μιλάω για έρωτα (αναδημοσίευση)

Από Silentcrossing

Είναι άνοιξη και από τον κήπο με τις λεμονιές ακούω την εκπομπή του Παναγιώτη, παίζει το Ερηνούλα μου, μυρίζει ο τόπος λεμονανθούς, είναι η πρώτη φορά που ακούω το Radiobubble, ρωτάω ποιοι είναι όλοι αυτοί, μαθαίνω, θέλω να γίνουμε φίλοι, εύκολο, είμαστε ήδη φίλοι, απλά δεν το γνωρίζουμε ακόμα.

Είναι η πρώτη μου μέρα στην Αθήνα, είναι καλοκαίρι και είμαι ευτυχισμένος, πηγαίνω στο Radiobubble, γύρω μου τόσα αγαπημένα πρόσωπα και μερικοί ακόμα που τους βλέπω πρώτη φορά, όμως ξέρουμε ο ένας τον άλλο τόσο καλά, ζούμε σε άλλους κόσμους κι όμως είμαστε μαζί, μαζί τους επικοινωνώ περισσότερο, στην αρχή ντρέπομαι, συστήνομαι δειλά, έχω κοκκινίσει λίγο όμως είναι βράδυ και δεν το βλέπουν. Εγώ δεν μιλάω για φίλους, μιλάω για έρωτα.

Είναι μεσημέρι του Απρίλη και όλα είναι χάλια, πίνουμε μπύρες, ανεβαίνουμε στο πατάρι, κάνουμε εκπομπή για τον έρωτα, παίζουμε Μοσχολιού εναλλάξ με P.J., οι μπύρες γρήγορα γίνονται ρακές, μια μέρα όλα θα περάσουν, με φίλους και μπύρες και ρακές δεν γίνεται να μην περάσουν.

Είναι καλοκαίρι και κουβαλάω μαζί μου το Μπαχάρ, οι σελίδες γεμίζουν κόκκους απ’ τις παραλίες του Λιβυκού, το κουβαλάω με καμάρι σαν το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου, είναι το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου και θα παραμείνει, κι αν βέβαια τα πράγματα ήρθαν αλλιώς, πάντα, πάντα εκεί έξω θα υπάρχουν μερικοί συνωμότες που θα ξέρουν τι σημαίνει «Τζόνι σε ψηλό», «ομορφοβία» και «Λένα μου σεβντά μου». Και που κάθε φορά που θα περνούν από το Πέραμα θα σηκώνουν το βλέμμα και θα αναζητούν αγγέλους κρεμασμένους από γερανούς. Εγώ δεν μιλάω για ένα έντυπο, μιλάω για έρωτα.

Είναι φθινόπωρο και έχουν σκοτώσει τον Παύλο Φύσσα, ακούω την ηχογράφηση του κειμένου που γράψαμε μαζί με την Ελένη, συγκλονίζομαι, κάνω βόλτες στη γειτονιά και καπνίζω, δεν μπορώ να συνέλθω, είμαστε όλοι μαζί, πονάμε για το φασισμό όλοι μαζί, στο τέλος θα τον τσακίσουμε, όλοι μαζί.

Είναι χειμώνας και κάνουμε εκπομπή για τον Αγγελόπουλο, μέρες τώρα ετοιμαζόμουνα, όλα πάνε στραβά, έχω μεθύσει και χάνω τα λόγια μου, δεν πειράζει όμως γιατί κάτω απ’ το πατάρι μόλις γνώρισα δυο υπέροχα παιδιά, την Άρτεμη και τον Κώστα. Έχει νυχτώσει πια για τα καλά και ο καλός μου ο Κοντραμπάντο μας απαγγέλλει τον Τελευταίο Σταθμό του Σεφέρη με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι, το αδειάζει γρήγορα, το ξαναγεμίζει, τον ακολουθούμε όλοι μαγεμένοι σαν μελισσάκια τη βασίλισσα μέλισσα, ο Κοντραμπάντο είναι ο πιο υπέροχος άνθρωπος στον κόσμο, ο Κοντραμπάντο είναι ο δάσκαλος που ποτέ δεν είχαμε, ο Κοντραμπάντο είναι τόσο πολύ αδύνατος που θέλω να τον αγκαλιάσω.

Είναι απόκριες και χορεύουμε Πωλίνα με ανθρώπους που την επόμενη μέρα θα συναντήσουμε σε κάποια διαδήλωση. Είναι πάλι άνοιξη και ακούω την εκπομπή με τον Μπακιρτζή, ακούω την εκπομπή με την Ματούλα, και δεν είμαι εκεί, νευριάζω που δεν είμαι εκεί, εκεί είναι οι φίλοι μου, μια μέρα θα πάω κι εγώ, μόνιμα, θα με περιμένουν στην Ιπποκράτους να πιούμε μαζί όλες τις μπύρες του κόσμου.

Είναι η τελευταία μου μέρα στην Αθήνα και είμαι σκατά, δεν ξέρω που να πάω, πάω στο Radiobubble, είμαι κομμάτια, η Καλλιόπη μου λέει άσχετα για να κρατάει το μυαλό μου απασχολημένο, πρώτη φορά μαθαίνω για τη ραδιοφούσκα στο διάστημα. Η ραδιοφούσκα είναι το μέρος που πηγαίνουν οι φωνές όταν φεύγουν απ’ τη γη, το Radiobubble είναι το μέρος που πηγαίνουν οι άνθρωποι που πατούν γερά στη γη. Εγώ δεν μιλάω για ραδιόφωνο, μιλάω για έρωτα.

Και κάπως έτσι πέρασαν οι μήνες, τα χρόνια, με πολλές αγκαλιές και πολλή αγάπη, με μερικούς υπέροχους τρελούς που κάποτε ερωτεύτηκαν κι έγραψαν ιστορία, στην πορεία κάποιοι έφυγαν, κάποιοι ψωνίστηκαν, κάποιοι ξεπουλήθηκαν, κάποιοι έφτιαξαν άλλους κόσμους μαγικούς, παράλληλους ή ομόκεντρους, κάποιοι χάθηκαν για πάντα, κάποιοι συνέχισαν να το παλεύουν, με κάποιους ακόμα το παλεύουμε μαζί.

Αυτά περίπου είναι για ‘μένα το Radiobubble, οι άνθρωποι που ερωτεύτηκα, άνθρωποι που η ζωή μας έφερε κοντά, μετά μας πήρε μακριά και μια μέρα ίσως μας ξαναφέρει κοντά. Οι άνθρωποι που μπαινοβγαίνουν σε ψευδώνυμα όπως ένας όμορφος που είχα παλιά μπαινόβγαινε σε θάλασσες του Λιβυκού, γαλάζιες.

Μια μέρα θα ξανασυναντηθούμε. Θα είμαστε και πάλι όλοι μαζί, χωρίς στρατόπεδα, παρατάξεις, φράγκα, περιουσίες, αυτοματισμούς. Μια μέρα θα ξαναερωτευτούμε, όπως την πρώτη φορά. Και τότε θα τους ξανακάνουμε σαμποτάζ!

Κείμενο όχι αποχαιρετιστήριο για ένα όχι ραδιόφωνο στην Ιπποκράτους 146. Ας ερωτευθούμε κι αλλού.