Αν είχαμε άπειρο χρόνο (αναδημοσίευση)

από τον Αδέσποτο Σκύλο

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Είναι κλεισμένα τα χάδια σου σε κουτί αιωνιότητα. 

Τα χείλη σου περιμένουν στο κατώφλι της αγάπης. 

Αν είχαμε άπειρο χρόνο θα ψαρεύαμε στην όχθη σου φιλιά. 

Θα κάναμε θραύση εις το όρος Αραράτ,

 θα γεμίζαμε σπόρια την ποδιά σου 

και το καθρεφτάκι σου αχνό.

Αν είχαμε χρόνο άπειρο δε θα κωλώναμε πουθενά. 

Ο φόβος θα κυκλοφορούσε στα βιβλία και στο σινεμά. 

Στα φαράγγια τη νύχτα με τους λύκους. 

Στους χέρσους τάφους. 

Αν είχαμε άπειρο χρόνο δε θα κάναμε σπουδές 

και δε θα κορνιζάραμε πτυχία. 

Θα βγάζαμε γλώσσα στο θεό της φθοράς. 

Στον ακόρεστο φονιά των ατίθασων βυζιών 

θα βάζαμε φωτιά.

Νυχθημερόν θ’ ακούγαμε διαβολικά γουργουρητά. 

Γέλια της γύμνιας κελαρυστά. 

Δεν θα είχαμε χρονολογίες θανάτου εντός παρενθέσεως, 

επικήδειους, φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες.

Χριστιανούς σταυροφόρους με χατζάρες

και μάνατζερ με κοφτερά χαμόγελα. 

Δεν θα είχαμε διαφθορά μόλυνση σφαγές 

παρά μονάχα του τραπεζίτη ήλιου τα δόντια

να ροκανίζουν τις καταθέσεις μας.

H μοναξιά του αρθρογράφου μεγάλων αποστάσεων (αναδημοσίευση)

Από τον Θωμά Τσαλαπάτη
(στην εφημερίδα Εποχή)

Περνούν οι μέρες, περνούν τα άρθρα. Κείμενο πέφτει πάνω σε άλλο κείμενο, σκόνη πάνω σε άλλη σκόνη, λόγια που μοιράζονται σε γραμμές, σε παραγράφους, σε οθόνες. Πρόχειρες σκέψεις, σκέψεις μελετημένες, γραμμένες στη βιασύνη της διορίας, στον άπλετο χρόνο εκτός ωραρίου. Υποσημειώσεις και παρατηρήσεις στο οπισθόφυλλο της μέρας, της κάθε μέρας. Στην περιοδικότητα των περιοδικών, στο εφήμερο των εφημερίδων, ανάμεσα σε ένα κλικ που γεννά και ένα κλικ που σβήνει. Άρθρα πάντοτε φρέσκα, ένα βήμα πριν το φέρετρο της ταξινόμησης, το ρηχό τάφο του αρχείου.

Πού πάνε τα άρθρα όταν πεθαίνουν;

Ποια η διάρκεια ενός άρθρου; Είναι ο χρόνος που καταναλώνει κάποιος να το διαβάσει; Η στιγμή μέχρι να αντικατασταθεί από ένα νέο κείμενο του ίδιου αρθρογράφου; Ο χρόνος που διεκδικεί στη σκέψη του αναγνώστη μέχρι να σβηστεί από άλλα γεγονότα, σημειώσεις, παρατηρήσεις ή και άλλα άρθρα; Και που πάνε τα άρθρα όταν πεθαίνουν; Όταν βγαίνουν εκτός κυκλοφορίας, εκτός αφής και εκτός μνήμης. Άραγε συνεχίζουν να συνομιλούν και τότε; Να επαναλαμβάνουν τα ίδια λόγια, τα ίδια σχόλια, την ίδια εκείνη μέρα που περιέχουν; Και αν όχι, τότε για τι θέματα μιλούν; Μήπως παραφράζουν τους εαυτούς τους; Μήπως αλλάζουν τη σειρά των λέξεών τους για να πούνε άλλες ιστορίες, άλλες παρατηρήσεις και άλλα σχόλια; Μήπως ακόμη σχολιάζουν -με ελαφριά διάθεση κουτσομπολιού- τους γραφιάδες και τους αναγνώστες τους; Προδίδουν τα μυστικά πίσω από τις γραμμές, τους συνειρμούς που ξεκινούν από τις δικές τους φράσεις, τις παραφράσεις και τις παρερμηνείες, τη σιωπή που κρύβει κάθε τι που ειπώνεται; (ίσως να είπαμε πολλά, άλλωστε και αυτό εδώ είναι ένα άρθρο και πολύ φοβάμαι πως θα μαρτυρήσει τις σκέψεις που μόλις διατυπώσαμε στα άλλα άρθρα που θα πάει να συναντήσει ακριβώς τη στιγμή που θα τελειώσετε την ανάγνωση του).

Μα η ερώτηση καμιά φορά είναι πολυτέλεια και πού χρόνος για τέτοια. Με το μάτι σε υπερένταση για την ανεύρεση του θέματος, κάθε φορά του νέου θέματος, κάθε φορά του ίδιου θέματος, σε τίτλους εφημερίδων, σε διαδικτυακά σχόλια, στα ψυγεία των φυλαγμένων για ώρα ανάγκης θεμάτων, σε άγραφα άρθρα που τριγυρνούν τους δρόμους, που στριμώχνονται σε λεωφορεία, διαδρόμους και μαγαζιά. Εδώ θα πλανηθούμε, στους χειρόγραφους δρόμους, με τους τροχούς βουλιαγμένους στη λάσπη της μελάνης, επαναλαμβάνοντας την ίδια φράση σαν τελετουργία ή σαν λόξυγκα, λερωμένοι από επιφωνήματα και από σημεία στίξης, ειπωμένοι μέσα στη φωνή της μέρας. 

Ποια η απόσταση που καλύπτουμε γράφοντας; 

Καμιά φορά γυρνάς πίσω σε παλιά γραφτά αναζητώντας τις μέρες που πέρασαν, τα γεγονότα, αναζητώντας την πορεία που σε έφερε πάλι σήμερα μπροστά στη λευκή σελίδα. Άρθρα που ξέχασες, ή που σε ξέχασαν, παρατηρήσεις και σχόλια που προσπαθείς να καταλάβεις τι σημαίνουν, καινούρια αδιέξοδα δρόμων παλιών. Προσπαθώντας να αναστήσεις τα περασμένα γραπτά –έστω για λίγο, όσο κρατά η ανάγνωση. Σαν μια μάταιη τεχνητή αναπνοή με το βλέμμα σου. Ανατρέχεις έτσι ανάποδα προς τα πίσω. Διαβάζεις τον εαυτό σου ανάποδα, σαν κρεμασμένο από τα πόδια. Μαζί με σένα και τα κείμενά σου ανάποδα, με όλες σου τις λέξεις να στάζουν τόνους. Και όλα μαζί σε αυτή την άβολη στάση παρακάμπτουν τα πολλά ερωτήματα για να συνηγορήσουν στο ένα Ερώτημα: 

