Οι τράπεζες "εισπράττουν" τη δικαιοσύνη που τους αξίζει

Ήλθε ο καιρός να "ανταμοιφθούν". Για τις 'υπηρεσίες" που προσέφεραν στην ελληνική κοινωνία και το λαό. Ο λόγος για τους αδίστακτους τραπεζίτες που επί μια εικοσαετία σχεδόν επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία εκμαυλισμού και εξαγοράς συνειδήσεων με τη συνέργεια και κάλυψη των κυβερνήσεων. "Χορηγοί" δανείων με το μάτι στην ακίνητη περιουσία του καθενός και ανάλογα με το πορτοφόλι του μισθού, φόρτωσαν το κάθε σπίτι, την κάθε οικογένεια με λάϊφ στάϊλ προϊόντα-καθρεφτάκια για έρμαιες των αγορών και των βλέψεών τους  συνειδήσεις.

και τώρα μιλάει η πραγματικότητα:

-Έφθασε το 40% το ύψος των επισφαλειών στον τομέα της καταναλωτικής πίστης ποσοστό – ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Πριν μόλις 6-7 χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνούσε το 3%. Την αριθμητική αύξηση της ρευστότητας ακολούθησε με γεωμετρική πρόοδο η αύξηση των επισφαλείων, η αποκάλυψη της πραγματικής οικονομικής δύναμης του κάθε δανειζομένου. Η τράπεζα Ελλάδας αμέτοχη παρά το θεσμικό της ρόλο στο όλο σκηνικό που στήθηκε, δεν ανησύχησε σχεδόν ποτέ, δεν προέβλεψε ότι θάρθει η στιγμή που ο οποιοσδήποτε κλυδωνισμός στα οικονομικά μεγέθη θα γκρέμιζε συνθέμελα κάθε οικονομικό στάτους ούτως ή άλλως ετοιμόρροπο. Π.χ. το μέγεθος της ανεργίας, η συμπίεση των μισθών μεγέθη που επηρεάζουν κατά κύριο λόγο την πιστοληπτική δυνατότητα κάθε καταναλωτή. 

Παίρνοντας σαν παράδειγμα τις πιστωτικές κάρτες μέσα σε μια τετραετία διπλασιάστηκε ο αριθμός των καταγγελιών σύμβασης. Έτσι από 250.000 που ήταν έως το τέλος του 2008 σήμερα φθάνουν τις 450.000. Δηλαδή μέσα σε 4 χρόνια καταγγέλθηκαν τόσες πιστωτικές κάρτες όσες είχαν καταγγελθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Φυσικά δεν μιλάμε για κάρτες που έληξαν και δεν ανανεώθηκαν ή για κάρτες που ακυρώθηκαν από επιλογή των ίδιων των κατόχων τους.

-Τα δάνεια για απόκτηση στέγης, θεωρούμενα πιο ασφαλή  ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Σύμφωνα με στοιχεία των ίδιων των τραπεζών οι επισφάλειες διαμορφώνονται στο 18% με 20%. Μόνο για το 2012 περίπου 150.000 στεγαστικά έχουν καταγγελθεί κι αν δεν υπήρχε η απαγόρευση των πλειστηριασμών κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια θα ήταν η εικόνα της αγοράς σε αυτό το μέτωπο. 

Λέτε για όλα αυτά να πιέζουν οι τραπεζίτες με σύμμαχο και την τρόϊκα για άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών ;

πηγή στοιχείων:www.voria.gr

Θαν.

"ΝΤΟΥ" ΣΕ ΧΡΕΩΜΕΝΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ !

Απίστευτη καταγγελία καταναλωτή για έφοδο τραπεζικών σπίτι του.

«Κλιμάκιο υπαλλήλων γνωστής τράπεζας, με υποκατάστημα στην πόλη των Χανίων, επισκέφθηκε αυθαίρετα και ετσιθελικά χωρίς καμία ενημέρωση-ειδοποίηση επί της επισκέψεως, το παιδί μου που παντρεμένο, ζει στην οικία της συζύγου του, το οποίο έχει σε εκκρεμότητα ένα μικρό χρέος στην συγκεκριμένη Τράπεζα, από πιστωτική κάρτα και με «τσαμπουκά» το συγκεκριμένο τραπεζικό κλιμάκιο μπήκε στο σπίτι και απαιτούσε από το παιδί μου το χρέος προς την Τράπεζα «εδώ και τώρα» διαφορετικά του ζητούσε να προσημειωθεί το σπίτι της συζύγου του, που της έχει γίνει γονική παροχή».

Αυτήν την καταγγελία δέχτηκε η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης από ζευγάρι που κατοικεί στα Χανιά, έχει πληγεί από το γενικό κλίμα ανεργίας και προσπαθεί να συμπληρώνει το εισόδημά του από τη στήριξη των οικογενειών του. 

Η ΄Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, κατήγγειλε δημόσια την προσέγγιση αυτή της Τράπεζας προς τον δανειολήπτη, ως στερούμενη παντελώς νόμιμης ορθολογική διαδρομής, ενημερώνει δε τους καταναλωτές ότι, με την παραλαβή της καταγγελίας, έδρασε άμεσα, ερχόμενη σε τηλεφωνική επικοινωνία με την Κεντρική διοίκηση της τράπεζας, ενημερώνοντας την για το συμβάν, αιτώντας άμεσα απαντήσεις στα ερωτήματα:

1) Είναι η νέα πολιτική της Τράπεζας, να στρατολογεί τους υπαλλήλους της, στέλνοντας τους κατά κλιμάκια να μπαίνουν αυθαίρετα στα σπίτια των πολιτών, τρομοκρατώντας και εκβιάζοντας τους, σπείροντας τον φόβο, με ότι αυτό για την υγεία τους συνεπάγεται, αιτώντας τις οικονομικές απαιτήσεις της;

2) Με ποία εντολή, έδρασαν οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι της, με την δική της ; Αυθαιρέτησαν; Διότι εάν συμβαίνει το δεύτερο δεν θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στο ενεργητικό υπαλληλικό της προσωπικό.

Η ΄Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, βρίσκεται εν αναμονή των αιτηθέντων απαντήσεων από την Τράπεζα δίνοντας της εύλογο χρόνο απάντησης , στο διάστημα δε αυτό, στέλνει και το μήνυμα ενημερωτικά ,σε κάθε αποδέκτη ,ότι ,είναι παρούσα, στην προστασία των καταναλωτών, προσφέροντας πλήρη ψυχολογική και νομική στήριξη, σε κάθε καταναλωτή μέλος της ή μη , που νοιώσει ότι παραβιάζονται τα νόμιμα δικαιώματα του, όχι μόνο τα καταναλωτικά αλλά και τα ανθρώπινα, τα ηθικά του δικαιώματα. Από την εξέλιξη της απάντησης της Τράπεζας ,κρίνονται και οι περαιτέρω νόμιμες ενέργειες της ΄Ενωσης.

Πηγή:ΠΡΕΖΑ TV

Ανακεφαλαιοποίηση: Σώζοντας τους τραπεζίτες, όχι τις τράπεζες

Της Νάντιας Βαλαβάνη*

Το τραπεζικό σύστημα έχει αναδειχθεί σε απύθμενο πηγάδι. Σε αυτό φτυαρίζονται κυριολεκτικά τα χρήματα που κόβονται από μισθούς, συντάξεις, επιδόματα αναπηρίας και ανεργίας, από την υγεία, την παιδεία και τις πολιτιστικές ανάγκες του ελληνικού λαού. Σε συνθήκες βαθιάς συστημικής κρίσης και υπό την ομπρέλα Μνημονίων και Μεσοπρόθεσμου, δεν επιτελεί τον «καταστατικό» του ρόλο. Δηλαδή τη χρηματοδότηση της επιβίωσης και της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και των πάγιων προσωπικών, αλλά κατ’ ουσίαν κοινωνικών, αναγκών των εργαζόμενων (στέγη).

Αυτό αποδεικνύουν, πρώτον, οι τρέχουσες εξελίξεις: 18 δισ. έδωσε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΠΣ), από χρήματα που δανείζεται ο ελληνικός λαός, σε Εθνική, Eurobank, Alpha και Πειραιώς. Επιπρόσθετα άλλα 6,7 δισ. στην Πειραιώς για την πολύ ακριβότερη ανακεφαλαιοποίηση της «καλής» Αγροτικής - απ’ ό,τι θα κόστιζε η ανακεφαλαιοποίηση συνολικά της Αγροτικής. Κι όμως, το τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί πρακτικά να μη χορηγεί δάνεια: Ούτε στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και στους επαγγελματίες ούτε στεγαστικά. Μετά τη χαριστική παραχώρηση της ΑΤΕ στην Πειραιώς, καταργείται ουσιαστικά και η αγροτική πίστη σε αγρότες και κτηνοτρόφους.

