Έκοψαν το νερό στους Γιατρούς του Κόσμου στην Αθήνα !

Σε ξαφνική διακοπή της υδροδότησης του κτιρίου των Γιατρών του Κόσμου στην Αθήνα προχώρησε η ΕΥΔΑΠ. Σύμφωνα με την οργάνωση, η διακοπή έγινε χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση λόγω καθυστέρησης πληρωμής του τελευταίου λογαριασμού νερού του κτιρίου που εδρεύει στην οδό Σαπφούς 12, όπου στεγάζονται τα γραφεία της Οργάνωσης αλλά και τα 2 μεγαλύτερα προγράμματα του φορέα, το Ανοιχτό Πολυϊατρείο και ο Ξενώνας Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο.

«Η αδυναμία πληρωμής του εν λόγω λογαριασμού οφείλεται αποκλειστικά στην μεγάλη καθυστέρηση καταβολής του ποσού που λαμβάνουν οι Γιατροί του Κόσμου ως χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων, προκειμένου να μπορούν να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα ενός Ξενώνα», σημειώνει η οργάνωση.
 
Ως επακόλουθο αυτού του γεγονότος είναι η προσωρινή διακοπή λειτουργίας τόσο του ξενώνα όπου φιλοξενούνται 70 άτομα μεταξύ των οποίων και 20 ανήλικα παιδιά όσο και του Ανοιχτού Πολυιατρείου των Γιατρών του Κόσμου, το οποίο περιθάλπει ημερησίως 100-150 ασθενείς.
 
Παράλληλα, τονίζουν πως η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αρνήθηκε την υπαγωγή των ΓτΚ σε ειδικό κοινωνικό τιμολόγιο που προβλέπεται για Οργανώσεις Αρωγής με το τυπικό πρόσχημα πως οι Γιατροί του Κόσμου δεν αποτελούν με βάση το νόμο φιλανθρωπική οργάνωση.
 
«Οι ΓτΚ εκφράζουμε την εντονότατη διαμαρτυρία μας για αυτή την πρωτοφανή και ανάλγητη πράξη που στερεί – έστω και προσωρινά - την Αθήνα από ένα Κοινωνικό Ιατρείο που προσφέρει στους πιο ευπαθείς και αδύναμους πληθυσμούς δωρεάν Ιατρική και Φαρμακευτική περίθαλψη από εθελοντές Γιατρούς, αλλά και που καταδικάζει απροστάτευτα παιδιά και μητέρες να παραμείνουν στο κέντρο της Αθήνας χωρίς ένα βασικό κοινωνικό αγαθό όπως είναι το νερό», καταλήγει η ανακοίνωση.

Πηγή: Alter Thess

Ισλανδία: Ο άλλος δρόμος του χρέους

Είναι τρελοί αυτοί οι Ισλανδοί; Όχι απλώς αρνήθηκαν να πληρώσουν το χρέος που τους φόρτωσαν οι τράπεζες, όχι μόνο έριξαν με μαζικές διαδηλώσεις την κυβέρνηση που τους έμπλεξε σε αυτή την περιπέτεια, αλλά απέφυγαν και την κόλαση με την οποία απειλούνται όσοι "διασώζονται". Η οικονομία τους έχει ανακάμψει, όπως παραδέχονται πλέον με θλίψη οι οίκοι αξιολόγησης ενώ επιμένουν να βγάζουν τη γλώσσα στις διεθνείς αγορές κουρεύοντας ακόμη και το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών.

Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την περασμένη εβδομάδα το αξιόχρεο της Ισλανδίας σε διαβαθμισμένο επίπεδο με σταθερή προοπτική και αναγκάσθηκε να παραδεχτεί ότι η "ανορθόδοξη πολιτική της χώρας για την αντιμετώπιση της κρίσης" αποδίδει. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι οι Ισλανδοί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. που επιμένει στις "ορθόδοξες" λύσεις του νεοφιλελευθερισμού.

Η μικρή νησιωτική χώρα του Βορρά κατέκτησε ξανά την προηγούμενη εβδομάδα μια θέση στη διεθνή ειδησεογραφία. Επικαλούμενο στοιχεία της Ισλανδικής Ένωσης Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών, το πρακτορείο Bloomberg μετέδωσε πως οι -εθνικοποιημένες πια- τράπεζες της Ισλανδίας διέγραψαν δάνεια των νοικοκυριών που αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ μειώνοντας έτσι το βάρος του χρέους για περισσότερο από το ένα τέταρτο του τοπικού πληθυσμού.

"Μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα ότι η Ισλανδία κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στη διαγραφή χρέους νοικοκυριών. Η χώρα έκανε ό,τι χρειαζόταν σε μία κρίση ακολουθώντας τα εγχειρίδια. Οποιοσδήποτε οικονομολόγος θα συμφωνούσε" δήλωσε ο οικονομολόγος Λαρς Κρίστενσεν αποδεικνύοντας έτσι ότι οι Ισλανδοί, εκτός από τόλμη, διαθέτουν και χιούμορ.

Με στόχο την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας έκρινε επίσης παράνομα τα δάνεια που συνδέονται με ξένα νομίσματα, με αποτέλεσμα τα νοικοκυριά να μην χρειάζεται πλέον να καλύπτουν τις απώλειες από την υποτίμηση της ισλανδικής κορώνας. Χωρίς τη διαγραφή του χρέους, οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα λύγιζαν από το βάρος των δανείων τους μετά την εκτόξευση του χρέους στο 240% των εισοδημάτων το 2008.

Το Bloomberg αναγνωρίζει την αποτελεσματικότητα των μέτρων που πήρε η Ισλανδία για να ξεπεράσει την κρίση του 2008, όταν οι τράπεζές της προχώρησαν σε χρεωκοπία για το ποσό των 85 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η ισλανδική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 6,7% το 2009, αλλά σημείωσε ανάπτυξη 2,9% το 2011 και θα αναπτυχθεί κατά 2,4% φέτος και το 2013, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ, ενώ οι υπόλοιπες χώρες του διεθνούς οργανισμού προβλέπεται να αναπτυχθούν μόνο κατά 1,6%.

Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την περασμένη εβδομάδα το αξιόχρεο της Ισλανδίας σε διαβαθμισμένο επίπεδο με σταθερή προοπτική και αναγκαστικέ να παραδεχτεί ότι η "ανορθόδοξη πολιτική της χώρας για την αντιμετώπιση της κρίσης" αποδίδει. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι οι Ισλανδοί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. που επιμένει στις "ορθόδοξες" λύσεις του νεοφιλελευθερισμού.

Ωστόσο η προσέγγιση της Ισλανδίας για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν εξαρχής αιρετική, καθώς τα συμφέροντα των δανειστών δεν υπερίσχυσαν των αναγκών του λαού. Μόλις τον Οκτώβριο του 2008 έγινε φανερό ότι οι τράπεζες της χώρας δεν ήταν δυνατό να σωθούν, η κυβέρνηση παρενέβη, θωράκισε τους εγχώριους τραπεζικούς λογαριασμούς και άφησε τους διεθνείς πιστωτές μετέωρους.

Η κεντρική τράπεζα εισήγαγε ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων για να σταματήσει το ξεπούλημα της κορώνας και δημιουργήθηκαν νέες κρατικά ελεγχόμενες τράπεζες από τα κατάλοιπα των χρεωκοπημένων τραπεζών. Οι κοινωνικές δαπάνες δεν θυσιάστηκαν στο βωμό της λιτότητας. Παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα και τελικά λειτούργησαν ως μοχλός ανάπτυξης.

Ολα αυτά δεν έγιναν επειδή η χώρα διέθετε μια φωτισμένη πολιτική και οικονομική ηγεσία. Ήταν αποτέλεσμα μιας κοινωνικής εξέγερσης που έριξε την κυβέρνηση της κρίσης και διαμόρφωσε το πολιτικό πλαίσιο για τις μετέπειτα διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Τον Ιανουάριο του 2009 οι μαζικές διαδηλώσεις μπροστά στο κοινοβούλιο προκάλεσαν την πτώση της κυβέρνησης την και προκήρυξη εκλογών.

Έπειτα από συμφωνία με τους δανειστές, η κυβέρνηση κατέθεσε νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι Ισλανδοί θα πλήρωναν το χρέος της ιδιωτικής τράπεζας Landsbanki για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο. Νέες μαζικές διαδηλώσεις ανάγκασαν τον πρόεδρο της χώρας να αρνηθεί να θέσει σε ισχύ τον νόμο και να αποδεχτεί το λαϊκό αίτημα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με το θέμα.

Τον Μάρτιο του 2010 το δημοψήφισμα πραγματοποιείται και καταλήγει σε μια συντριπτική νίκη του "Όχι" με ποσοστό 93%. Ακολουθεί δικαστική έρευνα και γίνονται συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών. Αρκετοί τραπεζίτες εγκαταλείπουν τη χώρα. Για να διερευνηθούν τα αίτια της κρίσης, συγκροτείται μια ανεξάρτητη επιτροπή και εκλέγεται συντακτική συνέλευση για να θεσπίσει το νέο Σύνταγμα της χώρας. Το 25μελές σώμα συγκροτείται τον περσινό Φεβρουάριο και αρχίζει να διαμορφώνει το νέο Σύνταγμα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις συστάσεις συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.

Στο οικονομικό πεδίο η κυβέρνηση προχωρεί στην υποτίμηση του εθνικού νομίσματος και επιβάλλει ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμάται έναντι του δολαρίου κατά 50% ενώ σύντομα περιορίζεται στο 30% με περαιτέρω ρυθμούς μείωσης. Οι ιδιωτικές τράπεζες αφήνονται να χρεωκοπήσουν και στη συνέχεια εθνικοποιούνται χωρίς να χαθούν οι αποταμιεύσεις των Ισλανδών πολιτών. Τα δάνεια μεταφέρονται στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά μειώνεται και το ονομαστικό ύψος των δανείων εξαιτίας της υποτίμησης. Παράλληλα οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνωρίζουν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεωκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού.

Ακόμη και ο συντηρητικός Economist παραδέχεται ότι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας αποκαλύπτει πως "το επιπλέον κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεωκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία 'έσωσε' τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%". Και φυσικά αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό ανεργίας στην "υπάκουη" Ιρλανδία είναι διπλάσιο από εκείνο της Ισλανδίας.

Η σύγκριση των περιπτώσεων των δύο νησιωτικών χωρών αναγκάζει και την "Daily Telegraph" να καταλήξει σε παρόμοιο συμπέρασμα για τα ευεργετικά αποτελέσματα της απειθαρχίας: "Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι, αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές".