Ποια η απόσταση που καλύπτουμε γράφοντας; Ό,τι και να καταφέρεις, ό,τι και να προσπαθήσεις, ό,τι και να φοβηθείς είσαι πάντοτε δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Γιατί πάντοτε προσπαθείς να καλύψεις τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση. Την απόσταση αυτή που εκτείνεται από την σιωπή στη λέξη και από εσένα στον Άλλο. Να μιλήσεις, απλά να μιλήσεις και αν είσαι τυχερός να μιλήσεις με τον άλλο. Κουβαλώντας πάντοτε την ψευδαίσθηση πως και εκείνος σου απαντά (μια ψευδαίσθηση που κάνει τα πάντα πιο αληθινά). Και τελικά –έστω για απόψε μόνο- το άρθρο σου να είναι ταυτόχρονα και το θέμα σου. Επιτρέποντας σου να αφιερώσεις λίγες λέξεις παραπάνω, στις λεγεώνες των τόσων άρθρων που ξεχάστηκαν και κυρίως στην μοναξιά των αρθρογράφων μεγάλων αποστάσεων.

Λόγια σαν ψίθυροι προς τη νέα ζωή (αναδημοσίευση)

από τον Ανιχνευτή

 

Σε αγαπώ πολύ μωρό μου! Πάντα θα είμαι εδώ για εσένα ζωή μου! Γι'αυτό καθώς σε κοιτώ να κοιμάσαι γαλήνια στην κούνια σου, μ'ένα χαμογελάκι χαραγμένο στο προσωπάκι που μου δίνει τη δύναμη να τα βάλω με όλα τα τέρατα και τα κακά στοιχειά του κόσμου για χάρη σου, νιώθω μια έντονη ανάγκη να σου μιλήσω. Με το μυαλό μου. Ελπίζοντας να μην ταράξω την ονειρική σου γαλήνη και πιθανή παραμονή σε νεραϊδότοπους και μαγεμένα τοπία που εμείς χάσαμε πια την πρόσβαση σε αυτά γιατί μας ενηλικίωσαν οι καταστάσεις της "κανονικότητας" πρόωρα. 

Όμως δεν θέλω να σου κρύψω τίποτα. Και καθώς όταν είσαι ξύπνιο και καθώς μεγαλώνεις θα προσπαθούμε να απαλύνουμε για εσένα την ασχήμια και τον παραλογισμό αυτού του κόσμου, δίνοντας έμφαση στις όμορφες και μαγικές πτυχές του που πάντα υπάρχουν εδώ για να ανακαλύψεις, ωστόσο τώρα που κοιμάσαι θα σου μιλήσω. Ελπίζοντας πως δεν θα με ακούσεις και όταν θα μπορείς να με ακούσεις και να καταλάβεις...εγώ να βρω τους κατάλληλους τρόπους να σου εξηγήσω, να σε συμβουλέψω χωρίς να σε γαλουχήσω, να σε μάθω πράγματα χωρίς να σου επιβάλλω, να σου δείξω εικόνες χωρίς να κάψω τα μάτια σου, να φυσήξω μέσα σου δύναμη χωρίς να σκληρύνω την καρδούλα σου ώστε αυτή να γίνει πέτρα, να συμβάλλω στο να διατηρηθεί μέσα σου ζωντανή η ζέστα της αγνότητας και παιδικότητας ενάντια σε όλη την κακότητα και μονολιθικότητα και υπουλία των πάσης φύσεως ιερατείων του κόσμου, την επιδημική βλακεία και μεγαλομανία, την απάτη κι αλληλοεξαπάτηση και μαζική βοσκή και μονίμως άλυτα αδιέξοδα παρά το σάλεμα της απλότητας και λειτουργικότητας των λύσεων... που σαλεύουν με αγωνία φιμωμένες κι εξορισμένες στο χλευασμό και την δημόσια-εμφυτευμένη από τα πάνω-δυσπιστία. Κάτι σαν τα μικρά μυστικά που χρειάζονται προστασία, γιατί τα μεγάλα προστατεύονται από τη δημόσια δυσπιστία. 

Σου μιλάω εγώ, ο πατέρας σου. Αυτός που μαζί με τη μητέρα σου αποφασίσαμε συνειδητά να σε φέρουμε στο συγκεκριμένο κόσμο, να ανοίξεις τα ματάκια σου στο συγκεκριμένο γεωγραφικό και ιστορικό χωροχρόνο, στη συγκεκριμένη εγχώρια και διεθνή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, κάτω από τις τρύπιες και αποπνικτικές φτερούγες των συγκεκριμένων αντι-ανθρώπινων και υπερφίαλων και αντι-ερωτικών ιδεολογημάτων, μέσα στη διανοητική ρύπανση αιμοσταγών και άκρως υποκριτικών και δογματικών θρησκειών και παρασιτικών σε βάρος των χαρών και των δυνατοτήτων της ζωής, κάτω από τα δηλητηριώδη κεντριά και τα αρπαχτικά νύχια φρενοβλαβών και ασύμβατων με την ανάπτυξη της ζωής χρηματοπιστωτικών κρεματορίων και ιδρυμάτων, στο στόχαστρο της αδιαφορίας και του περιθωρίου πλάνων και πρότζεκτ και μεθοδεύσεων από γλοιωδέστατα και ανάξια λόγου αποβράσματα (αστειότατοι συνήθως νάνοι που συχνά φαντάζουν ως γίγαντες στα ζαλισμένα μάτια των μαζανθρώπων), ανδρείκελα και γύναια, τα οποία οι άνθρωποι επιλέγουν με μοιρολατρία, εθελοδουλία και παρωδίες πολιτικών διαδικασιών ώστε να κακοποιούνται ψυχοσωματικά από αυτά και τα οποία δεν δίνουν δεκάρα για εσένα και όλα τα μωράκια που έρχονται μέσα στο κλάμα και την περιέργεια να αδράξουν την σάρκα και την ψυχή του κόσμου... Που τα υποδέχεται με μέτρα σκληρής μα "αναγκαίας" λιτότητας και υποθηκευμένης σε τραπεζίτες και πολυεθνικές επιβίωσης, μέσα σε τσιφλίκια προκλητικής μειοψηφικής αφθονίας και τους προσφέρει ως καλωσόρισμα από νωρίς την επαφή με πληγές σαρκικές και πνευματικές και την τρομαχτική ψύχρα μιας ανύπαρκτης ή στην καλύτερη περίπτωση λειψής στην υπόστασή της ψυχής.

