Η νέα νομοθεσία για τα κόκκινα δάνεια-κριτική παρουσίαση

της Ελένης Πορτάλιου 

Αντιστάσεις/κινήματα δανειοληπτών 

Η εξυπηρέτηση με ληστρικούς όρους του ιδιωτικού χρέους των λαϊκών τάξεων συνεργεί στην περαιτέρω φτωχοποίησή τους και ταυτόχρονα αποτελεί ένα μηχανισμό διαρκούς ελέγχου και εξάρτησης ατόμων και νοικοκυριών από τράπεζες, δημόσιο, δικαστήρια. 

Σύμφωνα με στοιχεία, περισσότερες από 1,5 εκατομμύριο είναι οι καθυστερούμενες, πάνω από 1 μήνα, οφειλές προς τις τράπεζες από μικρά επιχειρηματικά, στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες (300.000 περίπου δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, 700.000 περίπου δανειολήπτες καταναλωτικών δανείων, 500.000 οφειλέτες πιστωτικών καρτών και 100.000 περίπου δανειολήπτες μικρών επιχειρηματικών δανείων). Τα κόκκινα δάνεια προς τις τράπεζες υπολογίζονται σε 109,5 δις €. Σημαντικά είναι, επίσης, τα χρέη των νοικοκυριών στο δημόσιο (ασφαλιστικά ταμεία, εφορίες) και τις ΔΕΚΟ - βλέπε χρέη στη ΔΕΗ που συνεπάγονται διακοπή ρευματοδότησης. Το ύψος των κόκκινων δανείων σε αυτούς τους φορείς υπολογίζεται σε 100 δις €. 

Για τη χιονοστιβάδα των κόκκινων δανείων δεν ευθύνονται οι λαϊκές οικογένειες που πήραν στεγαστικά ή καταναλωτικά δάνεια, ούτε οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αγρότες και μικροεπιχειρηματίες που έλαβαν επιχειρηματικά δάνεια. Ευθύνεται από τη μια μεριά η τοκογλυφική πολιτική των τραπεζών με τις τεράστιες ψαλίδες μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και επιτοκίων χορηγήσεων (ιδίως για τα καταναλωτικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες), τις παράνομες ρήτρες με τις οποίες φόρτωναν έξοδα στο δανειολήπτη, την πολιτική προώθησης επισφαλών προϊόντων (όπως τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο). Από την άλλη ευθύνεται η πολιτική των μνημονίων που στραγγάλισε με την ύφεση κάθε δυνατότητα αποπληρωμής των δανείων (για να μην αναφερθούμε σε όσους μικρομολογιούχους είδαν να εξανεμίζονται οι αποταμιεύσεις τους με το PSI). Η πολιτική αυτή, που οδήγησε σε απόγνωση και αυτοκτονίες,έχει καταστήσει τον ιδιοκτήτη ενοικιαστή στο σπίτι του, ανεξάρτητα από το είδος του δανείου που έχει λάβει, καθώς οι τράπεζες σε μεγάλο βαθμό εξαρτούσαν τις ρυθμίσεις των καταναλωτικών ή επιχειρηματικών δανείων από την παροχή εμπράγματων εγγυήσεων ή την εγγύηση τρίτων. (Δημήτρης Σαραφιανός, νομικός). 

Σήμερα η δυνατότητα ιδιοκατοίκησης, που αποτελούσε με διάφορες μορφές την κυρίαρχη στεγαστική πολιτική της χώρας μας μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ναυαγεί στην απώλεια χιλιάδων ιδιόκτητων κατοικιών ενώ οι τράπεζες και προοπτικά οι ξένοι επενδυτές αποκτούν τον στρατηγικό έλεγχο ενός βασικού πόρου επιβίωσης των λαϊκών τάξεων. Οι μικροί ιδιοκτήτες ακινήτων περιορίζονται δραστικά σε βάθος χρόνου και πολλαπλασιάζονται οι ενοικιαστές, γεγονός που διευκολύνει την κινητικότητα των εργαζομένων. Σύμφωνα με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ η πολιτική επιδότησης της αγοράς λαϊκής στέγης, είτε μέσω δημοσίων επενδύσεων είτε μέσω τραπεζικού δανεισμού, πρέπει να αντικατασταθεί από πολιτική επιδότησης ενοικίων. 

Το νομοθετικό πλαίσιο για τα Κόκκινα Δάνεια 

Ο νόμος 3869/2010, γνωστός ως νόμος Κατσέλη, τροποποιήθηκε τον Αύγουστο 2015 και εκ νέου πρόσφατα με τις διατάξεις περί «προαπαιτούμενων» (19/11/2015). Αφορά στη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Στο νόμο δεν περιλαμβάνονται οι έμποροι επειδή έχουν δυνατότητα πτώχευσης. Στο πεδίο εφαρμογής του νόμου εμπίπτει το σύνολο των οφειλών των φυσικών προσώπων προς ιδιώτες (εδώ περιλαμβάνονται οι τράπεζες), επίσης, βεβαιωμένες οφειλές στην Εφορία, στους ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού και τα νομικά πρόσωπα αυτών, καθώς και ασφαλιστικές εισφορές προς τους οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης. 

Οι οφειλέτες που έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους με τον νόμο Κατσέλη του 2010 και μπορούν ν’ ανταποκρίνονται στις τότε ρυθμίσεις παραμένουν στο ίδιο καθεστώς. Όλοι οι υπόλοιποι εντάσσονται στο δυσμενώς τροποποιημένο - σύμφωνα με τις απαιτήσεις των λεγόμενων «θεσμών» - νόμο, ο οποίος έχει ήδη συμπληρωθεί με την ενεργοποίηση του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών για τον στενό έλεγχο των δανειοληπτών και με τον τροποποιημένο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που περιορίζει τα δικαιώματα των δανειοληπτών υπέρ των τραπεζών (μείωση των εισοδηματικών ορίων για επιβολή κατασχέσεων, παρακράτηση μέρους μισθών, κ.λπ.). 

Ποιά είναι η λογική του τροποποιημένου νόμου Κατσέλη για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα.

Οι οφειλέτες διαπραγματεύονται αρχικά με τους πιστωτές για την επίτευξη εξωδικαστικού συμβιβασμού. Αν δεν καταλήξει αυτή η διαδικασία οι οφειλέτες υποβάλλουν αίτηση για ρύθμιση οφειλών στο αρμόδιο δικαστήριο (ειρηνοδικείο). Σε κάθε περίπτωση οι δανειολήπτες εμπλέκονται, όσο παραμένουν χρεωμένοι, σε διαδικασίες και υποχρεώσεις για τις οποίες χρειάζονται οπωσδήποτε συνδρομές δικηγόρων ή άλλων φορέων δημόσιων ή ιδιωτικών, όπως ορίζει ο νόμος. Βρίσκονται σε συνεχή εποπτεία από τους πιστωτές, είναι υποχρεωμένοι να ενημερώνουν για την παραμικρή αλλαγή της περιουσιακής και οικονομικής τους κατάστασης και κυρίως ν’ αποπληρώνουν τις δόσεις τους, αν καταλήξουν σε διακανονισμό - εξωδικαστικό ή μέσω δικαστηρίου. Αν δεν τις αποπληρώνουν πολύ σύντομα εκπίπτουν της ρύθμισης. Δηλαδή, όπως ορίζει ο νόμος, οι δανειολήπτες πρέπει να είναι «συνεργάσιμοι» υπό την έννοια της Απόφασης της Τράπεζας της Ελλάδας, Ευρωσύστημα, Επιτροπή Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων. Χαρακτηριστικά για τις ασκούμενες πιέσεις και ελέγχους είναι όσα αναφέρονται στο άρθρο 8 του νόμου με τίτλο : Δικαστική Ρύθμιση Χρεών : 

«Αν τα περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη δεν είναι επαρκή, το δικαστήριο, αφού αφαιρέσει το ποσό που απαιτείται για την κάλυψη των ευλόγων δαπανών διαβίωσης του ιδίου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του … διατάσσει την καταβολή μηνιαίως, για χρονικό διάστημα τριών (3) ετών, του ποσού που απομένει με βάση τα περιουσιακά στοιχεία και τα πάσης φύσεως εισοδήματά του, για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των πιστωτών». Δηλαδή το δικαστήριο επεμβαίνει με απόλυτο τρόπο στους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών με στόχο να διασφαλιστούν πρωτίστως οι οριζόμενες δικαστικά δόσεις των δανείων. 

Διαδικασία ρευστοποίησης περιουσίας / προστασία κύριας κατοικίας 

Επικεντρώνουμε στην προστασία της κύριας κατοικίας γιατί αυτή αποτελεί στρατηγικό πόρο επιβίωσης και ανασύνταξης ατόμων και οικογενειών. Χάνοντας το σπίτι τους οι άνθρωποι βρίσκονται κυριολεκτικά στο κενό. Οικογένειες διαλύονται, χιλιάδες οδηγούνται στο δρόμο, αλλά και οι προσωρινά φιλοξενούμενοι αποδιοργανώνονται και συνήθως χάνουν τις ισχνές δυνατότητες εξεύρεσης εργασίας και διεκδίκησης των ελάχιστων προνοιακών επιδομάτων που δικαιούνται. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς σπίτι. Είναι δε φανερό ότι όσοι δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν το στεγαστικό τους δάνειο, για το οποίο πιθανότατα έχουν ήδη πληρώσει αρκετά, δεν θα μπορούν ούτε να νοικιάσουν σπίτι. 

Η προστασία της κύριας κατοικίας αφορά σε όλες τις περιπτώσεις οφειλετών που ορίζει ο τροποποιημένος νόμος Κατσέλη. Εφόσον υπάρχει ρευστοποιήσιμη περιουσία, η εκποίηση της οποίας κρίνεται απαραίτητη για την ικανοποίηση των πιστωτών, ή όταν το δικαστήριο κρίνει αναγκαίο να παρακολουθήσει ή υποβοηθήσει την εκτέλεση των όρων ρύθμισης των οφειλών, ορίζεται εκκαθαριστής και ακολουθούνται διαδικασίες εκκαθάρισης. 

«Μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2018 ο οφειλέτης μπορεί να υποβάλει στο δικαστήριο πρόταση εκκαθάρισης και σχέδιο διευθέτησης οφειλών ζητώντας να εξαιρεθεί από την εκποίηση ενυπόθηκο ή μη ακίνητο, εφόσον, συγκεντρώνει τις παρακάτω προϋποθέσεις : α) το συγκεκριμένο ακίνητο χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του, β) το μηνιαίο διαθέσιμο οικογενειακό του εισόδημα δεν υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης προσαυξημένες κατά εβδομήντα τοις εκατό (70%), γ) η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας κατά τον χρόνο συζήτησης της αίτησης δεν υπερβαίνει τις εκατόν ογδόντα χιλιάδες (180.000) ευρώ για τον άγαμο οφειλέτη, προσαυξημένη κατά σαράντα χιλιάδες ευρώ (40.000) ευρώ για τον έγγαμο οφειλέτη και κατά είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ ανά τέκνο και μέχρι τρία (3) τέκνα και δ) ο οφειλέτης είναι συνεργάσιμος δανειολήπτης, βάσει του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών. Το σχέδιο διευθέτησης οφειλών θα προβλέπει ότι ο οφειλέτης θα καταβάλλει το μέγιστο της δυνατότητας αποπληρωμής του και ότι καταβάλλει ποσό τέτοιο ώστε οι πιστωτές του δεν θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης. 

Εύλογες δαπάνες είναι : 13.906 € για τον άγαμο, 23.659 € για τον έγγαμο, 29.372 € για τον έγγαμο με ένα παιδί και 35.086 € για τον έγγαμο με δύο παιδιά. 

Μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2018, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο οφειλέτης συγκεντρώνει τις εξής προϋποθέσεις: α) το συγκεκριμένο ακίνητο χρησιμεύει ως κύρια κατοικία του, β) το μηνιαίο διαθέσιμο οικογενειακό του εισόδημα υπολείπεται ή είναι ίσο των ευλόγων δαπανών διαβίωσης, γ) η αντικειμενική αξία της κύριας κατοικίας του κατά το χρόνο συζήτησης της αίτησης δεν υπερβαίνει τις εκατόν είκοσι χιλιάδες (120.000) ευρώ για τον άγαμο οφειλέτη, προσαυξημένη κατά σαράντα χιλιάδες (40.000) ευρώ για τον έγγαμο οφειλέτη και κατά είκοσι χιλιάδες (20.000) ευρώ ανά τέκνο και μέχρι τρία τέκνα, δ) είναι συνεργάσιμος δανειολήπτης, βάσει του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών και ε) βρίσκεται σε πραγματική αδυναμία πληρωμής των μηνιαίων καταβολών, όπως αυτές ορίζονται στο σχέδιο διευθέτησης οφειλών της προηγούμενης παραγράφου, διασφαλίζεται ότι οι πιστωτές δεν θα βρεθούν, χωρίς τη συναίνεσή τους, σε χειρότερη οικονομική θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης, με τον ακόλουθο τρόπο. Ο οφειλέτης μπορεί να υποβάλει αίτηση στο Ελληνικό Δημόσιο για τη μερική κάλυψη του ποσού της μηνιαίας καταβολής του σχεδίου διευθέτησης οφειλών το οποίο ορίζει η δικαστική απόφαση. Ο οφειλέτης υποχρεούται να καταβάλει το μέγιστο της δυνατότητας αποπληρωμής του και σε κάθε περίπτωση υποχρεούται στην καταβολή ελάχιστης συνεισφοράς. Η συνεισφορά του Ελληνικού Δημοσίου στο παραπάνω σχέδιο διευθέτησης οφειλών αφορά στο θέμα και καταβάλλεται στους πιστωτές, υπό την προϋπόθεση ότι ο οφειλέτης παραμένει συνεπής στην καταβολή της ελάχιστης συνεισφοράς». Η παραπάνω επιδότηση μπορεί να γίνει μόνο μέχρι τέλους του 2016 και αποτελεί μέρος του οφειλόμενου κεφαλαίου. 

Εύλογες δαπάνες είναι : 8.180€ για τον άγαμο, 13.917€ για τον έγγαμο, 17.278€ για τον έγγαμο με ένα παιδί και 20.639€ για τον έγγαμο με δύο παιδιά. 

Τι σημαίνουν τα παραπάνω ; 

Ότι προστατεύονται οι πιστωτές (τράπεζες, κ.λπ.) και όχι οι οφειλέτες. Οι πιστωτές δεν θα πάρουν σε καμία περίπτωση χαμηλότερο ποσό από αυτό που θα ελάμβαναν αν έβγαζαν το σπίτι σε πλειστηριασμό και το ύψος των δόσεων αποπληρωμής ορίζεται με κριτήριο να μη ζημιωθούν οι πιστωτές. Δηλαδή, μέσω της διευθέτησης των οφειλών, σώζονται κατά προτεραιότητα οι τράπεζες, κ.λπ., όχι τα χρεωμένα νοικοκυριά. Ακόμα και για την κατηγορία των πιο φτωχών νοικοκυριών που υπολογίζονται στο 25%, οι οφειλέτες πρέπει να συνεισφέρουν οπωσδήποτε ένα ποσό το οποίο θα συμπληρώνει το δημόσιο υπό μορφή δανείου και μόνο εφόσον αυτοί καλύπτουν την οριζόμενη συνεισφορά. Χαρακτηριστικό της αρπακτικής λογικής των ρυθμίσεων είναι τα αναφερόμενα στο άρθρο 9. 

«Αν κατά τη διάρκεια της αποπληρωμής του σχεδίου διευθέτησης οφειλών, ο οφειλέτης πωλήσει την κύρια κατοικία του και το τίμημα από την πώληση υπερβαίνει το ποσό της διευθετημένης δανειακής οφειλής, όπως αυτή καθορίζεται από τη δικαστική απόφαση,…. τότε το ήμισυ της διαφοράς κατανέμεται υπέρ των ενέγγυων και προνομιούχων πιστωτών. Σε κάθε περίπτωση το ποσό το οποίο λαμβάνει ο κάθε πιστωτής από την παραπάνω κατανομή, δεν μπορεί να είναι ανώτερο του ποσού που θα λάμβανε δυνάμει του σχεδίου διευθέτησης οφειλών». 

Τα κερδοσκοπικά funds παραμονεύουν 

Στα προαπαιτούμενα του Δεκεμβρίου περιλαμβάνονται περαιτέρω ρυθμίσεις των κόκκινων δανείων οι οποίες αφορούν στη φύση των εμποδίων που υπάρχουν στην αγορά και στον προσδιορισμό όρων και προϋποθέσεων δραστηριοποίησης των funds υπό την εποπτεία της ΤτΕ. Το Υπουργείο Οικονομίας διαρρέει ότι δεν θα πωληθούν κόκκινα δάνεια σε funds - δεν το επιτρέπει η κείμενη νομοθεσία - αλλά θα βρεθεί «λύση» εντός του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τους πιστέψουμε. Επίσης, η κυβέρνηση δεσμεύεται να παρουσιάσει προτάσεις που θα καταστήσουν λειτουργικό τον νόμο Δένδια, που αφορά στα κόκκινα δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων. 

Ενότητα δανειοληπτών versus εξατομίκευσης 

Η βασική αντίληψη του νόμου είναι η εξατομίκευση των δανειοληπτών. Οι ρυθμίσεις δεν είναι γενικές και πάγιες, αλλά ειδικές και ασταθείς, ξεχωριστές για την κάθε περίπτωση διαπραγμάτευσης, εξωδικαστικής ή δικαστικής. 

Η βαθιά αντιδραστική αυτή προσέγγιση μεταφέρει τους λόγους της ύπαρξης χρέους στο άτομο και την «ασυνέπειά» του, ενοχοποιώντας τον χρεωμένο άνθρωπο για την αδυναμία πληρωμής. Είναι γνωστό ότι χιλιάδες νοικοκυριά χάνουν τα σπίτια τους μέσα στη σιωπή. 

Πρώτος στόχος, λοιπόν, του κινήματος για την υπεράσπιση των δανειοληπτών των κόκκινων δανείων και ιδιαίτερα εκείνων που κινδυνεύουν να χάσουν την κύρια κατοικία τους, είναι να συγκροτηθούν κοινωνικές συλλογικότητες και δεσμοί αλληλεγγύης μεταξύ των χρεωμένων νοικοκυριών, αρχικά τοπικά σε επίπεδο γειτονιάς ή πόλης, ή στο πλαίσιο συνδικαλιστικών οργανώσεων και οργανώσεων δανειοληπτών. Χρειάζεται ενημέρωση, νομική στήριξη, συμπαράσταση σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση από Επιτροπές Αγώνα με αυτοπρόσωπη συμμετοχή των χρεωμένων προσώπων. Μέσα από τις επιμέρους ομάδες θα μπορέσει να γεννηθεί ένα πανελλαδικό κίνημα, το οποίο θα θέσει αποτελεσματικά τα βασικά αιτήματα που αφορούν στην προστασία των δανειοληπτών από υφαρπαγή του εισοδήματός τους και βασικών περιουσιακών τους στοιχείων, πρωτ’ απ’ όλα της κύριας κατοικίας. 

Ανατροπή του σημερινού θεσμικού πλαισίου 

Βασικά αιτήματα για την προστασία των οφειλετών: 

-Αναστολή πλειστηριασμών για χρέη λαϊκών νοικοκυριών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών προς Τράπεζες, Δημόσιο, Ασφαλιστικούς Οργανισμούς και ΔΕΚΟ. 

-Κατάργηση των νομοθετικών ρυθμίσεων του Κώδικα Δεοντολογίας και του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που διευκολύνουν την υφαρπαγή της κύριας κατοικίας. 

-Η κύρια κατοικία να κατοχυρωθεί ως ακατάσχετη. 

-Απαγόρευση μεταβίβασης δανείων σε κερδοσκοπικά funds. 

-Ρύθμιση δανείων με διαγραφή μέρους ή του συνόλου της οφειλής ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη. 

-Καθορισμός δόσεων ώστε να διασφαλίζεται ένα επαρκές επίπεδο ζωής για τους οφειλέτες. 

-Περίοδος χάριτος με πάγωμα χρεών και εκλογίκευση επιτοκίων. 

-Συσχέτιση τρέχουσας αξίας ακινήτων με το αρχικό ποσό του δανείου, το υπάρχον υπόλοιπο και το εισόδημα. 

Το Avatar των Εξαρχείων (αναδημοσίευση)

του Θωμά Τσαλαπάτη

δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών της 12/12.2015

Είμαστε ξένοι σ’ αυτή την πόλη

Σ’ αυτή την πόλη είμαστε ξένοι…

Γεράσαμε σ' αυτή την πόλη

Είναι αυτό που λένε: είμαστε ξένοι

(Νίκος Καρύδης, «Ξένοι»

σε μοντάζ Ρένου Αποστολίδη)

Τελευταία όλο και πιο συχνά εμφανίζονται άρθρα που περιγράφουν το άβατο των Εξαρχείων. Τη μηδενιστική τους κουλτούρα, τη βία και τη βρόμα, τις έκνομες πράξεις, την ακολασία, την προσωποποίηση της ανευθυνότητας της σημερινής μας νεολαίας.

Τα άρθρα καταγγέλλουν την παράφραση αυτή που είναι τα Εξάρχεια, την παρανομία, την ανοχή της πολιτείας στο φαινόμενο Εξάρχεια. Το Αβατο αυτού του μη-τόπου, όπου οι αθώοι δεν τολμούν να διαβούν, οι ορθοί λοιδορούνται και οι επιπόλαιοι κυριαρχούν.

Στα συγκεκριμένα ρεπορτάζ τα Εξάρχεια δεν είναι τόπος. Πιο πολύ είναι κινηματογραφικός χαρακτήρας. Μοιρασμένος σε χιλιάδες ανώνυμες ενσαρκώσεις περιφέρει την καταστροφική μανία του φέρνοντας φωτιά, στάχτη και τρόμο σαν έναν μονοσήμαντο κακό από κάποια περιπέτεια δεύτερης διαλογής.

Εδώ οι αναρχικοί πετούν, οι άστεγοι κατοικούν, οι μετανάστες αποκαλύπτουν το πραγματικό τους προσωπείο, τα αυτοκίνητα κυκλοφορούν μόνο καμένα και τα παιδιά τρέφονται αποκλειστικά με ηρωίνη.

Η λέξη ΣΟΚ βρίσκεται πάντοτε με κεφαλαία στους τίτλους που συνοδεύουν τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ τα σερβιρισμένα ανάμεσα σε μπότοξ τηλεπαρουσιαστών, καταγγελίες αθώων φιλήσυχων, φωτογραφίες φρέσκιας φωτιάς και γερές δόσεις ηθικού πανικού.

Μα στην πραγματικότητα δεν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα άβατο, αλλά σε ένα παραφρασμένο Αβαταρ, σε μια εικονική παραμόρφωση μέσω της υπερβολής, σε μια καταγραφή που εξαφανίζει την ουσία ενώ ταυτόχρονα γιγαντώνει την (επιλεγμένη) λεπτομέρεια προσπαθώντας να την καταστήσει ουσία.

Τα συγκεκριμένα άρθρα ζέχνουν ηθικισμό ταινιών τύπου «Κατήφορος», πασπαλισμένα με έναν θρησκόληπτο πουριτανισμό χωρίς θρησκεία, αντικατεστημένο από τον επαρχιώτικο κοσμοπολιτισμό μιας ευταξίας, μιας δήθεν ευρωπαϊκής ορθότητας όπου το κράτος σέβεται τον πολίτη και ο πολίτης το κράτος και όλα βρίσκονται βαλσαμωμένα στην ιλουστρασιόν λειτουργικότητά τους. Χωρίς αντιθέσεις, χωρίς διαφωνίες, χωρίς διεκδικήσεις.

Πάντοτε με εκνεύριζε πως όταν έπρεπε να μιλήσεις για τα Εξάρχεια έπρεπε ταυτόχρονα να αναφέρεις τα μπάχαλα, λες και η συγκρουσιακή κατάσταση είναι θέμα τοπικό σαν τον δάκο στη Μεσσηνία ή τον Μπέο στον Βόλο. Εκτός κοινωνικού πλαισίου, εκτός προσπάθειας εξήγησης ή αντίληψης, τα όποια γεγονότα αποσπώνται από αιτίες και περιγράφονται ως αυθύπαρκτες αφορμές που αυτοτροφοδοτούν την ύπαρξή τους με την ύπαρξή τους.

Και όμως, εκεί που οι διάφοροι θα βλέπουν τρομαγμένα παιδιά από τους αναρχικούς και τους μετανάστες, εμείς θα βλέπουμε παιδιά που μαθαίνουν να συλλαβίζουν τη συνύπαρξη και την αλληλεγγύη· εκεί που βλέπουν διάλυση του δεσμού, εμείς βλέπουμε μια πρώτη χειραψία· εκεί που θα βλέπουν βρόμα και σκουπίδια, εμείς θα βλέπουμε τις ατελείωτες κουβέντες που έστρωσαν τους δρόμους των Εξαρχείων.