Πηγή: Εφημερίδα Αυγή 26/02/2012

Δήλωση – Ντροπή μέλους της ΝΔ: Θα κάνω τους μετανάστες χρωμοσαμπουάν !

Σοκ προκαλεί το μήνυμα που δημοσιοποίησε στο Facebook (αλλά εν συνεχεία κατέβασε την ανάρτηση), με αφορμή την εγκατάσταση κέντρου υποδοχής μεταναστών σε στρατόπεδο της Κοζάνης, από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, περιφερειακός σύμβουλος της Δυτικής Μακεδονίας Στέφανος Τοπαλίδης.

Ο Στέφανος Τοπαλίδης, σύμβουλος της πλειοψηφίας με το συνδυασμό του Δακή (φωτο) και μέλος της Νέας Δημοκρατίας – σε σχετική συζήτηση για το θέμα- ανέφερε ότι «κάποιοι κατάφεραν να κάνουν σαπούνι, εγώ με μερικούς έγχρωμους θα κάνω χρωμοσαμπουάν».

Είναι πια φανερό ότι το αντικομμουνιστικό παραλήρημα του κ. Σαμαρά και πολλών στελεχών της Ν.Δ. ενθάρρυνε όλα τα φασιστικά υβρίδια του κόμματός του να βγούν από το σκοτάδι. Προφανώς έπεται συνέχεια.

Όπως δημοσιεύει το alterthess.gr, το επίμαχο post ήρθε στο φως χάρη σε τοπικά ΜΜΕ, που ενημερώθηκαν από χρήστες του δημοφιλούς site κοινωνικής δικτύωσης. Μιλώντας στο δελτίο του ΣΚΑΪ, o ίδιος δήλωσε ότι δεν είναι φασίστας και σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ωστόσο μίλησε για ρύθμιση που έχει καθαρά προεκλογικό χαρακτήρα και γίνεται με πρόχειρο τρόπο.

Στον Τοπαλίδη απάντησε (χωρίς να τον κατονομάσει) η υπεύθυνη για τον τομέα της Μετανάστευσης στη Νέα Δημοκρατία Φωτεινή Πιπιλή συστήνοντας απλά να είναι πιο προσεκτικός σε ό,τι λέει !!! Να θυμίσουμε τις παλαιότερες δηλώσεις της Πιπιλή για τους μετανάστες. 

«Αθηναίοι! Κυψελιώτες! Πατησιώτες! Κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, κάτοικοι της Ομόνοιας, της 3ης Σεπτεμβρίου, της Αττικής, της Λιοσίων, ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ! Δεν θα γίνουμε η χωματερή της Αθήνας…» .

και αλλού: "Όμως, οι πολίτες του κέντρου της Αθήνας  ΈΝΑ απαιτούν!  Να δουν, επιτέλους, να γίνεται κάτι: Αστυνόμευση, Αστυνόμευση, Αστυνόμευση.  Άμεση απέλαση, Άμεση υπογραφή διακρατικών συμφωνιών επαναπροώθησης λαθραίων μεταναστών."

Αυτό το πρόσωπο όρισε ο Αντωνάκις υπεύθυνο για το μεταναστευτικό.

Τα γενόσημα φάρμακα

Οι συζητήσεις που διεξήχθησαν όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή τα γενόσημα φάρμακα -κυρίως όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους – είχαν όλα τα χαρακτηριστικά των συζητήσεων της τελευταίας περιόδου για όλα τα σημαντικά θέματα που μας απασχολούν. Πλήρης αποπροσανατολισμός από την πραγματική ουσία του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την περαιτέρω πρόσδεση της χώρας σε υπερεθνικά κέντρα μέσω της εισαγωγής του «χαμηλού κόστους» φαρμάκων και βέβαια τη μετακύλιση του κόστους θεραπείας από τα ασφαλιστικά ταμεία στον ασθενή.

Αλλά ας προσπαθήσουμε να φωτίσουμε ελάχιστα το σκοτεινό κόσμο του φαρμάκου.

Τι είναι τα γενόσημα φάρμακα;

Οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες όταν θέτουν ένα φάρμακο στην κυκλοφορία φροντίζουν να πατεντάρουν τη σύνθεση της πρώτης ύλης και τον τρόπο παραγωγής του φαρμάκου, εξασφαλίζοντας για 20 χρόνια την αποκλειστική χρήση του, χωρίς να αποκλείεται να προσπαθούν να επεκτείνουν αυτό το χρονικό διάστημα με επιμέρους πατέντα που αφορούν μικρές τροποποιήσεις στη σύνθεσή του.

Όταν παρέλθει ο χρόνος προστασίας οποιαδήποτε φαρμακευτική εταιρεία έχει τη δυνατότητα να παράγει το ίδιο ακριβώς φάρμακο. Αυτά τα φάρμακα ονομάζονται αντίγραφα ή γενόσημα. Συνήθως όταν λήγει η προστασία, το ίδιο φάρμακο γίνεται φθηνότερο αφού πια δεν υπάρχει μονοπώλιο. Όμως συνεχίζει να διατηρεί το μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά αφού μετά από 20 χρόνια αποκλειστικής χρήσης οι γιατροί το έχουν συνηθίσει. 

Κυκλοφορούν γενόσημα φάρμακα στην Ελλάδα;

Γενόσημα κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά εδώ και δεκαετίες. Τόσο εισαγόμενα από εταιρείες του εξωτερικού όσο και παραγόμενα από την ελληνική βιομηχανία που  διαχρονικά αποτελούσε έναν δυναμικό κλάδο, παρά τα συστηματικά εμπόδια που έθετε η διεθνής νομοθεσία που κατά βάση υποστηρίζει τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών. Όπως είναι γνωστό οι τιμές των φαρμάκων στην Ελλάδα καθορίζονται αγορανομικά από το κράτος και δεν είναι ελεύθερες. Για τα πρωτότυπα πολυεθνικά η τιμή καθορίζεται στο μέσο όρο των τριών φθηνότερων τιμών που κυκλοφορούν στην Ευρώπη, ενώ για τα γενόσημα η τιμή καθοριζόταν για δεκαετίες στο 80% της τιμής του πρωτοτύπου, καθιστώντας την Ελλάδα μία από τις χώρες με το φθηνότερο φάρμακο στην Ευρώπη, κάτι που ποτέ δεν ειπώθηκε από τα ΜΜΕ. [1]

Πως γίνεται η αγορά ενός φαρμάκου στην Ελλάδα;

Τα φάρμακα χωρίζονται σε μη συνταγογραφούμενα που τα αγοράζει κανείς από το φαρμακείο, δεν αποζημιώνονται από τα ταμεία και επιτρέπεται η διαφήμισή τους (όλοι βλέπουμε αντίστοιχες διαφημίσεις στα ΜΜΕ) και σε συνταγογραφούμενα που αποτελούν και την πλειοψηφία των φαρμάκων που καταναλώνει ένας ασθενής. Για αυτά απαιτείται ιατρική συνταγή. Όσον αφορά αυτά που βρίσκονται υπό προστασία, η επιλογή τους είναι μονόδρομος από το γιατρό. Για τα γενόσημα, επειδή απαγορεύεται η διαφήμιση, αυτός που επιλέγει τελικά ποιο φάρμακο θα δοθεί στον ασθενή είναι ο γιατρός. Αυτό δικαιολογεί και την πλειοδοσία παροχών προς το γιατρό (ταξίδια, δώρα κλπ) προκειμένου αυτός να επιλέξει το φάρμακο μιας συγκεκριμένης εταιρείας. 

Να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει κρατικός οργανισμός ιατρικής ενημέρωσης. Η ιατρική ενημέρωση γίνεται μόνο από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες που έχουν έτσι τη δυνατότητα να προβάλουν την αποτελεσματικότητα του προϊόντος τους ενώ φυσικά υποβαθμίζουν στο γιατρό τις όποιες πιθανές παρενέργειες. [2] 

Είναι τα γενόσημα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία;

Θεωρητικά τα γενόσημα είναι από τα πλέον ασφαλή αφού μπαίνουν στην αγορά μετά από 20 και πλέον χρόνια κυκλοφορίας του πρωτοτύπου, με αποτέλεσμα τουλάχιστον οι παρενέργειές τους να έχουν προλάβει να γίνουν γνωστές.[3] Σε αντίθεση με τις καινούργιες ουσίες που εισάγουν οι πολυεθνικές προκειμένου να αντισταθμίσουν τις οικονομικές απώλειες από την κυκλοφορία των γενοσήμων. Όμως το ερώτημα της ασφάλειας στα κυκλοφορούντα φάρμακα, πρωτότυπα ή γενόσημα, είναι το ίδιο που μπορεί να απευθύνει κανείς για όλα τα βασικά καταναλωτικά προϊόντα. Από σοκολάτες και χυμούς μέχρι μακαρόνια ή όσπρια. Η λογική συμπίεσης του κόστους και αύξησης του κέρδους κάθε εταιρείας μπορεί να οδηγήσει σε παρατράγουδα. Για αυτό το λόγο φάρμακα πολύ χαμηλού κόστους μπορεί να υποκρύπτουν νοθεία στην πρώτη ύλη ή ελλιπή μέτρα  ασφαλούς συσκευασίας, χωρίς να σημαίνει αντίθετα ότι τα φάρμακα υψηλού κόστους μπορεί να είναι απολύτως ασφαλή. Σε αυτή την περίπτωση είναι αναγκαία η ύπαρξη σοβαρών ελεγκτικών μηχανισμών σε όλες τις φάσεις από την παραγωγή (που για τις μεγάλες πολυεθνικές γίνεται σε χώρες της Ασίας) μέχρι την κατανάλωση. 

Ο ρόλος του ΕΟΦ.

