Πλειστηριασμοί! (ένα άρθρο και ένα σχόλιο)

Του Νίκου Μπογιόπουλου - "Ριζοσπάστης"

Οι άνθρωποι δεν έχουν ούτε όσιο, ούτε ιερό! Η απανθρωπιά τους δεν έχει όριο! Είναι αδίστακτοι!

Το θέμα δεν είναι προσωπικό. Δεν αφορά τα πρόσωπα. Αν αφορούσε τα πρόσωπα θα ήταν μικρό το κακό. Εδώ μιλάμε για ένα σύστημα λεηλασίας, αρπαγής και εξολόθρευσης του λαού!

Εδώ μιλάμε για μια πολιτική ταξικού κανιβαλισμού!

Προσέξτε:

Χτες, η κυβέρνηση, διά στόματος υφυπουργού Ανάπτυξης, Θανάση Σκορδά, στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή επί του νομοσχεδίου για τη διευκόλυνση - τάχα - των δανειοληπτών, έθεσε ζήτημα άρσης της απαγόρευσης των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας που είναι υποθηκευμένες στις τράπεζες.

Διαβάστε τι είπε ο κύριος αυτός και φρίξτε:

«Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2013 στην Ισπανία έγιναν 42.000 κατασχέσεις σε δανειολήπτες. Εδώ δεν έγινε καμία. Αυτό έτσι το περνάμε; Ανευ αξίας;»...

Και συνέχισε (ο κύριος αυτός) λέγοντας ότι αν το καθεστώς του παγώματος των πλειστηριασμών παραταθεί, τότε

«θα οδηγήσει στο φαινόμενο των μαζικών πλειστηριασμών με το τέλος της οικονομικής κρίσης, που θα έχει ως συνέπεια να πέσει δραματικά η αξία της ακίνητης περιουσίας των πολιτών»!

Να τα πάρουν, δηλαδή, τώρα τα σπίτια οι τράπεζες, όσο ακόμα έχουν αξία!

Ο κύριος αυτός σύμφωνα με τη θεσμική του ιδιότητα είναι υφυπουργός της συγκυβέρνησης. Δεν είναι εισπράκτορας των τραπεζιτών...

Ο κύριος αυτός εμφορείται, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, από το παράδειγμα των Ισπανών τραπεζιτών, όπου με τις ευλογίες της κυβέρνησής τους έχουν κατασχέσει την τελευταία 3ετία 400.000 σπίτιααφήνοντας άστεγα εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά.

Θυμίζουμε ότι αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα, περισσότερα από 60.000 ακίνητα, σύμφωνα με στοιχεία τραπεζών, βρίσκονται υπό την απειλή πλειστηριασμού.

Μπορεί να μην έχουν βγει ακόμη στο σφυρί, λόγω της ισχύουσας αναστολής, αλλά για τα ακίνητα αυτά έχουν ήδη εκδοθεί διαταγές πληρωμής και έχουν συνταχθεί κατασχετήριες εκθέσεις! Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι το 25% των στεγαστικών δανείων - σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας - έχουν χαρακτηριστεί ήδη «κόκκινα» και έχουν μπει σε οριστική καθυστέρηση.

Σε αυτές τις συνθήκες είναι που έρχεται η κυβέρνηση - αφού πρώτα φρόντισε οι τράπεζες να αρμέξουν και τα λεφτά της «ανακεφαλαιοποίησης» - για να ανοίξει θέμα πλειστηριασμών και να πει διά του εκπροσώπου της όσα είπε αυτός ο κύριος (ο υφυπουργός) χτες στη Βουλή.

Ο οποίος (κύριος), με τη μόνη γενναιότητα που αρμόζει να χαρακτηρίζει τους «σωτήρες» του έθνους, προσπάθησε αργότερα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Προσπάθησε να... ανασκευάσει. Προσπάθησε να... συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα!

Αφού πρώτα άνοιξε το ζήτημα των πλειστηριασμών, μετά... θυμήθηκε ότι «για την κυβέρνηση και ειδικότερα για το υπουργείο Ανάπτυξης δεν τίθεται απολύτως κανένα θέμα αλλαγής της υφιστάμενης απόφασης για αναστολή πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας».

Αφού πρώτα εξέπεμψε στους τραπεζίτες το σήμα για την επιδρομή που σχεδιάζουν, μετά ισχυρίστηκε ότι τα λεγόμενά του δεν συνιστούν «σινιάλο» προς τα «πίτμπουλ», αλλά έναν γόνιμο... «προβληματισμό»!

Μπα! Και σε τι συνίσταται ο... προβληματισμός; Σε τι αφορά; «Στην ομαλή μετάβαση μετά την έξοδο από την κρίση, που θα αποτρέπει τον μαζικό πλειστηριασμό ακινήτων, ώστε σε καμία περίπτωση να μην τεθεί σε κίνδυνο η αξία της ιδιοκτησίας των πολιτών».

Αυτά... διευκρίνισε ο κύριος (ο υφυπουργός). Και για όσους δεν κατάλαβαν, να το επαναλάβουμε:

Η κυβέρνηση των «σωτήρων», αφού πρώτα χρεοκόπησε το λαό, τώρα... «προβληματίζεται» για το πώς οι τράπεζες θα βουτήξουν τα υποθηκευμένα σπίτια των χρεοκοπημένων ανθρώπων, αν όχι τώρα, αν όχι σήμερα, πάντως το συντομότερο! Και πάντως όσο αυτά τα σπίτια θα έχουν ακόμα κάποια αξία...

Ένα σχόλιο πάνω στη δήλωση του λαγού (υφυπουργού) κ. Σκορδά

Είπεν ο λαγός: «Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2013 στην Ισπανία έγιναν 42.000 κατασχέσεις σε δανειολήπτες. Εδώ δεν έγινε καμία. Αυτό έτσι το περνάμε; Ανευ αξίας;»...

