Παρασκευή 30 Μαΐου 2025

Τα κόκκινα δάνεια πεδίο αενάου κερδοφορίας

Με αφορμή ρεπορτάζ του ιστότοπου ieidiseis "Τα «πιράνχας» των κόκκινων δανείων: Το καρτέλ των servicers και η κερδοσκοπία σε βάρος των οφειλετών"επαναφέρουμε και θυμίζουμε ανάρτησή μας του Οκτωβρίου του 2017 σε αυτή την ιστοσελίδα. 
θα διαπιστώσετε ότι όλα είχαν προβλεφθεί ήδη από το 2012...

Η ανάρτησή μας τότε...
Σύμφωνα με τα πρόσφατα ρεπορτάζ των οικονομικών σελίδων η τράπεζα Eurobank πούλησε µη εξυπηρετούµενα δάνεια στο 3% της τρέχουσας αξίας τους. Σαν τρέχουσα αξία θεωρείται το ποσό της  κατάσχεσης που επέβαλε η τράπεζα σε περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη ή το ποσό της διαταγής πληρωμής αν ο οφειλέτης δεν διαθέτει περιουσιακά στοιχεία. Πάνω σε αυτό το ποσό γίνεται παγίως η διαπραγμάτευση με τους αγοραστές των κόκκινων δανείων, σπανιότερα δε πάνω στο ποσό της απαίτησης που καταγράφηκε στον τελευταίο ισολογισμό της τράπεζας.

Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις που η απαίτηση έχει διαγραφεί από τον ισολογισμό (στοιχεία του ενεργητικού) λόγω χαμηλής εισπραξιμότητας σε συνδυασμό με την πολιτική της μείωσης των κόκκινων δανείων του χαρτοφυλακίου της. Η διαγραφή επιτυγχάνεται με την εμφάνιση της δαπάνης αυτής ως επισφαλής απαίτηση κάτι που μειώνει τα φορολογητέα και όχι μόνον-κέρδη της τράπεζας (εις βάρος του μερίσματος των μετόχων σε τελευταία ανάλυση) και ταυτόχρονα δεν απαλάσσει τον δανειολήπτη από το άχθος της οφειλής.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί η επιλογή της πώλησης κόκκινων δανείων σε funds και όχι στους ίδιους τους οφειλέτες  σε τιμή διάθεσης ίση με την τιμή που διατίθεται στο fund μια πρακτική που εμφανίζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα εσχάτως γίνονται κινήσεις δημιουργίας κινήματος με αίτημα τη νομική θέσμιση της υποχρέωσης των τραπεζών να ικανοποιούν το δικαίωμα προτίμησης των δανειοληπτών τους για την αγορά των κόκκινων δανείων τους.

Στο αφελές περίγραμμα του αιτήματος αυτού έρχεται να απαντήσει η δήλωση του προέδρου της Intrum Mikael Ericson (εταιρείας που ανέλαβε να ...ξελασπώσει τα κόκκινα χαρτοφυλάκια της Eurobank κατά 1,5 δις ευρώ με αντίτιμο μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ !!!). Με την αποστομωτική ειλικρίνεια που διακρίνει κάθε σύγχρονο κερδοσκόπο ο πρόεδρος της Intrum Mikael Ericson δήλωσε:(http://www.sofokleousin.gr/archives/358638.html)
«Αυτή η επένδυση είναι στρατηγικά σηµαντική καθώς καθιστά την Intrum έναν δυνατό συνεργάτη για τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες διαθέτουν σηµαντικά χαρτοφυλάκια µη εξυπηρετούµενων δανείων τα οποία πρέπει να διαχειρισθούν. Πιστεύουµε ότι η ελληνική οικονοµία όσον αφορά τη διαχείριση των πιστωτικών απαιτήσεων προσφέρει σηµαντικό πεδίο ανάπτυξης για την Intrum η οποία κατέχει ήδη ηγετική θέση στην Ευρώπη».

Παράλληλα η δήλωση του διευθύνοντα συμβούλο της Eurobank Φωκίωνα Καραβία αποκαλύπτει τη γύμνια της πολιτικής χορηγήσεων της τράπεζας στο διάστημα της ασύστολης πιστωτικής επέκτασης που ζέστανε με αρκετά  εκατομμύρια τις τσέπες μεγαλοστελεχών της.
«H Eurobank τηρώντας τη δέσµευσή της έναντι των εποπτικών αρχών και των µετόχων της για την µείωση του χαρτοφυλακίου µη εξυπηρετούµενων δανείων της µέσω ενεργούς διαχείρισης συνήψε µια σηµαντική συµφωνία για την πώληση στην Intrum µη εξυπηρετούµενων καταναλωτικών δανείων, χωρίς εξασφαλίσεις. Είµαστε πολύ ικανοποιηµένοι που ολοκληρώνουµε σήµερα αυτή τη συµφωνία µε τον µεγαλύτερο διαχειριστή απαιτήσεων στην Ευρώπη ο οποίος είναι ιδιαιτέρως γνωστός για τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης που εφαρµόζει».
Αποκαλύπτει και ομολογεί ότι το πακέτο κόκκινων δανείων που διατέθηκε στην Intrum διέθεταν πέτσινες εξασφαλίσεις, κάτι για το οποίο ουδείς θα λογοδοτήσει ούτε προς τους μετόχους, ούτε προς την εποπτεύουσα αρχή-την τράπεζα Ελλάδος. Μιλάμε για την επταετία 2002 έως και 2008.
Πίσω από αυτή την ανάγκη ξεφορτώματος του βρώμικου χαρτοφυλακίου (ποιός ξέρει αν αύριο κάποιος οικονομικός εισαγγελέας σκαλίσει την υπόθεση) κρύβεται μια λεπτομέρεια της συμφωνίας: διαχειρίστρια του πακέτου αυτού ορίσθηκε η Financial Planning Services (FPS),100% θυγατρική της Eurobank.

Όμως τί είδους διαχείριση θα κάνει η κόρη της αμαρτωλής Eurobank, η FPS; Θα νομίσουν πολλοί ότι θα αρχίσει να κυνηγάει τον κάθε οφειλέτη που μάλιστα δεν διαθέτει ούτε ποδήλατο στο όνομά του. Το κυνήγι θα συνεχίζεται και αυτό παράλληλα με την επικαιροποίηση των οικονομικών δυνατοτήτων του κάθε οφειλέτη σε συνεργασία με τον φορολογικό μηχανισμό του κράτους. Όμως αυτό είναι και το μόνο περιουσιακό στοιχείο-κάλυμμα του δανείου του. Δηλαδή το κυνήγι, ο φόβος, η πίεση και η καταστολή που θα ασκεί σε κομμάτια της κοινωνίας-πρωτίστως η οικονομική καταστολή, που σημαίνει οικονομική καταδίκη έως τερμάτων αιώνος στον οφειλέτη και τους τυχόν απρόσεκτους κληρονόμους του.

Η οικονομική καταστολή ίσως να αποτελέσει μια μορφή πολιτειακού μορφώματος στον αιώνα που διανύουμε διασπώντας κάθετα και οριζόντια κάθε κοινωνική συνοχή.

Ποιό το όφελος μιας τέτοιας επένδυσης της Intrum...
Ήδη από τον Δεκέμβρη του  2012 είχαμε προβλέψει την εξέλιξη αυτή και επισημάνει τις συνέπειές της. Μπορείτε να ανατρέξετε εδώ. http://dikaex.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4980.html.

Και για να συνδέσουμε τις τότε προβλέψεις μας με το θέμα μας διαβάστε ένα απόσπασμα από το κείμενό μας 
http://dikaex.blogspot.gr/2013/10/blog-post_19.html
...Είναι ξεκάθαρο ότι η φούσκα των ακινήτων αποτέλεσε μοχλό συσσώρευσης πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα. Αφού κερδοσκόπησαν μέσω των δανείων των τραπεζών, τώρα όλοι αυτοί απαιτούν την κατάσχεση των σπιτιών μας, έχοντας φροντίσει να τα υποθηκεύσουν με τα "ψιλά γράμματα" των δανειακών συμβάσεων. Παράλληλα ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρωμένος στα χέρια λίγων και ο "κοπανιστός αέρας" των δανειακών και χρηματιστηριακών προϊόντων (μετοχές, ομόλογα, CDS, κ.α.) αποζητά να αποκτήσει εμπράγματη αξία και μάλιστα σε μορφή γής. .....
 
