Πλέον x Πλέον = Επιπλέων (αναδημοσίευση)

από το Φαούδι

Δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος πλέον.

Πλέον συνήθισα στις συνεχόμενες "νέες" τραγωδίες στο Αιγαίο, στις λίστες θυμάτων και στους τραγικούς απολογισμούς. Στις μισοβυθισμένες βάρκες, στις εικόνες ανθρώπων τυλιγμένων σ' αλουμινόχαρτα, στα μπουλούκια των ταλαιπωρημένων που περιφέρονται στους δρόμους της πόλης, στους λόφους παπλωμάτων και πραγμάτων που κάνουν κατάληψη σε σκιερές κι απάγκιες γωνιές. Έτσι είναι πια.

Πλέον συνήθισα τους οικονομικούς όρους ως μονάδα μέτρησης σκοπιμότητας, απόδοσης, χρησιμότητας, αξίας, συμμόρφωσης, αλληλεγγύης, ανάπτυξης, προόδου, δικαίου. Η ίδια μονάδα μετρά τόσα πολλά και διαφορετικά (;) πράγματα. Έτσι είναι πια.

Πλέον συνήθισα τη θεϊκή δοξασία της τύχης. Ή για να είμαι πιο ακριβής, της τύχης ΜΟΥ. "Δόξα τω Θεώ" και "πάλι καλά" να λέω, επειδή γεννήθηκα στις συγκεκριμένες γεωγραφικές συντεταγμένες (και όχι λίγο δεξιότερα ή λίγο πιο κάτω), στους συγκεκριμένους γονείς. Επειδή βρήκα δουλειά, επειδή είμαι καλά και όχι άρρωστη. Έτσι είναι πια.

Πλέον συνήθισα τη γκρίνια. Των άλλων και τη δική μου.

Πλέον συνήθισα την αναγκαιότητα των περιορισμών, το δεδομένο των ελλείψεων στην υγεία, την παιδεία, την ελευθερία, τη χαρά, την ομορφιά, την αισθητική, την τέχνη, το διάλογο, την ελπίδα. Έτσι είναι πια.

Πλέον συνήθισα τις διαδηλώσεις, τα συνθήματα, τις πορείες, τους καπνούς, τους παραταγμένους και τις παρατάξεις, τα αρκτικόλεξα, τα πανό και τις αφίσες.

Πλέον συνήθισα τα ιδεολογικό ασυμβίβαστο της πραγματικότητας. Το διαχωρισμό της πράξης από την πρόθεση, την επιθυμία, τη θέληση. Ένας διαχωρισμός που καθίσταται θεμιτός από την ανάγκη. Έτσι είναι πια.

"Και πάλι καλά!" - να λέω;....