Τα κόκκινα δάνεια μετατράπηκαν σε κεφάλαια δυστυχίας

πηγή: Το Ποντίκι

 

Για ένα ξεροκόμματο πούλησαν από τις αρχές του χρόνου οι τράπεζες σε ξένες εταιρείες τις επονομαζόμενες “distress fund” τα προβληματικά δάνεια χιλιάδων Ελλήνων δανειοληπτών, λόγω της λήξης για προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας έως και 180.000 ευρώ!!! Οι τράπεζες πούλησαν χαρτοφυλάκια δανείων πάσης φύσεως, δηλαδή στεγαστικά, καταναλωτικά, επιχειρηματικά, ακόμα και ναυτιλιακά…. Οι προσφορές που δόθηκαν για τα δάνεια αυτά από τις ξένες εταιρείες ξεκίνησαν από το 5% της αξίας τους σε ότι αφορά τα καταναλωτικά που δεν εξοφλούνται και έφθασαν έως το 45 με 50% για τα δάνεια με υποθήκη τα οποία είναι ενήμερα.

Ωστόσο μαζί με τα ξερά δάνεια κάηκαν και αρκετά χλωρά δάνεια… 

Ζωντανό παράδειγμα είναι αυτό όπου δανειολήπτης, ο οποίος πλήρωνε κανονικά τις υποχρεώσεις αλλά η τράπεζα δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου- έμεινε εμβρόντητος όταν έλαβε από την τράπεζα mail το οποίο ανέφερε ότι «από τις 17 Φεβρουαρίου 2014 η διαχείριση του συγκεκριμένου χαρτοφυλακίου θα γίνεται από την Credit M, Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Πιστώσεων». Μάλιστα στα... «ψιλά γράμματα» έγραφε ότι «το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο έχει μεταβιβαστεί στην εταιρεία ειδικού σκοπού Polis Finance Limited με έδρα στο Δουβλίνο Ιρλανδίας και διαχειριστής των σχετικών απαιτήσεων είναι η Credit M A.E.Παροχής Πιστώσεων».

Η απάντηση της Τράπεζας όταν της ζητήθηκαν εξηγήσεις αρκέστηκε να απαντήσει ότι αυτή ήταν επιχειρηματική της πολιτική!!!

Θυμίζουμε ότι οι εταιρείες αυτές ειδικεύονται στην αναζήτηση και αγορά περιουσιακών στοιχείων και απαιτήσεων (δάνεια) από ιδιώτες και επιχειρήσεις που βρίσκονται υπό πίεση και αναγκάζονται, έτσι, να ξεπουλήσουν σε χαμηλότερη τιμή. Δεν είναι τυχαίο ότι η ονομασία τους είναι «distress funds» που σε κυριολεκτική μετάφραση σημαίνει «επενδυτικά κεφάλαια δυστυχίας».

στο χτύπο του χάους στο σφυγμό του κενού (αναδημοσίευση)

από http://mhnymal.blogspot.gr

Ο κόσμος αργά· τα πράγματα αφιμένα στο πάει τους· να δημιουργούνται οι ορίζοντες· να γεννιέται ο χρόνος· οι τόποι, οι εποχές να πηγαίνουνε. Ξέρετε πώς περπατάνε στη γη; να, πηγαίνουν· τίποτ' άλλο πηγαίνουν σε προϋπαντάνε τα όρια σε ακολουθάνε οι δρόμοι κι' οι πολιτείες - οι πολιτείες - σου τραγουδάνε βαθειά. Έχει ένα χτύπο το χάος· έχει ένα σφυγμό το κενό· και μόνο οι ώρες σωπαίνουν· και μόνο οι καιροί δε μιλούν. Η αιωνιότη σε κυτάζει και σκέφτεται· τα πλάτη, οι απόστασες, είναι αφιερωμένα στο βάδη σου· αναθυμιάζει μ' ευλάβεια κάτ' απ' το βήμα σου η γη. 

Έτσι πάνε· όλα ίσα και ντρέτα· άκρη άκρη στις σιδερο-τροχιές, στα ποτάμια, άκρη - άκρη στους ωραίους γυλούς· πάνω δημοσά κι' όλο κάμπο· δεν ανεβοκατεβαίνουν οι δρόμοι, δεν παν οι στράτες λοξά· για σένα δεξά ή ζερβά να διαβαίνουν τα όρη, να εξελίσονται οι θάλασσες· ή καμπύλη, ή ευθεία, κι' ο κόσμος αργά· η αιωνιότη πιστώνει. Η φυγό-κεντρη δύναμη ας είναι ένα παραμύθι των κύκλων, και μόνο μια γραμμή κατακόρυφη νάσαι συ στις στροφές· έτσι· όπως πάνε οι δρόμοι μονάχοι τους, όπως στέκουν τα βράχια. 

από το Θείο Τραγί του Σκαρίμπα

(μονοτονισμένο) 

Ένα χαμόγελο γεμάτο φως του Tάσου, νικάει τον μεσαιωνικό σκοταδισμό (αναδημοσίευση)

 από omnia tv

Γράφει η Sylvia ....

Το φως αντιμέτωπο με τον σκοταδισμό, η παιδεία, η ελευθερία της σκέψης και του νου, αντιμέτωπη με τον μεσαίωνα.

Μικροαστικά σκουλήκια, καλοί νοικοκυραίοι και ευυπόληπτοι πολίτες με γραβάτες και σακάκια, κυράτσες στην πένα, εκπρόσωποι του «έντιμου» βίου, της έντιμης σαπίλας. 

Αντιμέτωποι με ενα φωτεινό χαμόγελο, αντιμέτωποι με ένα φωτεινό βλέμμα....

Ειρωνικά γέλια, στραβά χαμόγελα. Ενα κουρελόχαρτο μπροστά στα γλειώδη πρόσωπα τους, ψιθύρισμα και ξεπουλημένες αποφάσεις, ένα νεύμα, μια γκριμάτσα και έτσι για την πλάκα ανεβοκατεβαίνουν τα χρόνια, που ορίζουν την ποινή του Τάσου.

Στην αιθουσα του δικαστηρίου σήμερα αλλά και σε όλη την διάρκεια της δίκης τόσο καιρό, η προσπάθεια ήταν το σκοτάδι να πνίξει το φως. Να πνίξει την ελευθερία του μυαλού, την αξιοπρέπεια, την ουσιαστική παιδεία, που σε κάνει άνθρωπο, που σου προσφέρει μια σκέψη και στάση ζωής, που τα ερπετά που σέρνονται για να πάρουν μια θέση αστικής εξουσίας, ποτέ δεν θα καταλάβουν.