Σταματώ για λίγο να πάρω μια ανάσα, όντας κι εγώ κάπως τρομαγμένος με όλες αυτές τις διαπιστώσεις και το βάρος τους στις πλάτες και το κεφάλι μου. Όμως δεν με παίρνει ούτε για αστείο να λιποψυχήσω...να τις αποδεχτώ ως "φυσιολογικότητα", ως μη αναστρέψιμη κανονικότητα, ως status quo! Για χάρη σου, πάνω απ'όλα μάτια μου, γιατί είμαι υπεύθυνος που βρίσκεσαι εδώ, που γεμίζεις τη ζωή μου με μια πρωτόγνωρη χαρά, προερχόμενη από την ίδια τη φύση και ουσία της ζωής και μεταφερόμενης και πέρα από αυτή. Πέρα από το εφήμερο αυτού του κόσμου...Αν ποτέ με ρωτήσεις λοιπόν μεγαλώνοντας και βλέποντας και κατανοώντας..."γιατί σε έφερα εδώ"...Κάτι που σημαίνει ότι τίποτε δεν θα έχει αλλάξει προς το καλύτερο κι έχω κι εγώ μερίδιο ευθύνης γι'αυτό...Το μόνο που θα μπορώ να σου απαντήσω είναι μάλλον αυτό: γιατί η παρουσία σου κάνει αυτόν τον κόσμο πιο όμορφο (και θέλω να πιστεύω ότι έτσι νιώθουν οι γονείς, τουλάχιστον ο περισσότεροι, για τα παιδιά τους) και γιατί μου δίνει το κίνητρο ποτέ να μη σταματήσω να προσπαθώ, όπως μπορώ, μπας και γίνει αυτός ο κόσμος λίγο πιο υποφερτός και ανθρώπινος, ματάκια μου. Για σένανε και για όλα τα παιδάκια του κόσμου, όπου κι αν βρίσκονται αυτά. Και κλαίνε από χαρά, λύπη, πείνα, εγκατάλειψη, στομφώδεις ατζέντες "ανάπτυξης" ή σωτηριολογίας και παραληρήματα κάθε είδους σχιζοφρενικού φανατισμού, που όλα τα τερατώδη αυτά μαζί πατάνε πάνω σε κουφάρια ανθρώπινα...Θα τα καταφέρουμε όμως μωρό μου! Έτσι; Έστω εσύ και η γενιά σου, θέλω τόσο πολύ να πιστεύω κι ας μην είμαι πια εγώ εδώ...

Η έκφραση «δεν γίνεται» αφορά μόνο στους δειλούς και βολεμένους (αναδημοσίευση)

από http://ta4mx.blogspot.gr/2014/12/blog-post_7.html

Ένα σχολείο στο Φουρφουρά της Κρήτης που έχει γίνει δεκτό στην παγκόσμια λίστα των Σχολείων της Εναλλακτικής Εκπαίδευσης! Μεταξύ των δράσεων που έχει εισαγάγει στο σχολικό του πρόγραμμα είναι και η δημιουργία ενός «καναλιού» εκπαιδευτικής τηλεόρασης τον Οκτώβριο του 2011 με το όνομα «Τα Μικρά Αμαριωτάκια», με την στήριξη του υπουργείου Παιδείας. Το τελευταίο κατόρθωμα αυτού του σχολείου είναι η αντικατάσταση των παραδοσιακών καρεκλών με ελβετικές μπάλες! Ιδού η ανακοίνωση του σχολείου: «Σήμερα ήταν μια ιδιαίτερη μέρα! Τα τελευταία 5 χρόνια λέγαμε ότι θέλαμε να κάνουμε τα θρανία και οι καρέκλες να μοιάζουν περιττά στην τάξη. Να αντικατασταθούν αν είναι δυνατόν με αντικείμενα πιο χρηστικά και καλαίσθητα. Έτσι λοιπόν η μαμά Ζωή, νεοαφιχθείσα με τα παιδάκια της από την Κέρκυρα, έδωσε τη λύση. Οι καρέκλες του σχολείου σιγά σιγά εκτοπίζονται από… μπάλες! Σε αντίθεση με τις καρέκλες, που εμποδίζουν τη σωστή ανάσα, την καλή κυκλοφορία του αίματος και που επιβαρύνουν το σώμα με τη λανθασμένη στάση, οι ελβετικές μπάλες γυμναστικής ή όπως είναι γνωστές «οι μπάλες για πιλάτες», κρατούν το σώμα σε εγρήγορση, βοηθούν στη συγκέντρωση, ενώ γυμνάζουν, διευκολύνοντας την αναπνοή και την καλύτερη κυκλοφορία του αίματος. Δεν είναι τυχαίο που τις μπάλες αυτές τις χρησιμοποιούν σε κέντρα πληροφορικής, σε εργασίες που απαιτούν πολύ καθισιό, ενώ βοηθούνε ιδιαίτερα παιδιά με αυτισμό. Με χαρά λοιπόν σας δίνουμε μια γεύση από χοροπήδημα!!!» 

Όταν ο Άγγελος Πατσιάς, ο δάσκαλος του σχολείου στο Φουρφουρά της Κρήτης, ανέβηκε στη σκηνή φανερά τρακαρισμένος και άρχισε να ξετυλίγει το γοητευτικό παραμύθι του θαύματος που συντελείται στο Φουρφουρά, για πρώτη φορά σε ομιλία τα τελευταία χρόνια μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Αν και ο λόγος του ήταν εξαιρετικά χιουμοριστικός, όσα έλεγε ήταν ανέλπιστα αισιόδοξα και οι εικόνες που μας έδειχνε μιλούσαν από μόνες τους, εμένα με χτύπησε κατακούτελα ένα κύμα τρομακτικής συγκίνησης.

Ο σεμνός δάσκαλος περιέγραψε ένα σχολείο που όλοι θα θέλαμε να δούμε τα παιδιά μας να φοιτούν. Ένα σχολείο της Φύσης και των Χρωμάτων, που τα παιδιά καλλιεργούν κήπους, παίζουν θέατρο, έχουν θερμοκήπιο, blog και web tv, τραγουδάνε και χορεύουν, μαθαίνουν γαλλικά μέσω skype και κυρίως λατρεύουν το δάσκαλο τους και δε βλέπουν την ώρα να ξυπνήσουν για να πάνε σχολείο. Και ένα χωριό που κατάλαβε την ευλογία που του έτυχε και αγκάλιασε ομαδικά την προσπάθεια του πιο όμορφου σχολείου στη χώρα που είναι αυτοσυντηρούμενο και βγάζει τα έξοδα του από τις καλλιέργειες.

Τα παιδιά στα βίντεο που είδαμε αλλά και αυτά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο κοιτάζουν το δάσκαλο στα μάτια με λατρεία, μοιάζουν να αντιλαμβάνονται απόλυτα την τύχη τους.

Ο φύλακας Άγγελος και όσα μας είπε για τη δουλειά που κάνει στην Κρήτη ήταν το μεγαλύτερο μάθημα ζωής που πήρα τον τελευταίο καιρό. Ήταν η πιο ουσιαστική έκφραση της φράσης του φετινού Ted «το κουράγιο να δημιουργείς» και η μεγαλύτερη απόδειξη πως στη ζωή η έκφραση «δεν γίνεται» αφορά μόνο στους δειλούς και βολεμένους.