Ο αρμόδιος ελεγκτικός μηχανισμός για τη χώρα μας είναι ο ΕΟΦ. (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων). Ακόμα και εάν αντιπαρέλθουμε  τα κλασσικά φαινόμενα διαφθοράς που αγγίζουν όλους τους οργανισμούς του Δημοσίου, ο ΕΟΦ σαν ελεγκτικός μηχανισμός είναι παντελώς ανεπαρκής. Τόσο γιατί είναι αποδυναμωμένος από στελεχιακό δυναμικό αλλά και για λόγους που παραπέμπουν αποκλειστικά στην πολιτική βούληση. Για παράδειγμα, η εισαγωγή πρώτων υλών, παραγωγή και διάθεση ομοιοπαθητικών φαρμάκων στη χώρα μας είναι παντελώς ανεξέλεγκτη αν και χιλιάδες ασθενείς τα χρησιμοποιούν. Το ίδιο συμβαίνει και για πολλά σκευάσματα που υποτίθεται ότι δίδονται για διάφορες ενδείξεις (φυτικά, αντιβηχικά, αδυνατίσματος  κλπ), που αν και διατίθενται από φαρμακεία ή μέσω εταιρειών τελεμάρκετινγκ δεν έχουν άδεια κυκλοφορίας από τον ΕΟΦ (μία επίσκεψη υποψιασμένου καταναλωτή στον πάγκο ενός φαρμακείου αρκεί για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές). Έτσι παραμένει ζητούμενο εάν οι υπάρχουσες υπηρεσίες επαρκούν ώστε να ελεγχθεί πλήρως η ποιότητα, πολύ δε περισσότερο, η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων. 

Ο νέος νόμος για την υγεία

Δύο είναι οι βασικές κατευθύνσεις του νέου νόμου για την υγεία, όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή. 

-Ο γιατρός δεν θα συνταγογραφεί συγκεκριμένο φάρμακο αλλά τη δραστική ουσία του φαρμάκου. 

Ο φαρμακοποιός υποχρεούται να χορηγήσει στον ασθενή το φθηνότερο που κυκλοφορεί στην αγορά και που θα είναι αυτό που θα αποζημιώνεται κατά ένα ποσοστό από τα ασφαλιστικά ταμεία. Εάν ο ασθενής επιθυμεί άλλο φάρμακο ίδιας δραστικής ουσίας, αλλά ακριβότερο, θα πληρώνει τη διαφορά από την τσέπη του.

Δημιουργούνται έτσι για πρώτη φορά –όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή- ασθενείς δύο ταχυτήτων. Αυτοί που έχοντας χρήματα μπορούν να αγοράσουν το σκεύασμα της αρεσκείας τους και αυτοί που μη δυνάμενοι θα αρκούνται σε φάρμακα χαμηλού κόστους. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με τα ιδιωτικά νοσοκομεία στα οποία καταφεύγουν όσοι έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Άλλωστε στα δημόσια νοσοκομεία το φάρμακο χαμηλού κόστους έχει ήδη μπει με τη διαδικασία των διαγωνισμών. Για παράδειγμα σε διαγωνισμό για 23 σκευάσματα, τα 9 κατοχυρώθηκαν στην Ισραηλινών συμφερόντων ΤEVA και 4 στην αμερικάνικων συμφερόντων GENERICS PHARMA. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΤEVA ελέγχεται από τον αμερικάνικό οργανισμό φαρμάκων για νοθεία στις δραστικές ουσίες ενώ σφραγίστηκαν τα εργοστάσιά της στις ΗΠΑ.. Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι τίποτα από αυτά δεν ακούστηκε στα ΜΜΕ που κατά τα άλλα υπερθεμάτιζαν για την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα των φαρμάκων χαμηλού κόστους.

Όμως, εκτός από το οικονομικό μέρος, αφού ουσιαστικά η δημόσια δαπάνη μετατρέπεται σε μεγάλο της μέρος σε ιδιωτική, δεν αποκλείεται να υπάρξουν και άλλου τύπου προβλήματα. Για παράδειγμα τυχόν παρενέργειες ενός φαρμάκου –πολύ περισσότερο εάν οφείλονται στην ποιότητά του- δεν θα γίνονται γνωστές στο γιατρό, αφού αυτός δεν θα γνωρίζει ποιο συγκεκριμένο σκεύασμα κατανάλωσε ο ασθενής. Περιττό να προσθέσει κανείς ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς δεν γνωρίζουν ουσιαστικά τις ονομασίες, ούτε βέβαια τις ουσίες των φαρμάκων που καταναλώνουν.  Με την εφαρμογή του νέου νόμου, ανά τρεις μήνες, μπορεί ο ασθενής να χρησιμοποιεί διαφορετικό σκεύασμα που θα προκύπτει κάθε φορά ως το φθηνότερο. [4]

Το ιατρικό κύκλωμα και η «υπερσυνταγογράφηση». 

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των υπερασπιστών του νόμου είναι ότι με την εφαρμογή του θα σταματήσει η εξάρτηση γιατρών και εταιρειών ενώ θα περιοριστούν οι περιπτώσεις να συνταγογραφούνται φάρμακα σε ασθενείς που ίσως δεν τα  χρειάζονται. Πράγματι υπάρχουν κυκλώματα –κάποια κατά καιρούς ανακαλύπτονται- που εκμεταλλεύονται την αδυναμία ελέγχων των κρατικών υπηρεσιών. Όμως αντί να επιλεγούν τρόποι ελέγχου των επίορκων ιατρών επιλέγεται η οδός του φθηνού φαρμάκου. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που υποτίθεται ότι δεν υπάρχει διαφθορά, τα φάρμακα είναι ακριβότερα. Ούτε βέβαια πως θα αντιμετωπιστεί τα πρόβλημα που ήδη υπάρχει, οι πολυεθνικές εταιρείες να αποσύρουν από την αγορά τα παλιά και φθηνά φάρμακα αντικαθιστώντας τα με ακριβότερα. Πολλές φορές αυτά τα νέα σκευάσματα δεν αποτελούν προϊόν ειδικής έρευνα, ούτε έχουν ευεργετικότερη επίδραση στον ασθενή, αλλά προέρχονται από ελαφριά μετατροπή του χημικού τύπου της παλιάς ουσίας ή και σε συνδυασμό δύο ή τριών  παλαιών ουσιών με αποκλειστικό σκοπό να εμφανιστούν ως πρωτότυπα και να αποκτήσουν μεγαλύτερη τιμή με ταυτόχρονη 20ετή προστασία. Είναι προφανές ότι σε αυτή την κατεύθυνση δεν απαντά ο νέος νόμος. Ενδεικτικό της διαπλοκής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων και των πολυεθνικών εταιρειών είναι ότι επιτρέπεται πλέον η κυκλοφορία νέων φαρμάκων στην αγορά πριν ολοκληρωθεί η τέταρτη φάση κλινικών δοκιμών (που αφορά βέβαια την ασφάλεια του ασθενή) με πρόσχημα την πιο γρήγορη εφαρμογή των σύγχρονων επιστημονικών ανακαλύψεων. Περιττό να αναφέρουμε ότι εκ των υστέρων οι ανακλήσεις αδειών πέφτουν βροχή.[5]

Εξάρτηση παντού

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει ουσιαστικά έρευνα. Τα φάρμακα που παρασκευάζουν οι ελληνικές βιομηχανίες εάν είναι πρωτότυπα αποτελούν προϊόν  συμφωνίας με τις πολυεθνικές, ενώ εάν είναι γενόσημα οι πρώτες ύλες τους εισάγονται από την Κίνα ή από την Ινδία, όπως και των πολυεθνικών. Στην Ελλάδα κατά κανόνα γίνεται η τελική τους μορφοποίηση

Μία όμως σημαντική συνέπεια από την εφαρμογή του νόμου θα είναι ουσιαστικά η κατάρρευση της όποιας ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και ο απόλυτος έλεγχος της αγοράς ακόμα και στα «πεπαλαιωμένα φάρμακα» από μία ή δύο πολυεθνικές, που παράγοντας σε ασιατικές χώρες εκατομμύρια κομμάτια, έχουν αντικειμενικά πιο χαμηλά κοστολόγια. Αυτός ο απόλυτος έλεγχος της αγοράς θα επιτείνει την εξάρτηση της χώρας (τροφή, φάρμακα και πετρέλαιο είναι τα τρία βασικά αγαθά που θα πρέπει να εξασφαλίσει μία κυβέρνηση που θα θελήσει να ακολουθήσει μία άλλη πολιτική στο μέλλον) αλλά και σε μικρό χρονικό διάστημα, όταν εκλείψει ο εσωτερικός ανταγωνισμός, θα εμφανιστούν προβλήματα παραπλήσια με αυτά του τομέα των τροφίμων. Εναρμονισμένες πρακτικές στη διαμόρφωση των τιμών, τεχνητές ελλείψεις φαρμάκων από την αγορά (πράγμα που γίνεται και σήμερα)  και επανεμφάνισή τους μετά την αύξηση των τιμών κλπ. Ο μόνος χαμένος όσο ακολουθείται μία πολιτική που εκχωρεί τα πάντα στα διεθνή μονοπώλια θα είναι για άλλη μία φορά ο καταναλωτής. Δηλαδή όλοι μας.

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Για το λόγο αυτό υπάρχει και το φαινόμενο των «παράλληλων εξαγωγών». Επώνυμα πολυεθνικά φάρμακα εισάγονται για την ελληνική αγορά αλλά επανεξάγονται από τις φαρμακαποθήκες αφού έχουν  πολύ πιο υψηλή τιμή στην Ευρώπη.

[2] Έτσι δικαιολογείται ότι ακόμα και μετά από δεκαετίες κυκλοφορίας, νέα δεδομένα οδηγούν στη μερική ή και ολική απόσυρσή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Μesoulide που έπρεπε να περάσουν χρόνια για να αποδειχθεί ότι μπορεί να προκαλέσει υπατικές βλάβες, καταναλώνονταν όμως αφειδώς, με ή χωρίς συνταγή,  ακόμα και για απλούς πόνους περιόδου.

[3] Σε μία προσπάθεια να αποτραπεί η κυκλοφορία τους επιβλήθηκε η ύπαρξη «βιοϊσοδυναμίας» δηλαδή η εφαρμογή τους σε ασθενείς ώστε να αποδειχθεί ότι επιδρούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που επιδρά και το πρωτότυπο. 

[4] Είναι γνωστό το πρόβλημα που εμφανίστηκε το 2001 με το σκεύασμα Τ4 που παρουσίαζε μειωμένη αποτελεσματικότητα σε χιλιάδες ασθενείς στην Ελλάδα για αδιευκρίνιστους λόγους.  Τότε ο ΕΟΦ συνιστούσε τη συνεχή παρακολούθηση από το γιατρό. Μετά την εφαρμογή του νέου νόμου ποιος θα παρακολουθεί τον ασθενή;

[5] Για παράδειγμα τα αντιδιαβητικά Αvandia, Avandamet, Avaglim με χιλιάδες πωλήσεις και στην Ελλάδα που ανακαλείται πανευρωπαϊκά η άδεια κυκλοφορίας τους, ενώ όμως τα προβλήματα που παρουσιάζονταν στους ασθενείς συζητούνταν επί μία πενταετία .