Ειρωνίες και ξυνισμένα μούτρα, σαν βγαλμένα από εικόνες του μεσαίωνα, που έριχναν στην φωτιά όσους άγγιζαν την αλήθεια και την ελευθερία, γελάκια και στριμάδα για τα βιβλία του Τάσου, για τα κείμενά του. Μα πώς τα ερπετά, πώς τα γεμάτα άχυρο μυαλά να μπορέσουν να νιώσουν, να κατανοήσουν τα όσα γράφει; Και εκείνος εκεί με ένα αγέρωχο βλέμμα και στο τέλος με ένα χαμόγελο που φώτισε όλη την αίθουσα και έπνιξε τον σκοταδισμό τους.

Η εισαγγελέας πρότεινε να μην αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος, ως ελαφρυντικό στην ποινή του Τάσου, γιατί όπως χαρακτηριστικά είπε δεν είχε έντιμο βίο. Γιατί; Γιατί δεν ήταν δημόσιος υπάλληλος, γιατί δεν είχε σταθερή εργασία, γιατί δεν δούλευε 9 με 5, γιατί δεν ήταν χαφιές, γιατί δεν κοίταζε την πάρτη του, γιατί τόλμησε να πει σε τι πιστεύει, γιατί δεν φορούσε ας πούμε, στολή αστυνομικού, που δεν πειράζει κι αν φυλάει τσίλιες για να πουλάνε οι μεγαλέμποροι ναρκωτικά, δεν πειράζει αν δολοφονεί εν ψυχρώ 15χρονα, πριν από αυτό είχε έντιμο βίο ο Χ αστυνομικός, γιατί φορούσε κλουβί.

Ακριβώς αυτό γιατί φορούσε κλουβί, και όσους φοράνε κλουβιά δεν τους φοβούνται Τάσο, δεν υπάρχει λόγος να τους φυλακίσουν, είναι ένα με την δική τους σαπίλα, είναι η επιβεβαίωση της θλιβερής τους ύπαρξης και η ασφάλεια της μίζερης ζωούλας τους και της θεσούλας τους. Το ελεύθερο πνεύμα τρομάζει, χαλάει την πιάτσα τους, αιώνες τα ανθρωπούδια αυτό φοβούνται, αυτό προσπαθούν να φυλακίσουν. Μα δεν φυλακίζεται και κείνο το χαμόγελο σου στο τέλος της δίκης θα μας στοιχειώσει όλους, εκείνο το βλέμμα σαν να ξερες, σα να περίμενες ότι η συγκεκριμένη έδρα, μετά από τόσο απροκάλυπτη προκατάληψη που έδειξε στην διαρκεια της δίκης, δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει όπως είχες πει ο ίδιος στην ιδανική έκφανση της δικαιοσύνης....

Τίποτα δεν έχει τελειώσει, τίποτα, το φως δεν θα σταματήσει να πολεμάει τον σκοταδισμό τους... «όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει...». Και το χαμόγελό σου σήμερα καρφί στις σάπιες ξεπουλημένες συνειδήσεις των δικαστικών και των αστυνομικών.

Το κλείσιμο αυτό του κειμένου ανήκει στον Τάσο, ανήκει σε ένα από τα υπέροχα ποιήματα που χει γράψει μέσα από το μπλογκ του http://astop.espivblogs.net/

"Μπετόν και σίδερο"

Η μυρωδιά του βουνού επιβάλλεται στο μπετό και το σίδερο

όταν βρέχει.

Η αναστάτωση που φέρνει η καταιγίδα δίνει ζωή στη φυλακή.

Ο αρχέγονος κίνδυνος την κάνει καταφύγιο.

Άλλες φορές η θλίψη παίζει άρπα με το θώρακά μου

σουβλίζει τους δακρυγόνους αδένες μου.

Τα 32 βήματα του προαυλισμού δεν χωράνε στη σκέψη μου.

Δεν χωράω στο προαύλιο. Δεν χωράω στη φυλακή.

Μια μάντρα ανθρώπων. Μάντρα παροπλισμένων παραβατών.

Και απ’ την άλλη:

Το ιερό δικαίωμα στην εργασία.

Του εργάτη να χτίζει μια φυλακή.

Του ηλεκτρολόγου να τοποθετεί συστήματα ασφαλείας.

Του αρχιτέκτονα να τη σχεδιάζει.

Του ανθρωποφύλακα.

Γαμώ τον πολιτισμό του Κεφαλαίου.

Μπετόν και σίδερο.

Οι κρατούμενοι σκληροί σαν το μπετόν και σαν το σίδερο.

Όχι σαν το διαμάντι.

Μακάριοι.

Μακάριοι όσοι φυλακίστηκαν. Κανείς δεν μπορεί να τους συλλάβει.

Μακάριοι όσοι τελεσιδίκησαν. Κανείς δεν μπορεί να τους καταδικάσει." 

"10/11/2012

Η Εταίρα Αχλαδιά (αναδημοσίευση)

από http://apokoinou.com/

του Χάρη Ναξάκη

Pirus Communus είναι η επιστημονική ονομασία της αχλαδιάς της κοινής, της αχλαδιάς της αλληλεγγύης. Στην άκρη των χωραφιών, κατά μήκος των γαϊδουρόδρομων, πριν από την έλευση του πολιτισμού του αυτοκινήτου, σε όλη τη Μεσόγειο, από την Κρήτη ώς την Πελοπόννησο και από την Τυνησία ώς τον Λίβανο, οι μικροϊδιοκτήτες αγρότες φύτευαν την κοινοκτημοσύνη. Μια αχλαδιά που όλοι οι περαστικοί ασελγούσαν πάνω της απολαμβάνοντας τους καρπούς της. Η αλληλεγγύη στην πράξη. Κάθε αγρότης στην άκρη του δρόμου και εντός της ιδιοκτησίας του καλλιεργούσε ένα δέντρο που τους καρπούς του δεν τους προόριζε για τον ίδιο και την οικογένειά του, αλλά για τους άλλους, τους περαστικούς και οδοιπόρους. Ήταν σαν μέσα στον ιδιωτικό χώρο να δημιουργείται οικειοθελώς ένας χώρος κοινός, μια αλτρουιστική όαση.

Το φύτεμα κατά μήκος του δρόμου, για κοινή χρήση, δεν είναι απλά ένας πολιτισμός του δώρου, τον οποίο συναντάμε στις κυνηγετικές-τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες και βασίζεται στην ανταπόδοση –σου δίνω και έχεις την υποχρέωση να μου δώσεις– που θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ως ιδιοτελή αλτρουισμό. Πρόκειται για έναν αυθεντικό αλτρουισμό, γιατί βέβαια κανείς ιδιοκτήτης της κοινής αχλαδιάς δεν παρακολουθεί ποιος περαστικός κόβει τους καρπούς της για να του ζητήσει αντάλλαγμα. Το μόνο αντάλλαγμα ίσως είναι η ηθική υποχρέωση όλων να φυτεύουν εταίρες αχλαδιές στην άκρη των χωραφιών τους. 