Η ομιλία του θα έπρεπε για μένα να διδάσκεται στις πανεπιστημιακές σχολές και να παίζεται υποχρεωτικά σε όλα τα σχολεία της χώρας. Είναι το απόλυτο παράδειγμα του τι σημαίνει δεν μένω στη διαπίστωση και την αγανάκτηση αλλά βρίσκω τους τρόπους να πάω τα πράγματα παρακάτω. Ο Άγγελος και προς τιμή του δεν μας μίλησε στιγμή για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Και που βέβαια είμαι σίγουρος θα ήταν χιλιάδες. Μας μίλησε μόνο για το πως τις νίκησε. Και αυτό ήταν το μάθημα ζωής. Ήταν η ελπίδα πως ακόμα και στα πιο βαθιά σκοτάδια η ζωή θριαμβεύει. Αρκεί νατο πιστέψεις.

Είν’ ωραίο μέρος ο κόσμος (αναδημοσίευση)

από Jaquou vs L' Outopie

Το βράδυ της Τρίτης ένας τυχάρπαστος βουλευτής Ουζουνίδης παραπονιόταν για τον θεό που «προκαλεί μεγάλες καταστροφές στη Βόρεια Ελλάδα». Το μέγεθος του βάλτου ώρες ώρες τον κάνει να φαντάζει τρομακτικός μπροστά σου. Νιώθεις πως είναι αδύνατο να τον διασχίσεις, θα βουλιάξεις. Κι αυτοί βγάζουν απ’ το στόμα σκοτάδι που τυφλώνει.

Ο Ρωμανός θα πέθαινε στην απεργία πείνας κι η μάνα μου με αγωνία κρέμονταν στο κανάλι της Βουλής περιμένοντας να ακούσει τα λόγια που θα της έδιναν ελπίδα. Ο πρόεδρος φώναξε «Ησυχία επιτέλους! Μιλάει ο Υπουργός!». Κι άκουσε τον υπουργό να μιλά για τον Χριστό, τον Άνα, τον Καϊάφα και τον Πόντιο Πιλάτο και τα ιδανικά μαθήματα εξ’ αποστάσεως. Αυτή, που δεν ξέρει πως ν’ αντέξει όταν πονάνε οι άνθρωποι, όταν τελείωσε η συνεδρίαση δεν ήξερε πως ν’ αντιδράσει χωρίς ελπίδα. Της λείπει από γεννησιμιού της ο τρόπος να διακρίνει αν υπάρχει κανείς που να αξίζει τιμωρία. Μπορεί να είναι κι αυτό ένα κουσούρι. Ακούει για πλημμύρες, λέει κρίμα οι άνθρωποι και προσπαθεί να ξορκίσει τη φτώχεια. Ακούει για τους Σύρους στο Σύνταγμα και πνίγει ένα λυγμό γιατί τους έδιωξαν απ’ τα σπίτια τους και κοιμούνται στη βροχή. Ρωτάει για τα παιδιά τους. Διαβάζει στην εφημερίδα για τον Ρωμανό και θέλει να της απαντάω κάθε μέρα για το τι κάνει και αν θα τον αφήσουν τώρα που σταμάτησε την απεργία πείνας να μείνει στο νοσοκομείο μέχρι να συνέλθει. Είναι υπερήφανο κουσούρι, κι ας μην στέκεσαι έτσι πουθενά στον κόσμο.

Υπάρχει μια παράξενη συνομοταξία ανθρώπων. Όσο ζεις μαζί τους νομίζεις πως έτσι είναι όλοι τριγύρω σου και τους συνηθίζεις. Αυτοί οι άνθρωποι επειδή δεν έχουν θεό να πιαστούν όταν ζορίζονται φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού και γράφουν τις λεπτομέρειες σε τετράδιο με σκληρό κάλυμμα. Όταν τελειώνουν απ’ τη δουλειά βιάζονται για να κρεμάσουν τα κόκκινα και πορτοκαλί πανέλα στους τοίχους για να μην κάνει αντήχηση. Όταν μένουν άνεργοι μετατρέπουν ξαφνικά ένα δωμάτιο του σπιτιού σ’ εργαστήρι. Όταν τους τρυπάνε τις φλέβες στο νοσοκομείο γράφουν ποίηση όπου βρουν, μιλούν ποίηση σε όποιον τους μιλάει. Τις Κυριακές κατεβαίνουν άρον άρον απ’ τα Εξάρχεια στο Σύνταγμα για να σταματήσουν τα ΜΑΤ ή πηγαινοέρχονται Πατήσια – Γκάζι για να συνδέσουν το δίκτυο που όλο ρίχνει τη μουσική. Δεν αντέχουν τους υπουργούς και τις διαταγές κι όταν καμιά φορά ξεχνιούνται τότε μπορούν και φτιάχνουν ήχους σε υπολογιστές. Σε παίρνουν τηλέφωνο και δεν ξέρεις πώς να τους προλάβεις. Έχουν πάντα κάτι να τους βασανίζει και δεν έχεις ποτέ κάτι να τους παρηγορήσει. Δεν μπορούν να κοιμηθούν και πάνε άυπνοι το παιδί στο νηπιαγωγείο. Προσπαθούν μόνοι τους να κουβαλήσουν όλο το βάρος του κόσμου. Αυτούς τους ανθρώπους όταν συνειδητοποιείς τον χρόνο ψάχνεις να βρεις τρόπο να τους φυλάξεις παντοτινούς. Και ψάχνεις. Και ψάχνεις με μανία.

Τους βλέπεις που πειραματίζονται με το αντίδοτο στην αδικία και λες έτσι απλά θα ξεφορτωθούμε το δηλητήριο. Περπατάς μαζί τους με νεύρα και με παράπονα χαμογελώντας. Ή γράφεις απλοϊκές προτάσεις με κόμματα και τελείες και τις στέλνεις να συμπληρώσουν τη βουή για να τινάξεις από πάνω σου τη σκόνη του βολέματος. Όταν πεισμώνουν και φωνάζουν στο τηλέφωνο για να ακούσει κάποιος πατάτε μαζί το μηδέν στην οθόνη αφής. Κρατιέστε όρθιοι από τις ιστορίες, από τα εβραϊκά μοιρολόγια, από τους γαλάζιους ουρανούς σε πίνακες, από τις φθινοπωρινές φτέρες. Στροβιλίζεστε πότε πότε για το μεθυστικό μούδιασμα της ζαλάδας. Επιμένετε στην άχνη ζάχαρη και το βούτυρο, στα καραβόπανα στο ταβάνι, στην δικαίωση των προσφύγων στο πεζοδρόμιο, στα κατσαβιδάκια και τα καλάι στο τραπέζι, στις κυριακάτικες αργίες του Δεκέμβρη, στο τσίπουρο με σαφράν στο μπουκάλι, στα κανάλια της κονσόλας στο studio, στα μολύβια Faber στην τσάντα, στα παιδιά και τα καρότσια, στα άδεια ποτήρια, στα ποιήματα, στους ανθρώπους.

Μελό φορτωμένοι εκεί έξω, τον κυνισμό τον πίνουμε μόνοι μας.