Τον πληροφορούμε λοιπόν ότι μόνο το πρώτο δεκαπενθήμερο του Γενάρη του 2013 (2 έως 16/1) κατατέθηκαν 2.500 αιτήσεις κατασχέσεων στα ειρηνοδικεία και πρωτοδικεία της Αττικής, το μεγαλύτερο ποσοστό δε από αυτές (80%) αφορούν δάνεια από τράπεζες. 
Ενώ έχουν κατατεθεί προς επιδίκαση:
-το 2011 σε ειρηνοδικεία 73.259 και σε πρωτοδικεία 41.200
-το 2012 σε ειρηνοδικεία 74.830 και σε πρωτοδικεία 42.500

(σε πρωτοδικείο επιδικάζονται αιτήσεις κατασχέσεων για ποσά μεγαλύτερα των 20.000 ευρώ, ενώ για μικρότερα ποσά η αίτηση συζητείται σε ειρηνοδικείο).

Από αυτές τις αιτήσεις έχουν επιδικασθεί τη διετία 2011-2012 117.000 κατασχέσεις. Και η φάμπρικα δουλεύει αθόρυβα. Τώρα αν από αυτές τις κατασχέσεις έχουν υλοποιηθεί (προχωρήσει και σε πλειστηριασμό) μόνο 15.000 (τη διετία) ας 'όψεται" ο νόμος Κατσέλη και η πεσμένη ζήτηση.

Αλλά επ' αυτού του θέματος θα υπάρξει αναλυτική έκθεση σε μια προσεχή ανάρτηση.

ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ...

Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι

Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω

Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω

Να λειώσουμε το μολύβι

Κάποιος μου λέει

Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή

Θα γίνεις στάχτη

Στάχτη σαν τον Κερέμ

Που κάηκε απ’ τον έρωτά του

Και εγώ του λέω

Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ

Αν δεν καώ εγώ

Αν δεν καείς εσύ

Αν δεν καούμε εμείς

Πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8Bsbnabtl5M#!

Μουσική Μάνος Λοΐζος

Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος & Ναζίμ Χικμέτ

Εισαγωγή στα παραμύθια της εξουσίας (αναδημοσίευση)

Δεν ήταν, λέει, αυθεντική λαϊκή εξέγερση ο Δεκέμβρης του 08'. Ήτανε... σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας.

Δεν ήταν, λέει, λαϊκή εξέγερση που ατελεσφόρησε επειδή δεν είχε συγκεκριμένα αιτήματα και μεστές πολιτικές προτάσεις. Ήτανε, λέει, σχέδιο πτώσης του Καραμανλή...

Να κάνω μερικές ερωτήσεις ρε παιδιά;

Η σημερινή πολιτική δεν είναι σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας; Δείτε τι λένε σήμερα τα ίδια ΜΜΕ που το 08' μιλούσαν για αποσταθεροποίηση, προβοκάτορες κουκουλοφόρους, ξένους πράκτορες και ενεργούμενα...

Αλήθεια, το 67' που δεν υπήρχαν κουκουλοφόροι προβοκάτορες να τα σπάνε και τρομοκράτες, με ποια δικαιολογία το κατεστημένο έστησε τη χούντα;

Πιστεύει κανείς ότι ένα εξουσιαστικό κατεστημένο χρειάζεται δικαιολογίες για να επιβάλλει κάποιο είδος χούντας;

Εντάξει, προβοκάτσιες γίνονται. Την πιο γνωστή την έκανε ο Χίτλερ στα γερμανοπολωνικά σύνορα.

Σήμερα που οι πλούσιοι γιγάντωσαν το αστυνομικό κράτος και δημιούργησαν ακροδεξιές και παρακρατικές death squads όπως στην κεντρική και λατινική Αμερική παλαιότερα και αύριο που οι εργαζόμενοι θα διαδηλώνουν θα τους επιτίθενται ουρλιάζοντας «αποσταθεροποιητές», τι γίνεται;

από http://www.ramnousia.com/

Σωτήρης Ανέστης

Ό,τι αφήνεις σ’ αφήνει (αναδημοσίευση)

του Γιάννη Μακριδάκη (http://yiannismakridakis.gr)

 Συναγερμός σήμανε ξαφνικά, και οι άντρες της ασφάλειας του μεγάλου εμπορικού κέντρου, που ανεγέρθηκε πρόσφατα στο Gezi Park της Κωνσταντινούπολης, άρχισαν να τρέχουν αλλόφρονες. Οι πελάτες που κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους του υπερκαταστήματος τα έχασαν, αλλαχ αλλαχ αναφωνούσαν και προσπαθούσαν να κρυφτούν πίσω με κάθε τρόπο.

Σε λίγα λεπτά όμως όλα είχαν τελειώσει. Συνελήφθη ο Κερίμ, ένας 25χρονος τούρκος από την συνοικία του Γενί Σεχίρ και οι σκύλοι του, τέσσερις τον αριθμό, ένα λυκόσκυλο γερμανικό, δυο γκριφόν κανίς και ένα τσόου-τσόου, που είχαν κατορθώσει να εισέλθουν στο κτίριο και οι κάμερες τα εντόπισαν να ουρούν και να αφοδεύουν επί των πλακιδίων του δαπέδου, στο τμήμα όπου βρίσκονται τα είδη προικός, έκαναν δε και κάτι ολοστρόγγυλες και βρομερές κουράδες επί των ακριβών εφαπλωμάτων.

Στη θέα των ασθμαινόντων ανδρών της ασφάλειας όλα τα σκυλιά άρχισαν να γαυγίζουν δημιουργώντας μεγαλύτερο πανικό στους παρακειμένους καταναλωτές, και ο Κερίμ ματαίως προσπαθούσε να τα συγκρατήσει από τα λουριά τους. Ο Ονούρ, το λυκόσκυλο, δάγκωσε στον μηρό έναν από τους διώκτες του.