Δεύτερον, αυτό απέδειξε ολοκάθαρα η συζήτηση του νομοσχεδίου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων και στην Ολομέλεια της Βουλής τις τελευταίες βδομάδες. Ως γνωστόν, οι απώλειες από το «κούρεμα» των ομολόγων των ελληνικών τραπεζών έφτασαν τα 25 δισ. Τα συνολικά κεφάλαια, ωστόσο, που προβλέπονται για την ανακεφαλαιοποίησή τους είναι τα διπλάσια. Απαντώντας στη Βουλή, η Διοίκηση της ΤτΕ επιβεβαίωσε τις υποψίες: Τα πρόσθετα 25 δισ. προορίζονται αποκλειστικά για κάλυψη επισφαλών δανείων. Ούτε ένα ευρώ δεν θα καταλήξει στην πραγματική οικονομία. Ταυτόχρονα, ούτε η ΤτΕ εμφανίζεται διατεθειμένη να παίξει τον εποπτικό της ρόλο ούτε η κυβέρνηση τον δικό της, ώστε να εξαναγκαστούν οι τράπεζες που εισπράττουν σήμερα αυτά τα ιλιγγιώδη ποσά να σταματήσουν να διεκδικούν τα «ξεγραμμένα» δάνεια, επιτρέποντας σε υπερχρεωμένα νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις ν΄ ανασάνουν. Δεν υπάρχει πρόβλεψη, δηλαδή, ούτε για διοχέτευση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία ούτε για διαγραφές και διευθετήσεις χρεών.

Τρίτον, αποδεικνύεται και από την αλλαγή των όρων για την ανακεφαλαιοποίηση μιας τράπεζας: Ο νέος (πλέον) νόμος επεκτείνει τον όρο ανάκτησης της βιωσιμότητας από τα 3 στα 5 χρόνια και εξαλείφει πλήρως τον συνοδό όρο της κερδοφορίας. Πώς όμως μπορεί μια ιδιωτική τράπεζα να είναι βιώσιμη, όταν επί 5 χρόνια δεν είναι κερδοφόρα; Ο αν. υπουργός Οικονομικών «εξήγησε» ότι ο όρος της κερδοφορίας απαλείφθηκε «ως μη ρεαλιστικός». Αυτό επιβεβαιώνει ότι, πέρα απ’ τις νότες ελεγχόμενης αισιοδοξίας, τρόικα και τρικομματική κυβέρνηση υπολογίζουν ότι θα βαθύνει παραπέρα η αποανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και η κατ’ ουσίαν εκτός ελέγχου συρρίκνωση όλων των μεγεθών της - άρα και η φτωχοποίηση και απόγνωση των εργαζόμενων.

Το ΤΧΠΣ και η ΤτΕ ανήκουν στο Ευρωσύστημα, που φορά παραμορφωτικούς φακούς επαφής όταν εκτιμά τα κριτήρια βιωσιμότητας μιας τράπεζας. Αν μια τράπεζα είναι ιδιωτική, είναι πάντα βιώσιμη. Αν είναι κρατική, όπως η Αγροτική και το Τ.Τ., είναι -για λόγους νεοφιλελεύθερων αρχών;- μη βιώσιμη! Κι ας βρισκόταν η Αγροτική σε πρόγραμμα ανασυγκρότησης εγκεκριμένο από το ίδιο το Ευρωσύστημα. Κι ας ήταν τέτοια η σύνθεση του χαρτοφυλακίου της, ώστε να είναι καθαρό ότι η Αγροτική διέσωσε την Πειραιώς, και όχι το αντίθετο. Κι ας είχε αναδειχτεί το Τ.Τ. δυο χρόνια πριν ως η 3η καλύτερη ευρωπαϊκή εμπορική τράπεζα και η 1η καλύτερη ελληνική στο crash-test 69 ευρωπαϊκών τραπεζικών ιδρυμάτων. Κι ας ήταν η μοναδική ελληνική τράπεζα με προβλήματα αποκλειστικά απ’ το «κούρεμα» κι όχι απ’ τις επισφάλειες.

Συμπερασματικά, συμπυκνώνεται μια πολιτική με την οποία σώζονται μόνο οι τραπεζίτες -οι ιδιώτες τραπεζίτες-, και όχι οι τράπεζες. Με την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης, το 90% των κεφαλαίων θα το έχει καταβάλλει ο ελληνικός λαός, αλλά τα Δ.Σ. των τραπεζών θα ελέγχονται από τις ελληνικές τραπεζικές οικογένειες, παλαιότερες και νεότερες, με μόνο το 10% των μετοχών, το οποίο διατηρούν, χάρη σε ρυθμίσεις του νέου νόμου, χωρίς να βάλουν καν το χέρι στην τσέπη. Το υπουργείο Οικονομικών δηλώνει ότι δεν έχει καμιά ευθύνη για τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες βρίσκονται υπό τον εποπτικό και ελεγκτικό ρόλο της ΤτΕ, η Διοίκηση της οποίας, οχυρωμένη πίσω από τη νομοθεσία περί απορρήτου του 2007 και του 2011, αρνείται να μας πληροφορήσει για οποιoδήποτε στοιχείο -από την έκθεση της Black Rock μέχρι το Βιβλίο Χαρτοφυλακίου της ΑΤΕ- πάνω στο οποίο βάσισε τις κρίσεις της περί βιωσιμότητας των τραπεζών.

Η αλήθεια είναι μία: Οι δήθεν «κρατικές τράπεζες με ιδιωτικό management» (έτσι αποκαλούν πλέον στη Βουλή ΤτΕ και υπουργείο Οικονομικών όλες τις τράπεζες!) ελέγχονται από το Ευρωσύστημα και από τις τραπεζικές οικογένειες: Χωρίς οποιαδήποτε λογοδοσία σε εκείνους που καλούνται να πληρώσουν τον θηριώδη νέο λογαριασμό των 50 δις, δηλαδή τους Έλληνες εργαζόμενους. Ο σχεδιασμός είναι να μην υπάρχει πλέον καμιά δημόσια τράπεζα. Στο τέλος αυτής της περιόδου, ωστόσο, ανοιχτό μένει το ενδεχόμενο να μην υπάρχουν καν ελληνικές τράπεζες: Να έχουν περάσει όλες στην ιδιοκτησία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τέτοιες εξελίξεις θα εκμηδένιζαν οποιεσδήποτε δυνατότητες παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας προς όφελος του λαού της.

Με άλλα λόγια: Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν είναι θέμα «ειδικών», αλλά ενδιαφέρει ζωτικά την εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

* Η Νάντια Βαλαβάνη είναι βουλευτής Β' Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

Πηγή: avgi.gr

ΣΥΡΙΖΑ: ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

.Την ολική διαγραφή των χρεών των ευπαθών ομάδων, για όσους διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, για τους χρονίως πάσχοντες, για τους ανάπηρους, τους άστεγους, τους υπερήλικες, τους χρονίως άνεργους κ.λπ. συνανθρώπους μας, που αδυνατούν να προσποριστούν τα στοιχειώδη του βίου.

· Την μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση των εισοδημάτων του κάθε νοικοκυριού κατά τα δυόμισι χρόνια του Μνημονίου.

· Την απαγόρευση στον πιστωτικό Οργανισμό ή την Εταιρία, προς την οποία έχει εκχωρηθεί η απαίτηση, ή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να καταγγείλουν τη σύμβαση δανείου, να εκδώσουν διαταγές πληρωμής και να προβούν σε οιανδήποτε πράξη αναγκαστικής είσπραξης ή εκτέλεσης των επίδικων απαιτήσεών τους. Ομοίως προβλέπεται η απαγόρευση πραγματοποίησης τηλεφωνικών οχλήσεων από εισπρακτικές εταιρίες. Επίσης απαγορεύεται η επιβάρυνση της οφειλής με τόκους υπερημερίας. Για τυχόν παράβαση των παρουσών διατάξεων επιβάλλεται στην Τράπεζα ή στο Ταμείο πρόστιμο ισόποσο με την ετήσια δανειακή απαίτηση.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της Πρότασης Νόμου:

ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ «για την οικονομική ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών».

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Η δραματική οικονομική πραγματικότητα, που βιώνει τραυματικά ολόκληρη η κοινωνία, η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών ζωής, η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας και η εν είδει λαίλαπας εξάπλωση της νέας μορφής ανθρωπιστικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, έχει ως αποτέλεσμα την ριζική και εντελώς απρόβλεπτη μεταβολή της οικονομικής κατάστασης και των οικονομικών δυνατοτήτων ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού, που σήμερα ασφυκτιά υπό την πίεση ληξιπρόθεσμων οφειλών που τα νέα δεδομένα δεν επιτρέπουν την εξυπηρέτησή τους.

