Εξάρχεια:Διακίνηση ιδεών και όχι ουσιών

Από την εφημερίδα Καθημερινή

του ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΧΑΡΜΠΗ 

Η φωνή της αντηχούσε δυνατή και σίγουρη στον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους. Αντανακλούσε πάνω στους τοίχους των παλιών πολυκατοικιών, τρυπούσε τις φυλλωσιές των δέντρων, ήταν παρούσα και αφυπνίζουσα μέχρι αργά το βράδυ κι όμως κανείς δεν βγήκε να διαμαρτυρηθεί. Μάλλον γιατί ήταν ήδη όλοι κάτω στο δρόμο, καθισμένοι στα πεζούλια και οι πιο πολλοί όρθιοι ακούγοντας προσεκτικά την Ολια Λαζαρίδου καθώς εκείνη ερμήνευε την «Γυναίκα της Ζάκυθος».

Ηταν μια όμορφη βραδινή εκδήλωση αυτή στο στενό -αλλά πάντα δραστήριο- δρομάκι των Εξαρχείων, οργανωμένη από τους κατοίκους και την εξαιρετική ηθοποιό που συμμερίζεται πλήρως τους σκοπούς και το έργο τους. Σε μια γειτονιά που ο πολύς κόσμος θεωρεί υποβαθμισμένη, επικίνδυνη ίσως (εν πολλοίς λόγω και τελείως αστήριχτων ιδεοληψιών) και πάντως περίπου παρατημένη από τις αρμόδιες αρχές, οι κάτοικοι έχουν αναλάβει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια δράση. Πρώτα καθάρισε η πλατεία λίγο παρακάτω.

Εκεί που το εμπόριο και η χρήση ναρκωτικών ήταν μόνιμο θέαμα, συγκεντρώνονται τώρα καθημερινά εκατοντάδες νέοι άνθρωποι κουβεντιάζοντας, πίνοντας μπίρες ή ιδρώνοντας γύρω από την μπασκέτα της γωνίας. Παραπάνω όμως στον ανηφορικό και αρκετά σκοτεινό πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους το πρόβλημα συνεχίζονταν. Εμποροι ναρκωτικών άνετα κυκλοφορούσαν και συνέχιζαν τις δραστηριότητές τους δίπλα στα μικρά μαγαζιά και τις πόρτες των σπιτιών.

Ενα τρίμηνο περίπου πριν μια χούφτα κατοίκων, διαφόρων ηλικιών, αποφάσισαν να σταματήσουν απλά να κοιτούν. Με επιμονή και καθημερινή παρουσία κατάφεραν ειρηνικά να διώξουν τα ναρκωτικά από τη γειτονιά τους και να δείξουν στους υπόλοιπους πως η συλλογική δράση και η αποφασιστικότητα μπορούν να φέρουν πραγματικά αποτελέσματα. Μέρα με τη μέρα ο πεζόδρομος μετατρέπεται από χώρο διακίνησης ουσιών σε χώρο διακίνησης ιδεών και αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Σε αυτό το πλαίσιο έγινε και η παράσταση του έργου του Διονύσιου Σολωμού, εχθές το βράδυ, αυτό το μήνυμα ήθελαν και όλοι οι συντελεστές να περάσουν. Μπορεί η στενότητα του χώρου να μην άφησε πολλούς να δουν από κοντά την Ολια Λαζαρίδου (περιορίστηκαν μόνο να την ακούν και αυτό είχε τη δική του ξεχωριστή γοητεία) όμως σημασία έχει πως ήταν όλοι εκεί. Παρόντες.