Σε λίγο τους δέσανε όλους, τον Κερίμ μπροστά και τα σκυλιά από πίσω, τους τράβηξαν με βία μέχρι την έξοδο του πολυκαταστήματος και ειδοποίησαν την αστυνομία. Σαν ήρθανε οι αστυνομικοί να τον συλλάβουνο Κερίμ τους εξήγησε ήρεμα ότι σε αυτό το σημείο ουρούσαν επί 5 και πλέον χρόνια οι τετράποδοι φίλοι των πελατών του. Διότι ο Κερίμ ήτανε εδώ και μια δεκαετία κατ’ επάγγελμα συνοδός σκυλιών. Πήγαινε και τα έπαιρνε από τους ιδιοκτήτες τους, που μένανε στο Τζιχάγκιρ, κάτι πλούσιες κυρίες και κύριοι ήτανε, οι οποίοι είχαν άλλες δουλειές, μεγάλες και πολύ σοβαρές, δεν προλαβαίνανε να ασχοληθούνε με τα σκυλιά τους όλη μέρα, ούτε ξέρανε πού ουρούν και πού αφοδεύουν οι φίλοι τους, ίσως δεν ξέρανε καθόλου ότι ουρούν και αφοδεύουν, διότι πληρώνανε τον Κερίμ για να κάνει αυτή τη δουλειά. Πρωί απόγευμα λοιπόν εκείνος τα έβγαζε βόλτα στο Gezi Park, δεμένα με τέσσερα λουράκια κι αλυσίδες, δυο με το ένα χέρι και δυο με το άλλο βαστούσε και πήγαιναν όλοι μαζί παρέα να βολτάρουν και να κάνουν τις ανάγκες τους στην ρίζα μιας μεγάλης ακακίας Κωνσταντινουπόλεως, στη θέση της οποίας όμως πλέον βρίσκεται το τμήμα με τα είδη προικός του πολυκαταστήματος. Ο Κερίμ μάζευε και τότε με σακουλίτσες τις κουράδες τους, όπως τις μάζεψε και από το δάπεδο και τα εφαπλώματα του πολυκαταστήματος, τις έδειξε δε και στους αστυνομικούς για να τους πείσει πως λέει αλήθεια.

Σαν λύθηκε η παρεξήγηση και πήγε ο Κερίμ τα σκυλιά του πίσω στους ιδιοκτήτες τους, οι περισσότερες κυρίες και κύριοι τον επέπληξαν σκαιότατα για το επεισόδιο που προκάλεσε. Ήσαν πολιτισμένοι οι πελάτες του, δεν ήσαν αγροίκοι. Λίγο έλειψε κιόλας να χάσει μια πελάτισσα, η οποία όχι μόνον ήταν τακτική επισκέπτης του πολυκαταστήματος από την πρώτη μέρα κιόλας που άνοιξε (πήγαινε και έτρωγε κάτι κεφτεδάκια κοκκινιστά όπως αυτά που είχε μέσα το κονσερβοκούτι του αγαπημένου της γκριφόν), αλλά και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι υπήρχε πάρκο και ακακίες Κωνσταντινοπόλεως στο ίδιο σημείο προτύτερα, αφού όποτε περνούσε από κει με το αυτοκίνητό της, ήταν τόσο πολυάσχολη και βιαστική, που ποτέ δεν είχε παρατηρήσει τα δέντρα.

παράξενες μέρες (αναδημοσίευση)

από http://reditusfungus.wordpress.com

Gisele Freund

Μίκρυνε η γη μας, φίλε μου,

δεν μας χωράει όλους μέσα της.

Μας κορόιδεψαν, φίλε μου,

μας ‘κάναν ανθρωπάκια από σπόντα.

Κι εσύ παλεύεις για έναν κόσμο που σε έδιωξε.

Σπρώχνεις όνειρα, στοιβάζεις ελπίδες,

κατρακυλάς στις ανηφόρες του,

πιστεύεις στο παράδοξο.

Κι εγώ που δεν καταλαβαίνω,

πώς γίνεται να εξισώνεις ύπαρξη και θάνατο,

πώς γίνεται να προσμένεις ακόμη εκείνο το χέρι,

πώς γίνεται να κοιτάς ακόμα ουρανό;

Αλλά, συνεχίζεις να αγωνίζεσαι,

πού καιρός για απαντήσεις.

Τώρα τρέχεις κι αν σταματήσεις θα είναι για τον ουρανό,

να γονατίσεις στο χώμα και να κοιτάξεις ψηλά.

Έπαψα πρόωρα να σε αισθάνομαι,

γι’ αυτό σου δείχνω πού και πού τα σύννεφα

και σου λέω πως θα ξεσπάσει η μπόρα,

αύριο κιόλας θα έχει γεμίσει λουλούδια η γη μας.

Μου είπες χθες:

“Δεν κλαίει εύκολα ο Θεός,

δεν θα λυγίσει έτσι απλά”

Το πρωί όμως μύριζε αλλαγή ο τόπος, φίλε μου.

Γιατί σφίγγεις το χέρι στη καρδιά;

αφού είχες πει κάποτε πως ο Θεός είναι μέσα μας.

Δεν είχα δει τα μάτια σου,

κοιτούσα τα σύννεφα εγώ.

“Κλαίει ο Θεός, σπαράζει, μην κοιτάς ψηλά, μέσα σου είναι”

Οποιος θέλει να παράγει τη τροφή του, θα θεωρείται εγκληματίας.

φωτογραφία: Πάρκο Ναυαρίνου

Μια νέα πρόταση νόμου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θεωρεί παράνομη την "καλλιέργεια, την αναπαραγωγή ή την εμπορία" σπόρων κηπευτικών που δεν έχουν "αξιολογηθεί,εγκριθεί και γίνει αποδεκτοί" από μια νέα ευρωπαϊκή γραφειοκρατία το λεγόμενο "Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φυτικών Ποικιλιών". Το σχέδιο νόμου με την ονομασία “Plant Reproductive Material Law”, επιτρέπει στην κυβέρνηση να αποφασίζει αυτή για όλα σχεδόν τα φυτά και τους σπόρους. Αν ένας "ερασιτέχνης" αγρότης, του Σαββατοκύριακου,καλλιεργεί στον κήπο του φυτά από σπόρους που δεν έχουν εγκριθεί, σύμφωνα με το νόμο αυτό, τότε θα μπορεί να καταδικαστεί ως εγκληματίας. Ο νόμος αυτός, διαμαρτύρεται ο Ben Gabel του “Real Seed Catalogue”, στοχεύει στο να καταπνίξει τους παραγωγούς των τοπικών ποικιλιών, τους βιοκαλλιεργητές και τους αγρότες που δραστηριοποιούνται σε μικρή κλίμακα. Όπως μπορούμε να υποπτευθούμε - δήλωσε ο Mike Adams του Natural News - η κίνηση αυτή είναι η ”τελική λύση” της Monsanto, της DuPont και των άλλων πολυεθνικών που πουλάνε σπόρους, οι οποίες εδώ και χρόνια έχουν βάλει στόχο, να κυριαρχήσουν πλήρως σε όλους τους σπόρους και φυτά του πλανήτη. "

