Θα επεκτεινόμασταν και άλλο, αν η Ελλάδα ήταν φιλικότερη προς τις επενδύσεις» είπαν με μία φωνή και οι 11 μάνατζερ, ζητώντας κυρίως περιορισμό της γραφειοκρατίας, μείωση του κόστους ενέργειας και απλοποίηση των διαδικασιών για παραγωγικές δραστηριότητες.

Εκεί όμως που οι μάνατζερ αιφνιδίασαν την κυβέρνηση ήταν όταν έθεσαν ζήτημα μείωσης των ημερομισθίων στην Ελλάδα και ιδιαίτερα των νέων ανέργων.

«Σε μια χώρα όπου η ανεργία στους νέους έχει φθάσει σε απίστευτα επίπεδα, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να υπάρχει η δέσμευση του κατώτατου ημερομισθίου. Δώστε μας την ευκαιρία να προσλαμβάνουμε νέους με λιγότερα χρήματα, για να εργάζονται λιγότερες ώρες και λιγότερες ημέρες κάθε εβδομάδα» πρότεινε ο διευθύνων σύμβουλος της Barilla Hellas κ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.

«Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα. I will pass it through» απάντησε ο υπουργός Ανάπτυξης, εννοώντας ότι θα το διαβιβάσει στον υπουργό Εργασίας, για να ξεφύγει από την πίεση.

«Δηλαδή για τι επίπεδα μισθών μιλάτε;» ρώτησε ένας από τους υπηρεσιακούς παράγοντες που συμμετείχαν στη συνάντηση.

«Θα μπορούσαμε να καταβάλλουμε από 250 ως 300 ευρώ για ολιγόωρη απασχόληση τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα» συμφώνησαν οι οκτώ από τους 11 εκπροσώπους των πολυεθνικών, με επικεφαλής στη μακρά συζήτηση που έγινε τους μάνατζερ των εταιρειών Barilla, Bic Violex και Nestle.

Μάλιστα ο εκπρόσωπος της Nestle κ. Raymond Franke έθεσε και ένα άλλο ζήτημα, από αυτά που η κυβέρνηση αρνείται να αγγίξει και δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν συζητεί. «Πρέπει να μειωθεί η περίοδος της προμήνυσης (σ.σ.: της προειδοποίησης για να απολυθεί ένας υπάλληλος για να του καταβληθεί μικρότερη αποζημίωση). Είναι απαγορευτική» σημείωσε, αλλά στο ζήτημα αυτό δεν αναφέρθηκε κάποιος άλλος.

«Η κυβέρνηση πιστεύει ότι τα επίπεδα των μισθών δεν μπορούν να πέσουν άλλο» έσπευσε να υπενθυμίσει κάποια στιγμή ο κ. Χατζηδάκης, όμως οι εκπρόσωποι των εταιρειών επέμειναν και έδειξαν αποφασισμένοι να πιέσουν και άλλο. «Η ελληνική αγορά πεθαίνει. Τα χρήματα που υποσχεθήκατε ότι θα πέσουν στην πραγματική οικονομία δεν έπεσαν. Κι εμείς πρέπει να ανταγωνιστούμε τα κόστη της Ανατολής. Είναι μια ιδέα που θα πρέπει να σκεφθείτε, για να μειωθεί άμεσα το ποσοστό της ανεργίας, και μάλιστα τους νέους. Ειδικά τώρα που ακούμε ολοένα και συχνότερα "μια δουλειά θέλω, ό,τι να 'ναι και όσο να 'ναι"».

Αν κάθεσαι και αγναντεύεις τη θάλασσα, το μυαλό προσαρμόζεται στην ιδέα πως όλα πάνε καλά... (Σίγουρα;) [αναδημοσίευση]

από http://www.ramnousia.com/

Σωτήρης Ανέστης

Υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, ένα βασικό πρόβλημα στο θεώρημα που υποστηρίζει ότι σε λίγες δεκάδες χρόνια η επιστημονική πρόοδος θα έχει καταφέρει να φτιάξει έναν ανώτερο πολιτισμό [ακόμα και τύπου α] δίχως βία, φτώχεια και ενεργειακά προβλήματα. 

Ποιο είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι η κατεύθυνση είναι η ακριβώς αντίθετη! 