Εκεί που οι άλλοι βλέπουν στάχτη και τυφλή βία, εμείς θα βλέπουμε τους σπόρους μια δημιουργίας (ακόμη και αν αυτή φορά γυαλιά).

Για πολλούς από εμάς τα Εξάρχεια αποτέλεσαν τη μόνη γειτονιά. Οχι τη γειτονιά που γεννηθήκαμε ή μεγαλώσαμε, αλλά τη γειτονιά που ποτέ δεν σταματήσαμε να επισκεπτόμαστε πάντοτε, όλοι μαζί, ακόμη και όταν ήμαστε μόνοι. Τη γειτονιά που στέγασε όλες τις άλλες γειτονιές. Εναν τόπο συνάντησης που τον κατοικούσες μόνο όταν δεν τον κατοικούσες. Ηταν οι γείτονες στον άλλο χρόνο και τον άλλο χώρο που εδώ συναντούσες.

Οσο κι αν μας κουράζουν σήμερα, τα Εξάρχεια θα είναι οι παρελθούσες συναντήσεις και οι συναντήσεις μας με το παρελθόν, το ακαριαίο του παρόντος μιας τυχαίας γνωριμίας και το μέλλον του κάθε τυχαίου ενδεχόμενου. Χρωστάμε όλοι μας μια συγγνώμη από αυτή την περιοχή. Κι εμείς ακόμη που την αντιλαμβανόμαστε σαν γειτονιά μας αλλά τη βαραίνουμε ανελλιπώς με τα 30, τα 40, τα 50 μας χρόνια.

Μια συγγνώμη γιατί καθημερινά προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας πως ωριμάσαμε, πως μεγαλώσαμε, πως δεν χωράμε σε παλιές συμπεριφορές.

Μια συγγνώμη για όλο το αυθόρμητο που χάθηκε στους σχεδιασμούς μας, στο ξαφνικό που χάθηκε στον προγραμματισμό, στις νύχτες που χάθηκαν στο ξημέρωμα. Και ας βλέπουν οι άλλοι φωτιές στα Εξάρχεια. Εμείς θα βλέπουμε μονάχα ξημερώματα.

Ενας στους δύο ιδιοκτήτες χάνει το σπίτι του με συνοπτικές διαδικασίες

Το τελικό σενάριο για την προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς που δημοσιεύει το tvxs.gr και αναδημοσιίεύεται σε φιλοκυβερνητικό blog (και αυτό έχει τη σημασία του) οδηγεί στο συμπέρασμα πως το 35 έως το 45% των σπιτιών (πρώτη κατοικία) θα αρχίσουν από 1.1.2016 να βγαίνουν σε πλειστηριασμό με συνοπτικές διαδικασίες, με ανύπαρκτα νομικά ερείσματα προστασίας και με ένα κίνημα που πάει κατά διαόλου. 

Μιλάμε για 180.000 κόκκινα δάνεια φυσικών προσώπων (έμποροι-επαγγελματίες δεν περιλαμβάνονται) τουτέστιν 80.000 σπίτια (πρώτες κατοικίες) βγαίνουν με το καλημέρα στο 2016 στο σφυρί. Δεν περιλαμβάνονται δευτερεύουσες κατοικίες (εξοχικά, πατρικά, κ.λπ.) ή επαγγελματικοί χώροι, οικόπεδα, χωράφια. Αυτά τάχει ήδη φάει η μαρμάγκα χωρίς δεύτερη συζήτηση.

Μένουν λοιπόν 100.000 κόκκινοι δανειολήπτες που έχουν τη δυνατότητα και την ελπίδα να σώσουν το σπίτι που μένουν. με προϋποθέσεις και κόστος που αυτή τη στιγμή παζαρεύονται εν όψει της τελικής συμφωνίας με τους (θ)εσμούς).

Αυτοί οι "τυχεροί" θα πρέπει να περάσουν από την τράπεζα, να αποδείξουν ότι είναι συνεργάσιμοι, να δεχτούν ή να απορίψουν τις προτάσεις του τραπεζίτη τους για έναν "έντιμο" συμβιβασμό (στα πλαίσια του υποχρεωτικού εξωδικαστικού συμβιβασμού). Κοινώς να υποστούν την ταπείνωση που υπέστη και ο πρωθυπουργός στις 13 Ιούλη από την κ. Μέρκελ, ταπείνωση που προϋποθέτει να βγάλουν και έρπη.

Αν η διαπραγμάτευση με τα ακέφαλα τέρατα αποτύχει τότε ο ταπεινωμένος δανειολήπτης μπορεί να καταφύγει στο νόμο Κατσέλη έχοντας στο βαλάντιο ένα σοβαρό ποσό για ξεκίνημα της διακαστικής διαπραγμάτευσης. Ένα κάρο χαρτιά (μέχρι και πιστοποιητικό ποινικού μητρώου) θα ξετιναχτούν ένα προς ένα για να δώσουν πάτημα στο δικαστή να απορρίψει την αίτηση και μετά άντε με τους 80.000.

Το πιστοποιητικό ποινικού μητρώου είναι το κλου της υπόθεσης. Τί χρειάζεται αυτό ; Για να χρησιμεύσει τυχόν καταδίκη (έστω και με αναστολή, έστω και στο στάδιο της έφεσης) σαν απόδειξη αφερεγγυότητας του δανειολήπτη. Δηλαδή ένας μικροεπαγγελματίας που σύρθηκε πριν από 25 χρόνια από το ΤΕΒΕ στα δικαστήρια γιατί όφειλε ένα ποσό, έστω και αν δεν καταδικάστηκε τελεσίδικα, θα βρεθεί το αίτημά του για ένταξη στο νόμο Κατσέλη στο καλάθι των αποριμμάτων. Κοινώς οποιαδήποτε καταδίκη για οφειλή ποινικοποιείται στο διηνεκές και εδώ δεν χωράει παραγραφή (ούτε κακούργημα να ήταν).

Αν θα καταφέρουν να ενταχθούν στο νόμο Κατσέλη οι μισοί από τους 100.000 είναι ζήτημα. Εϊτε γιατί δεν υπάρχει σάλιο να υποστηρίξουν την αίτησή τους, είτε γιατί τα δικαστήρια θα απορρίπτουν σωρηδόν τις αιτήσεις με διάφορες προφάσεις. Οι οποίες προφάσεις δεν θα προσπορίζονται μόνο από τα δεκάδες χαρτιά που θα περιλαμβάνει ο φάκελλος της αίτησης αλλά και ένα μικρό χωράφι στο χωριό θα μπορεί να αποτελεί πρόφαση απόρριψης της αίτησης.

Κι επανερχόμαστε στο πρώτο και μεγάλο κοσκίνισμα των 180.000 δανειοληπτών. Τα κριτήρια για να έχει κανείς τη δυνατότητα ένταξης στο νόμο Κατσέλη παίζονται έως και σήμερα. Από το δημοσίευμα του tvxs.gr συνάγεται ότι σε ένα ποσοστό μεταξύ του 55 και 65% θα κλείσει η συμφωνία σφαγής. δηλαδή αυτοί θα είναι που θα ελπίζουν. Οι υπόλοιποι έχουν να πληρώσουν λέει η κυβέρνηση άρα είναι οι μπαταχτσήδες. Καθόλου δεν λαμβάνεται υπόψη ότι αγόρασε κάποιος ένα σπίτι λίγο μεγαλύτερο βασιζόμενος στην υποσχετική της ανάπτυξης, πιστεύοντας ότι θα έχει δουλειά. Δεν λαμβάνεται υπόψην ότι στην πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα (2000-2009) οι τιμές των ακινήτων είχαν φουσκώσει τεχνηέντως και δολίως. Η φούσκα της ανάπτυξης συμπαρέσυρε τα πάντα στο πέρασμά της. Ένας μικρομεσαίος νοικοκύρης θα μπορούσε να της αντισταθεί ;

Αυτή η απάτη, η δόλια μεθόδευση της υπερχρέωσης των νοικοκυριών και παράλληλα η μεθοδευμένη πρώτα ήπια και μετά βάρβαρη φτωχοποίηση του λαού δεν θα διαχθούν ποτέ, δεν θα ληφθούν υπόψη σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τον δήμιο, με την τράπεζα, με το δημόσιο.

Διαβάστε όλόκληρο το κείμενο του tvxs.gr.

Σε προστασία της πρώτης κατοικίας για το 55% έως 65% των οφειλετών οδηγεί, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, ο «έντιμος συμβιβασμός» στον οποίον οδεύουν κυβέρνηση και πιστωτές μετά το χθεσινό Eurogroup - ένας συμβιβασμός, που κινείται πάνω στην παραδοχή και των δύο πλευρών ότι στο δίχτυ προστασίας θα ενταχθούν μόνον όσοι «αποδεδειγμένα» δεν έχουν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν τις οφειλές τους.

Οι πληροφορίες από κοινοτικές πηγές αναφέρουν ότι στη χθεσινή συνεδρίαση συζητήθηκε το «γενικό πλαίσιο», και «όχι οι λεπτομέρειες και οι τελικοί όροι», της νέας πρότασης που είχε ήδη παρουσιάσει η ελληνική πλευρά στις τελευταίες τηλεδιασκέψεις με τους εκπροσώπους των πιστωτών.

Η πρόταση αυτή κατεβάζει το όριο της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου που θα μπορεί να υπαχθεί σε καθεστώς προστασίας στις 180.000 ευρώ για άγαμο. Το όριο αυξάνεται κατά 50.000 ευρώ για ζευγάρι και κατά επιπλέον 25.000 για κάθε παιδί και δείχνει να γίνεται, ως βασικός άξονας τουλάχιστον, αποδεκτό από τους πιστωτές.

Η περαιτέρω ανοιχτή, και πιο δύσκολη, διαπραγμάτευση αφορά το εισοδηματικό κριτήριο στο οποίο η Αθήνα φέρεται να υποχωρεί και να κινείται κοντά στο λεγόμενο ελάχιστο τεκμήριο διαβίωσης, που είναι τα 24.000 ευρώ ως οικογενειακό εισόδημα. Η αρχική απαίτηση της τρόικας ήταν να προσδιοριστεί ο πήχης σχεδόν στο όριο της φτώχειας, δηλαδή κατά τι πάνω από 13.000 ευρώ, ενώ η αφετηρία της ελληνικής κυβέρνησης ήταν τα 35.000 ευρώ για οικογένεια με παιδιά.

Στην τελική φόρμουλα που συζητείται, σύμφωνα με πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση, στο τραπέζι έχει τεθεί και το αντίστοιχο μοντέλο που υιοθετήθηκε στην Κύπρο – ένα μοντέλο, στο οποίο τα κριτήρια προστασίας ορίστησαν σε εκτιμητέα αγοραία αξία του ακινήτου 250.000 ευρώ, σύνολο δανείου όχι υψηλότερο από 300.000 ευρώ και ετήσιο εισόδημα 22.000 ευρώ για οικογένειες χωρίς παιδιά με επιπλέον 2.000 ευρώ για κάθε παιδί.

Στην φόρμουλα που εξετάζεται για την ελληνική εκδοχή, συζητείται το ενδεχόμενο το ελάχιστο τεκμήριο διαβίωσης να πολλαπλασιάζεται με έναν συντελεστή περί το 1,5, ο οποίος είτε θα είναι σταθερός και θα επανεξεταστεί σε έναν χρόνο, είτε θα είναι κλιμακωτός και θα μειώνεται σε ορίζοντα τριετίας.

Εάν εν τέλει προκριθεί το μοντέλο αυτό, με τις όποιες επιμέρους προσαρμογές και τροποποιήσεις, εκτιμάται ότι θα παραμείνουν σε καθεστώς προστασίας περίπου 160.000 έως 180.000 οφειλέτες από το σύνολο των περίπου 300.000.

tvxs.gr

αποχαιρετισμός στη Ρίκα

Πολύ θλιμμένη γιατί θα μας λείψει πολύ ... 

έγραψε η Αννίτα Δεκαβάλλα ...

Ένα αντίο για τη Ρίκα

Πριν λίγες μέρες (στις 10 Νοέμβρη) έφυγε από κοντά μας η Ρίκα Ροδάκη Ζήσαμε μαζί στα Εξάρχεια, παλέψαμε μαζί για μια καλλίτερη γειτονιά. Για τη γειτονιά που αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε.

Η Ρίκα υπήρξε πρωτεργάτης σε πολλές κινηματικές πρωτοβουλίες της γειτονιάς μας. Για την όλη δράση και ιστορία της είμαστε ανακόλουθοι να μιλήσουμε. 

Για ό,τι είμαστε, για ό,τι ζήσαμε μαζί στέλνουμε στη Ρίκα τον ύστατο χαιρετισμό: οι αγώνες σου, αγώνες μας, οι προσδοκίες και τα όνειρά σου πέρασαν και στα δικά μας χέρια.

