Η γιορτή του Δι.Κ.Α. Εξαρχείων-Κάλεσμα

Το "χαράτσι" πέθανε, Ζήτω το Χαράτσι

πηγή: EZY.gr

Φόρο-σοκ για όλους τους ιδιοκτήτες εξετάζει να επιβάλει το υπουργείο Οικονομικών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η υπεύθυνη διακομματική επιτροπή για τη φορολογία ακινήτων εισηγείται να φορολογηθούν με πολύ υψηλότερο συντελεστή οι πιο πλούσιοι ιδιοκτήτες ακινήτων.

«Τα πλοία αλλάζουν σημαία, οι βίλες όμως μένουν εδώ», τονίζει αρμόδιος παράγοντας που μετέχει στις συσκέψεις για το νέο Φορολογικό. Ωστόσο στην επιτροπή εκφράζονται και αντίθετες απόψεις: «Θα τα γράψουν όλα σε εταιρείες για να πληρώνουν φόρο έως 0,6%» ή «Ποιος έχει σήμερα τόσα μετρητά, όσο πλούσιος και αν είναι, για να πληρώνει φόρους;».

Πάντως το σχέδιο απασχολεί τους ιθύνοντες και οι υποστηρικτές του θεωρούν ότι το μέτρο θα μπορούσε να αποδώσει ικανοποιητικά έσοδα έτσι κι έφτανε ο συντελεστής φόρου για τους πλούσιους στο 2,5% ή 3%, αφού αν τα έγραφαν σε offshore θα πλήρωναν λιγότερο.

Φόρος πολλών ταχυτήτων Τα μέχρι τώρα σενάρια πάντως δείχνουν ότι μόνον ενιαίος δεν θα είναι τελικά ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων. Θα ξεκινά, όπως όλα δείχνουν, από συντελεστή 0,1% (1 τοις χιλίοις) και θα αυξάνεται με βάση τη φορολογούμενη αξία έως 1,5% ή 2%. Εάν εφαρμοστεί και «σχέδιο Ολάντ» στα ακίνητα, θα ισχύσει και ειδικό κλιμάκιο για περιουσίες άνω των 1 ή 2 εκατ. ευρώ. Θα προκύπτει έτσι φόρος των 40-250 ευρώ τον χρόνο «για τους πολλούς», αλλά θα φτάνει σε πολλές χιλιάδες ευρώ για λίγους «έχοντες και κατέχοντες». «Μεσαίες» περιουσίες των 300.000-600.000 ευρώ θα πληρώνουν περίπου 400-800 ευρώ, με συντελεστές φόρου έως 0,4% ή 0,6%. Στόχος είναι να εισπραχθούν περίπου 2,1 δισ. ευρώ φέτος και τουλάχιστον 3 δισ. κάθε χρόνο από το 2014 από 5 εκατομμύρια ιδιοκτήτες.

Μηνιαίες δόσεις Για παράδειγμα, για ακίνητη περιουσία 5 εκατ. ευρώ (δηλαδή για δύο βίλες στο Ψυχικό και τη Μύκονο), ο ιδιοκτήτης τους μπορεί να κληθεί να πληρώσει 125.000-150.000 ευρώ, αν φορολογηθεί με 2,5% ή 3%. Το ποσό αυτό θα κληθεί να αποδώσει στο Δημόσιο σε έως 5 μηνιαίες δόσεις, από το φθινόπωρο μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2014.

Και πάλι όμως ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων θα ενσωματώνει, όπως διαφαίνεται, μόνο τον ΦΑΠ, το ΕΕΤΗΔΕ ή και το ΤΑΠ. Θα παραμένουν έτσι άλλοι 30-35 διάσπαρτοι φόροι και «χαράτσια» ακινήτων, που δύσκολα θα δεχθεί η κυβέρνηση και η τρόικα να καταργηθούν.

Και στα… κοτέτσια Ο κ. Γιάννης Στουρνάρας αναζητεί λύση και για τη φορολόγηση σε αγροτεμάχια, αγρούς, βοσκότοπους κ.λπ., που στην πλειονότητά τους δεν αποφέρουν έσοδα. Φέρεται ιδιαίτερα προβληματισμένος για το σύστημα που θα επιλεγεί και αυτό ίσως οδηγήσει στην αυτοτελή φορολόγηση με ειδική κλίμακα, για να μην αθροίζονται στην ίδια που θα ισχύσει για τα εντός σχεδίου οικόπεδα και κτίσματα.

Για την πρώτη χρονιά εφαρμογής του μέτρου, φέτος, ο συντελεστής φορολόγησης μπορεί να ξεκινά από εξαιρετικά χαμηλά, δηλαδή μόλις 0,05% (μισό τοις χιλίοις). Σε κάθε περίπτωση, όμως, την επόμενη χρονιά ο συντελεστής μπορεί να αυξηθεί.

Ειδικά για τις επιχειρήσεις, σχεδιάζεται να εφαρμοστεί ενιαία κλίμακα χωρίς καθόλου αφορολόγητο (από το πρώτο ευρώ), με 4 συντελεστές φορολόγησης που θα ξεκινούν από 0,1% και θα αυξάνονται σε 0,2%, 0,3% και 0,6%. Ειδικά όμως για τα ιδιοχρησιμοποιούμενα ακίνητα των επιχειρήσεων (κτίσματα ξενοδοχείων, γήπεδα κ.λπ.) εξετάζεται να φορολογούνται με πιο χαμηλούς συντελεστές (0,1%-0,3%). Για παράδειγμα, γραφείο στον Πειραιά επί της Ακτής Μιαούλη, 200 τ.μ., στον 6ο όροφο πολυκατοικίας με αντικειμενική αξία 410.000 ευρώ, θα πληρώνει φόρο 820-1.230 ευρώ, με συντελεστή φορολόγησης 0,2% ή 0,3%.