Ο «Σπόρος» για να ανθήσει το αλληλέγγυο εμπόριο

 

Από το όραμα του «εναλλακτικού και αλληλέγγυου» εμπορίου γεννήθηκε ο «Σπόρος», που πλέον ανθίζει, μετατρέποντας την ιδέα σε ένα κίνημα, σε μία πραγματικότητα. Πρόκειται για μία κοινότητα, έναν συνεταιρισμό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που χαρακτηρίζεται από τις οριζόντιες δομές του, με τις αποφάσεις να παίρνονται μέσα από γενικές συνελεύσεις και την αρχή της συνδιαμόρφωσης.

Ο «Σπόρος» προωθεί «ένα διαφορετικό μοντέλο διακίνησης προϊόντων που έχει σαν στόχο όχι το κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των αναγκών μας με διαφορετικό τρόπο, που βασίζεται σε οριζόντιες και ανθρώπινες σχέσεις, στη συνεργασία, την εμπιστοσύνη, την ανταλλαγή και την αυτονομία»...

Πίσω από τις μεγάλες επώνυμες εταιρείες και τις εντυπωσιακές συσκευασίες, κρύβεται μία ιστορία παραγωγής και διακίνησης, με πολλά «μελανά σημεία». Μέσα από το εναλλακτικό και το αλληλέγγυο εμπόριο, οι παραγωγοί διαθέτουν απ’ ευθείας το προϊόντα τους, μία διαδικασία που έχει σαν αποτέλεσμα χαμηλότερες τιμές. Στην πραγματικότητα οι μεσάζοντες και οι μεγάλες εταιρείες καταργούνται

Στον «Σπόρο», όπως σημειώνουν οι εμπνευστές του, διακινούνται προϊόντα παραγωγών που αγωνίζονται συλλογικά μέσα σε συνεταιρισμούς ή κινήματα για να αλλάξουν τις ζωές τους στις σκληρές συνθήκες του «φτωχού Νότου» αλλά και του «πλούσιου Βορρά». «Σε συνεργασία με τον γερμανικό συνεταιρισμό Café Libertad ή την ιταλική κοινωνική οργάνωση Libero Mondo εισάγουμε και διακινούμε καφέ από τους Ζαπατίστας, ζάχαρη από το Κίνημα των Χωρίς Γη στη Βραζιλία και από το Εκουαδόρ, κακάο και σοκολάτα από τη Βολιβία, τη Βραζιλία, το Εκουαδόρ και την Παραγουάη, τσάι από την Ινδία και τη Ν. Αφρική, μάτε από τη Βραζιλία, ζυμαρικά από την Ιταλία, απορρυπαντικά με συστατικά από τη Βραζιλία. Παράλληλα από το 2007 κάναμε δύο απευθείας εισαγωγές καφέ από έναν νέο ζαπατιστικό συνεταιρισμό (ssit lequil lum) θέλοντας να ενισχύσουμε τις νέες πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης των παραγωγών. Επίσης διακινούμε ζυμαρικά, πολτό τομάτας, μέλι, κουλουράκια από συνεταιρισμούς ή βιοκαλλιεργητές στην Ελλάδα», αναφέρουν.

«Τα προϊόντα αυτά δεν βρίσκονται βέβαια στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Διακινούνται στον «Σποροχώρο» στην Αθήνα αλλά και μέσω ενός διευρυνόμενου δικτύου ανθρώπων, συλλογικοτήτων και μικρών καταστημάτων σε όλη τη χώρα. Όλοι συμμετέχουν στην προσπάθεια αφιλοκερδώς και συνδέονται με ανθρώπινες σχέσεις και όχι σχέσεις πελατείας. Το οικονομικό πλεόνασμα που προκύπτει από αυτήν τη διαδικασία δεν καταλήγει στις τσέπες κανενός ιδιοκτήτη ή μετόχου, αλλά στηρίζει τη δομή, τη βιωσιμότητα και την εξέλιξη του εγχειρήματος ενώ ένα τμήμα του επιστρέφει στο κίνημα των Ζαπατίστας», τονίζεται από τους ίδιους.

Οι δημιουργοί του «Σπόρου» σημειώνουν πως η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του συνεταιρισμού γεννήθηκε από το κίνημα των Ζαπατίστας, το φθινόπωρο του 2004. Αρχικά μέσω άρχισε η διακίνηση καφέ από συνεταιρισμούς των Ζαπατίστας, σε μία ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης, Μέσω αυτής της διαδικασίας τα μέλη του σπόρου συνειδητοποίησαν πως μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αλλάξουν τις ζωές τους.

Το όραμά τους ήταν όραμα και άλλων ανθρώπων. «Κάτω από την επιφάνεια και άλλοι άνθρωποι εφαρμόζουν τις ίδιες σκέψεις και παίρνουν κάθε μέρα την οικονομική δραστηριότητα στα χέρια τους σε αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις, δίκτυα αλληλέγγυου εμπορίου, χαριστικά και ανταλλακτικά παζάρια, δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών αγροτικών προϊόντων, σε εγχειρήματα όπως η Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (Σ.Π.Α.Μ.Ε) στη Θεσσαλονίκη, η «Terra Verde» στα Χανιά και το «Εμείς και ο Κόσμος» στο Ηράκλειο της Κρήτης. Άνθρωποι που αναζητούν άλλους τρόπους να συσχετίζονται, να ικανοποιούν τις ανάγκες τους, να οργανώνουν τη δημιουργικότητά τους, να αποκτούν πρόσβαση στη γνώση. Εγχειρήματα που αν και δεν εξαλείφουν την φτώχεια, την εκμhttp://www.blogger.com/img/blank.gifετάλλευση, την αδικία, αποδεικνύουν ότι η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει».

«Δεν πρόκειται για μια ουτοπία, αλλά για μια πολύμορφη -και συχνά αντιφατική- κοινωνική πρακτική, που εξελίσσεται δυναμικά για το ατομικό, συλλογικό και κοινωνικό όφελος: το κίνημα της αλληλέγγυας οικονομίας, μια διαδικασία αλλαγής της οικονομικής δραστηριότητας στο σήμερα. Είναι ένας άλλος, νέος δρόμος που φτιάχνεται προχωρώντας , ρωτώντας και μετασχηματίζοντας το παρόν. Αυτόν τον δρόμο θέλουμε να περπατήσουμε και στον Σπόρο συζητώντας, ανταλλάσσοντας απόψεις και εμπειρίες, δρώντας μαζί με άλλους ανθρώπους και ομάδες που θέλουν να πειραματιστούν στη δημιουργία σχέσεων που βασίζονται στην αλληλεγγύη και το αμοιβαίο όφελος», καταλήγουν.

Ο «Σπόρος» βρίσκεται στη Σπ. Τρικούπη 21, στην Αθήνα. Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο 11:30-15:00 και 17:30-20:30 Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή. 

Πηγή: http://nerokotanet.blogspot.com

Το νέο εξώδικο προς τη ΔΕΗ για το χαράτσι

Κατόπιν και της τελευταίας εγκυκλίου του Υπουργείου Οικονομικών (ΥΠ.ΟΙΚ) που επιβάλλει στη ΔΕΗ να μεταβιβάζει τις πληρωμές του ρεύματος σε πίστωση του Ειδικού Τέλους Ακινήτων (χαράτσι)-[δείτε εδώ: http://dikaex.blogspot.com/2012/03/blog-post_6656.html], επισυνάπτουμε το περιεχόμενο του νέου εξωδίκου προς τη ΔΕΗ. Όσοι κάτοικοι Εξαρχείων, Νεάπολης και Μουσείου θίγονται από αυτή την εξέλιξη ή κινδυνεύουν η ΔΕΗ να τους κόψει το ρεύμα, μπορούν-αφού μελετήσουν το εξώδικο- να προσέρχονται κάθε Τρίτη στο χώρο της συνέλευσής μας να υπογράφουν το εξώδικο αυτό. Απαραίτητο είναι να έχουν μαζί τους ένα λογαριασμό της ΔΕΗ.

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ 

των 

1) ......................................   ............................., κατοίκου Αθηνών, οδός ...................., αρ. ...................

2) ......................................   ............................., κατοίκου Αθηνών, οδός ...................., αρ. ...................

   ΠΡΟΣ ΤΗΝ 

 Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού Α..Ε, με έδρα την Αθήνα, επί της οδού Χαλκοκονδύλη 30, όπως νόμιμα εκπροσωπείται. 

    

*********************

Είμαστε μισθωτοί εργαζόμενοι, εργάτες, ιδιωτικοί και δημόσιοι    υπάλληλοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι ελεύθεροι επαγγελματίες, μικροϊδιοκτήτες, επικαρπωτές και χρήστες διαμερισμάτων που αποτελούν την πρώτη κατοικία μας ή τον απαραίτητο για την εργασία μας επαγγελματικό χώρο. 

Δια της παρούσης, σας ενημερώνουμε ότι δεν πληρώσαμε ούτε θα πληρώσουμε στο μέλλον το έκτακτο τέλος ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων που μας χρεώσατε με τον τελευταίο σας λογαριασμό, επειδή το τέλος αυτό είναι παράνομο, αντισυνταγματικό και εκβιαστικό.

Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί αυτονόητη ηθική επιταγή και καθήκον επιβαλλόμενο από την αξιοπρέπειά μας, να μη συμμετέχουμε «εθελοντικά» στη βίαιη υφαρπαγή όλων των κοινωνικών αγαθών, όπως είναι η μικροϊδιοκτησία και η ιδιοκατοίκηση. Η υφαρπαγή αυτή σχεδιάζεται και υλοποιείται από τους τεχνοκράτες της εξουσίας, εις βάρος των φτωχότερων και ασθενέστερων τμημάτων της κοινωνίας και υπέρ των ντόπιων και ξένων εκμεταλλευτών μας, που ξεδιάντροπα παριστάνουν από πάνω και τους σωτήρες μας.

Συνεπώς, η άρνηση πληρωμής αποτελεί απλά τη μοναδική μας άμυνα ενάντια στη βάρβαρη απαξίωση της ζωής μας, αφού το τέλος ακίνητης περιουσίας αποτελεί άλλον ένα τρόπο λεηλασίας των εισοδημάτων μας και υποβάθμισης του βιοτικού μας επιπέδου, μαζί με τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάρρευση της παιδείας, του ασφαλιστικού συστήματος και της δημόσιας υγείας, και ό,τι άλλο διαθέτει το οπλοστάσιο των δήθεν σωτήρων μας που συνειδητά έχουν επιλέξει να μας οδηγήσουν στην εξαθλίωση. 

