Κανένα δικαίωμα στη σιωπή (αναδημοσίευση)

Της Τόνιας Κατερίνη

Ο θάνατος υπερβαίνει τις «ερμηνείες». Γι’ αυτό ίσως μια πρώτη φυσική αντίδραση είναι η σιωπή. Χρειάζεται να σταθεί κανείς σεβαστικός απέναντι στο μη αναστρέψιμο. Να βιώσει την απώλεια, να συγκλονιστεί χωρίς δικαιολογίες, χωρίς ερμηνείες, χωρίς θυμό, χωρίς συγκατάβαση, με σκέτο πόνο. Αλλά αν δεν θέλουμε αυτός ο πόνος να αγγίξει κι άλλους, αν δεν θέλουμε να γίνει μοίρα, αν δεν θέλουμε να γίνει απελπισία με ό,τι αυτό συνεπάγεται για μια κοινωνία, τότε η επόμενη μέρα απαιτεί εξηγήσεις, απαντήσεις και σχεδιασμό για να μην ξανασυμβεί . Και παράλληλα απαιτεί στήριξη όσων έχουν πληγεί γιατί η πραγματικότητα δεν περιμένει.

Αυτές τις ημέρες ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά .Δημιουργήθηκαν δύο βασικά αντίπαλες αφηγήσεις:

Η κυβερνητική αφήγηση που βασίστηκε σε δύο άξονες:

Βασική αιτία της καταστροφής είναι ο τρόπος δόμησης αποτέλεσμα παλαιότερων, διαχρονικών παραδοχών και δυσλειτουργιών σε σχέση με την περιαστική οικιστική επέκταση, και

Ειδικά στο συγκεκριμένο επρόκειτο για ένα «ασύμμετρο» το οποίο δύσκολα θα μπορούσε να προβλεφθεί και αντίστοιχα να σχεδιαστεί η αντιμετώπισή του.

Απέναντι σε αυτούς τους ισχυρισμούς αναπτύσσονται μια σειρά από αντιδράσεις απαντήσεις:

-Υπήρξε επιχειρησιακή ανετοιμότητα αλλά και ανεπάρκεια τόσο των κρατικών όσο και των κυβερνητικών παραγόντων.

-Υπήρξε υποβάθμιση στην ανάπτυξη των μέσων προστασίας, συμπεριλαμβανόμενου και του ανθρώπινου δυναμικού με πολλαπλές αιτίες μεταξύ των οποίων σημαντικότατη και αυτή των δημοσιονομικών πολιτικών των μνημονίων.

-Υπήρξε αβελτηρία, αν όχι ηθελημένη υποχώρηση σε αναγκαίες πολεοδομικές παρεμβάσεις ώστε μεταξύ άλλων να αντιμετωπιστούν και τέτοιοι κίνδυνοι.

Κάπου στο πλάϊ αυτής της κεντρικής αντιπαράθεσης αναπτύχθηκαν δύο επιχειρήματα που μετατόπισαν στο κοινωνικό, έναντι του πολιτικού τη συζήτηση.

-Σήμερα προέχει η αλληλεγγύη και η άμεση ανακούφιση των πληγέντων, η συζήτηση για τις ευθύνες μπορεί να ακολουθήσει

-Υπάρχει σοβαρό μερίδιο ευθύνης στους αυθαιρετούχους οικιστές οι οποίοι λειτουργώντας επιπόλαια και εγωιστικά δημιούργησαν μια συνθήκη παγίδα.

Από την πρόταση του Δήμου Μαραθώνα να ενταχθεί όλη η περιοχή στο σχέδιο και να «τελειώνουμε» με το Δάσος ως την πρόταση να κηρυχθεί όλη περιοχή αναδασωτέα και να «τελειώνουμε» με τους αυθαίρετους οικιστές ένας σύντομος δρόμος ανευθυνότητας και αναλγησίας.

Δεν είναι εδώ σε αυτό το κείμενο που θα δοθούν οι απαντήσεις. Οι απαντήσεις θέλουν χρόνοι, μελέτη και βούληση. Εδώ θα προσπαθήσω να θέσω τα κρίσιμα επίδικα κατά παράθεση και χωρίς αξιολογική σειρά. Την βαρύτητα του καθενός θα την βρούμε σε ένα σοβαρό πόρισμα.

Α. Η μικροιδιοκτησία και η εκμετάλλευση της γης, η αντιπαροχή και η αυθαίρετη δόμηση υπήρξε το διαχρονικό deal (μέχρι την πρόσφατη κρίση του 2008) μεταξύ κεφαλαίου και μικρομεσαίων στρωμάτων αλλά ακόμα και λαϊκών τάξεων και η δημιουργία μιας συμμαχίας, μέσω αυτής της μικρότερης ή μεγαλύτερης καλλιέργειας της αυταπάτης μιας κοινωνικής ευημερίας και προσομοίωσης πρόσβασης στο μοντέλο ζωής της αστικής τάξης. Και αν ο μικροοικιστής ικανοποίησε μια ατομική ανάγκη ή μια ναρκισσιστική προβολή κάποιοι αποκόμισαν σημαντικά κέρδη από αυτή τη διαδικασία. Μεγαλοκαταπατητές, εργολάβοι, δημόσιοι «λειτουργοί» και πολιτικές εξουσίες που οργάνωσαν και συγκάλυψαν τις καταστροφικές αυτές πρακτικές. Και ανάμεσα σ όλους αυτούς και τον μεμονωμένο οικιστή δεν υπάρχει «συμμετρία» στο έγκλημα.

Σε όλο αυτό το διάστημα οι περισσότερες από αυτές τις περιοχές είτε εντάχθηκαν στο σχέδιο, είτε εξασφάλισαν αποχαρακτηρισμό των δασικών τους τμημάτων είτε εξασφάλισαν την τακτοποίηση και μη κατεδάφιση των αυθαιρέτων με την ένταξη στους διαδοχικούς νόμους περί αυθαιρέτων με τελευταίο τον 4495/2017. Σε όλο αυτό το διάστημα οι ιδιοκτήτες πλήρωσαν πρόστιμα ένταξης και διατήρησης, δημοτικά τέλη, συνδέθηκαν «νομίμως» με τα δίκτυα. Πλήρωσαν ΕΡΤ , ΕΝΦΙΑ, φόρους μεταβίβασης. ΟΙ περιοχές αυτές έχουν μια ζωή πλέον του μισού αιώνα. Μέσα σε αυτό το διάστημα η πολιτεία (κρατικοί φορείς και κυβερνήσεις), όφειλαν να εντοπίσουν τα προβλήματα και είχαν όλα τα περιθώρια παρέμβασης. Αυτό που έλειψε ήταν η βούληση ανάληψης του πολιτικού κόστους μιας σχετικά «αντιλαϊκής» παρέμβασης. Βούληση όμως που περίσσεψε όταν από την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων εξυπηρετήθηκαν άλλες δεσμεύσεις και συμφέροντα. Μια κυβέρνηση που μπορεί εύκολα να καταδικάσει σε φτώχεια χιλιάδες συνταξιούχους αναρωτιέται κανείς γιατί δεν θα μπορούσε να γκρεμίσει μερικές παράνομες μάντρες. Ας θυμηθούμε εδώ ότι όταν ψηφίστηκε ο νόμος 1337/83 που προέβλεπε κατά τη διαδικασία της ένταξης στο σχέδιο αλλά και της νομιμοποίησης εισφορά σε γή και χρήμα, σύσσωμη η αντιπολίτευση (μηδέ της αριστεράς εξαιρούμενης) κατήγγειλε την εισφορά σε γη οδηγώντας στην τελική κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα της και στην διατήρηση του άναρχου και εξαιρετικά προβληματικού τρόπου δόμησης των εκτός σχεδίων περιοχών και των περιοχών αυθαιρέτων.

Μεγάλη η συζήτηση σήμερα για το κατά πόσον το Μάτι όταν ξεκίνησε να χτίζεται ήταν δασική η αγροτική γη. Μια συζήτηση που αφορά κυρίως τις νομικές διαστάσεις την όποιας σημερινής παρέμβασης. Αυτό που έχει ωστόσο σημασία είναι ότι το Μάτι σήμερα είναι Δάσος και μάλιστα κατοικημένο . Και θα όφειλε να έχει αυξημένες μέριμνες στον τομέα της πυροπροστασίας.