Τι θα πληρώνουμε Με τα νέα δεδομένα, το 2013, πρώτο έτος εφαρμογής του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων, θα ισχύσει ένα αφορολόγητο της τάξης των 50.000 ή 60.000 ευρώ. Οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν στη σύσκεψη της διακομματικής επιτροπής με τον κ. Στουρνάρα -την ερχόμενη Τρίτη πιθανότατα-, αλλά ήδη έχει διαπιστωθεί ότι αν το αφορολόγητο ανέβει στα 100.000 ευρώ (αντικειμενική αξία ακινήτων) δύσκολα θα επιτευχθεί ο εισπρακτικός στόχος που έχει τεθεί για ετήσια συνολικά έσοδα 3 δισ. ευρώ από τα ακίνητα. Για το 2014, όμως, θεωρείται βέβαιο ότι οι συντελεστές φορολόγησης θα αυξηθούν, αφού δεν θα υπάρχουν έσοδα από αναδρομικούς φόρους περασμένων ετών όπως φέτος (ΦΑΠ 2010-2012). Πολλά θα αλλάξουν πάντως με τις νέες αντικειμενικές αξίες που θα ισχύσουν από την άνοιξη, ή αν τελικώς ισχύσει αφορολόγητο όριο υψηλότερο από τα 50.000 ευρώ.

Ετσι, για παράδειγμα:

■ Διαμέρισμα 3ου ορόφου, 157 τ.μ. στην Αθήνα (περιοχή Γκύζη), έχει σήμερα αντικειμενική αξία 157.000 ευρώ. Προκύπτει δηλαδή Ενιαίος Φόρος Ακινήτων 107 ευρώ για φέτος (με αφορολόγητο 50.000 ευρώ και φόρο 0,1%). Με το νέο σύστημα αντικειμενικών αξιών πρέπει να πλησιάσει στην εμπορική τιμή, που είναι 120.000 ευρώ, και τότε ο φόρος μειώνεται στα 70 ευρώ.

■ Διαμέρισμα 6ου ορόφου, 108 τ.μ., στα Εξάρχεια, με εμπορική τιμή 100.000 ευρώ και αντικειμενική 135.000 ευρώ, φέτος πρέπει να πληρώσει 85 ευρώ ή μόλις 50 ευρώ, αν εξομοιωθεί η αντικειμενική με την εμπορική αξία.

Το κουκλόσπιτο της Χιονάτης και οι επτά λύκοι

Περίληψη από την εισήγηση του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων στο 3ήμερο διεθνές εργαστήρι με θέμα «Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης», το οποίο θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στις 7-9 Φεβρουαρίου, στο Πολυτεχνείο (σχολή Αρχιτεκτόνων). 

Η εισήγηση θα παρουσιασθεί στην ενότητα Συζήτηση για την Κρίση της κατοικίας στη Νότια Ευρώπη - την Παρασκευή 8 Φλεβάρη 14.00 έως 16.00 

Η μεθοδευμένη φτωχοποίηση 

Στη χώρα μας το πρόβλημα της Στέγης είναι κυρίως πρόβλημα μεθοδευμένης φτωχοποίησης που ξεκίνησε από το 1987 με το χρηματιστήριο και κατέληξε με το πετσόκομα μισθών και συντάξεων εν ονόματι των ελειμμάτων. 

Τα σπίτια μας και η κρατική περιουσία γίνονται θυσία στο βωμό της εξυπηρέτησης του χρέους πλέον και με τη βούλα του νόμου. Σε κάθε μνημόνιο ένα πλέγμα νομοθετημάτων κατοχύρωνε θεσμικά τα συμφέροντα των δανειστών. Επιστέγασμα όλων αυτών ο συνοδευτικός νόμος του PSI (πράξη νομοθετικού περιεχομένου 240/2012) αλλά και ο κυρωτικός νόμος των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που ψηφίστηκε από τη Βουλή στις 14/1/2013, απαλείφουν κάθε έννοια προστασίας τόσο της ιδιωτικής όσο και της κρατικής περιουσίας από τις αρπαχτικές διαθέσεις των δανειστών. 

Το ελληνικό δημόσιο μέσω αυτών των νόμων εκχωρεί κάθε κινητή και ακίνητη περιουσία του στο λεγόμενο Ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου το οποίο έχει συσταθεί για τη διασφάλιση της εξυπηρέτησης του χρέους. Μέσω αυτών των νόμων οι δανειστές αποκτούν δικαίωμα κατάσχεσης της ελληνικής περιουσίας, κινητής και ακίνητης. Στην κινητή περιουσία του ελληνικού δημοσίου υπάγονται και οι απαιτήσεις του έναντι των ελλήνων πολιτών. Και οι απαιτήσεις αυτές δεν είναι παρά οι οφειλόμενοι φόροι των ελλήνων πολιτών στο κράτος. 