Αν δεν οργανωθούμε και δεν αντισταθούμε ένα σημαντικό μερίδιο πληθυσμού θα μετατραπεί σε νεο-άστεγους, σε ένοικο και "πολίτη" παραγκών και παραγκουπόλεων στο περιθώριο των πόλεων, έξω από τα "τείχη". Ο χωροταξικός και οικιστικός σχεδιασμός των πόλεων υπακούοντας πλέον στις ανάγκες των κερδοσκόπων γής, θα αλλάξει τη μορφή των πόλεων (τέτοια αποτελέσματα έχουμε δεί σε μικροκλίμακα στην πόλη της Αθήνας -Μεταξουργείο, Ψυρρή, Πλάκα-) αλλά σε μεγάλη κλίματα σε πόλεις του εξωτερικού, ειδικά στη Λατινική Αμερική (Μπουένος Άιρες, Ρίο ντε Τζανέϊρο, κ.α. (όπου εκεί η φτωχοποίηση και η αρπαγή γής έχουν εμφανισθεί εδώ και δεκαετίες, βλέπε παραγκουπόλεις, διαμερίσματα πόλεων εντειχισμένα, κ.λπ.). Δημιουργούνται έτσι οι λεγόμενες Κλειστοπόλεις (κατά των Πωλ Βιριλιό) όπου ο "αέρας" της ανοικτής πόλης, της Κοσμόπολης, θα παραχωρήσει τη θέση του στο φόβο, στην έννοια της ασφάλειας και του πλήρους ταξικού διαχωρισμού μέσα στις ίδιες της πόλεις. Αυτή η μεθοδευμένη ερημοποίηση, ο τεμαχισμός της κοινωνικότητας, αποβλέπει στην ανύψωση της ατομικότητας και εν τέλει του ίδιου του φασισμού.
 Κάτω από αυτή την προοπτική οποιοδήποτε αίτημα θέσμισης ως ανωτέρω μοιάζει τουλάχιστον αφελές ή αγνοεί την ρέουσα πραγματικότητα. Τα τεράστια κέρδη που θα αποφέρει η τιτλοποίηση των πακέτων των κόκκινων δανείων που πωλούνται και η αέναη διαπραγμάτευσή τους στη χρηματιστηριακή εν πρώτοις αγορά ωχριούν μπροστά στα έσοδα από την επίπονη διαπραγμάτευση-διακανονισμό που θα είναι αναγκασμένες οι ίδιες οι τράπεζες να κάνουν χωριστά με τον κάθε οφειλέτη. Σαν εμπόρευμα η ανάγκη της στέγασης   βρίσκει την απόλυτη υπεραξία του ακριβώς στη διαδικασία της τιτλοποίησης και διακίνησής του σαν χρηματιστηριακό προϊόν. Είναι μια περιφερόμενη φούσκα είτε χρηματιστηριακή, είτε εμπράγματη σε όποιες περιπτώσεις το δάνεια έχουν κάποιο εμπράγματο αντίκρισμα.

Άλλοι παράγοντες που επιβάλλουν τη μαζική πώληση των κόκκινων δανείων στα funds.

Πέρα από την καυτή ανάγκη της απομείωσης των κόκκινων δανείων που επιβάλλουν οι ελεγκτές της ΕΚΤ άλλοι δευτερεύοντες παράγοντες ωθούν τις τραπεζικές διοικήσεις στην ευτελιστική για τους αναγνώστες εκποίηση των απαιτήσεών τους.
1. Η μαζική εκχώρηση που αναπτύξαμε πιο πάνω, Απαλάσει τις τράπεζες από τη διαχείρισή τους που από ένα σημείο και μετά κρίνεται ασύμφορη. και επειδή η τιτλοποίηση θα φέρει μεγάλα κέρδη, οι τραπεζίτες έχουν συστήσει εταιρείες διαχείρισης οι αμοιβές των οποίων θα είναι ανάλογες του τζίρου των τίτλων, οπότε διαχείριση στα μέτρα τους αλλά με κέρδος. παράλληλα πολλές τράπεζες μετέχουν σε funds οπότε δημιουργείται μια δεύτερη ευκαιρία κερδοσκοπίας.

2. Η διαχείριση των ακινήτων που θα προκύψουν από την τελεσφόρηση των πλειστηριασμών είναι ακόμη ένας μπελάς για τις τράπεζες. Η εκχώρηση ενυπόθηκων δανείων τις απαλλάσει και από αυτό το μπελά. Ήδη μερικές τράπεζες έχουν ιδρύσει θυγατρικές για τη διαχείριση των ακινήτων που κατέχουν. Σε αυτό το σημείο να μην παραβλέψουμε ότι η διαχείριση των ακινήτων που έχουν περάσει στα χέρια των τραπεζών συγκεντροποιείται και καθίσταται εργαλείο οικιστικής πολιτικής με τις όποιες κοινωνικές προεκτάσεις.

3.Συμβαίνει στη χώρα μας ο οφειλέτης να διαθέτει ακόμη το πιο ισχυρό οπλοστάσιο νομικής και δικονομικής θωράκισης συγκριτικά με κάθε άλλη χώρα του κόσμου. Αυτό προκαλεί αλλεργικό σοκ στους σύγχρονους τραπεζίτες που έχουν εγκατασταθεί στις διοικήσεις των τραπεζών μας. Η διαδικασία μέχρι τον πλειστηριασμό παραμένει κατ' αυτούς δαιδαλώδης και δαπανηρή, αλλά και η ίδια η τύχη του πλειστηριασμού μέχρι την απόδοση του ακινήτου-λάφυρο είναι επίσης χρονοβόρα και δαπανηρή. 
Όσοι λοιπόν επικαλούνται την Κύπρο όπου ο δανειολήπτης μπορεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να αγοράσει το δάνειό του ας το ξανασκεφθούν. Στην Κύπρο ή όπου άλλού η δυνατότητα αυτή παρέχεται σαν αντίβαρο στην αυστηρότατα συνοπτική υπέρ των δανειστών διαδικασία αρπαγής του ακινήτου. Μια διαδικασία που ίσχυε και στη χώρα μας λίγες μόνο δεκαετίες πριν.

4. Τέλος να αναφέρουμε το πολιτικό και κοινωνικό κόστος της πώλησης των κόκκινων δανείων.
Η διαδικασία αυτή δεν είναι δημόσια, γίνεται εν κρυπτώ και πολλές φορές εν αγνοία του δανειολήπτη. Αντίθετα, ο πλειστηριασμός ακόμη και στην ακραία μορφή εκτέλεσης τον ηλεκτρονικό είναι μια διαδικασία που κοινοποιείται και κινητοποιεί τα πολιτικά αλλά και ανθρωπιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Ίσως αυτό να είναι και η πλέον ισχυρή άμυνα απέναντι στον πλειστηριασμό. Το πολιτικό κόστος για την όποια κυβέρνηση απομειούται αν τον πλειστηριασμό τον αναλάβει μια εταιρεία διαχείρισης με έδρα το Λονδίνο ή ένα νομικό πρόσωπο αγνώστου ταυτότητας και προελεύσεως.

οδυνηρός επίλογος
Όλοι αυτή η εξέλιξη και οι συνέπειές της είχαν προβλεφθεί από το 2012 από τη συλλογικότητά μας. Δεκάδες εκδηλώσεις, κινηματικές και ενημερωτικές συναντούσαν την αδιαφορία ή και την αντιπαλότητα μερικές φορές πολλών "επαναστατικών' υποτίθεται συλλογικοτήτων.  Είστε μικροαστοί και παλεύετε για την ιδιοκτησία ήταν το μόνιμο moto τους. Η έννοια του δικαιώματος στη στέγαση ήταν παντελώς άγνωστη σε πολλούς του χώρου μας. Όταν την ανακάλυψαν - είχαν τους λόγους τους-ήταν πια αργά. Ας μη θρηνούν ως οι δέκα μωρές παρθένες.




Παρασκευή 25 Απριλίου 2025

Παγκόσμιες ημέρες κινητοποιήσεων για το Δικαίωμα στη Στέγαση: Όλες και όλοι το Σάββατο 26/4 στην πλατεία Κλαυθμώνος

Παγκόσμιες ημέρες δράσεων για το Δικαίωμα στη Στέγαση.

Αθήνα 26.4.2025, ώρα 16:00 πλατεία Κλαυθμώνος: 

Συγκέντρωση-ενημέρωση κοινού και event.

Στη συνέχεια 17:00 πορευόμαστε προς την πλατεία Κολοκοτρώνη και ενώνουμε τις δυνάμεις μας με άλλα κινήματα Στέγης. Θα ακολουθήσει πορεία.




ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑΤΟΣ:
Σπίτια για τους ανθρώπους και όχι για τα κέρδη

Για πρώτη φορά φέτος διοργανώνεται η παγκόσμια ημέρα δράσεων για τη στέγη (ως τώρα ήταν πανευρωπαϊκή). Το γεγονός ότι τα κινήματα στέγης ενεργοποιήθηκαν από την αρχή της κρίσης, αποδεικνύει ότι το ζήτημα "στέγη" είναι από τα σοβαρότερα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη.