Β. Οι καταγγελίες για ελλιπή σχεδιασμό περιορισμένα μέσα, μειωμένο προσωπικό, ελλειμματική αντίδραση της πολιτικής προστασίας, ανυπαρξία ενημέρωσης και εκπαίδευσης των πολιτών, έρχονται από κάθε κατεύθυνση. Ας καταγραφούν και ας δημοσιοποιηθούν. Οι τοπικοί Δήμοι, η περιφέρεια, και οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς έχουν ευθύνη. Ευθύνη έχει κεντρικά και η κυβέρνηση σε σχέση με το ποιες ήταν οι ενέργειες της για την αντιπυρική θωράκιση μιας χώρας με υψηλό κίνδυνο φωτιάς, η οποία μέχρι σήμερα έχει υποστεί πλήθος καταστροφές και επανειλημμένα έχει θρηνήσει ανθρώπινες ζωές. Να επισημάνουμε εδώ ότι οι σεισμοί του 1981 και 1999 στην Αθήνα προκάλεσαν σοβαρές τροποποιήσεις στους αντισεισμικούς κανονισμούς με αποτέλεσμα να διαθέτουμε σήμερα έναν ιδιαίτερα αξιόπιστο αντισεισμικό κανονισμό. Ποιες σχετικές ενέργειες ακολούθησαν αντίστοιχες καταστροφές στον τομέα της πυροπροστασίας; Ίσως γιατί θεωρούμε ότι οι δασικές πυρκαγιές που καταστρέφουν κυρίως το φυσικό περιβάλλον δεν συντελούν σε σοβαρές απώλειες, οι δε ανθρώπινες ζωές που χάνονται μέχρι σήμερα θεωρούνταν ατυχή περιστατικά.

Σε μια χώρα λοιπόν που έχει επανειλημμένα βρεθεί αντιμέτωπη με καταστροφικές πυρκαγιές δεν επιτρέπεται να μιλάμε για ασύμμετρα φαινόμενα. Η έννοια του ασύμμετρου φαινόμενου όπως εμφανίζεται σε κάθε σύστημα που χρήζει μέριμνας –προστασίας (φωτιές, πλημμύρες, σεισμοί, τροχαία ατυχήματα κλπ) δεν είναι τίποτε άλλο από υπολογισμός πιθανότητας κόστους. Αυτή η συσχέτιση είναι εγγενής στους όποιους υπολογισμούς. Τι γίνεται όμως όταν ένα ακραία νεοφιλελεύθερο σύστημα βάζει την ανθρώπινη ζωή σε δεύτερη μοίρα. Τι γίνεται όταν αναπτύσσεται μια θεωρεία που υποστηρίζει ότι το κόστος πρόληψης πρέπει να μειωθεί όταν οι στατιστικές πιθανότητες μας λένε πως συμφέρει περισσότερο το κόστος αποζημίωσης των θυμάτων;

Μετά τις φονικές πυρκαγιές της Ηλείας το 2007με τους 63 νεκρούς η πολιτεία δεν απέδωσε καμία ευθύνη. Μόνο κάποιοι από τους συγγενείς κατάφεραν μικρές καταδίκες κάποιων υπευθύνων μετά από πολύχρονους δικαστικούς αγώνες. [1]

Μικρή αλλά όχι άχρηστη υποθήκη αυτής της τραγωδίας είναι η ειδοποίηση που φθάνει σε κάθε σπίτι της περιοχής εκεί γύρω στον Απρίλιο υπενθυμίζοντας την υποχρέωση να έχεις ένα καθαρό οικόπεδο από ξερά χόρτα επί ποινή προστίμου.

Γ. «Το Μάτι θα καεί όταν ο αέρας θα κατέβει με ταχύτητα από το βουνό» αναφέρει μια οικίστρια να λέει συχνά η γιαγιά της. Το Μάτι κάηκε όπως θα καούν και άλλες περιοχές με αντίστοιχα χαρακτηριστικά αν δεν ληφθούν μέριμνες.

Η σημερινή παρέμβαση πρέπει να βασίζεται σε ένα τρίπτυχο:

-Μέριμνα για όσους έχουν πληγεί

Για μια ακόμα φορά (ας κρατήσουμε την πρόσφατη μεγαλειώδη κινητοποίηση αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες), η κοινωνία επιδεικνύει συνοχή και ισχυρά ανακλαστικά. Πλήθος προσφορών σε είδος αλλά και σε χρόνο από τους απλούς πολίτες, αλλά και ελλειμματική οργάνωση και συντονισμός από τους θεσμικούς φορείς. Δύσκολο να τους παρακάμψεις ιδιαίτερα σε μια στιγμή που οι κάτοικοι της περιοχής κατακλύζονται από απελπισία και αντικειμενικά έχουν μεγάλη δυσκολία να αυτοοργανωθούν. Να είμαστε εκεί με εγρήγορση , κατανόηση και σεβασμό στους ανθρώπους που έχουν πληγεί είναι η μια πλευρά της αλληλεγγύης. Η άλλη πλευρά είναι να παραμείνουμε… Μέχρι την αποκατάσταση και τη δικαίωση. Ποιος άραγε θυμάται σήμερα τους πυρόπληκτους της Ηλείας. Η κρατική μέριμνα ολοκληρώθηκε με τα 3000 Ευρώ που μοιράστηκαν με ευκολία.

-Απόδοση ευθυνών

Σε κάθε συνθήκη όσο ακραία και αν είναι υπάρχουν δύο στάδια κατά τα οποία λαμβάνονται αποφάσεις σχετικά με την ασφάλεια των πολιτών. Το πρώτο αφορά την πρόληψη τόσο ως προς την μείωση της πιθανότητας να συμβεί ένα γεγονός όσο και ως προς την προετοιμασία για τη αντιμετώπισή του.

Το δεύτερο αφορά την επιχειρησιακή αντιμετώπιση του ίδιου του γεγονότος, τις αποφάσεις που λαμβάνονται και τους τρόπους που υλοποιούνται Και στα δύο στάδια είναι φανερό ότι υπάρχουν ευθύνες. Διαχρονικές αλλά και σημερινές. Πρέπει να εντοπιστούν και να αποδοθούν. Αλλιώς διαλύεται κάθε έννοια πολιτείας αν ο πολίτης αισθάνεται απόλυτα ανυπεράσπιστος απέναντι σε μείζονες κινδύνους.

-Και από σήμερα πρέπει να σχεδιαστεί το μέλλον

>Με σοβαρή καταγραφή και χαρτογράφηση της περιοχής τόσο ως προς τη εξέλιξή της στο χρόνο όσο και ως προς την κατάσταση μετά τις συνέπειες της πυρκαγιάς

>Με σεβασμό στους πληγέντες και άνοιγμα μιας ουσιαστικής συμμετοχικής διαδικασίας διαβούλευσης για το μέλλον της περιοχής.

>Με νέο σοβαρό διεπιστημονικό σχεδιασμό που θα είναι ταυτόχρονα δίκαιος ως προς τους πληγέντες, αλλά και θα εξασφαλίζει την αναδόμηση του συνολικού οικοσυστήματος της περιοχής την προστασία από μελλοντικές απειλές και την ποιότητα ζωής των οικιστών.

Και η μεθοδολογία μιας τέτοιας παρέμβασης θα πρέπει από σήμερα να εφαρμοστεί προληπτικά στις εκατοντάδες περιοχές με παρόμοια χαρακτηριστικά που ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωπες με τέτοιες «ασύμμετρες» απειλές.

Οι χωρικές και όχι μόνο πολιτικές στην μεταπολεμική Ελλάδα σημαδεύτηκαν από την χωρίς κανόνες υπεράσπιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η τελευταία κυβέρνηση που οδηγήθηκε να κυβερνήσει στο όνομα της αριστεράς δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας μέχρι σήμερα υπήρξαν συνένοχα, αδιάφορα, παθητικά επικριτικά. Κάποιες κριτικές φωνές ήταν σχεδόν πάντα μειοψηφικές. Σήμερα δεν υπάρχει πλέον κανένα δικαίωμα στη σιωπή.