Κι αν ένας αμετανόητος εγωιστής αγρότης αρνούνταν να φυτέψει μια κοινή αχλαδιά, τότε το συναίσθημα, η ντροπή από τα υποτιμητικά σχόλια των άλλων θα τον έκανε να συμπεριφερθεί αλτρουιστικά και όχι η λογική που θα τον οδηγούσε στο ιδιοτελές συμφέρον. Τα υποτιμητικά σχόλια της κοινότητας λειτουργούν ως μηχανισμός «καταστολής» της ιδιοτέλειας, που αποτελεί μια συνεχή απειλή. Χωρίς την ύπαρξη δικαστών και πειθαρχικών διατάξεων για να αποκατασταθεί η συνεργασία, το πνεύμα αλληλεγγύης και αμοιβαιότητας που διαταράσσει ο εγωιστής γεωργός, αρκεί οι γυναίκες και τα παιδιά να γελούν όταν τον αντικρίζουν, οι άντρες να τον αγνοούν και στο καφενείο να μην παίζει κανείς χαρτιά μαζί του. Αυτές οι κοινωνικές συμβάσεις είναι αρκετές πολλές φορές για να αποθαρρύνουν κάθε επίδοξο ατομικιστή.

Το να αναιρείς οικειοθελώς την ιδιοτέλεια είναι ύψιστο αγαθό, γιατί είναι μια μαχαιριά στο κορμί μιας επιστήμης που είναι ο ορισμός της ιδιοτέλειας, του ωφελιμισμού, της οικονομικής επιστήμης. Ο εκ των ιδρυτών της, Ανταμ Σμιθ, σε μια διάσημη ρήση του θα πει «δεν προσδοκούμε πως θα γευματίσουμε χάρη στην καλοσύνη του φούρναρη, του χασάπη και του ζυθοποιού, αλλά χάρη στο γεγονός πως νοιάζονται για το προσωπικό τους συμφέρον. Δεν απευθυνόμαστε στην ανθρωπιά τους, αλλά στη φιλαυτία τους και δεν τους μιλάμε ποτέ για τις δικές μας ανάγκες, αλλά για τα δικά τους οφέλη». Σύμφωνα με τον Ανταμ Σμιθ και τους νεοφιλελεύθερους (και όχι μόνο) επιγόνους του, η καλοσύνη είναι αποτέλεσμα της επιδίωξης του προσωπικού συμφέροντος, οι άνθρωποι είναι τίμιοι μόνο όταν η τιμιότητά τους φέρνει κέρδος, τα άτομα ενδιαφέρονται για το κοινό καλό όταν στηρίζονται στην ιδιοτέλεια και τον εγωισμό τους και όχι όταν απαλλάσσονται απ’ αυτόν.

Αν όμως οι άνθρωποι, όπως θεωρεί η κλασική οικονομική σκέψη, είναι μόνο ιδιοτελείς και αμετανόητοι εγωιστές, γιατί να φυτεύουν κοινές αχλαδιές; Αν βέβαια, από την άλλη πλευρά, είναι μόνο αλτρουιστές και ανιδιοτελείς, γιατί να απαιτούνται μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου, περιορισμού και «καταστολής» της ιδιοτέλειας, όπως αυτοί που αναφέραμε προηγουμένως; Στασιαστές ατομικιστές πάντα υπάρχουν, όχι μόνο γιατί, όπως αφελώς (;) υποστηρίζεται, είναι δημιούργημα των κοινωνικών δομών και σχέσεων εξουσίας, αλλά γιατί είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.

Τα τελευταία 30 χρόνια όλο και λιγότερες εταίρες αχλαδιές φυτεύονται στον μεσογειακό νότο, ένδειξη της κυριαρχίας ενός ανθρωπολογικού προτύπου κτητικού, ανταγωνιστικού και ιδιοτελούς ως αποτέλεσμα της λογικής της οικονομικής προτεραιότητας έναντι των άλλων ανθρώπινων αξιών, της κυριαρχίας του εμπορεύματος και της αγοράς, αλλά και της υποχώρησης των μηχανισμών ελέγχου των στασιαστών ατομικιστών που καταστρέφουν το συλλογικό πνεύμα.

Η αλληλεγγύη δεν είναι αναγκαία για να διατηρήσουμε ένα πρότυπο ζωής όπου καταναλώνω άρα υπάρχω, αλλά για να οικοδομήσουμε μια κοινωνία λιτής αφθονίας. Μια τέτοια προοπτική δεν επιβάλλεται από τα πάνω και δεν αποτελεί απλά μια μεταβολή στους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς δύναμης. Όταν από την οργάνωση της κοινωνίας τους τελευταίους δυο αιώνες στη Δύση και στην Ελλάδα απουσιάζουν οι αλληλέγγυες δομές και κυριαρχεί το εμπόρευμα, τότε το πλεόνασμα αλληλεγγύης που εμφανίζεται σήμερα είναι είτε φιλανθρωπία είτε προσπάθεια να ξαποστάσουμε για να τραβήξουμε ξανά μπροστά τον δρόμο μιας ζωής για κατανάλωση.

Ο Χάρης Ναξάκης είναι καθηγητής ΤΕΙ Ηπείρου, συγγραφέας

Σεμινάρια Σαπωνοποίησης στον Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης

 Σεμινάρια Σαπωνοποίησης Κυριακή 9 & 16 Φεβρ – 5:00μμ

 

Έχετε μαζέψει χρησιμοποιημένα τηγανόλαδα;

Είστε ελαιοπαραγωγός και δεν πουλάτε το λάδι σας λόγω κρίσης;

Σας βγάζει το λάδι η πεθερά σας;Μην το αφήνετε να πάει χαμένο !

Δύο συνεχόμενες Κυριακές του Φλεβάρη 9 και 16 θα διεξαχθεί στο Βοτανικό Κήπο της Πετρούπολης σεμινάριο σαπωνοποιίας.

Μάθετε πως μπορείτε να παρασκευάζετε υγρό ή στερεό σαπούνι από το λάδι που χρησιμοποιούμε στο τηγάνι.

-Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 5:00μμ

Σεμινάριο παρασκευής στερεού σαπουνιού

-Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 5:00μμ

Σεμινάριο παρασκευής υγρού σαπουνιού

Σας περιμένουμε όλους εκεί με το λάδι σας ή χωρίς. 

Ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Βοτανικός Κήπος βρίσκεται στην Πετρούπολη στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου λίγα μέτρα μακριά από την κεντρική πλατεία της Πετρούπολης (στρογγυλή) και έρχεστε με τα ακόλουθα λεωφορεία: 700 από σταθμό Αγ. Αντωνίου και Α11, Β11 από σταθμό Αττική (στάση “Παλαιό Τέρμα”) 

https://maps.google.com/maps/ms?msid=204839147190608214781.0004936fa07d7ea211609&msa=0&ll=38.044103%2C23.685708&spn=0.020346%2C0.045447.

Για οποιαδήποτε πληροφορία χρειαστείτε παρακαλώ επικοινωνήστε με το Βοτανικό Κήπο Πετρούπολης στο email votanikoskipos@gmail.com.