Η υπερχρέωση των ελληνικών νοικοκυριών λόγω δανείων από τράπεζες και τραπεζικά ιδρύματα, αλλά και από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, έχει εξελιχθεί σε εκρηκτικό πρόβλημα, με τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, ιδιαίτερα την τελευταία τριετία, κατά την οποία οι βάρβαρες πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων έχουν οδηγήσει σε σφαγιασμό των εισοδημάτων εργαζομένων, μικρομεσαίων επαγγελματιών και αγροτών, συνταξιούχων και ανέργων.

Η συνέχιση αυτών των κατεδαφιστικών για τα εισοδήματα και τις θέσεις εργασίας πολιτικών από την τρικομματική κυβέρνηση και οι ανένδοτες κερδοσκοπικές και τοκογλυφικές πρακτικές των τραπεζών οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση, απελπισία και αδιέξοδο τα υπερχρεωμένα μέσω στεγαστικών, επισκευαστικών, καταναλωτικών και άλλων δανείων και πιστωτικών καρτών ή μέσω υπεραναλήψεων νοικοκυριά.

Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, με μέλη τους άνεργα ή υποαπασχολούμενα, με ελαστικές συνθήκες εργασίας και με περικοπές μισθών/συντάξεων, αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τις υψηλές δόσεις δανείων -στο πλαίσιο συμβάσεων που είχαν συναφθεί σε άλλες εποχές, υπό άλλες συνθήκες και επί τη βάσει εισοδημάτων που έχουν πια εξανεμισθεί. Οι συνάνθρωποί μας απειλούνται να χάσουν τα σπίτια τους, υφίστανται εκβιασμούς με αυθαίρετες αναλήψεις- παρακρατήσεις από τραπεζικούς λογαριασμούς τους και υποβάλλονται σε διαρκείς οχλήσεις από εισπρακτικές εταιρείες. Τελικά τα χρέη διογκώνονται επικίνδυνα χωρίς προοπτική άμεσης και ουσιαστικής διεξόδου, με επιπτώσεις ακόμη και στην ψυχική-σωματική υγεία και στις κοινωνικές σχέσεις των υπερχρεωμένων συνανθρώπων μας.

Επιπλέον, η μη ομαλή ροή εισοδήματος, η συνεχής μείωσή του, καθώς και η σύγχυση στην αγορά εργασίας δεν επιτρέπουν την πρόνοια και τον ορθολογικό σχεδιασμό του μέλλοντος, επιτείνουν το αίσθημα ανασφάλειας και διαταράσσουν την κοινωνική συνοχή. Η φτώχεια και το χαμηλό εισόδημα έχουν συνδεθεί με εξάπλωση της κατάθλιψης σύμφωνα με επίσημες έρευνες, ενώ οι δυσμενείς κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της χώρας επιδρούν στην προσωπική οικονομική ευημερία και κλονίζουν την ψυχική υγεία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ετήσιας Έκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος (15-6-2012), μέσα σε τρία χρόνια τα επισφαλή δάνεια τριπλασιάστηκαν (από 5,8% το 2008 στο 15,9% το τέλος του 2011). Οι καθυστερήσεις μέχρι τις 31/3/2012 είχαν φθάσει στο 17,2% (στεγαστικά) και στο 32% (καταναλωτικά), ενώ συνολικώς τα ποσά των καθυστερημένων δανείων ξεπερνούν ήδη τα 45 δις ευρώ.

Σύμφωνα με τα ίδια επίσημα στοιχεία οι καθυστερήσεις αποπληρωμής δανειακών δόσεων, το πρώτο τρίμηνο 2012, ανέρχονται σε 17,2% για στεγαστικά δάνεια και σε 32% για καταναλωτικά δάνεια με συνολικό ποσό δανείων σε καθυστέρηση άνω των 45 δισ. Προβλέπεται δε ότι την επόμενη διετία θα εκτοξευθούν σε ποσοστά άνω του 45% εξαιτίας της δραματικής μείωσης των εισοδημάτων και της εντεινόμενης ανεργίας.

O νόμος 3869/2010 δεν έλυσε το πρόβλημα. Σε επίπεδο εξωδικαστικής-συμβιβαστικής λύσης η πλειοψηφία των δανειοληπτών δεν είχε καμία τύχη, λόγω άρνησης των Τραπεζών να συμπράξουν σε μια βιώσιμη για τον δανειολήπτη συμφωνία. Έτσι, οι δανειολήπτες εγκαταλείφθηκαν στην αναζήτηση δικαστικής επίλυσης του προβλήματός τους, γεγονός που οδήγησε στην επιβάρυνσή τους με νέα έξοδα, στην επιβάρυνση των δικαστηρίων με νέες υποθέσεις και στην παράταση της εκκρεμότητας και της αγωνίας, λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών και μακρινών δικασίμων.

Ο νόμος 3869/2010 αφορούσε τη ρύθμιση χρεών (καταναλωτικά, στεγαστικά δάνεια κ.λπ.) φυσικών προσώπων, εφόσον έχει προηγηθεί, υποχρεωτικά, προσπάθεια εξωδικαστικού συμβιβασμού. Στο σκέλος του εξωδικαστικού συμβιβασμού τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα συνάντησαν κυρίως απροθυμία-αδιαφορία των τραπεζών μέσω διαφόρων αποτρεπτικών ή παρελκυστικών πρακτικών, (ζητούν πληθώρα δικαιολογητικών, εγγυητές και νέες εμπράγματες ασφάλειες, προχωρούν αυτεπάγγελτα σε προσημειώσεις ακινήτων, ακόμη και για οφειλές 7.000-10.000 ευρώ, προτείνουν προγράμματα με επιτόκια άνω του 10% ή αιώνιες δόσεις, αυξάνουν στην επαναδιαπραγμάτευση τα επιτόκια έως και 3%).

Επίσης οι τράπεζες ακολουθούν επιθετικές πρακτικές, εκδίδουν διαταγές πληρωμής ή καταγγέλλουν εξώδικα τις συμβάσεις ή κοινοποιούν κατασχετήρια και ενοχλούν καθημερινά τους υπερχρεωμένους μέσω εισπρακτικών εταιρειών.

Η δικαστική προσφυγή και η άμυνα εναντίον όλων αυτών των πρακτικών είναι πολυδάπανη για τον υπερχρεωμένο δανειολήπτη και η διαδικασία μακρόχρονη, με αποτέλεσμα πάμπολλοι ευρισκόμενοι σε αδυναμία συνάνθρωποί μας να στερούνται την ένδικη προστασία, αφού αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα αυτά.

Οι νέες συνθήκες επιβάλλουν μία νέα «σεισάχθεια», δηλαδή την νομοθετική αντιμετώπιση του επιτακτικού προβλήματος των οφειλών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, φυσικών προσώπων και οικογενειών, από στεγαστικά, επισκευαστικά, καταναλωτικά και προσωπικά δάνεια, από υπόλοιπα πιστωτικών καρτών και υπεραναλήψεις λογαριασμών, οφειλών που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν λόγω μείωσης του εισοδήματος, απόλυσης από την εργασία ή ανυπαρξίας άλλων εισοδημάτων από περιουσιακά-οικογενειακά στοιχεία. Αυτό ισχύει στο μέγιστο βαθμό για εκείνους τους συνανθρώπους μας που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Εξάλλου, η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών γίνεται με δάνεια των πολιτών και περιλαμβάνει ακόμη και τις επισφαλείς απαιτήσεις που προέρχονται από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των πολιτών και των οικογενειών τους.

Ως εκ τούτου, μια αντίστοιχη διαδικασία μερικής ή ολικής απαλλαγής των πολιτών από τα χρέη («Σεισάχθεια») πρέπει να τεθεί κατεπειγόντως σε εφαρμογή, για την ανακούφιση της ζωής εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και οικογενειών.

Η παρούσα πρόταση νόμου επιτρέπει τη λελογισμένη πληρωμή των δόσεων δανείων μέχρι του σημείου να μην απειλείται η ζωή, η υγεία, η κοινωνική υπόσταση, η αξιοπρεπής διαβίωση των οφειλετών και απαλλάσσει πλήρως από τις δανειακές υποχρεώσεις τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, που έχουν απολέσει τη δυνατότητα προσπορισμού εισοδήματος.