Σαν Δι.Κ.Α Εξαρχείων και σε συντονισμό με άλλες συλλογικότητες αντιστεκόμαστε απέναντι σε αυτό το σχεδιασμό, αποκαλύπτοντας τους στόχους της πολιτικής της υπερφορολόγησης των πολλών, αρνούμενοι τη φορολογική τους νομιμότητα, αρνούμενοι όχι απλά να πληρώσουμε τους φόρους που μας επιβάλλουν, αλλά και να δεχθούμε τον καταλογισμό τους εις βάρος μας. Ο αγώνας μας ενάντια στη φορομπηχτική πολιτική είναι αγώνας ενάντια στη φτωχοποίηση, αγώνας για την προστασία των σπιτιών μας. 

Το μέτωπο των τραπεζικών δανείων 

Η μεθοδευμένη φτωχοποίηση ανοίγει το δρόμο των κατασχέσεων κάθε περιουσιακού στοιχείου από μεριάς των τραπεζών. Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που στεγάζονται σε δανεική-υποθηκευμένη στέγη αδυνατώντας να καλύψουν τις ανάγκες τους και τις υποχρεώσεις του, βρίσκονται σε κατάσταση αδυναμίας εξόφλησης των στεγαστικών τους δανείων. Αυτό ήδη έχει συμβεί σε ένα ποσοστό σχεδόν 50% των δανειοληπτών τόσο στον τομέα της στεγαστικής όσο και της καταναλωτικής πίστης. Και οι τράπεζες περιμένουν στη γωνία πότε θα αποδυναμωθεί ο νόμος Κατσέλη, πότε θα αρθεί η απαγόρευση πλειστηριασμών, πότε η αντικειμενική αξία του σπιτιού μας θα ξεπεράσει το όριο προστασίας των 200.000 ευρώ. Ήδη με τη σχεδιαζόμενη αύξηση των αντικειμενικών αξιών δεκάδες χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες, οφειλέτες σε τράπεζες, θα βρεθούν στη μέγγενη της κατάσχεσης. 

Μπροστά στη διπλή απειλή από το κράτος και τις τράπεζες θεωρούμε ότι όλοι μας είμαστε υποψήφιοι άστεγοι. Είτε χρωστάμε σε τράπεζες και δημόσιο, είτε όχι. Είτε είμαστε ιδιοκτήτες στέγης, είτε ενοικιαστές. 

Οι δράσεις μας στοχεύουν στην προστασία της λαϊκής στέγης, συντείνουν στο να σταθούν εμπόδιο στις κατασχέσεις των σπιτιών. Πρόσφατα διοργανώσαμε ημερίδα ενημέρωσης για τους δανειολήπτες και γενικά όσους κινδυνεύουν είτε να χάσουν το σπίτι τους από κάθε πιστωτή (κατάσχεση), είτε να βρεθούν άστεγοι σαν ενοικιαστές (εξώσεις). 

Ο αγώνας μας είναι αγώνας που προβάλλει το δικαίωμα στη στέγη σαν κοινωνικό αγαθό, το αίτημα για την αξιοποίηση κάθε πλεονάζοντος ακινήτου υπέρ των αστέγων, το αίτημα για την ανασύσταση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, το αίτημα για την επιδότηση του ενοικίου για τις μειονεκτούσες οικονομικά κοινωνικές ομάδες. 

Ενάντια στην εμπορευματοποίηση της στέγης 

Όντας εμπόρευμα η στέγη γίνεται έρμαιο όχι μόνο του κράτους και των τραπεζών αλλά και κάθε κυκλώματος συμφερόντων που διαπλέκονται με τον κατασκευαστικό κλάδο, με το εμπόριο γής και όλο το θεσμικό κύκλωμα (δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, δικαστικοί επιμελητές) που υλοποιούν αποφάσεις δικαστηρίων, μεταβιβάσεις ακινήτων, υπεράσπιση μεγάλων συμφερόντων, χωροταξικό σχεδιασμό (υποβαθμίσεις-αναβαθμίσεις περιοχών) 

Οι στόχοι του αγώνα μας λοιπόν πρέπει να αποβλέπουν στο να αποσπάσουν την κατοικία από το πλέγμα της εμπορευματοποίησης, να επιβάλλουν τη θεσμοθέτηση του δικαιώματος της στέγης σαν κοινωνικού αγαθού, όπως η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός. Όντας εμπόρευμα η στέγη γίνεται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης, όπου ο φόβος της κατάσχεσης λειτουργεί κατασταλτικά στο σύνολό της, σε κάθε πτυχή κοινωνικής δράσης. Επομένως βασικός μας στόχος πρέπει να είναι η ενημέρωση του κόσμου, η καταπολέμηση του φόβου, η καταπολέμηση του διχασμού που θέλει τον ενοικιαστή ενάντια στον μικροϊδιοκτήτη, τον παληό κάτοικο μιας γειτονιάς ενάντια στον νέο που έχτισε "αυθαίρετα". 

