Παιδεία και Αποεκπαίδευση (αναδημοσίευση)

του Γιάννη Μακριδάκη

http://yiannismakridakis.gr

Θεωρώ ότι η σπουδαιότερη γνώση που δίνεται σε όσους μαθητεύουν στην υφιστάμενη συστημική Παιδεία της Εξειδίκευσης, είναι η Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας, στην γενικευμένη της μορφή βέβαια, στην πιο φιλοσοφημένη, στο ότι όλα είναι μεταβολές ενέργειας δηλαδή, στο ότι δεν υπάρχει όφελος δίχως ζημία, κέρδος δίχως χασούρα. Αυτή η φυσική αρχή, καθώς και η φιλοσοφική της προέκταση, συνεπικουρούμενη από τις αρχές της φυσικής ζωής, διατροφής και καλλιέργειας (στη γη και στην κοινωνία), είναι κατά τη γνώμη μου η βάση μιας νέας Παιδείας που θα επιχειρεί, στα πρώτα της χρόνια τουλάχιστον, την αποεκπαίδευση όσων έχουν ήδη υποστεί την παρεχόμενη μέχρι σήμερα συστημική εκπαίδευση, αλλά και την εξαρχής παροχή βασικών γνώσεων, μόρφωσης και συνειδητότητας στις νέες γενιές ανθρώπων.

Δηλαδή η αποεκπαίδευση των ήδη εκπαιδευμένων και τα πρώτα στάδια της παιδείας των νεότερων, αμύητων ανθρώπων, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον σ’ αυτές, τις σύγχρονες γενιές, να είναι απολύτως κοινά, γονείς και παιδιά να μαθητεύουν μαζί, το πρόγραμμα δε, να στηρίζεται τους εξής βασικούς άξονες: 

Να είναι ελεύθερο από καθημερινά ωρολόγια προγράμματα και ευέλικτο. Να είναι ολοήμερο, να μπορεί, εφόσον είναι εφικτό και επιθυμητό, να μετακινείται σε οποιοδήποτε περιβάλλον εξυπηρετεί κάθε φορά το μάθημα και να αφήνει στην ευχέρεια του κηδεμόνα αλλά και του παιδιού ποια από τα μαθήματα θα παρακολουθήσουν, μαζί ή ξεχωριστά.

Να είναι απελευθερωμένο από κάθε είδους αξιολογικά συστήματα, διαγωνισμούς, εξετάσεις και οτιδήποτε προάγει την ιδιωτικότητα, την μετατροπή του ανθρώπου σε άτομο και τον ανταγωνισμό μεταξύ ατόμων.

Να καλλιεργεί την ανθρώπινη υπόσταση και όχι την ατομική, την συλλογικότητα και όχι την ιδιώτευση, την μη επεμβατικότητα και όχι την αυτενέργεια και την εκβίαση πλασμάτων και καταστάσεων. Να μαθαίνει στον άνθρωπο ότι είναι ένα φυσικό ον, ένα πλάσμα σαν όλα τα άλλα και ότι μαζί με τον άλλον άνθρωπο και με όλα τα άλλα πλάσματα αποτελούν το Οικοσύστημα. Να του καλλιεργεί την ανθρώπινη υπόσταση βιωματικά. Να τον φέρνει σε άμεση επαφή με τους φυσικούς πόρους, το νερό, το χώμα, τους σπόρους, το οξυγόνο, την ενέργεια, με τα υλικά δηλαδή της ύπαρξής του και να ενθαρρύνει την ομαδική βιωματική εργασία πάνω σε αυτά, στα πλαίσια της οποίας ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι ο διπλανός του, είναι άνθρωπος συμπληρωματικός κι όχι άτομο ανταγωνιστικό, μαθαίνει επίσης ότι όλοι είναι ίσοι και σύμμαχοι στην αποστολή τους να ζήσουν, ότι και μόνο η παρουσία του άλλου δίπλα του είναι κέρδος.

Να ανοίγει τους ορίζοντες του ανθρώπου ως προς την ύπαρξη του Γενικού Συνόλου δηλαδή του Οικοσυστήματος εντός του οποίου καλείται να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει ελεύθερος και εντός του οποίου παίρνουν πραγματικό νόημα οι ορισμοί του πλούτου, της πενίας, της ευτυχίας, της δυστυχίας καθώς και όλων των Αξιών.

Να διδάσκει στον άνθρωπο ότι ο εαυτός του, η υγεία του, σωματική και ψυχική, είναι ζήτημα αποκλειστικά δικό του, ότι μπορεί και ότι υποχρεούται να έχει την απόλυτη ευθύνη της, ότι είναι τεράστιο έγκλημα να αφήνει το Είναι του στα χέρια άλλων. Να τον μαθαίνει ότι η διατροφή του είναι η βάση του οργανισμού του, η βάση του κορμιού του, της σκέψης του, των συναισθημάτων του, των σχέσεών του και να τον εισαγάγει στις έννοιες και στις πρακτικές της φυσικής διατροφής, της φυσικής καλλιέργειας (στη γη και στην κοινωνία) και της φυσικής ζωής.

Να διδάσκει στον άνθρωπο ότι η ανθρωπότητα, απαρχής μέχρι το άπειρο, είναι ενιαίο σύνολο και ότι ολόκληρη αλλά και τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, ως πλάσμα της Φύσης, τον διέπουν οι κανόνες και οι Αρχές της, οι ρυθμοί της, ότι δηλαδή η αργή αβίαστη φυσική ανάπτυξη είναι ο μόνος ρυθμός που μας διέπει όλους και όποιος το ξεχνάει αυτό και επιχειρεί να αυτονομηθεί, να αυτενεργήσει εκβιάζοντας την εξέλιξη, σύμφωνα με την Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας, ζημιώνει στην διάρκεια του χρόνου, όχι μόνον τον εαυτό του αλλά ολόκληρο το οικοσύστημα.

Να μαθαίνει στον άνθρωπο ότι είναι απλά και μόνο ένα πλάσμα το οποίο, όπως όλα τα πλάσματα, έχει κάποια, λιγοστά εμπρός στην αιωνιότητα του πλανήτη, χρόνια ζωής, και ότι για να ζήσει χρειάζεται φυσικούς πόρους, οι οποίοι είναι πεπερασμένοι, άρα επιβάλλεται να αναπληρώνει έστω και μέρος αυτών που χρησιμοποιεί, και, βεβαίως ότι δεν έχει δικαίωμα να προκαλεί μη αναστρέψιμες καταστροφές στο περιβάλλον του διότι αυτό θα αποβεί μοιραίο και στην ανθρωπότητα αλλά και στα άλλα πλάσματα που συναποτελούν το οικοσύστημα.

Να κάνει ουσιαστικά επανεκκίνηση στην ανθρωπότητα, να επαναθέτει στο ύψος τους τις αξίες που απαξιώθηκαν με το πέρασμα των χρόνων και την συστημική εκπαίδευση, και να αποδομεί σιγά σιγά, τούβλο με τούβλο αυτό τον πύργο της ύβρης που έστησε όλα αυτά τα χρόνια η ανθρωπότητα.

Να διδάσκει στο παιδί γραφή κι ανάγνωση καθώς και τα επιτεύγματα του ανθρώπινου νου και της ψυχής, τις βάσεις της Τέχνης, τα Μαθηματικά, την Αρχαία Ελληνική, τους αρχαίους πολιτισμούς, αλλά και τους σημερινούς “διαφορετικούς” πολιτισμούς, εμπρός στους οποίους φαντάζει γυμνός ο βασιλιάς, δηλαδή ο δυτικός, καταναλωτικός τρόπος ζωής.

Να στρέφει το ενδιαφέρον του ανθρώπου προς την ψυχή του, προς την φιλοσοφία και την τέχνη, διδάσκοντάς του τους φιλοσόφους και τα καλλιτεχνικά ρεύματα.

Να κηρύσσει την λιτότητα, την ολιγάρκεια, την ταπεινότητα, την αλληλεγγύη

Αυτές είναι κατά τη γνώμη μου οι πιο σημαντικές βασικές αρχές ενός συστήματος βασικής παιδείας. Να προάγει τον άνθρωπο και την σχέση του με το οικοσύστημα και με τον άλλον άνθρωπο, να τον φέρνει σε επαφή με την ψυχή του, να του ανοίγει ένα παράθυρο στις τέχνες, στην φιλοσοφία, στον πολιτισμό και κατόπιν, να τον παραδίδει, όχι υποχρεωτικά αλλά όποιον το επιθυμεί, ως άνθρωπο με πνεύμα κριτικό και με βάση στέρεη πλέον, στην εκπαίδευση, απ’ όπου θα μπορεί να λάβει άλλες επιστημονικές και τεχνολογικές κατευθύνσεις.

Ίσως όλα αυτά να φαντάζουν ουτοπικά με αυτή την πρώτη ανάγνωση αλλά ας σκεφτούμε κατά πόσον είναι ρεαλιστική η ζωή μας, με δεδομένο ότι (ξε)χάσαμε τον απόλυτο ρεαλισμό του αυθύπαρκτου οικοσυστήματος που μας ορίζει και χωθήκαμε να ζούμε βαθιά στην ουτοπία ενός τεχνητού συστήματος, το οποίο φτιάξαμε οι ίδιοι.

ΥΓ: Αυτοί είναι οι βασικοί φιλοσοφικοί άξονες επί των οποίων “ιδρύθηκαν” και λειτουργούν με (δωρεάν) διαλέξεις και βιωματικά σεμινάρια το Απλεπιστήμιο και τα Σχολεία Αποεκπαίδευσης, θεσμοί που φιλοδοξούν να εξαπλωθούν.