Στην Ελλάδα ως την κρίση του 2010 υπήρχε υψηλή ιδιοκατοίκηση αλλά ταυτόχρονα μηδενικές πολιτικές κοινωνικής κατοικίας. Σήμερα το πρόβλημα αφορά μεγάλο μέρος του πληθυσμού και η κρίση στέγης ξεδιπλώνεται σε πολλά επίπεδα.
• Εκτίναξη των τιμών των ενοικίων που είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας δημόσιου ελέγχου των τιμών (πλαφόν ενοικίου, ενοικιοστάσιο κ.λπ. σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση της τουριστικοποίησης και της βραχυχρόνιας μίσθωσης καθώς και των εκατοντάδων χιλιάδων κενών ακινήτων.
• Επίθεση στην κατοικία μέσω της υπερχρέωσης με αποτέλεσμα χιλιάδες πολίτες να χάνουν τα σπίτια τους από πλειστηριασμούς.
• Συνολική αύξηση του κόστους της στέγασης σε σχέση με το μέσο εισόδημα. Η Ελλάδα είναι στην πρώτη θέση ως προς την στεγαστική δαπάνη των νοικοκυριών σε σχέση με το μισθό με ποσοστό δαπάνης 45%
• Και όλα αυτά σε συνδυασμό με μηδενικές πολιτικές Δημόσιας- κοινωνικής κατοικίας

Η κρίση στέγης δεν είναι ένα περιστασιακό γεγονός. Είναι αποτέλεσμα των πρακτικών που εφαρμόζουν οι οικονομικοί «παίκτες» της αγοράς, δηλαδή οι τράπεζες, οι κτηματομεσίτες, τα ταμεία-αρπακτικά και όσοι άλλοι κερδίζουν από τη βασική ανάγκη της στέγασης. Η σταδιακή μετατροπή της στέγης από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και από εμπόρευμα σε χρηματιστηριακό προιόν έχει φέρει τα αποτελέσματα που ζούμε σήμερα. Κυβερνήσεις και πολιτειακοί θεσμοί, προστατεύουν και ενισχύουν την «αγορά» καταλύοντας το συνταγματικό δικαίωμα στη στέγαση. Σε όλο τον κόσμο τα κινήματα στέγης οργανώνονται και δίνουν τις μάχες τους για το Δικαίωμα στη στέγαση με τη δημιουργία ενώσεων ενοικιαστών, συλλογικοτήτων ενάντια σε πλειστηριασμούς και εξώσεις, φορέων διεκδίκησης κοινωνικής η συνεταιριστικής κατοικίας, με αυτοοργανωμένες κοινότητες παραγωγής κατοικίας και με καταλήψεις. Ενώνουμε τη φωνή και τους αγώνες μας με όλα αυτά τα κινήματα και διεκδικούμε:

• Προστασία των ενοικιαστών από τις αυξήσεις και τις εξώσεις. Θεσμοθέτηση πλαφόν ενοικίου
• Προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις που θα ακολουθήσουν, με μέτρα όπως το ακατάσχετο της πρώτης κατοικίας, την κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, το κούρεμα των δανείων. Απαγόρευση των εξώσεων όταν δεν υπάρχει στεγαστική πολιτική κοινωνικής κατοικίας
• Να γεμίσουν τα άδεια σπίτια! Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν περισσότερα από 600.000 άδεια σπίτια. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν άστεγοι ή άνθρωποι που ζουν σε απαράδεκτες στεγαστικές συνθήκες.

Ενωτική πρωτοβουλία κατά των πλειστηριασμών. 

Κυριακή 2 Ιουνίου 2024

Η καταστροφή τοπίων και τόπων



Η καταστροφή τοπίων και τόπων




του Τάση Παπαϊωάννου
(Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ)




Ο νεοφιλελευθερισμός που τόσο φανατικά πρεσβεύει και ακολουθεί με θρησκευτική σχεδόν προσήλωση, η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, έχει αφήσει ήδη το αποτύπωμά του (και) στην νεοελληνική κοινωνία. Έχει εμφυσήσει στις συνειδήσεις αρκετών πολιτών τη λογική του πρόσκαιρου κέρδους, της αρπαχτής, της ιδιοτέλειας. Η κυρίαρχη αρχή που επικρατεί, διαποτίζοντας και αλλοτριώνοντας τα πάντα, είναι αποκλειστικά αυτή του ιδίου οφέλους, που αδιαφορεί γι’ αυτό που συμβαίνει ακριβώς δίπλα του. Ένας ξέφρενος ατομικισμός, όπου κυριαρχεί η λογική: «ο καθένας για την πάρτη του». Το Εγώ που αγνοεί επιδεικτικά το Εμείς, σε μια κοινωνία περισσότερο από ποτέ ασύνδετη και πολυδιασπασμένη.

Κάθε τι δημόσιο κατασυκοφαντείται, υπονομεύεται, λοιδορείται, από την «επιτελική» διακυβέρνηση της Ν.Δ. Μέρα τη μέρα το ιδιωτικό καταβροχθίζει ανεξέλεγκτο, ότι είχε απομείνει ανέγγιχτο από τη δημόσια περιουσία, η οποία λεηλατείται δίχως κανένα φραγμό, καμιά προστασία. Όλα συντελούνται στο όνομα της «προόδου» και των αναγκαίων «μεταρρυθμίσεων» για την ανάκαμψη και τον εκσυγχρονισμό –τάχατες- της χώρας, έτσι που στο τέλος δεν θα έχει μείνει τίποτε που να μην έχει ξεπουληθεί! Η αποδιάρθρωση του κράτους πρόνοιας είναι ολοκληρωτική.


Τάση Παπαϊωάννου, Τοπίο στην Τριχωνίδα (λάδι σε κόντρα πλακέ)



Είναι τέτοιας κλίμακας η συστηματική χειραγώγηση της «κοινής γνώμης» που ελάχιστοι είναι πια εκείνοι, οι οποίοι αντιλαμβάνονται τον θανάσιμο κίνδυνο που ελλοχεύει. Όχι μόνο βέβαια για τη δική μας γενιά, αλλά και γι’ αυτές που θα έρθουν μετά από εμάς. Όλα θυσιάζονται στο βωμό του ιδεολογήματος της «συνεχούς προόδου» και της γνωστής επίκλησης, ενός –πάντοτε- καλύτερου μέλλοντος. Είναι η μόνιμη επωδός όλων όσοι θέλουν να δικαιολογήσουν τη συντελούμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, τις αποφάσεις και τις ενέργειες που στοχεύουν αποκλειστικά στη μεγιστοποίηση του οικονομικού κέρδους των ολίγων, εις βάρος των πολλών, υποβαθμίζοντας κάθε άλλη συνιστώσα του ανθρώπινου βίου. Όπως αναφέρουν οι David Graeber και David Wengrow: «Η “ιδέα της προόδου” συνήθως θεωρείται εξαιρετικό παράδειγμα του τρόπου που δεν σκεφτόμαστε πια για την ιστορία και την κοινωνία» (*).

Βεβηλώνουμε αλύπητα τη φύση ως ξένοι κατακτητές, σαν να μην είμαστε κι εμείς κάτοικοι τούτης της γης. Σάμπως να έχουμε απωλέσει οριστικά το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας. Εν ονόματι των εναλλακτικών μορφών ενέργειας και της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, φυτεύονται άναρχα, όπου νάναι, σειρές από ανεμογεννήτριες, τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα τη μία μετά την άλλη τις κορυφογραμμές των βουνών. Πρόχειροι δρόμοι που ανοίγονται δίχως στοιχειώδη μελέτη, ίσα-ίσα για να περάσουν οι τεράστιες νταλίκες, πληγώνουν το τοπίο, μοιάζοντας με ανεπούλωτες ουλές πάνω στις απόκρημνες πλαγιές. Γιατί δεν είναι μόνο οι πανύψηλες ανεμογεννήτριες που επιβαρύνουν και υποβαθμίζουν το φυσικό περιβάλλον, είναι και τα θηριώδη στρογγυλά θεμέλιά τους, οι τόνοι του μπετόν και των σιδηρών οπλισμών που χυτεύτηκαν μια για πάντα μέσα στο σώμα της γης. Μνημεία της υποκρισίας των κρατούντων, τα οποία θα θυμίζουν εσαεί στις επερχόμενες γενιές, ότι όλα αυτά τα άχρηστα υπολείμματα κατασκευάστηκαν στο παρελθόν με στόχο, δήθεν την προστασία της φύσης.