Η επιστήμη, κατά κύριο λόγο, τελεί υπό τον έλεγχο γιγάντιων, υπερεθνικών εταιρειών οι οποίες διαρκώς επεκτείνονται και οι οποίες ενδέχεται να έχουν ανεξαρτητοποιηθεί εντελώς από τους κλασικούς γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς των εθνών-κρατών, εντάσσοντας τα έθνη-κράτη στους δικούς τους σκοπούς. 

Από το κακό στο χειρότερο δηλαδή! 

Μάλιστα, οι ιδιοκτήτες και τα στελέχη αυτών των εταιρειών αισθάνονται τόσο σίγουροι και ισχυροί που προωθούν και γενικά σχέδια πατεντοποίησης όχι μόνο της τεχνολογικής καινοτομίας, αλλά και της ίδιας της ζωής. Και το χειρότερο είναι ότι ως αντίπαλο δέος θα αναδειχθεί η ακροδεξιά και η εκπλήρωση του αστυνομικού κράτους και δεν θα συνεχίσω να ακολουθώ τώρα το νήμα αυτού του σεναρίου. 

Ίσως να μην έχω διαβάσει σωστά τις εξελίξεις, αλλά έχω την εντύπωση ότι οι γιγαντιαίες, υπερεθνικές εταιρείες, καθώς ανταγωνίζονται για την μεγιστοποίηση του κέρδους, βρίσκονται σε ένα ράλι επιθετικών επιχειρηματικών πολιτικών που δεν μετασχηματίζει απλώς την κοινωνία. Αποφιλοσοφικοποιεί την ύπαρξη. 

Η ιδέα είναι ότι όλα προσφέρονται για πατεντοποιήση-ακόμα και το ανθρώπινο γονιδίωμα, ακόμα και οι σπόροι.

Έρχεται άραγε ταυτόχρονα και μια νέα γενιά ανεξαρτητοποιημένων επιστημόνων που, με τη βοήθεια του ιντερνέτ και άλλων μέσων και τακτικών, θα καταφέρουν να διασπείρουν παντού την πρόοδο; 

Άν το θεώρημα φιλοδοξεί να γίνει αυτό που λέει ότι ήδη είναι, εντάξει, αυτό είναι ζήτημα τακτικής και συμφωνώ. 

Δεν διατηρώ ούτε μια αμφιβολία για το γεγονός ότι, αυτή τη στιγμή πάνω στον πλανήτη, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, επιστήμονες και μή, που εργάζονται για την απελευθέρωση της γνώσης. Είναι αρκετοί; Τα αποτελέσματα των πράξεων τους. . . ξεπερνάνε τα αποτελέσματα των πράξεων των μυριάδων εκείνων που εργάζονται για το αντίθετο; Δεν ξέρω. . . Όταν ξαναδιαβάζω κάποια κείμενα μου που καταπιάνονται με αυτά τα ζητήματα, αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως καταλήγω ορισμένες φορές να κινδυνολογώ υπερβολικά. 

Αναρωτιέμαι μήπως τελικά σφάλλω και έχει όντως αναδυθεί ένα παγκόσμιο κίνημα ανεξάρτητων επιστημόνων και καλλιτεχνών και εμείς είμαστε απλώς οι άτυχοι που δεν θα προλάβουμε ένα λαμπρό μέλλον με εντυπωσιακές και πρωτόφαντες δυνατότητες. 

Ίσως να το βλέπω έτσι επειδή κατοικώ στην Ελλάδα από την όποια, τα πέντε τελευταία χρόνια. έχουν αποχωρήσει μαζικά εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι, επιστήμονες και μή, τους οποίους οι ιδιοφυείς εξουσιαστές τους βλέπουν ως τη νέα ομογένεια που θα φέρνει χρήμα από το εξωτερικό, θα παραθερίζει ένα μήνα το καλοκαίρι κι έπειτα από 20-25 χρόνια, θα επιστρέψει για να αγοράσει σπίτι στην πατρίδα. Άσε που με αυτό το κόλπο απομακρύνονται και οι ''περίεργες'' ψήφοι. . . 

Ναι, νομίζω πως την έχω πατήσει εξαιτίας του τοπικού κοινωνικού κλίματος. Αν κάθεσαι στην άνετη βεράντα ενός ωραίου σπιτιού με κήπο και αγναντεύεις τη θάλασσα, το μυαλό προσαρμόζεται αυτόματα στην ιδέα πως όλα πάνε καλά. 