[1] http://newpost.gr/ellada/491024/epikyrwthhkan-oi-poines-gia-tis-fonikes-pyrkagies-toy-2007-sthn-hleia

Η αισθητική του τοπίου. Άρθρο - επιστολή του εικαστικού Γιάννη Καστρίτση, με αφορμή τα αιολικά στα Άγραφα

πηγή:https://www.evrytanika.com/index.php?option=com_content&view=article&id=1257146:2018-07-19-10-27-56&catid=62:2011-12-17-20-13-22&Itemid=162

σημείωση για την ανάγνωση: δύσκολο να αφήσεις απαρατήρητη  την όποια φράση και την όποια λέξη απ'' όσα ο επιστολογράφος αναφέρει. Επεσήμανα με διαφορετικό χρώμα χαρακτήρων όσα βαθιά κέντρισαν τον υπαρξισμό μου.  

Αλήθεια ποιον ενδιαφέρει στις μέρες μας η ακεραιότητα της φύσης και πολύ περισσότερο αυτό που θα λέγαμε η αισθητική του τοπίου; Η αισθητική ανάγνωση της φύσης είναι ιστορικά και ιδεολογικά προσδιορισμένη και ξεκινά όταν ο άνθρωπος αποδεσμευμένος από τον καθημερινό πρακτικό βίο της επιβίωσής έχει την δυνατότητα να ατενίσει την φύση χωρίς καμιά σκοπιμότητα και κέρδος παρά μόνο την αισθητική απόλαυση και την εσωτερική του πληρότητα.

Η πλειονότητα των ανθρώπων που έζησαν και ζουν μέσα στην φύση την προσλαμβάνουν με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν του αποστασιοποιημένου επισκέπτη- παρατηρητή. Για αυτούς η φύση ήταν μέρος της καθημερινότητας τους και έπρεπε εκ των πραγμάτων να συνεργάζονται μαζί της, αν ήθελαν να επιβιώσουν. Το αποτέλεσμα αυτής της αμοιβαιότητας ήταν ο άνθρωπος να ζήσει στην μακραίωνη ιστορία του με μια ισορροπημένη σχέση με το φυσικό του περιβάλλον.

Σημαντικό στοιχείο του τοπίου είναι ότι έχει τη δυνατότητα διαρκώς να μεταμορφώνεται, να μας εκπλήσσει. Το ίδιο τοπίο δεν μπορούμε να το ξαναδούμε ποτέ. Τ’ Άγραφα κάθε μέρα είναι και διαφορετικά, άλλα βουνά, για αυτό μας γεννάται και μας ξαναγεννάτε η επιθυμία να ανεβαίνουμε για να τα απολαύσουμε. Σαν έναν πίνακα ζωγραφικής που θέλουμε να τον ξαναβλέπουμε ή ένα καλό τραγούδι που θέλουμε να το ξανακούμε.

Το βουνό, οι κορφές πάντα περιείχαν έναν συμβολισμό για τον άνθρωπο. Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλές θρησκείες ήταν τόπος κατοικίας των θεών. Περιείχαν μυστήριο, ήταν το απόρθητο σημείο, ένας τόπος προσκυνήματος. Ήταν ο συμβολικός στόχος της πνευματικής προσωπικής και συλλογικής ανύψωσης. Για να φτάσει κανείς στην κορφή έπρεπε σωματικά και πνευματικά να κοπιάσει, να κάνει θυσίες να αποδεχτεί την θνητότητά του.

Στα δημοτικά μας τραγούδια οι κορφές είναι ο προνομιακός τόπος των αετών, το σημείο που ο άνθρωπος πάντα ζηλεύει και προσδοκά να φτάσει. Στερώντας από τον αετό την κορφή του ο άνθρωπος αυτοτραυματίζεται και ο ίδιος. Ο πληγωμένος αετός των δημοτικών τραγουδιών είναι ταυτόχρονα και ο τραυματισμένος, έκπτωτος άνθρωπος.

Για αυτό οι κορφές πρέπει να μένουν αλώβητες στους αιώνες, σημεία προς μια εν δυνάμει κατάκτηση.

Με την τοποθέτηση σιδερένιων τεράτων στις κορφές των βουνών, άνω των εκατό μέτρων χάνεται το μέτρο, η κλίμακα, απομαγεύονται οι κορφές, ο άνθρωπος υποβιβάζεται σε κηλίδα.

Ο άνθρωπος των ημερών μας στο όνομα της κυριαρχίας και της εκμετάλλευσης της φύσης χωρίς μέτρο και σχέδιο, θεωρεί ότι η φύση είναι χειραγωγήσιμη και ότι έχει την απόλυτη κυριαρχία. Όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Για αιώνες ο άνθρωπος έζησε σε μια σχέση συνεργασίας και αμοιβαιότητας με το φυσικό του περιβάλλον.

Οι άνθρωποι που έζησαν στον ορεινό όγκο των Άγράφων, αγάπησαν και συνεργάστηκαν με αυτόν τον σκληροτράχηλο τόπο. Τον τόπο τους τον έκαναν τραγούδια για να απαλύνουν τον κόπο και τον πόνο τους και μας τον παρέδωσαν ακέραιο. Σήμερα για γνωστούς λόγους που δεν είναι του παρόντος ο θνήσκων αυτός τόπος ρήμαξε. Κάποιοι αποφάσισαν τώρα που είναι ευάλωτος να τον βγάλουν στο σφυρί, να τον ξεπουλήσουν, πράγμα που δεν το αποτολμούσαν χρόνια πριν όταν ο τόπος ήταν ζωντανός.

Όταν ο πατέρας μου στα 88 χρόνια για πρώτη φορά μπήκε στο νοσοκομείο για μια επέμβαση μου είπε ότι ήθελε να φύγει, να ξαναεπιστρέψει στον τόπο του, στο χωριό, εκεί που τον γνωρίζουν οι πέτρες και τα δένδρα. Εμείς τι θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές που θα θελήσουν να επιστρέψουν, να κατοικήσουν ή να επισκεφτούν αυτόν τον τόπο; Σιδερένια κουφάρια στις κορφές των βουνών!

Η απόφαση της κυβέρνησης και του πρώην Δημάρχου Αγράφων να υπογράψουν την τοποθέτηση ανεμογεννητριών στα αλπικά τοπία των Αγράφων, δηλαδή να καταστρέψουν έναν μοναδικό τόπο, γεννά πολλά ερωτηματικά.

Ας μην αφήσουμε «τους καλοθελητές της πράσινης ανάπτυξης» να μείνουν στην ιστορία για την καταστροφή για πάντα ενός μοναδικού οικοσυστήματος, ενός από τα σημαντικότερα αλπικά τοπία και πολιτισμικά περιβάλλοντα της Ελλάδας αλλά και του κόσμου. Στον τόπο που άφησαν τα ίχνη τους ο Ευγένιος ο Αιτωλός, ο Κατσαντώνης, τον τόπο της Αντίστασης και της Ελεύθερης Ελλάδας αλλά και το πιο σημαντικό τον τόπο των πατεράδων μας, του αγροτοποιμενικού πολιτισμού που μας τον παρέδωσαν ακέραιο. Είναι ιεροσυλία, ένα εν εξελίξει έγκλημα στην μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων.

Τα Άγραφα ανήκουν σε όλο τον κόσμο και κανείς δεν έχει κάποιο προνομιακό ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ακόμη και αν το όφελος για τον Δήμο είναι μεγάλο, οφείλει να διαφυλάξει αυτή την κληρονομιά.

Ας μου επιτραπεί να μιλήσω με τη διττή ιδιότητά μου, ως δημότης Δάφνης που έζησε και μεγάλωσε σε αυτόν τον τόπο, αλλά και ως ζωγράφος που αργότερα προσπάθησε με κάθε τρόπο, μέσα από το έργο του να αναδείξει αυτόν τον τόπο και να τιμήσει τους ανθρώπους του. Με αυτή την διπλή ιδιότητα θα ήθελα να απευθύνω έκκληση στο νυν δήμαρχο και στο δημοτικό συμβούλιο Αγράφων να πάρουν σαφή θέση ενάντια στο σχεδιαζόμενο έγκλημα. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι ανάπτυξης ενός τόπου.

Τα Άγραφα που δημιουργήθηκαν πριν από τριάντα πέντε εκατομμύρια χρόνια πρέπει να μείνουν όπως είναι και να κρατήσουν ακέραια την μορφολογία που ο χρόνος σμίλεψε.

