Τρίτη φορά, που πιάνω το πληκτρολόγιο, αλλά βλέπω ξανά τα δάχτυλά μου να κλoτσάνε. Για κάποιον περίεργο λόγο, κάθε φορά που πάω να ασχοληθώ με αυτό το θέμα νιώθω ολοένα και περισσότερο να δυσκολεύομαι. Κι όχι γιατί δεν το κατέχω – με ζάχαρη στο ψωμί μεγάλωσα – πιο πολύ ιδεολογικές ή, για να το πω μ' έναν παρεξηγημένο όρο, πιο πολύ ηθικές είναι οι ενστάσεις μου.
Εξηγούμαι.
Είναι υποκρισία να 'σαι ακόμα ταϊσμένος και να γράφεις γι' αυτούς που πεινάνε, σαν τους άκαπνους στρατηγούς που γράφουν εγχειρίδια πολέμου ή καλύτερα σαν τους ανάπηρους, κατά τον Πανούση, που βλέπουνε μπάλα ή ακόμη καλύτερα σαν τους πάμπολλους πεζογράφους που εξιστορούν ό,τι δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να ζήσουν – ανάμεσά τους δεν διστάζω να εντάξω, ασφαλώς, και τον εαυτό μου.
Απ' την άλλη, το ξέρω καλά, η πιο μεγάλη υποκρισία είναι, να 'σαι ακόμα ταϊσμένος, και να σφυρίζεις αδιάφορα σαν να μην τρέχει τίποτα. Εκτός βέβαια και αν έχεις τόσο πολύ λεηλατήσει τη σκέψη σου, ώστε να αντλείς ασφάλεια από την αισιοδοξία του Στουρνάρα ή να ενστερνίζεσαι τα ερμηνευτικά σχήματα του MEGA ή να μοιράζεσαι τις δημοκρατικές ευαισθησίες του Κουβέλη.
Αλλά όσο κι αν θα 'θελα να κλείσω τη σιωπή μου σ' αυτή την βολική αμεριμνησία της ηλιθιότητας συνεχίζω να είμαι εδώ, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου, και βλέπω τα δάχτυλά μου να κλoτσάνε ατίθασα στο πληκτρολόγιο για έναν Η. που ξαναγυρνάει στη Σουηδία με κατεβασμένο το κεφάλι και για έναν Μ. που παλεύει για τη ζωή του χωρίς να μπορεί να καλύψει τα νοσήλεια και για μία Ε. που κινδυνεύει από μέρα σε μέρα να χάσει την πρώτη κατοικία της και για έναν Κ. που δουλεύει απλήρωτα δεκάωρα σε σούπερ μάρκετ και για μία Π. που ξυπνάει και κοιμάται με λεξοτανίλ και για έναν Π. που αν και αθώος τέθηκε σε αργία και για το απορημένο βλέμμα των μαθητών μου που όλα τα καταλαβαίνουν και για τον χτεσινό πεινασμένο που έσκυβε στον κάδο απορριμμάτων και...
... και, τελικά, σκέφτομαι ότι αν έχει κάποιο νόημα η γραφή είναι όχι για να κανακεύει λέξεις ούτε για να διεκδικεί λογοτεχνικά βραβεία ούτε για να υμνεί τους "νέους Παρθενώνες", αλλά για να απαντά στο αιωνίως επανερχόμενο σε αισθητική, ιδεολογική και πολιτική βάση ερώτημα:
Which side are on?
Ε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.