Έχεις δίκιο. Είν’ ωραίο μέρος ο κόσμος, κι ας χάσαμε. Και μια ζωή να χάνουμε, μια ζωή θα προσπαθούμε να ξανασηκωθούμε. Τι άλλο να κάνουμε;

Υπουργός ανάπτυξης: Τέλος η προστασία από τους πλειστηριασμούς στην πρώτη κατοικία

Ο υπουργός Ανάπτυξης, Κώστας Σκρέκας, επιβεβαίωσε με δηλώσεις του τις πληροφορίες πως η κυβέρνηση δεν πρόκειται να δώσει παράταση στις διατάξεις του νόμου που προστατεύει τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, η ισχύς των οποίων λήγει στο τέλος του 2014.

Ο υπουργός Ανάπτυξης υποστήριξε πως «η πρώτη κατοικία δεν κινδυνεύει» καθώς «υπάρχει κώδικας δεοντολογίας της Τράπεζας της Ελλάδας». Ο εν λόγω «κώδικας δεοντολογίας», στον οποίο αναφέρθηκε ο Κώστας Σκρέκας, αναγνωρίζει ως προϋποθέσεις τον «συνεργάσιμο Δανειολήπτη» και τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης».

Ο «κώδικας δεοντολογίας», ανέφερε ο υπουργός, προβλέπει πως τα νοικοκυριά μπορούν να αποφύγουν τους πλειστηριασμούς με την προϋπόθεση πως θα ρυθμίζουν την εξόφληση των δανείων τους με τις τράπεζες.

tvxs.gr

Ανακοίνωση της ΕΚΠΟΙΖΩ

Πλειστηριασμοί: «Η κυβέρνηση αφήνει το λύκο να φυλάει τα πρόβατα»

Στην ουσία στο θέμα των πλειστηριασμών «η κυβέρνηση σκοπεύει να αφήσει το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» τονίζει χαρακτηριστικά η ΕΚΠΟΙΖΩ, σχολιάζοντας τις τελευταίες δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης, Κώστα Σκρέκα. Ο τελευταίος, άφησε να εννοηθεί ότι δεν θα υπάρξει νέα παράταση του νόμου περί απαγόρευσης των πλειστηριασμών παραπέμποντας στον κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών της ΤτΕ και στο νόμο για υπερχρεωμένα νοικοκυριά. 

Οι πολίτες παραμένουν απροστάτευτοι τονίζει η Ένωση Καταναλωτών - Η Ποιότητα της Ζωής (ΕΚΠΟΙΖΩ) και ζητά στην κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε παράταση αναστολής των πλειστηριασμών, σύμφωνα με το προ του 2014 καθεστώς (προστασία όλων των ακινήτων), μέχρι να λυθεί ουσιαστικά και υπεύθυνα το πρόβλημα των κόκκινων δανείων.

Σχολιάζοντας δε την καθησυχαστική -και βολική για την κυβέρνηση- δήλωση από πολλά τραπεζικά στελέχη ότι οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς κατοικιών, η ΕΚΠΟΙΖΩ σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «την ίδια στιγμή [...] κάθε Τετάρτη, στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας, βγαίνουν ακίνητα στο σφυρί».

Ειδικότερα η ΕΚΠΟΙΖΩ εξηγεί σε ανακοίνωσή της γιατί το πλαίσιο που προτείνει η κυβέρνηση δεν προστατεύει την κατοικία από πλειστηριασμό. 

Όπως αναφέρει «οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης Κώστα Σκρέκα φανερώνουν είτε έλλειψη κοινωνικής ευθύνης εκ μέρους της κυβέρνησης είτε ελλιπή πληροφόρηση σχετικά με το πολύ κρίσιμο ζήτημα της αναστολής των πλειστηριασμών. Προκαλεί πραγματικά σοκ η διατύπωση της θέσης της κυβέρνησης ότι δεν υφίστανται λόγοι ανανέωσης της απαγόρευσης πλειστηριασμών, επειδή τάχα εξασφαλίζουν προστασία ο κώδικας δεοντολογίας και ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά.

Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική:

» Οι διατάξεις του κώδικα δεοντολογίας δεν αφορούν οφειλές που έχουν καταγγελθεί και κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε αναγκαστική εκτέλεση, αλλά οφειλές που πρόκειται ή μόλις έχουν βρεθεί σε καθυστέρηση. Με άλλα λόγια, ο κώδικας δεοντολογίας έχει ως σκοπό να προλάβει την υπερχρέωση και όχι να τη θεραπεύσει και καταδεικνύει άγνοια και μόνο η αναφορά του κώδικα και των πλειστηριασμών στην ίδια πρόταση.

» Ο Ν.3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αν και αποτελεί ένα εξαιρετικά προστατευτικό νομοθετικό πλαίσιο, δεν είναι δυνατό να απορροφήσει όλους τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες. Οι διατάξεις του αφορούν οφειλέτες που βρίσκονται σε μόνιμη αδυναμία και δεν είναι έμποροι. Εξάλλου, ακριβώς λόγω της υπερφόρτωσης αιτήσεων στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας, οι δικάσιμοι δίνονται ακόμα και για το 2030.

» Η αναστολή που δόθηκε με το Ν.4224/2013, η ισχύς του οποίου λήγει, ήταν πολύ πιο περιοριστική σε σχέση με το προ του 2014 καθεστώς, επομένως ήταν πολύ φυσικό να υπαχθούν πολύ λιγότεροι δανειολήπτες στις διατάξεις του. Εξάλλου, έθετε ασφυκτικές προθεσμίες στους οφειλέτες, πολλοί από τους οποίους τις έχασαν, αντιμετωπίζοντας άμεσα τον κίνδυνο πλειστηριασμού».

«Την ίδια στιγμή που στελέχη τραπεζών διαμηνύουν ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι πλειστηριασμοί, κάθε Τετάρτη, στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας, βγαίνουν ακίνητα στο σφυρί. Στην ουσία, η κυβέρνηση σκοπεύει να αφήσει το λύκο να φυλάει τα πρόβατα» καταλήγει η ΕΚΠΟΙΖΩ.

Περιφέρεια Αττικής: «Ηλεκτρικό ρεύμα για όλους»

ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ - ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ 

Κανείς πολίτης δεν μπορεί να στερείται του βασικού κοινωνικού αγαθού που είναι το ηλεκτρικό ρεύμα. Ειδικά σήμερα, περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας. Έτσι, η Περιφέρεια Αττικής, με συναίσθηση της κοινωνικής της ευθύνης, προχωρά στο πρόγραμμα «Ηλεκτρικό ρεύμα για όλους».

Αναλαμβάνει έτσι άμεσα τη δαπάνη επανασύνδεσης της παροχής του ηλεκτρικού ρεύματος στα νοικοκυριά στα οποία έχει γίνει διακοπή, λόγω αδυναμίας πληρωμής του λογαριασμού. Το πρόγραμμα ξεκινά τούτη την περίοδο, παραμονές εορτών, έτσι ώστε να μην μείνει ούτε ένα νοικοκυριό στο σκοτάδι τούτες τις γιορτινές ημέρες. 