Καλό Ταξίδι Ρίκα,

από τα Εξάρχεια σου

Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων

Από τον αποχαιρετισμό του Ανδρέα Ρουμελιώτη: 

Αντίο συντρόφισσα Ρίκα Ροδάκη.

Συνήλθαμε στο νοσοκομείο. Ούτε καταλάβαμε τι είχε συμβεί. Εγκεφαλική διάσειση, σπασμένα χέρια – πόδια κι ένα ρωγμώδες κάταγμα στον 5ο θωρακικό σπόνδυλο που έθρεψε στραβά. Μια παρανυχίδα του μου πιέζει ακόμη τον οπίσθιο σάκο των νεύρων προκαλώντας μου ανυπόφορους πόνους κάθε φορά που αλλάζει ο καιρός.Αυτοί οι πόνοι δεν θα μου επιτρέψουν ποτέ να ξεχάσω Ρίκα μου εκείνη την επίθεση των φασιστών εναντίον μας, στις 6 Μαΐου του 1987, στις 11 το βράδυ, στο κέντρο της πλατείας Εξαρχείων.

Η πολυτελής Μερσεντές που οδηγούσαν δύο φασιστάκια της ΕΝΕΚ, μπήκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην πλατεία. Ενδεχομένως να ήθελαν απλώς να μας τρομοκρατήσουν. Όταν τα συνέλαβαν όμως, αυτά τα κωλο- πλουσιόπαιδα, ήταν μεθυσμένα.

Το τιμόνι τους ξέφυγε. Η Μερσεντές χτύπησε σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, παρέσυρε δυο μηχανάκια, πέρασε κυριολεκτικά ανάμεσα στο περίπτερο και τα τραπεζάκια των φοιτητών, πριν καταλήξει στη μέση της πλατείας και μας χτυπήσει. Εμένα, τη Ρίκα τη Ροδάκη, και τον Νίκο τον Λακόπουλο, ο οποίος όταν τον χτύπησαν τα ΜΑΤ στην πλατεια το 1984 είχε το θράσος να μηνύσει τον τότε αρχηγό της Αστυνομίας, εν ονόματι Μποσινάκη.

Ευτυχώς… που παρέσυρε τα μηχανάκια και τα εκσφενδόνισε πάνω μας. Αυτό ίσως, τότε, μας έσωσε τη ζωή.

Ραδιοπειρατές ήμασταν. Συμμετείχαμε ενεργά στο κίνημα της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Το Ράδιο του Δρόμου, ο Τυφλοπόντικας των FM, το Ράδιο Χαλκίδα, το ράδιο ΑΝΤΙλαλος, ο Πειρατής των FM, το Κανάλι 15 των αείμνηστων Αλέξανδρου Γιώτη και Ρούσσου Κούνδουρου...

Τον Νίκο (τον Λακόπουλο) τον συμπαθούσε ο αείμνηστος Πάνος Κορόβηλας. Ήταν πολύ γοητευτικός πιτσιρικάς ο μπαγάσας ο Νικολάκης. Έτσι, παρά τις αντιδράσεις των «πρασινοφρουρών» και του μακαρίτη του Μαρούδα, ο οποίος απειλούσε ότι αν εκπέμψουμε παράνομα «θα ρίξει ακόμα και τους δορυφόρους», του έδωσε την πρώτη ζωντανή νεανική εκπομπή στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ (πρώην ΥΕΝΕΔ γιατί ήταν νωπή η εικόνα από τον φαντάρο - φρουρό που φύλαγε την πύλη στο πρώην στρατοκρατούμενο κανάλι).

"Εδώ Ράδιο Συννεφούλα"! Αυτός ήταν ο τίτλος της εκπομπής και εμείς «οι εραστές της Άνοιξης» που ... «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε ΤΩΡΑ»! Πολλοί μάθαμε ραδιόφωνο από τον Νίκο Λακόπουλο και τη Ράδιο - Συννεφούλα. Ανάμεσά τους και ένας πιτσιρικάς τότε, ο Σταύρος Θεοδωράκης… Του άρεσε του Νίκου και τον προσέλαβε αμέσως.

Η Ράδιο Συννεφούλα εξέπεμπε όταν τελείωνε το σχολείο και γύριζαν οι μαθητές στα σπίτια. Μας άκουγε όλη η πιτσιρικαρία. Με πούλμαν έρχονταν με τους καθηγητές τους από όλη την Ελλάδα και μας ζητούσαν αυτόγραφα.

«Φασίστες χτύπησαν στα Εξάρχεια τα παιδιά της Ράδιο Συννεφούλας», έγραφαν την άλλη μέρα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Δεν είχαμε συνέλθει για να τα διαβάσουμε… 

Η Ρίκα και εγώ μείναμε μερικές εβδομάδες στο νοσοκομείο. Ο Νίκος ερχόταν μετά από μήνες στην εκπομπή με πατερίτσες και με μια εγκεφαλική διάσειση που μάλλον αυτή τον έκανε να εγκαταλείψει τη δημοσιογραφία και να φτιάξει το ιστορικό club «Decadence», εκεί στο λόφο του Στρέφη, απέναντι από τον «Βρούτο», που ήταν σημείο συγκέντρωσης όλης της ανατρεπτικής διανόησης εκείνης της εποχής.

Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια από τότε που κάτι σχεδιάζαμε με τη Ρίκα και τον Νίκο στο κέντρο της πλατείας Εξαρχείων. Εκεί που μας χτύπησε η Μερσεντές με τα δυο φασιστόμουτρα (κερδίσαμε τη δίκη και μας αποζημίωσαν μετά από χρόνια, έκαναν μεταπτυχιακά κάπου στην Αμερική…)

Στο μεταξύ αυτά τα 30 χρόνια και χανόμασταν και βρισκόμασταν. Κάποιες φορές με τον φίλο μου τον Μιχάλη τον Πρωτοψάλτη που «έφυγε» πρόπερσι. 

Η Ρίκα παρέμεινε ενεργή στον αντιεξουσιαστικό χώρο με μεγάλες επιρροές από τον Μπούτσκιν και τη Ριζοσπαστική Οικολογία. Στις τελευταίες εκλογές, του Σεπτεμβρίου του 2015, ήταν υποψήφια στην Α’ Πειραιά με τη Λαϊκή Ενότητα.

Τελευταία φορά την είδα στη Χαλκίδα πριν 2-3 χρόνια, όταν ήρθε για να πάρει μέρος στη γιορτή Οικολογικών Προϊόντων. Συμμετείχε σε πολλές συλλογικότητες. Ήταν μέλος της Πρωτοβουλίας Επαγγελματιών και της Συνέλευσης της Πλατείας Εξαρχείων. Είχε όμως πάντα τη δική της ξεχωριστή άποψη.

«Όλα αυτά τα χρόνια οι συλλογικότητες κάναμε εκδηλώσεις με τους τοξικομανείς μέσα στην πλατεία. Αυτοί που είχαμε στόχο να διώξουμε είναι οι πρεζέμποροι, όχι οι χρήστες. Και θα σου πω και το άλλο. Ρατσιστές είναι αυτοί που πίναν τον καφέ τους στο καφενείο και βλέπανε τον άρρωστο τον τοξικομανή να είναι κάτω, σε ελεεινή μορφή να χτυπάει ένεση μπροστά στα πόδια τους, και σφύριζαν αδιάφορα. Αυτοί είναι ρατσιστές και κυνικοί απέναντι στον ανθρώπινο πόνο», είχε πει στην Ελευθεροτυπία σε ένα ρεπορτάζ του 2010 για τη διακίνηση των ναρκωτικών.

Ήταν μελισσοκόμος και βιοκαλλιεργήτρια. Η οικογένεια της ήρθε από την Κρήτη μετά την επανάσταση των ρόδων στις αρχές του 1700. Αγωνίστηκε για τα ανθρωπινά δικαιώματα ενάντια στην καταστολή και για την προστασία του περιβάλλοντος.

Σπούδασε marketing στα KATEE, δημοσιογραφία, μελισσοκομία και Ευρωπαϊκό πολιτισμό στο ανοιχτό πανεπιστήμιο. Εργάστηκε από πολύ μικρή σε τουριστικές επιχειρήσεις στο νησί της Αίγινας, ως δημοσιογράφος στον ΣΚΑΙ (Ραδιόφωνο) και στον FLASH.

Ίδρυσε με άλλους βιοκαλλιεργητές τις αγορές βιολογικών προϊόντων που υπάρχουν σήμερα σε όλη την Αττική και σε πολλές πόλεις της επαρχίας και διετέλεσε πρόεδρος του Πανελλήνιου συλλόγου βιοκαλλιεργητών «Η ΔΗΜΗΤΡΑ».

Μέχρι τον Ιούλιο διατηρούσε μαζί με τα άλλα μέλη της συλλογικότητας βιοκαλλιεργητών ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ πρατήριο βιολογικών προϊόντων στην Τσαμαδού, στα Εξάρχεια, μέχρι που η κρίση τους έκλεισε.

Η κηδεία της έγινε την Τετάρτη 11 Νοεμβρίου στον Μεσαγρό της Αίγινας. Το έμαθα με μια μέρα καθυστέρηση και δεν πρόλαβα να είμαι κοντά της στο ξόδι. Γι’ αυτό σε αποχαιρετώ από εδώ. Γεια σου Ρίκα μου θα σε θυμόμαστε, θα σε θαυμάζουμε και θα σε αγαπάμε πάντα.

Α.Ρ.

Το Μνημόνιο 3 προβλέπει την απώλεια των σπιτιών μας

της Κατερίνας Γκαράνη

Οι διαβουλεύσεις που γίνονται αυτό το Σαββατοκύριακο μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών με δόλωμα την δόση των 2 δις ευρώ από το τρίτο πακέτο δανειοδότησης δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο για αυτό που έρχεται με τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας.

Ο κ. Τσακαλώτος μπορεί να διαφημίζει ότι κάνει σκληρά παζάρια με τηλεδιασκέψεις πριν το Eurogroup της Δευτέρας για την προστασία της πρώτης κατοικίας όσων έχουν "κόκκινα δάνεια" αλλά η πραγματικότητα είναι ότι τουλάχιστον οι μισοί από τους δανειολήπτες θα χάσουν τα σπίτια τους άμεσα. Ήδη οι δανειστές απαιτούν το 60% των δανειοληπτών να χάσει το σπίτι τους ενώ η κυβέρνηση παζαρεύει για το 35%. Οι υπόλοιποι μισοί ή θα πρέπει να ελπίζουν ότι η οικονομία θα ανακάμψει τόσο ώστε να μπορούν να βρουν μεροκάματο για να μπορούν να πληρώνουν άνετα δάνειο και φόρο ακίνητης περιουσίας ή να αφήσουν το σπίτι τους και να συμβιβαστούν με αυτό που τους επιβάλλει η οικονομική πραγματικότητα ή η Τράπεζα που θα τους νοικιάζει άλλο σπίτι με χαμηλότερη δόση-ενοίκιο.

Οι βουλευτές ξεσπίτωσαν τους Έλληνες συνειδητά.

Μέχρι να ψηφίσει η Βουλή στις 14 Αυγούστου του 2015 τον νόμο 4336 τα πράγματα για τους δανειολήπτες με τα κόκκινα δάνεια ήταν λίγο καλύτερα κι αυτό διότι καλυπτόταν η πρώτη κατοικία από το νόμο 3869/10 και όπως τροποποιήθηκε το 2011, ο οποίος είναι πιο γνωστός ως νόμος Κατσέλη. Για να υπαχθεί κάποιος στον νόμο Κατσέλη υπήρχε μόνο μία προϋπόθεση: Προκειμένου να εξαιρέσεις την πρώτη κατοικία από την εκποίηση θα έπρεπε η αντικειμενική αξία της πρώτης κατοικίας να μην υπερέβαινε το αφορολόγητο της πρώτης κατοικίας προσαυξημένο κατά 50%. Βάση αυτού έβγαιναν τα νούμερα που ήταν τα εξής:

Άγαμος: 200,000 ευρώ αφορολόγητο + 50%=300,000 ευρώ

Έγγαμος: 250,000 ευρώ αφορολόγητο + 50% = 375,000 ευρώ και για κάθε παιδί προστίθενται 25,000 ευρώ πριν την προσαύξηση του 50%.

Ήταν πολλές οι περιπτώσεις όπου οι δικαστές έκριναν ότι η κατάσχεση της υπόλοιπης ακίνητης περιουσίας του δανειολήπτη (για να σώσει τουλάχιστον την πρώτη κατοικία) υπέρ των Τραπεζών λόγω της χαμηλής αντικειμενικής αξίας και του κόστους εκποίησής της δεν ήταν αναγκαία. Έτσι, σώθηκαν αρκετά πατρικά σπίτια σε χωριά, αποθήκες σε γεωργικές εκτάσεις κ.ο.κ. 