ΚΙΜΠΙ: Διαφωτιστική βία… (αναδημοσίευση)

 από τον ΚΙΜΠΙ (http://kibi-blog.blogspot.gr)

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Επενδυτής στις 19/10/2013

Ξεκαθαρίζω εξαρχής: Δεν καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Τουλάχιστον όχι πριν αποσαφηνίσουμε από πού προέρχεται η βία. Η βία υπάρχει πριν το είδος μας κυριαρχήσει στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Είναι ο όρος ύπαρξης αυτής της αλυσίδας. Και κανένας κρίκος της -ούτε η αόρατη αμοιβάδα ούτε ο τρομερός λέων- διανοήθηκε να αξιολογήσει ηθικά και να απορρίψει τη βία. Η περιγραφή του βιβλικού παραδείσου, όπου τα είδη συνυπήρχαν χωρίς κανένα να διανοηθεί να κατασπαράξει άλλο, έχει ένα αβυσσαλέο κενό: με τι τρέφονταν; Με φωτοσύνθεση;

Πέραν της τροφικής αλυσίδας, δεν χρειάζεται να είναι κανείς αμετανόητος οπαδός του Μαρξ για να καταλάβει ότι η βία ήταν και παραμένει «η μαμή, που από κάθε παλιά κοινωνία, ξεγεννά μια καινούργια». Η Ιστορία είναι μια επαναλαμβανόμενη επιβεβαίωση της παρατήρησης. Σε σημείο ώστε οι ιστορικοί να αποκαλούν «σκοτεινούς αιώνες» τα μακρά διαλείμματα στην εξέλιξη της ανθρωπότητας που χαρακτηρίζονται από ειρηνική «στασιμότητα» και απουσία βίας. Η ίδια η πρόοδος, όσες ηθικές ενστάσεις κι αν έχει κανείς γι’ αυτήν, συντίθεται από απίστευτες ποσότητες βίας -κρατικής, στρατιωτικής, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής- που ασκήθηκε από και σε εκατομμύρια ανθρώπους.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μαρξιστής για να το αντιληφθεί αυτό. Αρκεί η στοιχειώδης γνώση της αρχαιοελληνικής μυθοπλασίας, ή μια επαφή με το έργο του Αισχύλου, για να θυμηθεί τον ιδρυτικό μύθο: η Βία μαζί με τον αδελφό της, το Κράτος, υπηρετούν τον Δία και υλοποιούν αδιαμαρτύρητα τη βάναυση εντολή του να καρφώσουν τον «κλέφτη» Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου. Η Βία χαρακτηριστικά βουβή, το Κράτος λαλίλαστο, επιτηρούν τον «εκτελεστή» Ήφαιστο, στον πρόλογο του «Προμηθέα Δεσμώτη» Ο Αισχύλος δεν ήταν ένας προ Μαρξ μαρξιστής. Αποδοκιμάζει τη βία του κυρίαρχου Δία και επιδοκιμάζει τη βία του «κλέφτη» Προμηθέα για να καταγράψει συμβολικά τη συνθήκη της εποχής του. Η βία που ασκούσε ακόμη και το δημοκρατικά διευθυνόμενο κράτος της κλασικής Αθήνας -για να μη σηκώνουν κεφάλι οι δούλοι, για να εφαρμόζονται οι νόμοι που ψήφιζε η συνέλευση των πολιτών, για να εξοστρακίζονται οι ανεπιθύμητοι πολιτικοί, για να συλλέγονται οι φόροι, για να αντιμετωπίζονται οι εχθροί, για να καταπνίγονται οι εξεγέρσεις στις αποικίες- ήταν μια βία αποδεκτή. Το αναγκαίο κακό που διασφάλιζε τις ελευθερίες των πολιτών.

Από την εποχή της αθηναϊκής δημοκρατίας μέχρι τα σύγχρονα συνταγματικά κράτη δεν έχουν αλλάξει πολύ τα θεωρητικά δεδομένα ως προς τη βία, τις εκδοχές της και τα όριά της. Αν ακολουθήσουμε τον βηματισμό της σκέψης του θεμελιωτή του σύγχρονου κράτους Τόμας Χομπς, που βρίσκεται στον πυρήνα των σημερινών συνταγμάτων, διακρίνουμε τρία είδη βίας: τη φυσική βία, από τις απεχθείς παρενέργειες της οποίας θέλουμε να απαλλαγούμε ως είδος, την κρατική βία, δηλαδή τη δύναμη επιβολής που εκχωρεί η πολιτική κοινότητα στον κυρίαρχο για να προστατευτεί, και τη βία της αυτοάμυνας: εκείνο το μικρό μέρος φυσικής βίας που κανένας κυρίαρχος δεν μπορεί να αρνηθεί στον υπήκοό του.

Ο Χομπς, σε αντίθεση με άλλους Διαφωτιστές, δεν είχε την καλύτερη γνώμη για το ήθος του ανθρώπινου είδους. Η οποία, είναι αλήθεια, δεν έχει μέχρι σήμερα διαψευσθεί. Αναγνωρίζοντας ως κίνητρα της έμφυτης βίας τον ανταγωνισμό (κέρδος), τη δυσπιστία (ασφάλεια) και τη δόξα (φήμη), κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «όσο οι άνθρωποι ζουν χωρίς μια κοινή εξουσία που θα τους κρατά όλους υποταγμένους, βρίσκονται σε κατάσταση πολέμου. Και μάλιστα αυτός ο πόλεμος είναι πόλεμος πάντων εναντίον πάντων… Σε μια τέτοια κατάσταση… μόνο το υπέρτατο κακό έχει θέση, δηλαδή ο διαρκής φόβος κι ο κίνδυνος του βίαιου θανάτου. Ο ανθρώπινος βίος είναι μοναχικός, ενδεής, βρωμερός, κτηνώδης και βραχύς», έγραφε. Αυτό είναι ίσως μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση για όσους σήμερα βλέπουν κάποια ιδιαίτερη «κουλτούρα βίας» στην ελληνική κοινωνία.

Εν ονόματι, λοιπόν, της προστασίας απ’ το «υπέρτατο κακό», στον κυρίαρχο εκχωρείται εξουσία πάνω στους υπηκόους. Η εκχώρηση αυτή είναι μια σύμβαση μεταξύ υπηκόων και κυρίαρχου, αλλά οι συμβάσεις «δεν είναι παρά λόγια και αέρας» αν δεν αντλούν την εξουσία επιβολής «από τη δύναμη που τους δίνει η δημόσια σπάθη». Το μονοπώλιο της κρατικής βίας, επομένως, αποτελεί κατά τον Χομπς το ιδρυτικό χαρακτηριστικό της πολιτικής κυριαρχίας. Είναι μια βία νομιμοποιημένη. Αλλά ακόμη κι αυτή δεν απεριόριστη.

Ποιο είναι το όριό της; Η ίδια η σκοπιμότητα θέσμισής της. Η διασφάλιση των δικαιωμάτων υπέρ των οποίων υπάρχει. «Τα δικαιώματα αυτά είναι αμεταβίβαστα και αδιαχώριστα και συνιστούν την ουσία της κυριαρχίας», λέει ο Χομπς, αλλά με τον τρόπο αυτό θεμελιώνει αρνητικά ένα ακόμη δικαίωμα: το δικαίωμα στην ανυπακοή, το οποίο νομιμοποιεί κι έναν βαθμό βίας.

Ο συλλογισμός είναι απλός: Το μονοπώλιο βίας του κυρίαρχου είναι η έμπρακτη εγγύηση των δικαιωμάτων και ελευθεριών των υπηκόων. Τι γίνεται, όμως, όταν ο κυρίαρχος το χρησιμοποιεί όχι για να προστατεύσει, αλλά για να καταστρατηγήσει τα δικαιώματα αυτά; Ο Χόμπς ήταν οπαδός της απολυταρχίας και δεν πίστευε διόλου στο δικαίωμα της επανάστασης, όπως άλλοι σύγχρονοί του και μεταγενέστεροι Διαφωτιστές. Αλλά το συμπέρασμά του είναι σαφές: Αν ο κυρίαρχος διατάξει κάποιον «να ακρωτηριάσει, να τραυματίσει ή να θανατώσει τον εαυτό του, να μην αντισταθεί σε εκείνους που του επιτίθενται, να απόσχει από την κατανάλωση τροφής, αέρα ή φαρμάκου ή οποιουδήποτε άλλου αναγκαίου για την επιβίωσή του, αυτός ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να μην υπακούσει… Το δικαίωμα της αυτοπροστασίας που έχουν οι άνθρωποι εκ φύσεως, όταν δεν υπάρχει κανείς να τους προστατεύσει, δεν μπορεί να απεμποληθεί με καμιά σύμβαση». Η περιγραφή του Χομπς μπορεί να θεωρηθεί προβοκατόρικο σχόλιο για τους αυτόχειρες του μνημονίου, για την αστυνομική βία και τα χημικά, για την αποσύνθεση του ΕΣΥ και την προϊούσα φτωχοποίηση των νοικοκυριών. Αλλά είναι απλώς απόσπασμα από τον «Λεβιάθαν».

Και να σκεφτεί κανείς ότι το κατά Χομπς δικαίωμα της ανυπακοής ωχριά μπροστά στις παροτρύνσεις του φιλελεύθερου Τζον Λοκ- «ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παράνομη βία της εξουσίας είναι η ίδια η βία»-, ή του ουτοπιστή Ρουσσώ που υποδείκνυε για τον σφετεριστή της εξουσίας: «Η βία και μόνο τον στήριζε, η βία και μόνο τον ανατρέπει».