Η πρόταση νόμου για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, για την κατάθεση της οποίας είχε δεσμευτεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, προβλέπει μεταξύ άλλων:

· Την περικοπή των δόσεων των τοκοχρεολυσίων των δανείων κάθε πολίτη και κάθε νοικοκυριού ώστε να μην ξεπερνούν το 30% του πραγματικού διαθέσιμου (μετά την αφαίρεση φόρων και εισφορών) μηνιαίου εισοδήματός τους, και την απαλλαγή τους από το υπόλοιπο ποσό της δόσης με οριστική διαγραφή του υπολοίπου αυτού σε ετήσια βάση

· Την αναλογική κατανομή του ανωτέρω διαθεσίμου ποσού, σε περίπτωση συρροής περισσοτέρων δανειακών υποχρεώσεων

Παράδειγμα : Ετήσιο καθαρό εισόδημα 30.000 € Διαθέσιμο ποσό για μηνιαία αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων = 30.000 / 12 Χ 30% = 750 €

Μηνιαίες δανειακές υποχρεώσεις : 1η 300 €, 2η 500 € 4η 200 € και για οποιαδήποτε τράπεζα οργανισμό ή εταιρία.

Με τα δεδομένα αυτά θα αποπληρωθεί για την 1η δόση 225 €, για τη 2η δόση 375 € και για την 3η δόση 150 € και θα διαγραφούν για την 1η δόση 300 – 225 = 75 € για τη 2η δόση 500 – 375 = 125 € και για την 3η δόση 200 – 150 € = 50 € Συνολικά θα διαγραφούν μηνιαίες δανειακές απαιτήσεις 75 + 125 +50 = 250 € και ετήσιες 3000 €.

· Την ολική διαγραφή των χρεών των ευπαθών ομάδων, για όσους διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, για τους χρονίως πάσχοντες, για τους ανάπηρους, τους άστεγους, τους υπερήλικες, τους χρονίως άνεργους κ.λπ. συνανθρώπους μας, που αδυνατούν να προσποριστούν τα στοιχειώδη του βίου.

· Την μερική διαγραφή χρεών σε ποσοστό αντίστοιχο με τη μείωση των εισοδημάτων του κάθε νοικοκυριού κατά τα δυόμισι χρόνια του Μνημονίου.

· Την απαγόρευση στον πιστωτικό Οργανισμό ή την Εταιρία, προς την οποία έχει εκχωρηθεί η απαίτηση, ή στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων να καταγγείλουν τη σύμβαση δανείου, να εκδώσουν διαταγές πληρωμής και να προβούν σε οιανδήποτε πράξη αναγκαστικής είσπραξης ή εκτέλεσης των επίδικων απαιτήσεών τους. Ομοίως προβλέπεται η απαγόρευση πραγματοποίησης τηλεφωνικών οχλήσεων από εισπρακτικές εταιρίες. Επίσης απαγορεύεται η επιβάρυνση της οφειλής με τόκους υπερημερίας. Για τυχόν παράβαση των παρουσών διατάξεων επιβάλλεται στην Τράπεζα ή στο Ταμείο πρόστιμο ισόποσο με την ετήσια δανειακή απαίτηση.

Οι ανωτέρω ρυθμίσεις είναι υποχρεωτικές για τις Τράπεζες, Τραπεζικούς Οργανισμούς, Τραπεζικές Εταιρίες ή Χρηματοπιστωτικές Εταιρίες Ανάληψης Είσπραξης Χρεών και για το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, που οφείλουν να προβαίνουν αυτεπαγγέλτως και αμελλητί στη σχετική ρύθμιση και μερική διαγραφή για φυσικά πρόσωπα που έχουν ήδη καταθέσει σχετικές αιτήσεις κατά τη διαδικασία του Ν. 3869/2010 και οι οποίες δεν έχουν συμβιβασθεί εξωδικαστικά. Επίσης οφείλουν να καταχωρίζουν αμελλητί τις σχετικές νέες, δυνάμει του παρόντος νόμου, αιτήσεις των δανειοληπτών, πρωτοκολλώντας τες με την παράδοσή τους και να χορηγούν βεβαίωση κατάθεσης της σχετικής αίτησης.

Με Υπουργική Απόφαση δύνανται να ενταχθούν στην ανωτέρω ρύθμιση ή να αποκτήσουν δυνατότητα μεγαλύτερης περικοπής δόσης και άλλες κατηγορίες πολιτών και οικογενειών, σύμφωνα με τις κοινωνικές συνθήκες και ανάγκες (π.χ. τρίτεκνες- πολύτεκνες οικογένειες).

Με αυτές τις ρυθμίσεις αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα και η ικανότητα καταναλωτικής δαπάνης των νοικοκυριών, αιμοδοτούνται οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καταπολεμάται η ύφεση στην οικονομία αλλά και εξυγιαίνεται το χαρτοφυλάκιο των τραπεζών. Κυρίως περιορίζονται οι συνέπειες της βαθιάς ανθρωπιστικής κρίσης που επιδεινώνεται με τη ραγδαία και αδυσώπητη κατεδάφιση του Κοινωνικού Κράτους, που οι πολιτικές του Μνημονίου υπαγορεύουν. Και, τέλος, μέσω της υποχρεωτικής για τις Τράπεζες διαγραφής, επιτυγχάνεται κοινωνική δικαιοσύνη, αφού σταματά να μετακυλίεται η διαδικασία στους ώμους των δανειοληπτών και να παραπέμπονται αυτοί σε χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες.

Οι κομπίνες των τραπεζών και η διαπλοκή με τους πολιτικούς

Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης για το koutipandoras

«Αν η Αφρική ήταν τράπεζα, θα την είχαν σώσει», έγραφε ένα παλιό σύνθημα. Και σήμερα, τον καιρό της κρίσης και της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σχεδόν μοιάζει με αξίωμα. Οι τράπεζες δεν περιμένουν την πολιτική που θα ορίσει τη λειτουργία τους. Οι ίδιες χαράσσουν πολιτική. Και οι πολιτικοί ακολουθούν με όλα αυτά τα επιχειρήματα περί «ευστάθειας», «ρευστότητας», «αναγκαίας διάσωσης» και προβληματισμών περί καταθέσεων. Αν έχετε κάποια αμφιβολία γι’ αυτό, σκεφθείτε αν πριν από μερικά χρόνια θα μπορούσατε να φανταστείτε στη θέση του πρωθυπουργού έναν τραπεζίτη.

Το 2008, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, ο Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός διαβεβαίωνε πως οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν γιατί δεν έχουν τοξικά προϊόντα. Λίγο αργότερα όμως τους έδωσε 28 δις και ο Παπανδρέου συνέχισε με άλλα 40. Το 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε 100 εκατομμύρια στην Proton Bank, που ήταν υπό δικαστική διερεύνηση, και στη συνέχεια άλλα 700 εκατομμύρια από τα ποσά που δανειζόμαστε, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις. Αμέσως μετά έφτιαξε έναν νόμο που τον αμνήστευε γι’ αυτή του την παρανομία.

Τι συνέβη με τις ελληνικές τράπεζες;

Τίποτα παραπάνω από το ότι αναγκάστηκαν να αποκαλύψουν τη σχέση τους με το πολιτικό κατεστημένο και τον τρόπο που λειτουργούσαν επί δεκαετίες. Η λεγόμενη έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της κρίσης, αλλά και της πολιτικής τους. Επί δεκαετίες μάζευαν λεφτά των καταθετών και στη συνέχεια με αυτά τα λεφτά, όπως ακριβώς ο Κοσκωτάς, δανειοδοτούσαν offshore εταιρίες και θυγατρικές τους, από τις οποίες διοχέτευαν χρήμα σε άγνωστη κατεύθυνση. Ο Κοσκωτάς μπροστά τους μοιάζει με αγνό πρόσκοπο.

Στην αγορά δημιουργούσαν μια εικόνα ευρωστίας και έσπρωχναν το επενδυτικό κοινό να τις εμπιστεύεται και στη συνέχεια να εξαρτάται με κάθε είδους δάνεια, ακόμη και «για την πιτυρίδα».Οι περισσότερες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που έκαναν ήταν εικονικές. Δάνειζαν κάποιες offshore εταιρίες, οι οποίες στη συνέχεια συμμετείχαν στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας. Μια αέναη φούσκα με εικονικό χρήμα.

Και τι έκαναν οι μέτοχοι; Οι μεγάλοι συμμετείχαν στο παιχνίδι. Έβγαζαν δάνεια για τον εαυτό τους ή για τις εταιρίες τους. Δημιουργούσαν εταιρίες real estateμε δάνεια της τράπεζας και στη συνέχεια πουλούσαν κτίρια στην ίδια την τράπεζα ή σε ιδιώτες σε πολλαπλάσιες τιμές από τις πραγματικές. Στο τέλος έσβηναν ίσως και τα δάνεια ως ζημιές. Την πλήρωναν τελικά οι μικρομέτοχοι και οι καταθέτες που αντιμετωπίζουν σήμερα το ενδεχόμενο της κατάρρευσης.