Χανιά: τριήμερο "Ένας άλλος κόσμος είναι εδώ"

Το τριήμερο " Ένας άλλος κόσμος είναι εδώ", θα πραγματοποιηθεί στα Χανιά, στο χώρο του Κοινωνικού Στεκιού- Στεκιού Μεταναστών, Χ"Μιχάλη Νταλιάνη 5, από την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου έως και την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου.

Το Καραβάνι θα βρίσκεται εκεί, και θα σας παρουσιάσει όλες τις συζητήσεις.

Ακολουθεί το κείμενο-κάλεσμα του τριημέρου καθώς και το πρόγραμμα:

Ένας άλλος κόσμος είναι εδώ: κοινωνικά & αλληλέγγυα κινήματα

Το τριήμερο Ένας άλλος κόσμος είναι εδώ: κοινωνικά & αλληλέγγυα κινήματα που οργανώνεται από το Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά εκδηλώσεων για αυτόν τον κόσμο που θέλουμε του στεκιού αλλά και άλλων φορέων και συλλογικοτήτων. Ενδεικτικά σημειώνουμε τη συζήτηση για τα κοινωνικά και αλληλέγγυα κινήματα της Κρήτης στο 7ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, τον κύκλο εκδηλώσεων της προηγούμενης χρονιάς στο στέκι με τη συμμετοχή συνελεύσεων γειτονιών, κοινωνικού ιατρείου Ρεθύμνου, το κοινωνικό φαρμακείο Χανίων, η συλλογικότητα Terra Verde και ο συνεταιρισμός το Κιβώτιο, τις εκδηλώσεις από το Κιβώτιο καθώς και το 20ο Συνέδριο του τμήματος Κοινωνιολογίας στο Ρέθυμνο με θέμα: Κοινωνική οικονομία εναλλακτικές στρατηγικές.

Από την αρχή σε αυτές τις εκδηλώσεις συνυπήρχαν συλλογικότητες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους: συνεταιριστικά εγχειρήματα που αναζητούν έναν άλλο τρόπο εργασίας, συλλογικότητες όπως τα κοινωνικά ιατρεία και η κοινωνική κουζίνα με προνοιακή δράση και συμμετοχή σε εθελοντική βάση, απόπειρες οργάνωσης σε τοπική βάση, όπως οι συνελεύσεις γειτονιών, εναλλακτικές απόπειρες διαχείρισης των αναγκών μας, όπως τα ανταλλακτικά δίκτυα. Παρά τις σημαντικότατες διαφορές και παρόλο που ο κινηματικός χαρακτήρας ορισμένων εγχειρημάτων δεν είναι πάντοτε σαφής, δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί πια ότι όλα αυτά τα εγχειρήματα αποτελούν δυνάμεις ανατροπής. Η δυναμική ανατροπής έγκειται όχι μόνο στο ότι συνδιαμορφώνουν το δίκτυο συλλογικοτήτων που αντιστέκεται και βγαίνει στο δρόμο αλλά ακόμα στο ότι τα κινήματα αυτά:

Διεκδικούν και πετυχαίνουν έναν πιο δίκαιο τρόπο κατανομής αγαθών και πρόσβασης σε υπηρεσίες.

Eπαναοικειοποιούνται το δημόσιο χώρο/λόγο, προτάσσουν τη συλλογικότητα, τόσο γιατί προφανώς είναι συλλογικότητες και όχι ατομικές επιχειρήσεις/πρωτοβουλίες, όσο και γιατί το να είναι ανοιχτά και να παρεμβαίνουν είναι αναπόσπαστο μέρος της λειτουργίας τους.

Στη δυναμική ανατροπής αυτών των εγχειρημάτων οφείλεται κυρίως η επιμονή μας να συναντιόμαστε και να κουβεντιάζουμε ξανά και ξανά. Επιπλέον, εύκολα διαπιστώνουμε ότι αυτά τα εγχειρήματα πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς. Συνεπώς, θεωρούμε απαραίτητο να ενημερωνόμαστε και να παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις. Ειδικότερα, στη συγκεκριμένη εκδήλωση δεν θέλουμε να μείνουμε στην παρουσίαση κοινωνικών και αλληλέγγυων κινημάτων του τόπου μας, αλλά να αναζητήσουμε απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα και προβληματισμούς με στόχο την εμβάθυνση. Οι περισσότεροι από αυτούς τους προβληματισμούς δεν είναι καινούριοι, ωστόσο τώρα μπορούν να απαντηθούν με την εμπειρία που σε ορισμένες περιπτώσεις μετρά και χρόνια. Για την καλύτερη οργάνωση της συζήτησης επιλέξαμε να την μοιράσουμε σε τρεις μέρες:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1η μέρα: Αλληλέγγυα εγχειρήματα

•Υποκατάσταση δημόσιων δομών ή αυτοοργάνωση στη βάση των κοινωνικών αναγκών;

•Μαθαίνοντας την αλληλεγγύη

•Χρηματοδότηση εγχειρημάτων

•Πολιτικά προτάγματα

α)Το ερώτημα κατά πόσο εγχειρήματα που έχουν προνoιακή λειτουργία όπως κοινωνικά ιατρεία ή κοινωνικές κουζίνες αποτελούν δυνάμεις ανατροπής ή δρουν συμπληρωματικά σε ένα κράτος που έχει αποσυρθεί από τις υποχρεώσεις δεν είναι βέβαια καινούριο. Γίνεται όμως επιτακτικό όσο το κράτος που αφήνει στην τύχη τους νοσοκομεία ή ολόκληρες περιοχές χωρίς γιατρό, αναλαμβάνει να χρηματοδοτήσει, μέσω προγραμμάτων κοινωνικά ιατρεία. Ακόμα γίνεται επιτακτικό όσο μειώνονται οι δυνατότητες προσφοράς σε εργασία και σε χρήματα ενώ αυξάνονται οι ανάγκες.

β)Στα περισσότερα εθελοντικά εγχειρήματα συναντιούνται άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την αλληλεγγύη ως το “πρώτο βήμα αντίστασης” και άνθρωποι, είτε δέκτες των παρεχόμενων υπηρεσιών, είτε με διάθεση να συνεισφέρουν σε ένα “καλό σκοπό” χωρίς ωστόσο να έχουν προβληματιστεί στο ζήτημα της αλληλεγγύης. Πως μπορούμε μέσα στις πολύ δύσκολες συνθήκες που επικρατούν σε αυτές τις περιπτώσεις να μάθουμε την αλληλεγγύη. Πως όλη αυτή η προσπάθεια, όλη αυτή η οργάνωση μπορεί να γίνει και τρόπος αντίστασης;

γ)Πως μπορεί να αξιοποιηθεί περαιτέρω η ¨κινηματική¨ εμπειρία και η τεχνογνωσία που έχει αποκτηθεί σε αυτούς τους χώρους στον εμπλουτισμό υπόλοιπων θυλάκων αντίστασης? (πχ συνδικαλιστικό κίνημα)

2η μέρα:Κολεκτιβιστικά εγχειρήματα

•Βιωσιμότητα,

•Αυτονομία,

•Πολιτικά προτάγματα.