Αναφέρθηκα τόσο εκτενώς στην υπέρ της νόμιμης βίας συνηγορία του Χομπς και των συγχρόνων για να δείξω πόσο πίσω ακόμη και από την παράδοση του Διαφωτισμού μάς πάει το τάχα αθώο ερώτημα: «Καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται;». Φυσικά και την καταδικάζουμε, θα απαντούσε ο Χομπς, που θεωρούσε βίαιη την ανθρώπινη φύση, το ίδιο θα απαντούσε ο Ρουσσώ, που πίστευε στην ηθική ανωτερότητα του «ευγενούς άγριου», όπως κι ο Λοκ που θεωρούσε τον άνθρωπο «αγαθό, αλλά όχι τέλειο». Όλοι ήθελαν, κι όλοι θέλουμε το τέλος της βίας και τελικά το «τέλος της Ιστορίας». Όντως δεν υπάρχει καλή και κακή βία, η βία είναι μόνο κακή. Αλλά από τη στιγμή που αποδεχόμαστε το «προστατευτικό» μονοπώλιο της κρατικής βίας, είναι αδύνατο να αποκλείσουμε τις άλλες εκδοχές της. Η βία του κυρίαρχου δεν είναι εξ ορισμού καλή, ενώ των υπηκόων εξ ορισμού κακή. Το ζήτημα είναι αν είναι δίκαιη ή άδικη, και τελικά νόμιμη ή παράνομη, με τα κριτήρια των Διαφωτιστών. Επομένως, το ερώτημα μπορεί να αντιστραφεί ως εξής: Ποιος είναι ο παράνομος εδώ; Ο κυρίαρχος -και, μάλιστα, ένας εκτός «εθνικής κυριαρχίας» κυρίαρχος, η τρόικα- που ασκεί τη βία του στα δικαιώματα των υπηκόων, ή ο υπήκοος που προσπαθεί να τα υπερασπίσει;

Στο μεταξύ, μέχρι να απαντηθεί το ερώτημα, φυλακίστε τους Διαφωτιστές στις εγκυκλοπαίδειες κι απαγορεύστε στη διαφωτιστική βία τους να δηλητηριάζει το πνεύμα των υπηκόων...

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Ενώ ο κ. Κόινερ, ο σκεπτόμενος, μιλούσε κάποτε μπροστά σε πολύν κόσμο κατά της βίας, παρατήρησε πως οι άνθρωποι που ήταν μπροστά του άρχισαν να οπισθοχωρούν και να φεύγουν. Γύρισε να κοιτάξει και βλέπει να στέκεται πίσω του – η Βία.

«Τι έλεγες», τον ρώτησε η Βία.

"Μιλούσα υπέρ της βίας», απάντησε ο κ. Κόινερ.

Όταν έφυγε ο κ. Κόινερ από κει, οι μαθητές του τον ρώτησαν για τη ράχη του. Ο κ. Κόινερ απάντησε: «Τη ράχη μου δεν την έχω για σπάσιμο. Εγώ, βλέπεις, πρέπει να ζήσω περισσότερο από τη Βία».

Μπέρτολντ Μπρεχτ, «Ιστορίες του κ. Κόινερ»

Μια ξένη μόνη απέναντι σε όλο το χωριό (πολιτικός φασισμός και κοινωνικός εκφασισμός) - αναδημοσίευση

πηγή: http://aristeroblog.gr/node/2036

Όλη η κοινωνία άρχισε ξαφνικά να μιλάει για το φασισμό. Όχι ακριβώς για αυτό, αλλά για την Χρυσή Αυγή. Δεν είναι καθόλου το ίδιο. 

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές η περίπτωση της δουλεμπορίας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης μιας 35χρονης από την Ουκρανία, που ανέδειξε καθημερινή εφημερίδα. Δεν εντυπωσιάζει αυτό καθαυτό το γεγονός.

Στις συνθήκες όμως της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της αγοραίας εμπορευματοποίησης των πάντων, η βιομηχανία του σεξ έχει προσλάβει μαζικές διαστάσεις.4.000.000 περίπου γυναίκες -σύμφωνα με τα στοιχεία του OHE- αλλά και 1.000.000. παιδιά είναι τα θύματα εμπορίας κάθε χρόνο....Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο τζίρος, σε παγκόσμιο επίπεδο, από την εμπορία γυναικών ανέρχεται περίπου σε 7 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Σύμφωνα με την Interpol, ένας σωματέμπορος εγκατεστημένος στην Ευρώπη κερδίζει 110.000 ευρώ ετησίως, από μια «γυναίκα-θύμα » της διεθνικής σωματεμπορίας. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το δουλεμπόριο πλήττει περί τις 120.000-500.000 γυναίκες κυρίως στην Ευρώπη. Καλά διαβάσατε. Στην Ευρώπη, που μαζί με τις ΗΠΑ πουλάνε πολιτισμό, δημοκρατία και αγνό καπιταλισμό, μέσω του πολέμου φυσικά και της προπαγάνδας, στους ιθαγενείς όπου γής.

Άλλο είναι αυτό που συγκλονίζει πολλούς και παρατίθεται στο σχετικό δημοσίευμα:

‘’Στο ακροατήριο, όλο το χωριό. Και το πιο εντυπωσιακό: οι γυναίκες του χωριού. Μάρτυρες υπεράσπισης ο ιερέας του χωριού, ο εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο δημοσιογράφος του μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, ο εργολάβος οικοδομών και άλλοι. Όλοι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τα χρηστά ήθη του κατηγορούμενου και την εξαιρετική ποιότητα του χαρακτήρα του’’.

Αυτό ακριβώς είναι η ουσία του προβλήματος.

Ο φασισμός, που σήμερα εκφράζεται πολιτικά από τη ναζιστική συμμορία της ΧΑ και αύριο πιθανά από κάποιο άλλο, δεν ήρθε από τον ουρανό. Τράφηκε σε ένα ευρύτερο περιβάλλον εκφασισμού. Σε μια νοσηρή κατάσταση αποδοχής της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο όνομα των ‘’δικών’’ μας προβλημάτων και σε αποσία του αναγκαίου συλλογικού αγώνα ενάντια στα πραγματικά αφεντικά και στους κυβερνητικούς και ευρωπαϊκούς γεννήτορες της κοινωνικής εξαθλίωσης στην πόλη και το χωριό. Πακιστανοί και άλλοι μετανάστες...Στο μάζεμα της δουλειάς, στο οικοδομικό συνεργείο, στην επισκευή στα καράβια, στις οικιακές δουλειές, στην καθαριότητα των δημοσίων κτιρίων, στην επεξεργασία των σκουπιδιών. Με μισά μεροκάματα, χωρίς ασφάλιση και με απίστευτη ταπείνωση.

Ο φασισμός της Χρυσής Αυγής έχει αρχηγούς το Μιχαλολιάκο και τη συμμορία του. Ο εκφασισμός έχει όμως πολλούς περισσότερους και πολύ πιο ευυπόληπτους, καθημερινούς και αποδεκτούς πατεράδες.

Μη ρωτήσει κανείς αν υπήρχαν χρυσαυγίτες στο συγκεκριμένο χωριό. Ασφαλώς και θα υπήρχαν. Αλλά να μην ξεκινήσουμε και να μη περιοριστούμε στο φίδι που βγήκε. Ούτε στο αυγό που το γέννησε. Ας ψάξουμε και τη φωλιά. Και τα πολλά, πάμπολλα φτερά που έκλωσαν την τερατογένεση.

Και τότε ας πάψει η κλάψα και ή έκπληξη του τύπου: ‘’Μα πως γίνονται αυτά στην Ελλάδα του αντιφασιστικού αγώνα και της μετανάστευσης;’’

Ναι, ‘’γίνονται’’ και παραγίνονται.

Όχι, δεν ‘’γίνονται’’ μόνα τους. Ωριμάζουν, όσο ‘’δεν κάνουμε’’ αυτό που οφείλουμε και στο βαθμό που πρέπει. Δεν είναι ηθικό μόνο το ζήτημα. Τα πολιτικά φαινόμενα συμπυκνώνουν υλικές αντικειμενικές καταστάσεις, αλλά και την βαρύτητα βαθύτερων εμπεδωμένων αξιών.

Η καταγγελία του φασισμού, χωρίς την καταγγελία, αλλά και την οργάνωση της μάχης ενάντια στην εκμετάλλευση του ανθρώπου, αν δεν είναι υποκριτική, είναι σίγουρα μισή και ανάπηρη.

Η έκφραση αποτροπιασμού για τους φασίστες χωρίς τον πόλεμο για τον εγγενή φασισμό που περικλείουν ο κοινωνικός δαρβινισμός, η εθνική και φυλετική καθαρότητα και η λογική ‘’ο θάνατός σου, η ζωή μου’’, φαντάζει σα να θέλει κανείς να καταδικάσει τη βουή του ανέμου, μέσα στην πιο κολασμένη καταιγίδα.

Ποιος Δένδιας λοιπόν και ποιο φασισμό θα ξεριζώσει; Παραλογίσαμε; Ξεχαστήκαμε τόσο;

Ο φασισμός μπορεί να ξεριζωθεί μόνο από τους κάτω. Μόνο από ένα εργατικό κίνημα και μια αριστερά, που όχι μόνο για λόγους αλληλεγγύης αλλά και με αντίληψη κοινωνικής απελευθερωτικής προοπτικής, θα γράφει στις σημαίες του: ‘’Οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ίσα, πλήρη και καθολικά για όλους’’. Μια άλλη ζωή για όλους, ενάντια στον καθημερινό θάνατο της ταπείνωσης. Σαρώνοντας και την εκμετάλλευση και την υποκρισία…

Μια ξένη μόνη απέναντι σε όλο το χωριό 

από την Μαρια Δεληθαναση

Η κατάθεση της γυναίκας στην κατάμεστη αίθουσα κράτησε πεντέμισι ώρες. Στο ακροατήριο, όλο το χωριό. Και το πιο εντυπωσιακό: οι γυναίκες του χωριού. Μάρτυρες υπεράσπισης ο ιερέας του χωριού, ο εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο δημοσιογράφος του μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, ο εργολάβος οικοδομών και άλλοι. Ολοι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τα χρηστά ήθη του κατηγορούμενου και την εξαιρετική ποιότητα του χαρακτήρα του.