Ποινικοποιώντας τους μικρούς καλλιεργητές κηπευτικών, σαν εν δυνάμει εγκληματίες - προσθέτει ο Adams "η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία θα μπορεί επιτέλους να παραδώσει τον πλήρη έλεγχο της τροφικής αλυσίδας στα χέρια τεράστιων εταιρειών όπως η Monsanto" .Το πρόβλημα,όμως,όπως το αποσαφηνίζει ο Gabe είναι ότι: ""Οι μικροί αγρότες έχουν πολύ διαφορετικές ανάγκες από αυτές των πολυεθνικών - για παράδειγμα, καλλιεργούν χωρίς να χρησιμοποιούν μηχανές και δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν χημικά σπρέι". Επομένως, "δεν υπάρχει τρόπος να καταγραφούν οι ποικιλίες που ταιριάζουν σε ένα μικρό χωράφι,επειδή δεν πληρούν τα αυστηρά κριτήρια του "Οργανισμού Φυτικών Ποικιλιών ",ο οποίος ασχολείται μόνο με την έγκριση των τύπων σπόρων που χρησιμοποιούν οι βιομηχανικοί αγρότες ". Πρακτικά, από τώρα και στο εξής, όλα τα φυτά, οι σπόροι, τα λαχανικά και οι καλλιεργητές θα πρέπει να καταγραφούν. "Οι κυβερνήσεις δείχνουν ενθουσιασμένες με την ιδέα να καταγράψουν τους πάντες και τα πάντα", λέει ο Adams.Πόσο μάλλον που "οι μικροκαλλιεργητές θα πρέπει να πληρώνουν και ένα ειδικό φόρο στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία για να καταγράψουν τους σπόρους." Την επεξεργασία των αιτημάτων,τις τυπικές εξετάσεις, τις τεχνικές αναλύσεις, τους ελέγχους, την ονομασιών των ποικιλιών, τα έξοδα για όλα αυτά, θα τα φορτώνονται οι μικροπαραγωγοί, έτσι που να αποτρέπονται ακόμα περισσότερο να καλλιεργούν τη γη.

"Ακόμα και αν αυτός ο νόμος αρχικά θα αφορά μόνο στους μεγαλοαγρότες -λέει ο Adams – δημιουργείται ένα προηγούμενο που ούτως ή άλλως, αργά ή γρήγορα, θα ζητήσουν, και από τους μικρούς γεωργούς να συμμορφωθούν με τους ίδιους τρελούς κανόνες."Μια-παρανοϊκή κυβέρνησης τεχνοκρατών. "Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας ανεξέλεγκτης γραφειοκρατίας", λέει ο Ben Gabel. "Αυτό πουγίνεται είναι ότι δημιουργείται μια νέα σειρά υπαλλήλων της ΕΕ, που πληρώνονται για να μετακινούν βουνά από χαρτιά κάθε μέρα, ενώ ο ίδιος ο νόμος σκοτώνει την καλλιέργεια με σπόρους που παράγουν οι ίδιοι οι αγρότες στις μικρές καλλιέργειες τους και έρχεται κόντρα στο δικαίωμα τους να καλλιεργούν ό, τι θέλουν. " Επίσης, προσθέτει ο Gabel, είναι πολύ ανησυχητικό το ότι παραχωρείται το δικαίωμα αδειοδότησης για όλα τα είδη φυτών κάθε είδους, για πάντα - όχι μόνο για τα κηπευτικά, αλλά και για πρασινάδες, βρύα, λουλούδια, τα πάντα -χωρίς να υποβάλλονται οι αυστηροί αυτοί περιορισμοί στην κρίση του Συμβουλίου.

Και όπως πάντα, ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες: "Το πρόβλημα του νόμου βρίσκεται στον υπότιτλο, όπου αναφέρονται πολλά περί διατήρησης της βιοποικιλότητας και απλοποίηση της νομοθεσίας", λες και ο νέος αυτός μηχανισμός θα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, "στα άρθρα,όμως, του νόμου περιλαμβάνονται τα ακριβώς αντίθετα", προειδοποιεί ο Adams. Ένα παράδειγμα είναι ότι στο σημείο που αναφέρεται με ποιο τρόπο "απλοποιούνται" οι διαδικασίες για τις ερασιτεχνικές ποικιλίες, δεν γίνεται καμία αναφορά στην λεπτομερειακή ταξινόμηση που έχει ήδη κάνει η Defra, το Βρετανικό Υπουργείο Γεωργίας το οποίο δεσμεύτηκε να διατηρήσει τις ερασιτεχνικές ποικιλίες. Στην πραξη, λέει ο Adams, με τη νέα νομοθεσία,οι περισσότεροι από τους παραδοσιακούς σπόρους θα βγουν εκτός νόμου. "Αυτό σημαίνει ότι η συνήθεια να φυλάει ο αγρότης τους σπόρους μιας συγκομιδής για την επόμενη σπορά – ο ακρογωνιαίος λίθος της αειφόρου διαβίωσης - θα θεωρείται εγκληματική πράξη." Επιπλέον, λέει ο Gabel, ο νόμος αυτός "καταργεί τελείως την όποια ανάπτυξη μικρών μποστανιών στον κήπο κατοικιών σε όλη την Ευρωπαϊκή Κοινότητα", ώστε να επωφελούνται τα μονοπώλια που πουλάνε σπόρους.