Κερδοσκοπία και χωροταξική πολιτική 

Η χωροταξική πολιτική χρησιμοποιεί τη μετακίνηση πληθυσμών (για αναζήτηση εργασίας) για να επιβάλλει πότε την αναβάθμιση και πότε την υποβάθμιση ολόκληρων γεωγραφικών περιοχών ή και γεωγραφικών τμημάτων μέσα στις πόλεις (επέκταση μεγαλουπόλεων στον τελευταίο αιώνα), αποβλέποντας στην κερδοσκοπία μέσω του real estate. Η σχεδιασμένη ανισσόροπη ανάπτυξη που παρατηρείται σε διεθνή κλίμακα, παρατηρείται σε μικρογραφία μέσα σε μια χώρα, σε έναν νομό, σε μια πόλη και στοχεύει και σε άλλα δύο μέτωπα. Αφ' ενός στην εκμετάλλευση της υπερπροσφοράς εργασίας, αφ' ετέρου στην περαιτέρω ανομοιογενοποίηση των κατοίκων μιας περιοχής και στην καλιέργεια του διχασμού, κάτι που διεκολύνει τα πολιτικούς και εξουσιαστικούς σχεδιασμούς. Η χωροταξική πολιτική δεν ήταν ποτέ αθώα, δεν ήταν ποτέ τυχαία. Ήταν ένα εργαλείο κέρδους, μιας αρπαχτής, μιας μεθόδευσης ελέγχου και καταστολής από την άλλη. 

Το δικαίωμα στην αξιοπρεπή κατοικία συμπεριλαμβάνει μια σειρά άλλων δικαιωμάτων: εύκολης και φθηνής μετακίνησης, επάρκειας υποδομών, αισθητικής αναβάθμιση και προστασίας υπάρχοντος περιβαντολογικού πλούτου. Έτσι το κίνημα υπέρ της αξιοπρεπούς κατοικίας πρέπει να περιλαμβάνει στις δράσεις του όλα αυτά ή να αγκαλιάζει κινήματα της γειτονιάς που τα υπερασπίζονται. 

Ανακεφαλαίωση 

Το σπίτι μας δεν κινδυνεύει μόνο από έναν ή δύο λύκους. Πέρα από το κράτος και τις τράπεζες καιροφυλακτούν το real estate με το εμπόριο γής, οι μεγαλοεργολάβοι κατασκευαστές, οι παρατρεχάμενοι δικηγόροι-συμβολαιογράφοι, η περιβαντολογική υποβάθμιση. Κινδυνεύει και από τις προσωπικές μας επιλογές. Ας μην επιτρέψουμε στην εξουσία να χρησιμοποιεί τις ανάγκες αξιοπρεπούς στέγασης για να παίζει τα δικά της παιγνίδια. 

Είμαστε εδώ για να ονειρευτούμε το κουκλόσπιτο της χιονάτης. Είμαστε εδώ για να το υπερασπιστούμε από τους επτά λύκους που το απειλούν. 

Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων. 

encounter Athens:ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Η ομάδα encounter Athens σας προσκαλεί στη δημόσια εκδήλωση-συζήτηση που πραγματοποιείται στα πλαίσια του Διεθνούς Εργαστηρίου «Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης».

ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ:

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013, 18:30–21:00

Αμφιθέατρο Γκίνη, συγκρότημα Πατησίων ΕΜΠ

Ομιλητές:

Margit Mayer, Καθηγήτρια στο Ελεύθερο Πανεπιστήµιο του Βερολίνου

Boaventura de Sousa Santos, Καθηγητής στο Πανεπιστήµιο της Κοϊµπρα

Σύντοµη παρέµβαση:

David Harvey, Διακεκριµένος Καθηγητής στο CUNY Graduate centre

Οι ομιλίες θα γίνουν στα αγγλικά

Η συζήτηση για τις επιπτώσεις της κρίσης στον αστικό χώρο και τις απαντήσεις που επιχειρούν να δώσουν υποκείμενα προερχόμενα από διαφορετικά χωροκοινωνικά πλαίσια, που αντιμετωπίζουν όμως κοινά προβλήματα, αποτελεί βασικό ζητούμενο στην τρέχουσα συγκυρία. Η ομάδα encounter Athens ανοίγει αυτό το θέμα στο τριήμερο διεθνές εργαστήριο με τίτλο «Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης», το οποίο θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στις 7-9 Φεβρουαρίου, στο Συγκρότημα Πατησίων του ΕΜΠ.

Στόχος της δημόσιας εκδήλωσης που θα γίνει στο πλαίσιο του εργαστηρίου είναι η αναζήτηση της δυναμικής και του ρόλου που (μπορεί να) έχουν τα κοινωνικά κινήματα στη διαμόρφωση εναλλακτικών στρατηγικών και διεκδικήσεων ενάντια στην ηγεμονία νεο-φιλελεύθερων πολιτικών που επιβάλλονται στον αστικό χώρο με όχημα την κρίση στις χώρες της Νότιας Ευρώπης αλλά και ευρύτερα.

Η Margit Mayer είναι πολιτική επιστήμονας και διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό της έργο επικεντρώνεται στα κοινωνικά κινήματα και σε διάφορες εκφάνσεις των σύγχρονων αστικών πολιτικών, της αστικής θεωρίας, της αναδιάρθρωσης του (κοινωνικού) κράτους που προσεγγίζει μέσα από μια συγκριτική οπτική. Έχει επιμεληθεί από κοινού, μεταξύ άλλων, και τα παρακάτω βιβλία: «Νεο-φιλελεύθερη αστικότητα και οι διεκδικήσεις της – διασταυρώνοντας θεωρητικά όρια», «Αστικά κινήματα σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο», «Πόλεις για τους ανθρώπους και όχι το κέρδος: κριτική αστική θεωρία και το δικαίωμα στην πόλη»

Ο Boaventura de Sousa Santos είναι Καθηγητής κοινωνιολογίας στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Coimbra στην Πορτογαλία. Το συγγραφικό του έργο περιστρέφεται γύρω από ζητήματα παγκοσμιοποίησης, κοινωνιολογίας του δικαίου, δημοκρατίας, ανθρώπινων δικαιωμάτων και επιστημολογίας. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο που εκδίδει σε διάφορες γλώσσες. «Η άνοδος της Παγκόσμιας Αριστεράς: πέρα από το παγκόσμιο κοινωνικό φόρουμ» αποτελεί μια από τις πιο πρόσφατες εκδόσεις του στα αγγλικά.