Ο κ. Τσακαλώτος κάνει παζάρια να κρατήσει τα νούμερα στα ίδια επίπεδα αλλά βάζει ως όρο το ετήσιο εισόδημα να μην ξεπερνά τα 35,000 ευρώ. Στο παιχνίδι πλέον μπήκε και το εισόδημα και όχι μόνο η αντικειμενική αξία του ακινήτου.

Δεν υπάρχει νόμος που προστατεύει την πρώτη κατοικία

Με τον νόμο 4336 που ψήφισε η πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών οι προϋποθέσεις που θα τίθενται για την προστασία της πρώτης κατοικίας είναι τέτοιες που χιλιάδες θα μείνουν εκτός. Καταρχάς πλέον δεν θα υπάρχει νόμος διότι η ελληνική βουλή ψήφισε ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις θα καθορίζονται με υπουργική απόφαση και όχι με νόμο. Αυτό σημαίνει πως ανάλογα με τις απαιτήσεις των δανειστών την Δευτέρα μπορεί να προστατεύονται οι κατοικίες για όσους έχουν ετήσιο εισόδημα μέχρι 35,000 ευρώ και την Τρίτη με νέα υπουργική απόφαση το όριο εισοδήματος να πέσει στα 8,000 ευρώ που ήδη απαιτούν οι δανειστές. Οι υπουργικές αποφάσεις δεν έχουν την ισχύ νόμου (και γι' αυτό τον λόγο οι δανειστές αποκαλούν ως αγκάθι το νόμο Κατσέλη) και αλλάζουν ανάλογα με την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης και τα συμφέροντα των δανειστών.

Μέσα σε αυτή την παγίδα υπάρχουν και οι προϋποθέσεις με τις οποίες ο εκάστοτε υπουργός θα βάζει την υπογραφή του για την προστασία ή μη της πρώτης κατοικίας. Το τρίπτυχο είναι: Αντικειμενική αξία, σύνολο της οφειλής και το ετήσιο εισόδημα των δανειοληπτών. Τέτοιες προϋποθέσεις δεν υπήρχαν στον νόμο 3869/10 αλλά υπάρχουν τώρα.

Όσον αφορά το πρώτο ο κ. Τσακαλώτος διαβουλεύεται για την προστασία της πρώτης κατοικίας πριν η κυβέρνηση συμψηφίσει με νόμο την αντικειμενική αξία με την εμπορική και μόνο γι' αυτόν τον λόγο θα μείνουν έξω από την προστασία δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες ενώ όταν κάποτε θα κατεβάσουν τις αντικειμενικές αξίες στο ύψος των εμπορικών οι περισσότεροι θα έχουν χάσει τα σπίτια τους και τα "κοράκια" θα αρπάζουν περιουσίες εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε τιμές εξευτελιστικές. 

Η δεύτερη προϋπόθεση που θα έχει η υπουργική απόφαση είναι το σύνολο της οφειλής προς την Τράπεζα. Με το νόμο Κατσέλη δεν υπήρχαν εξαιρέσεις και ήταν αποκλειστικά στην κρίση του δικαστή αν κάποιος έπαιρνε δάνεια πολύ πάνω από τις δυνάμεις του και αν ο σκοπός που τα έπαιρνε ήταν δόλιος. Πάντως όρος για το ποσό οφειλής προς την Τράπεζα δεν υπήρχε και τώρα θα υπάρχει και ουδείς γνωρίζει πού θα σταθεί η μπάλα στην ρουλέτα που παίζει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Για όσους έχουν πάρει δάνειο που ήταν στα οικονομικά τους μέτρα πριν το 2010, μετά την υπουργική απόφαση είναι σίγουρο ότι δεν θα πληρούν την προϋπόθεση του συνόλου της οφειλής προς τις Τράπεζες και θα οδηγούνται έξω από την κατοικία που είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό, βάση της οφειλής, περιουσία της Τράπεζας.

Η τρίτη και φαρμακερή προϋπόθεση για να σώσεις το σπίτι σου είναι το ετήσιο εισόδημα του δανειολήπτη που είναι αναγκαία προϋπόθεση πλέον για να σώσεις την πρώτη σου κατοικία. Εδώ έρχεται και παίρνει σάρκα και οστά η πρόταση της Black Rock προς την ΤτΕ όπου δίνει ως λύση να κατάσχει το σπίτι η τράπεζα και να δίνει αντί δόση-ενοικίου ένα ανάλογο με το εισόδημα του χρεοκοπημένου δανειολήπτη. Αν δεν έχει καν εισόδημα τότε την λύση θα την δώσει το Κράτος με το επίδομα ενοικίου υπό την προϋπόθεση να συμμετέχει σε προγράμματα απασχόλησης των 260 ευρώ. Οι γκαρσονιέρες και τα υπόγεια απομακρυσμένων από το κέντρο περιοχών θα έχουν μεγάλη ζήτηση στο άμεσο μέλλον. 

Το φιλολαϊκό όπλο στα χέρια των Τραπεζών

Η κυβέρνηση πριν μπει στις διαβουλεύσεις για τα κόκκινα δάνεια άλλαξε τον Κώδικα Δεοντολογίας με τον οποίο οι Τράπεζες θα κρίνουν αν θα χάνεις ή όχι το σπίτι σου ή ακόμα κι αν θα κατάσχουν περιουσία λόγω καταναλωτικών ή άλλου είδους δανείων.

Οι ομάδες του Υπουργείου Οικονομικών και Υπουργείο Ανάπτυξης έφτιαξαν έναν πίνακα ευλόγων δαπανών διαβίωσης για την ρύθμιση όλων των δανείων που είναι σύμφωνος της Διεθνούς Κλίμακας Ταξινόμησης (COICOP). Με όλα τα φορολογικά του στοιχεία ο δανειολήπτης θα περνά από τον έλεγχο της Τράπεζας και αν δεν συμφωνεί με τις απαιτήσεις της τότε σειρά έχουν οι δικαστικές διαμάχες που αναγκαστικά θα σε ρίξουν στον νόμο 4336/15 και ο δικαστής θα είναι αναγκασμένος να τηρήσει κατά γράμμα τον νόμο Κατσέλη εμπλουτισμένο με την μνημονιακή υπουργική απόφαση.

Σύμφωνα με τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης ένας ενήλικας μπορεί να ζήσει με 537 ευρώ που σε αυτά περιλαμβάνονται: διατροφή, ένδυση-υπόδηση, λειτουργικά έξοδα κατοικίας, μετακίνηση, επισκευή και συντήρηση επίπλων και οικιακού εξοπλισμού, είδη οικιακής κατανάλωσης και ατομικής φροντίδας, ενημέρωση και μόρφωση, υπηρεσίες τηλεφωνίας και ταχυδρομείων, είδη και υπηρεσίες υγείας (φάρμακα αλλά όχι ιδιωτικά νοσοκομεία), οι υπηρεσίες εκπαίδευσης (παιδικοί σταθμοί, φροντιστήρια, αλλά όχι ιδιωτικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), οι υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας (γηροκομεία, ιδρύματα και σχολεία για ΑΜΕΑ, βρεφονηπιακοί σταθμοί) και οι οικονομικές υπηρεσίες (αμοιβές φοροτεχνικών, συμβολαιογράφων, δικηγόρων). Ακόμα όμως και τα ζευγάρια με δύο παιδιά θα πρέπει να μην υπερβαίνουν τα 1,347 ευρώ μηνιαίως για να μην μπουν σε κατάσταση κατάσχεσης ακινήτου λόγω οφειλών στις Τράπεζες. Από τα ποσά εξαιρούνται οι φόροι προς το Κράτος, οι ασφαλιστικές εισφορές και το ενοίκιο. Ό,τι είναι παραπάνω από το νούμερο του πίνακα η Τράπεζα το παίρνει ως δόση οφειλής πλέον και με το νόμο.

Αυτό φαίνεται καταρχάς ως μία ανάσα για τα χαμηλά εισοδήματα και μάλιστα το κυβερνητικό επιτελείο κομπάζει ότι η Διεθνής Κλίμακα Ταξινόμησης χρησιμοποιείται στην Αυστρία, στην Φιλανδία, την Ιρλανδία, στο Βέλγιο. Χρησιμοποιείται όμως και στην Ισπανία όπου οι κατασχέσεις ακινήτων έχουν γίνει επιδημία από το 2012.

Η λεπτομέρεια αυτού του παμπόνηρου εργαλείου που έφτιαξαν οι κυβερνήσεις υπέρ των Τραπεζών είναι ότι μπορεί το 2015 το όριο της φτώχειας για μια τετραμελή οικογένεια να είναι 999 ευρώ όμως δεν θα ισχύει το ίδιο για το 2016 αφού τα ποσά κάθε χρόνο θα αναπροσαρμόζονται αναλόγως των στοιχείων που προκύπτουν από τις Έρευνες Οικονομικών Προϋπολογισμών και τον πληθωρισμό. Δηλαδή θα περνάνε από την κρυφή κυβέρνηση Verwey και από το ψηφισμένο Δημοσιονομικό Συμβούλιο όπου θα το απαρτίζουν διορισμένοι μάνατζερ οι οποίοι θα κρίνουν με πόσα μπορεί να ζήσει ή να πεθάνει ένας Έλληνας για να γεμίζει το σεντούκι της ΕΚΤ, του ESM και του ΔΝΤ.

Έτσι λοιπόν, από την στιγμή που οι Τράπεζες κρατάνε την τύχη του Κράτους -το οποίο τα έδωσε όλα για την μη χρεοκοπία τους, την ανακεφαλαιοποίηση τους και πλήρη ανεξαρτητοποίησή τους από τον κρατικό έλεγχο αλλά πάντα κάτω από την προστασία της ΕΚΤ- το ποσό διαβίωσης για να σώσεις την περιουσία σου θα είναι ανάλογο με το τι θα κερδίσουν οι Τράπεζες και όχι με το τι θα κερδίσει ο πολίτης. 

Πρώτα τα ρετιρέ και μετά τα ισόγεια

Η άρση προστασίας της πρώτης κατοικίας είναι τετελεσμένο γεγονός. Το μόνο που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να διατηρεί όσο μπορεί το φιλολαϊκό της πρόσωπο στους ψηφοφόρους της λέγοντας "προστασία μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών ομάδων". Αυτή δεν είναι καν δικιά της πολιτική αλλά πολιτική των Τραπεζών που καταρχάς θέλουν τα ακίνητα μεγάλης αντικειμενικής αξίας στα χέρια τους πριν πέσουν στις τιμές των εμπορικών. Τα μικρότερης αξίας θα χτυπηθούν αργότερα διότι δεν μπορεί σε μια χρεοκοπημένη χώρα με το 30% του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας μια τετραμελής οικογένεια με έναν μόνο απασχολούμενο των 500 ευρώ να ζει σε σπίτι μεγαλύτερο των 80 τ.μ. 

Τίποτε δεν άλλαξε από το 2013 όταν ο νυν διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας δήλωνε ότι "αν δεν γίνουν πλειστηριασμοί θα καταρρεύσουν οι τράπεζες". Η ανακεφαλαιοποίησή τους δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα 160 δις ευρώ κόκκινων δανείων. Κέρδισαν πακτωλό χρημάτων μέσω χρεοκοπίας των Ελλήνων και με ένα "ατύχημα" ευρωπαϊκής προέλευσης ή με κοινή δράση των ιδιωτών που αγόρασαν στο 1/10 της τιμής τα δάνεια των Ελλήνων θα κερδίσουν επιπλέον τις προπληρωμένες και αιματηρά φοροπληρωμένες περιουσίες των Ελλήνων. 

Καμύ: Δεν γνωρίζω άλλο χρέος από την αγάπη (αναδημοσίευση)

από ArtiNews

Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. 

Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.

Αλμπέρ Καμύ

«Μέρες στη θάλασσα, όλες τους όμοιες όπως η ευτυχία...» μονολογεί ο Αλμπέρ Καμύ, καθώς περιδιαβαίνει το καλοκαίρι του 1939 την Αίγινα, την Ανάφη, την Κύπρο, τη Δήλο, την Τήνο, την Κύθνο, την Σαντορίνη, το Αιγαίο:«Για εμάς τους Μεσογειακούς η Ελλάδα είναι μια πηγή. Θέλω να πω ότι η Μεσόγειος έχει κάτι, ένα συστατικό στοιχείο, που της επιτρέπει να ισορροπεί τα πάντα και να μας δίνει πάντα ένα μάθημα μέτρου...Τα μάτια μου θάμπωσαν από τη φωτεινότητα του γαλάζιου, όταν κολυμπούσα στα ιερά νερά, που απλώνονταν μέχρι τον Ναό. Τώρα μονάχα μπορώ να πω ότι έχω ζήσει...».