Και τι κάνουν οι κυβερνήσεις, Adams επιμένει: " Χρόνο με το χρόνο παίρνουν υπό τον έλεγχο τους, και ένα διαφορετικό τομέα, μέχρι να μην υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο ελευθερίας", σε σημείο " που να ζουν οι πληθυσμοί σε ένα καθεστώς δουλείας, μιας παγκόσμιας δικτατορίας ". Ο εφιάλτης φαίνεται πως γίνεται πραγματικότητα ", λέει ο Mike Adams. " Στο εξής, όποιος θέλει να παράγει τη τροφή του, θα θεωρείται εγκληματίας." Αυτό, καταλήγει ο Adams, σημαίνει απόλυτη κυριαρχία στην τροφική αλυσίδα. "Όλες οι κυβερνήσεις επιδιώκουν τον απόλυτο έλεγχο στις ζωές των πολιτών τους." Έτσι, σήμερα, "συνωμοτούν με τις πολυεθνικές εταιρείες, όπως η Monsanto," και είναι αποφασισμένες να απαλλοτριώσουν την πιο στοιχειώδη ελευθερία, δηλαδή, το δικαίωμα να παράγει ο καθένας την τροφή του. "Δεν θέλουν με κανένα τρόπο να υπάρχουν άνθρωποι που να καλλιεργούν οι ίδιοι τη τροφή τους."

πηγή: pergadi.blogspot.gr

Ναι ανόητε, για ένα πάρκο! (αναδημοσίευση)

Είναι τρελοί αυτοί οι Τούρκοι! Σκοτώνονται για ένα παλιοπάρκο, για μερικά δεντράκια ενώ από τη γωνία ξεπροβάλλει μεγαλοπρεπώς η ανάπτυξη με τα δώρα της. Τα Μall της, τα loft της, τους επενδυτές της!

Οι σκέψεις αυτές βασανίζουν τα κυβερνητικά στελέχη στην Ελλάδα που δεν μπορούν να αντιληφθούν πώς είναι δυνατόν ενώ η δυναμική διαμαρτυρία για τη σωτηρία ενός πάρκου πνίγηκε στο αίμα, οι γραφικοί πολίτες αντί να κρυφτούν στα σπίτια τους, βγήκαν κατά χιλιάδες σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις σε δεκάδες τουρκικές πόλεις.

Και ακριβώς επειδή δεν μπορούν να το αντιληφθούν –όπως και άλλοι πολλοί- κάνουν σενάρια συνωμοσίας για το τι κρύβεται από πίσω. Για το ποιό είναι το βαθύτερο νόημα.

Γιατί τα κυβερνητικά στελέχη στην Ελλάδα - και όχι μόνον - δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η καταστροφή του πάρκου Gezi στην πλατεία Ταξίμ για την υλοποίηση των φαραωνικών σχεδίων ανάπτυξης που προωθεί ο Ερντογάν με ΜΑΤ, ξύλο και χημικά - όπως και οι έλληνες όμοιοί του στη χώρα μας - είναι το ιδανικό πεδίο δράσης για να επιβληθεί με τον τσαμπουκά της ανεξέλεγκτης κρατικής βίας, η ξεπερασμένη και ανόητη πρόταση ανάπτυξης που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις αυτονόητες επιταγές της εποχής.

Σας θυμίζει κάτι;

Η πρόταση ανάπτυξης που ο Ερντογάν έχει πάρει επάνω του και την προωθεί προσωπικά (αλήθεια σας θυμίζει κάτι από Ελλάδα;) προβλέπει την καταστροφή του πάρκου Gezi προκειμένου να κατασκευαστεί σε έκταση 35.000 τετραγωνικών μέτρων μια ρέπλικα των παλαιών οθωμανικών στρατώνων που οι αρχές άφησαν να καταρρεύσουν το 1940.

Στο κτήριο που θα οικοδομηθεί προβλέπεται να φιλοξενηθεί εμπορικό κέντρο αλλά και κατοικίες ενώ στην πλατεία Ταξίμ θα γίνουν κυκλοφοριακές ρυθμίσεις με βύθιση των δρόμων που οδηγούν στην πλατεία – σύμβολο της πόλης έτσι ώστε να μην χρησιμοποιείται για την κίνηση των οχημάτων. Αρχιτέκτονες, περιβαλλοντικές οργανώσεις και πολίτες από την πρώτη στιγμή που τα σχέδια είδαν το φως της δημοσιότητας αντέδρασαν στην πρόταση για την καταστροφή του πάρκου αλλά και την κατασκευή της ρέπλικας αφού πρόκειται για μια αρχιτεκτονικά ανόητη πρόταση.

Όπως λένε οι επιστήμονες, για ένα παλαιό - ιστορικό κτήριο νόημα έχει η αναστήλωσή του. Όταν, όμως, το κτήριο δεν υπάρχει, όταν έχει γκρεμιστεί και μετά από δεκαετίες στο ίδιο σημείο έχει διαμορφωθεί ένα πάρκο που χαρακτηρίζει την περιοχή, δεν έχει καμιά λογική η καταστροφή του για την οικοδόμηση ενός αντιγράφου. Για παράδειγμα – και μάλιστα ακραίο γιατί οι Οθωμανικοί στρατώνες δεν συγκρίνονται με τον Παρθενώνα- εάν η Ακρόπολη είχε γκρεμιστεί το 1940, θα είχε κάποιο νόημα η κατασκευή ενός αντιγράφου της το 2013, το οποίο μάλιστα θα λειτουργούσε ως εμπορικό κέντρο και chic κατοικίες; Ασφαλώς και όχι.

Την ίδια άποψη εξέφρασε τον Ιανουάριο και το αρμόδιο Διοικητικό Περιφερειακό Συμβούλιο για την Προστασία της Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς το οποίο απέρριψε την πρόταση καταστροφής του πάρκου για την κατασκευή αντιγράφου των στρατώνων. Παρά την αρνητική εισήγηση η κυβέρνηση Ερντογάν πήγε το θέμα στην Ύπατη Αρμοστεία για την Προστασία των Φυσικών Πόρων η οποία όπως αναμενόταν ανέτρεψε την απόφαση αυτή και ενέκρινε ένα μήνα μετά την ανοικοδόμηση του στρατώνα στο πάρκο Gezi.