Ο David Harvey είναι Διακεκριμένος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (CUNY) και ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές της μαρξιστικής γεωγραφικής σκέψης. Μέσα από το συγγραφικό του έργο, το οποίο έχει ασκήσει καθοριστική επιρροή στις κοινωνικές επιστήμες, έχει αναδείξει την κρισιμότητα της αστικοποίησης για την επιβίωση του καπιταλισμού και έχει περιγράψει τις αστικές καταβολές και τη σύνθετη γεωγραφία της πρόσφατης οικονομικής κρίσης. Χαρακτηριστικά δείγματα του έργου του είναι τα βιβλία: «Κοινωνική Δικαιοσύνη και η Πόλη», «Εξεγερμένες πόλεις. Από το δικαίωμα στην πόλη στην επανάσταση για την πόλη», «Νεοφιλελευθερισμός. Ιστορία και παρόν», «Ο νέος ιμπεριαλισμός» και «Η κατάσταση της μετανεωτερικότητας. Διερεύνηση των απαρχών της πολιτισμικής μεταβολής»

* Το εργαστήριο διοργανώνεται σε συνεργασία με το INURA Athens και το Ινστιτούτο Δημόσιων Πολιτικών και Διακυβέρνησης του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης και με την χρηματοδότηση του Antipode Foundation και την υποστήριξη του τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ.

Χίλιες φορές κι' αν σταυρωθείς, πάλι "ληστή" θα σ' είπουν...

μουσική:

Μάνος Χατζιδάκις, Ένας ευαίσθητος ληστής

Στίχοι Νίκου Γκάτσου

Γι' αυτό σου λέω Νίκο,

γέλασε, 

γέλασε και μην τους ακούς. 

Εσύ ξέρεις κι' εμείς ξέρουμε. 

Αυτό μας αρκεί και σου αρκεί.

γέλασε,

πάνω από το σακατεμένο σου πρόσωπο, 

άσε ν' απλωθεί το γέλιο σου

άσε ν' απλωθεί η ομορφιά της ψυχής σου.

Δεν μόνιαξε η ιστορία με τα συνώνυμα 

με τα οποία βάφτισαν τους παπούδες και τις γιαγιάδες μας

οι καταχτητές της κατοχής,

δεν θα μονιάξει και τώρα, 

μα κυρίως δεν θα μονιάξει Αύριο.

Γιατί και τούτοι οι καταχτητές θα πάρουν πόδι

Αύριο δεν θάναι εδώ για ν' ανεμίζουν 

τη σημαία της βαρβαρότητας και της θρασσυδειλίας τους

να μολύνουν την  Γή με την πατημασιά τους.

Και τότε Νίκο

θάμαστε πολλοί που θα γελάμε, 

ακόμη και αυτοί που δεν θα το αξίζουν

Τώρα μπορείς να γελάς μόνον εσύ...

Εμείς,

ίσως ψιθυρίσουμε μια-δυό λέξεις

μυστικά,

έτσι όπως ο πατέρας στο γυιό τη συμβουλή την ύστερη.

Όχι γαμώτο δεν γίνεται έτσι!

αναδημοσίευση από το blog http://exegermenoto2009.blogspot.gr/

 (το σκίτσο απο έδω so comic.gr)

Πες μου πιάσαμε πάτο; 

Πες μου σε παρακαλώ

Πες μου ότι δεν έχει άλλο

Δεν μπορεί να έχει κι άλλο

Δεν γίνεται

Δεν αντέχεται

Πώς γίνεται να ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι πουσκοτώνουν κάποιον μόνο και μόνο επειδή η καταγωγή του είναι από άλλη χώρα;       

Πώς γίνεται ο Πακιστανός να χάνει την ανθρώπινη υπόστασή του μόνο από έναν επιθετικό προσδιορισμό;

Τι κοινωνία είναι αυτή που ο «λαθρομετανάστης» γίνεται άνθρωπος μετά τον θάνατό του;

Τι κοινωνία θα είναι αυτή όταν θα μισείς τον φασίστα όπως ο φασίστας τον μετανάστη;

Πρέπει να το νικήσουμε αυτό γαμώτο όσο είμαστε ακόμα άνθρωποι. Δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Which side? (αναδημοσίευση)

από http://ixnilasies.blogspot.gr/

Τρίτη φορά, που πιάνω το πληκτρολόγιο, αλλά βλέπω ξανά τα δάχτυλά μου να κλoτσάνε. Για κάποιον περίεργο λόγο, κάθε φορά που πάω να ασχοληθώ με αυτό το θέμα νιώθω ολοένα και περισσότερο να δυσκολεύομαι. Κι όχι γιατί δεν το κατέχω – με ζάχαρη στο ψωμί μεγάλωσα – πιο πολύ ιδεολογικές ή, για να το πω μ' έναν παρεξηγημένο όρο, πιο πολύ ηθικές είναι οι ενστάσεις μου.

Εξηγούμαι.