Ναι, οι επιστημονικές ανακαλύψεις πληθαίνουν, οι υπερεθνικές εταιρείες διασπείρουν την πρόοδο, οι γυναίκες ομορφαίνουν, τα μερικά προβλήματα που υπάρχουν, υπάρχουν για να βρισκόμαστε σε δουλεία, όποιοι πρόλαβαν να μπουν στο τρένο της προόδου και είναι στη σωστή πλευρά σώθηκαν, όσοι δεν πρόλαβαν θα ζήσουν μια άσκοπη κόλαση και θα πεθάνουν, οι γιγάντιες εταιρείες επεκτείνονται και, φυσικά, η ζωή συνεχίζεται. Σίγουρα; 

Αὐτόγραφο - Nαζίμ Χικμέτ

Αὐτόγραφο

Φίλοι κι ἀδέλφια τῆς ψυχῆς μου. Ἐσεῖς ποὺ πέσατε στὶς φυλακὲς καὶ στὰ νησιὰ τῆς κόλασης, ποὺ σᾶς κρατᾶν ἁλυσωμένους μὲς στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατὶ πολεμᾶτε γιὰ τὴν ἀνεξαρτησία, τὸ ψωμὶ καὶ τὴ λευτεριὰ τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, δεχτεῖτε τὴν ἀγάπη καὶ τὸν θαυμασμό μου.

Οἱ λαοὶ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδας ἔχουνε τοὺς ἴδιους θανάσιμα μισητοὺς ἐχθρούς: τὸν ἀγγλοαμερικάνικο ἰμπεριαλισμὸ καὶ τοὺς ντόπιους λακέδες του.

Οἱ λαοὶ τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἑλλάδας, φιλιωμένοι ὁ ἕνας με τὸν ἄλλο, μὲ τὴ βοήθεια τῶν φιλειρηνικῶν λαῶν ὅλου τοῦ κόσμου, θὰ τσακίσουνε στὸ τέλος αὐτοὺς τοὺς ἐχθρούς τους. Αὐτὸ τὸ πιστεύω. Ὁ δικός σας ἔνδοξος ἀγώνας εἶναι μία ἀπὸ τὶς πιὸ λαμπρὲς ἀποδείξεις ὅτι θὰ νικήσει ἡ ὑπόθεση τῆς εἰρήνης, τοῦ ψωμιοῦ καὶ τῆς λευτεριᾶς. 

Σᾶς σφίγγω ὅλους μ᾿ ἀγάπη στὴν ἀγκαλιά μου.

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ

10/8/1951 Βερολίνο

πηγή: Resistance Toujours

Πλειστηριασμοί! (ένα άρθρο και ένα σχόλιο)

Του Νίκου Μπογιόπουλου - "Ριζοσπάστης"

Οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε όσιο, ούτε ιερό! Η απανθρωπιά τους δεν έχει όριο! Είναι αδίστακτοι!

Το θέμα δεν είναι προσωπικό. Δεν αφορά τα πρόσωπα. Αν αφορούσε τα πρόσωπα θα ήταν μικρό το κακό. Εδώ μιλάμε για ένα σύστημα λεηλασίας, αρπαγής και εξολόθρευσης του λαού!

Εδώ μιλάμε για μια πολιτική ταξικού κανιβαλισμού!

Προσέξτε:

Χτες, η κυβέρνηση, διά στόματος υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά, στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή επί του νομοσχεδίου για τη διευκόλυνση - τάχα - των δανειοληπτών, έθεσε ζήτημα άρσης της απαγόρευσης των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας που είναι υποθηκευμένες στις τράπεζες.

Διαβάστε τι είπε ο κύριος αυτός και φρίξτε:

«Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2013 στην Ισπανία έγιναν 42.000 κατασχέσεις σε δανειολήπτες. Εδώ δεν έγινε καμία. Αυτό έτσι το περνάμε; Ανευ αξίας;»...

Και συνέχισε (ο κύριος αυτός) λέγοντας ότι αν το καθεστώς του παγώματος των πλειστηριασμών παραταθεί, τότε

«θα οδηγήσει στο φαινόμενο των μαζικών πλειστηριασμών με το τέλος της οικονομικής κρίσης, που θα έχει ως συνέπεια να πέσει δραματικά η αξία της ακίνητης περιουσίας των πολιτών»!

Να τα πάρουν, δηλαδή, τώρα τα σπίτια οι τράπεζες, όσο ακόμα έχουν αξία!