Η νέα Περιφερειακή Αρχή έχει εντάξει το πρόγραμμα «Ηλεκτρικό ρεύμα για όλους» στον αναμορφωμένο προϋπολογισμό που κατατέθηκε τον Οκτώβριο, στο πλαίσιο του εξαπλασιασμού των δαπανών για κοινωνικές ανάγκες. Το πρόγραμμα θα διασυνδεθεί με τους Δήμους και άλλους κοινωνικούς φορείς προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερη διεισδυτικότητα, καλύπτοντας όσο το δυνατόν περισσότερες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Οι αρχές του προγράμματος 

1. Το πρόγραμμα απευθύνεται σε όλους τους πολίτες και τα νοικοκυριά στα οποία έχει γίνει διακοπή ρεύματος και τα οποία, αφού προχωρήσουν σε ρύθμιση της οφειλής τους με τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας (π.χ. ΔΕΗ), μπορούν να καταθέτουν στην Περιφέρεια Αττικής τα δικαιολογητικά που αναφέρονται παρακάτω και η Περιφέρεια αναλαμβάνει να επιδοτήσει την επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος, πληρώνοντας στον πάροχο την πρώτη δόση της ρύθμισης.

2. Η Περιφέρεια Αττικής αναλαμβάνει την κάλυψη δαπάνης ως 360 ευρώ ανά παροχή ηλεκτρικού ρεύματος που έχει διακοπεί. Το ποσό των 360 ευρώ είναι το μέγιστο που μπορεί να δοθεί ανά μία παροχή τον χρόνο – στη συγκεκριμένη περίπτωση από την έναρξη του προγράμματος ως τις 31 Δεκεμβρίου 2016.

3. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι το να έχει εκδοθεί από τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας εντολή διακοπής παροχής.

4. Η Περιφέρεια Αττικής θα δέχεται αιτήματα πολιτών ακόμη κι αν αυτά βρίσκονται εκτός του ανωτέρω όρου 2. Τα αιτήματα αυτά θα εξετάζονται από την Περιφέρεια και θα κρίνεται αν συντρέχουν ειδικοί όροι για την ικανοποίησή τους λόγω εξαιρετικών συνθηκών.

Δικαιολογητικά

Οι πολίτες που επιθυμούν να επιδοτηθούν μέσω του προγράμματος «Ηλεκτρικό ρεύμα για όλους» θα πρέπει να καταθέσουν τα ακόλουθα δικαιολογητικά:

1. Ρύθμιση οφειλής με τον πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας (π.χ. ΔΕΗ).

2. Αστυνομική ταυτότητα του ατόμου στο όνομα του οποίου είναι η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.

3. Εντολή διακοπής παροχής ηλεκτρικού ρεύματος για τη συγκεκριμένη παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.

4. Αντίγραφο φορολογικής δήλωσης 2014 (για τα εισοδήματα του 2013) του προσώπου στο όνομα του οποίου είναι η παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος ή του / της συζύγου του.

5. Τα αιτήματα των πολιτών θα εξυπηρετούνται κατά σειρά ημερομηνίας υποβολής

Oι πολίτες θα μπορούν να υποβάλουν τις αιτήσεις στα γραφεία Δ/νσεων Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας των Περιφερειακών Ενοτήτων Αττικής (Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης) τα οποία παρατίθενται παρακάτω:

1)Περιφερειακή Ενότητα Κεντρικού Τομέα

Δ/νση Κοινωνικής Μέριμνας. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Λ. Αλεξάνδρας 196, Τ.Κ 115 21

τηλ. 213 1600 326, -334, -346, -333, -336 -322, -340

2)Περιφερειακή Ενότητα Νότιου Τομέα

Δ/νση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Ελευθερίου Βενιζέλου 273 & Σόλωνος 133, Καλλιθέα Τ.Κ 176 74

τηλ. 213 210 12 57 , 213 210 12 46

3)Περιφερειακή Ενότητα Βόρειου Τομέα

Δ/νση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Λ.Μεσογείων 448, Αγ. Παρασκευή Τ.Κ 153 42

Τηλ. 213 2100 563 , 213 2100 587

4)Περιφερειακή Ενότητα Δυτικού Τομέα

Δ/νση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Ιερά Οδός 294, Αιγάλεω Τ.Κ 122 43

Τηλ. 213 2100 956, 213 2100 950

5)Περιφερειακή Ενότητα Πειραιώς

Δ/νση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Ηρώων Πολυτεχνείου 19, Πειραιάς Τ.Κ 185 32

Τηλ. 213 160 18 21, 213 160 18 44

6)Περιφερειακή Ενότητα Δυτικής Αττικής

Δ/νση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Εθνικής Αντιστάσεως 80, Ελευσίνα, Τ.Κ 192 000

Τηλ. 213 160 13 48 , 213 160 13 38

7)Περιφερειακή Ενότητα Aνατολικής Αττικής

Δ/νση Δημόσιας Υγείας & Κοινωνικής Μέριμνας. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

17ο χλμ. Λ.Μαραθώνος, Παλλήνη Τ.Κ 153 51

Τηλ. 213 200 5272 , 213 200 , 213 200 52 49

8) Περιφερειακή Ενότητα Νήσων

Δ/νση Δημόσιας Υγείας, Κοινωνικής Μέριμνας, Υγειονομικού Ελέγχου και Περιβαλλοντικής Υγιεινής. Τμήμα Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Δημοσθένους 1, Πειραιάς Τ.Κ 185 31

Τηλ. 213 16 18 524, 213 16 18 567

Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να απευθύνεστε :

Στο τηλεφωνικό κέντρο της Περιφέρειας Αττικής τηλ. 1539

Δ/νση Εξυπηρέτησης του Πολίτη και Οργάνωσης (Τμήμα Ενημέρωσης του Πολίτη)

Λ.Συγγρού 80-88, 3ος όροφος (Γραφείο 302), Στάση Μετρό Fix

Τηλ. 213 20 65 116, 213 20 65 023, 213 20 65 014, 213 20 65 083

Από το Γραφείο Τύπου Περιφέρειας Αττικής

Τηλέφωνα: 213 2063501, 210 6993404, 213 2063807

Fax: 213 2063513

e-mail: pressoffice@patt.gov.gr

Αντόνιο Γκράμσι: Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας

 

«Μισώ τους αδιάφορους. 

Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. 

Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. 

Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. 

Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους. 

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. 

Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. 

Δρα παθητικά, αλλά δρα. 

Είναι η μοιρολατρία. 

Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. 

Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. 

Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. 

Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. 

Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. 

Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. 

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη; 

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. 

Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. 

Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου. 

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει.

Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. 

Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. 

Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.»