Είναι υποκρισία να 'σαι ακόμα ταϊσμένος και να γράφεις γι' αυτούς που πεινάνε, σαν τους άκαπνους στρατηγούς που γράφουν εγχειρίδια πολέμου ή καλύτερα σαν τους ανάπηρους, κατά τον Πανούση, που βλέπουνε μπάλα ή ακόμη καλύτερα σαν τους πάμπολλους πεζογράφους που εξιστορούν ό,τι δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να ζήσουν – ανάμεσά τους δεν διστάζω να εντάξω, ασφαλώς, και τον εαυτό μου.

Απ' την άλλη, το ξέρω καλά, η πιο μεγάλη υποκρισία είναι, να 'σαι ακόμα ταϊσμένος, και να σφυρίζεις αδιάφορα σαν να μην τρέχει τίποτα. Εκτός βέβαια και αν έχεις τόσο πολύ λεηλατήσει τη σκέψη σου, ώστε να αντλείς ασφάλεια από την αισιοδοξία του Στουρνάρα ή να ενστερνίζεσαι τα ερμηνευτικά σχήματα του MEGA ή να μοιράζεσαι τις δημοκρατικές ευαισθησίες του Κουβέλη.

Αλλά όσο κι αν θα 'θελα να κλείσω τη σιωπή μου σ' αυτή την βολική αμεριμνησία της ηλιθιότητας συνεχίζω να είμαι εδώ, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου, και βλέπω τα δάχτυλά μου να κλoτσάνε ατίθασα στο πληκτρολόγιο για έναν Η. που ξαναγυρνάει στη Σουηδία με κατεβασμένο το κεφάλι και για έναν Μ. που παλεύει για τη ζωή του χωρίς να μπορεί να καλύψει τα νοσήλεια και για μία Ε. που κινδυνεύει από μέρα σε μέρα να χάσει την πρώτη κατοικία της και για έναν Κ. που δουλεύει απλήρωτα δεκάωρα σε σούπερ μάρκετ και για μία Π. που ξυπνάει και κοιμάται με λεξοτανίλ και για έναν Π. που αν και αθώος τέθηκε σε αργία και για το απορημένο βλέμμα των μαθητών μου που όλα τα καταλαβαίνουν και για τον χτεσινό πεινασμένο που έσκυβε στον κάδο απορριμμάτων και...

... και, τελικά, σκέφτομαι ότι αν έχει κάποιο νόημα η γραφή είναι όχι για να κανακεύει λέξεις ούτε για να διεκδικεί λογοτεχνικά βραβεία ούτε για να υμνεί τους "νέους Παρθενώνες", αλλά για να απαντά στο αιωνίως επανερχόμενο σε αισθητική, ιδεολογική και πολιτική βάση ερώτημα:

Which side are on?

Ε;

Κατάλογος Προϊόντων Σωματείου ΒΙΟΜΕΤ (για δίκτυα χωρίς μεσάζοντες)

Κατάλογος Προϊόντων Σωματείου ΒΙΟΜΕΤ

Κατάλογος Κατασχεμένων προς Δημοπράτηση Προϊόντων Σωματείου Εργαζομένων Βιομηχανικής Μεταλλευτικής Ιανουάριος 2013

μπορείτε να δείτε τα διαθέσιμα προϊόντα, τις τιμές και τις εκπτώσεις.

Κατεβάστε, τυπώστε τον κατάλογο από το επόμενο link

http://www.scribd.com/doc/122917941/Κατάλογος-Προϊόντων-Σωματείου-ΒΙΟΜΕΤ

ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ:Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης

ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ

Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα 

στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης

Αθήνα 7-9 Φεβρουαρίου 2013

ΕΜΠ – Συγκρότημα Πατησίων, Κτίριο Αβέρωφ

Στις 7-9 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα (ΕΜΠ – Κτίριο Αβέρωφ) ένα τριήμερο διεθνές εργαστήριο με θέμα «Καθεστώτα κρίσης και αναδυόμενα κοινωνικά κινήματα στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης» με διοργανωτές το Encounter Athens, το INURA Αθήνας, το Ινστιτούτο Δημόσιων Πολιτικών και Διακυβέρνησης του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, και την υποστήριξη του Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Σκοπός του εργαστηρίου είναι η ανταλλαγή εμπειριών της τρέχουσας κρίσης από τις πόλεις της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας και η διερεύνηση εναλλακτικών προσεγγίσεων πάνω σε δύο βασικούς άξονες:

Α) την κριτική διερεύνηση των επιπτώσεων της κρίσης στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης και στους κατοίκους τους, των κυρίαρχων πολιτικών, καθώς και των νέων κοινωνικών διεκδικήσεων που εμφανίζονται, και

Β) την επαφή ακτιβιστών από παλιά ή/και νέα κοινωνικά κινήματα και ερευνητών, με σκοπό την ανταλλαγή εμπειριών από συγκεκριμένες πρακτικές, πρωτοβουλίες και αγώνες και τη συλλογική παραγωγή ιδεών πάνω σε εναλλακτικές κατευθύνσεις ριζοσπαστικής δράσης.

Ακτιβιστές και ερευνητές από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία που εμπλέκονται σε κοινωνικά κινήματα στις πόλεις τους ή εκπονούν σχετικές έρευνες έχουν προσκληθεί για να παρουσιάσουν τις εμπειρίες τους από την κρίση στις πόλεις της Νότιας Ευρώπης πάνω σε τρεις θεματικές ενότητες: 

-τα υπερ-νεοφιλελεύθερα προγράμματα/έργα αστικής ανάπτυξης, 

-τα ζητήματα κατοικίας στην κρίση 

-και το τοπικό ως άξονα για νέες κινητοποιήσεις, δίκτυα αλληλεγγύης και δράσεις. 