Σας υπενθυμίζουμε το αυτονόητο : το ηλεκτρικό ρεύμα είναι δημόσιο και απαραίτητο κοινωνικό αγαθό και ανθρώπινο δικαίωμα, από το οποίο εξαρτάται η καθημερινή μας επιβίωση και η  αποστέρησή του για οποιοδήποτε λόγο, εκθέτει τη ζωή και την υγεία μας σε τεράστιους κινδύνους.  

Διαμαρτυρόμαστε λοιπόν για την παράνομη πράξη σας να μας χρεώσετε στο λογαριασμό που μας αποστείλατε το τέλος αυτό. Με την ενέργειά σας αυτή γίνατε ήδη άμεση συνεργός σε παράνομες, άδικες και εκβιαστικές πράξεις. 

Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ήδη έχει εκδοθεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που έκρινε ρητά και κατηγορηματικά ότι είναι παράνομη η διακοπή της παροχής του ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους δεν πλήρωσαν το τέλος ακινήτων, αναγνωρίζοντας πανηγυρικά ότι δεν μπορεί κανείς να μας εκβιάζει με παράνομες απειλές κατά της ζωής μας, προκειμένου να πληρώσουμε οιοδήποτε χαράτσι εμπνεύστηκαν οι απαξιωμένοι στη συνείδηση όλων κυβερνώντες μας.  

Σας καλούμε και πάλι για το αυτονόητο, δηλαδή να συμμορφωθείτε άμεσα με την δικαστική απόφαση του ανώτερου Δικαστηρίου της χώρας, ως έχετε εκ του νόμου υποχρέωση και καθήκον. 

Πληροφορηθήκαμε ότι το Υπουργείο Οικονομικών, πανικόβλητο από τις αντιδράσεις, προσπαθεί ήδη να παρακάμψει τις συνέπειες της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, με εκβιαστικές απειλές και δικολαβίστικες και παράνομες ανακοινώσεις, δια των οποίων διακηρύσσει ότι εάν καταβληθεί από τους καταναλωτές μόνο το ποσό του ηλεκτρικού ρεύματος, τότε αυτό θα καταλογιστεί από την εταιρεία σας στο τέλος ακινήτων, με συνέπεια να εμφανίζεται ο καταναλωτής που έχει αρνηθεί να πληρώσει το χαράτσι ότι δήθεν δεν έχει καταβάλει και οφείλει την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος.

Στο λογαριασμό που μας αποστέλλετε, υπάρχουν ενσωματωμένες δύο εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις εναντίον μας, ήτοι 1) η απαίτηση της εταιρείας σας για την καταβολή της αξίας του ηλεκτρικού ρεύματος που κάθε φορά έχουμε καταναλώσει, μαζί με τα δημοτικά τέλη και τέλος ΕΡΤ και 2) η απαίτηση του Δημοσίου για την καταβολή του τέλους ακινήτων, η οποία είναι απαίτηση του Δημοσίου και όχι δική σας, απλώς η εταιρεία σας λειτουργεί ως βοηθός είσπραξης και εντολοδόχος του Δημοσίου, σε ό,τι αφορά το τέλος ακινήτων. 

Από τις δύο αυτές εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους απαιτήσεις, σας δηλώνουμε ρητά και κατηγορηματικά, ότι εμείς, όπως και πλήθος συνανθρώπων μας που δεν έχουν την πολυτέλεια αποστολής εξωδίκου, επιλέγουμε να εξοφλήσουμε μονάχα την πρώτη απαίτηση, δηλαδή την απαίτηση της εταιρείας σας για την καταβολή της αξίας του ηλεκτρικού ρεύματος, δημοτικών τελών και τέλους ΕΡΤ και όχι την απαίτηση του Δημοσίου για την καταβολή του τέλους ακινήτων, την οποία αρνούμαστε και δεν εξοφλούμε. ΄Ο,τι ποσό σας καταβάλαμε ή θα σας καταβάλουμε στο μέλλον, οφείλετε να το καταλογίσετε μόνο στην απαίτηση της εταιρείας σας για την εξόφληση της αξίας του  ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώθηκε.

Εάν η διοίκηση της εταιρείας σας και οι αρμόδιοι υπάλληλοί σας αρνηθούν τον καταλογισμό που εμείς επιλέγουμε και σας δηλώνουμε, και μεταφέρουν αυθαίρετα και παράνομα τα καταβληθέντα ποσά σε λογαριασμό του Δημοσίου για την εξόφληση του τέλους ακινήτων, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα έχουν διαπράξει και ποινικά αδικήματα, όπως παράλειψη συμμόρφωσης με την δικαστική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τον πλέον επαίσχυντο δικολαβίστικο τρόπο που δεν αρμόζει σε υπεύθυνους δημόσιους λειτουργούς, αλλά και υπεξαίρεση της περιουσίας του νομικού προσώπου της εταιρείας σας και απιστία. Εάν φτάσετε και στο σημείο να μας ξαναζητήσετε αχρεωστήτως τα ποσά που ήδη σας καταβάλαμε ή θα σας καταβάλουμε για την εξόφληση του ηλεκτρικού ρεύματος, θα έχετε διαπράξει και εις βάρος μας τα ποινικά αδικήματα της εκβίασης και της καταπίεσης.   

Εάν δεν διαβεβαιωθεί από την εταιρία σας, με δημόσια ανακοίνωση, άμεσα, εντός τριών ημερών από τη λήψη της παρούσης, με απόλυτη σαφήνεια και ασφάλεια δικαίου, ότι τα ποσά που καταβάλουμε καταλογίζονται στην εξόφληση του ηλεκτρικού ρεύματος και όχι στο τέλος ακινήτων, σας γνωρίζουμε ότι δεν μας αφήνετε άλλη επιλογή, εκτός από την γενική άρνηση πληρωμής των λογαριασμών που θα μας αποστείλετε. Υπ΄ ευθύνη σας δηλαδή, θα σταματήσουμε να σας καταβάλουμε οιοδήποτε ποσό, ακόμα και αυτό που αντιστοιχεί στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, αφού δεν θα γνωρίζουμε με ασφάλεια, τί ακριβώς εξοφλείται με τα ποσά που σας καταβάλουμε και πού τα καταλογίζει η εταιρεία σας.  

Σας καλούμε λοιπόν να απέχετε από οποιαδήποτε παράνομη εις βάρος μας πράξη, σας καλούμε να συμμορφωθείτε ουσιαστικά  με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, αρνούμενοι τυχόν παράνομες διαφορετικές εντολές, σας καλούμε να διασαφηνίσετε άμεσα τα ανωτέρω με δημόσια ανακοίνωση, σας καλούμε από εδώ και στο εξής να μην εμφανίζετε στους λογαριασμούς που μας αποστέλλετε ως ενιαίο αθροιζόμενο ποσό απαίτησης, την απαίτηση της δικής σας εταιρείας και την απαίτηση του Δημοσίου από το τέλος ακινήτων, αλλά να εμφανίζετε τα δύο αυτά κονδύλια ξεχωριστά και αυτοτελώς και σας δηλώνουμε ότι σε περίπτωση που τελικά αποπειραθείτε να μας κόψετε το ρεύμα επειδή δεν πληρώσαμε το παράνομο τέλος, θα προβάλλουμε κάθε νόμιμη άμυνα εναντίον τυχόν παράνομων πράξεών σας, ως έχουμε και εκ του νόμου δικαίωμα. 

Σε περίπτωση που τελικά μας κόψετε το ρεύμα για αυτό το λόγο, σας δηλώνουμε ότι ρητώς επιφυλασσόμαστε εναντίον του νομικού προσώπου της ΔΕΗ Α.Ε., εναντίον των διευθυντών αυτού, των προϊσταμένων των αρμόδιων τμημάτων, των υπαλλήλων ή/και συνεργατών και εργολάβων σας που θα έλθουν επί τόπου να μας κόψουν το ρεύμα, και εναντίον γενικά κάθε υπευθύνου, για οιαδήποτε ζημία μας προκαλέσετε στην υγεία μας και οικογενειακή και επαγγελματική μας ζωή. 

Κατόπιν αυτών, ο κάθε ένας από μας, σας ενημερώνουμε ότι έχουμε πληρώσει το χρηματικό ποσό που μας χρεώσατε με τον τελευταίο σας λογαριασμό και που αντιστοιχεί μόνο στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και σε διάφορα άλλα τέλη (δημοτικά τέλη και ΕΡΤ), πλην φυσικά του έκτακτου τέλους ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων. Σας δηλώνουμε και πάλι ότι η καταβολή αυτή εξοφλεί την απαίτηση της εταιρείας σας για την εξόφληση της αξίας του ηλεκτρικού ρεύματος, δημοτικών τελών και ΕΡΤ και όχι την απαίτηση του Δημοσίου για την εξόφληση του τέλους ακινήτων, την οποία αρνούμαστε. Συγκεκριμένα : 

Η 1^η από εμάς ................... ...................., κάτοικος .................. ......, πλήρωσα την ................ σε υποκατάστημα της τράπεζας Πειραιώς Α.Ε., το ποσό των ...,.. ευρώ, για τον λογαριασμό που μου αποστείλατε με κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής Νο. .................. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί μόνο στην κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος, δημοτικά τέλη και τέλος ΕΡΤ. 

Ο 2^ος από εμάς ................... ...................., κάτοικος .................. ......, πλήρωσα την ................ σε υποκατάστημα της τράπεζας Πειραιώς Α.Ε., το ποσό των ...,.. ευρώ, για τον λογαριασμό που μου αποστείλατε με κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής Νο. .................. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί μόνο στην κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος, δημοτικά τέλη και τέλος ΕΡΤ. 

Ο 2^ος από εμάς ................... ...................., κάτοικος .................. ......, πλήρωσα την ................ σε υποκατάστημα της WIND Α.Ε., το ποσό των ...,.. ευρώ, για τον λογαριασμό που μου αποστείλατε με κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής Νο. .................. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί μόνο στην κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος, δημοτικά τέλη και τέλος ΕΡΤ. 

.............................................................................................................................     

………………………………………………………………………………….

 Για όλες τις ανωτέρω πληρωμές που μας αναγκάσατε να κάνουμε σε ΑΤΜ και τις οποίες άλλωστε μπορείτε και να επιβεβαιώσετε μέσω του μηχανογραφικού σας συστήματος, είναι στη διάθεσή σας και οι αντίστοιχες αποδείξεις κατάθεσης, εφόσον τις ζητήσετε. Όμως με την καταβολή σε ΑΤΜ,  μας αναγκάσατε να χρεωθούμε  επιπλέον και με προμήθειες στις τράπεζες, για τις οποίες επίσης ρητώς επιφυλασσόμαστε εναντίον σας.