α)Πως επιτυγχάνεται η αυτονομία τέτοιων εγχειρημάτων. Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι από τη μια κοινωνικά εγχειρήματα βρίσκονται συχνά σε μια ημιπαράνομη κατάσταση, ή από την άλλη έχουν τη δυνατότητα να «πριμοδοτηθούν» από το κράτος. Ως προς την πρώτη περίπτωση, το ελληνικό κράτος από τη μια έχει δημιουργήσει (όχι μόνο τώρα) έναν απίστευτο κυκεώνα γραφειοκρατίας και δε διστάζει να χαρακτηρίσει από παράνομη ως τρομοκρατική όποια δραστηριότητα δεν του αρέσει. Τα παραδείγματα είναι πολλά, από το κάθε συνεταιριστικό εγχείρημα ως τα δίκτυα χωρίς μεσάζοντες . Ως προς τη δεύτερη περίπτωση ακούμε συνεχώς για επιχειρηματικά προγράμματα που ενισχύουν ακόμα και οικονομικά τέτοιου είδους επιχειρήσεις.

Πώς λοιπόν μέσα σε αυτές τις συνθήκες μπορούν τα συνεργατικά εγχειρήματα να διατηρήσουν την αυτονομία τους και ποιο είναι το θεσμικό πλαίσιο που διεκδικούμε;

β)Είναι η βιωσιμότητα αυτών των εγχειρημάτων βασικός στόχος ή κυριαρχούν τα πολιτικά προτάγματα; Κατά πόσο η ανάγκη για βιωσιμότητα καθορίζει τις επιλογές στον τρόπο εργασίας, στα προϊόντα και τις υπηρεσίες που παρέχονται;

γ)Ποιοι είναι οι στόχοι, πέρα από τη βιωσιμότητα, τέτοιων εγχειρημάτων και πως μπορούν να τους επικοινωνήσουν με κοινωνικούς χώρους και κινήματα που δεν έχουν κολεκτιβιστικό χαρακτήρα.

δ)Επικοινωνία με συνδικαλισμό, σωματεία άλλων εργασιακών χώρων .

3η μέρα:Αυτοοργανωμένοι χώροι και δίκτυα αυτοδιαχείρισης των αναγκών μας

•Άμεση δημοκρατία: Ζητούμενο; Κεκτημένο; Ουτοπία; Πρόβλημα;

•Στραβός είναι ο γιαλός ή εμείς στραβά αρμενίζουμε;

•Για την ανατροπή

Την τρίτη μέρα της εκδήλωσης συναντιούνται αυτοοργανωμένοι χώροι κινήματα αντίστασης και δίκτυα αυτοδιαχείρισης των αναγκών μας, συλλογικότητες που μετράνε αρκετά χρόνια ζωής και συλλογικότητες που προέκυψαν μέσα στην κρίση-λόγω κρίσης.

Τα ζητήματα που θέλουμε να θίξουμε εδώ είναι βέβαια διαχρονικά:

α)Ενώ η άμεση δημοκρατία είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά των περισσότερων εγχειρημάτων, στην πράξη όχι πάντα επιτυγχάνεται, άλλες φορές στο όνομά της κρύβονται ιεραρχικές και εξουσιαστικές συμπεριφορές, ενώ άλλοτε φαντάζει ως εμπόδιο στην πολιτική πράξη. Λίγες είναι επίσης οι φορές όπου στους χώρους κατακτάται ένα επίπεδο ¨συνεχούς αυτοκριτικής¨ θα διαφύλαγε την αμεσοδημοκρατική λειτουργία.

β)Κατά πόσο αυτές οι πρωτοβουλίες είναι ανοιχτές στην κοινωνία; Επιτυχίες και αποτυχίες στην όσμωση των χώρων με ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Η απότομη φτωχοποίηση και οι πολιτικές διεργασίας των τελευταίων χρόνων έφεραν σε επαφή αρκετές φορές τους προαναφερθέντες χώρους με μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Είναι ένα ζήτημα το κατά πόσο και με ποιους μηχανισμούς οι χώροι επηρεάστηκαν από αυτή την επαφή ή διατήρησαν αναλλοίωτο τον πυρήνα της πολιτικής τους ύπαρξης. Επίσης χωράει συζήτηση για το κατά πόσο οι χώροι αυτοί ανοίχθηκαν και οσμώθηκαν με την κοινωνία ή αν –με εξαίρεση λίγες στιγμές ¨κινηματικής έξαρσης¨- εξακολουθούν να παραμένουν στο περιθώριο του κοινωνικού γίγνεσθαι. Τρίτον, σε εποχές επιτάχυνσης των πολιτικών διαδικασιών και ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών, οι άνθρωποι που συμμετέχουμε σε τέτοιου είδους εγχειρήματα κατά πόσο τα αντιλαμβανόμαστε ως μεταβατικές λύσεις προς κάτι άλλο ή κατά πόσο ως μορφώματα συνυφασμένα με τον πυρήνα της ύπαρξής μας και των ουτοπιών που ονειρευόμαστε;

γ)Τέλος, όλα αυτά τα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους κινήματα έχουν την ικανότητα να συντονιστούν μεταξύ τους και να αποτελέσουν τον κορμό της ανατροπής του σημερινού βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος ή εν τέλει συνιστούν οάσεις ασφάλειας και εκτόνωσης στη σημερινή βαρβαρότητα?

Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών

Για οποιαδήποτε πληροφορία ή απορία:

697 6012391 Δημήτρης

697 6995727 Χρήστος

694 7805240 Δήμος

697 8949964 Αγγελική- 

Στα επόμενα links μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τόσο για τους φορείς που συμμετέχουν όσο και παλαιότερη αρθογραφία σχετική με τα θέματα του τριημέρου. Τα κείμενα είναι από το περιοδικό το Καραβάνι 

Ένας άλλος κόσμος είναι εδώ, τριήμερο, από το Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών

http://www.tokaravani.gr/2014/01/enas-allos-kosmos-ine-edo-triimero-apo-kinoniko-steki-steki-metanaston/#sthash.KFKDSSIa.dpuf

Η συμβολή της αλληλέγγυας οικονομίας στη δημιουργία του νέου ανθρωπολογικού τύπου || του Γ. Μπίλλα και Γ. Κολέμπα 

http://www.tokaravani.gr/2014/02/simvoli-tis-kinonikis-sinergatikis-ke-allilengias-ikonomias-sti-dimiourgia-tou-neou-anthropologikou-tipou-tou-gianni-billa/#sthash.Y8U77czF.dpuf

Συνελεύσεις Γειτονιών, Αυτοοργάνωση σε εφαρμογή. Βίντεο απο την εκδήλωση στο ΤΕΕ.