Ο κύριος αυτός σύμφωνα με τη θεσμική του ιδιότητα είναι υφυπουργός της συγκυβέρνησης. Δεν είναι εισπράκτορας των τραπεζιτών...

Ο κύριος αυτός εμφορείται, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, από το παράδειγμα των Ισπανών τραπεζιτών, όπου με τις ευλογίες της κυβέρνησής τους έχουν κατασχέσει την τελευταία 3ετία 400.000 σπίτιααφήνοντας άστεγα εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Θυμίζουμε ότι αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα, περισσότερα από 60.000 ακίνητα, σύμφωνα με στοιχεία τραπεζών, βρίσκονται υπό την απειλή πλειστηριασμού.

Μπορεί να μην έχουν βγει ακόμη στο σφυρί, λόγω της ισχύουσας αναστολής, αλλά για τα ακίνητα αυτά έχουν ήδη εκδοθεί διαταγές πληρωμής και έχουν συνταχθεί κατασχετήριες εκθέσεις! Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι το 25% των στεγαστικών δανείων - σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας - έχουν χαρακτηριστεί ήδη «κόκκινα» και έχουν μπει σε οριστική καθυστέρηση.

Σε αυτές τις συνθήκες είναι που έρχεται η κυβέρνηση - αφού πρώτα φρόντισε οι τράπεζες να αρμέξουν και τα λεφτά της «ανακεφαλαιοποίησης» - για να ανοίξει θέμα πλειστηριασμών και να πει διά του εκπροσώπου της όσα είπε αυτός ο κύριος (ο υφυπουργός) χτες στη Βουλή.

Ο οποίος (κύριος), με τη μόνη γενναιότητα που αρμόζει να χαρακτηρίζει τους «σωτήρες» του έθνους, προσπάθησε αργότερα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Προσπάθησε να... ανασκευάσει. Προσπάθησε να... συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα!

Αφού πρώτα άνοιξε το ζήτημα των πλειστηριασμών, μετά... θυμήθηκε ότι «για την κυβέρνηση και ειδικότερα για το υπουργείο Ανάπτυξης δεν τίθεται απολύτως κανένα θέμα αλλαγής της υφιστάμενης απόφασης για αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας».

Αφού πρώτα εξέπεμψε στους τραπεζίτες το σήμα για την επιδρομή που σχεδιάζουν, μετά ισχυρίστηκε ότι τα λεγόμενά του δεν συνιστούν «σινιάλο» προς τα «πίτμπουλ», αλλά έναν γόνιμο... «προβληματισμό»!

Μπα! Και σε τι συνίσταται ο... προβληματισμός; Σε τι αφορά; «Στην ομαλή μετάβαση μετά την έξοδο από την κρίση, που θα αποτρέπει τον μαζικό πλειστηριασμό ακινήτων, ώστε σε καμία περίπτωση να μην τεθεί σε κίνδυνο η αξία της ιδιοκτησίας των πολιτών».

Αυτά... διευκρίνισε ο κύριος (ο υφυπουργός). Και για όσους δεν κατάλαβαν, να το επαναλάβουμε:

Η κυβέρνηση των «σωτήρων», αφού πρώτα χρεοκόπησε το λαό, τώρα... «προβληματίζεται» για το πώς οι τράπεζες θα βουτήξουν τα υποθηκευμένα σπίτια των χρεοκοπημένων ανθρώπων, αν όχι τώρα, αν όχι σήμερα, πάντως το συντομότερο! Και πάντως όσο αυτά τα σπίτια θα έχουν ακόμα κάποια αξία...

Ένα σχόλιο πάνω στη δήλωση του λαγού (υφυπουργού) κ. Σκορδά

Είπεν ο λαγός: «Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2013 στην Ισπανία έγιναν 42.000 κατασχέσεις σε δανειολήπτες. Εδώ δεν έγινε καμία. Αυτό έτσι το περνάμε; Ανευ αξίας;»...

Τον πληροφορούμε λοιπόν ότι μόνο το πρώτο δεκαπενθήμερο του Γενάρη του 2013 (2 έως 16/1) κατατέθηκαν 2.500 αιτήσεις κατασχέσεων στα ειρηνοδικεία και πρωτοδικεία της Αττικής, το μεγαλύτερο ποσοστό δε από αυτές (80%) αφορούν δάνεια από τράπεζες. 
Ενώ έχουν κατατεθεί προς επιδίκαση:
-το 2011 σε ειρηνοδικεία 73.259 και σε πρωτοδικεία 41.200
-το 2012 σε ειρηνοδικεία 74.830 και σε πρωτοδικεία 42.500

(σε πρωτοδικείο επιδικάζονται αιτήσεις κατασχέσεων για ποσά μεγαλύτερα των 20.000 ευρώ, ενώ για μικρότερα ποσά η αίτηση συζητείται σε ειρηνοδικείο).