Με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μας εναντίον σας, αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει την παρούσα προς αυτήν που απευθύνεται, προς γνώση της και για τις νόμιμες συνέπειες, αντιγράφοντας την παρούσα στην έκθεση επίδοσης που θα συντάξει. 

     Αθήνα, ………………2012 

                  Οι εξωδίκως δηλούντες και διαμαρτυρόμενοι  

 ........................., ........................, 

 ........................., ........................, 

Χρήστος Καρακέπελης "Άνθρωποι, καύσιμα στη μηχανή του πλούτου" (αναδημοσίευση)

Συνέντευξη στην Βίκυ Στρατάκη, από το περιοδικό ΜΟΝΟ  τεύχος 3, 28 Φλεβάρη 2012.

  

Η Πρώτη Ύλη το ντοκιμαντέρ του Χρήστου Καρακέπελη που μιλά για όλη το παρασκήνιο και την εξαθλίωση πίσω από τους scrappers – τους συλλέκτες μετάλλων που όλοι καθημερινά κάνουμε πως δεν βλέπουμε – είναι εξαιρετικό. Μιλήσαμε με τον σκηνοθέτη για το ντοκιμαντέρ και οι απαντήσεις του φανερώνουν έναν βαθιά σκεπτόμενο δημιουργό και κυρίως έναν ευαίσθητο άνθρωπο.

- Ξέροντας ότι η ιδέα και η αρχή των γυρισμάτων για την Πρώτη Υλη πάει κάποια χρόνια πίσω, τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το συγκεκριμένο θέμα σε μια εποχή που ακόμη δεν είχε την εξάπλωση και την ορατότητα στην πόλη που έχει σήμερα λόγω και της κρίσης;

  Για να έχει ορατότητα το βλέμμα πρέπει πρώτα να έχει ορατότητα η ψυχή. Αν έχει ορατότητα η ψυχή σου, θα βρεθεί ο τρόπος να αποκτήσει ορατότητα και το βλέμμα σου. Τα τακτικά μου περάσματα από την περιοχή του Ταύρου έβαλαν αυτούς τους ανθρώπους και τις διαδρομές τους μέσα στην καθημερινότητά μου. Όντας άνεργος, ένιωθα κι εγώ στο περιθώριο της ζωής, ανύπαρκτος όπως κι εκείνοι. Δεν είχαν τίποτα άλλο πέρα από το σώμα τους. Ήταν απόλυτα εκτεθειμένοι στην κάθε μέρα. Προσεύχονταν στην Τύχη όπως κι εγώ. Τα εφήμερα συναπαντήματα με τα τρίκυκλα, η σκληρή δουλειά που έβλεπα, το ένα σουβλάκι που έβγαινε σαν ανταμοιβή στο τέλος της μέρας τους, καλλιέργησαν ένα συναίσθημα αλληλεγγύης μαζί τους και ταυτόχρονα έφεραν στην επιφάνεια την αρχετυπική αξία της χειρωνακτικής δουλειάς που γνωρίζω από παιδί μιας και ο πατέρας μου ήταν αγρότης. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Μόνο από τις αισθήσεις και τα συναισθήματα.

- Βλέπουμε στην ταινία τους scrappersμε τρίκυκλα. Σήμερα κυριαρχούν σε πολλές περιοχές τα καροτσάκια σουπερμάρκετ ακόμα και γυναίκες με καροτσάκια μωρών. Τι σημαίνει αυτός ο πολλαπλασιασμός, ακόμα περισσότερη εκμετάλλευση και μηδενικό μεροκάματο;

   Ο Μπέκετ λέει πως η ποσότητα των δακρύων δυστυχίας και ευτυχίας είναι σταθερή σε αυτόν τον κόσμο. Όσο περισσότεροι τώρα σπαράζουν, τόσο λιγότεροι γελούν περισσότερο από ποτέ. Οι απελπισμένοι άνθρωποι είναι το καλύτερο καύσιμο στη μηχανή του πλούτου. Είναι πάμφθηνο, δεν ρυπαίνει, με την έννοια ότι δεν έχει τη δύναμη να στιγματίσει το σύστημα, είναι ανεξάντλητο. Το κράτος έχει διαλυθεί. H εξαθλίωση των ανθρώπων μεταφράζεται αυτή την ώρα σε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο. Ο κόσμος έχει πάψει να καταναλώνει και άρα να αποβάλλει με την πρότερη ευκολία. Αυτό που χρειαζόταν η χαλυβουργία και το έβρισκε από εκατό ανθρώπους που μάζευαν ψυγεία και κουζίνες, συνεχίζει να το έχει αλλά από χίλιους ανθρώπους πια που μαζεύουν ένα σύρμα μπουγάδας ή ένα πόμολο ή ακόμα και ένα καρφί. Η συλλογή ογκωδών μεταλλικών αντικειμένων έχει πεθάνει, γιατί τέτοια αντικείμενα σπάνια πετιούνται πλέον. Μπροστά σε αυτό το δεδομένο, αυτή η αγορά αναδιπλώθηκε ακαριαία.

Ο Μπέκετ λέει πως η ποσότητα των δακρύων δυστυχίας 

και ευτυχίας είναι σταθερή σε αυτόν τον κόσμο. 

Όσο περισσότεροι τώρα σπαράζουν, 

τόσο λιγότεροι γελούν περισσότερο από ποτέ

 Όταν υπήρχε πληθώρα αντικειμένων οι συλλέκτες δεν έμπαιναν στον κόπο να σκαλίσουν έναν κάδο ως τον πάτο ή να ανοίξουν τις σακούλες των σκουπιδιών. Οι νέοι συλλέκτες το κάνουν. Φυσικά όλη αυτή η πληθώρα ανθρώπων όχι μόνο μετατοπίζει τον τρόπο δουλειάς, αλλά και τις τιμές. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που παραδίδουν μικροποσότητες αντί κάποιων λιγότερων που παρέδιδαν μπόλικα κιλά σπάνε τις ελάχιστες έστω κατακτήσεις που σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να κατάφερενε κάποιος μέσα από την τακτική τροφοδοσία μιας μάντρας.

- Πώς βλέπετε την Αθήνα σήμερα και τους ανθρώπους της;

   Η κατάσταση στο κέντρο είναι άθλια, αλλά ταυτόχρονα θεωρώ ελπιδοφόρο το ότι αυτή η αθλιότητα είναι εκτεθειμένη στα μάτια όλων μας, έτσι που να μην μπορούμε να αποδράσουμε από αυτήν, να αναγκαζόμαστε να συλλογιζόμαστε και να δρούμε. Θα ήταν ακόμα χειρότερο να έχει εξοβελιστεί κάπου μακριά και να μη μας αφορά. Η αθλιότητα αυτή είναι προϊόν συνευθύνης. Ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορούν να μιλούν για καθεστώς ανομίας, την οποία επέτρεψε το κράτος. Γιατί υπό καθεστώς ανομίας κι αυτοί οι ίδιοι έβαλαν στη δούλεψή τους τους μετανάστες, όρισαν τις ώρες εργασίας, τη μαύρη εργασία, τα ημερομίσθια, τις ρατσιστικές προσβολές. Ανέκαθεν, όλοι οι μετανάστες, ακόμα και οι λεγόμενοι νοικοκυραίοι, ζούσαν ανάμεσά μας υπό καθεστώς οριακής ανοχής και μόνο στο βαθμό που μας έκαναν τη δουλειά.

 Όσο για τον υπόκοσμο, κάπως πρέπει κι αυτός να έχει το εργατικό του δυναμικό. Οι Έλληνες εγκατέλειψαν την παρανομία όπως και όλα τα άλλα παραδοσιακά επαγγέλματα. Αν ζούσε ο Ηλίας Πετρόπουλος θα έγραφε σήμερα για μετανάστες του υποκόσμου. Το εμπόριο ναρκωτικών και το εμπόριο λευκής σάρκας υπήρχαν πάντα και το έτρεχαν κάποιοι από εμάς. Κι ακόμα, τα μεγάλα αφεντικά κάποιοι από εμάς είναι. Τα εργατικά χέρια είναι που αλλάζουν, όπως και ο βαθμός έκθεσης της παράνομης δραστηριότητας σε δημόσια θέα. Αυτό κατά τη γνώμη μου οφείλεται και σε αυτή την περίπτωση στη μη-ταυτότητα των μεταναστών, δηλαδή σε μία συνείδηση μη-ύπαρξης που ενδύονται με το που μπαίνουν σε ένα κράτος που κάνει πως δεν τους βλέπει. Ανθρωπολογικά βρίσκω πολύ εύστοχη αυτή τη γύμνια της ανθρώπινης πτώσης που βλέπει σήμερα κανείς στην πόλη μας. Το έργο στο οποίο παίζουμε όλοι μας είναι πολύ σκληρό και η ωμότητα στη σκηνική του απόδοση είναι η φυσική συνέπεια.

Όπως στην τέχνη, έτσι και στη ζωή, τα εκφραστικά μέσα προσαρμόζονται στις κοινωνικές συνθήκες. Κι εγώ σε όλο αυτό, πριν από οποιαδήποτε σκοπιμότητα βλέπω την ίδια τη σκηνοθεσία που πηγάζει από τη ζωή πάνω σε ένα έργο σύγχρονου ρεπερτορίου. Και έπειτα, υπάρχει και η μερίδα εκείνων που όσο οι μετανάστες ήταν μια γραφική νότα στο κέντρο της πόλης, ένιωσαν όμορφα να ζουν εκεί. Αγόρασαν παλιά σπίτια, έχτισαν lofts, άνοιξαν μαγαζιά και έβρισκαν πολύ προχωρημένο το να κυκλοφορούν εκεί. Όσο οι «άλλοι» μπορούσαν να λειτουργήσουν σαν πολυεθνικό σκηνικό για τη ζωή τους όλα ήταν μια χαρά. Καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και όποιος αντιλαμβανόταν τον εαυτό του ως προοδευτικό μετοίκισαν στις υποβαθμισμένες συνοικίες. Όμως οι άνθρωποι δεν είναι σκηνικό. Όταν αρχίζουν να κάνουν παραπάνω θόρυβο στον δρόμο, όταν κλέβουν γιατί δεν έχουν να φάνε, όλοι θέλουν να τους διώξουν και ζητούν κάποιος να κάνει κάτι. Ποιος;

Όταν αρχίζουν να κάνουν παραπάνω θόρυβο στον δρόμο, όταν κλέβουν γιατί δεν έχουν να φάνε, όλοι θέλουν να τους διώξουν και ζητούν κάποιος να κάνει κάτι. Ποιος;

Αντικείμενα του ίδιου διωγμού από το κέντρο δεν είναι όμως μόνο οι μετανάστες. Είναι και οι αυτόχθονες Έλληνες κάτοικοι που πληρώνονται για να την κάνουν. Τελικά, το κέντρο θα ανήκει σε αυτούς που έχουν να τα ακουμπήσουν; Στην avant-garde της χώρας που τα έχει, που μπούχτισε στις αστικές της γειτονιές και ψάχνει για νέες κοινωνικές εμπειρίες; Το real estate είναι το τελευταίο που θέλω να κατηγορήσω. Η αγορά προσαρμόζεται στις τάσεις και τα κοινωνικά δεδομένα που προηγούνται.