Τι κι αν η γυναίκα, θύμα σωματεμπορίας, αναγκάσθηκε να περιγράψει κατά την ακροαματική διαδικασία ανατριχιαστικές λεπτομέρειες: Πώς την έδεσε με χειροπέδες στο καλοριφέρ, την άφησε χωρίς νερό και τροφή και τη βίασε, διότι ζήτησε από έναν πελάτη να τη βοηθήσει να δραπετεύσει… Και ο πελάτης, φυσικά, είχε πληροφορήσει αμέσως τον σωματέμπορο, φίλο και συντοπίτη του, για να τον «προστατέψει» από την ανυπακοή της… Πώς την εξανάγκαζε να κάνει έρωτα με τους πελάτες όλες τις ημέρες του μήνα. «Και τις ημέρες της έμμηνου ρύσης»; «Ναι, μ’ ένα ειδικό ταμπόν» απάντησε το θύμα στην ερώτηση του προέδρου του δικαστηρίου… Τι κι αν την έδερνε, αλλά όχι στο πρόσωπο… Τι κι αν της επαναλάμβανε πως «Αμα προσπαθήσεις να ξεφύγεις, θα πω στο κύκλωμα να σκοτώσει τα παιδιά σου στην Ουκρανία» ή ότι διατηρούσε στενές σχέσεις με την αστυνομία…

Οταν κάποια στιγμή ο πρόεδρος του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου ρώτησε ποιοι ήταν πελάτες της κοπέλας, σχεδόν όλοι οι άνδρες που παρευρίσκονταν στην αίθουσα σήκωσαν το χέρι. Κανέναν δεν απασχολούσε το γεγονός ότι το θύμα προέβαινε σε ικανοποίησή τους υπό καθεστώς βίας, εκφοβισμού και ξυλοδαρμού. Μέχρι και ο ιερέας ρωτήθηκε εάν είχε υπάρξει πελάτης της. «Οχι, για όνομα του Θεού», απάντησε έντρομος. Οταν, όμως, μια ένορκος τον ρώτησε: «Αυτές οι γυναίκες εκεί, έκαναν τουλάχιστον κονσομασιόν. Αυτό δεν σας απασχόλησε;» ο ιερέας, που είχε προστρέξει σε υπεράσπιση του σωματεμπόρου, απάντησε: «Εγώ κοιτάζω την ενορία μου. Δεν με νοιάζει τι γίνεται πέρα από την εκκλησία μου»…

Ο δρόμος προς τον εφιάλτη

Το θύμα στη συγκεκριμένη δίκη είναι μια «τυπική» περίπτωση. Μια γυναίκα 35 ετών από την Ουκρανία, μητέρα τριών παιδιών, που λόγω των άθλιων οικονομικών συνθηκών στην πατρίδα της και προκειμένου να συντηρήσει την οικογένειά της, αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για να εργασθεί ως μαγείρισσα. Η γυναίκα που ανέλαβε να τη βοηθήσει ήταν μια συμπατριώτισσα και οικογενειακή της φίλη. Αρχικά πέρασε στη Βουλγαρία, όπου παρέμεινε στην οικία κάποιου άγνωστου άνδρα. Στη συνέχεια, οδηγήθηκε από ένα συνεργάτη του άγνωστου άνδρα, μέσω αφύλακτης διάβασης των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, σε σημείο από το οποίο την παρέλαβε άλλος άγνωστος άνδρας και τη μετέφερρε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί παρέμεινε για λίγες ώρες στην οικία αγνώστου και στη συνέχεια κάποιοι άλλοι τη μετέφεραν στην πόλη, όπου υποτίθεται ότι θα εργαζόταν ως μαγείρισσα.

Οταν κατάλαβε ποιο ήταν το είδος δουλειάς για το οποίο προοριζόταν, ήταν πλέον πολύ αργά γι’ αυτήν. Οι σωματέμποροι με βία και απειλές για τη ζωή της και τη ζωή των παιδιών της την εξανάγκασαν να εκδίδεται σε πελάτες του μαγαζιού. Της είπαν, μάλιστα, ότι είχε αποτελέσει αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής. Την αγόρασαν από τους μεταφορείς αντί 3.000 ευρώ και της είπαν ότι προκειμένου να εξαγοράσει την ελευθερία της θα έπρεπε να εργασθεί μέχρι να συγκεντρώσει το «οφειλόμενο» ποσό. Κάθε φορά που εκδιδόταν πληρωνόταν 60 ευρώ. Από αυτά τα 45 κρατούσε ο σωματέμπορος και τα 15 η ίδια. Ομως, ποτέ δεν πήρε χρήματα στα χέρια της. Το βράδι την κρατούσαν κλειδωμένη στο μπαρ και τη φρουρούσαν…

Κάποια στιγμή η αστυνομία διενήργησε αιφνιδιαστική επιχείρηση. Αστυνομικός υποδύθηκε πελάτη και στη συνέχεια εισέβαλαν οι συνάδελφοί του. Τη μετέφεραν με άλλες κοπέλες στην ομάδα αντι-trafficking της Ελληνικής Αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη. Αστυνομικοί τους μοίρασαν ειδικό υλικό για να συμπληρώσουν, με ερωτήματα όπως «Σας έχουν παρακρατήσει τα διαβατήρια;» και «Σας εκβίασαν ποτέ;», που συνιστούν πρώτες ενδείξεις ότι είναι θύματα εμπορίας. Μεταφέρθηκε στον εισαγγελέα ο οποίος κάλεσε ψυχίατρο ειδικό στην κακοποίηση και τα βασανιστήρια θυμάτων διακίνησης. Αυτός τη χαρακτήρισε θύμα και τέθηκε υπό καθεστώς προστασίας.

«Εσύ με πιστεύεις;»

Στη δίκη ήταν μόνη με τη δικηγόρο και ως μοναδικό μάρτυρα είχε τον αστυνόμο. Απέναντί της είχε αντιμέτωπο σύσσωμο το χωριό. Την παραμονή της δίκης, η δικηγόρος τη ρώτησε για τελευταία φορά εάν είναι αποφασισμένη να υποστεί την επώδυνη διαδικασία της διεξοδικής, δημόσιας ανάκρισης. «Εσύ με πιστεύεις;» ρώτησε τη δικηγόρο. «Ναι, σε πιστεύω». «Ε, τότε θα πάμε»… Κέρδισαν τη δίκη σε πρώτο βαθμό, αλλά υπήρξε και συνέχεια.

Η δικηγόρος τη ρώτησε και πάλι εάν θέλει να επιστρέψει στην Ουκρανία και να τελειώσουν όλα… «Θα πάω όταν τελειώσει η δίκη» απάντησε η νεαρή γυναίκα. «Θέλω να μείνω για τον αστυνόμο (σ.σ. που την έσωσε), την κοπέλα (σ.σ. που τη φιλοξενεί), τον εισαγγελέα (σ.σ. στην πρώτη δίκη) κι εσένα γιατί προσπάθησες». «Μπορεί να χάσουμε» είπε η δικηγόρος…

Αυτή ακριβώς η δικηγόρος, η κ. Ελένη Γκλεγκλέ, που αναλαμβάνει εθελοντικά υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων (trafficking) για λογαριασμό της ελληνικής αποστολής του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, εξιστορεί την υπόθεση στην «Κ». «Συγχωριανοί, εκπρόσωποι Τοπικών Αρχών, όλοι γνώριζαν τις συνθήκες διαβίωσης του θύματος», λέει η κ. Γκλεγκλέ. «Κανείς τους, όμως, δεν αναρωτήθηκε εάν ο τρόπος ζωής του είχε στοιχεία εξαναγκασμού, εάν η συναίνεση να ζεί με αυτόν τον τρόπο ήταν αληθής, καθώς όλοι τους ήταν «ταγμένοι» υπέρ των συγχωριανών τους. Πολλοί από το ακροατήριο ήταν πελάτες του θύματος. Το θύμα πάλεψε ενάντια σε μια ολόκληρη κοινωνία που την κακοποιούσε ξανά και ξανά χωρίς έλεος και χωρίς δισταγμό, χωρίς αμφιβολία και χωρίς ενδοιασμούς».

Αρχικά οι μάρτυρες έλεγαν ότι η γυναίκα δεν εκδιδόταν και ότι απλώς έκανε «κονσομασιόν». Στη συνέχεια, όταν συγκεντρώθηκαν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, υποστήριξαν ότι εκδιδόταν με τη θέλησή της. Στην άποψη συνηγόρησαν και οι γυναίκες του χωριού. Μάλιστα, μια μάρτυρας -ομογενής από την πρώην ΕΣΣΔ, που διατηρεί καφετέρια στην περιοχή και πουλάει καλλυντικά σε «καλές τιμές» στις «κοπέλες»- διαβεβαίωσε ότι το θύμα είχε απόλυτη ελευθερία κινήσεων…

Οικογενειακή επιχείρηση

Ο σωματέμπορος επισήμως είναι ιδιοκτήτης μπαρ. Ακόμη, με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκό πρόγραμμα έκτισε ξενοδοχείο. Στον β’ όροφο εξέδιδε τις γυναίκες. Στο ίδιο οίκημα διαμένει η οικογένειά του – η σύζυγός του και το εξάχρονο σήμερα παιδί τους. Η επιχείρηση του «εντίμου» πολίτη ήταν οικογενειακή: τρίτη συνεργός ήταν η κουνιάδα του. Αυτή μοίραζε τα προφυλακτικά στους πελάτες και έπαιρνε τα χρήματα…

Ο κατηγορούμενος τελικά καταδικάσθηκε για σωματεμπορία (12 χρόνια και οκτώ μήνες φυλακή) και οι δυο συγκατηγούμενοί του για συνέργεια. Το δικαστήριο είχε τέσσερεις ενόρκους, εκ των οποίων οι δύο δικηγόροι. Αυτοί οι δύο μειοψήφησαν. Κατά τη γνώμη τους, η γυναίκα δεν ήταν θύμα σωματεμπορίας. Απορίας άξιο, αφού οι δικηγόροι -αν μη τι άλλο- γνωρίζουν τη φύση των αδικημάτων.