http://www.tokaravani.gr/2013/04/sinelefsis-gitonion-aftoorganosi-se-efarmogi-vinteo-apo-tin-ekdilosi-sto-tee/#sthash.ACOCc3Hs.dpuf

Κοινωνικά Κινήματα: Ένας άλλος κόσμος είναι εδώ || Κοινωνικό Φαρμακείο Χανίων, Κοινωνικό Ιατρείο Ρεθύμνου 

http://www.tokaravani.gr/2013/03/kinonika-kinimata-enas-allos-kosmos-ine-edo-kinoniko-farmakio-chanion-kinoniko-iatrio-rethimnou/#sthash.EzelCXQh.dpuf

Δίκτυο Αλληλεγγύης Ρεθύμνου-Χωρίς Μεσάζοντες: υπερασπιζόμενοι τη διατροφή μας και τον τρόπο παραγωγής και διάθεσής της 

http://www.tokaravani.gr/2014/02/diktio-allilengiis-rethimnou-choris-mesazontes-iperaspizomeni-ti-diatrofi-mas-ke-ton-tropo-paragogis-ke-diathesis-tis/#sthash.n5PeizSU.dpuf

Η σημασία της ΒΙΟΜΕ || του Πέτρου Λινάρδου- Ρυλμόν

http://www.tokaravani.gr/2013/12/simasia-tis-viome-tou-petrou-linardou-rilmon/

Λίστα Κοινωνικών Αντιστάσεων || Ηλιόσποροι 2013

http://www.tokaravani.gr/2013/12/lista-kinonikon-antistaseon-iliospori-2013/

Ένας άλλος κόσμος είναι δω και δεν είναι καπιταλιστικός || του Γιωργου Καλλη

http://www.tokaravani.gr/2013/11/enas-allos-kosmos-ine-ke-den-ine-kapitalistikos-tou-giorgou-kalli/#sthash.qTRDvM8T.dpuf

Ο θάνατος του καπιταλισμού και το αντιπαράδειγμα της συνεταιριστικής οικονομίας. || του Richard Wolff 

http://www.tokaravani.gr/2013/10/o-thanatos-tou-kapitalismou-ke-antiparadigma-tis-sineteristikis-ikonomias-tou-richard-wolff/#sthash.fNVERqgo.dpuf

Στην πρίζα || Κοινωνικός Συνεταιρισμός για την Τεχνολογία http://www.tokaravani.gr/2013/10/stin-priza-kinonikos-sineterismos-gia-tin-technologia/#sthash.jm8btGXE.dpuf

Το παγκάκι Καφενείον / κολεκτίβα εργασίας

http://www.tokaravani.gr/2014/02/pagkaki-kafenion-kolektiva-ergasias/

Γερμανός Αρχων λογαριάζει... (αναδημοσίευση)

του Στάθη

http://www.enikos.gr

Ο Γέρων Σόιμπλε συλλογάται...

Συλλογάται σιωπηλός και λογαριάζει με τα δάκτυλά του. 

Ο Γέρων Σόιμπλε δεν μιλά, όταν μιλήσει ο λόγος του, θα είναι νόμος. Ή μάλλον Νόμος! Ο Νόμος του Σόιμπλε.

«Φοβού τους Γερμανούς και δώρα φέροντας» κάνει το λογοπαίγνιό του ο γέροντας - δεν είναι δα και ανελλήνιστος ο γερόλυκος. 

Λογαριάζει και λέει: «μια νέα χρηματοδότηση ύψους 10-20 δισ. για τους Ελληνες δεν θα ήταν κι άσχημα» - «πόσα θα βγάλουμε από κάτι τέτοιο» σκέφτεται ο παλαίμαχος τοκογλύφος κι αρχίζει με τα δάκτυλά του να λογαριάζει τόκους, υποθήκες, κατασχέσεις, γη, ενέργεια, υπεραξίες - χμ-χμ, καθόλου άσχημα μουρμουρίζει και χτυπάει το γκογκ για το δεκατιανό του.

..................................................................................

Στην Αθήνα επικρατούσε μεγάλη αναστάτωση. 

Περπατούσε πάνω-κάτω μέσα στο γραφείο του ο κ. Σαμαράς και σκεφτόταν φωναχτά: «εντάξει να πάρουμε τα 10-20 χαρτιά, αλλά με το νέο Μνημόνιο τι κάνουμε; 

Δεν σηκώνει νέο Μνημόνιο η κοινή γνώμη - θα μας γδάρουν». 

Πρόβλημα!

Ο κ. Σαμαράς προσπαθούσε να βάλει τις σκέψεις του σε μία τάξη. 

Κατ’ αρχήν, ο μόνος σε όλην την επικράτεια που δεν έβλεπε το νέο Μνημόνιο να έρχεται ήταν η καλή κι αξιόπιστη εφημερίδα «Τα ΝΕΑ»: «Ο Σόιμπλε μίλησε για πρόσθετη χρηματοδότηση 10-20 δισ. ευρώ, χωρίς να υπάρξει νέο Μνημόνιο».

Μήπως η καλή εφημερίδα έχει δίκιο, σκέφθηκε ο Αντώνης, «μήπως πρέπει να ανακηρύξουμε το Μνημόνιο, Αόρατο;» μονολόγησε φωναχτά.

Για μισό λεφτό! 

Ο κ. Σαμαράς προσπάθησε να βάλει ξανά τις σκέψεις του σε μια σειρά. 

«Να βρίσκουμε ονόματα για ένα νέο Μνημόνιο, είναι ανώφελο. 

Πίθο των Δαναΐδων, βαρέλι χωρίς πάτο, χαβούζα, βόθρο, όπως και να το πεις το Μνημόνιο, Μνημόνιο θα είναι. 

Αν όμως

   είναι αόρατο, κάλλιστα θα μπορεί να είναι ένα “Μνημόνιο χωρίς όνομα”...».

Βεβαίως, για να εκταμιευθεί έστω και ένα νέο ευρώ για την Ελλάδα απ’ το ΕFS προϋποτίθεται η υπογραφή νέας δανειακής σύμβασης, δηλαδή νέου Μνημονίου - ύφαλος! Τι κάνουμε τώρα;

«Λέμε πολλά για να μην πούμε τίποτα», μουρμούρισε ο Αντώνης και κοίταξε τον πίνακα του Πρωτογενούς Πλεονάσματος στον τοίχο. 

Στην αρχή ανακοινώσαμε 100 εκατομμύρια πλεόνασμα. Μετά 200 εκατ. και κατόπιν καπάκι 500 εκατ. 

Υστερα το πρωτογενές πλεόνασμα ανέβηκε στη μαγική φασολιά κι έφθασε τα 840 εκατομμύρια! που δεν αποκλείεται να ’ναι 1,6 δισ.!!! 

«Χρύσανθε» φώναξε ο Αντώνης «στείλε ένα e-mail στην Τρόικα ότι διαθέτουμε 1,6 δισ. πρωτογενές πλεόνασμα». 