Τεράστιες γεωργικές εκτάσεις ισοπεδώνονται και αποψιλώνονται, προκειμένου να τοποθετηθούν τα εκτεταμένα φωτοβολταϊκά «πάρκα», δημιουργώντας με την παρουσία τους μια απόκοσμη εικόνα, δίπλα σε πανάρχαιες αγροτικές καλλιέργειες. Ο απελπισμένος γεωργός μπροστά στην επερχόμενη φτώχεια, μετατρέπει δίχως δεύτερη σκέψη, το χωράφι του σε «υποσταθμό» της ΔΕΗ, επιφέροντας το τελειωτικό χτύπημα στην ήδη αναιμική και θνήσκουσα αγροτική παραγωγή της χώρας. Αυξάνουμε κατά τι την ηλεκτρική ενέργεια, ενώ σε λίγο δεν θα έχουμε τι να φάμε… Πίσω όμως απ’ όλες αυτές τις «πράσινες» επενδύσεις και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κρύβονται (όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές) τα συμφέροντα μεγάλων ξένων και ελληνικών εταιρειών που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος, για ακόμη μεγαλύτερες κερδοσκοπικές ευκαιρίες. Επενδύσεις που επικαλούνται την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ στην ουσία διαιωνίζουν και μερικές φορές επαυξάνουν τις οικολογικές καταστροφές.

Οι μεγάλες εκτάσεις των φωτοβολταϊκών πάρκων και των γιγάντιων ανεμογεννητριών (και όχι μόνο), προοιωνίζονται άραγε εικόνες ενός ζοφερού και εφιαλτικού μέλλοντος, όπου το φυσικό περιβάλλον θα έχει ερημοποιηθεί μετά την ολοσχερή λεηλασία του και πάνω του θα στέκουν μόνο τα σκουριασμένα υπολείμματα των αφρόνων τεχνολογικών κατασκευών μας; Έτσι που θα μένουμε στο τέλος, μετά από χρόνια, να θρηνούμε αυτά που χάσαμε, αυτά που δεν προστατεύσαμε (όλοι μαζί και καθένας χωριστά) όταν έπρεπε κι όταν ακόμη μπορούσαμε να σταματήσουμε το κακό, παρότι βλέπαμε την καταστροφή που γινότανε επί των ημερών μας. Επαναπαυμένοι στην καταναλωτική αποχαύνωση του εδώ και τώρα, δίχως μέριμνα για το αύριο, δεν νοιαστήκαμε ουδόλως γι’ αυτό που ήταν η ανεκτίμητη συλλογική μας περιουσία, αλλά μόνο γι’ αυτό που τόσο κοντόφθαλμα θεωρούσαμε αποκλειστικά «δικό μας».

Η φενάκη της «συνεχούς ανάπτυξης» και της οικονομικής μεγέθυνσης, μ’ άλλα λόγια της ακόρεστης ανθρώπινης απληστίας, έχει οδηγήσει σε ανυπολόγιστες καταστροφές τόσο στο φυσικό περιβάλλον όσο και στις ανθρώπινες κοινωνίες. Διαδικασίες μη βιώσιμες, σ’ έναν ούτως ή άλλως πεπερασμένο κόσμο. Έναν κόσμο που δεν μπορεί πια ν’ αντέξει τη φορτική παρουσία μας και τις αυτοκαταστροφικές επιλογές μας. Μήπως, λοιπόν, απέναντι στον μονόδρομο της καταστροφικής και θνησιγενούς «αειφόρου ανάπτυξης» που υποκριτικά υπόσχεται τη μελλοντική ευημερία των ανθρώπινων κοινωνιών, η διέξοδος είναι ν’ αλλάξουμε ρότα και να προχωρήσουμε σ’ έναν άλλο δρόμο, εκείνο της σταδιακής και ελεγχόμενης αποανάπτυξης; Ν’ αλλάξουμε κοντολογίς, τρόπο ζωής, το ίδιο το πολιτισμικό μοντέλο της κοινωνίας μας;

(*) David Graeber & David Wengrow, Η ΑΥΓΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ – Μια καινούρια ιστορία της ανθρωπότητας, Διόπτρα, Αθήνα 2023

Σάββατο 1 Ιουνίου 2024

Στην εποχή των "Μωρών Παρθένων"

Αύριο 7 Απρίλη έκλεισαν 10 χρόνια από την ημέρα που προφητικά γράφονταν αυτό το κείμενο με τίτλο Εξάρχεια: η επιδρομή του Real Estate

Βρισκόμαστε στην εποχή της πιο άγριας καταστολής από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Και όμως οι ναρκομαφίες με τις πλάτες της αστυνομίας έκαναν χρυσές δουλειές. H καταστροφή των Εξαρχείων είχε ήδη δρομολογηθεί. Το 2013 είχε ανακοινωθεί η χάραξη της γραμμής 4 του ΜΕΤΡΟ που προέβλεπε τη μετατροπή της πλατείας αρχικά σε εργοτάξιο και στη συνέχεια σε κόμβο διακίνησης κάθε λογής καταναλωτών (τουριστών, μπάχαλων, διασκεδαστών). Η γειτονιά μετατρεπόταν σε ένα εργοστάσιο διασκέδασης και τουριστικό αξιοθέατο. Η ιστορία της ξεγραφόταν με ταχύτατους ρυθμούς και εκφυλιζόταν με προσχεδιασμένες τεχνικές απαλλοτρίωσης.

Ο πόλεμος των μαφιών για τις υπό δημιουργία πιάτσες (ναρκωτικών, λαθραίων προϊόντων, σωματεμπόρων, νέων διασκεδαστηρίων) ήτανε στην κορύφωσή του. Η λεγόμενη κρίση του μεταναστευτικού δεν είχε δείξει τα δόντια της. 

Παράλληλα με την υποβάθμιση, γνώριζε άνθιση το real estate. Παληοί κάτοικοι της γειτονιάς άρχισαν να την εγκαταλείπουν πουλώντας τα σπίτια τους σε "επενδυτές" ακινήτων, χρόνιοι ενοικιαστές άλλαζαν γειτονιά λόγω της ανόδου των ενοικίων, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας έκλειναν (ταχυδρομεία, τράπεζες, δημόσιες συγκοινωνίες και υπηρεσίες) η μία μετά την άλλη λόγω της επερχόμενης υποβάθμισης.

Στην άλλη πλευρά συλλογικότητες αλληλεγγύης και αντίστασης στην υποβάθμιση έδιναν καθημερινά τον αγώνα ενάντια στην βεβήλωση της ιστορίας της γειτονιάς. Καταστολή, πλειστηριασμοί, εξώσεις, φτωχοποίηση, στέγαση, υγεία, τροφή, χώροι αναψυχής και πολιτισμού, αποτέλεσαν αντικείμενο διαμαρτυρίας και εύρεσης λύσεων για την ανακούφιση, του κοινωνικύ συνόλου. Δίνονταν έτσι ένας τιτάνιος αγώνας  ενάντια στη αλλοτρίωση, την καταστροφή και στην κερδοσκοπία. Οι συλλογικότητες αυτές πολεμούσαν σε τρία μέτωπα: Ενάντια στην κρατική καταστολή, ενάντια στις μαφίες και ενάντια σε πολιτικές δυνάμεις που αρνούνταν την αυτοδιαχείριση στην καθημερινότητα των κατοίκων.   



Σαν να μην έφταναν οι κάθε λογής μπουκαδόροι στη γειτονιά πλάκωσαν και τα κοράκια της ...ανάπτυξης.

Θα μου πείτε βέβαια πως μπάτσοι, μαφίες και υπόκοσμος πάνε πακέτο με την "ανάπτυξη". Όλοι τους έχουν ένα κοινό όραμα, το gentrification*. Να αποπεμφούν δηλαδή με κάθε τρόπο οι μη-αρεστοί της περιοχής και να εισβάλλουν κάτοικοι νέας κοπής που συμμερίζονται τις αξίες της νέας εποχής.

Το πείραμα έχει δοκιμασθεί και σε άλλες ιστορικές περιοχές του κέντρου και τα αποτέλεσματά του μας είναι γνωστά. Μια γειτονιά φρούριο, αποστειρωμένη, πόλη μέσα στην πόλη.

Αναλυτικότερα ας διαβάσουν όσοι ενδιαφέρονται στα επόμενα links τα "παθήματα" των κατοίκων του Μεταξουργείου και άλλων περιοχών του κέντρου που υπήρξαν τα πρώτα θύματα από την εισβολή της ..ανάπτυξης.

με τίτλο Γκάζι: Ο εκλαϊκευμένος εξευγενισμός
Του Πάνου Δραγώνα, Δεκέμβριος 2009

με τίτλο Ανάπλαση, σιωπηλή εθνοκάθαρση
Της Ξένιας Kουναλάκη, στην Καθημερινή, 2008.