Επειτα από τρεις μήνες, ο σωματέμπορός κατέβαλε 27.000 ευρώ εγγύηση και αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους. Πριν από τρεις μήνες συνελήφθη πάλι για σωματεμπορία. Αυτή τη φορά τα θύματα ήταν τέσσερεις Μολδαβές. Κυκλοφορεί και πάλι ελεύθερος. Ασκησε έφεση στην απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου που τον καταδίκασε για σωματεμπορία. Αυτή τη φορά ως δικηγόρο υπεράσπισης έχει ένα από τα «τρανταχτά» ονόματα των Αθηνών. Και στο Μικτό Ορκωτό, όπου καταδικάσθηκε πρωτοβαθμίως, είχε άνω του ενός δικηγόρου υπεράσπισης.

Πηγή ρεπορτάζ: kathimerini.gr via http://www.kar.org.gr/?p=30633

Πρόσκληση στην παράσταση «Η Μηχανή Αμλετ» στη μνήμη του Ντίμιτερ Γκότσεφ

 www.anoikeiosi.gr

Πρόσκληση στην παράσταση

«Η Μηχανή Αμλετ» στη μνήμη του Ντίμιτερ Γκότσεφ 

Ο Ντίμιτερ Γκότσεφ σημάδεψε τη θεατρική πρωτοπορία στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Δεμένος στενά με τον Χάινερ Μίλερ και το έργο του, υπήρξε για την ομάδα μας ένα από τα σημεία αναφοράς της. Αυτό είναι αποτυπωμένο στην παράσταση της «Μηχανής Αμλετ», η οποία συνέπεσε να ολοκληρώνει τον κύκλο της τις μέρες του θανάτου του. 

Η «ανοικείωση» θα τιμήσει το έργο του Ντίμιτερ Γκότσεφ με μια παρέκβαση στις επόμενες και τελευταίες παραστάσεις της «Μηχανής Αμλετ», το Σάββατο 26 και την Κυριακή 27 Οκτώβρη και Κυριακή 3 Σάββατο 9 και Κυριακή 10 Νοέμβρη, τις οποίες αφιερώνουμε στη μνήμη του. 

Xάινερ Μίλερ Η ΜΗΧΑΝΗ ΑΜΛΕΤ 

(περί της κοινωνικής χρησιμότητας των διανοούμενων)

Στο νεοκλασικό κτίριο της εφημερίδας «Κόντρα» Αγαθουπόλεως 65 και Αχαρνών 

Ωρα έναρξης 8:30 

Μετά την παράσταση ακολουθεί συζήτηση.

Είσοδος ελεύθερη. Λόγω του περιορισμένου αριθμού θέσεων παρακαλούμε να κάνετε κράτηση στο τηλέφωνο 6973930419 

Δείτε το trailer της παράστασης: http://youtu.be/OOwgZmiZlb8 

Περισσότερες πληροφορίες για το έργο, τον συγγραφέα, την παράσταση και τους συντελεστές της μπορείτε να βρείτε στο www.anoikeiosi.gr 

λίγα λόγια για το έργο

Πρόκειται για μια ρηξικέλευθη, ανατρεπτική προσέγγιση του κλασικού πλέον έργου του γερμανού δραματουργού, που συνδυάζει όλες τις παραστατικές τέχνες. Υποκριτική, μοντέρνος χορός, μουσική, βίντεο, γλυπτική, πίσω από τα οποία βρίσκεται μια πληθώρα δημιουργών, κι ένας ενδεκαμελής θίασος επί σκηνής, αναπτύσσονται στους χώρους ενός από τα εναπομείναντα νεοκλασικά κτίρια της περιοχής για να παρουσιάσουν τον δικό τους «διάλογο με την Ιστορία», όπως υποστηρίζει η ομάδα στο πολυσέλιδο πρόγραμμα-βιβλίο της παράστασης.

Συνήγορος του Καταναλωτή: δηλώστε τον τραπεζικό σας λογαριασμό για τον οποίο θα ισχύει το ακατάσχετο

Δελτίο Τύπου-Ανακοίνωση προς το καταναλωτικό κοινό Θέμα: Κατάσχεση ή συμψηφισμός καταθετικών λογαριασμών για χρέη δανειοληπτών προς τις Τράπεζες. 

Με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα που αναφέρονται σε κατασχέσεις καταθετικών λογαριασμών πολιτών για χρέη είτε προς το Δημόσιο είτε προς τις Τράπεζες, η Ανεξάρτητη Αρχή ̈Συνήγορος του Καταναλωτή ̈ ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό ότι έχει γίνει αποδέκτης αναφορών καταθετών εναντίον Τραπεζών σχετικά με κατασχέσεις ή συμψηφισμούς καταθέσεών τους για εξόφληση χρεών τους προς Τράπεζες. 

Από τις 14 Ιουνίου 2013 ισχύουν οι διατάξεις του Ν.4161/2013 σύμφωνα με τις οποίες προβλέφθηκε ότι απαιτήσεις από καταθέσεις σε πιστωτικά ιδρύματα είναι ακατάσχετες μέχρι του ποσού των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ για ατομικό λογαριασμό και των δύο χιλιάδων (2.000) ευρώ για κοινό λογαριασμό (άρθρο 20). Ωστόσο, το εν λόγω ακατάσχετο συνοδεύεται από τη νομοθετική πρόβλεψη ότι ''με δήλωση του καταθέτη προς ένα εκ των πιστωτικών ιδρυμάτων προσδιορίζεται ο λογαριασμός για τον οποίο θα ισχύει το ακατάσχετο''. Για το λόγο αυτό η Ανεξάρτητη Αρχή ''Συνήγορος του Καταναλωτή'' συνεχίζει, παρά την έναρξη εφαρμογής του σχετικού νόμου, να δέχεται καταγγελίες καταθετών στους λογαριασμούς των οποίων οι Τράπεζες προβαίνουν σε συμψηφισμούς για χρέη τους προς αυτές χωρίς να τηρούν τα παραπάνω όρια των 1.500 ευρώ και 2.000 ευρώ αντίστοιχα. 

Κατόπιν των ανωτέρω ο Συνήγορος του Καταναλωτή, κ. Ευάγγελος Ζερβέας, καλεί τους καταθέτες να προβούν άμεσα σε δήλωσή τους προς εκείνη την Τράπεζα που τηρούν λογαριασμό για τον οποίο επιθυμούν να ισχύει το ακατάσχετο των 1.500 ευρώ για ατομικό τους λογαριασμό ή των 2.000 ευρώ για κοινό τους λογαριασμό, προκειμένου να προστατευθούν από τις ευεργετικές διατάξεις του άρθρου 20 του Ν.4161/2013. 

Συνήγορος του καταναλωτή:Λ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ 144, 114 71 ΑΘΗΝΑ / ΤΗΛ.: 210 6460612, 210 6460862, ΦΑΞ: 210 6460414 e-mail: grammateia@synigoroskatanaloti.gr

Σημείωση: η ανωτέρω ανακοίνωση αφορά χρέη προς τράπεζες και όχι προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία

Μια ιστορική φωτογραφία που πολλοί θέλουν να ξεχάσουν. Διαβάστε το γιατί...

πηγή http://www.greekamericannewsagency.com/

"Στη φωτογραφία διακρίνονται οι ηγέτες των ακροδεξιών ομάδων των Κενταύρων και Ρέιντζερς με το μέντορα και ιδρυτή τους Αβέρωφ.

Αριστερά οι Μιχαλολιάκος και Σαμαράς, δεξιά πίσω από τη κοπέλα ο ακροδεξιός και βασιλικός Μανωλάκος και κάτω αριστερά καθισμένος μετά τη κοπέλα, ένα καινούργιο ακροδεξιό φυντανάκι της εποχής και σπουδαίος επιχειρηματίας σήμερα ο αποκαλούμενος και δημοσιογράφος Χατζηνικολάου.

Η Δεξιά του ΣΑΜΑΡΑ είναι η απόλυτη ακροδεξιά, για αυτό και πετάει τη μπάλα στην εξέδρα όταν διαδραματίζονται τέτοια έκτροπα.  Ο πρόεδρος της Αντώνης Σαμαράς ως Πρόεδρος της νεολαίας της Ν.Δ. τη δεκαετία του 1970 ήταν γνήσιο τέκνο του Αβέρωφ, ηγετικός τραμπούκος στις παραστρατιωτικές ληστοσυμμορίες των Κενταύρων και των Ρέιντζερς. Ανήκε στο σκληρό πυρήνα της ακροδεξιάς νεολαίας του κόμματος μαζί με τους Μανιάτες Μανωλάκο και την οικογένεια των Μιχαλολιακαίων γνωστών επίσης νονών της νύχτας.

Άλλωστε μαφία και φασισμός είναι συγκοινωνούντα δοχεία, όπου το ένα τροφοδοτείται από το άλλο. Είναι το ίδιο πρόσωπο που τη δεκαετία του 70 διατυμπάνιζε για το στιγμιαίο της δικτατορίας και τα σταγονίδια που εξέτρεφε στο στράτευμα ο αρχηγός του και μέντοράς του Ευάγγελος Αβέρωφ.

-Είναι ο Αντώνης Σαμαράς που δήλωνε για το κίνημα της ΠΙΤΖΑΜΑΣ ότι οι συλληφθέντες είναι όλοι αγνοί πατριώτες συμπεριλαμβανομένου και του Μπόλαρη.

-Είναι ο Αντώνης Σαμαράς ένας ακροδεξιός επικίνδυνος που απλά τώρα έχει ενδυθεί τη ρεδιγκόταν του δεξιού 

Όμως είναι τόσο επικίνδυνος που είναι ικανός να αιματοκυλίσει τη χώρα, προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία με νύχια και δόντια" 

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εξάρχεια σε Κίνηση: φωτογραφίες από την παράσταση Καραγκιόζη

Δεν ήταν success story...

ήταν μια καραγκιοζοπαράσταση με τον Ανδρέα Καμπύλη...