Ο καλύτερος εταίρος στις νομιμοφανείς παρανομίες ήταν η Εκκλησία. Δεκάδες Μονές σε όλη τη χώρα (πρώτη και καλύτερη η Μονή Βατοπεδίου) έπαιρναν δάνεια από τις τράπεζες για να γίνουν μεσίτες. Εκατοντάδες κτίρια χτίστηκαν ή αγοράστηκαν από μοναστήρια και μετά μεταπωλήθηκαν σε πολλαπλάσιες τιμές με μια απλή διαδικασία υπερτιμολόγησης και ξεπλύματος χρήματος χωρίς κανέναν έλεγχο.

Και οι πολιτικοί;

Πολιτικοί όπως και πολλοί δημοσιογράφοι ήταν άμεσα συνδεδεμένοι με το οικονομικό κατεστημένο των τραπεζών. Οι τραπεζίτες ήταν και χρηματοδότες βουλευτών (τις περισσότερες φορές έμμεσα), ενώ η ίδια η Βουλή νομοθετούσε νόμους για τις τράπεζες. Δεκάδες όροι σε συμβόλαια τραπεζών έχουν κηρυχθεί παράνομοι, αλλά εξακολουθούν να ισχύουν. Τα ίδια τα κόμματα έχουν δανειοδοτηθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, βάζοντας ως υποθήκες μελλοντικές τους χρηματοδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό. Και ποιος ξέρει αν αύριο θα υπάρχουν;

Το ίδιο το κράτος όμως έχει κάνει το χειρότερο. Έχει επιτρέψει να μην υπάρχει κανένας ουσιαστικός ελεγκτικός μηχανισμός. Η Τράπεζα της Ελλάδος, γι’αυτό που αποκαλύφθηκε ως σκάνδαλο Proton, είχε επιβάλλει μετά από ελέγχους 50.000 πρόστιμο. Το άφησε να εξελιχθεί όπως και τις δανειοδοτήσεις σε τόσες τράπεζες. Ανέχθηκε επίσης τη συνεχή δανειοδότηση των ΜΜΕ, χωρίς πραγματικές υποθήκες. Στην υπόθεση του ALTER τα δάνεια δίνονταν με υποθήκες άυλους τίτλους. Δηλαδή τηλεοπτικό προϊόν που μπορεί να στοίχιζε 10.000 και να το κοστολογούσαν πολλαπλάσια. Κάπως έτσι τα «Στρουμφάκια» στο ALTER εκτιμήθηκε πως στοιχίζουν 1 εκατομμύριο ανά επεισόδιο και δόθηκαν τα δάνεια, των οποίων τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Σήμερα ο κίνδυνος να καταρρεύσουν οι τράπεζες επισείεται για να παρθούν μέτρα επί μέτρων. Το επιχείρημα είναι ότι έχουν χάσει από το κούρεμα των ομολόγων. Η αλήθεια είναι πως οι τράπεζες, μέσα από τη σχέση συνδιαλλαγής με το κράτος, έπαιρναν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία έδιναν στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα, και δανείζονταν με επιτόκιο 1%. Στη συνέχεια με αυτά τα λεφτά κέρδιζαν δανείζοντας το κράτος με 4,5% και τους ιδιώτες με έως και 8%. Μέρος από αυτά τα χρήματα διοχέτευσαν στις θυγατρικές τους στο εξωτερικό για να κάνουν, όπως έλεγαν, το «ελληνικό θαύμα».Το θαύμα ήταν πως με τα χρήματα αυτά δανειοδοτήθηκαν άλλες offshore σε χώρες με ακόμη μικρότερο έλεγχο.

Όταν τα ελληνικά ομόλογα έγιναν κουρελόχαρτα, οι τράπεζες κλήθηκαν από την Κεντρική Τράπεζα να τα αγοράσουν. Λεφτά δεν υπήρχαν. Ήταν τότε που οι κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου, με το επιχείρημα ότι έπρεπε να δώσουν ρευστό στην αγορά, αναγνώρισαν 70 δις για τις τράπεζες. Με αυτά δεν έπεσε ρευστό στην αγορά, αλλά αγοράστηκαν και πάλι τα ομόλογα. Όταν ήρθε το κούρεμα, οι τράπεζες που είχαν κερδίσει, και ο μέτοχοι που είχαν κερδίσει έμμεσα ακόμη περισσότερα, άρχισαν να μιλούν για την κατάρρευση. Οπότε ήρθε η επανακεφαλαιοποίηση.

Αν έχετε αμφιβολία για το ότι όλα γίνονται για τις τράπεζες, υπάρχει και το πρόσφατο παράδειγμα των 18 δις ευρώ. Το ελληνικό κράτος έχει προκαταβάλλει τα λεφτά αυτά, με τα οποία θα πληρωθούν όσοι κατέχουν ομόλογα των ελληνικών τραπεζών. Τα ομόλογα αυτά φυσικά δεν έχουν υποστεί κανένα κούρεμα.Αντίθετα, ο μικροομολογιούχος, ο οποίος έδωσε 100 χιλιάδες για να αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, για να στηρίξει την ελληνική οικονομία, έχει χάσει το 1/3 των χρημάτων του.

Οι τράπεζες θα σωθούν και πάλι

Οι μέτοχοι κυρίως. Τα deal για την αγορά των κρατικών τραπεζών έχουν κλείσει κάτω από το τραπέζι. Όλοι όσοι μιλούσαν για την ανάγκη λειτουργίας των νόμων της αγοράς, ξαφνικά αποκτούν μια επιλεκτική βουβαμάρα. Γιατί να μην ισχύσουν στις τράπεζες οι νόμοι της αγοράς; Γιατί να μην κλείσουν όσες δεν ανταποκρίνονται; Μα για να σωθούν οι καταθέσεις, είναι το επιχείρημα.

Είναι αληθινός ο κίνδυνος των τραπεζών; Ναι, είναι, αλλά δημιουργήθηκε από αυτούς που έπρεπε να είναι ήδη φυλακή. Δεν γίνεται; Μα αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει κανένας ελεγκτικός μηχανισμός. Και η Τράπεζα της Ελλάδος τρέχει να καλύψει με ελέγχους εξπρές, πριν ολοκληρωθούν οι εισαγγελικές έρευνες, τον θόρυβο που δημιουργείται.

Το γεγονός ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, της ελεγκτικής Αρχής, ήταν και μέτοχος τράπεζας (και στέλεχος σε πολλές από αυτές) προφανώς δεν τον εμποδίζει να ελέγξει τους συνεταίρους και τα πρώην αφεντικά του. Στην Ελλάδα ζούμε.

PSI: Πραγματικός στόχος τα ακίνητα των ιδιωτών.

Πηγή: Παρέμβαση (Blogspot)

Από: Γιάννη Κολλάτο

Η κρυφή ατζέντα των εκλογών που δεν γίνεται γνωστή στους ψηφοφόρους από τα κόμματα, δεν είναι τόσο τα νέα μέτρα που έρχονται τον Ιούνιο για να καλύψουν ελλείμματα ύψους 12 δισ. ευρώ μέχρι το 2013, αλλά είναι κυρίως η νέα φοροεπιδρομή στα ακίνητα. Μαζί με τα ΕΤΑΚ του 2009, 2010 και 2011 και τον ΦΑΠ έρχεται και ο φόρος ιδιοκατοίκησης και φυσικά το «χαράτσι» της ΔΕΗ.

Ο στόχος πλέον είναι προφανής και προς την κατεύθυνση αυτή σπρώχνουν τα πράγματα η τρόικα και οι δανειστές μας: Να αρχίσουν οι πλειστηριασμοί. Εν τη ρύμη του λόγου του το Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ ο τότε υπουργός Οικονομικών και σημερινός πρόεδρος του ΠαΣοΚ Ευάγγελος Βενιζέλος είχε αποκαλύψει -προκειμένου να αιτιολογήσει το φόρο στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ- πως έκθεση τραπεζών αναφέρει ότι η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων αγγίζει τα 300 δισ. ευρώ… όσο περίπου και το χρέος της χώρας προς τους δανειστές.

Για τους γνωρίζοντες τα χρηματοοικονομικά ο ερχομός της Blackrock εξυπηρετεί ένα και συγκεκριμένο σκοπό, ο οποίος φάνηκε με την ανακοίνωση των ζημιών των τραπεζών κυρίως από το PSI, ύψους 28 δισ. ευρώ. Ο στόχος είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών να γίνει από ξένες τράπεζες οι οποίες και θα έχουν πλέον στην κατοχή τους τα εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα, εξοχικά, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και μέσω της ΑΤΕ και αγροτικές εκτάσεις. 

Εν ολίγοις μετά το «κούρεμα» του χρέους αρχίζει η επιχείρηση πώλησης της χώρας. Γερμανικές λοιπόν επιχειρήσεις real estate αλλά και ασφαλιστικά ταμεία και κάθε λογής ιδιώτης θα έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ακίνητα που ήταν υποθηκευμένα είτε από στεγαστικά, είτε από επιχειρηματικά δάνεια.