με τίτλο Ο κρυφός πόλεμος της κτηματαγοράς στο Μεταξουργείο
Του Προκόπη Γιογιακά, στα Νέα 2008

με τίτλο Oι πόλεις χάνουν το χρώμα τους
Της Ξένιας Kουναλάκη, στην Καθημερινή, 2009.
με τίτλο Κορίτσια, Το real Estate !
Περίληψη όλων των ανωτέρω links

Πρόκειται για μια νέου τύπου εθνοκάθαρση (όπως γράφει η Ξένια Κουναλάκη σε ένα από τα πιο πάνω links).

Μετά το Γκάζι, το Θησείο, του Ψυρρή, την Πλάκα, το Μεταξουργείο ήλθε η σειρά των Εξαρχείων να καταθέσουν το τίμημα στο βωμό της θεάς της Ανάπτυξης. Η σχεδιασμένη δημιουργία σταθμού ΜΕΤΡΟ στην πλατεία δεν είναι άσχετη με όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μας τα τελευταία χρόνια αλλά ούτε και άσχετη με την απειλούμενη κατεδάφιση** πέντε συνεχόμενων νεοκλασικών στην οδό Θεμιστοκλέους (φωτογραφία). Και λέω απειλούμενη γιατί με τον καιρό τα τέσσερα υπόλοιπα νεοκλασικά θα έχουν την ίδια τύχη με το γωνιακό Θεμιστοκλέους και Τζαβέλα του οποίου η τύχη κρίθηκε από το Σ.τ.Ε.


Μάθαμε λοιπόν χθές ότι το Συμβούλιο της Επικράτειας (Σ.τ.Ε) ενέκρινε την κατεδάφιση του ιστορικού νεοκλασικού της οδού Θεμιστοκλέους 62. Στο Σ.τ.Ε είχαν κάνει προσφυγή κάτοικοι και φορείς των Εξαρχείων κατά της επιχειρούμενης κατεδάφισης και του αισθητικού και πολιτιστικού εκβαρβαρισμού της γειτονιάς, προσφυγή που για τυπικούς και μόνον λόγους απορρίφθηκε από το Σ.τ.Ε.


Οι κάτοικοι αλλά και φορείς της γειτονιάς πρώτα και η ομάδα MOnuMENTA στη συνέχεια κινητοποιήθηκαν για τη διάσωση του νεοκλασικού, εστιάζοντας στην ιστορική αλλά και αρχιτεκτονική αξία του.


Πιο συγκεκριμένα δείτε εδώ και εδώ.

Τί μας απομένει λοιπόν; Θα κινητοποιηθούμε όλοι μαζί (κάτοικοι, συλλογικότητες, εγχειρήματα, πολιτικά κόμματα) ενάντια στη λεηλασία ενός χώρου ζωντάνιας, ελευθερίας και προβληματισμού, ενάντια στην αρπαγή του χώρου μας ;


Η Αννίτα Δεκαβάλλα κάτοικος της γειτονιάς και ψυχή του Θεάτρου Εξαρχείων που πρωτοστάτησε μαζί με πολλούς άλλους και από την πρώτη στιγμή για τη διάσωση των νεοκλασσικών της Θεμιστοκλέους μας έστειλε το ακόλουθο κάλεσμα-μήνυμα.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ και ΚΑΛΕΣΜΑ για τη ΛΑΪΚΗ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ του 19ου αι. στα ΕΞΑΡΧΕΙΑ

Αγαπητοί φίλοι,

Όλοι σας αγωνιστήκατε και στηρίξατε την προσπάθεια διάσωσης της λαϊκής αθηναϊκής κατοικίας του 19ου αι. στα Εξάρχεια, που βρίσκεται στη γωνία Θεμιστοκλέους και Τζαβέλα, με τον υπεραιωνόβιο θαλερό φίκο της.


Όπως θα θυμάστε, η ιστορική αυτή κατοικία κληροδοτήθηκε στο Ταμείο Εθνικού Στόλου, που υπάγεται στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού. Το ΤΕΣ αποφάσισε να την γκρεμίσει και να χτίσει στη θέση του πενταώροφη πολυκατοικία. Όταν οι κάτοικοι το πήραμε χαμπάρι, αντιδράσαμε και δράσαμε με πολλούς τρόπους:


> Με μαζική συγκέντρωση εμποδίσαμε με τη φυσική μας παρουσία τον εργολάβο που ήρθε να αρχίσει τις εργασίες κατεδάφισης.
> Καθηγητές με φοιτητές του Πολυτεχνείου πραγματοποίησαν επιστημονική αποτύπωση του ακινήτου.
> Άλλη συλλογικότητα κατοίκων καθάρισαν και φρεσκάρισαν τον εγκαταλειμμένο χώρο.
> Κάναμε οικονομική εξόρμηση και κατασκευάσαμε πόρτα, γιατί μυστηριωδώς μια νύχτα εξαφανίστηκε η ωραιότατη καγκελόπορτα της κατοικίας, με αποτέλεσμα το σπίτι να μείνει έρμαιο σε πιθανότητα πυρκαγιάς και λοιπούς κινδύνους (το ΓΕΝ δεν ανταποκρίθηκε στις εκκλήσεις μας να αναλάβει εκείνο να φτιάξει πόρτα).
> Οργανώσαμε ημερίδα στο Θέατρο Εξαρχείων για την Αρχιτεκτονική των Εξαρχείων και τη μοναδική αξία της συγκεκριμένης κατοικίας, με συμμετοχή μεταξύ άλλων, πολλών καθηγητών του ΕΜΠ (δείτε εδώ).
> Καταφύγαμε επίσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση της υπουργικής απόφασης του Μιχ.Λιάπη, ο οποίος, παρακούοντας τη γνωμάτευση περί του αντιθέτου των επιστημόνων του Τμήματος Νεότερων Μνημείων, είχε υπογράψει υπέρ της κατεδάφισης.
Δυστυχώς, το ΣτΕ την προηγούμενη εβδομάδα απέρριψε την αίτησή μας, επειδή ήταν εκπρόθεσμη. Επειδή δηλαδή όταν το πήραμε χαμπάρι και καταθέσαμε την αίτησή μας, είχαν περάσει πάνω από 60 μέρες από την υπογραφή του Υπουργού...


Κάλεσμα:
Προτείνω όσοι από μας μπορούμε, να κάνουμε μια συνάντηση, ώστε να δούμε πώς μπορούμε να προστατεύσουμε το πολύτιμο αυτό ταπεινό μνημείο της νεώτερης ιστορίας μας και τον φίκο του, αλλά και το υποβαθμισμένο κέντρο της πόλης μας από ένα ακόμη τσιμεντένιο θηρίο.


επικοινωνήστε: DiKAExarchion@gmail.com
*gentrification (εξευγενισμός). Για τον όρο παραπέμπουμε εδώ

**σημείωση: αρχικά στην ανάρτηση γινόταν λόγος για κατεδάφιση και των πέντε νεοκλασικών εντύπωση που από λάθος εκτίμηση δημιουργήθηκε. Στη συνέχεια επανορθώσαμε, λαμβάνοντας από "πρώτο χέρι" τη σωστή πληροφόρηση. Ζητάμε συγγνώμη για το ατόπημά μας.

στις 11:35 π.μ.

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2024

Χτίζοντας την Αθήνα ως πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Κοινωνικές ομοιότητες με το σήμερα.

Αναδημοσίευση από την ΕΦ.ΣΥΝ

Η βίαιη γέννηση μιας πρωτεύουσας


Η μεταφορά της πρωτεύουσας το 1834 από το Ναύπλιο στην Αθήνα δεν υπήρξε μια ανώδυνη διαδικασία. Με τον χειρότερο δήμαρχο που πέρασε μεταπολιτευτικά (αν όχι μεταπολεμικά) από την Αθήνα ν’ αποχαιρετά με τον επίσης χειρότερο δυνατό τρόπο το αξίωμά του, και την Αθήνα να μετατρέπεται σταθερά σε τουριστικό προορισμό όλο και πιο εχθρικό για τους μόνιμους κατοίκους της, αναμενόμενοι είναι κάποιοι απολογισμοί σε βάθος χρόνου.