και ποπ-κορν είχαμε χάρη στην Αφροδίτη και τον Γιώργο

Ευχαριστούμε όλους εσάς που ήλθατε

και τον Ανδρέα που έβαλε όλη του την έμπνευση 

να περάσουν όμορφα οι μικροί μας γείτονες.

Οι "παραστάσεις" του Εξάρχεια σε Κίνηση συνεχίζονται και τον χειμώνα. Με μουσικές, θέατρο, προβολές ταινιών, χαριστικά παζάρια, ομιλίες, εκθέσεις φωτογραφίας, και με ό,τι άλλο βάλει ο νούς σας. 

Όλοι μας μπορούμε να συμμετάσχουμε, 
όλοι μας μπορούμε να αυτοσχεδιάζουμε.

Γιατί τα Εξάρχεια είναι η γειτονιά μας. Και τη θέλουμε χωρίς καταστολή και μπάτσους, χωρίς ναρκωτικά και μαφίες. Με Αλληλεγγύη, πολιτισμό, ελευθερία.

Οι συνελεύσεις μας γίνονται κάθε πρώτη Τρίτη ώρα 19.00 στο νεοκλασικό της Τσαμαδού 15. Ελάτε να γνωριστούμε, να συζητήσουμε και να παλέψουμε όλοι μαζί για να γίνουν τα Εξάρχεια η γειτονιά ΜΑΣ.

Οι πολίτες φρενάρουν τις εξώσεις

ΙΣΠΑΝΙΑ Την ώρα που η τοπική κυβέρνηση της Ανδαλουσίας πήρε απόφαση-σταθμό υπέρ δανειολήπτριας, στην Καταλονία το Κίνημα υπέρ των θυμάτων της υποθήκης σταμάτησε δυναμικά την εκδίωξη 16 οικογενειών από κτίριο.

Της Κορίνας Βασιλοπούλου από την ΕφΣυν

Πολίτες κατά των εξώσεων. Από χθες το βράδυ δεκάδες άνθρωποι έχουν περικυκλώσει ένα κτίριο στην πόλη Χιρόνα της Καταλονίας, για να εμποδίσουν να εκτελεστεί μια εντολή εκκένωσης που έχει οριστεί για σήμερα. Στο κτίριο, το οποίο χτίστηκε πριν από τρία χρόνια και έκτοτε έμεινε στα αζήτητα, έχουν καταφύγει 16 άστεγες οικογένειες, 43 άτομα συνολικά, ανάμεσά τους 11 παιδιά. Η «κατάληψη» έγινε τον περασμένο Μάρτιο υπό την αιγίδα της Πλατφόρμας των Θυμάτων της Υποθήκης (ΡΑΗ).

Η ίδια οργάνωση θα επιχειρήσει σήμερα να εμποδίσει την τράπεζα στην οποία ανήκει το κτίριο να πραγματοποιήσει την έξωση των οικογενειών. Μια ανθρώπινη αλυσίδα έχει σχηματιστεί έξω από την πενταώροφη πολυκατοικία που βρίσκεται στο Σαλτ, ένα προάστιο στη Χιρόνα. Μια αλυσίδα που αποτελείται από απλούς πολίτες, από συνδικαλιστές, πολιτικούς, πυροσβέστες που αρνούνται να συμμετάσχουν στις εξώσεις, επιστήμονες και διάφορους καλλιτέχνες, όπως ο ηθοποιός Σέρζι Λόπες και η τραγουδίστρια Αμπάρο Σάντσες. Η ΡΑΗ ζητά από την τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας να παρέμβει, έστω και την ύστατη στιγμή, και να σταματήσει την έξωση. Διαφορετικά, όπως λέει, «το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στηθούμε απέναντι στους αστυνομικούς και να περιμένουμε να μας διώξουν με το ζόρι. Ελπίζουμε ότι τελικά θα πρυτανεύσει η λογική και δεν θα έρθουν».

Η κατάληψη άδειων κτιρίων ή διαμερισμάτων που έμειναν ξενοίκιαστα και απούλητα από τότε που έσκασε η φούσκα των ακινήτων, είναι ένα φαινόμενο που έχει κάνει την εμφάνισή του τα δύο τελευταία χρόνια. Σε μια χώρα όπου η οικονομική κρίση έχει εκτοξεύσει την ανεργία και τη φτώχεια στα ύψη, σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχουν χάσει τα σπίτια τους. Κάποιοι από αυτούς βρίσκουν καταφύγιο στα άδεια σπίτια, τα οποία υπολογίζονται γύρω στα 3 εκατομμύρια σε ολόκληρη τη χώρα. Στην αρχή οι καταλήψεις αυτές γίνονταν με μεγάλη διακριτικότητα. Τελευταία όμως κάποιες γίνονται ανοιχτά, με τη βοήθεια της Οργάνωσης των Θυμάτων της Υποθήκης.

Για την οργάνωση το κτίριο στο Σαλτ της Χιρόνα έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία. Υπόκειται στη δικαιοδοσία της SAREB, μιας εταιρείας που ιδρύθηκε πέρσι και διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία των τεσσάρων ισπανικών τραπεζών που «διασώθηκαν» με χρήματα του Δημοσίου. Είναι το πρώτο τέτοιο άδειο κτίριο που καταλήφθηκε ανοιχτά με την υποστήριξη της ΡΑΗ και το πρώτο που θα εκκενωθεί. Εκτός και αν καταφέρουν να αποτρέψουν την έξωση, γεγονός που θα αποτελούσε σταθμό για το κίνημα. H PAH ζητά οι κατοικίες που ανήκουν σε τράπεζες, οι οποίες έχουν διασωθεί με δημόσιο χρήμα, να παραχωρηθούν σε άνεργους και άστεγους έναντι ενός κοινωνικού ενοικίου, αντί να πουληθούν σε κερδοσκοπικά hedge funds του εξωτερικού, όπως είναι ο στόχος των τραπεζών. «Είναι γελοίο», λένε οι εκπρόσωποί της, «να υπόσχονται ότι θα χτίσουν κοινωνικές κατοικίες όταν υπάρχουν τόσα εγκαταλειμμένα κτήρια. Ούτε είναι δυνατόν το κράτος να σώζει τις τράπεζες χωρίς μια ελάχιστη ανταπόδοση».

Πρόσφατα η ΡΑΗ κατέλαβε άλλα δυο κτίρια, ένα στη Μαδρίτη κι άλλο ένα στη Βαρκελώνη, τα οποία ανήκουν σε διασωθέντα τραπεζικά ιδρύματα. Συνολικά έχει καταφέρει να στεγάσει 700 άστεγα άτομα σε 14 άδεια συγκροτήματα κατοικιών. Σε ό,τι αφορά το υπό κατάληψη κτίριο του Σαλτ έχει κάνει προσφυγή στο Συνταγματικό Δικαστήριο, ζητώντας να σταματήσει η διαδικασία της έξωσης. Η απόφαση όμως μπορεί να καθυστερήσει για μήνες. «Προς το παρόν», λένε, «αυτό που επιδιώκουμε είναι να κερδίσουμε χρόνο».

Πάντως, σε μια «παράπλευρη νίκη» για το κίνημα κατά των εξώσεων, η τοπική κυβέρνηση της Ανδαλουσίας προχώρησε χθες στην πρώτη «κατάσχεση» σπιτιού από τράπεζα υπέρ δανειολήπτριας. Πρόκειται για μια άνεργη μητέρα δύο παιδιών. Η εντολή έξωσης που είχε εκδώσει εναντίον της η τράπεζα αναστέλλεται για τρία χρόνια. Η δανειολήπτρια για αυτό το διάστημα θα καταβάλλει ένα κοινωνικό ενοίκιο το οποίο δεν θα ξεπερνά τα 130 ευρώ τον μήνα. Η Ανδαλουσία, σημειωτέον, είναι η μόνη αυτόνομη περιφέρεια της Ισπανίας η οποία ψήφισε πρόσφατα νόμο που παγώνει όλες τις εξώσεις για χρέη προς τις τράπεζες. Η χθεσινή απόφαση-σταθμός αποτελεί την πρώτη περίπτωση εφαρμογής του νέου νόμου.

Το δικαίωμα στη Στέγη δεν εκπλειστηριάζεται

Οι θέσεις του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων για το θέμα της Στέγασης όπως παρουσιάσθηκαν στην εκδήλωση της ομάδας ΕncounterΑthens, Δράση για το δικαίωμα στην κατοικία και την πόλη στις 19 Οκτώβρη 2013, στην Αθήνα.

"H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Kράτους." 

Αυτά προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα. Όμως το πρόβλημα της Στέγης τα τελευταία χρόνια απετέλεσε το αντικείμενο αισχροκέρδειας, εκμετάλλευσης και αφαίμαξης του εισοδήματος από εργολάβους, κτηματομεσίτες και τράπεζες. Το "όνειρο ενός κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι μας" κατέληξε να γίνει ο εφιάλτης για εκατομμύρια έλληνες και μετανάστες, ειδικά για αυτούς που κατέφυγαν στις τράπεζες για να πάρουν ένα σπίτι. Του οποίου, αφού "φούσκωσαν" την αξία απόκτησης, αφού ο ιδιοκτήτης του κατέβαλε ένα σημαντικό ποσό από το εισόδημά του, τώρα απαξιώνεται από το σκάσιμο της φούσκας που δημιούργησε ο ίδιος μηχανισμός των κάθε είδους εμπλεκομένων (εργολάβοι, μεσίτες, τράπεζες). 