Και μετά φυσικά θα αρχίσει η "ανάπτυξη", αφού τα πάντα -από την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων- θα έχουν εξαγοραστεί σε εξευτελιστικές τιμές. Αγροτεμάχια για την ανάπτυξη φωτοβολταϊκών πάρκων, ξενοδοχεία και ξενώνες, επιχειρήσεις και ό,τι με μόχθο έφτιαξε ο Έλληνας πολίτης ο οποίος από αφεντικό στην καλύτερη των περιπτώσεων θα γίνει υπάλληλος στην επιχείρησή του (με μισθούς Βουλγαρίας) και από ιδιοκτήτης του σπιτιού του ενοικιαστής! Αυτή την αλλοίωση της κοινωνικο-οικονομικής σύνθεσης του ελληνικού πληθυσμού επιδιώκουν από την πρώτη στιγμή οι δανειστές και αυτή είναι δυστυχώς η «κρυφή ατζέντα» των εκλογών και η μισή αλήθεια που δεν μας λένε τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας.

Διότι είναι αφελές να πιστεύει κανείς πως με 12,8 δισ. ευρώ ζημιές η ΕΘΝΙΚΗ ή με 6 δισ. ευρώ η ΠΕΙΡΑΙΩΣ, όταν και των δύο η κεφαλαιοποίηση δεν υπερβαίνει τα 2 δισ. ευρώ στο Χρηματιστήριο, ότι θα επαναγοραστούν από τους μετόχους της.

Οι επόμενες κινήσεις είναι στοχευμένες. Μέσα στο καλοκαίρι αρχίζουν οι πλειστηριασμοί για χρέη και προς τις τράπεζες και προς το δημόσιο, ενώ πλέον οι πιέσεις προς τους διευθυντές και τα στελέχη των εφοριών για επίτευξη των στόχων μετατρέπουν και τις Δ.Ο.Υ σε εταιρείες είσπραξης οφειλών. 

Ο καπιταλισμός τρέφεται με τις κρίσεις και το «μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Η Ντόιτσεμπανκ μπορεί να εξαγοράσει την ΕΘΝΙΚΗ και η Γερμανία την Ελλάδα. 

Δικαστήριο "κούρεψε" χρέος ανέργου κατά 74%

Δικαστήριο «κούρεψε» χρέος ανέργου κατά 74%!

Η Ένωση  Καταναλωτών  Ηρακλείου – Κρήτης (ΕΝΚΗ Κρήτης) ανακοίνωσε νέα σημαντικότατη απόφαση του Ειρηνοδικείου Ηρακλείου που κούρεψε κατά 74% το χρέος υπερχρεωμέου άνεργου πατέρα 2 παιδιών.

Ο υπερχρεωμένος πολίτης κατέφυγε στο νομικό τμήμα της Ένωσης λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης στις δανειακές υποχρεώσεις του μετά την δραματική μείωση των εισοδημάτων του. Βεβαίωση αποτυχίας του εξωδικαστικού συμβιβασμού εξέδωσε ο Συνήγορος του Καταναλωτή. Η παρουσίαση της περίπτωσης έχει ως εξής:

Προφίλ δανειολήπτη

Έγγαμος, πατέρας δυο τέκνων, άνεργος από το 2010 όταν και απολύθηκε από την εταιρία στην οποία εργαζόταν. Η σύζυγος του δημόσιος υπάλληλος με μηνιαία εισοδήματα 1.170 ευρώ, εκκρεμεί και η δική της αίτηση ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ηρακλείου.

Τραπεζικές Απαιτήσεις

1) Τράπεζα Eurobank Ergasias A.E (2 στεγαστικά δάνεια & 1 καταναλωτικό) Είχε εξασφαλιστεί με εγγραφή προσημειώσεων υποθήκης στο ακίνητο του αιτούντος.

2) Τράπεζα Κύπρου (καταναλωτικό δάνειο και προσωπικό δάνειο)

3) Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (πιστωτική κάρτα)

Σύνολο οφειλών 151.749,93 €

Μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του μια κατοικία επιφάνειας 70,30 τ.μ, που βρίσκεται στο Ηράκλειο, στην  οποία ο αιτών είναι κύριος κατά ποσοστό 1/2 εξ’ αδιαιρέτου και η οποία αποτελεί την κύρια κατοικία της οικογένειας του.

Η εμπορική αξία του εκτιμήθηκε από το Δικαστήριο στο ποσό των 60.000 ευρώ, (ότι είχε προταθεί και στην αίτηση του) και στο ποσοστό συγκυριότητας που του αναλογεί, ήτοι το ½ εξ αδιαιρέτου στο ποσό των 30.000 ευρώ.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Επί 4ετία, που θα αρχίσει από την κοινοποίηση στον αιτούντα της απόφασης, μηνιαία καταβολή του ποσού των 300 ευρώ (στο σχέδιο διευθέτησης από το νομικό μας τμήμα προσφερόταν το ίδιο ποσό) συμμέτρως κατανεμημένο προς τους πιστωτές του. Επίσης για την προστασία της κύριας κατοικίας ο αιτών θα πρέπει να καταβάλει το 85% της εμπορικής αξίας αυτής (60.000 : 2 = 30.000 x 85% = 25.500 ευρώ) σε χρόνο εξόφλησης τα 15 χρόνια. Η αποπληρωμή του ποσού αυτού θα ξεκινήσει τρία χρόνια μετά τη δημοσίευση της απόφασης, και θα γίνει εντόκως, χωρίς ανατοκισμό με το μέσο επιτόκιο στεγαστικού δανείου, με το κυμαινόμενο επιτόκιο που θα ισχύει κατά το χρόνο της αποπληρωμής, σύμφωνα με το στατιστικό δελτίο της Τράπεζας της Ελλάδος και θα ικανοποιηθεί προνομιακά η Τράπεζα Eurobank Ergasias που έχει εξασφαλιστεί με την εγγραφή προσημειώσεων υποθήκης. Με βάση την απόφαση αυτή ο δανειολήπτης καλείτε να καταβάλλει το ποσόν των 39900 αντί του ποσού των 51.749 Ευρώ. Γλυτώνει συνεπώς 111.849 Ευρώ δηλαδή το 74% του αρχικού χρέους του. 
Συνολικό ποσό κουρέματος: 111.849 Ε ήτοι το 74% του αρχικού χρέους. Συνολικό ποσό υποχρέωσης για την επόμενη 20ετία: 39.900 Ευρώ.

Η Ένωση  Καταναλωτών  Ηρακλείου , στην ανακοίνωση της ευχαριστεί θερμά το νομικό της τμήμα και την δικηγόρο Χρύσα Σπανάκη για την τεκμηρίωση και επιτυχή έκβαση μιας ακόμη υπόθεσης υπερχρέωσης.

Συμβουλεύει δε τους καταναλωτές οι οποίοι παρουσιάζουν ανάλογη οικονομική κατάσταση με την περίπτωση που αναφέρουμε να έρθουν σε επαφή μαζί της για πληροφορίες και συμβουλές.

ΠΗΓΗ: cretalive.gr

Aλλοδαπές εταιρείες "αγοράζουν" τα δάνεια των Ελλήνων

Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της αρπαγής των προσωπικών τους περιουσιακών στοιχείων από εταιρείες του εξωτερικού βρίσκονται χιλιάδες Έλληνες δανειολήπτες. Αλλοδαπές εταιρείες με έδρα το Λουξεμβούργο, το Λονδίνο, το Αμβούργο αγοράζουν τα δικαιώματα των οφειλών τους προς τις Ελληνικές τράπεζες, με αποτέλεσμα να μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να αρπάξουν κάθε λογής περιουσιακό στοιχείο, ανάλογα με το είδος της οφειλής.

Οι εταιρείες αυτές αναφέρονται ως «σύστασης ειδικού σκοπού». Η «κερκόπορτα» για τη δραστηριοποίησή τους στην Ελλάδα άνοιξε με το νόμο 3156/2003. Ουσιαστικά αυτό που κάνουν είναι να αγοράζουν τις απαιτήσεις των δανειακών συμβάσεων από τα εγχώρια τραπεζικά ιδρύματα, έναντι ποσού το οποίο δεν ξεπερνά το 20% της συνολικής οφειλής.

Για παράδειγμα ένα στεγαστικό δάνειο των 200.000 ευρώ που κάποιος πολίτης έχει συνάψει με μια ελληνική τράπεζα, αγοράζεται από αυτές τις εταιρείες με όχι περισσότερα από 40.000 ευρώ. Στη συνέχεια αναλαμβάνουν οι ίδιες να διεκδικήσουν το υπόλοιπο της οφειλής, έχοντας στη διάθεση τους όλα τα προβλεπόμενα από το νόμο μέσα, σαν να έχουν συνάψει απευθείας με τους οφειλέτες τις συμβάσεις. Από διαταγές πληρωμής, κατασχέσεις και οτιδήποτε άλλο έχει θέσει ο νομοθέτης στο «κυνήγι» των «κακών» οφειλετών.