Είναι πολύ πιο δύσκολο να δημιουργείς από το να καταστρέφεις!

Το τοπίο που αντικρίζουμε απέναντί μας έχει τις ίδιες αναλογίες με αυτό που έχουμε μέσα μας. Αν το καταστρέψουμε κάτι θα αλλάξει και εντός μας, αλλά τότε θα είναι πολύ αργά...

Γιάννης Καστρίτσης

(Ο Γ. Κ. είναι δημότης Δάφνης Αγράφων και είναι Επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας)

Μουσική διαδήλωση-εκδήλωση στα Εξάρχεια (update)

Η Εκδηλωση Αναβλήθηκε λόγω καιρού για την Πέμπτη 21/6 την ίδια ώρα και με το ίδιο πρόγραμμα..

Ενάντια στις ναρκομαφίες

τον κοινωνικό κανιβαλισμό

και την αστυνομική καταστολή

Αγαπάμε τα Εξάρχεια
Μένουμε στα Εξάρχεια
Ζούμε στα Εξάρχεια

Αν θέλουμε να αγωνιστούμε για τα Εξάρχεια που αγαπήσαμε, ας ενισχύσουμε την εκδήλωση με την παρουσία μας.

(σε περίπτωση βροχής υπάρχει η δυνατότητα μέρη της εκδήλωσης να λειτουργήσουν σε στεγασμένους χώρους). Παράλληλα θα υπάρξει σχετική ενημέρωση.
ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Τράπεζες: η παρανομία στο DNA τους (ΙΙ)

πηγή: https://deltio.tnomik.gr/decisions

Στον παραπάνω πίνακα αποκαλύπτεται  σε όλη την έκταση το αποκρουστικό πρόσωπο του τραπεζικού παρακράτους. Σε ένα σύστημα δικαστικής εξουσίας που έχει εθιστεί να αποδίδει στο ακέραιο τη δικαιοσύνη των τραπεζών, υπήρξαν πολλοί δικαστές που, κάτω από το βάρος των πραγματικών στοιχείων, δεν μπόρεσαν να γείρουν τη ζυγαριά προς τη μεριά των τραπεζών. Βέβαια η διαδικασία της δικαστικής εναντίωσης των οφειλετών για την εκτιμηθείσα  αξία του ακινήτου με την οποία βγαίνει στο σφυρί, αποτελεί ένα από τα πολλά στάδια μιας δικαστικής διαμάχης με τις τράπεζες, στα οποία ο κάθε οφειλέτης έχει ηττηθεί παρα-κράτος. Αυτή είναι ίσως η τελευταία μάχη στην οποία και ελπίζει να κερδίσει λίγες χιλιάδες ευρώ ή  λίγο χρόνο ακόμη, πριν η αξιοπρέπειά του βγεί στο σφυρί μπιρ παρά. 

Σαν μαυραγορίτες

Αυτοί οι οφειλέτες, έστρεψαν τον θυμό τους προς τα εκεί που έπρεπε, ξοδεύοντας (είχαν τη δυνατότητα). Είναι όμως χιλιάδες αυτοί που στρέφουν το θυμό τους στον ίδιο τους το εαυτό, είτε γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να προσφύγουν με νομικά μέσα, είτε γιατί έμαθαν για τα καλά πως η δικαιοσύνη των τραπεζών μόνο κατάθλιψη και θάνατο μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία. Όσοι δανείστηκαν για να αγοράσουν ένα σπίτι, όψιμα-πολύ όψιμα, ανακάλυψαν πης συνήψαν αγοραπωλησία με έναν μαυραγορίτη, την τράπεζα. Τους πούλησε το σπίτι ακριβά (φούσκα) και τώρα το αγοράζει (παίρνει πίσω) μπιρ παρά. Ας σκεφτούμε τον μαυραγοριτισμό της χρυσής λίρας στην κατοχή. Ή το σύγχρονο ήπιο μαυραγοριστισμό με το εμπόριο των λιρών. Αγορά 252 ευρώ, πώληση 304 ευρώ (σημερινές τιμές).

Όλη αυτή η δόλια μεθόδευση ξεκίνησε σε ανύποπτους χρόνους, με την επικουρία του κράτους, του φορολογικού και αναπτυξιακού οίστρου των κυβερνήσεών του, εποχές όπου ως γνωστόν οι φύλακες των ονείρων μας διήγαν βίον τριφυλλόν και ύπνον μακάριον.

Βέβαια η φάμπρικα των εμπορικών αξιών δεν είναι το μόνο όπλο των τραπεζών. Σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στο βάσανο της γραφειοκρατίας και την κωλυσιεργία των τραπεζών να τηρήσουν ακόμη και αυτά που οι ίδιες εισηγήθηκαν να ψηφισθούν σαν νόμοι (Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών). Μια τρίτη φάμπρικα είναι αυτή της τοκογλυφίας και της με κάθε τρόπο διόγκωσης της αρχικής οφειλής σε σημείο που είναι αδύνατο και πολλές φορές ασύμφορο στον οφειλέτη να ανταποκριθεί ακόμη και στην πιο ευνοϊκή πρόταση ρύθμισης που θα του κάνει η τράπεζα. Αλλά για αυτή τη φάμπρικα θα γράψουμε μια άλλη φορά.

Αυτοί οι 782 πολίτες που τόλμησαν να εναντιωθούν στην κατάφωρη αδικία γνώριζαν από πριν τον απηνή διωγμό που θα υποστούν από το παρακράτος των τραπεζών για αυτή τους την "αναίδεια". Παρακολουθώντας ανελλιπώς πάνω από τέσσερα χρόνια τους πλειστηριασμούς, μάθαμε πως όποιος οφειλέτης τόλμησε να προσφύγει δικαστικά κατά της αυθαιρεσίας των τραπεζών σε οποιοδήποτε στάδιο - ακόμη και σε αυτό της ανακοπής της διαταγής πληρωμής, μπήκε στον κατάλογο προγραφών, γνωρίζοντας το σκληρό πρόσωπο της δανείστριας τράπεζας: Κανένας συμβιβασμός, καμμιά ρύθμιση, κανένας οίκτος. Πλειστηριασμός ! Πρόσφατα μάλιστα τρείς οφειλέτες που είχαν δικαιωθεί ως προς την αξία του ακινήτου τους μπήκαν σε πρώτη προτεραιότητα στη λίστα των πλειστηριασμών. Οι οφειλέτες αυτοί έχασαν τα σπίτια τους (πρώτες κατοικίες).

Πιο συγκεκριμένα:

Από 1/1/2017 έως και σήμερα (6/6/2018) 782 οφειλέτες που τα ακίνητά τους έχουν μπεί στη διαδικασία του πλειστηριασμού, προσέφυγαν δικαστικά προκειμένου να επανεκτιμηθεί η εμπορική αξία του ακινήτου τους. Βάσει της ισχύουσας από το 2016 νομολογίας σαν αξία εκπλειστηριασμού λαμβάνεται υπόψη όχι η αντικειμενική αξία που ίσχυε έως και το 2015 αλλά η εκτιμώμενη εμπορική. Οι εκτιμητικές αρμοδιότητες έχουν από το νόμο παραχωρηθεί στο σώμα πιστοποιημένων εκτιμητών και αρμόδιο υπουργείο είναι αυτό της Ανάπτυξης. Η σχετική νομολογία είναι εδώ. Οι εκτιμητές είναι είτε εταιρείες ειδικού σκοπού-κατά βάση θυγατρικές των τραπεζών, είτε μεμονωμένοι μηχανικοί ή οικονομλόγοι. Το πόσο αντικειμενική και δίκαιη είναι η κρίση τους φαίνεται από τα στοιχεία που θα παραθέσουμε στη συνέχεια. Περιληπτικά να αναφέρουμε πως βάσει των δικαστικών αποφάσεων οι νέες τιμές που προσδιορίζονται είναι από 30% και πάνω από την ήδη αξία που προσδιορίστηκε από τους εκτιμητές.