- Πώς προσεγγίσατε τους συμμετέχοντες στο ντοκιμαντέρ ώστε αφενός στούν μαζί σας, αλλά και να μην περάσει στους θεατές το ντοκιμαντέρ ως μια ματιά «συμπόνιας» και «συμπάθειας» σε μια αόρατη ομάδα ανθρώπων; Μετά το πέρασμα του χρόνου και τη δημιουργία δεσμών μεταξύ του ντοκιμαντερίστα και των συμμετεχόντων, πώς αφήσατε πια πίσω σας την Πρώτη Ύλη και τι σας έμεινε από τα πέντε περίπου, αν δεν κάνω λάθος, χρόνια δουλειάς;

   

   Ο λόγος για τον οποίο θέλω να κάνω ντοκιμαντέρ είναι γιατί ακόμα ζει μέσα μου αυτή η ουτοπική ιδέα που έχουμε μέσα μας όταν είμαστε παιδιά: ότι γίνεται να γνωρίσουμε όλους τους ανθρώπους του κόσμου. Διψάω να συναντώ ανθρώπους σε κάθε στιγμή της ζωής μου. Αυτό είναι μια πηγαία ανάγκη, μια δίψα ειλικρινής που, νομίζω, οι άλλοι άνθρωποι που συναντώ νιώθουν την παιδικότητά της. Στην περίπτωση ειδικά των τσιγγάνων το δύσκολο ήταν πως δεν έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη ενός προσώπου, αλλά ολόκληρης της κοινότητας. Η είσοδός μου στον καταυλισμό ήταν κάτι που τους αφορούσε όλους. Επέμεινα μαζί τους. Πήγαινα και ξαναπήγαινα για χρόνια. Έτσι που στο τέλος συνήθισαν να με βλέπουν μέσα στα πόδια τους και έπαψαν να ασχολούνται μαζί μου. Τα γεγονότα της ζωής μου και της ζωής τους άρχισαν να μπλέκονται μοιραία. Η επικοινωνία είναι μία φυσική κατάσταση για τους ανθρώπους. Όλα μέσα μας οδηγούν προς τη φιλία και το διάλογο. Οι φόβοι και οι αναστολές έχουν πάντα λιγότερο παρελθόν στην ύπαρξή μας από την ανάγκη συνεύρεσης και αργά ή γρήγορα υποχωρούν. Πρέπει να έχεις να κάνεις με πολύ αλλοτριωμένες συνειδήσεις και υπάρξεις για να πέφτεις πάντα σε τοίχο. Αυτές οι υπάρξεις εμένα δε με αφορούν. Είναι ούτως ή άλλως νεκρές.

 Οι άνθρωποι στον μαχαλά κατάλαβαν πολύ γρήγορα πως δεν είχαν να περιμένουν τίποτα από εμένα. Πως δεν είχα καμία δύναμη να τους αλλάξω τη ζωή. Άρχισαν να με βλέπουν έτσι όπως είμαι: σαν ένα αδέσποτο που ψάχνει να ενωθεί με μια αγέλη. Ενώθηκα με αυτή την περιπλανώμενη αγέλη. Εξοικειώθηκα με τον χώρο, τις οσμές, την έλλειψη νερού, το κρύο και τη ζέστη. Ό,τι εγείρει αυτά τα κλισέ οίκτου το πάλεψα με το να υπάρχω εκεί μέσα. Μέχρι που η ζωή εκεί μπόρεσε να γίνει στο βλέμμα μου μια ζωή αξιοπρέπειας που δεν ζητιανέυει συμπόνια αλλά της οφείλεται σεβασμός. Η επιλογή μου να ακούσω όλους τους ήρωες της ταινίας να μου μιλούν στις μητρικές τους γλώσσες είναι ένα από τα βασικά υλικά της ταινίας που υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια τους.

Σε ένα περιβάλλον που τους αρνείται κάθε ταυτότητα και τους εκμεταλλεύεται απλά σαν «ξένους», χρησιμοποιώ τις πολλές, διαφορετικές γλώσσες για να υπερασπιστώ την αρχή πως κάθε ξένος είναι κι αυτός ένας άνθρωπος με ρίζες, με ιστορία, με παιδικά χρόνια, με όνειρα όπως εμείς. Τώρα πια είμαι για όλους ένας φίλος που έρχεται απ’ έξω. Με περιμένει πάντα κοντά τους ένα κέρασμα, τα νέα ενός γάμου, μιας γέννησης, ενός θανάτου, τα παράπονα για τις δυσκολίες της ζωής. Ο χρόνος που χρειάζεται πάντα κάποιος για να σε δεχθεί είναι ένας σοφά ορσιμένος χρόνος. Είναι μία διαδικασία μύησης που έχει λόγους τελικά να διαρκεί όσο διαρκεί. Μέσα στον χρόνο που κάποιος σε κρατάει έξω από την πόρτα του, έχεις όλο τον χρόνο να βεβαιωθείς αν υπάρχει σοβαρός λόγος που ζητάς να μπεις στη ζωή του. Την Πρώτη Ύλη δεν την έχω αφήσει ακόμα πίσω μου. Η ταινία σύντομα θα ζήσει μια νέα εμπειρία: την έξοδό της στις αίθουσες. Από τις 15 Μαρτίου θα παίζεται στον Μικρόκοσμο και στην Ταινιοθήκη. Ακόμα πονάω γι’αυτήν και τρέχω γι’αυτήν. Θέλω να της δώσω την ευκαιρία να ζήσει και αυτό το πέρασμα. Οι άνθρωποι της Πρώτης Ύλης είναι δικοί μου άνθρωποι. Επικοινωνούμε και βλεπόμαστε. Ακόμα κι αν βρεθούμε πολύ μακριά δεν θα ξεχάσουμε ο ένας τον άλλο.

- Σήμερα η οργή για τη βρώμα πίσω από την καπιταλιστική συσσώρευση και τον τρόπο παραγωγής της υπεραξίας μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Πείτε μας κάτι παραπάνω για το πόσο «βολεύουν» τις χαλυβουργίες και το σύστημα κατ’ επέκταση οι scrappers. Οι σκηνές με τους Ινδούς εργάτες που εισέρχονται αργότερα στον κύκλο αυτόν είναι επίσης από τα συγκλονιστικά στην ταινία.

   Σκεφτείτε πως η ταινία καταγράφει αυτή την πραγματικότητα μέσα σε μία χώρα της ζώνης του ευρώ και σκεφτείτε πως η αθλιότητα την οποία εκθέτει δεν σχετίζεται με τη σημερινή χρεοκοπία, αλλά με τη χρυσή εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, γιατί τότε ξεκίνησα τη δουλειά μου. Οι Ινδοί της ταινίας δανείστηκαν χρήματα για να έρθουν σε αυτή την «ολυμπιακή» Ελλάδα, διέσχισαν πολλά σύνορα με κίνδυνο να πεθάνουν και χωρίστηκαν για πάντα από τις οικογένειές τους. Αν δεν πεθάνουν από καρκίνο μέσα στο χυτήριο του Ασπρόπυργου, ίσως καταφέρουν να δουν τα παιδιά τους όταν πια οι ίδιοι θα έχουν εντελώς καταρρεύσει. Τόσο αυτοί όσο και όλοι οι άλλοι ήρωες της ταινίας έκαναν κάποια δουλειά στη φύση, άλλος ήταν αγρότης, άλλος μεγάλωνε και εμπορευόταν άλογα.

 Η Δύση, ο καπιταλισμός, σκηνοθέτησε εις βάρος τους ένα τεράστιο ψεύδος ευημερίας. Τους πούλησε την εικόνα ενός κόσμου όπου όλοι ζουν άνετα, όπου υπάρχουν σχολεία για όλα τα παιδιά, κοινωνικά επιδόματα, ιατρική περίθαλψη. Τα παράτησαν όλα και ήρθαν εδώ. Και εδώ βρήκαν την κόλαση. Οι Ινδοί, χωρίς χαρτιά, ζουν απομονωμένοι στις παρυφές του Ασπροπύργου, στον ίδιο χώρο που δουλεύουν και δεν βγαίνουν ούτε για να ψωνίσουν. Εξαρτώνται απόλυτα από το αφεντικό τους που τους προμηθεύει ό,τι χρειάζονται. Εγκλωβισμένοι μέσα στη φτώχεια και την τρομοκρατία γίνονται οι ίδιοι «Πρώτη Ύλη» σε αυτόν τον καπιταλισμό. Λέει ένας αλαβανοτσιγγάνος στην ταινία: στην Αλβανία είχαμε έναν Χότζα, αλλά εδώ υπάρχουν 500 φορές πιο πολλοί Χότζες. Οι μετανάστες γνωρίζουν εδώ και χρόνια τη δικτατορία του καπιταλισμού. Όταν εμείς ήμασταν ακόμα ναρκωμένοι καταναλωτές αυτοί ήδη είχαν δει το έργο, με τρόπο τραγικό για τους ίδιους. Τώρα αυτή τη δικτατορία τη ζούμε λίγο πολύ όλοι, αλλά και πάλι αρνούμαστε να συμφιλιωθούμε με την τυφλότητά μας και μια μεγάλη μερίδα επιμένει να θεωρεί πως οι μετανάστες ευθύνονται για τη χαμένη ευημερία μας.  

Λέει ένας αλαβανοτσιγγάνος στην ταινία: στην Αλβανία είχαμε έναν Χότζα, αλλά εδώ υπάρχουν 500 φορές πιο πολλοί Χότζες. Οι μετανάστες γνωρίζουν εδώ και χρόνια τη δικτατορία του καπιταλισμού. Όταν εμείς ήμασταν ακόμα ναρκωμένοι καταναλωτές αυτοί ήδη είχαν δει το έργο, με τρόπο τραγικό για τους ίδιους.