Εδώ Λονδίνο… σας παίρνουμε το σπίτι

Τέτοιες περιπτώσεις έχουν καταγραφεί ουκ ολίγες. Το σκηνικό είναι πάνω κάτω το ίδιο. Οφειλέτες στα όρια της απόγνωσης ξυπνούν μια ωραία ημέρα και ανακαλύπτουν ότι πλέον δεν χρωστούν στο τραπεζικό ίδρυμα από το οποίο πήραν το δάνειο αλλά σε κάποια εταιρεία του εξωτερικού που ουδέποτε έχουν έρθει οι ίδιοι σε επαφή. Και όταν απευθύνονται στην τράπεζα τότε ανακαλύπτουν ότι η δυνατότητα εκχώρησης των απαιτήσεών τους υπήρχε στα ψιλά γράμματα της σύμβασης που είχαν υπογράψει.

Το www.koutipandoras.gr παρουσιάζει σήμερα χαρακτηριστική περίπτωση δανειακής σύμβασης η απαίτηση της οποίας έχει εκχωρηθεί σε εταιρεία του εξωτερικού. Ο οφειλέτης είχε υπογράψει δανειακή σύμβαση με συγκεκριμένη τράπεζα στις 27/07/1998, από την οποία εκκρεμεί οφειλή προς την τράπεζα ύψους 1719 ευρώ. Αντί για την τράπεζας όμως, ξαφνικά έλαβε στα χέρια του επιστολή από εταιρεία με έδρα το Αμβούργο που του συνιστούσε να εξοφλήσει την οφειλή, πέφτοντας κυριολεκτικά από τα σύννεφα.

Δεμένα τα χέρια της πολιτείας

Στο μεταξύ η Ελληνική πολιτεία σηκώνει τα χέρια ψηλά για εκχωρήσεις τέτοιου είδους που έλαβαν χώρα πριν από το 2009. Έκτοτε, ψηφίστηκε νομοθετική ρύθμιση η οποία απαγορεύει στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα την εκχώρηση απαιτήσεων σε τρίτους. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει στο www.koutipandoras.gr o γενικός γραμματέας καταναλωτή κ. Δημήτριος Σπυράκος «για όλες τις περιπτώσεις που έχουν εξαγοραστεί πριν από το 2009 δεν μπορούμε να επέμβουμε».

Αρκετά προβλήματα έχουν δημιουργηθεί και για όσους οφειλέτες που θέλησαν να κάνουν χρήση των διατάξεων του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Οι οφειλέτες βρήκαν μπροστά τους τεράστια εμπόδια. Οι εταιρείες αυτές έχουν την έδρα τους στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει εμπρόθεσμη επίδοση και να συμπεριληφθούν οι απαιτήσεις τους στο νόμο και έτσι να χάνουν το τρένο για την ευνοϊκή ρύθμιση των χρεών τους.

Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα αναμένεται να κατατεθεί ειδική νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή η οποία θα άρει τα όποια εμπόδια, αναφορικά με τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά . Ωστόσο το πρόβλημα για χιλιάδες οφειλέτες με δανειακές συμβάσεις προ του 2009 παραμένει.

«Θα καταθέσουμε μία ρύθμιση τις επόμενες μέρες ώστε να μην υπάρχει κανένα πρακτικό πρόβλημα για τον οφειλέτη, με την οποία θα προβλέψουμε ότι σε περίπτωση που υπάρχει εκχώρηση στο εξωτερικό να ορίζεται αντίκλητος στην Ελλάδα, δηλαδή να μη χρειάζεται να επιδώσει στο εξωτερικό αλλά στην Ελλάδα» επισημαίνει στο www.koutipandoras.gr o κ. Σπυράκος.

Πηγή: Κονσερβοκούτι.gr

Η ΜΑΦΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΛΗΣΤΩΝ ή αλλιώς ΟΙ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ (αναδημοσίευση)

Από: Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Μπραχαμίου, http://katadimadim.blogspot.com/

30 Μάρτη 2012: Παρέμβαση έξω από τα γραφεία της εισπρακτικής εταιρείας EOS, στο 

μετρό Αγίου Δημητρίου (στάσεις λεωφορείων στο ρεύμα για Γλυφάδα).

Σήμερα το μεσημέρι κάναμε παρέμβαση έξω από τα γραφεία της εισπρακτικής εταιρείας EOS, στο μετρό Αγίου Δημητρίου (στάσεις λεωφορείων στο ρεύμα για Γλυφάδα). Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν θετικές, ενώ μιλήσαμε και με αρκετούς από τους υπαλλήλους της εταιρείας. Οι περισσότεροι ήταν ουδέτεροι, εκτός από 2-3 και την προϊσταμένη που θιχτήκαν με το περιεχόμενο. Ίσως αν ταυτίζονται με τις τακτικές της εταιρείας και των ιδιοκτητών της, τότε καλώς έκαναν. 

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης.

Όλοι μας αντιλαμβανόμαστε καθημερινά πλέον την κρισιμότητα της περιόδου. Μέσα στην δίνη της κρίσης, η επίθεση είναι τέτοια που κατακερματίζει ένα μέρος εργαζομένων και απειλεί ακόμη και την φυσική τους ύπαρξη (άστεγοι, μετανάστευση , απουσία πρόνοιας). Η πτώση της αναπαραγωγής του κεφαλαίου στις διάφορες μορφές του θα οδηγήσει στην πραγματική πολιτική της μορφή δηλαδή την δικτατορία πάνω στις κατώτερες τάξεις.

Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους δίπλα μας που αδυνατούν να εξοφλήσουν τις οφειλές τους στους κρατικούς τοκογλύφους. Άτομα τα οποία υπερεκτίμησαν την ταξική τους θέση ή την πραγματική τους οικονομική δυνατότητα, επηρεασμένα από την φούσκα μιας ψεύτικης ζωής, άτομα τα οποία οδηγούνται σε απόγνωση διότι αδυνατούν να καταβάλουν τις οφειλές τους λόγο ανεργίας , επισφαλούς εργασίας. Το βέβαιο είναι ότι το σύνολο αυτό διευρύνεται καθημερινά και είναι ευάλωτο απέναντι στην λυσσαλέα επίθεση του καπιταλισμού όπου στην προκείμενη περίπτωση εμφανίζεται με την βοήθεια των διαφόρων τυχοδιωκτών επιχειρηματιών που ελέγχουν της εισπρακτικές εταιρίες.

Η πολιτική των εισπρακτικών εταιριών και των τραπεζών εργοδοτών τους δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτήν της μαφίας. Αρχικά ο δανειστής-τοκογλύφος (τράπεζα) εκμεταλλευόμενος την άγνοια, την επιπολαιότητα ή τη ματαιοδοξία του καθενός δανείζει ένα ποσό για μια πραγματική η επίπλαστη ανάγκη και στην συνεχεία καλυπτόμενος πίσω από νομιμοφανείς διαδικασίες, στέλνει τις εταιρείες-μπράβους προκειμένου να κάνουν την ζωή του δανεισμένου αφόρητη με σκοπό να αποσπάσει υπέρογκα πανωτόκια και χρωστούμενα. Ο μοναδικός ρόλος των εισπρακτικών εταιρειών-μπράβων είναι κατ’ εντολή της τράπεζας που είναι και ο αποκλειστικός εργοδότης τους , να σπάσουν τα νεύρα , να εκθέσουν, να ρεζιλέψουν τον οφειλέτη τόσο στο οικογενειακό όσο και στον επαγγελματικό του χώρο, με σκοπό να τον αναγκάσουν να καταβάλει χρήματα. Υπάρχει φυσικά και η προσωπική ευθύνη του κάθε μεμονωμένου εργαζόμενου που δέχεται αβίαστα τις οποιεσδήποτε εντολές των αφεντικών του.

Παράνομες και εκβιαστικές πρακτικές και τεχνάσματα όπως:

- Μη δήλωση της ιδιότητας και του αριθμού μητρώου τους,

- διαφορετικός υπάλληλος να τηλεφωνεί κάθε φορά,

- Επαναλαμβανόμενες ενοχλήσεις ακόμη και την ίδια μέρα για να αυξάνουν την πίεση,

- Παραβίαση ωραρίων κοινής ησυχίας

- Ενόχληση συγγενικών προσώπων

- Κοινοποίηση προσωπικών οικονομικών στοιχείων σε εργοδότες, συνάδελφους, συγγενείς, ακόμη και παιδιά.

