Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Γράμμα σ’ έναν έφηβο την εποχή της κρίσης (αναδημοσίευση)


δημοσιεύθηκε στο ΕΨΙΛΟΝ της Ελευθεροτυπίας 24/3/2013
συγγραφέας: Χαράλαμπος Πουλόπουλος, Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών

Αν αναζητάς διέξοδο στο τίποτα που ζεις, αν θέλεις ν’ ανήκεις κάπου, πρέπει πρώτα να πιστέψεις ότι είναι δική σου επιλογή να ανήκεις σε μια κοινωνία που θα την έχεις φτιάξει εσύ, που θα τους χωρά όλους, δίκαιη και δημοκρατική, έτσι όπως μαζί με τους πολλούς την ονειρεύτηκες! (αυτό όμως είναι μόνο η αρχή) 

 Όταν είσαι στο σπίτι και βλέπεις τον πατέρα σου, ύστερα από τόσα χρόνια δουλειάς, να είσαι άνεργος, θυμωμένος, απόμακρος, σε απόγνωση, επειδή δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα. 

Όταν βλέπεις αυτούς που χρόνια είναι στην πολιτική και με τις επιλογές τους μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, να συνεχίζουν να μιλάν με έπαρση κι αλαζονεία, και χωρίς αιδώ καμία να ζητούν κι άλλες θυσίες, καθόλου φειδωλοί στις υποσχέσεις για ανάπτυξη στο μέλλον, εφόσον, βέβαια, οι ίδιοι τους διαχειριστούν την κρίση, μην έχεις καμιά αμφιβολία για το πόσο πολύ μας κοροϊδεύουν! 

Όταν βλέπεις ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια, να κοιμούνται στο δρόμο, να διαγκωνίζονται για λίγα δωρεάν λαχανικά ή να περιμένουν στην ουρά για ένα πιάτο φαϊ. 

Όταν βλέπεις κάποιους στα κανάλια να προσπαθούν να μας πείσουν ότι μαζί τα φάγαμε. 

Όταν βλέπεις τους μπάτσους να χτυπούν για ασήμαντη αφορμή το διπλανό σου και να κάνουν υποκλίσεις στους μεγαλοπαράγοντες. 

Όταν νιώθεις ότι αν δεν τους «φας», θα σε «φάνε», και στην παρέα για να επιβιώσεις πρέπει να γίνεις «λύκος», αλλιώς θα σε πουν «πρόβατο». 

Όταν βλέπεις τους φίλους σου να δείχνουν το τσαμπουκά τους και κάποιοι να δέρνουν και να θεωρούνται πρώτοι 

Όταν βλέπεις ολοένα και περισσότερους να τα βάζουν με τους μετανάστες, γιατί, λένε, πήραν τις δουλειές μας. 
 
Όταν βλέπεις δικούς σου ανθρώπους να μην μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, το ρεύμα, το πετρέλαιο, το χαράτσι. 

 Όταν διαβάζεις ότι τα χρήματα που δανείζεται η χώρα καταλήγουν στις τράπεζες και στα χαμόγια και όχι στους ανέργους ή στην ανάπτυξη (που έτσι θα αργήσει κι άλλο) 

 Όταν ξέρεις ότι δεν θα βρεις δουλειά, ακόμα κι αν σπουδάσεις. 
 
Όταν νιώθεις η οργή να σε πνίγει και ότι βαρέθηκες να σωπαίνεις και να ανέχεσαι όσα σου λένε. 

 Όταν βλέπεις ότι κανείς δεν τιμωρείται για τίποτε (ή να συλλαμβάνονται μεγαλοαπατεώνες μόνο για τα μάτια του κόσμου) 

 Όταν θες να επαναστατήσεις και να τιμωρήσεις αυτούς που μας κοροϊδεύουν τόσα χρόνια. 

 Δεν μπορώ να σου υπαγορεύσω τι θα κάνεις ή ποιος θα γίνεις. Αυτό είναι δική σου επιλογή. 

 Μη θεωρήσεις, όμως, ότι η λύση είναι η βία, ο εκφοβισμός, η στοχοποίηση και ο αποκλεισμός των άλλων, οι σβάστικες και ο οργισμένος χαιρετισμός με τεντωμένο χέρι. 

 Μη θεωρήσεις ότι βάφοντας τα χέρια σου με αίμα θα αλλάξεις κάτι. Γιατί, αν το κάνεις, θα γίνεις χειρότερος από αυτούς που σιχαίνεσαι και κατηγορείς. 

 Ίσως η λύση να βρίσκεται εκεί που εμείς, οι μεγάλοι, τη χάσαμε, βυθισμένοι στον ατομικισμό, στην απομόνωση, στην αδιαφορία για το διπλανό μας. Αναζητώντας τεχνητούς παραδείσους και μια επίπλαστη ευμάρεια, βολευτήκαμε, ξεχαστήκαμε και αφήσαμε πολλά να συμβούν. Γι’ αυτό κάποιοι μπορούν σήμερα να λένε ότι είμαστε όλοι υπεύθυνοι. 

 Αν αναζητάς, λοιπόν, διέξοδο στο τίποτα που ζεις, αν θέλεις ν’ ανήκεις κάπου, πρέπει πρώτα να πιστέψεις ότι είναι δική σου επιλογή να ανήκεις σε μια κοινωνία που θα την έχεις φτιάξει εσύ, που θα τους χωρά όλους, θα είναι δίκαιη και δημοκρατική, έτσι όπως μαζί με τους πολλούς την ονειρεύτηκες! Αυτή είναι η αρχή! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.