Στατιστικά στοιχεία από 1//1/2017 έως 5/6/2018
πηγή: https://deltio.tnomik.gr/decisions

Στην περίοδο αυτή κρίθηκαν συνολικά 781 περιπτώσεις ενστάσεων για αναπροσαρμογή τιμής εκκίνησης
Έγιναν δεκτές 552 ποσοστό 70,6%
Απορρίφθηκαν 217 ποσοστό 27,8%
Αναρμοδιότητα δικαστηρίου 12 ποσοστό 1,4%

Πρωτοδικείο Αθήνας 

Κρίθηκαν σύνολο 201 περιπτώσεις
Έγιναν δεκτές 163 ποσοστό 81,10%
Απορρίφθηκαν 37 ποσοστό 18,40%
Αναρμοδιότητα δικαστηρίου 1 ποσοστό 0,5%

Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης 

Κρίθηκαν σύνολο 114 περιπτώσεις
Έγιναν δεκτές 56 ποσοστό 49,1%
Απορρίφθηκαν 53 ποσοστό 46,5%
Αναρμοδιότητα δικαστηρίου 5 ποσοστό 4,4%

Από τη σύγκριση μεταξύ Αθηνών και Θεσσαλονίκης ενδέχεται να προκύπτει ότι η ζυγαριά των δικαστών της συμπρωτεύουσας γέρνει προς τη μεριά των τραπεζών. 

ερώτημα αδαούς
προκύπτει αδίκημα ή συνέργεια σε αδίκημα ποινικού και αστικού χαρακτήρα με βάση αυτά τα αποτελέσματα ; Και  πως για παράδειγμα ο Σύλλογος Μηχανικών ή οι όποιες αρμόδιες αρχές σκέφτονται να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο ; Διότι μιλάμε για το Σώμα Πιστοπιημένων Εκτιμητών το οποίο υποτίθεται διασφαλίζει τα συμφέροντα και των οφειλετών.

Τράπεζες: η παρανομία στο DNA τους (I)

Η "αντιδεοντολογική" εφαρμογή του Κώδικα Δεοντολογίας

του Αργύρη Αργυριάδη

Διαβάζουμε κατά καιρούς ότι οι τράπεζες προσπαθούν να ρυθμίσουν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια των οφειλετών και ότι το πρόβλημα των "κόκκινων" δανείων αποτελεί πυριτιδαποθήκη στο μαλακό υπογάστριο του τραπεζικού συστήματος. Συμβαίνει, όμως, πράγματι αυτό; Και ποιές οι κυρώσεις των τραπεζών αν δεν χρησιμοποιούν επαρκώς τα νομικά εργαλεία που θέσπισε η πολιτεία (κώδικας δεοντολογίας, εξωδικαστικός μηχανισμός κλπ), τη στιγμή μάλιστα που στην πράξη τις τεράστιες κεφαλαιακές απώλειες τους κληθήκαμε - και θα ξανακληθούμε - να καλύψουμε συλλήβδην οι πολίτες και οι μέτοχοι αυτών;

Κατ’ εφαρμογή του Ν. 4224/2013, θεσπίστηκε για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων ιδιωτών και επιχειρήσεων από την Τράπεζα της Ελλάδος, με την υπ’ αρ. 116/1/25.08.2014 Απόφαση της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων, ο Κώδικας Δεοντολογίας. Ο τελευταίος θέτει ως κύριο και πρωταρχικό στόχο του την εξεύρεση συναινετικής λύσης μεταξύ δανειολήπτη και πιστωτικού ή χρηματοδοτικού ιδρύματος προκειμένου να μειωθεί με συμβιβαστικό τρόπο το δυσθεώρητο ύψος των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Βασική υποχρέωση που συνεπάγεται η εφαρμογή του Κώδικα, αποτελεί η τήρηση των διαδικασιών του, πριν την τυχόν καταγγελία της πιστωτικής σύμβασης. Κάθε τραπεζικό ίδρυμα, λοιπόν, υποχρεούται να θεσπίσει λεπτομερώς καταγεγραμμένη Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων (Δ.Ε.Κ.), στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν φυσικά ή νομικά πρόσωπα, πρωτοφειλέτες, συνοφειλέτες και εγγυητές, εφόσον διατηρούν τον χαρακτηρισμό του "συνεργάσιμου δανειολήπτη", όπως ορίστηκε με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Διαχείρισης ιδιωτικού Χρέους του Ν. 4224/2013.

Ειδικότερα, ένας δανειολήπτης είναι συνεργάσιμος έναντι των δανειστών του όταν: (i) παρέχει πλήρη και επικαιροποιημένα στοιχεία επικοινωνίας στους δανειστές, (ii) είναι διαθέσιμος σε επικοινωνία με τον δανειστή και ανταποκρίνεται με ειλικρίνεια και σαφήνεια σε κλήσεις και επιστολές του, (iii) προβαίνει σε πλήρη και ειλικρινή γνωστοποίηση πληροφοριών προς τον δανειστή αναφορικά με την τρέχουσα οικονομική του κατάσταση (iv) προβαίνει σε πλήρη και ειλικρινή γνωστοποίηση πληροφοριών, προς το δανειστή και (ν) συναινεί σε διερεύνηση εναλλακτικής πρότασης αναδιάρθρωσης με το δανειστή.

Περαιτέρω, η θεσπισθείσα Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων αποτελείται από πέντε στάδια. Κατά το πρώτο στάδιο, το ίδρυμα επικοινωνεί με τον πρωτοφειλέτη και, αν υπάρχει, τον εγγυητή, και του ζητεί να παράσχει τα απαιτούμενα οικονομικά στοιχεία. Στο δεύτερο και τρίτο στάδιο γίνεται συγκέντρωση και αξιολόγηση, αντίστοιχα, των οικονομικών στοιχείων του οφειλέτη, στο τέταρτο η τράπεζα οφείλει να προτείνει κατάλληλες λύσεις ρύθμισης και το πέμπτο στάδιο περιλαμβάνει τη διαδικασία εξέτασης των τυχόν ενστάσεων.

Η τράπεζα σε όλη τη διάρκεια του σταδίου της αξιολόγησης, οφείλει να καταβάλλει κάθε εύλογη προσπάθεια για να συνεργαστεί με τον δανειολήπτη προκειμένου να προσδιορίσει με ακρίβεια την ικανότητά του για αποπληρωμή του χρέους, με στόχο να καταλήξουν σε μια κατάλληλη λύση πριν προβεί σε καταγγελία της σύμβασης και εκκινήσει νομικές ενέργειες αναγκαστικής είσπραξης της καθυστερούμενης απαίτησης.

Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που μια τράπεζα λειτουργήσει ετσιθελικά και δεν τηρήσει την ανωτέρω προβλεπόμενη διαδικασία; Δυστυχώς μια τάση στη νομική θεωρία που γίνεται και αποδεκτή από πρόσφατες αποφάσεις  που είδαν το φως της δημοσιότητας θεωρεί τις προβλέψεις του ανωτέρω Κώδικα ένα απλό … ευχολόγιο κρίνοντας ότι η τράπεζα μπορεί να κάνει εντέλει ό,τι θέλει και εναπόκειται στην Τράπεζα της Ελλάδας να της επιβάλει τυχόν διοικητικές κυρώσεις. Είναι όμως έτσι;

Ο Κώδικας Δεοντολογίας αποτελεί κανονιστική διοικητική πράξη, εκδοθείσα κατόπιν νομοθετικής εξουσιοδότησης, που θέτει κανόνες ουσιαστικού δικαίου (τραπεζικού ή αστικού), δηλαδή κανόνες θετικού αυστηρού δικαίου (hard law). Περαιτέρω, μολονότι δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη, οι συγκεκριμένες διατάξεις είναι αναγκαστικού δικαίου (ius cogens). Τούτο συνάγεται ερμηνευτικά από τη φύση και το σκοπό των συγκεκριμένων διατάξεων. Οι τελευταίες αποσκοπούν στην προστασία του ασθενέστερου συμβαλλόμενου (δηλαδή του υπερήμερου δανειολήπτη) και στη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος (συστημική σταθερότητα). Η τελευταία δεν μπορεί να εξαρτάται αποκλειστικά από την ωριμότητα ή καλοπιστία μεμονωμένων τραπεζικών στελεχών. Για αυτό  κρίθηκε σκόπιμο από το νομοθέτη να ενταχθεί σε ένα διακριτό και συνεκτικό κανονιστικό πλαίσιο.