Κι ύστερα εμφανίστηκαν οι μπουλντόζες και οι πολίτες που προσπάθησαν να τις σταματήσουν για να υπερασπιστούν το πάρκο και την κοινή λογική. Για να υπερασπιστούν μια άλλου τύπου ανάπτυξη που δεν είναι ταυτόσημη με την καταστροφή αλλά με τη σύνθεση, την προοπτική, την αντίληψη του χώρου και του χρόνου. Για να υπερασπιστούν τις αρχές του κοινωνικού διαλόγου και της κοινωνικής συναίνεσης απέναντι στο παράλογο του «αποφασίζουμε - διατάσσουμε - σκοτώνουμε» γιατί έτσι γουστάρουμε.

Η πρωτοφανής βίαιη αντίδραση των τουρκικών αρχών επιβεβαιώνει ότι αυτό που διακυβεύεται – όπως και σε αντίστοιχες περιπτώσεις στην Ελλάδα- είναι πολύ βαθύ και απόλυτα πολιτικό. Και ναι ανόητε, αυτό είναι το πάρκο Gezi, είναι το δάσος στις Σκουριές, είναι το Ελληνικό, είναι η έκταση του παλιού εργοστασίου Μουζάκη στην Ακαδημία Πλάτωνος.

Βάλια Μπαζού

«Κερδοσκοπώντας από τη φύση»: οι ξένοι ομιλητές στη σχετική συνέλευση του Alter Summit

Η συζήτηση θα γίνει to Σάββατο 8 Ιούνη, 9.30-12.30 το πρωί, και θα συμμετάσχουν ομιλητές από Ρουμανία, Γαλλία, Ιταλία, Φινλανδία και Πορτογαλία όπως γράφει η Κ. Κλοκίτη στην Αυγή της Κυριακής, χθες:

ALTER SUMMIT, εξορύξεις και μεγάλα έργα…

Η Εναλλακτική σύνοδος των Κινημάτων που θα γίνει στην Αθήνα 7 και 8 Ιούνη είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός διότι είναι η πρώτη ευρωπαϊκή συνάντηση οργανωμένων δυνάμεων των «από κάτω» από την αρχή της κρίσης. Είναι η πρώτη κοινή απάντησή μας στον πόλεμο που έχει κηρύξει το κεφάλαιο στις δυνάμεις της εργασίας σε μια πρωτοφανή προσπάθεια του να τα πάρει όλα: εισόδημα, δημόσια κοινά αγαθά, δικαιώματα, αξιοπρέπεια. Εργάζομενοι/ες, νέοι/ες, άνεργοι/ες, μετανάστες και μετανάστριες όλοι όσοι κατοικούμε εδώ και ζούμε από τη δουλειά μας βρεθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα. Γίναμε το πειραματόζωο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού προκειμένου να εγκαταστήσουν πολιτικές αρπαγής, κοινωνικής και οικονομικής διάλυσης και ταυτόχρονα πειθάρχησης και καταστολής. Ταυτόχρονα όμως εδώ γεννήθηκαν οι περισσότερες και πιο οργανωμένες αντιστάσεις και η πιο ριζοσπαστική αριστερά απ’ όλη την Ευρώπη. Οφείλουμε λοιπόν, και το Αλτερ Σάμιτ είναι ένα πρώτο βήμα, να οργανώσουμε περαιτέρω και με διεθνιστικά χαρακτηριστικά την αντίσταση και την αλληλεγγύη.

Oι ξένοι ομιλητές στην συνέλευση με θέμα «Κερδοσκοπώντας από τη φύση»

Στο Αλτερ Σαμιτ θα γίνουν και θεματικές συνελεύσεις. Μια από αυτές έχει τίτλο «Κερδοσκοπώντας από τη φύση». Η συζήτηση θα γίνει Σάββατο 8 Ιούνη 9.30-12.30 το πρωί, στο ΟΑΚΑ και θα επικεντρωθεί στις νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες περί ανάπτυξης μέσω εξορύξεων και μεγάλων έργων και στους αγώνες στην ευρώπη ενάντια σ’ αυτή τη φιλοσοφία της λεηλασίας. Θα μιλήσουν εκπρόσωποι από τις επιτροπές αγώνα Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία, ο Mihnea Blidariu από την καμπάνια «Σώστε τη Rosia Montana” στη Ρουμανία όπου αναπτύχθηκαν αγώνες ενάντια στα ορυχεία χρυσού, η Aurélie Trouvé από την ATTAC Γαλλίας που θα μιλήσει για τους λαϊκούς αγώνες ενάντια σε μεγάλα έργα στη Γαλλία όπως το αεροδρόμιο Notre-Dame-des-Landes, ο Venere Anzaldi από τα σωματεία βάσης COBAS που θα μιλήσει για το κίνημα ΝΟ-TAV (τρένο) στην Ιταλία, ο Hannu Hyvonen από την καμπάνια STOP Talvivaara, στη Φινλανδία, όπου έγινε το μεγάλο ατύχημα στα ορυχεία και η Μαρίσα Ματίας ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο της Κοϊμπρα της Πορτογαλίας που θα μιλήσει για τις εναλλακτικές σ’ αυτή την πολιτική της εμπορευματοποίησης και καταστροφής της φύσης

Όλες οι ειδήσεις για το Alter Summit

"Το Ταξίμ είναι η δική μας πλατεία": Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον τούρκικο λαό.

Σήμερα Δευτέρα 3 Ιουνίου στις 5:30 μ.μ. στην τουρκική πρεσβεία Βασ Σοφίας και Ρηγίλλης.

Έχει παρθεί πρωτοβουλία αριστερών ελληνικών, τουρκικών και κουρδικών οργανώσεων για συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο αδελφό λαό της Τουρκίας.

