Πόσο κοστίζει το κούρεμα των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων; (αναδημοσίευση)

 

πηγή: Προλεταριακή Σημαία

«Καταραμένος τόπος»! Ένα νησί δίπλα στις ακτές της φλεγόμενης Συρίας, κοντά σε όλες τις αναμμένες –από τους δυνάστες τους αλλά και την πάλη των λαών- εστίες της Μ.Ανατολής και της Β. Αφρικής. Πάνω από τη διώρυγα του Σουέζ και μπροστά στο μαντρόσκυλο των ιμπεριαλιστών, το Ισραήλ. Μέσα σε μια λεκάνη γεμάτη, λένε, με ενεργειακά κοιτάσματα, αλλά και πάνω στον κόμπο όπου διασταυρώνονται υπαρκτές και ενδεχόμενες ροές ενέργειας. Ροές που μπορούν να συν-καθορίσουν μέχρι και τη στρατηγική σταθεροποίηση της Δύσης ή τα στρατηγικά στραβοπατήματα πχ της Γερμανίας, ανάλογα με το ποιος θα τις ελέγξει. Ένα νησί-διεκδικούμενο προκεχωρημένο φυλάκιο, για τη «μεθοριακή» (Δύσης-Ανατολής) γραμμή του Καυκάσου, γύρω από την οποία στήνονται εφιαλτικά για την ανθρωπότητα σενάρια πολέμου. 

Όχι λοιπόν! Το κορυφαίο θέμα δεν είναι «το ευρώ που γίνεται θηλιά στα κράτη της ΕΕ», όσο κι αν ο γερμανικός ιμπεριαλισμός επιχείρησε με αυτό να υποκαταστήσει τις αποβατικές δυνάμεις που του λείπουν, για να μπει στο νησί της Κύπρου και στην Ν.Α. Μεσόγειο. Ούτε βέβαια έπαψε στιγμή να ισχύει, πως το ευρώ είναι όργανο ληστείας των χωρών και των λαών της «περιφέρειας» της ΕΕ από τους ιμπεριαλιστές που συγκροτούν την ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα που ανέδειξε και αναδεικνύει το κούρεμα των καταθέσεων που κύρια ο γερμανικός ιμπεριαλισμός- με ασαφές το βαθμό ουδετερότητας-ανοχής των «ομότιμων» του στην ΕΕ- θέλησε να επιβάλλει στις Κυπριακές τράπεζες. Δεν είναι αυτό καθαυτό το «κούρεμα» που ανέδειξε την παρέμβαση αυτή σε παγκόσμιο ζήτημα, και έφερε στην επιφάνεια τα τεντωμένα νεύρα όλων των μεγάλων παικτών που διεκδικούν κυριαρχία, ηγεμονία, μεγάλους ρόλους επί των λαών και των χωρών της υδρογείου. Στο κάτω-κάτω, πόσο μεγάλη ληστεία συνιστά το κούρεμα αυτό αν συγκριθεί με τα μέτρα που καθημερινά προωθούνται και υλοποιούνται αναφορικά με την αύξηση της κλοπής της εργατικής δύναμης, τη συντριβή των κοινωνικών καταχτήσεων των εργατών και των λαών στις χώρες της ΕΕ; 

Ούτε, από την άλλη, η αναστάτωση που απλώθηκε από τα χρηματιστήρια της Ασίας ως τις σφιγμένες κουβέντες του Λευκού Οίκου και τον πυρετό του Κρεμλίνου, μπορεί να αποδοθεί στις αντιδράσεις της πολυεξαρτημένης και, ίσως γι αυτό, «καλομαθημένης» αστικής τάξης της Κύπρου. Γιατί, καταρχάς, οι ιμπεριαλιστές είναι φύσει και θέσει χοντρόπετσοι στα κλάματα και τα παρακάλια των υποτακτικών τους. Είναι γεμάτη η ιστορία -και η τρέχουσα κατάσταση- με καταβαραθρώσεις υποτακτικών και εξαρτημένων αστικών δυνάμεων, όταν αυτό απαιτεί και υπηρετεί το ιμπεριαλιστικό συμφέρον. Εξάλλου -παρά τους εθνικιστικούς μύθους που μπήκαν κιόλας σε κυκλοφορία- ο Αναστασιάδης μέχρι το παρά ένα της καταψήφισης τελικά της απόφασης του Γιουρογκρούπ από την Κυπριακή Βουλή, υπεράσπιζε την ανάγκη υπερψήφισης της, προβάλλοντας τη συνήθη των εθελόδουλων απειλή της καταστροφής, «αν δεν υποταχθούμε». Είναι προφανές, λοιπόν, ότι πίσω από την αιφνίδια ανατροπή στη στάση του πολιτικού προσωπικού στην Κύπρο βρίσκονται ιμπεριαλιστικοί παράγοντες που επέλεξαν να ενθαρρύνουν και να στηρίξουν την αναμφίβολα υπαρκτή και ισχυρή αστική αντίθεση στην απόφαση του Γιουρογκρούπ. Και ίσως ποτέ δεν θα μάθουμε, αν σε αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς παράγοντες συγκαταλέγονται, εκτός από τους προφανείς (Ρωσία), και άλλοι (Ευρωπαίοι) που θα επιθυμούσαν ένα τσαλάκωμα της αγέρωχης γερμανικής απαίτησης, και κυρίως των απώτερων επιδιώξεων της. Τσαλάκωμα σαν αυτό που ήδη συνέβη στην πρώτη φάση εκδήλωσης της κρίσης.