Είναι ξεκάθαρο ότι η φούσκα των ακινήτων αποτέλεσε μοχλό συσσώρευσης πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα. Αφού κερδοσκόπησαν μέσω των δανείων των τραπεζών, τώρα όλοι αυτοί απαιτούν την κατάσχεση των σπιτιών μας, έχοντας φροντίσει να τα υποθηκεύσουν με τα "ψιλά γράμματα" των δανειακών συμβάσεων. Παράλληλα ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρωμένος στα χέρια λίγων και ο "κοπανιστός αέρας" των δανειακών και χρηματιστηριακών προϊόντων (μετοχές, ομόλογα, CDS, κ.α.) αποζητά να αποκτήσει εμπράγματη αξία και μάλιστα σε μορφή γής. Αυτός ο αέρας είναι που θεριεύει τη βουλιμία επενδυτών, τραπεζιτών, του real estate γενικώς. Έτσι με την ανοχή του κράτους κάθε οφειλέτης τραπεζών είναι δέσμιος με το διεθνές μάλιστα "'δίκαιο" ξένων επενδυτικών κεφαλαίων μιας και τα περισσότερα δάνεια έχουν εκχωρηθεί σε ξένους οίκους (βλέπετε εδώ, και εδώ). 

Συνοδοιπόρος των αρπαχτικών του real estate είναι και το κράτος. Αφού φόρτωσε με συσβάσταχτους φόρους τον λαό, αφού περιέκοψε μισθούς και συντάξεις, αφού θέριεψε την ανεργία και την ανασφάλεια, αφού κατήργησε κάθε προνοιακή πολιτική, αφού γενικώς επέβαλε τη μεθοδευμένη φτωχοποίησή μας, έρχεται τώρα σαν "τοκιστής και με το νόμο" να κατάσχει πέρα από μισθούς, συντάξεις, μικροκαταθέσεις αυτή τη μία κεραμίδα, την πρώτη και μοναδική κατοικία, έχοντας απαλλάξει με νόμο και εκ προοιμίου τον εαυτό του από το έγκλημα αυτό. O Νόμος Κατσέλη όπως είναι γνωστό επιτρέπει τους πλειστηριασμούς της μοναδικής και κύριας κατοικίας για οφειλές στο δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΚΟ, Δήμους, δημόσια νοσοκομεία, κ.λπ. ανεξαρτήτως ποσού οφειλής και αξίας του ακινήτου. 

Την κοινωνικά ανάλγητη αυτή ρύθμιση επέβαλαν οι δανειστές μέσω της τρόϊκας για να εξασφαλίσουν τα δάνεια που έδοσαν και έφαγαν οι εδώ τοποτηρητές των. Είναι η συνέχεια του σχεδίου της μεθοδευμένης φτωχοποίησής μας με σκοπό που έχει ορισθεί από πολλά χρόνια πριν να μας αρπάξουν και το τελευταίο μας αποκούμπι, το σπίτι στην πόλη, στο χωριό ή το χωράφι. Η συγκέντρωση ακινήτων στα χέρια του δημοσίου μέσω της φτωχοποίησης, της φοροληστείας και της δυνατότητας άμεσων πλειστηριασμών (όπως αυτή η δυνατότητα νομοθετήθηκε με το μνημόνιο ΙΙΙ), μεταβιβάζει στην κυριότητα του δημοσίου χιλιάδες ακίνητα τα οποία βάσει της νομοθετικής ρύθμισης για το PSI (κούρεμα του χρέους) περνάνε κατευθείαν στο λεγόμενο "Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και από κεί στην κυριότητα των δανειστών.

Έτσι στα 78.000 ακίνητα που έχει στην κατοχή του το δημόσιο (χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά τα ακίνητα της εκκλησίας και των μοναστηριών (για τα οποία μόλις πρόσφατα τόσο η Ιερά Σύνοδος όσο και δεκάδες μονών υπέγραψαν την εκχώρησή τους στο αμαρτωλό ΤΑΙΠΕΔ), θα προστεθούν δεκάδες χιλιάδες σπίτια και εν γένει οικήματα ιδιωτών κάθε χρήσης, οικόπεδα και χωράφια. Η συσώρευση αυτού του τεράστιου έγγειου πλούτου στα χέρια των δανειστών σκοπό έχει να αποτελέσει εμπράγματη ασφάλεια (κάλυψη) στα 500 δις του δημόσιου χρέους το οποίο, όπως υπολογίζουν οι δανειστές θα έχει συσσωρευθεί έως τα τέλη του 2015.

Καθημερινά βιώνουμε στο πετσί μας την αρπαχτικότητα πρώτα του κράτους με τις δήθεν οφειλές μας στην εφορία, στις ΔΕΚΟ, στα ασφαλιστικά ταμεία και μετά των τραπεζών που περιμένουν το καμπανάκι της άρσης των πλειστηριασμών για να εφορμήσουν κατά πάνω μας. Με κατασχέσεις μας απειλούν οι πάντες. Από την εφορία μέχρι κάθε νταβατζή-έμπορο των κοινωνικών αγαθών. 

Ενοικιαστές πρώτης κατοικίας-εξώσεις

Οι ενοικιαστές δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον ιστό του εμπορίου στέγης, που μέχρι πρότινος διπλασίαζε την περιουσία κάθε ιδιοκτήτη μέσα σε λίγα χρόνια. Αλλά και ο κάθε μικροιδϊοκτήτης (σπιτιού ή καταστήματος), στην παρούσα φάση της λεγόμενης κρίσης, κινδυνεύει με την απαξίωση ή την κατάσχεση των θυσιών του για "ένα μελλοντικό εισόδημα" μιας και η συσσώρευση πλούτου παίρνει μπάλα και αυτόν. Επί δεκαετίες το νομικό και θεσμικό πλαίσιο προστάτευε τους μεγαλοϊδιοκτήτες. Η απουσία θεσμικού πλαισίου και πολιτικής για τη λαϊκή στέγη επέτρεψε σε κάθε εργολάβο την αισθητική υποβάθμιση, την λεηλασία του περιβάλλοντος στο όνομα μιας ανάπτυξης, στην οποία για χρόνια στρατεύθηκαν κάθε είδους συμφέροντα και κερδοσκόποι. Αλλά και λόμπις του υποκόσμου (εμπρηστές, καταπατητές, εκβιαστές, κοράκια). 

Ο κάθε ενοικιαστής αδυνατεί να έχει δική του στέγη και αυτό ισχύει για την πλειοψηφία των ενοικιαστών. Στον τομέα της κατοικίας το κράτος θα έπρεπε να έχει επέμβει, εκπληρώνοντας αυτά που το Σύνταγμα ορίζει, θεσμοθετώντας είτε τη γενναία επιδότηση του ενοικίου για αυτούς που έχουν χαμηλά εισοδήματα, είτε την παραχώρηση δικών του κενών κατοικιών (χιλιάδες είναι τα άδεια ακίνητα δήμων, εκκλησιών, φορέων του δημοσίου), είτε τη δήμευση κατοικιών που χτίσθηκαν πάνω σε καταπατημένες δημόσιες εκτάσεις, είτε τέλος νάχει θεσμοθετήσει ένα πρόγραμμα δωρεάν παραχώρησης στέγης στα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού. Αντί αυτού είδαμε την κατάργηση όλων των προγραμμάτων και των φορέων για την εργατική κατοικία, τον περιορισμό και τελικά την οριστική κατάργηση της επιδότησης ενοικίου. 

Διεκδικούμε από το κράτος το κοινωνικό ενοίκιο-επιδότηση για τα διαμερίσματα μικροϊδιοκτητών προκειμένου να στεγασθούν άστεγοι ή οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο. Έτσι θα ενισχυθούν και οι μικροϊδιοκτήτες. 

Δίχως στέγη, δίχως νόμο

Είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα με τα προγράμματα κατασχέσεων και πλειστηριασμών να μπαίνουν σε πλήρη εφαρμογή από τους τραπεζίτες, με τη σύμπραξη του λόμπυ του real estate και την σύμπραξη της δικαιοσύνης τους οι νεοάστεγοι θα αρχίσουν να γεμίζουν τους δρόμους των πόλεων. Το νομικό πλαίσιο έχει στηθεί, ο νόμος Κατσέλη (κουτσός κι' αυτός) καταργείται με τις εξαγγελίες ενός σχεδίου "μερικής" άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών που όπως υπολογίζεται θα έχει ετοιμασθεί και θα ανακοινωθεί μέσα στον επόμενο μήνα (Νοέμβρη).

Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη στεκόμαστε ενάντια στις εξώσεις οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο, στεκόμαστε ενάντια σε κάθε κατάσχεση σπιτιού λαϊκής οικογένειας. Σε κάθε γειτονιά, πόλη, χωριό θα πρέπει να υπάρξουν οργανωμένες αντιστάσεις, δίκτυα πολιτών που θα αποτρέπουν κάθε πλειστηριασμό, κάθε έξωση. Η πείρα παρόμοιων κινημάτων στην Ευρώπη και αλλού μας έχει διδάξει ότι μόνο ένας οργανωμένος και αποφασιστικός αγώνας μπορεί να έχει αποτελέσματα. Από το να αποτρέψει μια έξωση ή έναν πλειστηριασμό μέχρι στο να εξαναγκάσει το κράτος να συμμορφωθεί στο ελάχιστο των υποχρεώσεών του που προβλέπονται στο Σύνταγμα. Δίκτυα αντίστασης που θα στέκονται απέναντι και στους σύγχρονους μαυραγορίτες του real estate, τους μεγαλοϊδιοκτήτες και εργολάβους ακινήτων, που προτιμούν να κρατούν κλειστά τα κτήρια και διαμερίσματα που έχουν, «για να μην πέσουν οι τιμές», ενώ την ίδια ώρα άστεγοι υποφέρουν και πεθαίνουν λίγο λίγο κάθε μέρα στους δρόμους. 