Σε ηλικία 27 χρονών επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ελλάδα και κατά την διάρκεια αυτού του πρώτου ταξιδιού του αρχίζει να διαβάζει Επίκουρο και τους Στωικούς.Το 1955 επιστρέφει ύστερα από πρόσκληση που δέχτηκε από το γαλλικό ινστιτούτο της Αθήνας. Είναι 42 χρονών και του ζητήθηκε να πάρει μέρος ως κεντρικός ομιλητής σε ένα συνέδριο αφιερωμένο στο μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, ο Καμύ φιλοξενείται στο σπίτι του Άγγελου Κατακουζηνού. Συναντιέται με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Φαίδωνα Βεγλερή, τον Γιώργο Θεοτοκά, τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Ευάγγελο Παπανούτσο που επίσης παίρνουν μέρος στο συνέδριο.

Σε συνέντευξή του στον Λ. Καραπαναγιώτη των «Νέων», στις 28 Απριλίου 1955, λέει: «Για μένα η Ελλάδα είναι η πατρίδα, η θάλασσα, για εμάς τους μεσογειακούς είναι η πηγή. Η Μεσόγειος έχει ένα συστατικό στοιχείο που της επιτρέπει να ισορροπεί τα πάντα, μας δίνει το αίσθημα του μέτρου. Δέχεται την τρομακτική πίεση του σύγχρονου κόσμου, ανοίγεται στην εισβολή των ξένων ιδεολογιών κι ύστερα τους δίνει κάποια ισορροπία... Εμείς οι μεσογειακοί έχουμε ιστορία δύο χιλιετηρίδων, ενώ λ.χ. οι Γερμανοί δύο αιώνων. Μεταξύ τους είναι μοιραίο να υπάρχει κάποια διαφορά». Τη συζήτηση αποτύπωσε στο μαγνητόφωνο ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος.

Εκείνη την εποχή, οι μνήμες του Εμφυλίου στη χώρα μας ήταν ακόμα νωπές, ενώ ο Καμύ είχε ήδη συνυπογράψει επιστολή συμπαράστασης στους αριστερούς που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο (1949) και και το 1955 δημοσίευσε στην εφημερίδα «L' Express» επιστολή για τη σωτηρία του Κύπριου αγωνιστή Μιχάλη Καραολή (L' enfant grec). «Πράγματι», έγραφε «υπήρξε μια γαλλική εθνική αλληλεγγύη και υπήρξε και μια ελληνική εθνική αλληλεγγύη: η αλληλλεγγύη της οδύνης. Αυτή την αλληλεγγύη μπορούμε να την ξαναβρούμε κάθε στιγμή και όχι μόνο με το ένδυμα της οδύνης».

Γράφει για τη Λέσβο: «Ανακάλυψα το μέρος στο οποίο θέλω να ζήσω. Πρόκειται για ένα πανέμορφο νησί, σχεδόν αρσενικό θα έλεγα. Θέλω να ζήσω εκεί, δίπλα στην θάλασσα, ατενίζοντας τα κύματα του Αιγαίου, αυτά τα κύματα που κουβαλούν επάνω τους τα αρώματα της πατρίδας μου, της Αλγερίας. Έχω ήδη εντοπίσει ένα μικρό σπίτι κοντά στην θάλασσα από το ποίο θα μπορώ να αποχαιρετώ τον ήλιο που δύει πάνω από το Αιγαίο, και ίσως έτσι καταφέρω να συνηθίσω την ιδέα του αποχωρισμού. Μπορώ να με φανταστώ πάνω σε μία μικρή βάρκα, να ταξιδεύω σαν τρελός μέσα στα κύματα. Όμως δεν με μάγεψε μόνο η ομορφιά του νησιού, αλλά και η ομορφιά των κατοίκων του. Θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους που από μακριά φαίνονται στεγνοί, όπως τα δέντρα της ελιάς που καλλιεργούν, αλλά αν τους παρατηρήσεις από κοντά είναι γεμάτοι πλούσιους φυσικούς χυμούς, και λάμπουν, όπως λάμπει το ασήμι στα φύλλα των ελαιόδεντρων.

(...) Από τότε, η Ελλάδα πλανιέται κάπου μέσα μου, στα όρια της μνήμης μου, ακατάπαυστα. (...) Καταλαβαίνετε; Είναι ο τόπος των θεών και ό,τι ζητήσεις σου το δίνουν».

Η φιλοσοφική σκέψη του Καμύ δέχεται το παράλογο της μοίρας του ανθρώπου, που ζει μέσα σε ένα αλόγιστο σύμπαν. Όσο και αν αναπτύξει το πνεύμα του, ο άνθρωπος είναι ανήμπορος μπροστά σε αυτήν την μοίρα και το μόνο που του απομένει είναι η προσήλωση σε κάποιο ιδανικό ικανό να διαφυλάξει μέσα στον κόσμο τις υψηλότερες ηθικές και πνευματικές αξίες.

Μίλησε για τον « κόσμο και τον πόνο», μέσα σε ένα σύμπαν που κείτεται σε συντρίμμια « με κατεδαφισμένα όλα τα ηθικά, ιδεολογικά και μεταφυσικά του στηρίγματα». Ωστόσο διακήρυξε την πίστη του στην εξέγερση. Γράφει στην «Πανούκλα» «Όσο μακριά και να γυρίσω πίσω θυμάμαι πως άρκεσε πάντα ένας άνθρωπος που ξεπέρασε το φόβο του κι επαναστάτησε για να αρχίσει η μηχανή τους να τρίζει». Το 1951 η έκδοση του «Επαναστατημένου Ανθρώπου» πέφτει σαν βόμβα.

Ο Καμύ δέχεται επιθέσεις από δεξιά κι αριστερά (κυρίως από τον Σαρτρ) γιατί η «φιλοσοφία» του είναι μια φιλοσοφία ενάντια στο δογματισμό, πάσης φύσης, και υπέρ του ανθρώπου. «Ο επαναστατημένος δε φυλάει τίποτα», γράφει, «τα παίζει όλα για όλα». Το 1956 εκδίδει το τελευταίο του μυθιστόρημα, την «Πτώση», όπου αναπτύσσει μια παλιότερη του σκέψη: «Το μόνο φιλοσοφικό ζήτημα είναι η αυτοκτονία».

Το 1959 ο Καμύ επιστρέφει στην Ελλάδα για τρίτη φορά. Αποφασίζει να ταξιδέψει στο ελληνικά νησιά με το σκάφος του φίλου του Michel Gallimard. Παίρνει μαζί του έναν έλληνα ζωγράφο, τον Μάριο Πράσινο, στον οποίο ζητά να ζωγραφίζει κάθε ελληνικό νησί το οποίο επισκέπτονται, ενώ ο ίδιος γράφει συνεχώς κάτω από τον λευκό ήλιο του ελληνικού καλοκαιριού.

Ήταν το τελευταίο καλοκαίρι της ζωής του.

Πέντε μήνες μετά από αυτό το ταξίδι του στην Ελλάδα, στις 4 Ιανουαρίου του 1960, πεθαίνει σε τροχαίο στη νότιο Γαλλία. Ο ίδιος έλεγε στους φίλους του ότι «δεν υπάρχει τίποτα πιο σκανδαλώδες από τον θάνατο ενός παιδιού και τίποτα πιο παράλογο από το θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα».

Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ είχε πει στον επικήδειο που εκφώνησε ότι, ήταν ο πυρήνας που γύρω του περιστρέφονται με ταχύτητα τα ηλεκτρόνια του κόσμου, της ζωής και του πνεύματος.

Παρά την απαισιοδοξία του Καμύ κρατάμε τα λόγια του: «Αν είχα να γράψω ένα βιβλίο περί ηθικής θα είχε εκατό σελίδες, οι ενενήντα εννέα λευκές. Στην τελευταία θα έγραφα: Δεν γνωρίζω άλλο χρέος από την αγάπη.»

ΠΗΓΕΣ: Αλμπέρ Καμύ «Το καλοκαίρι» ( εκδόσεις Πατάκη), 

«Καμύ - Η ευτυχία και το παράλογο αχώριστα παιδιά της ίδιας Γης» (των Λευτέρη Ξανθόπουλου, Νίκου Μπακουνάκη, Φωτεινής Τσαλίκογλου, εκδόσεις Καστανιώτη), 

«Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού, εκδόσεις Πατάκη), 

«Συντροφιά με τον Albert Camus» (της Λητώς Κατακουζηνού, εισαγωγή Γκόλφω Μαγγίνη, έκδοση Ιδρυμα Αγγέλου και Λητώς Κατακουζηνού). P. Ginestier, 

«Η ζωή και η σκέψη του Καμύ», εκδόσεις Άπειρον).

Για τα κόκκινα δάνεια

της Φλώρας Νικολιδάκη

Μέλος της Πρωτοβουλίας Πλειστηριασμοί-Stop

Για να μπορέσουμε να καθορίσουμε τη στάση μας στο ζήτημα της στέγης, πρέπει να καταλάβουμε τι θέλει ο αντίπαλος. Κατά τη γνώμη μου, η ανάλυση των κακών τραπεζών και των πουλημένων πολιτικών, που θέλουν να εξοντώσουν τους φτωχούς, μας εμποδίζει να αναπτύξουμε ένα κίνημα αντάξιο των περιστάσεων και των πραγματικών κινδύνων που μας απειλούν.

-Η λογική των δανειστών για τα κόκκινα δάνεια.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμηθούμε είναι ότι οι δανειστές ακολούθησαν μια ολόκληρη πορεία προκειμένου να φτάσουμε στη σημερινή συγκυρία. Η πορεία αυτή ξεκίνησε το 2001-2003, με την προσαρμογή της χώρας στο ευρώ. Με την ισοτιμία που συμφωνήθηκε 1 ευρώ=340,75 δραχμές, αυτομάτως δημιουργήθηκε η ανάγκη του ιδιωτικού δανεισμού. Ο δανεισμός αυτός δόθηκε απλόχερα μέχρι το 2008. Το ιδιωτικό χρέος που δημιουργήθηκε είχε δύο στοιχεία:

1. Μετατόπιση εσόδων από άλλους τομείς στις τράπεζες, μέσω της εξυπηρέτησης των δανειακών υποχρεώσεων

2. Συγκέντρωση της αξίας του ιδιωτικού χρέους στην κατανάλωση και τα ακίνητα.

Το 2005, έγινε το "μπουμ" στην έκδοση οικοδομικών αδειών με την απειλή του ΦΠΑ στην οικοδομή, πράγμα που έδωσε οριστικό τέλος στη αντιπαροχή. Με την αρχή της κρίσης το 2008, ήδη είχαμε ανάσχεση των πωλήσεων ακινήτων.

Τι ήθελαν οι δανειστές?

Ήθελαν να δημιουργήσουν τη βάση ενός εμπορεύματος που λέγεται "κατοικία", έτσι ώστε να ελαστικοποιήσουν τη διαδικασία αγοραπωλησίας ακινήτων, πράγμα εξαιρετικά ανελαστικό στην Ελλάδα, μιας και ο μέσος Έλληνας θεωρεί την αγορά ακινήτου ως τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής του.

Στην πρώτη αυτή φάση οι δανειστές κατάφεραν να υποθηκεύσουν τα περιουσιακά μας στοιχεία, να μας καταστήσουν οφειλέτες στις τράπεζες και να δημιουργήσουν και έναν αριθμό κενών και απούλητων διαμερισμάτων.

Με έκπληξη όμως διαπίστωσαν ότι οι τιμές δεν έπεσαν τόσο ώστε να δημιουργηθεί άνοιγμα μαζικής αγοράς ακινήτων από ενδιαφερόμενα κεφάλαια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σιγά-σιγά πολλά από τα απούλητα διαμερίσματα διατέθηκαν.

Φτάνοντας στο 2010, με ένα πλέγμα μεταρρυθμίσεων της νομοθεσίας ακινήτων, την οποία θεωρούσαν πολύ σκληρή και ανελαστική για τα επιχειρηματικά τους σχέδια, αλλά και το σύνολο των μέτρων για την οικονομία,δημιουργούν τις συνθήκες αυτές, ώστε ως δανειολήπτες να μη μπορούμε να εξυπηρετήσουμε τα δάνεια μας και ως ιδιοκτήτες να μη μπορούμε να τα πουλήσουμε.