- Τρομοκράτηση του καταναλωτή προσποιούμενοι ή αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι δικηγόροι ή εκπρόσωποι δικηγόρων και ότι η «υπόθεση» θα πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης.

- Εκμετάλλευση, σε συνεργασία με τις τράπεζες, ακόμη και του γεγονότος πως τα επιδόματα ανεργίας καταβάλλονται υποχρεωτικά σε τραπεζικούς λογαριασμούς, παρακρατώντας αυθαίρετα ληξιπρόθεσμες δόσεις δανείων με αποτέλεσμα άνεργοι να μένουν χωρίς επίδομα.

-Παρ’ όλο που δηλώνουν εκπρόσωποι της τράπεζας, ποτέ δεν λογαριάζουν αυτό που απαντά ο ενοχλούμενος. Η ροή της πίεσης είναι μόνο προς την πλευρά του δανεισμένου, απόδειξη ότι τελικά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι: «να πάρουμε τα λεφτά και κανένα πρόβλημα υγείας, ανεργίας, δυσκολίας δεν μας συγκινεί».

Όλες αυτές οι κινήσεις πραγματοποιούνται κάτω από τον μανδύα της αστικής νομιμότητας και ο οφειλέτης βρίσκεται μέσα σε έναν επαναλαμβανόμενο κύκλο ψυχολογικής βίας. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται και η επιφανειακή βοήθεια από την πολιτεία, η οποία παρουσιάζεται με τους διάφορους κοινωνικούς συνδέσμους όπως ο συνήγορος του καταναλωτή ή η ένωση καταναλωτών ποιότητας ζωής (ΕΚΠΟΙΖΩ). Το αποτέλεσμα είναι ο δανειολήπτης να είναι εγκλωβισμένος και να μην μπορεί να προτάξει έναν ουσιαστικό αντίλογο για την οικονομική αδυναμία στην οποία βρίσκεται.

Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης των τραπεζιτών εξαπολύει την πιο βίαιη επίθεσή του. Διανύουμε τις στιγμές που είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να επιτεθούμε έμπρακτα απέναντι σε όλες τις μορφές εκβιασμού .Να μην έχουμε την ελπίδα της βοήθειας από οργανώσεις του ιδίου του συστήματος, αντιθέτως να οδηγηθούμε σε μια οργάνωση από τα κάτω. Να επιλέξουμε ένα χειραφετημένο κοινωνικό-ταξικό αγώνα γα την ανατροπή. Οι μπράβοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν θα μας βρουν στο τηλέφωνο, θα μας βρουν μπροστά τους. Έξω οι εισπρακτικές από τη γειτονιά μας.

Τώρα αν κάποιες στιγμές αισθανθεί κανείς ένοχα απέναντι στην τράπεζα που της “στερεί” τα λεφτά που “δανείστηκε”, άρα τη “ληστεύει” μη καταβάλλοντας το ποσό, παραθέτουμε τη ρήση του Μπ. Μπρεχτ: “τί είναι η ληστεία μίας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της”

Ισπανία: Ακτιβιστές αναγκάζουν τράπεζες να σταματούν τις εξώσεις.

Τα χαράματα, εδώ και μήνες, διαδηλωτές συγκεντρώνονται σ΄ όλη την Ισπανία για να κλείσουν το δρόμο σε δικαστικούς κλητήρες και να προστατεύσουν υπερχρεωμένους ιδιοκτήτες από τις εξώσεις: διεκδικούν πολυάριθμες νίκες και έχουν εξαναγκάσει τις τράπεζες να επιδεικνύουν μεγαλύτερη ευελιξία.

Αυτό το παγωμένο πρωινό του Μαρτίου, στο Χετάφε, ένα εργατικό προάστιο της Μαδρίτης, ο Πάκο βγαίνει χαμογελώντας στο κατώφλι της πολυκατοικίας του και σερβίρει ζεστή σοκολάτα στους φίλους του: η προαναγγελθείσα τεταμένη αντιπαράθεση με τους δικαστικούς κλητήρες μεταμορφώνεται σε γιορτή της γειτονιάς.

«Δεν ήταν εύκολο, αλλά είναι δυνατό», λέει.

Αφότου έχασε τη δουλειά του, αυτός ο 51 ετών άνδρας δεν καταφέρνει πια να αποπληρώνει το στεγαστικό δάνειό του. Οφείλει στην τράπεζά του 130.000 ευρώ. Όμως ενώ η έξωσή του ήταν θέμα ημερών, ο Πάκο κατέληξε σε μια εμπιστευτική συμφωνία με τον πιστωτή του, την Deutsche Bank.

Το κίνημα των «Αγανακτισμένων», που γεννήθηκε την άνοιξη του 2011 στην Ισπανία, τον βοήθησε να διαπραγματευτεί τη λύση αυτή. Καταγγέλλοντας τις καταχρήσεις τραπεζών που δάνειζαν αδιακρίτως στη διάρκεια της άνθησης της αγοράς ακινήτων για αγορές συχνά υπερτιμημένων κατοικιών, οι «Αγανακτισμένοι» προσέδωσαν μια νέα δύναμη στην Πλατφόρμα κατά των Εξώσεων (PAH).

Το κίνημα αυτό, που γεννήθηκε το 2009 στη Βαρκελώνη, αγωνίζεται για να σταματήσει τις κατασχέσεις που πολλαπλασιάζονται: κατά τους πρώτους εννεά μήνες του 2011, εκδόθηκαν 42.894 εντολές έξωσης, σχεδόν όσες ολόκληρη την πρηγούμενη χρονιά.

«Ήρθαν μαζί μου για να δούμε την τράπεζα, τη δημαρχία», εξηγεί ο Πάκο ενώ οι φίλοι και γείτονές του βουτάνε τα «τσούρος» τους, τις ισπανικές τηγανίτες, στα φλιτζάνια τους με τη σοκολάτα.

«Η τράπεζα βρέθηκε μπροστά σ' αυτή την ομάδα. Αναγκάστηκε να συνειδητοποιήσει τι είχε μπροστά της και πρότεινε μια συμφωνία», προσθέτει.

Απομακρυνόμενοι δια της βίας από κρανοφόρους αστυνομικούς όταν προσπαθούν να εμποδίσουν κατασχέσεις ή θριαμβεύοντας όταν οι δικαστικοί κλητήρες υποχωρούν, οι ακτιβιστές κατά των εξώσεων πιστεύουν ότι κερδίζουν τη μάχη. Η PAH διαβεβαιώνει πως από την ίδρυσή της έχει εμποδίσει 156 εξώσεις στην Ισπανία, 31 από τις οποίες, από τον Ιούλιο, μόνο στην περιοχή της Μαδρίτης.

«Το κίνημα έχει καταφέρει να φέρει στον πυρήνα της πολιτικής συζήτησης μερικές από τις κύριες διεκδικήσεις του», λένε μέλη του.

Έτσι, τρεις δήμοι προαστίων της Μαδρίτης δημιούργησαν πρόσφατα επιτροπές για να προστατεύουν τους κατοίκους τους από τις εξώσεις. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας Λουίς ντε Γκίνδος χαρακτήρισε το φαινόμενο αυτό «ανθρώπινο δράμα».

Κατόπιν πρωτοβουλίας του, η κυβέρνηση πρόκειται να εγκρίνει αύριο Παρασκευή έναν νέο «κώδικα συμπεριφοράς», που ενθαρρύνει τις τράπεζες να διαγράφουν τα χρέη των πιο φτωχών πελατών τους αν αυτοί οι τελευταίοι παραχωρούν την κατοικία τους, έστω κι αν η τιμή της έχει μειωθεί πολύ σε σχέση με το ύψος του δανείου που είχε δοθεί. Όμως τις τράπεζες ανησυχεί η προοπτική να συσσωρεύσουν ακόμη περισσότερες άδειες κατοικίες στους ισολογισμούς τους. Ορισμένες έχουν ήδη ταχθεί υπέρ λιγότερο επώδυνων λύσεων, προκρίνοντας τη διαπραγμάτευση αντί των κατασχέσεων.

Για τους ακτιβιστές κατά των εξώσεων, η πρόταση της κυβέρνησης δεν αρκεί: απαιτούν μια νομοθεσία που θα προστατεύει καλύτερα τους χρεωμένους ιδιοκτήτες. Προς το παρόν, η μικρή συγκέντρωση στο Χετάφε διαλύεται, αφήνοντας τον Πάκο, με ένα διάπλατο χαμόγελο στο πρόσωπό του, μπροστά στην πολυκατοικία του. Στην αρχή της εβδομάδας, η PAH προέβλεπε να αγωνιστεί το Μάρτιο εναντίον έξι εξώσεων στη Μαδρίτη. Χθες, ήδη τρεις από αυτές είχαν ματαιωθεί.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