Αντόνιο Γκράμσι 

11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1917

Lilith: Μια μικρή αναφορά στην πρωτόπλαστη εξεγερμένη (αναδημοσίευση)

από https://anarchypress.wordpress.com/

Τα εβραϊκά κείμενα μάς την γνωστοποιούν ως Lilith ή Lilit. Παρόμοια και η ονομασία που της αποδίδουν οι Ακκαδικές γραφές, μιας και στα ουκ ολίγα πήλινα πλακίδια τής εν λόγω γραφής, που ανευρέθηκαν στην Μεσοποταμία, αναφέρεται ως Lilitu. Στην πρώτη περίπτωση, το όνομά της ταυτίζεται με την «αιώνια νύχτα», ενώ στην δεύτερη με το «πνεύμα» εν γένει. Αναφορές στο μυθολογικό πρόσωπο της Lilith παρουσιάζονται γίνονται σταΧειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας (Qumran) και την Βίβλο, έως την Kabbalah και την ελληνο-ρωμαϊκή μυθολογία. Ωστόσο, αυτό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η αφήγηση της Lilith αφ’ ενός ως πρωτόπλαστης (προγενέστερης της Εύας) κι αφ΄ετέρου ως της πρώτης γυναίκας που εξεγείρεται απέναντι στην πατριαρχία, αλλά και την εξουσία εν γένει.

Όπως ήδη ανεφέρθη, το πρόσωπο της Lilith διατρέχει μεγάλο κομμάτι της εβραϊκής παράδοσης. Πιο συγκεκριμένα, στο Alphabet of Ben Sira, μια συλλογή κειμένων που σχηματοποιήθηκαν μεταξύ 8ου και 10ου αιώνα, η Lilith γίνεται η πρώτη γυναίκα του Αδάμ, η οποία μάλιστα δημιουργείται από το ίδιο χώμα με αυτόν και ταυτοχρόνως (σε αντίθεση με την Εύα που σύμφωνα με τον μύθο πλάστηκε αργότερα από το πλευρό του). Το περί ης ο λόγος μύθευμα, εμπλουτίστηκε ακόμη περισσότερο στους αιώνες που ακολούθησαν. Οι λαϊκοί συγγραφείς φθάνουν στο σημείο να παρουσιάζουν την Lilith, ως λίκνο της ανυπακοής, αρνούμενη πλήρως να συμμορφωθεί στη βούληση του συζύγου της Αδάμ. Μάλιστα, δεν δέχεται πεισματικά να τεκνοποιήσει, θεωρώντας πως ουδείς έχει δικαίωμα στο σώμα της, πέραν της ίδιας. Δεν τρέφει ερωτικά συναισθήματα για τον Αδάμ και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να του μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό. Νοιώθει ελεύθερη∙ καμία εξουσία, χθόνια ή ουράνια, δεν δύναται να την λυγίσει.

Η Lilith, λοιπόν, είναι ο παρίας στην υπόθεση Κήπος της Εδέμ και το γνωρίζει. Δεν περιμένει τον άγγελο-τιμωρό να την οδηγήσει στην έξοδο. Αντιθέτως, παίρνει μόνη την απόφαση να εγκαταλείψει το περιβάλλον του απόλυτου ελέγχου και της αποστειρωμένης μαλθακότητας, για χάριν ενός εκπεσόντα: του πρώην αρχαγγέλου Σαμαήλ, που υπήρξε επίσης ακραιφνής αρνητής της θεϊκής βούλησης. Το σμίξιμο κι ο έρωτας τους υπήρξε πηγή έμπνευσης για πλήθος καλών τεχνών τόσο στον μεσαίωνα, όσο και μεταγενέστερα, ακόμη και στις μέρες μας.

Εν τούτοις, αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο ο παρών μύθος καθαυτός, όσο το κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε. Αν αναλογιστούμε ποια ήταν η πραγματική θέση της γυναίκας τους αιώνες τούτους, είναι βέβαιο πως θα βρεθούμε μπροστά σε μία αντίφαση. Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι μια στάση ζωής παρόμοια με αυτή της Lilith θα αποτελούσε λαβή, ακόμη και για να οδηγηθεί στην πυρά μια γυναίκα∙ ας μην λησμονούμε πως η ελευθερία στην ερωτική επαφή ήταν ανήκουστη και η υποταγή στον αφέντη-σύζυγο δεδομένη.

Γίνεται φανερό πως η ανάγκη για την δημιουργία ενός τέτοιου μύθου, εκκινήθηκε από την ακραία καταπίεση που βίωναν οι εξουσιαζόμενες μέσα στον θεοκρατική κυριαρχία του Μεσαίωνα. Το συλλογικό θυμικό, λοιπόν, σε μια εποχή που ο κάθε επίσκοπος είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου επί των εξουσιαζομένων, γέννησε την Lilith, την ελεύθερη γυναίκα που περιφρονεί τον ίδιο τον θεό, το απόλυτο πατριαρχικό είδωλο μεγεθυμένο κι ανεστραμμένο στον ουρανό, όπως έγραφε κι ο Μπακούνιν.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο πως η αφήγηση της Lilith απαντάται κυρίως σε εβραϊκά λαϊκά κείμενα. Ο αντισημιτισμός, όπως έχουμε αναφέρει και προγενέστερα, ήταν ήδη μια σκιώδης πραγματικότητα που διέτρεχε την Ευρώπη στο σύνολο της. Ως εκ τούτου, αν είχες την «τύχη» να γεννηθείς και γυναίκα και εβραία, η διαβίωση σου στον μεσαιωνικό κόσμο δεν θα έμοιαζε σίγουρα με περίπατο στα Ηλύσια Πεδία. Η προφορική αφήγηση εν πρώτοις κι η καταγραφή της εν συνεχεία αποτέλεσε και στην παρούσα περίπτωση μια έκφραση ελευθερίας μέσα στην μέγγενη της θεοκρατικής κυριαρχίας.

Το σύμβολο της Lilith παραμένει μια γοητευτική αλληγορία για τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση. Η θέση που επεφύλαξαν οι περισσότερες κοινωνίες, αν όχι όλες, στην γυναίκα περιελάμβανε πάντα διακρίσεις. Είτε δούμε τις μητριαρχικές είτε τις πατριαρχικές κοινωνίες, ουσιαστικά αντιμετωπίζουμε την ίδια οπτική της επιβολής. 

Ωστόσο, η Lilith μοιάζει να προέρχεται από την εποχή της κοινοτικής συμβίωσης, που αντιδρά σε όποιον ρόλο επιθυμούν οι εξουσιαστές να της αποδώσουν. Δεν γίνεται βασίλισσα εκ δεξιών του πατρός ούτε κυρίαρχος του κόσμου-κυρά των όφεων. Θέλει να ορίζει η ίδια τη ζωή και τα συναισθήματά της, να μην χωράει σε ρόλους (της γυναίκας ως σύμβολο του σεξ, ως νοικοκυράς, ως μητέρας μονοδιάστατης, επιτυχημένης στη δουλειά της, ανεξάρτητης κλπ). Μένει να θυμίζει τον καιρό, που τα χρόνια δεν κυλούσαν, γιατί δεν μετρούνταν σε κανένα ημερολόγιο ούτε έμπαινε κι άλλο νερό στα κανάλια της εξουσίας. Διατήρησε ζωντανή τη μνήμη της γυναίκας που δεν χρειαζόταν να διεκδικήσει κανέναν ρόλο, γιατί δεν τον ήθελε, δεν τον χρειαζόταν∙ αφού οι κοινότητες στις οποίες ζούσε ήξεραν να μοιράζονται τα πάντα χωρίς νόμους και δικαστές, χωρίς αφέντες και θεοκρατίες. Γεννιόταν και πέθαινε ελεύθερη.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