Από αυτές τις αιτήσεις έχουν επιδικασθεί τη διετία 2011-2012 117.000 κατασχέσεις. Και η φάμπρικα δουλεύει αθόρυβα. Τώρα αν από αυτές τις κατασχέσεις έχουν υλοποιηθεί (προχωρήσει και σε πλειστηριασμό) μόνο 15.000 (τη διετία) ας 'όψεται" ο νόμος Κατσέλη και η πεσμένη ζήτηση.

Αλλά επ' αυτού του θέματος θα υπάρξει αναλυτική έκθεση σε μια προσεχή ανάρτηση.

ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ...

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι

Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω

Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω

Να λειώσουμε το μολύβι

Κάποιος μου λέει

Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή

Θα γίνεις στάχτη

Στάχτη σαν τον Κερέμ

Που κάηκε απ’ τον έρωτά του

Και εγώ του λέω

Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ

Αν δεν καώ εγώ

Αν δεν καείς εσύ

Αν δεν καούμε εμείς

Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8Bsbnabtl5M#!

Μουσική Μάνος Λοΐζος

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος & Ναζίμ Χικμέτ

Εισαγωγή στα παραμύθια της εξουσίας (αναδημοσίευση)

Δεν ήταν, λέει, αυθεντική λαϊκή εξέγερση ο Δεκέμβρης του 08'. Ήτανε... σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας.

Δεν ήταν, λέει, λαϊκή εξέγερση που ατελεσφόρησε επειδή δεν είχε συγκεκριμένα αιτήματα και μεστές πολιτικές προτάσεις. Ήτανε, λέει, σχέδιο πτώσης του Καραμανλή...

Να κάνω μερικές ερωτήσεις ρε παιδιά;

Η σημερινή πολιτική δεν είναι σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας; Δείτε τι λένε σήμερα τα ίδια ΜΜΕ που το 08' μιλούσαν για αποσταθεροποίηση, προβοκάτορες κουκουλοφόρους, ξένους πράκτορες και ενεργούμενα...

Αλήθεια, το 67' που δεν υπήρχαν κουκουλοφόροι προβοκάτορες να τα σπάνε και τρομοκράτες, με ποια δικαιολογία το κατεστημένο έστησε τη χούντα;

Πιστεύει κανείς ότι ένα εξουσιαστικό κατεστημένο χρειάζεται δικαιολογίες για να επιβάλλει κάποιο είδος χούντας;

Εντάξει, προβοκάτσιες γίνονται. Την πιο γνωστή την έκανε ο Χίτλερ στα γερμανοπολωνικά σύνορα.

Σήμερα που οι πλούσιοι γιγάντωσαν το αστυνομικό κράτος και δημιούργησαν ακροδεξιές και παρακρατικές death squads όπως στην κεντρική και λατινική Αμερική παλαιότερα και αύριο που οι εργαζόμενοι θα διαδηλώνουν θα τους επιτίθενται ουρλιάζοντας «αποσταθεροποιητές», τι γίνεται;

από http://www.ramnousia.com/

Σωτήρης Ανέστης

Ό,τι αφήνεις σ’ αφήνει (αναδημοσίευση)

του Γιάννη Μακριδάκη (http://yiannismakridakis.gr)

 Συναγερμός σήμανε ξαφνικά, και οι άντρες της ασφάλειας του μεγάλου εμπορικού κέντρου, που ανεγέρθηκε πρόσφατα στο Gezi Park της Κωνσταντινούπολης, άρχισαν να τρέχουν αλλόφρονες. Οι πελάτες που κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους του υπερκαταστήματος τα έχασαν, αλλαχ αλλαχ αναφωνούσαν και προσπαθούσαν να κρυφτούν πίσω με κάθε τρόπο.