Ο Χρύσανθος κόντεψε να πνιγεί με το μολύβι που μασούσε εκείνη τη στιγμή σκυμμένος πάνω απ’ τους λογαριασμούς για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές. 

«Πρόεδρε» μούγκρισε,

«οι εισπράξεις απ’ τους φόρους ακινήτων και το πετρέλαιο θέρμανσης βυθίζονται. Μέσα σε ένα χρόνο τα ληξιπρόθεσμα απ’ αυτόν τον τομέα έχουν φθάσει τα 9 δισ.!!! Θα τρελαθούμε!».

Η ιδέα να τρελαθεί και να πέσει στα χέρια του Αδώνιδος έφερε τον Αντώνη στα σύγκαλά του. 

«Ας το πάρουμε απ’ την αρχή» σκέφθηκε. 

«Πρώτον: θέμα κουρέματος του χρέους δεν τίθεται. Το πολύ να μας δώσουν μια επιμήκυνση, όπως κάνουν οι Τράπεζες με τους δανειολήπτες τους, με αποτέλεσμα απλώς το αγγούρι να μεγαλώνει εις βάθος χρόνου και όχι μόνον. 

Δεύτερον: 

όλοι οι αριθμοί που κυνηγάμε δεν μας βγαίνουν - μας κυνηγάνε. 

Η ανεργία αυξάνεται, το ΑΕΠ μειώνεται, το χρέος διογκώνεται, οι φόροι δεν πληρώνονται,

όσους

νέους φόρους και να βάλω, τίποτα δεν κάνω, 

Τρίτον: 

το δημοσιονομικό κενό έως το 2016 θα είναι 17 δισ.! ύφαλος! Τι κάνουμε; 

Χάσαμε»...

Σιωπή.

«Μην κάνεις μαύρες σκέψεις, χερ Σαμαράς. Απλώς λίγο πριν να ηττηθείς, θα πρέπει να υπογράψεις ένα ακόμα Μνημόνιο», 

ακούστηκε η φωνή του κ. Σόιμπλε μέσα στο μυαλό του Αντώνη. 

«Χερ Σόιμπλε! ακούτε τις σκέψεις μου;» φώναξε έντρομος ο Ελληνας Πρωθυπουργός. 

«Οχι, παιδί μου, σ’ τις υπαγορεύω» ακούσθηκε

καθησυχαστική μέσα στο μυαλό του Αντώνη η φωνή του φύρερ των τόκων.

.........................................................................................

Αθήνα, έτος Κυρίου ημών του Σωτήρος 2014, «ο Τρόμος και η Αθλιότητα του Γ’ Ράιχ» για 1.500.000 Ελληνες ανέργους, 800.000 απλήρωτους, 8.000.000 υπερφορολογημένους, 300.000 υποσιτισμένα παιδιά, εκατομμύρια καταχρεωμένους, 5.000 αυτόχειρες, εκατομμύρια πάμφτωχους, ανασφάλιστους, εξευτελισμένους. 

«Ο Τρόμος και η Αθλιότητα του Γ’ Ράιχ» εναντίον μιας χώρας που τη λεηλατεί, της ξεσχίζει τον κοινωνικό ιστό κι ετοιμάζεται να διαμελίσει...

Συλλογάται ο Γέρων Σόιμπλε και στις σκέψεις του, ο κ. Στουρνάρας προσεύχεται...

Πρόταση βόμβα της Μπούντεσµπανκ: Πάρτε τους τα σπίτια και τις καταθέσεις !

Πρόταση-βόµβα από την Μπούντεσµπανκ, την κεντρική τράπεζα της Γερµανίας: αν µια χώρα της ευρωζώνης κινδυνεύει να χρεοκοπήσει αντί να της δανείζουν –µε το αζηµίωτο φυσικά!– οι Γερµανοί και τα άλλα κράτη του ευρώ να προχωράει σε κατάσχεση του 10% όλων ανεξαρτήτως των καταθέσεων που υπάρχουν στις τράπεζές της και επιπλέον να επιβάλλει –εφάπαξ υποτίθεται– φόρο 10% επί της αξίας όλων των ακινήτων! Έχεις δηλαδή ένα διαµέρισµα που αξίζει 50.000 ευρώ: φέρε πέντε χιλιάρικα! Αξίζει το σπίτι σου 200.000; Φέρε είκοσι χιλιάρικα φόρο. Ακόμη και άν έχεις να πληρώνεις το φόρο για δέκα χρόνια θα σου έχουν στην ουσία πάρει το σπίτι. Και θα συνεχίσεις να πληρώνεις.... Αν πάλι δεν έχεις να πληρώσεις τα χιλιάρικα αυτά, θα σου παίρνει η κυβέρνηση το σπίτι! 

Μιλάµε για κανονικούς ευρωπαίους ληστοσυµµορίτες που χρησιµοποιούν σαν όργανα τις ντόπιες κυβερνήσεις Κουίσλινγκ και Τσολάκογλου σε κάθε χρεωµένη χώρα της ευρωζώνης! 

Αποθρασύνθηκαν τελείως οι Γερµανοί, αλλά βρίσκουν και τα κάνουν, µε τις κυβερνήσεις της Κύπρου και της Ελλάδας να τηρούν την πιο γερµανόδουλη στάση. Μέσα στο κλίµα αυτό, η Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ έχουν το θράσος να ζητούν και την ψήφο του ελληνικού λαού για να… επιβραβευθεί η πολιτική τους! 

Σε όλο τον κόσµο πάντως ολοένα και περισσότεροι ηγετικοί κύκλοι θεωρούν «τελειωµένη» την κυβέρνηση Σαµαρά-Βενιζέλου. «Η αποδυναµωµένη κυβέρνηση της Ελλάδας κινδυνεύει να ταπεινωθεί στις ευρωεκλογές του Μαΐου από τα κόµµατα που είναι εναντίον της τρόικας» γράφει χαρακτηριστικά το βρετανικό περιοδικό Εκόνοµιστ στο χθεσινό τεύχος του. «Η κυβερνητική σταθερότητα δεν διακυβεύεται» από το αποτέλεσµα των ευρωεκλογών, ισχυρίστηκε παρ’ όλα αυτά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος σε συνέντευξή του που δηµοσιεύθηκε χθες στην Εφηµερίδα των Συντακτών. 

Πλήρως αποµονωµένος πολιτικά ο Σαµαράς, έσπευσε να δηλώσει ότι… «δεν έχουµε κανένα περιθώριο συνεργασίας µε τον ΣΥΡΙΖΑ (!)», χωρίς φυσικά κανένας από το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης να έχει εκδηλώσει την παραµικρή πρόθεση για τέτοια συνεργασία! Η ουσία πάντως είναι ότι εµπεδώνεται πλέον η πεποίθηση πως η ήττα της Ν∆ και του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές θα προσλάβει τόσο σηµαντικές διαστάσεις που θα πυροδοτηθούν πολιτικές εξελίξεις λόγω κατάρρευσης της κυβέρνησης. 