Μέχρι πρόσφατα, η αναζήτηση των απαρχών της προβληματικής ποιότητας ζωής στο λεκανοπέδιο εστιαζόταν κυρίως στον θεσμό της αντιπαροχής, με τον οποίο ο εθνάρχης Καραμανλής έλυσε το στεγαστικό πρόβλημα της μεταπολεμικής Αθήνας (και, κυρίως, θεμελίωσε την ταξική συμμαχία της αστικής μας τάξης με μια μεγάλη μερίδα λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων). Παρ’ όλο που αυτή η κριτική είναι ιστορικά πλήρως δικαιωμένη, ακόμη ορθότερο θα ήταν ωστόσο να πάμε ακόμα πιο πίσω: στην ίδια τη γέννηση του κλεινού άστεως ως πρωτεύουσας του Ελληνικού Βασιλείου, οι παρενέργειες της οποίας αποτυπώθηκαν αρκετά εύγλωττα στον Τύπο των ημερών.

Μια ιστορία αχαλίνωτης κερδοσκοπίας και κοινωνικά επικαθορισμένης κρατικής βίας, παντελώς απωθημένη από τη συλλογική μνήμη των μεταγενέστερων Αθηναίων, όπως συμβαίνει άλλωστε με την αντίστοιχη συλλογική μνήμη κάθε μεγαλούπολης· χαρακτηριστικό παράδειγμα ο μύθος περί διαχρονικής «πολυπολιτισμικής συνύπαρξης» στη Νέα Υόρκη, που αναγορεύτηκε σε δόγμα μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 (κι αμφισβητήθηκε τόσο εύστοχα από τον Μάρτιν Σκορσέζε στις ιστορικά ακριβέστατες «Συμμορίες» του).

Ανοιχτομάτηδες χωρίς σύνορα

Η Αθήνα επιλέχθηκε ως πρωτεύουσα («καθέδρα») του Ελληνικού Βασιλείου τον Ιούνιο του 1833, μ’ ένα διάταγμα της Αντιβασιλείας, εν μέρει χάρη στην επιμονή του βασιλιά της Βαυαρίας (και άτυπου –τότε– μονάρχη του ελληνικού παραρτήματος της τελευταίας, στον θρόνο του οποίου είχε τοποθετήσει τον ανήλικο γιο του). Η τελική απόφαση καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη διεθνή εμβέλεια του τοπικού brand name: η πόλη του Περικλή και του Σωκράτη δεν ήταν δυνατό να συγκριθεί, από άποψη παγκόσμιας φήμης, με εναλλακτικές επιλογές όπως η Κόρινθος, τα Μέγαρα ή ο Πειραιάς.

Σε αντίθεση όμως μ’ αυτό τον τελευταίο, όπου η γη ανήκε στο ελληνικό Δημόσιο και μπορούσε να οικοδομηθεί ελεύθερα, στην Αθήνα οποιαδήποτε ρυμοτόμηση σκόνταφτε στον ιερό θεσμό της ατομικής ιδιοκτησίας. «Το μεγαλύτερο μέρος της Αθήνας ανήκε σε ιδιώτες», εξηγεί στις αναμνήσεις του ο πιο λόγιος από τους τρεις αντιβασιλιάδες. «Επρεπε λοιπόν η Κυβέρνηση να αποζημιώσει τους οικοπεδούχους της Αθήνας για να της παραχωρήσουν τον χώρο που της ήταν απαραίτητος. […] Αλλά οι αξιώσεις που διατυπώθηκαν από τους ιδιοκτήτες ήταν υπέρογκες και με μεγάλο κόπο κατορθώσαμε να φτάσουμε σε μια τελική συμφωνία. Οταν λύθηκε κι αυτό το θέμα, μπορούσαμε πια να αναγγείλουμε τη μεταφορά της πρωτεύουσας, έπρεπε όμως τώρα να μας υποδείξουν οι Αθηναίοι τα κατάλληλα οικήματα για την εγκατάσταση της Κυβέρνησης και όλων των συναφών υπηρεσιών» (Γκέοργκ Λούντβιχ Μάουρερ, «Ο ελληνικός λαός», Αθήνα 1976, σ. 479).

«Η επιτροπή ηναγκάσθη να εκβάλη τους οικοδεσπότας από τους ευτελείς οικίσκους, όπου επεριορίσθησαν παραχωρούντες, ως ευρυχωροτέρους, τους οίκους των εις την Κυβέρνησιν» | «Εθνική Εφημερίς» (Αθήνα), 15/27.11.1834

Για να διευκολύνουν την αναβάθμιση της κωμόπολής τους σε πρωτεύουσα, οι γαιοκτήμονες της Αθήνας είχαν φροντίσει να υποβάλουν εγκαίρως στον βασιλιά ένα «συνυποσχετικόν» (3/6/1833), όπου δήλωναν ότι παραχωρούν δωρεάν στο Δημόσιο την αναγκαία γη, οι ιδιοκτήτες της οποίας «θέλουν αποζημιούσθαι κοινώς απ’ όλους». Θα ήταν βέβαια πολύ βολικότερο η πρωτεύουσα να μη χτιστεί ακριβώς πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης (που οι επιχειρηματικότεροι πολιτικοί της εποχής σκέφτονταν να μετατρέψουν σε τουριστικό πάρκο αρχαιοτήτων) αλλά κάπου εκεί κοντά, οικειοποιούμενη το ένδοξο όνομα δίχως να καταστρέψει το ιστορικό αρχαίο τοπίο. 

Οπως όμως επισημαίνει ο πρώτος ιστορικός της Αθήνας .....


Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023

2023 απολογισμός: Μια χρονιά αγώνων, μια χρονιά με πολλές και μεγάλες νίκες

 2023 απολογισμός: Μια χρονιά αγώνων, μια χρονιά με πολλές και μεγάλες νίκες


Οι αριθμοί ζαλίζουν κι εμείς μπορούμε να λέμε ότι είμαστε ευχαριστημένοι.

Δεν είναι μόνο η αποτροπή των δεκάδων εξώσεων εις βάρος ευάλωτων οικογενειών, δεν είναι η άγρια καταστολή που δεν ήταν ούτε μια στιγμή αποτρεπτική στο να πετύχουμε τους στόχους μας, είναι και όλοι οι δείκτες και οι αριθμοί που μας επιτρέπουν να χαμογελάμε.

Γιατί σε δυσμενέστερες πολιτικές, οικονομικές και νομικές συνθήκες (βλ. νομολογία Αρείου Πάγου κ.α) πετύχαμε σε σχέση με το 2022 περισσότερες αναστολές, ακόμη πιο ευνοϊκούς διακανονισμούς οφειλών, μεγαλύτερα κουρέματα κόκκινων δανείων.

Και αυτά με περισσότερη θέληση και δύναμη θα συνεχίσουμε να τα υλοποιούμε και το 2024.
Είναι η υπόσχεσή μας για κάθε φτωχοποιημένο και ευάλωτο συνάνθρωπό μας.

Καλή Χρονιά σε όλες και όλους. Με αισιοδοξία και δημιουργικότητα. Γιατί το αποτέλεσμα καθαγιάζει τις προθέσεις και τις διακηρύξεις.

Σημείωση: Μια φέτα καρπούζι μπορεί να συμβολίζει και κάτι άλλο: το αγώνα του παλαιστινιακού λαού  για ελευθερία και αυτοδιάθεση. 



Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2023

Ο Κύκλος της λεηλασίας

ή πως είναι στημένο το παιγνίδι της αρπαγής των σπιτιών μας.

Η Reoco-Frontier, γνωστή και ως Reoco RealEstate είναι θυγατρική της Εθνικής μας τράπεζας και ιδρύθηκε το 2021 με σκοπό την αγορά ακινήτων που θα βγάζει σε πλειστηριασμό η μαμά-εταιρεία. Μάλιστα για την ίδρυσή της η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ (δηλαδή οι καταθέτες της) χρηματοδότησαν με 150.000.000 ευρώ την ίδρυσή της και στελέχωσαν με δεκάδες έμπειρα στελέχη της τη λειτουργία της διαχειρίστριας των δανείων της  (doValue).

https://www.nextdeal.gr/epikairotita/oikonomia/123482/apeleytheros-h-ete-ta-megala-kerdi-apo-frontier-kai-xiloma-toy

Για την ακρίβεια αφού το 2020 πούλησε η Εθνική τράπεζα δεκάδες χιλιάδες δάνεια λαϊκών κυρίως οικογενειών (ακόμη και μεταναστών αλλά και Ρομά) "βρέθηκε" το fund Frontier Issuer με έδρα το Δουβλίνο (ως συνήθως συνέβη με όλα τα funds) να τα αγοράσει για να προχωρήσει, σύμφωνα με το σχέδιο Ηρακλής- η εξυγίανση του χαρτοφυλακίου της.