Το εργαστήριο είναι ανοιχτό σε ακτιβιστές, ερευνητές και άλλα ενδιαφερόμενα άτομα και ομάδες για να συνεισφέρουν στις συζητήσεις με την εμπειρία τους και τα σχόλιά τους.

Οι παρουσιάσεις και οι συζητήσεις θα γίνουν στην αγγλική γλώσσα.

Αναλυτική περιγραφή

Το πρόγραμμα στα Ελληνικά

Το εργαστήριο χρηματοδοτείται από το Regional Workshop Award from the Antipode Foundation.

Κράτησα τη ζωή μου* (αναδημοσίευση)

από http://jaquou.wordpress.com/

Τ’ ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού

η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ’ ασφοδίλια

το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας

και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά.

Τ’ άστρα του Κύκνου κι εκείνο τ’ άστρο ο Αλδεβαράν

Κράτα μου εσύ το κεφάλι μπάσταρδε, εγώ ότι και να κάνεις δεν προσκυνάω. Δεν σε προσκυνάω. Δεν προσκυνάω τη φάρα σου. Δεν θα σου πω κουβέντα. Δεν θα βγάλω άχνα. Το στώμα μου δεν τ΄ανοίγω ούτε για να πω το ονομά μου. Καλύτερα να το ξεχάσω. Κι ούτε σάλιο δεν μου περισσεύει, δεν το χαραμίζω να φτύσω εκεί που πατάς. Ούτε ίχνος έκφρασης δεν χαρίζω για τη συμμορία σου και τους αφεντάδες που βαράς προσοχή. Ούτε γκριμάτσα. Ούτε σελίδα δεν μου ‘μεινε, να τσακίσω την άκρη της για να θυμηθώ να κρατηθώ από τον Νόμο. Ούτε λύπηση δεν έχω για κανέναν σας, δεν σας φωτίζω τις σκοτεινές και τιποτένιες μέρες με κανένα όραμα. Ούτε μια πρόταση, ούτε ένα βιβλίο, ούτε μια νότα δεν θα αναπολήσω για να ξεχάσω το πουλημένο τομάρι σου. Καριόλη άντρα, μια μέρα τα παιδιά σου θα σου φορέσουν κουκούλα και θα σε γονατίσουν και θα σε χτυπούν για τέσσερις ώρες στο κεφάλι ουρλιάζοντας με τη φωνή μου. Και τότε που θα κατουριέσαι από φόβο θα θυμηθώ να σου δώσω να πιεις νερό. Για να απομείνεις μόνος με τη ντροπή σου.

Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας

ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής

σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς

καμιά φωτιά στη κορυφή τους. Βραδιάζει.

Δεν έβρεξε καθόλου εκείνες τις μέρες. Δεν είχα μια σκοτεινή γωνιά για να κρυφτώ και να μην ξέρω τίποτα. Να μη ζήσω τίποτα. Δεν είχες τρόπο να μου απαντήσεις όσες ερωτήσεις κι αν σου έκανα. Ούτε καν λίγο κρύο, μόνο ήλιος και κηδείες. Αν έβρεχε θα σταματούσε τουλάχιστον η κίνηση στους δρόμους, τα αυτοκίνητα στην Αθήνα θα παραμέναν ακίνητα, οι οδηγοί θα βρίσκαν επιτέλους στο μποτιλιάρισμα τον μόνο λόγο που θυμούνται να είναι έξαλοι και ένας ένας θα έβγαιναν στη μέση της Κηφισίας. Ο πρώτος που επιτέλους θα έβριζε τον μπροστινό του θα έφερνε λίγο πιο κοντά την αλήθεια. Χιλιάδες οδηγοί να δέρνονται, χτυπόντας ο ένας το κεφάλι του άλλου στα παρμπριζ των αυτοκινήτων που δεν θα σπάγαν αλλά θα γεμίζαν εκατομμύρια ρωγμές. Οι ρωγμές, η βροχή και τα σώματα κουβάρια βίας για να πονάνε όλοι, όλοι όπως εγώ. Όχι, πιο πολύ από μένα. Οι καθρέφτες να ξεκολάνε, οι κόρνες να έχουν κολήσει και τα ραδιόφωνα να παίζουν όλα στη διαπασών μόνο τα ουρλιαχτά του άδωνη. Η όμορφή μας πόλη. Θα βάζαμε στοίχημα πόσοι θα βγάλουν όπλο από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Θα γελούσες.

Κράτησα τη ζωή μου, στ’ αριστερό σου χέρι μια γραμμή

μια χαρακιά στο γόνατό σου, τάχα να υπάρχουν

στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα

να μένουν εκεί που φύσηξε ο βοριάς καθώς ακούω

γύρω στη παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή.