και οι στίχοι

Η σκέψη μου για σένανε

μες τη σκιά ας μένει

όμορφο όνομα Λιλήθ

γραφή μισοσβησμένη

Μάτια βαθιά σαν έβενος

γαλάζιο το κορμί σου

ποια χέρια σε καρφώσανε

στη μέση της Αβύσσου

Ζούμε άχαρες μικρές ζωές

ποια τα μάγια θα μας σβήσει

μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές

ποια το φόβο θα νικήσει

Παίζεις με φίλτρα μαγικά

μάγισσα της αβύσσου

μένεις μακριά απ' τη ζεστή

φωτιά του παραδείσου

Στα σκοτεινά σε ρίξανε

μα εσύ γυμνή χορεύεις

γέννα ανήκουστη τολμάς

και διχασμούς γυρεύεις

Ζούμε άχαρες μικρές ζωές

ποια τα μάγια θα μας σβήσει

μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές

ποια το φόβο θα νικήσει

Λουλούδι νυχτολούλουδο

μελαχρινό μου αηδόνι

φτεροκοπάς τον πόνο σου

στο σκοτεινό αλώνι

Και νιώθω τα σκιρτήματα

το φτερωτό σημάδι

δεν ονομάζω τίποτα

Λιλήθ πυκνό σκοτάδι

Ζούμε άχαρες μικρές ζωές

ποια τα μάγια θα μας σβήσει

μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές

ποια το φόβο θα νικήσει

Η λήξη της προστασίας της πρώτης κατοικίας και η απεργία των Δικηγόρων - Γιατί σιωπούν τα ΜΜΕ; (αναδημοσίευση)

Από www.sinergasia.gr

γράφει η Στέλλα Κρεπούρη

Τις τελευταίες ημέρες οι Έλληνες Δικηγόροι βρίσκονται στην μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων ετών.

Ο λόγος της κινητοποίησης δεν είναι το ρήμαγμα του επαγγέλματος, κάτι που άλλωστε αντιμετωπίσαμε “στωικά”. Θα υπενθυμίσω ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε υποστεί βίαια μείωση των εισοδημάτων μας ενώ παράλληλα το κόστος στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη έχει υπερδιπλασιαστεί.

Πως; Απλά με φορολόγηση 26% από το πρώτο ευρώ, με επιβολή ΦΠΑ, με κατάργηση των ελάχιστων αμοιβών, με αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, με κατάργηση της υποχρεωτικής παράστασης σε σύνταξη συμβολαίων και άλλων διαδικαστικών πράξεων, με εισαγωγή υπέρογκων παραβόλων κλπ. Για όλα αυτά “δεν άνοιξε ρουθούνι” από πλευράς δικηγορικών συλλόγων.

Τι λοιπόν οδηγεί μεγάλη μερίδα των Ελλήνων δικηγόρων σήμερα στην αποχή από τα καθήκοντά τους;

Η απάντηση είναι ότι οι Έλληνες δικηγόροι απέχουν κατά κύριο λόγο καθώς μεθοδευμένα νομοθετείται το ξεπούλημα των ελληνικών ακινήτων. Η νομοθετική εισαγωγή της διαδικασίας κατασχέσεων και πλειστηριασμών εξπρές με παράλληλη μείωση της αρχικής τιμής κατακύρωσης στο 1/3 της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου είναι προ των πυλών με την επικείμενη τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.

Για να το εξηγήσω απλά ενώ σήμερα προβλέπεται νομοθετικά η δικαστική προσβολή όλων των σταδίων της αναγκαστικής εκτέλεσης με τις νέες διατάξεις τα προβλεπόμενα ένδικα βοηθήματα περιορίζονται σε δύο, περιορίζοντας δραστικά το χρόνο που μπορεί να λάβει χώρα ένας πλειστηριασμός.

Παράλληλα ενώ τώρα τιμή εκκίνησης του πλειστηριασμού είναι η αντικειμενική αξία του ακινήτου, διασφαλίζοντας τον οφειλέτη, νομοθετείται ότι η τιμή κατακύρωσης είναι το 1/3 της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου (!). Σημειωτέον, ότι εφόσον το πλειστηρίασμα δεν καλύπτει το χρέος το οφειλέτη, αυτό συνεχίζει να υφίσταται, να τοκίζεται και να είναι απαιτητό. Δηλαδή ο οφειλέτης συνεχίζει να χρωστάει ενώ έχει χάσει το ακίνητό του.

Ιδίως δε ως προς την αντικειμενική αξία των ακινήτων να υπενθυμίσω ότι πρόσφατα το Συμβούλιο της Επικρατείας διαμήνυσε στην Κυβέρνηση ότι οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων πρέπει να αναπροσαρμοστούν και να συμβαδίσουν με τις εμπορικές. Επομένως να κατέβουν (!) αφού είναι γνωστό σε όλους ότι σήμερα στην ελεύθερη αγορά τα περισσότερα ακίνητα πωλούνται σε τιμές πολύ χαμηλότερες των αντικειμενικών. Τότε τα ΜΜΕ μίλησαν μόνο για το δημοσιονομικό κίνδυνο λόγω της σύνδεσης των φόρων με τις αντικειμενικές αξίες. Για τη σύνδεσή των αντικειμενικών αξιών με του πλειστηριασμούς...σιωπή (!)

Παράλληλα καμία νύξη δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα για την επέκταση της προστασίας της κύριας κατοικίας με την νομοθετική αναστολή των πλειστηριασμών για το 2015, μέτρο που επί χρόνια ανανεώνεται, με σκοπό την ανακούφιση των οφειλετών.

Από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι μεθοδευμένα τα απαξιωμένα πλέον (κυρίως λόγω της υπερφορολόγησης) ακίνητά μας, βρίσκονται έρμαια διαδικασιών πλειστηριασμών εξπρές. Και αυτά λαμβάνουν χώρα στις γνωστές σε όλους μας κοινωνικοοικονομικές συγκυρίες.

Τα ΜΜΕ και οι βαρύγδουποι “αναλυτές - δημοσιογράφοι” δεν θεωρούν καθόλου σημαντικό ότι εδώ και μια εβδομάδα απεργούν όλοι οι Δικηγόροι της χώρας, ενώ όλοι θυμόμαστε παλαιότερα “λινκς” στα Δικαστήρια, με πολίτες να ωρύονται για την καθυστέρηση των υποθέσεών τους.... Αλλά κυρίως σιωπούν για το γεγονός ότι επίκειται επέλαση στις πάμφθηνες και δικαστικά απροστάτευτες κατοικίες των Ελλήνων, οι οποίοι θα μείνουν και άστεγοι και καταχρεωμένοι.