H Frontier Issuer ανέθεσε στις 4/2/2022 στην doValue (θυγατρική της Eurobank) την διαδικασία εκκαθάρισης των προβληματικών δανείων είτε με αναγκαστικά μέτρα (κατασχέσεις-πλειστηριασμοί) είτε με διακανονισμούς, συνήθως δυσβάστακτους για τους δανειολήπτες. Mέχρι τότε τη διαχείριση των προβληματικών δανείων της Εθνικής, που παλαιότερα είχαν πουληθεί στο fund Symbol, την είχε αναλάβει η Cepal (θυγατρική της Alpha Bank).

https://dovaluegreece.gr/analipsi-diaheirisis-apaitiseon-frontier-issuer-designated-activity-company

Για όσα δάνεια κατέληγαν σε κατάσχεση και στη συνέχεια σε άγονο πλειστηριασμό, ο πελάτης που θα "χτυπούσε" το ακίνητο ήταν η Reoco-Frontier. Να σημειωθεί ότι ο καταστατικός σκοπός της Reoco-Frontier ήταν η αγορά και η επανεκμίσθωση ακινήτων.


Εκατοντάδες είναι μέχρι στιγμής τα θύματα αυτής της κοινοπραξίας. Πρόκειται για λαϊκές οικογένειες, εργαζόμενους που κακοπληρώνονται, ανέργους, μικροεπαγγελματίες, συνταξιούχους, μετανάστες και ρομά. Η πανελληνίως γνωστή περίπτωση του Π.Φ στο Αιγάλεω είναι χαρακτηριστική, Η Reoco-Frontier αρνείται να του νοικιάσει το σπίτι που του άρπαξε με το πρόσχημα ότι η ενοικίαση δεν είναι στους σκοπούς ίδρύσεώς της !!!

Η χαρτογράφηση των δράσεων της Reoco-Frontier αναφέρεται κυρίως στις λαϊκές και υποβαθμισμένες  συνοικίες της Αθήνας αλλά και στα λαϊκά προάστεια πέριξ της πρωτεύουσας. Αυτό υποδηλώνει και τα καταχθόνια σχέδιά της: να ξετυλίξει ένα μεγάλο σεντόνι "εξευγενισμού"  σε αυτές τις περιοχές με τη χρήση του καλά οργανωμένου δικτύου συναφών επιχειρήσεων  της Εθνικής τράπεζας. (4).

Πρόεδρος/Διευθύνων σύμβουλος της Reoco-Frontier αλλά και όλων των συναφών επιχειρήσεων της Εθνικής τράπεζας είναι ο Ιωάννης Κυριακόπουλος (είναι δηλαδή ο δερβέναγας της ακίνητης περιουσίας της Εθνικής τράπεζας) που συν τοις άλλοις μετέχει στο διοικητικό σχήμα της Prodea (που έχει πολλές προσδοκίες από τις ιδιωτικοποιήσεις Δημόσιων Χώρων (κλασικό παράδειγμα του λόφου Στρέφη στα Εξάρχεια). 


Και για να κλείνουμε με τον εν εξελίξει ματωβαμένο κύκλο της λεηλασίας, όχι μόνο της λαϊκής περιουσίας αλλά και της δημόσιας, θα αναφερθούμε στον ρόλο του κυρίου Κυριακόπουλου, παραπέμποντας στα στοιχεία που διατίθενται ευρέως στο διαδίκτυο. 

https://www.athexgroup.gr/documents/10180/6623536/ATHEX_2021_Annual_Financial_Report_GR_Version_88_570.pdf/c5413d8a-5ba3-4b3b-b1a9-fa436153021f




Σάββατο 25 Μαρτίου 2023

Πανευρωπαϊκές Δράσεις για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Πόλη. Κάλεσμα σε Συγκέντρωση στον Άρειο Πάγο στις 29 Μαρτίου 2023, στις 6 μ.μ

  Πανευρωπαϊκές Δράσεις για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Πόλη

Κάλεσμα: Συγκέντρωση στον Άρειο Πάγο στις 29 Μαρτίου 2023, στις 6 μ.μ


10, 100, 1000 αντιστάσεις στην αρπαγή των σπιτιών και των δημόσιων χώρων μας.

Από τις 25 Μαρτίου έως τις 2 Απριλίου 2023, θα βγούμε στους δρόμους σε όλη την Ευρώπη για το δικαίωμα στη στέγη και το δικαίωμα στην πόλη και για να καταγγείλουμε την εκτόξευση του κόστους ζωής.

Περάσαν 15 χρόνια από την κρίση του 2008 και οι μέθοδοι αρπαγής των λαϊκών κατοικιών στην Ελλάδα γίνονται όλο και πιο άγριες: ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, εξαφάνιση της προστασίας της πρώτης κατοικίας, αστυνομική βία απέναντι στα υπερχρεωμένα άτομα, βία απέναντι στα κινήματα, μαφιόζικοι μέθοδοι αρπαγής που μοιάζουν με τραμπουκισμό (σπάσιμο πορτών και έφοδοι από γειτονικά μπαλκόνια για να μπουν μέσα στα σπίτια, κ.λπ). Το 2021, έγιναν 11.000 πλειστηριασμοί στην Αθήνα, το 2022, 31.000. Εμείς όμως είμαστε εδώ και δεν τα βάζουμε κάτω. Ο αγώνας μας αναπτύσσεται, προσαρμόζεται και δυναμώνει.

Ο κύκλος της αρπαγής και του εξευτελισμού πρέπει να σταματήσει. Καταγγέλλουμε το σύστημα που υποστηρίζει την υφαρπαγή και επιτρέπει σε funds, εταιρίες που τα υπηρετούν και τράπεζες, την απόλυτη ασυδοσία. Στεκόμαστε ενάντια: Στα ανεξέλεγκτα κέρδη των funds που μας κλέβουν τα σπίτια μας σε πολύ χαμηλές τιμές για το κέρδος τους και μόνο.

Στην κυβέρνηση που στηρίζει τα ίδια funds με μέτρα ενθάρρυνσης όπως το νέο πτωχευτικό νόμο ή την φοροαπαλλαγή και που δεν προβλέπει ούτε ίχνος κοινωνικής κατοικίας.
Στη Δικαιοσύνη που επιτρέπει απόλυτη ασυδοσία ενώ οι θεσμοί ταπεινώνουν ανελέητα τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Στην εμπορευματοποίηση των κατοικιών μας που δίνουν έδαφος στην τουριστικοποίηση των γειτονιών και την άνοδο των ενοικίων, πριμοδοτώντας τις βραχυχρόνιες μισθώσεις μεγάλων εταιρειών.
Στης εταιρίες που μας στερούν τους δημόσιους χώρους μας και μας κλέβουν τις γειτονιές μας.
Στο όλον σύστημα ως μηχανισμό δημιουργίας αστεγίας.

Σε πολλές χώρες της Ευρώπης υπάρχει ο θεσμός της κοινωνικής κατοικίας (από τη Ρουμανία μέχρι την Ιρλανδία), αλλά όχι στην στην Ελλάδα. Σε κάποιες περιοχές υπάρχουν πλαφόν στην αύξηση των ενοικίων όπως στη Βαρκελώνη και στη Σκωτία. Κάποιες πόλεις λαμβάνουν μέτρα απέναντι στην τουριστικοποίηση. Το ελληνικό κράτος δεν κάνει ΤΙΠΟΤΑ απ’ όλα αυτά. Επιτρέπει την μαζική συρρίκνωση της ιδιοκτησίας από μια χούφτα ξένων εταιριών, επιτρέπει την αρπαγή, την ασυδοσία και τον εξευτελισμό μας.

Αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε τα σπίτια μας και την αξιοπρέπεια μας, για να στηρίξουμε το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της στέγασης. Αγωνιζόμαστε για τις πόλεις μας, για τους δημόσιους χώρους που μας τα αρπάζουν κι αυτά.

Ζητάμε άμεσα
-Θεσμική κατοχύρωση του δικαιώματος στη στέγαση, νομικές ρυθμίσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας, δικαιώματα στον δανειολήπτη (όπως να έχει το δικαίωμα να αρνείται να πουληθεί το δάνειο του), διαγραφή χρεών, κοινωνική κατοικία χωρίς σεξιστικά και ρατσιστικά κριτήρια, πλαφόν στα ενοίκια, φορολογία στα funds και απαγόρευση των εξώσεων χωρίς στεγαστική λύση. 

-Αποποινικοποίηση των καταλήψεων και επίταξη των κενών κτιρίων για στέγαση. Όχι στους εκτοπισμούς  λόγω ανακαινίσεων, δωρεάν παραχώρηση σπιτιών σε ευάλωτες ομάδες και όχι εγκλεισμούς σε camps.