Αν δεν οργανωθούμε και δεν αντισταθούμε ένα σημαντικό μερίδιο πληθυσμού θα μετατραπεί σε νεο-άστεγους, σε ένοικο και "πολίτη" παραγκών και παραγκουπόλεων στο περιθώριο των πόλεων, έξω από τα "τείχη". Ο χωροταξικός και οικιστικός σχεδιασμός των πόλεων υπακούοντας πλέον στις ανάγκες των κερδοσκόπων γής, θα αλλάξει τη μορφή των πόλεων (τέτοια αποτελέσματα έχουμε δεί σε μικροκλίμακα στην πόλη της Αθήνας -Μεταξουργείο, Ψυρρή, Πλάκα-) αλλά σε μεγάλη κλίματα σε πόλεις του εξωτερικού, ειδικά στη Λατινική Αμερική (Μπουένος Άιρες, Ρίο ντε Τζανέϊρο, κ.α. (όπου εκεί η φτωχοποίηση και η αρπαγή γής έχουν εμφανισθεί εδώ και δεκαετίες, βλέπε παραγκουπόλεις, διαμερίσματα πόλεων εντειχισμένα, κ.λπ.). Δημιουργούνται έτσι οι λεγόμενες Κλειστοπόλεις (κατά των Πωλ Βιριλιό) όπου ο "αέρας" της ανοικτής πόλης, της Κοσμόπολης, θα παραχωρήσει τη θέση του στο φόβο, στην έννοια της ασφάλειας και του πλήρους ταξικού διαχωρισμού μέσα στις ίδιες της πόλεις. Αυτή η μεθοδευμένη ερημοποίηση, ο τεμαχισμός της κοινωνικότητας, αποβλέπει στην ανύψωση της ατομικότητας και εν τέλει του ίδιου του φασισμού. 

"Υποψήφιοι" άστεγοι είμαστε όλοι μας 

Είτε χρωστάμε σε τράπεζες και δημόσιο, είτε όχι. Η μεθοδευμένη φτωχοποίηση μέσω της ανεργίας, της απαξίωσης της εργασίας, της περικοπής των κοινωνικών παροχών, της τοκογλυφίας και της φοροληστείας (για να μην αναφέρουμε τις αρπαχτές του χρηματηστηρίου, το κούρεμα των ομολόγων και των καταθέσεων) έχει σκοπό να μας εξαναγκάσει σταδιακά να αποποιηθούμε κάθε ιδιοκτησιακό δικαίωμα της δεύτερης κατοικίας, του οικοπέδου και του χωραφιού και στη συνέχεια και αυτού του μοναδικού μας σπιτιού.

Η φιλευσπλαχνία του κράτους και η δήθεν κρατική μέριμνα για το θέμα στέγασης και την πρώτη κατοικία, αποτελεί ελιγμό εκτόνωσης και ανάχωμα στις αντιδράσεις που αρχίζουν να ξεπηδούν σε κάθε γωνιά της χώρας ενάντια στην αρπαχτικότητα των τραπεζών και της εφορίας. Τα κινήματα ενάντια στους πλειστηριασμούς, οι δράσεις στα ειρηνοδικεία της χώρας όπου γίνονται πλειστηριασμοί, έχουν αναγκάσει την κυβέρνηση να εξαγγείλει τη μερική άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. να σημειώσουμε και πάλι ότι μόνο η πρώτη κατοικία εξαιρείται μέχρι στιγμής από τη δυνατότητα των τραπεζών αλλά και τρίτων να ασκήσουν τελεσίδικα το δικαίωμα στην κατάσχεση, ενώ δεν εξαιρείται το δημόσιο.

Όπως έχει διατυπωθεί και εντέχνως "διαρρεύσει" το σχέδιο πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας για το 2014, θα βγούν στο σφυρί μόνο 18.000 κατοικίες, κυρίως σε περιπτώσεις εχόντων και συστηματικών μπαταχτσήδων. Το σχέδιο της κυβέρνησης αποβλέπει στον αποπροσανατολισμό και τη σαλαμοποίηση του κινήματος κατά των πλειστηριασμών. 

Το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων εδώ και ένα χρόνο έχει προτάξει στον προβληματισμό και τις δράσεις του το θέμα των πλειστηριασμών. Επέμενε και επιμένει στη συντονισμένη δράση με συλλογικότητες και συνελεύσεις πολιτών, με εργατικά σωματεία, κόμματα και κινήσεις της αριστεράς, με φορείς παρόμοιου προβληματισμού και θέσεων σε μια κοινή δράση για το δικαίωμα στη στέγαση. Προτάσσοντας την κινηματική δράση, την κινητοποίηση της κοινωνίας χωρίς να παραβλέπουμε ή να υποτιμάμε τη νομική δράση. 

Σ' αυτά τα πλαίσια μετέχουμε σε κοινή διαβούλευση και δράσεις με τον Συντονισμό Συνελεύσεων Αττικής (λαϊκές συνελεύσεις από γειτονιές της Αττικής), δημιουργώντας την υποδομή κινητοποίησης ενάντια σε κάθε πλειστηριασμό λαϊκής στέγης στα ειρηνοδικεία της περιοχής. Διαθέτουμε τηλέφωνο άμεσης ειδοποίησης για κάθε πλειστηριασμό καθώς και ομάδα άμεσης κινητοποίησης. Καλούμε δε κάθε συνέλευση γειτονιάς και κάθε πολίτη να πλαισιώσουν τις δράσεις μας.

Στα πλαίσια αυτά δεχθήκαμε το κάλεσμα από την ομάδα ΕncounterΑthens και στα ίδια πλαίσια θα μετέχουμε σε κάθε διαβούλευση και δράση ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Σχετικές παραπομπές σε παληότερες αναρτήσεις μας

http://dikaex.blogspot.gr/2012/05/blog-post_29.html
http://dikaex.blogspot.gr/2012/11/blog-post_441.html
http://dikaex.blogspot.gr/2012/11/blog-post_11.html
http://dikaex.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1665.html
http://dikaex.blogspot.gr/2013/02/300000.html
http://dikaex.blogspot.gr/2013/02/ncounter-athensdefending-right-to.html
http://dikaex.blogspot.gr/2013/02/blog-post_6.html
http://dikaex.blogspot.gr/2013/04/blog-post_25.html
http://dikaex.blogspot.gr/2013/05/ey-831.html
http://dikaex.blogspot.gr/2013/05/blog-post_21.html

ΕncounterΑthens: Δράση για το δικαίωμα στην κατοικία και την πόλη:

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ

Η κατοικία είναι δικαίωμα – Όχι εμπόρευμα

Βιώνουμε σήμερα μια εντεινόμενη στεγαστική κρίση. Όλο και περισσότεροι κάτοικοι δυσκολεύονται να διασφαλίσουν το αναφαίρετο δικαίωμά τους σε αξιοπρεπείς συνθήκες κατοικίας και ποιότητας ζωής, αντιμετωπίζοντας καθημερινά τον κίνδυνο να βρεθούν στο δρόμο για χρέη προς τις τράπεζες, το δημόσιο ή τους ιδιοκτήτες της κατοικίας τους. Όλο και περισσότεροι ενοικιαστές αδυνατούν να ανταποκριθούν ακόμη και στα μειωμένα ενοίκια, ιδιοκτήτες δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις του δανείου ή τους αυξημένους φόρους, νοικοκυριά δεν μπορούν να καλύψουν τα πάγια λειτουργικά έξοδα διαβίωσης, νέοι άνθρωποι αναγκάζονται να επιστρέψουν στην κατοικία των γονιών τους, οικογένειες στριμώχνονται σε ακατάλληλα σπίτια, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε κακές συνθήκες ή στο δρόμο.

Την ίδια στιγμή χιλιάδες σπίτια παραμένουν άδεια, ενώ χιλιάδες άνθρωποι δεν έχουν σπίτι, ο μοναδικός φορέας εργατικής κατοικίας έκλεισε την περίοδο που είναι περισσότερο απαραίτητος, το πλαίσιο προστασίας της κατοικίας διαβρώνεται και οι πλειστηριασμοί -ακόμη και της πρώτης κατοικίας- παρουσιάζονται ως αναπόφευκτοι. Υπό τις επιταγές των Μνημονίων και της Τρόικα, αμφισβητείται συνολικά και με τον πιο σκληρό τρόπο το δικαίωμα στην κατοικία και την πόλη.

Επιδιώκοντας να συμβάλουμε στην ανάπτυξη συλλογικών αιτημάτων, κινητοποιήσεων και στρατηγικών για την υπεράσπιση της κατοικίας για όλους, καλούμε οργανώσεις, συνελεύσεις γειτονιάς, ομάδες και άτομα που αγωνίζονται καθημερινά να δώσουν απαντήσεις στα εντεινόμενα στεγαστικά προβλήματα των κατοίκων, να καταθέσουν τη μαρτυρία τους το Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013 12:00 το μεσημέρι στο θεατράκι της πλατείας Ελευθερίας (Κουμουνδούρου) σε μια κοινή δράση και ανοιχτή συνέλευση για το Δικαίωμα στην κατοικία και την πόλη.

Αξιοπρεπής κατοικία για όλους-Όχι πλειστηριασμοί-Όχι εξώσεις

ομάδα EncounterAthens – Πρωτοβουλία για Συλλογική Δράση για την Κατοικία

Στη δράση έχουν κληθεί να συμμετάσχουν*: Αλληλεγγύη για όλους, Ανοιχτή Συνέλευση Μηχανικών, Δίκτυο για το δικαίωμα στη στέγη και την κατοικία, Εργαζόμενοι ΟΕΚ, Εργαζόμενοι, φοιτητές και διδάσκοντες της Σχολής Αρχιτεκτόνων-Μηχανικών ΕΜΠ, Ομάδα ΕΜΠΡΟΣ, περιοδικό Κομπρεσέρ, Πολιτιστικός σύλλογος Αμπελοκήπων, ΣΑΔΑΣ Αττικής, Συλλογικότητα κατοίκων 6ου διαμερίσματος, Συντονισμός Συνελεύσεων Αττικής Ενάντια στους Πλειστηριασμούς

*Το καλεσμα είναι ανοιχτό για κάθε συλλογικότητα ή άτομο που ενδιαφέρεται να συμμετέχει στην κοινή δράση και τη συζήτηση