Ο μικρός Κεμάλ (αναδημοσίευση)

Το γλειφιτζούρι του φασισμού

από Τα Κακώς Κείμενα (http://kakoskeimena.net)

Πάνος Μουχτερός

“Θα δεις τι έχεις να πάθεις”. Λατρεύω να βλέπω τον τρόμο στα πρόσωπα των ανυπεράσπιστων ανθρώπων, όπως διαβάζουν αργά τις απειλές που ξεστομίζουν τα χείλη μου. Να ρουφάω ποσότητες από δύναμη μέσα από τα τρεμάμενα μάτια τους, καθώς με κοιτάνε παρακαλετά κι εύχονται κατά βάθος να μην εννοώ πραγματικά τα όσα λέω και πως κάνω τραβηγμένο χαβαλέ. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή είναι που η ευχαρίστηση μετατρέπεται αυτόματα σε ηδονή. Τότε είναι που διαπιστώνεις ότι υπάρχουν τόσα πλάσματα αδύναμα εκεί έξω, άτομα που θα κάτσουν να τους ρίξεις σφαλιάρες άπειρες, χωρίς καμιά ιδιαίτερη αντίδραση, παρά μόνο για να γυρίσουν και το άλλο τους το μάγουλο, έτσι όπως θα ταπεινώνονται μπροστά στην απόλυτη εξουσία σου. Έτοιμα θύματα που θα γίνουν το μικρό σου παιχνιδάκι για τις βαρετές ημέρες, όταν πλήττεις και θέλεις να δώσεις λιγάκι ενδιαφέρον στη ρουτινιάρικη την καθημερινότητα. Να κάθονται στα γόνατα και να νιώθεις ότι σε προσκυνάνε και προσεύχονται σε εσένα για να δείξεις έλεος, την ώρα που τα φτυσίματά σου μπλέκονται με τα δάκρυά τους και ανακαλύπτεις διαρκώς βαθύτερα ένστικτα και συναισθήματα, που μέχρι πριν αγνοούσες ότι υπήρχαν. Ναι, είναι πρωτόγονα και βίαια, όπως θα πούνε μερικοί ξερόλες επιστήμονες. Η βία δεν είναι όμως απαραίτητα λάθος. Ακόμα και στον εθνικό μας ύμνο την έχουμε για να την τραγουδάμε. Που με βια μετράει τη γη. Έτσι κι εγώ. Μετράω τους άλλους με τη βία που νιώθουν μόλις γνωρίσουν την όψη μου.

Εξάλλου, διδάχτηκα να είμαι ισχυρός και να σκληραγωγούμαι μέσα στο ίδιο μου το σπίτι, πολύ πριν κάτσω στα θρανία της ελεεινής μας εκπαίδευσης. Τότε που ο γέρος μου ερχόταν σουρωμένος και κοπάναγε τη μάνα μου στον τοίχο σαν χταπόδι κι εκείνη μούγκριζε και με κοιτούσε όταν τις έτρωγε με τον ίδιο τρόπο που με κοιτάνε όλα τα μαλακισμένα του κόσμου τόσα χρόνια. Τότε που αναποδογύριζε τα τραπέζια επειδή έπρεπε να γίνει σαφές ότι δεν μπορούσε το φαγητό να είναι μέτριο για έναν άντρα που ξεσκιζόταν όλη τη μέρα στη δουλειά και έφερνε ζεστό ψωμάκι σε αυτό το κωλόσπιτο και πως έπρεπε να πάρουμε όλοι το μάθημά μας για το καθετί εκεί μέσα. Τότε που με έβαλε να κουρέψω με το ψαλίδι τη μεγαλύτερη την αδελφή μου γιατί άργησε ένα βράδυ να γυρίσει πίσω και ξεχάστηκε σε κάποιο από εκείνα τα ξενέρωτα τα πάρτι που έκανε με τις ηλίθιες φίλες της. Τότε που εξοργισμένος, μόλις ήρθαν οι πρώτοι έλεγχοι με τις χαμηλές βαθμολογίες, πήρε όλα της τα σχολικά βιβλία και τα πέταξε από το μπαλκόνι στο δρόμο κι εκείνη έτρεχε με λυγμούς μέσα στα διερχόμενα αυτοκίνητα και τα μάζευε ένα-ένα, κλαίγοντας, καθώς βιβλία και κλάματα έπεφταν στην άσφαλτο ξανά. Μαθήματα αντοχής τα ονομάζαμε όλα αυτά. Με αυτόν τον τρόπο μαθαίναμε να αντέχουμε περισσότερο στις κακουχίες, γινόμασταν σκληροί απέναντι σε κάθε δοκιμασία. Απομακρυνθήκαμε σταδιακά από την πλευρά που βρίσκονταν τα πρόβατα, οι αμνοί και η σιωπή τους. Πήγαμε με το μέρος των λύκων. Και η δύναμή μας ακούστηκε στα πέρατα σαν ουρλιαχτό.