Δημιουργώντας μια πραγματική ασφυξία φτάσαμε στο σημείο της μετωπικής σύγκρουσης: -Τώρα είναι πλέον εφικτό για τους δανειστές, να αποκτήσουν μια πραγματικά μεγάλη βάση ακινήτων στη χώρα σε πολύ χαμηλές τιμές.

-Γιατί όμως τα θέλουν τα ακίνητα;

Τα ακίνητά μας, εκατομμύρια σε όλη τη χώρα αν σκεφτούμε ότι για την αγορά ενός νέου ακινήτου με δάνειο, σε αρκετές περιπτώσεις έχει προσημειωθεί και δεύτερο ακίνητο, είναι το εμπόρευμα που χρειάζεται μια νέα αγορά: οι επενδύσεις κεφαλαίων, μεγάλων μεσαίων και μικρών, έως και πολύ μικρών, σε μικτά χρηματιστικά προϊόντα, τα οποία θα είναι βελτιωμένα σε σχέση με τα προηγούμενα, γνωστά ως αμοιβαία κεφάλαια. Ο επενδυτής σε αυτά τα νέα προϊόντα, θα είναι πιο ασφαλής, αφού στο καλάθι της επένδυσής του, δεν θα υπάρχουν μόνο μετοχές, ομόλογα και ομολογίες που ούτως η άλλως πάντα είχαν ρίσκο, αλλά και ακίνητα. Και μάλιστα ακίνητα που δεν θα είναι εταιρειών (πχ ασφαλιστικών εταιρειών ή τραπεζών), αλλά μικρά, ευέλικτα και άμεσα χρηστικά ακίνητα, δηλ. σπίτια, διαμερίσματα, εξοχικά. 

-Οι δανειστές ξέρουν ότι η πτώση των αξιών ακινήτων στη χώρα είναι απολύτως τεχνιτή, άρα με το που θα τα βάλλουν στο χέρι αμέσως θα αρχίσουν να ανεβαίνουν οι τιμές. Η άνοδος των τιμών θα προσελκύσει επενδυτές ενώ ταυτοχρόνως θα εξασφαλίζει και τα κέρδη των δανειστών αφού θα έχουν εξασφαλίσει την προμήθεια του εμπορεύματος σε πολύ χαμηλές τιμές.

Ποιοι θα ωφεληθούν από όλη αυτή την κίνηση στην αγορά;

Θα ωφεληθούν μόνο οι δανειστές? θα ωφεληθούν μόνο οι πλούσιοι; ΟΧΙ.

-Καμιά επιχειρηματική κίνηση στην εποχή μας δεν πετυχαίνει αν στηριχτεί μόνο στην "χονδρική". Χρειάζεται και τη "λιανική". Επομένως τα προϊόντα που είναι ήδη έτοιμα να βγουν στην αγορά θα είναι "για όλα τα βαλάντια". Ο τύπος των προϊόντων θα είναι καταβολή ενός ποσού το οποίο θα είναι εγγυημένο και η απόδοσή του θα έχει σχέση με την αξιοποίηση ενός συγκεκριμένου ακινήτου. 

-Πέρασε ασφαλώς απαρατήρητο, ότι από 1ης Νοεμβρίου, άνοιξε το δικαίωμα της ενοικίασης του σπιτιού μας μέχρι και 2 μήνες περίπου, χωρίς συμβόλαιο. Ήδη μια πολύ γνωστή αμερικάνικη πλατφόρμα, μέσω της οποίας γίνονται ενοικιάσεις από τουρίστες του εξωτερικού στην Ελλάδα, κάνει θραύση. Θα έχετε ακούσει ότι ο τάδε ή ο δείνα, νοικιάζοντας το σπίτι του, ή μέρος του σπιτιού του σε τουρίστες, βγάζει ένα ικανοποιητικό ποσό χρημάτων. Πως νομίζετε ότι σκέφτεται ο κάτοχος κεφαλαίου, η τράπεζα, η μια ένωση κεφαλαίων (όπως πχ η Μπλακ Ροκ) στην προκειμένη περίπτωση;

-Γιατί ένα σπίτι που μπορεί να ''γυρίζει" και 12 φορές το χρόνο, αν το νοικιάζουν κάθε μήνα, πρέπει να το έχει ένας δανειολήπτης που δεν μπορεί να το πληρώνει? Εδώ οι απώλειες είναι διπλές: -και το δάνειο δεν πληρώνεται και το σπίτι μένει χωρίς να αξιοποιείται.

-Με αυτό το επιχείρημα, θα πείθονται οι μεσαίοι και μικροί επενδυτές για να κάμπτονται οι όποιες αναστολές, ηθικού τύπου και να κερδίζεται στην ιδέα της επένδυσης η κρίσιμη κοινωνική μάζα που είναι απαραίτητη. Να κερδίζονται δηλ. πελάτες.

-Όμως εκτός από τους επενδυτές θα υπάρξει κίνηση και στην αγορά εργασίας: μια σειρά από επαγγέλματα θα πάρουν ανάσα: χρηματιστές, μεσίτες, ασφαλιστές, τραπεζίτες, ενώ στο περιθώριο αυτών των επαγγελμάτων θα πάρουν μερικά ψίχουλα και ειδικότητες που έχουν σχέση με οικοδομικές εργασίες.

-Όπως γίνεται φανερό, τα επιχειρήματα που συζητιούνται αυτή τη στιγμή μεταξύ δανειστών και κυβέρνησης, έχουν αντικειμενική βάση, γιατί στη βάση της δικής τους λογικής αποτελούν αδήριτη ανάγκη για να "ανοίξει η αγορά ακινήτων και να μειωθεί η ανεργία".

-Η κυβέρνηση αυτή τη λογική την έχει δεχτεί από την υπογραφή του 3ου Μνημονίου. Και θα δεχτεί την πρόταση των δανειστών όπως την θέλουν γιατί έχει πεισθεί ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας και την οικονομίας θα ωφεληθεί. 

Ο επικοινωνιακός χειρισμός του θέματος δεν είναι τίποτε άλλο παρά κέρδος χρόνου για την κυβέρνηση, στο γνωστό μοτίβο "έκανα ότι μπορούσα". Χρόνος στη διάρκεια του οποίου θα πετύχει τη συναίνεση από ένα μέρος των πολιτών, ότι πράγματι δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Για το σκοπό αυτό θα έρθουν στη δημοσιότητα διάφορα θαλασσοδάνεια επιχειρηματιών που σωστά θα βγαίνει στον πλειστηριασμό το επιχειρηματικό ή ιδιωτικό ακίνητο κλπ. 

Το κίνημα μπροστά στο σχέδιο αναδιάρθρωσης της αγοράς ιδιωτικών ακινήτων:

- Για να γίνουμε αποτελεσματικοί πρέπει να χτυπήσουμε το ίδιο το σχέδιο. Μπορούμε? ΝΑΙ.

Γιατί, εδώ υπάρχει ένα αδύνατο σημείο, ότι το εμπόρευμα έχει εκατομμύρια "παραγωγούς" που είμαστε εμείς. Τα ακίνητα μας ανήκουν. Στις χώρες που έφτιαξαν "αμοιβαία κεφάλαια ακινήτων", οι ιδιοκτήτες είναι κυρίως μεγάλες και μικρότερες μεσιτικές και κατασκευαστικές εταιρείες. Ένας βασικός λόγος που χρειάζονταν μια "αριστερή" κυβέρνηση να περάσει όλη αυτή την αναδιάρθρωση είναι και η ιδιομορφία της μικρής και πολύ μικρής ιδιοκτησίας, πράγμα που αποτελεί ιδιαιτερότητα στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας.

-Πως θα χτυπήσουμε το επενδυτικό σχέδιο των δανειστών:

1. Με την αμφισβήτηση της ασφάλειας της επένδυσης.

2. Με την αμφισβήτηση της αξίας της επένδυσης για το σύνολο της οικονομίας.

3. Με την προβολή μια εναλλακτικής λύσης για την οικονομία στο πλαίσιο της οποίας η κατοχύρωση του δικαιώματος της στέγης θα είναι στοιχείο αλλαγής κατεύθυνσης αλλά και απόδοσης οφέλους για τον εργαζόμενο λαό.

Τα πρακτικά μέτρα που θα πάρει το κίνημα πρέπει να είναι τέτοια που να ενώνουν στη δράση την ιδιότητα του δανειολήπτη με την ιδιότητα του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, του ελεύθ. επαγγελμτία, του αγρότη. Αυτό θα εξασφαλίσει την κοινωνική συμμαχία που είναι απαραίτητη.

Πάνω απ'όλα όμως, και πρώτο απ'όλα, είναι η απόφαση του κινήματος ότι δεν έχουμε να περιμένουμε απολύτως τίποτα από τη συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης. Χάνουμε πολύτιμο χρόνο. Η σύγκρουση του κινήματος με τη συμμαχία τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών και χρηματιστικών ομίλων είναι αναπόφευκτη και αντικειμενική.

Η νέα νομολογία για την προστασία της πρώτης κατοικίας-απαραίτητα δικαιολογητικά

-Η διαχείριση των οφειλών των νοικοκυριών μετά το τρίτο Μνημόνιο. 

-Το θέμα της κατοικίας . Οι τροποποιήσεις του Νόμου Κατσέλη. 

-Ο νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας.

-Απαραίτητα δικαιολογητικά 

Η θέσπιση του νόμου 3869/2010 για τη ρύθμιση των οφειλών φυσικών προσώπων προς τους ιδιώτες, γνωστού και ως νόμου Κατσέλη, παρά το γεγονός ότι συνέπεσε με την άγρια οικονομική κρίση που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, δεν είχε ως νομοθετική έμπνευση τη συγκεκριμένη κρίση, ούτε ως στόχευση την έκτακτη χρήση του για την αντιμετώπιση των συνεπειών της. 

Με την εισαγωγή των ρυθμίσεών του, ο νομοθέτης απέβλεπε, στα πλαίσια της εναρμόνισης με το εδώ και πολλά χρόνια εφαρμοζόμενο δίκαιο της “προσωπικής αφερεγγυότητας ”σε άλλες χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης και στις ΗΠΑ, αφ ενός, στον επανακαθορισμό, του ύψους των οφειλών που θα ήταν εφικτό να εισπραχθούν από άτομα που είχαν περιέλθει χωρίς δόλο σε αδυναμία να πληρώσουν τις αναληφθείσες υποχρεώσεις τους και κυρίως την παροχή σε αυτούς (και κυρίως στην αγορά και το τραπεζικο σύστημα), μιας νέας αρχής, μιας δεύτερης ευκαιρίας, ώστε να ξαναμπούν οι εγκλωβισμένοι οφειλέτες στο παιχνίδι της κατανάλωσης και της αγοράς των τραπεζικών προιόντων. Ταυτόχρονα θα δημιουργούνταν νέες κερδοσκοπικές ευκαιρίες από τη διαχείριση των ανείσπρακτων οφειλών και των ενυπόθηκων ακινήτων. Ο παραπάνω σκοπός βέβαι, παρόλο που αναφέρεται ρητά στην αιτιολογική έκθεση του νόμου, δεν κατέστη στην περίπτωσή μας ούτε ευδιάκριτος ούτε εφικτός, ακριβώς λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης που έχει εξαφανίσει το εισόδημα και την καταναλωτική δυνατότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών με στοιχεία μονιμότητας. 

Παρ’όλα αυτά, η δυνατότητα που έδινε η διάταξη του άρθρου 9 παρ.2 του ανωτέρω νόμου, της εξαίρεσης δηλ. της κύριας κατοικίας από την εκποίηση, με την ταυτόχρονη τήρηση εκ μέρους του οφειλέτη μηνιαίων καταβολών προς εξυπηρέτηση των δανείων του μέχρι του ποσού του 80% της αντικειμενικής αξίας της σωζόμενης κατοικίας, σε συνδυασμό με την απαγόρευση λήψης καταδιωκτικών μέτρων εκ μέρους των Τραπεζών για όσο διάστημα διαρκεί η εκκρεμοδικία , λειτούργησε ως σημαντική ανακούφιση για χιλιάδες νοικοκυριά που προσέφυγαν και έχουν καταθέσει αιτήσεις ρύθμισης των οφειλών τους και διάσωσης της κατοικίας τους. 

Η εφαρμογή εξάλλου, της ανωτέρω διατάξεως, έδινε τη δυνατότητα στον εφαρμοστή του δικαίου παράλληλα με τη διάσωση της κατοικίας να οδηγήσει και σε μια έμμεση εξισορρόπηση των συμφερόντων δανειστών και δανειοληπτών , που δεν είναι ξένη με το δίκαιό μας, αφού προβλέπεται ως γενική ρήτρα στο άρθρο 388 ΑΚ, με την δικαστική στάθμιση του ύψους των οφειλών των πολιτών που ήταν αναγκαίο (εύλογο και δίκαιο ) να εξοφληθούν , ενόψει της υποτίμησης όλων των υπόλοιπων αξιών (μισθών, συντάξεων και ακινήτων) και της υπερβολικής επιβάρυνσης των οφειλών με τόκους, διαγράφοντας τα υπερβάλλοντα του ύψους αυτού ποσά των οφειλών . 