-Δικαίωμα στην πόλη: σημαίνει τέλος στην ιδιωτικοποίηση των δημόσιων χώρων, δημοκρατικός αστικός και αγροτικός χωροταξικός σχεδιασμός σύμφωνα με τις ανάγκες των κατοίκων και του περιβάλλοντος, τέλος στην αστυνόμευση και την ποινικοποίηση των αστέγων, τέλος στην τουριστικοποίηση, την εμπορευματοποίηση, τον εξευγενισμό και κάθε είδους εμπορευματοποίηση των χώρων μας.

-Καμία εκμετάλλευση μέσω του κόστους διαβίωσής μας: απαγόρευση αυξήσεων στα δημόσια αγαθά, καμία διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, θέρμανση για όλους και όλες, καμία στέρηση ενεργειακών αναγκών, προσιτές τιμές για τα βασικά αγαθά, κοινωνικός έλεγχος όλων των βασικών τομέων, όπως η ενέργεια, το νερό, οι επικοινωνίες και οι μεταφορές.

Η Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των πλειστηριασμών απαντά στο κάλεσμα του Ευρωπαϊκού Συνασπισμού Δράσης για τα δικαιώματα στη στέγαση και στη πόλη με τη συμμετοχή της στις Ημέρες Δράσης για τη Στέγαση (Housing Action Days 2023) και σας καλεί σε συγκέντρωση την Τετάρτη 29 Μαρτίου στις 6 μ.μ μπροστά στον Άρειο Πάγο. Εκεί όπου θεσμοθετήθηκε η δυνατότητα στα funds και τους μηχανισμούς των να προβαίνουν σε νομικές ενέργειες στη περιουσία και τη ζωή χιλιάδων νοικοκυριών.

Η πρόσφατη κατάπτυστη απόφαση του Αρείου Πάγου αποτελεί ένα μνημείο υποτέλειας και ξεπουλήματος της χώρας και των πολιτών της.  Δεν θα τους περάσει.


















Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023

Το Νομικό Πλαίσιο για τη Διαχείριση Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις.

 

Το Νομικό Πλαίσιο για τη Διαχείριση Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις.

Με αφορμή την επικείμενη συζήτηση στον Άρειο Πάγο και τα κενά και αντιφάσεις των δύο νόμων για τη μεταβίβαση των κόκκινων δανείων σε funds, παραθέτουμε την υπάρχουσα κύρια όπως και τη συμπληρωματική νομολογία που διέπει το όλο πλαίσιο μεταβίβασης και λειτουργίας των ΕΔΟΕΑΠ.

Η διαχείριση απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις διέπεται από τους ακόλουθους νόμους και διοικητικές πράξεις:

> Ν. 3156/2003 (ΦΕΚ 157/Α/25-06-2003) με τίτλο «Ομολογιακά Δάνεια, Τιτλοποίηση Απαιτήσεων και Απαιτήσεων από Ακίνητα και Άλλες Διατάξεις».
(Προβλέπει τα της μεταβίβασης τιτλοποιημένων απαιτήσεων. Δεν δίνει τη δυνατότητα τις εταιρείες διαχείρισης (ΕΔΟΕΑΠ) για τη διενέργεια νομικών πράξεων-έκδοση διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων, πλειστηριασμών. Παρόλα αυτά τα περισσότερα δάνεια μεταβιβάστηκαν με αυτό το νόμο, πράξη η οποία προσβλήθηκε από διαδοχικές αποφάσεις τμημάτων του Αρείου Πάγου αλλά και τακτικών δικαστηρίων.

> Ν. 4354/2015 (ΦΕΚ 176/Α/16-12-2015) με τίτλο «Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
(Προβλέπει τα της ίδρυσης και λειτουργίας μιας Ε.Δ.Α.Μ.Ε.Δ. Καθήκοντα, υποχρεώσεις, δικαιοδοσίες. Βασική διάταξη: Αναγκαία προϋπόθεση για να προσφερθούν προς πώληση απαιτήσεις της παραγράφου 1 είναι, από την έναρξη ισχύος του παρόντος, να έχει προσκληθεί με εξώδικη πρόσκληση ο δανειολήπτης και ο εγγυητής εντός δώδεκα (12) μηνών προ της προσφοράς να ρυθμίσει ή διακανονίσει τις οφειλές του. Εξαιρούνται απαιτήσεις επίδικες ή επιδικασθείσες και απαιτήσεις κατά οφειλετών μη συνεργάσιμων κατά την έννοια του άρθρου 1 παρ. 2 του ν. 4224/2013, όπως αυτοί ισχύουν (δείτε στη συνέχεια).
Οι τράπεζες απέφυγαν να μεταβιβάσουν κόκκινα δάνεια με αυτό το νόμο προκειμένου να αποφύγουν τη δέσμευση της ως άνω διάταξης. Προφανώς δεν δεσμεύθηκαν στις περιπτώσεις π.χ μη συνεργάσιμων οφειλετών.

> Κώδικας Δεοντολογίας Πιστωτικών Ιδρυμάτων (ΕΠΑΘ 195/1/29.07.2016).
(Προβλέπει ειδική μέριμνα για ευάλωτα νοικοκυριά, συνεργασία με δανειολήπτη για διευθέτηση οφειλών)

> Νόμος για την Πρόληψη και Καταστολή Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες (ΕΤΠΘ 281/5/17.03.2009).

> Τράπεζα της Ελλάδος: πράξη εκτελεστικης επιτροπης (ΠΕΕ) 118/19.5.2017
Περιλαμβάνει τη διαδικασία και τα απαιτούμενα στοιχεία και δικαιολογητικά για την παροχή άδειας λειτουργίας καθώς και το πλαίσιο εποπτείας που ισχύει για τις ανωτέρω εταιρείες κατά περίπτωση.

> Νόμος 4224/2013, Άρθρο 1
Σύσταση Κυβερνητικού Συμβουλίου Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους
- Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων ιδιωτικών οφειλών

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2023

Πλειστηριασμοί το 2022-Συγκεντρωτικά στοιχεία

  Πλειστηριασμοί το 2022-Συγκεντρωτικά στοιχεία

Οι τρείς πίνακες που παραθέτουμε αποτελούν μια συγκεντρωτική εικόνα όχι μόνο του πλήθους των πλειστηριασμών του απελθόντος έτους 2022 (ποσοτική απεικόνιση) αλλά και μια ποιοτική απεικόνιση ως προς το είδος των ακινήτων που εκπλειστηριάστηκαν το 2022. Επί πλέον μέσω των πινάκων δίνεται η εικόνα της χωρικής κατανομής των ακινήτων αυτών (σύγκριση Αττική-Λοιπή χώρα).

Ο δείκτης "Ποσοστό % κατακύρωσης" στήλες "4" στους πίνακες, μαρτυρεί τις προτιμήσεις των πλειοδοτών για κάθε είδος ακινήτου. Βλέπουμε π.χ. ότι οι θέσεις στάθμευσης πρωτευόντως αλλά και οι κατοικίες αποτελούν, το κρυφό αντικείμενο του πόθου των πλειοδοτών. Και αυτό το ενδιαφέρον αποτυπώνεται έντονα στην περιφέρεια Αττικής στην οποία άλλωστε στρέφονται όλα τα βλέμματα των επενδυτών ακινήτων (πίνακες (1) και (2).



Στον πίνακα (3) απεικονίζεται η ανά μήνα κατανομή των πλειστηριασμών που αναγγέλθηκαν/επιχειρήθηκαν και τελικά "ευδοκίμησαν" εντός του 2022. Τόσο από τα στοιχεία του  2022 (δείκτης "Ποσοστό % κατακύρωσης") όσο και από αυτά του 2021 βλέπουμε μια "κόπωση" των επενδυτών, δηλαδή μία μείωση του επενδυτικού ενδιαφέροντος,  παρόλο που οι αξίες ενός μεγάλου μέρους ακινήτων απομειώθηκαν κατά ποσοστό 20% λόγω των διαδοχικών άγονων πλειστηριασμών. Για παράδειγμα, ο γενικός δείκτης "Ποσοστό % κατακύρωσης" του 2021 ήταν της τάξης του 32,4% , ενώ το 2022 και με την πάροδο των μηνών διαμορφώθηκε στο 30,2%. 
Αυτή η πτώση του ενδιαφέροντος είναι αισθητή τους τρείς τελευταίους μήνες του 2022.


Η ανάγνωση των πινάκων προσφέρεται για ποικίλα συμπεράσματα. Εαν δε τολμήσουμε να επικαλεσθούμε τα συγκριτικά με προηγούμενα έτη, αντίστοιχα στοιχεία και δείκτες, θα μπορούμε να μιλάμε για μια άγρια επίθεση των κερδοσκόπων στα περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών. Μια εύγλωτη περί αυτού εικόνα μας προσφέρει ο πίνακας (1) - στήλη (1) .