Συνεπώς, η μη τήρηση του Κώδικα δεν συνεπάγεται μόνον κυρώσεις εποπτικής ή ελεγκτικής φύσης από την ΤτΕ. Αντιθέτως δίνει το δικαίωμα και στον ίδιο τον οφειλέτη να επικαλεστεί την ακυρότητα της σχετικής καταγγελίας με επίκληση διατάξεων του Αστικού Κώδικα, καθόσον δεν υπάρχει κανένα κενό νόμου. Και τούτο διότι η διάταξη του άρθρου 174 ΑΚ καλύπτει το υποτιθέμενο κενό στις διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας.

Πράγματι, σύμφωνα με την ΑΚ 174, δικαιοπραξία που αντιβαίνει σε απαγορευτική διάταξη του νόμου, αν δεν συνάγεται κάτι άλλο από την παραβιαζόμενη διάταξη, είναι άκυρη (απόλυτη ακυρότητα). Η ΑΚ 174 αποτελεί "λευκό κανόνα" δικαίου αφού η εφαρμογή της απαιτεί την ανεύρεση των απαγορευτικών διατάξεων που θα τη συμπληρώσουν. Συνεπώς εφόσον υφίσταται κανόνας επιτακτικού δικαίου που παραβιάζεται (όπως για παράδειγμα ο Κώδικας Δεοντολογίας) τότε σε συνδυασμό με το άρθρο 174 ΑΚ, η συγκεκριμένη δικαιοπραξία είναι άκυρη. Προφανές είναι ότι υπό αντίθετη ερμηνεία θα επιβραβεύονταν συμπεριφορές που τελούνται προς καταστρατήγηση του νόμου (in fraudem legis) δηλαδή επιφέρουν αποτελέσματα που αποδοκιμάζονται από το νόμο.

Σε κάθε περίπτωση ο οφειλέτης μπορεί να επικαλεστεί καταχρηστική συμπεριφορά (ΑΚ 281) της τράπεζας σε περίπτωση μη εφαρμογής του Κώδικα αρκεί να αποδείξει ότι η παράλειψη τήρησης της προβλεπόμενης διαδικασίας δεν εξυπηρετεί κάποιο εύλογο συμφέρον της τράπεζας αλλά αντίθετα συνεπάγεται ζημία για τον πιστούχο, με αποτέλεσμα η ανωτέρω συμπεριφορά της τράπεζας να υπερβαίνει προφανώς τα όρια τα οποία επιβάλλονται από την καλή πίστη και από τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος.

Εάν υιοθετήσουμε την αντίθετη άποψη τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι εύλογα. Τι ανάγκη είχαμε τη θεσμοθέτηση "Κώδικα Δεοντολογίας" αφού η επίκληση της "φιλευσπλαχνίας" ή "καλοπιστίας" μιας τράπεζας δεν απαιτούσε τη ψήφιση νέου νόμου; Και εντέλει όσοι κομπορρημονούσαν ότι δεν θα "αφήσουν κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη" - και σήμερα ψηφίζουν πλειοψηφικά στη βουλή – επικροτούν μια τέτοια "λειψή" προστασία του οφειλέτη;

Ασχέτως πολιτικής προσέγγισης το νομικό οπλοστάσιο κατά τη γνώμη μας υπάρχει. Αρκεί να ερμηνευτεί ορθά και να εφαρμοστεί με κοινωνική ενσυναίσθηση από τα αρμόδια δικαστήρια που καλούνται για άλλη μια φορά να υπερβούν κυβερνητικές αβελτηρίες και νομοτεχνικές αστοχίες ...

* Ο κ. Αργύρης Αργυριάδης είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω, Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής & Διαχειριστής Αφερεγγυότητας

πηγή: www.alf.gr

Να σταματήσει η καταστολή των πολιτών που αντιστέκονται στην υφαρπαγή λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.

Να σταματήσει η καταστολή των πολιτών που αντιστέκονται 

στην υφαρπαγή λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.

Η Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών καταγγέλλει την νέα δίωξη που ασκήθηκε στο μέλος του Συντονισμού Συλλογικοτήτων και πρόεδρο του Δ.Σ. του Ζ΄ Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσ/νίκης, Ηλία Σμήλιο, ο οποίος κατηγορείται για «παρακώληση διενέργειας πλειστηριασμού από κοινού» στις 28/9/2016, στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης.
Το «αδίκημα» που του αποδίδεται αφορά την αποτροπή αρπαγής, από την Τράπεζα Πειραιώς, του σπιτιού του Μιχάλη Π. και της πολυμελούς άπορης οικογένειάς του, με τον ίδιο κι ένα παιδί ΑΜΕΑ!

Κυβέρνηση, «θεσμοί» και τράπεζες, πατώντας πάνω στο έδαφος της ευρύτατης κοινωνικής εξαθλίωσης που προκαλούν οι μνημονιακές πολιτικές, μεθοδεύουν την κλοπή της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης μεταφοράς πλούτου από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα στις τράπεζες και στο μεγάλο κεφάλαιο. Για την υλοποίηση αυτής της πολιτικής ασκείται μία πρωτοφανής καταστολή σε βάρος των πολιτών που αντιστέκονται, με την ψήφιση ιδιωνύμων, την άγρια αστυνομοκρατία, τις διώξεις και τους ξυλοδαρμούς πολιτών έξω από τα γραφεία των μεγαλοσυμβολαιογράφων που υλοποιούν τους ηλεκτρονικούς, πλέον, πλειστηριασμούς. 

Στοιχείο αυτής της καταστολής αποτελεί και η δικαστική δίωξη που ασκήθηκε στον Η. Σμήλιο, αλλά και σε άλλους αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών, στο Ναύπλιο, στην Αθήνα, στο Αγρίνιο και σε άλλες πόλεις. 

Για μια ακόμη φορά επαναλαμβάνουμε ότι η καταστολή τους δεν μας τρομάζει. Αντίθετα, αποδεικνύει ότι το κίνημα κατά των πλειστηριασμών έχει καταφέρει να γίνει πραγματικά επίφοβο γι’ αυτούς που απειλούν την λαϊκή κατοικία και περιουσία.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Η. Σμήλιο και απαιτούμε: 

• Την άμεση παύση κάθε δίωξης και την απόσυρση όλων των κατηγοριών σε βάρος του Ηλία Σμήλιου και των άλλων αγωνιστών κατά των πλειστηριασμών.
• Την κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και κατασχέσεων και την προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, με την καθιέρωση του ακατάσχετου της πρώτης κατοικίας και τη σεισάχθεια για τα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών προς τις τράπεζες και το κράτος.
• Την κατάργηση του ιδιωνύμου και τον τερματισμό των διώξεων και της καταστολής του κινήματος. 

Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών

Πλατεία Εξαρχείων, εκδηλώσεις ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή

 

Eκδηλώσεις στην πλατεία Εξαρχείων
-για μικρούς και μεγάλους-

Στα πλαίσια των αγώνων που δίνουμε μαζί με άλλες συλλογικότητες των Εξαρχείων ενάντια στις ναρκομαφίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την κρατική καταστολή, διοργανώνουμε με άλλες συλλογικότητες πολιτιστικές και πολιτικές εκδηλώσεις πάνω στην πλατεία Εξαρχείων.
Μια πρώτη εκδήλωση γίνεται την Κυριακή 6 Μάη.
Σας περιμένουμε όλους και όλες -μικρούς και μεγάλους.

Σχετικό είναι το κάλεσμα που ακολουθεί.

Τα Εξάρχεια είναι μια γειτονιά όπου εδώ και δεκαετίες φιλοξενούνται, στεγάζονται και περιφρουρούνται κοινωνικοί αγώνες που αναπτύσσονται στην Αθήνα. Λόγω του πολιτικού χαρακτήρα τους, τα Εξάρχεια, αποτελώντας αγκάθι στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας, ήταν και είναι μόνιμα στο στόχαστρο της καταστολής του κράτους. Αλλά ο κρατικός σχεδιασμός δεν περιορίζεται στην καταστολή. Η γειτονιά επιχειρείται να υποβαθμιστεί και να αποπολιτικοποιηθεί, αλλάζοντας φυσιογνωμία.