Σε λίγα λεπτά όμως όλα είχαν τελειώσει. Συνελήφθη ο Κερίμ, ένας 25χρονος τούρκος από την συνοικία του Γενί Σεχίρ και οι σκύλοι του, τέσσερις τον αριθμό, ένα λυκόσκυλο γερμανικό, δυο γκριφόν κανίς και ένα τσόου-τσόου, που είχαν κατορθώσει να εισέλθουν στο κτίριο και οι κάμερες τα εντόπισαν να ουρούν και να αφοδεύουν επί των πλακιδίων του δαπέδου, στο τμήμα όπου βρίσκονται τα είδη προικός, έκαναν δε και κάτι ολοστρόγγυλες και βρομερές κουράδες επί των ακριβών εφαπλωμάτων.

Στη θέα των ασθμαινόντων ανδρών της ασφάλειας όλα τα σκυλιά άρχισαν να γαυγίζουν δημιουργώντας μεγαλύτερο πανικό στους παρακειμένους καταναλωτές, και ο Κερίμ ματαίως προσπαθούσε να τα συγκρατήσει από τα λουριά τους. Ο Ονούρ, το λυκόσκυλο, δάγκωσε στον μηρό έναν από τους διώκτες του.

Σε λίγο τους δέσανε όλους, τον Κερίμ μπροστά και τα σκυλιά από πίσω, τους τράβηξαν με βία μέχρι την έξοδο του πολυκαταστήματος και ειδοποίησαν την αστυνομία. Σαν ήρθανε οι αστυνομικοί να τον συλλάβουνο Κερίμ τους εξήγησε ήρεμα ότι σε αυτό το σημείο ουρούσαν επί 5 και πλέον χρόνια οι τετράποδοι φίλοι των πελατών του. Διότι ο Κερίμ ήτανε εδώ και μια δεκαετία κατ’ επάγγελμα συνοδός σκυλιών. Πήγαινε και τα έπαιρνε από τους ιδιοκτήτες τους, που μένανε στο Τζιχάγκιρ, κάτι πλούσιες κυρίες και κύριοι ήτανε, οι οποίοι είχαν άλλες δουλειές, μεγάλες και πολύ σοβαρές, δεν προλαβαίνανε να ασχοληθούνε με τα σκυλιά τους όλη μέρα, ούτε ξέρανε πού ουρούν και πού αφοδεύουν οι φίλοι τους, ίσως δεν ξέρανε καθόλου ότι ουρούν και αφοδεύουν, διότι πληρώνανε τον Κερίμ για να κάνει αυτή τη δουλειά. Πρωί απόγευμα λοιπόν εκείνος τα έβγαζε βόλτα στο Gezi Park, δεμένα με τέσσερα λουράκια κι αλυσίδες, δυο με το ένα χέρι και δυο με το άλλο βαστούσε και πήγαιναν όλοι μαζί παρέα να βολτάρουν και να κάνουν τις ανάγκες τους στην ρίζα μιας μεγάλης ακακίας Κωνσταντινουπόλεως, στη θέση της οποίας όμως πλέον βρίσκεται το τμήμα με τα είδη προικός του πολυκαταστήματος. Ο Κερίμ μάζευε και τότε με σακουλίτσες τις κουράδες τους, όπως τις μάζεψε και από το δάπεδο και τα εφαπλώματα του πολυκαταστήματος, τις έδειξε δε και στους αστυνομικούς για να τους πείσει πως λέει αλήθεια.

Σαν λύθηκε η παρεξήγηση και πήγε ο Κερίμ τα σκυλιά του πίσω στους ιδιοκτήτες τους, οι περισσότερες κυρίες και κύριοι τον επέπληξαν σκαιότατα για το επεισόδιο που προκάλεσε. Ήσαν πολιτισμένοι οι πελάτες του, δεν ήσαν αγροίκοι. Λίγο έλειψε κιόλας να χάσει μια πελάτισσα, η οποία όχι μόνον ήταν τακτική επισκέπτης του πολυκαταστήματος από την πρώτη μέρα κιόλας που άνοιξε (πήγαινε και έτρωγε κάτι κεφτεδάκια κοκκινιστά όπως αυτά που είχε μέσα το κονσερβοκούτι του αγαπημένου της γκριφόν), αλλά και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι υπήρχε πάρκο και ακακίες Κωνσταντινοπόλεως στο ίδιο σημείο προτύτερα, αφού όποτε περνούσε από κει με το αυτοκίνητό της, ήταν τόσο πολυάσχολη και βιαστική, που ποτέ δεν είχε παρατηρήσει τα δέντρα.