Σας βλέπω ρε μαλάκες. Μικροί, άπνοοι συνεχίζεται να στέκεστε όρθιοι από τύχη. Και δεν το ξέρετε, ούτε μια σταλιά ευγνωμοσύνης για το τυχερό σας δεν έχετε. Γιατί δεν σας πέτυχαν οι σφαίρες που εποστρακίζονται, έτσι λέει είναι η σωστή λέξη, τα βράδια έξω απ’ τις πόρτες των σπιτιών και μπορείτε ακόμα να προσποιείστε πως δεν ακούσατε τίποτα. Οι κρότοι έρχονται από μακριά. Έτσι λέτε. Κανείς δεν πυροβολεί. Αυτό λέτε, αλλά σιγανά, μην σας ακούσουν. Ούτε τον είδατε να τρέχει και να πέφτει κυνηγημένος στο κενό για να σωθεί. Ούτε υπήρξαν οι διώκτες. Είχαν άλλωστε περάσει μόλις από σεμινάρια του Δήμου. Μόνο το εμπόρευμα βλέπατε και σας χαλούσε την αισθητική, γιατί το κουβαλούσε στο σεντόνι και ήταν φτηνή απομίμιση. Και δεν πλήρωνε και φπα. Αν και, ομολογούσατε όταν καθώς πίνατε τον καφέ σας, ριστρέτο πάντα, ήταν επιτυχημένη απομίμηση, εξού και σταματούσαν τόσες κυράτσες εκείνα τα χρόνια, πριν, για να αγοράσουν τσαντάκια φο που εξαφανιζόταν μπροστά στα κιλά λίπους και καναπέ. Μόνο τα παιδιά του βλέπατε και του κάνατε κάθε τόσο παρατηρήσεις επειδή όταν έπαιζαν το μεσημέρι και τρέχαν μέσα στο διαμέρισμα τα πατήματα σας χαλούσαν την ησυχία. Και το ξέρω. Θα με δείτε στην οθόνη. Χάνεται άλλωστε τέτοιο θέαμα; Και γι΄αυτό σας κρατάω το καλύτερό μου βλέμμα. Περιφρόνηση και αηδία για το καθιστικό σας και την ησυχία σας. Μια μέρα χιλιάδες μικρά πόδια θα χορεύουν στα ταβάνια πάνω απ’ τα κεφάλια σας μετατρέποντας τις εκπομπές του μεσημεριού σε κόλαση. Και η οθόνη θα δείχνει μόνο το βλέμμα μου.

Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα

περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της

Ανεβαίνω τα βουνά, μελανιασμένες λαγκαδιές, ο χιονισμένος

κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν

μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια μήτε

τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι.

Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή

δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ. ψίθυροι

σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη

σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια

σαν την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας “ευτυχία”.

Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών

κάτω απ’ τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια

ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες που μου ξεφεύγουν

εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος

που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής.

Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ’ αγγίζει

στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου

μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή

βρίσκοντας ένα κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του,

δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα.

Όρθια κορμιά χορεύουν πάνω στα τραπέζια. Όχι, δεν είναι σε μια άλλη δεκαετία. Ακόμα χορεύουν πάνω στα τραπέζια. Για κάτι που θέλουνε να μοιάζει με πάθος. Όρθια ερωτηματικά δεν ξέρουν να ρωτήσουν τι είναι το πάθος. Τίποτα δεν έχετε να μου δώσετε. Μόνο αηδία ξεπηδάει από κάθε γωνιά της πόλης. Μαζί με τους μπράβους και τους δελτάδες. Πίσω από τα γκισέ μετρώντας χαρτονομίσματα. Στο ασανσέρ με τη μπόχα των ανακατεμένων αρωμάτων. Στη γωνία που κοιμάται πίσω από τα χαρτόνια για να κρυφτεί από τις κάμερες του Θεοδωράκη που μοναχός καουμπόι αναρωτιέται περπατώντας για τη Βουγιουκλάκη και την κατάθλιψη. Όρθια κορμιά ισορροπούν πάνω σε δίπατα εκτρώματα διαλύοντας ότι είχε απομείνει από τη σπονδυλική τους στήλη που έτσι κι αλλιώς είχε σκεβρώσει από το σκύψιμο. Όρθια κορμιά δοκιμάζουν γραβάτες κάπου στην Ακαδημίας. Όρθια κορμιά φωτογραφίζουν τα γκράφιτι ή τον μωβ ουρανό και τα περνούν από φίλτρα για να γίνουν πιο όμορφα. Όρθια κορμιά περπατούν δίπλα μου. Όρθια ακόμα.

Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις

να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν εκείνους

που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους,

όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν

κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί

που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη

και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου,

ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου

Το χιόνι

και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων.

Σου κράταγα το κεφάλι και ήσουν ξαπλωμένος πάνω στο πλακόστρωτο. Πιο ζεστός κι απ’ τη νύχτα. Πιο ελαφρύς κι απ’ τον αέρα. Πιο γρήγορος κι απ’ τον κρότο. Πιο μακρινός κι απ’ τη γιορτή. Εγώ κράτησα τη ζωή σου. Τη δική μου δεν την κρατά κανείς. Πέφτει στην αγκαλιά του κενού. Ποιος μίλησε για πτώση; Εγώ την πρόσκρουση περιμένω.

* Σημείωση του συγγραφέα του κειμένου

Ο τίτλος και το ποίημα: “Επιφάνεια, 1973”, του Γιώργου Σεφέρη από τη συλλογή “Σχέδια για ένα καλοκαίρι”. H αμυγδαλιά του Vincent van Gogh. Τα υπόλοιπα, αποκυήματα της φαντασίας. Καμία σχέση με τη νοσηρή πραγματικότητα.

μουσική επιλογή του διαχειριστή