Όσο scrap μπαίνει στο καζάνι της χαλυβουργίας, σχεδόν τόση καθαρή πρώτη ύλη παράγεται. Η απώλεια είναι μηδαμινή, της τάξης του 5%. Τα προϊόντα που προκύπτουν είναι ακριβά, εξάγονται, αποτελούν έναν από τους δείκτες μέτρησης της οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας. Η τζάμπα εργασία των scrappers δεν επιστρέφει σε χαμηλότερες τιμές για τον καταναλωτή. Aκόμα και τα επιχειρήματα της ανακύκλωσης καταρρέουν. Η περίφημη ανακύκλωση λοιπόν ποιον ωφέλησε και ποιον ωφελεί; Μέσω ενός φασιστικού lifestyle ωθείσαι να ανανεώνεις διαρκώς τα αντικείμενα που σε περιστοιχίζουν, προμηθεύοντας έτσι με τζάμπα πρώτη ύλη τη βιομηχανία η οποία με αυτή την πρώτη ύλη θα κατασκευάσει νέα αντικείμενα, ακόμα ακριβότερα από τα προηγούμενα, με την ευλογημένη φυσικά μεσολάβηση του design. Οι πόλεις έγιναν τα νέα ορυχεία, το κάθε νοικοκυριό μια φλέβα μετάλλου και τα φουγάρα των βιομηχανιών δεν έπαψαν να δουλεύουν λιγότερο. Ο καπιταλισμός βρήκε ένα νέο τρικ για να καταπραΰνει τις ενοχές των δυτικών με την πολιτικώς ορθώς ανακύκλωση. Καταναλωτές και συλλέκτες είναι εξίσου θύματα της ίδιας πλάνης. Το μόνο που τελικά ανακυκλώνεται είναι ένα αδιέξοδο μοντέλο ζωής και φυσικά η φτώχεια και ο πλούτος.

- Ελπίζετε ότι με κάποιο τρόπο θα αλλάξουν τα πράγματα σήμερα; Εντοπίζετε κάπου ένα παραθυράκι για βελτίωση για τα υποκείμενα της Πρώτης Ύλης ή το υπάρχον σύστημα τους καταδικάζει σε αναπαραγωγή της εξαθλίωσης;

  

   Ο χώρος των σκουπιδιών και της ανακύκλωσης είναι ένα πεδίο που σίγουρα θα καταληφθεί από εταιρίες μιας και είναι εξαιρετικά κερδοφόρος. Έτσι κι αλλιώς, η αγορά εργασίας στη χώρα λειτουργεί πλέον χωρίς κανένα εργασιακό πλαίσιο και χωρίς ηθική. Ακόμα κι αν μια τέτοια εταιρία αποφάσιζε να απασχολήσει αυτούς τους ανθρώπους, αμφιβάλλω αν κάτι τέτοιο θα ήταν καλύτερο. Θα τους επιβαλλόταν ένα ωράριο, κάποιοι στόχοι, υπερωρίες ή part time απασχόληση, ή πληρωμή ανάλογα με το τι μαζεύουν και ποια θα ήταν τότε η διαφορά; Ίσως χαμηλότερες απολαβές από αυτές που έχουν σήμερα και απόλυτος έλεγχος του χρόνου και της ζωής τους. Τώρα τουλάχιστον έχουν μια ευελιξία στο να χαράζουν τις διαδρομές τους από ένστικτο, να παίρνουν μέλη της οικογένειάς τους σαν βοηθητικά χέρια ή να συνδυάζουν ένα μπάνιο στη θάλασσα με το μάζεμα του scrap. Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο μέλλον, έτσι όπως σχεδιάζεται. Η μόνη λύση που θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση των ηρώων μου θα ήταν να πάρουν στα χέρια τους τη συλλογή του scrap και με οργανωμένους τρόπους να πιέζουν την αγορά. Κάτι τέτοιο όμως απαιτεί μία δικιά τους πορεία προς την κατάκτηση ταξικής συνείδησης που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει.

Στην περίπτωση ειδικά των τσιγγάνων το δύσκολο ήταν πως δεν έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη ενός προσώπου, αλλά ολόκληρης της κοινότητας. Η είσοδός μου στον καταυλισμό ήταν κάτι που τους αφορούσε όλους.

Νιώθουν εντελώς λιωμένοι από τη ζωή, δεν έχουν καμία παρόμοια προηγούμενη εμπειρία ή κουλτούρα πάλης και είναι αδύνατο, κάτω από το καθεστώς παρανομίας στο οποίο ζουν να εξεγερθούν και να εκβιάσουν τους μαντράδες ή τη χαλυβουργία. Αν και στην ουσία βρίσκονται στην ίδια αλυσίδα με τους απεργούς χαλυβουργούς, οι ίδιοι είναι πολύ μακριά από το να σκεφτούν μια οποιαδήποτε απεργία. Κι όμως, μια και μόνη μέρα να μη βγουν για δουλειά όλοι αυτοί οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, υπάλληλοι του «κανένα» θα δημιουργηθεί τεράστιος τριγμός σε όλη την αλυσίδα που ξεκινά από αυτούς και μόνο αυτούς. Βλέπω όμως ότι καμία περιβαλλοντική οργάνωση και κανένα κόμμα, ούτε καν αυτό των οικολόγων δεν έχει πλησιάσει αυτούς τους εργάτες, κανείς, ούτε καν οι απεργοί χαλυβουργοί δεν έχουν καταγγείλλει την εκμετάλλευση που υφίστανται αυτοί, οι προμηθευτές της Πρώτης Ύλης. Κανείς δεν έχει βοηθήσει στην αφύπνισή τους, στην οργάνωση και στη συλλογική τους δράση.

- Πώς βλέπετε τις ταινίες του ελληνικού σινεμά σε σχέση με το αν μιλούν για όσα βιώνουμε σήμερα; Είναι ανοιχτές σε διάλογο με την κοινωνία, μιλούν για θέματα που «καίνε» ή συγκλονίζουν, όπως κατά τη γνώμη μου κάνατε εσείς;

   Πιστεύω ότι το ελληνικό σινεμά στην πλειονότητά του παίρνει παρατάσεις για να μην ανακατευτεί ακόμα θαρραλέα με τη ζωή. Νιώθω ότι ζούμε μια εποχή που η ιστορία έχει ξυπνήσει σαν ένα ηφαίστειο και πετάει στάχτη και λάβα. Κάποιοι νιώθω πως έχουν χτίσει τα σπίτια τους πολύ μακριά από το ηφαίστειο και μόνο ακούνε τι συμβαίνει στον τόπο του κακού, ανοίγουν τα παράθυρα βλέπουν τη σκόνη και μετά τα κλείνουν ξανά. Φοβούνται τον τρόμο, τον θάνατο, την καταστροφή. Έχουν την πολυτέλεια να τους απασχολούν τα παιδικά τους βιώματα, τα ψυχολογικά σύνδρομα, η ιδιωτική μοναξιά, το σεξ, οι φάρσες.

Στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη, η τέχνη είναι κατά κανόνα μια φιλολογική υπόθεση των αστών. Απέναντι στο αμερικανικό μοντέλο ψυχαγωγίας, η Ευρώπη απαντά με ένα εξίσου απολιτικό σινεμά ύφους και στείρου καλλιτεχνισμού. Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις δημιουργών με κοινωνική συνείδηση και στέρεο ηθικό και πνευματικό σύμπαν, η πλειονότητα των ταινιών μπορεί να είναι χρήσιμη μόνο σαν ένα νέο αισθητικό στυλ που θα δώσει έμπνευση στους διαφημιστές για κάποιο χρονικό διάστημα. Δεν πιστεύω πως πρέπει να υπάρχει ένα είδος τέχνης, ένα είδος ταινιών, ένα είδος έκφρασης. Πιστεύω όμως πως πρέπει να υπάρχει ένας ορισμός του ρόλου και της σχέσης της τέχνης με τη ζωή και αυτός ο ορισμός να είναι κάθετος. Η τέχνη είναι για εμένα μία πράξη πολιτική, με γνώμονα πάντα τον αισθητικά αρθρωμένο λόγο, εφόσον απευθύνεται στο σύνολο μιας κοινωνίας και ζητά την προσοχή της. Σε τέτοιους καιρούς, πού αισθανόμαστε λοιπόν σαν καλλιτέχνες πως θέλουμε και πρέπει να στρέψουμε την προσοχή; Εγώ νομίζω πως με κάποιο τρόπο όλοι πρέπει να είμαστε στους δρόμους και δεν εννοώ να μιμηθούμε αυτούς τους πολλούς που εκμεταλλεύονται την σημερινή κατάσταση σαν ένα ακόμα προϊόν και παίρνουν μια κάμερα για να καταγράψουν χωρίς ειρμό ό,τι συμβαίνει γύρω τους.

Η τέχνη δεν είναι ρεπορτάζ κι ούτε ο καλλιτέχνης ενδιάμεσος ανάμεσα στα γεγονότα και το ευρύ κοινό. Το σινεμά πρέπει να τολμά να ενοχλεί θέτοντας σαν παιδί απανωτά «γιατί», ώσπου να φτάσει σε μια απάντηση που μπορεί να είναι και ένα «δεν ξέρω». Η κρίση θα γεννήσει πολλούς ευαίσθητους. Ας είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους. Δεν αρκεί μόνο το θέμα για να κάνει ένα έργο ικανό να γονιμοποιήσει τη ζωή. Με αυτή τη λογική όλα τα έργα στρατευμένης τέχνης θα είχαν κατακτήσει την αθανασία. Τα περισσότερα πήγαν στα σκουπίδια του ανθρώπινου πολιτισμού. Σημασία έχει η ειλικρίνεια, το πάθος για έναν πιο δίκαιο κόσμο, η αντοχή μιας καλλιτεχνικής ψυχής να αναμετριέται ακόμα και μάταια με το παράλογο.

* Η Πρώτη Ύλη από τις 15 Μαρτίου θα προβάλλεται σε δύο αίθουσες της Αθήνας (Ταινιοθήκη και Μικρόκοσμος) και συνιστούμε να μην το χάσετε.

Photos: Σεμίρα Μανωλάκη & Γιάννης Λάσκαρης

αντιγράφηκε από:

http://monopressgr.wordpress.com/2012/03/20/χρήστος-καρακέπελης-συνέντευξη-στην/