Ναι, λοιπόν, πρόκειται για κρίση! Κρίση που εκδηλώθηκε με όχημα ένα οικονομικό μέτρο που, σε πρώτη φάση, θέλει να διώξει τις ρώσικες καταθέσεις από το νησί και να κάνει ακόμα πιο υποχείρια την αστική τάξη της Κύπρου στις γερμανικές επιδιώξεις.

Αλλά, παρότι είναι μέτρο οικονομικό, συνιστά επιθετική γεωπολιτική κίνηση απέναντι στους Ρώσους, γιατί και αυτό το μέτρο αθροίζεται στις πολλαπλές απωθήσεις που υφίστανται από την περιοχή της ΝΑ Μεσογείου. Ο στολίσκος που ετοιμάζουν ειδικά για την περιοχή -με ταυτόχρονες εσωτερικές γκρίνιες για τις πραγματικές δυνατότητες που αυτός θα έχει- είναι ένα μέτρο της πίεσης που αισθάνονται. Μια πίεση που αφορά τις καταπιεσμένες δυνατότητες που θέλει να εκδηλώσει πχ στο ενεργειακό όπου μια …ολόκληρη Γκαζπρόμ δεν μπορεί να αγοράσει τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, δεν μπορεί να κάνει τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη και τώρα δεν θα μπορεί να παίξει ρόλο στον υπό σχεδιασμό ενεργειακό κόμβο στην περιοχή της Κύπρου. Μια πίεση, λοιπόν, που ανάγεται τελικά στις γεωπολιτικές επιδιώξεις του ρώσικου ιμπεριαλισμού και που η άλλη όψη της είναι οι απειλές που υφίσταται από μια εν εξελίξει γεωστρατηγική περικύκλωση του.

Αλλά με έναν τρόπο είναι κίνηση επιθετική και απέναντι στις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης, ακόμα και τις ΗΠΑ. Αυτές καλοβλέπουν βέβαια την απώθηση της Ρωσίας, στην οποία ιδιαίτερα οι ΗΠΑ πρωτοστατούν. Όμως, οπωσδήποτε ενοχλούνται και αντιτίθενται στη γερμανική επιχείρηση κατάληψης θέσης στην Κύπρο και στην ευρύτερη περιοχή, όπου τόσα πολλά είναι σε εξέλιξη. Και γι αυτό θέλουν, ταυτόχρονα, και την ρώσικη απώθηση να υποστηρίξουν, αλλά και να μην επιτρέψουν την ενίσχυση των γερμανικών θέσεων στο νησί και την περιοχή.

Τα 5-6 δις, λοιπόν, που αναζητούνται από το κούρεμα των καταθέσεων είναι «πενταροδεκάρες», συγκρινόμενα με τις «αξίες» που αντιπροσωπεύουν τα διακυβευόμενα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών κρατών. Αυτά που άγγιξε και ερέθισε η επιθετική γερμανική κίνηση, σε μια περιοχή φλεγόμενη και κρίσιμη, σε έναν κόσμο που διατρέχεται από τις αντιθέσεις του ιμπεριαλισμού που σαπίζει. Γι αυτό και η παγκόσμια αναστάτωση. Για αυτό και οι φωνές -συστημικών δυνάμεων- που έφτασαν να απειλούν με έξοδο της Κύπρου από το ευρώ, υπογραμμίζοντας με αυτό τον τρόπο, πως οι αντιθέσεις ολοένα ανεβαίνουν σε επίπεδα που κάνουν πιο δύσκολο το συμβιβασμό. Αυτός, όμως, ο συμβιβασμός αναζητείται, αλλά αν βρεθεί, δεν θα είναι τέτοιος, ώστε να επιστρέφει την κατάσταση στο επίπεδο που ήταν πριν την κρίση. Η ένταση και η εκδηλωμένη επιθετικότητα είναι πια σκαλιά παραπάνω.

Η περιοχή λοιπόν ζει και θα αντιμετωπίσει τον κυκλώνα των αντιθέσεων, για την πολιτική, οικονομική, στρατιωτική κυριαρχία των μεγάλων και μικρότερων φονιάδων του πλανήτη. Αλλά δεν είναι «καταραμένος ο τόπος». Καταραμένος είναι ο ιμπεριαλισμός και τα ντόπια στηρίγματα του. Αυτή είναι η βάση της φιλίας που πρέπει να διαμορφώσουν όλοι οι λαοί της περιοχής. Και να βρουν σε αυτή τη βάση τους δρόμους, για να βγουν μαζικά στην πάλη ενάντια σε όλους τους δυνάστες που, όπως δείχνουν τα γεγονότα, κάθε άλλο παρά «πανίσχυροι» είναι. Μόνο έτσι -με την μαζική αντιιμπεριαλιστική πάλη- θα πιάσουν τόπο οι δίκαιες κατάρες.