Μαφίες και εμπόριο ναρκωτικών, συμμορίες και άτομα με αντικοινωνικές συμπεριφορές (κλοπές, ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα, βία, σεξισμός,) που με άξονα τη λογική «στα Εξάρχεια δεν έχει αστυνομία, άρα επιτρέπονται όλα» παρασιτούν εις βάρος των κατοίκων, εις βάρος των αγωνιστών, εις βάρος των αγώνων που έχουν δοθεί και δίνονται. 

Οι φορές που οι κάτοικοι και οι αγωνιζόμενοι κλήθηκαν να υπερασπιστούν τα Εξάρχεια δεν είναι λίγες. Από την αρχή της προσφυγικής κρίσης στο πνεύμα του κοινωνικού αγώνα, εδώ εκφράστηκε και η συμπαράσταση, σε χιλιάδες εκτοπισμένους που βιώνουν την απόλυτη έκφραση της κρατικής βίας, τον πόλεμο. Η υπεράσπιση των Εξαρχείων μας αφορά εξίσου όλους. Ντόπιους και ξένους. Η δυνατότητα να ζούμε μαζί δεν μας χαρίστηκε από κανέναν. Και δε θα την χαρίσουμε σε κανέναν. Το γεγονός πως εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες φιλοξενούνται στην περιοχή δεν είναι αυτονόητο, ούτε μπορεί να συμβεί σε άλλες περιοχές της Αθήνας. Συμβαίνει γιατί κάποιοι έδωσαν σκληρούς αγώνες για να παραμείνει η γειτονιά ανοιχτή και φιλόξενη. Και αυτό έχουμε την απαίτηση να το σεβαστούν όλοι.

Καλούμε εσάς τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους, τους επισκέπτες, όσους αγαπούν αυτήν τη γειτονιά και όσους θέλουν να βρίσκονται στα Εξάρχεια χωρίς φόβο στον αγώνα που δίνουμε ενάντια στα κρούσματα αντικοινωνικής βίας και ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό που μας επιβάλλουν οι από τα πάνω. Η σχετική απουσία αστυνόμευσης εντός των Εξαρχείων δεν πρέπει να αφήσει χώρο στην ασυδοσία. Αντίθετα, θα πρέπει να περιφρουρηθεί και να αξιοποιηθεί στην κατεύθυνση δημιουργίας δομών κοινωνικής αυτοοργάνωσης. Σε αυτόν τον αγώνα δε θέλουμε απλά την συγκατάβασή σας, αλλά τη συμμετοχή σας. Θέλουμε μαζί να ξανακάνουμε τη γειτονιά μας βιώσιμη για όλους, γιατί μόνο ξεκινώντας από τα καθημερινά μας προβλήματα θα μάθουμε να χτίζουμε ένα νέο κόσμο, ένα κόσμο ειρήνης και αλληλεγγύης.

Ας μάθουμε να ζούμε μαζί, ας αγωνιστούμε μαζί.

Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων
Απρίλης 2018

Μια μέρα εκδηλώσεων στην πλατεία Εξαρχείων

Νόμος κατσέλη: στο στόχαστρο των τραπεζών

 

Στο… στόχαστρο των Τραπεζών τα “κόκκινα δάνεια” στο Νόμο Κατσέλη

Από κόσκινο περνούν οι τράπεζες τους 160.000 δανειολήπτες, οι οποίοι έχουν λάβει 280.000 δάνεια (καταναλωτικά, στεγαστικά) και έχουν ενταχθεί από το 2010 έως και σήμερα στον νόμο Κατσέλη.

Ο διαχωρισμός έχει ήδη γίνει και αφορά δύο κατηγορίες: 45.000 δανειολήπτες που έχουν πάρει δάνειο από μία τράπεζα και 115.000 – την τύχη των οποίων αποκάλυψε το Euro2day.gr – που χρωστούν σε περισσότερα από δύο πιστωτικά ιδρύματα. Η πρώτη κατηγορία χρωστά συνολικά 4 δισ. ευρώ και η δεύτερη 13,5 δισ. ευρώ.

Το ξεσκόνισμα των δανειοληπτών από τις τράπεζες στοχεύει στην… εμβολή του νόμου μέσω των ρυθμίσεων που θα προτείνουν τους επόμενους μήνες και στις δύο κατηγορίες δανειοληπτών.

Η κινητοποίηση των τραπεζών πυροδοτήθηκε και από την πίεση της εποπτικής αρχής, της Τράπεζας της Ελλάδος, η διοίκηση της οποίας έχει κατ’ επανάληψη αναφερθεί στο γεγονός ότι το δανειακό χαρτοφυλάκιο που απολαμβάνει νομική προστασία (σ.σ. δηλαδή τα 17,5 δισ. ευρώ) είναι ιδιαίτερα μεγάλο και οι υποθέσεις πρέπει να επαναξετασθούν καθώς σε αυτές κρύβονται χιλιάδες στρατηγικοί κακοπληρωτές.

Με βάση τα τελευταία στοιχεία των τραπεζών από τους 160.000 δανειολήπτες που έχουν ενταχθεί στον νόμο, οι 48.000 διαθέτουν κινητή περιουσία και δεν πληρώνουν από επιλογή.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Euro2day.gr εδώ και δύο μήνες οι τράπεζες «σκαλίζουν» 45.000 δανειολήπτες, οι οποίοι έχουν αθροιστικά δάνεια 4 δισ. ευρώ και χρωστούν ο καθένας σε μία τράπεζα.

Τα δάνεια που έχει χορηγήσει καθεμία από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες στην εν λόγω κατηγορία δανειοληπτών ανέρχονται σε 1-1,5 δισ. ευρώ.

Πηγές με γνώση της διαδικασίας αναφέρουν ότι οι τράπεζες έχουν αρχίσει – ενόψει και της σχετικής νομοθέτησης των αλλαγών στον νόμο Κατσέλη – ατύπως να μοιράζονται μεταξύ τους δεδομένα για τους 45.000 δανειολήπτες, τα οποία αφορούν τυχόν κινητή περιουσία (καταθέσεις, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και ασφαλιστήρια συμβόλαια) που εκείνοι διαθέτουν.

 

«Στόχος μας είναι όταν γίνουν οι αλλαγές στον νόμο η κάθε τράπεζα να έχει ολοκληρώσει την προεργασία και να είναι έτοιμη να τους καλέσει σε ρύθμιση αξιοποιώντας το χρονικό διάστημα έως ότου γίνει το δικαστήριο», αναφέρει στο Euro2day.gr υψηλόβαθμο στέλεχος τράπεζας.

Αξίζει να αναφερθεί ότι η ρύθμιση που θα προτείνει η τράπεζα στον δανειολήπτη της συγκεκριμένης κατηγορίας θα προβλέπει κούρεμα έως 50% εφόσον αφορά στεγαστικό και έως 85% για καταναλωτικό.

«Στην περίπτωση όμως που πιαστούν με περιουσία δεν θα υπάρξει καμία ευνοϊκή ρύθμιση», συμπληρώνει η ίδια πηγή.

Η επιθετική πολιτική που ετοιμάζουν οι τράπεζες για τους 160.000 δανειολήπτες του νόμου Κατσέλη, πέραν της αποκάλυψης των 48.000 στρατηγικά κακοπληρωτών, στοχεύει και στην ρύθμιση των υποθέσεων εκτός δικαιοσύνης, που εκ των πραγμάτων έχει αποδειχθεί από το 2010 έως και σήμερα ιδιαιτέρως χρονοβόρα.

Για παράδειγμα, υπάρχουν χιλιάδες αιτήσεις που έχουν πάρει δικάσιμο για το 2020-2022-2025, γεγονός που στερεί από το τραπεζικό σύστημα την έγκαιρη αντιμετώπιση 17,5 δισ. ευρώ μη εξυπηρετούμενων δανείων όταν τα κρίσιμα έτη για την μείωσή τους είναι το 2018 και το 2019, με βάση τους στόχους που έχουν υποβάλλει στον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό (SSM).