πηγή εφημερίδα ΠΡΙΝ

Βύρων Λεοντάρης: Η Σιωπή που ακολουθεί (αναδημοσίευση)"

Η ΣΙΩΠΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ 

Όχι μόνο τ” αθώα παράπονα,

που αναποδογυρίζουνε με μια κλωτσιά στο στήθος,

όχι μόνο οι φωνές, που τις ξαπλώνουν στις πλατείες,

όχι μόνο οι ανύποπτοι ενθουσιασμοί.

Πιο δυνατή είναι, πιότερο βαραίνει

η σιωπή που ακολουθεί,

η σιωπή των πεισμωμένων δρόμων, των κλειστών παραθυριών,

η σιωπή των παιδιών μπροστά στον πρώτο σκοτωμένο,

η σιωπή μπροστά στην ξαφνική ατιμία,

η σιωπή του δάσους,

η σιωπή του αλόγου δίπλα στο ποτάμι,

η σιωπή ανάμεσα σε δυο στόματα, που δεν μπορούν να φιληθούν,

κι εκείνη η «ενός λεπτού σιγή»,

που παρατείνεται και γιγαντώνεται

μες στις καρδιές, μες στους αιώνες,

η σιωπή που αποφασίζει

τι είναι να μείνει, τι είναι να χαθεί.

Βύρων Λεοντάρης

http://oulaloum.espiv.net/?p=2946

Από την ποιητική συλλογή »Ψυχοστασία» (1949-1976), Εκδόσεις Ύψιλον (2006)

Αντισταθείτε στην "Κουλτούρα των Ζωντανών Νεκρών" (αναδημοσίευση)

από το περιοδικό Ζενίθ

http://zenithmag.wordpress.com/2014/02/02/αντισταθείτε-στην-κουλτούρα-των-ζων/

“Ας σταματήσουμε να μιλάμε για καπιταλισμό και σοσιαλισμό. Ας μιλήσουμε απλώς για το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τον απίστευτο πλούτο της γης προς όφελος των ανθρώπων. Δώστε στους ανθρώπους αυτά που χρειάζονται: φαγητό, φάρμακα, καθαρό αέρα, πόσιμο νερό, δένδρα και γρασίδι, ευχάριστα σπίτια να μένουν, μερικές ώρες δουλειάς, μερικές ώρες ελεύθερες. Μη ρωτάτε ποιος το αξίζει. Όλοι οι άνθρωποι το αξίζουν”.

Howard Zinn, Marx in Soho

Toυ Γιώργου Στάμκου 

Ένας αλλιώτικος κόσμος έρχεται. Από τη μια έχουμε την καταστροφική επέλαση του τουρμποκαπιταλισμού, που λεηλατει τον πλανήτη μας, εξαντλεί φυσικούς πόρους, εξαθλιώνει λαούς, αποσταθεροποιεί ευαίσθητες οικολογικές ισορροπίες, επιβάλλει συγκεκριμένα καταναλωτικά πρότυπα συμπεριφοράς και μας οδηγούν σ’ έναν πλανήτη-κάτεργο. Μαζί με την επέλαση του τουρμποκαπιταλισμού μας επιτίθεται και το alter ego του, που δεν είναι άλλο από τη θεοκρατία, την τρομοκρατία και τον εθνικισμό, που μπροστά στην απειλή του ζοφερού παρόντος μας προτείνουν την οπισθοχώρηση προς ένα νέο σκοτεινό Μεσαίωνα.

Στον αντίποδα τους έχουμε τα μαζικά κινήματα της αντίστασης, που αγωνίζονται κατά της τουρμποκαπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, του θρησκευτικού φανατισμού και του μισαλλόδοξου εθνικισμού. Έχουμε τις διάφορες οικολογικές και αντικαταναλωτικές ομάδες, τις καλώς εννοούμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τους πολιτικούς και κοινωνικούς ακτιβιστές, τα εναλλακτικά Media και τους εναλλακτικούς καλλιτέχνες, το internet και τους ανεξάρτητους bloggers, τους προωθημένους επιστήμονες, τους ανθρωπιστές φιλόσοφους και τους προοδευτικούς διανοούμενους. Όλοι αυτοί προσπαθούν να μας πείσουν πως υπάρχει και εναλλακτική λύση, πως ο κόσμος μας θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος αν, αντί για το κέρδος, τη θεοκρατία και τον φανατισμό, είχε υιοθετήσει ένα πιο ανθρωπιστικό και οικολογικό μοντέλο. Προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν πρέπει να μετατραπούμε σε αρπακτικά, να λεηλατούμε ότι ανήκει σε όλα τα ζωντανά πλάσματα του πλανήτη μας και να καταστρέφουμε τη Γη για το κέρδος των λίγων.

Για την ώρα αυτές οι δύο δυνάμεις συγκρούονται σε πλανητικό επίπεδο και η έκβαση της σύγκρουσης είναι ακόμη αμφίρροπη. Έτσι ο κόσμος μας παρουσιάζει προς το παρόν μια αντιφατική εικόνα σχετικά με το που βαδίζει. Κάποιοι πιστεύουν πως βαδίζει προς το Τέλοςτου, ενώ κάποιοι άλλοι διαβλέπουν μια πλανητική αναγέννηση που θα μας σώσει από την επαπειλούμενη καταστροφή και θα μας φέρει πιο κοντά προς την Ουτοπία. Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία, ίσως επειδή περιλαμβάνω τον εαυτό μου στους μαχόμενους αισιόδοξους, που πιστεύουν πως το ανθρώπινο πνεύμα βρίσκει πάντα τρόπους για να ξεπερνά εμπόδια και «ανυπέρβλητα» προβλήματα. Σε κάθε κακό υπάρχει πάντα και μια θετική πλευρά, αρκεί να έχουμε τη στοιχειώδη νοημοσύνη να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Το κλειδί σε κάθε περίπτωση είναι η αισιοδοξία, η οποία μετατρέπει την κάθε πρόκληση σε ευκαιρία, ενώ αντίθετα η απαισιοδοξία τη μετατρέπει σε παγίδα. Ας αισιοδοξούμε λοιπόν, ας αγωνιζόμαστε κι ας σκεφτόμαστε για λογαριασμό μας για να μην σκέφτονται οι άλλοι για μας.

Ας συμμετάσχουμε στον ακήρυχτο πόλεμο των ιδεών, που διεξάγεται σε πλανητικό επίπεδο, διασπείροντας ιδέες ανθρωπιστικές, ορθολογικές, οικολογικές και δημιουργικές. Ας εξαπολύσουμε τα δικά μας αντιστασιακά memes, που θα λειτουργήσουν αφυπνιστικά και θα βοηθήσουν τους συνανθρώπους μας να ξεφύγουν από την τοξική αγκαλιά του τουρμποκαπιταλισμού και από την Κουλτούρα των Ζωντανών Νεκρών, που μετατρέπει τους λαούς σε ανεγκέφαλους καταναλωτές…