Τι να μου διδάξουν μετά από όλα αυτά τούτοι εδώ οι ανόητοι οι δασκαλίσκοι. Χαμπάρι δεν παίρνουν για όσα γίνονται κάτω από τη μύτη τους. Θρονιάζονται στη μικρή τους τη θεσούλα, ίσα-ίσα για να βγάλουν την ύλη και μετά εξαφανίζονται. Εμείς μένουμε όμως πίσω και επιβάλλουμε τη γνώση σαν αληθινοί ήρωες. Κρυβόμαστε μέσα στις τουαλέτες και ξάφνου εμφανιζόμαστε για μια ακόμα ένδοξη επίθεσή μας στα ανυποψίαστα παιδάκια που χασκογελάνε και στέλνουν γελοία μηνύματα στα ακριβά κινητά που τους πήρε δώρο η μαμάκα τους. Και τα παίρνουμε και τα σπάμε και τα κάνουμε χίλια κομμάτια για να καταλάβουν τα βλαμμένα ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ΥΛΗ και ότι οι άνθρωποι ξεπέφτουν γιατί έχουν χάσει την επαφή τους με την ουσία. Τους δείχνουμε το δρόμο προς την ελευθερία, το κάνουμε για το καλό τους, που να πάρει, θα έρθει μια μέρα που θα μας ευχαριστούν για όλες τις δοκιμασίες αυτές. Ναι, έπρεπε να διαδώσω παντού το βίντεο με την Αλεξάνδρα που έκατσε εχτές στα κρυφά και πηδήχτηκε στο γυμναστήριο του σχολείου, έπρεπε να γίνει αυτό για να νιώσει τις συνέπειες που έχουν οι λάθος επιλογές στη ζωή μας και ότι η πουτανιά πρέπει να θεραπεύεται στην αρχή της. Αυτό ήταν το σχέδιο εξαρχής, δοκιμάσαμε τη συναίνεσή της, είπε ναι σε όλα και στο πήδημα και στη βιντεοσκόπηση, έτοιμη δηλαδή για την πιάτσα αύριο, μεθαύριο. Και την ώρα που χτυπιόταν πάνω στα στήθη μου και με έγδερνε και νόμιζε ότι μπορούσε να με πονέσει, ένιωθα ότι είχα πράξει όπως ο καλύτερος πατέρας στη γη. Κλάψε, παιδί μου.

Είναι στιγμές που νιώθω ότι όλα αυτά είναι μέρος μιας επανάστασης. Ότι πάμε ενάντια σε ένα σύστημα σάπιο, σιχαμένο, που αδυνατεί να προστατέψει τα παιδιά του. Αυτοπροστατευόμαστε. Καθαρίζουμε την μπόχα. Και δεν κωλώνουμε να το διαδώσουμε παντού. Να το γράψουμε τις νύχτες στους τοίχους με συνθήματα. ΑΛΒΑΝΟΣ ΚΑΛΟΣ, ΜΟΝΟ ΝΕΚΡΟΣ. Τι κοιτάς έτσι, ρε; Ναι για τη φάρα σου μιλάω, έχετε μολύνει τον ιερό τούτο τόπο, αναπνέουμε βρώμα εξαιτίας σας, τι κι αν γεννήθηκες εδώ ρε σπασίκλα, Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι, κι εσύ μπάσταρδος γεννήθηκες και μπάσταρδος θα μείνεις, βάλτο καλά μέσα στο βρασμένο μυαλό σου. Τι με νοιάζει που το σόι σου όλο κουβαλήθηκε εδώ και δουλεύετε δήθεν για το καλό της χώρας, άσε τις δικαιολογίες και άκου. Από εδώ και πέρα θα ακούς μόνο και δεν θα μιλάς. Οι καταστάσεις αλλάξανε. Παίρνουμε τη χώρα μας πίσω. Η αρχή γίνεται από αυτό εδώ το σχολειό. Γι’ αυτό βλέπεις και αυτά τα ωραία τατουάζ επάνω στα γυμνασμένα μπράτσα μας. Είμαστε οι στρατιώτες της Οργής, είμαστε οι σύγχρονοι 300 του Λεωνίδα, που να ξέρεις εσύ από αυτά, εσύ δεν έχεις ιστορία, εσύ ήσουν ποντίκι που κρυβόταν στις σπηλιές για αιώνες και ήρθες τώρα να φας από το τυράκι το δικό μου και των αδελφών μου. Αλλά σήμερα πιάστηκες στη φάκα, έτσι όπως σε έχουμε δέσει και σε ρίχνουμε στην κατηφόρα να κυλιέσαι, ψοφίμι ψόφιο. Πολύ γουστάρω να σε πιάσουμε όλοι έτσι και να σε πετάξουμε στη θάλασσα, να δούμε αν θα μπορέσεις να ζητήσεις ξανά πίσω τη χώρα μας. ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ!

Μπαίνει, επιτέλους, μια τάξη. Ακόμα και στην ίδια την τάξη. Πόσο εκνευρίστηκα τις προάλλες με εκείνη την ηλίθια την καθηγήτρια που τόλμησε να μας πει τους στίχους εκείνου του πούστη που ούτε το όνομά του δεν θέλω να πω και που είχε για τίτλο τον Κεμάλ. Αν είναι δυνατόν, πήγε να μας διδάξει κάτι που είχε μέσα το φονιά των παππούδων μας, υποτίμησε τόσο πολύ τη δύναμή μας, μας έκανε να αισθανθούμε λαός ηττημένος. Έπρεπε να αναλάβω για μια ακόμη φορά το βάρος και την ευθύνη που μου αναλογούσε. Την περιμέναμε μετά το σχόλασμα και αφού φρακάραμε τις πόρτες, μπούκαρα στο γραφείο της και, χωρίς να το καταλάβει, της έβαλα το μαχαίρι στον ευαίσθητο λαιμουδάκο της. Ο ιδρώτας της έσταζε μέχρι κάτω κι έτρεμε γνωρίζοντας ότι δεν αστειευόμουν. Της είπα να ανοίξει το στοματάκι της κι έβαλα μέσα την κοφτερή λεπίδα για να μην μπορεί να το κλείσει και να μένει έτσι, εκεί, με την αίσθηση του φόβου μόνιμα ανάμεσα στα δόντια της. Έκανα σήμα στα υπόλοιπα αδέλφια και ξεκουμπώσανε τα παντελόνια τους. Τη γυρίσαμε μπρούμυτα και όλοι ανακουφιστήκαμε πάνω στο πρόσωπό της. Έτσι, καθώς είχε σχεδόν λιποθυμήσει έπρεπε να ολοκληρώσω την επική αυτή νίκη με το στίγμα του μαχητή. Έπρεπε να της υπενθυμίσω ποιος είμαι. Από που ερχόμουν. Από ποια οικογένεια. Με ποιες αξίες. Με ποια ιδανικά. Για να μη με ξεχάσει ποτέ. Και πήρα το μαχαίρι. Και ξέσκισα τα ρούχα της. Και χάραξα λέξεις πάνω στη γυμνή πλάτη της. Σκάλισα μέσα στο αίμα την υπογραφή μου.

Φασίστας από κούνια.