ΠΗΓΗ: euro2day.gr

Πλειστηριασμοί: ξερριζωμός ή γενοκτονία ; (*)

Πλειστηριασμοί: ξερριζωμός ή γενοκτονία ;
Δελτίο πλειστηριασμών: κοντά 4 χρόνια τώρα δημοσιοποιεί τους πλειστηριασμούς της κάθε βδομάδας. Εκδίδεται με επιμέλεια της Πρωτοβουλίας Πλειστηριασμοί-stop και του Δικτύου Αλληλεγγύης Εξαρχείων. Αποτελεί το εργαλείο των κινητοποποιήσεων κατά των πλειστηριασμών. Τα κινήματα πληροφορούνται ποιά σπίτια, ποιές πρώτες κατοικίες, ποιές λαϊκές περιουσίες βγαίνουν στον πλειστηριασμό. Προαναγγέλλει ποιοί αύριο θα χάσουν το σπίτι τους, ποιοί θα μείνουν στο δρόμο. Θα μπορούσε επομένως να λέγεται Δελτίο θανατικών εκτελέσεων. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Κάθε συμπολίτης μας, κτυπημένος από την κρίση που εξαναγκάσθηκε να φτωχοποιηθεί, να στερηθεί βασικά αγαθά, τλωτα προσπαθεί να σώσει το τελευταίο που του απέμενε: ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του. Όμως ήλθε η ώρα που θα το χάσει και αυτό. Το σύμβολο της αξιοπρέπειάς του γίνεται λεία των κερδοσκόπων, των τοκογλυφων τραπεζών, των δανειστών.

Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια έχουμε εκδόσει από 150 δελτία πλειστηριασμών, έχουμε μελετήσει πάνω από 2000 πλειστηριασμούς έναν προς έναν.. Σε αυτούς υπάρχουν εκατοντάδες πρώτες κατοικίες, υπάρχουν και δευτερεύουσες κατοικίες (ένα διαμέρισμα, ένα σπίτι στην επαρχία, ένα κατάστημα). Σε ένα μεγάλο ποσοστό πρόκειται για περιουσίες μικρομεσαίων οικονομικά πολιτών, σε ένα επίσης μεγάλο ποσοστό πρόκειται για περιουσίες μεσαίων στρωμάτων, που μένουν στα οικιστικά αναπτυσσόμενα οικιστικά προάστια. Από τις μελέτες μας προκύπτει ότι είναι το κατ' εξοχή κοινωνικό στρώμα που κτυπήθηκε από την κρίση. Από τα υψηλά κάποτε εισοδήματά τους οδηγήθηκαν στο να χάσουν τα πάντα.

Μέχρι την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών το κίνημα είχε καταφέρει να αποτρέπει σχεδόν όλους τους πλειστηριασμούς που γίνονταν στα ειρηνοδικεία. Επέτρεπε μόνο αυτούς που αφορούσαν μη καταβληθέντες μισθούς, ασφαλιστικές εισφορές η κραυγαλέες περιπτώσεις μεγαλοεπιχειρηματιών. Από τις πρώτες μέρες εφαρμογής των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών έχει αποδειχθεί ότι οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί αποτελούν το υπερόπλο των τραπεζών. Στη μεγάλη πλειοψηφία έχουν γίνει όλοι, χωρίς το κίνημα να μπορεί να τους αποτρέπει.

Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας
100 δις κόκκινα δάνεια, 100 δις ληξιπρόθεσμες οφειλές στο Δημόσιο, 30 δις οφειλόμενες ασφαλιστικές εισφορές, δεκάδες χιλιάδες "κόκκινοι" λογαριασμοί σε ΔΕΚΟ, σφίγγουν όλο και πιο πολύ τη θηλειά σε κάθε νοικοκυριό. Και μόνο η ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων) έχει προγραμματίσει από την 1/5/2018 σχεδόν 73.000 πλειστηριασμούς. Ταυτόχρονα το πρωτόκολλο συμμόρφωσης του προγράμματος προσαρμογής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κάνει λόγο για 130.000 πλειστηριασμούς έως και το 2021, και παράλληλα απαιτεί την εντός δύο μηνών έξωση από κάθε εκπλειστηριασθέν ακίνητο. Από την άλλη, απαξιωμένη εργασία, συνεχόμενες περικοπές μισθών και συντάξεων, ανεργία και υποαπασχόληση, ανατιμήσεις βασικών αγαθών, φοροληστρικά γιουρούσια, γονατίζουν έτι περαιτέρω τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, συνθλίβοντας κάθε ελπίδα ανάκαμψης και εξόδου από το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Αντίθετα, θα ζήσουμε μια "ανάπτυξη" που θα στηριχθεί στο ξεσπίτωμα χιλιάδων οικογενειών, θα μετατρέψει το δικαίωμα στη στέγη σε εμπόρευμα, θα επιβάλλει τον απόλυτο έλεγχο της γης από κερδοσκοπικούς οργανισμούς και τον ανασχεδιασμό των πόλεων με βάση τις οικονομικές επιδιώξεις του real estate. Τα "κόκκινα δάνεια" μετατρέπονται σε πηγή αενάου κερδοφορίας για τις τράπεζες και ανείπωτης δυστυχίας για όσους θέλησαν να αποκτήσουν ένα σπίτι ή κάποιο ακίνητο για τις βιοποριστικές τους ανάγκες.

Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό σχέδιο οι ασκήσεις συνεχών εκβιασμών και τρομοκράτησης είτε από τους θεσμούς και τους δανειστές, είτε από τους τραπεζίτες και την κυβέρνηση, οδηγούν τους οφειλέτες στο να αποδεχθούν τη μοίρα τους: να χάσουν το σπίτι τους, το μαγαζί τους, το χωράφι τους. Αναδύεται ένας κόσμος χτυπημένος από έναν ακήρυχτο πόλεμο, παραδομένος στην κατάθλιψη και στην παραίτηση. Ελάχιστοι πια είναι αυτοί που ελπίζουν πως θα αλλάξει κάτι. Και ακόμη πιο λίγοι αυτοί που μπορούν να πιστέψουν και να παλέψουν για να αποτραπεί η καταστροφή τους. Έχουμε οδηγηθεί στην αποδόμηση της κοινωνικής συνοχής που εκφράζεται με την απομαζικοποίηση των συλλογικών διαδικασιών, παράλληλα με την απουσία ενός κοινού οράματος που θα μπορούσε να εμπνεύσει και να δημιουργήσει ένα ισχυρό ανάχωμα στην επερχόμενη καταστροφή. Πόσους απασχολούν οι 130.000 πλειστηριασμοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι που θα φιλοξενήσουν οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων;

Αν υπολογίσουμε ότι σε κάθε πολυκατοικία θα υπάρξουν 2-3 εξώσεις-οικογενειών, μια κοινωνία δεν μπορεί να κρύβει κάτω από το χαλί το πρόβλημα του διπλανού της. Πώς αλήθεια θα συνυπάρξουμε με ένα εκατομμύριο άστεγους πρώην γείτονές μας, με ένα εκατομμύριο νεκροζώντανους πολίτες ; Αν δεν θέλουμε να μιλήσουμε για γενοκτονία, ας μιλήσουμε για ξερριζωμό, ένα εσωτερικό ξερριζωμό, συνέπεια ενός ακήρυκτου εδώ και δεκαετίες πολέμου.

Και ποιός θα μπεί μπροστά ;
Αλήθεια έχει σκεφθεί κανείς αν ένας άστεγος, ένας ξεσπιτωμένος, μπορεί να γνοιαστεί και να παλέψει αύριο για όσα μικρά μπορούν να βασανίζουν την υπόλοιπη κοινωνία; Από το φθηνό ή δωρεάν εισιτήριο στις μετακινήσεις, έως την ακρίβεια, την ανεργία, τη φθηνοπληρωμένη εργασία, το προσφυγικό ή τη φασιστική επιβουλή. Έχουμε χρέος να κρατήσουμε αυτούς τους συνανθρώπους μας όρθιους, μαζί μας. Επομένως το ζήτημα των πλειστηριασμών μπαίνει σαν προτεραιότητα όλων των ενεργών συλλογικοτήτων, όλων των ενεργών πολιτών. Μόνο ένα μαζικό κίνημα με στόχο την αποτροπή των πλειστηριαμών και των εξώσεων μπορεί να είναι η απάντησή μας στην πρωτοφανή επίθεση του κεφαλαίου εναντίον της κοινωνίας.

Θ.Α.
Μέλος της Πρωτοβουλίας Πλειστηριασμοί-Stop
και της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των Πλειστηριασμών

* δημοσιεύθηκε στο περιοδοικό Δελτίο Θυέλλης - Μάρτιος 2018