Οι δύο αυτές συνέπειες του παραπάνω νόμου , οι οποίες συνδυαζόμενες με την αδυναμία του ελληνικού δικαστηριακού συστήματος να δικάσει σε εύλογο χρονικό διάστημα τις εκκρεμείς αιτήσεις και το χρονοβόρο και δαπανηρό για τον επισπεύδοντα δανειστή σύστημα των διατάξεων για τη διενέργεια πλειστηριασμών ακινήτων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που ισχύει μέχρι και την 1.1.2016, αποτελούσαν τεράστιο πονοκέφαλο για το τραπεζικό σύστημα . Ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, μία από τις αιτίες που «μπλόκαραν» την πώληση των ληξιπρόθεσμων δανείων σε εξειδικευμένα funds είσπραξης επισφαλειών, δεδομένου ότι οι υποψήφιοι αγοραστές δικαιολογημένα παρέμεναν διστακτικοί, αφού το ελληνικό δίκαιο τυγχάνει εφαρμογής και μετά από μια τέτοια πώληση (εκχώρηση) και επομένως οι παραπάνω προστατευτικές ρυθμίσεις αφορούν και τους αγοραστές των δανείων αυτών. 

Τα παραπάνω «προβλήματα» έρχεται να λύσει η τροποποίηση του Νόμου Κατσέλη στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου (ν.4336/2015) και η αμέσως προηγούμενη ψήφιση του Νέου Κωδικα Πολιτικής Δικονομίας (ν.4335/2015), ο οποίος τίθεται σε εφαρμογή μετά την 1.1.2016, με τις σημαντικότερες ρυθμίσεις των οποίων θα ασχοληθούμε παρακάτω. 

Η πολυαναμενόμενη, τέλος, απόφαση (που κατά πάσα πιθανότητα θα πάρει τη μορφή νόμου και όχι απλής ΚΥΑ ) , η οποία θα καθορίσει τα ποσοτικά όρια των κριτηρίων (οικογενειακό εισόδημα αιτούντος, αξίας ακινήτου και ύψος οφειλών ) για την παροχή της εξαίρεσης από την εκποίηση του ακινήτου του οφειλέτη που καταφεύγει στο Νόμο Κατσέλη, θα είναι η τελευταία πινελιά στην «τελική λύση» του προβλήματος κόκκινα δάνεια.

Όσο για τον πολυσυζητημένο Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών θα αποτελέσει κατά τη γνώμη μου εργαλείο κατηγοριοποίησης των δανείων και ροοστάτη που θα καθορίσει το ρυθμό εισαγωγής των καθυστερούμενων οφειλών στη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης . 

Για να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά : 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΤΣΕΛΗ 

Η προσφυγή στο νόμο Κατσέλη θα είναι πλέον , η μοναδική δυνατότητα προστασίας της κατοικίας των οφειλετών (προς Τράπεζες και Δημόσιο) από πλειστηριασμό , δεδομένου ότι παύει από το τέλος της χρονιάς η οποιαδήποτε άλλη τυπική ή άτυπη προστασία . Μόλις ποσοτικοποιηθούν τα παραπάνω κριτήρια για τη δυνατότητα υπαγωγής στο νόμο θα έχουμε την πλήρη εικόνα. Προς το παρόν με τον 4336/2015 ισχύουν ήδη οι παρακάτω αλλαγές . 

Α).  Υπαγωγή στο εξής στο νόμο όχι μόνο των οφειλών προς τράπεζες και λοιπούς ιδιώτες ,αλλά και των βεβαιωμένων και ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία κλπ ,εφόσον συντρέχουν με ιδιωτικές οφειλές, δεν αφορούν χρέη που δημιουργήθηκαν από αδίκημα που τελέστηκε με δόλο η βαρειά αμέλεια (π.χ. απόδοση ΦΠΑ) ή από οφειλόμενη διατροφή σε σύζυγο ή τέκνο και δεν δημιουργήθηκαν το τελευταίο έτος πριν την αίτηση. 

Με αυτή τη ρύθμιση αποτρέπεται η προνομοιακή μέχρι τώρα ικανοποίηση των χρεών προς το δημόσιο , στην οποία προέβαιναν οι οφειλέτες με δεδομένη και την ποινική κύρωση της μη πληρωμής των σχετικών χρεών και ευνοείται η συνολική ρύθμιση των χρεών. 

Σε συνδυασμό με την αποποινικοποίηση των οφειλών προς τα Ταμεία, πλην των εργοδοτικών εισφορών (ΙΚΑ), και την αναβάθμιση του ορίου του αξιοποίνου της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο σε ποσό που υπερβαίνει τις 100.000,00 ευρώ και υπό την προυπόθεση ότι, το όριο του συνολικό ποσού των υπαγόμενων στο νόμο οφειλών που αναμένεται να θεσμοθετηθεί δεν θα είναι πολύ χαμηλό (!!!), αυτή η διάταξη θα μπορούσε να αποβεί πολύ θετική για αρκετό κόσμο, που οφείλει σημαντικά μεν, μη αξιόποινα δε, ποσά προς Δημόσιο και Ασφαλιστικά Ταμεία. 

Η υπαγωγή στη ρύθμιση και των οφειλών προς το δημόσιο είναι στο εξής κατά την άποψή μου υποχρεωτική , ενώ για τις ήδη εκκρεμείς αιτήσεις που δεν έχουν συζητηθεί προβλέπεται δυνατότητα συμπληρωματικής ένταξής τους με την κατάθεση σχετικής αίτησης. 

Β). Καθορίζονται και απαριθμούνται αυστηρά τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και αποδεικτικά έγγραφα που πρέπει να προσκομίσει ο οφειλέτης (επισυνάπτεται κατάλογος στο τέλος) και μάλιστα αυτά πρέπει να συνοδεύουν την αίτηση, κατά την κατάθεση αυτής. Για τις εκκρεμείς αιτήσεις ζητείται η επικαιροποίηση των στοιχείων που περιέχονται στην αίτηση με την προσκόμιση επίσης συγκεκριμένων δικαιολογητικών (επισυνάπτεται κατάλογος κατωτέρω) μέχρι την 15.2.2016. 

Εάν λάβουμε υπόψη ότι τα πιο δυσεύρετα έγγραφα είναι οι βεβαιώσεις οφειλών και κυρίως οι συμβάσεις των δανείων και πιστωτικών καρτών, η έγκαιρη χορήγηση των οποίων εξαρτάται αποκλειστικά από τις Τράπεζες, δηλαδή τις αντιδίκους του αιτούντα δικαστική προστασία, οι οποίες μάλιστα για τη χορήγησή των συμβάσεων αξιώνουν σημαντικά χρηματικά ποσά, αντιλαμβανόμαστε ότι η διάταξη αυτή δυσχεραίνει σημαντικά τη θέση του οφειλέτη. 

Μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι η επιμονή και η λήψη αντιγράφου των αιτήσεων χορήγησης των παραπάνω εγγράφων προς τις Τράπεζες με αριθμό πρωτοκόλλου και ημερομηνία κατάθεσης, οι οποίες σε αδικαιολόγητη άρνηση ή κακόβουλη καθυστέρηση συνδεόμενη με επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για την άμυνα του οφειλέτη . 

Εξάλλου ο λόγος που ζητείται η επικαιροποίηση δεν μπορεί να είναι άλλος (εκτός βέβαια από το σπάσιμο νεύρων όλων των εμπλεκομένων) από την παροχή της δυνατότητας στις Τράπεζες να ζητήσουν την μεταρρύθμιση των προσωρινών διαταγών, την αύξηση των μηνιαίων δόσεων ή και την άρση της προστασίας, σε περίπτωση που από τα προσκομισθέντα στοιχεία προκύπτει διαφοροποίηση των οικονομικών στοιχείων του οφειλέτη. 

Γ). Θεσπίζεται ο υποχρεωτικός προσδιορισμός δικασίμου εντός (6) έξι μηνών για τη συζήτηση της αίτησης και (2) δύο μηνών για τη συζήτηση της προσωρινής διαταγής, για τη χορήγηση της οποίας δίνονται σαφείς οδηγίες ως προς την πλήρωση κάποιων προυποθέσεων που τη δικαιολογούν. Από την επίδοση της αίτησης μέχρι τη συζήτηση της προσωρινής διαταγής απαγορεύεται η λήψη καταδιωκτικών μέτρων. 

Η διάρκεια, όμως, της χορηγούμενης προσωρινής διαταγής δεν θα μπορεί να υπερβαίνει τους έξι μήνες , ενώ μέχρι τώρα εκτεινόταν ως την έκδοση της οριστικής απόφασης !!  Επομένως, στην πού πιθανή περίπτωση που για πρακτικούς λόγους η ορισθείσα δικάσιμος θα είναι απώτερη του εξαμήνου, οπότε και θα λήγει η ισχύς της με την προσωρινή διαταγή χορηγηθείσας προστασίας, ο οφειλέτης θα υποχρεώνεται να προσφύγει ξανά για την ανανέωση της προσωρινής διαταγής καταβάλλοντας βέβαια και τα σχετικά έξοδα. 

Δ). Εισάγεται η έννοια των εύλογων δαπανών διαβίωσης ως μπούσουλας για τον προσδιορισμό των μηνιαίων δόσεων που θα υποχρεώνεται ο οφειλέτης να καταβάλλει στους πιστωτές του προκειμένου να ρυθμίσει τα χρέη του. Έτσι ως δόση θα καθορίζεται κάθε φορά το ποσό που απομένει, εάν αφαιρεθεί από το εισόδημα του οφειλέτη το ποσό που απαιτείται (το οποίο καθορίζεται κάθε χρόνο από την ΕΛΣΤΑΤ) για την κάλυψη των εύλογων δαπανών διαβίωσης του ίδιου και των προστατευόμενων μελών της οικογένειάς του. Η ρύθμιση αυτή αποτελεί εκ πρώτης όψεως μία ασπίδα προστασίας από πολύ «αυστηρές» αποφάσεις, αλλά θα αποβεί προβληματική σε ειδικές περιπτώσεις που δικαιολογούν αυξημένες δαπάνες διαβίωσης (οφειλέτες με ανάγκες που εκφεύγουν από το μέσο όρο λόγω ασθένειας ,αναπηρίας κλπ ).Επίσης με τη συνέχιση της οικονομικής κρίσης το ύψος του ποσού που αντιπροσωπεύει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης θα μειώνεται συνεχώς, αφού ο τρόπος καθορισμού του έχει να κάνει με το μέσο όρο κατανάλωσης συγκεκριμένων κατηγοριών αγαθών. 

Ε). Στην περίπτωση που πληρούνται οι προυποθέσεις για την ένταξη κάποιου οφειλέτη στο νόμο, και δεν υπάρχει αίτημα για διάσωση ακινήτου (είτε γιατί δεν υπάρχει ακίνητο είτε διότι προσφέρεται το υπάρχον για εκποίηση), το Δικαστήριο ορίζει κατά τα ανωτέρω μηνιαίες καταβολές επί τριετία Στο τέλος της τριετίας και εφόσον έχει τηρηθεί το πρόγραμμα, ο οφειλέτης απαλλάσσεται του υπολοίπου των οφειλών του οριστικά !! Δύναται δε να το πιστοποιήσει και με αίτησή του και δικαστική απόφαση . Πολύ σημαντική ρύθμιση, ιδιαίτερα για οφειλέτες που δεν διαθέτουν ακίνητη περιουσία και έχουν χρέη προς το Δημόσιο. 

ΣΤ). Τέλος, σε σχέση με τη διάταξη του άρθρου 9, η δυνατότητα διάσωσης της α κατοικίας και οι προυποθέσεις της, θα ρυθμιστούν με νέα υπουργική απόφαση. Μέχρι τότε, κατά την περισσότερο υποστηριζόμενη άποψη, εφαρμόζεται η καταργηθείσα διάταξη. Για τις εκκρεμείς αιτήσεις επίσης ισχύει η καταργηθείσα διάταξη. 

ΝΕΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ 

Οι αλλαγές του Κώδικα Πολιτικής δικονομίας που τίθενται σε ισχύ από 1.1.2016 και αφορούν την επιδίωξη είσπραξης των ληξιπρόθεσμων οφειλών και τους πλειστηριασμούς ακινήτων κινούνται στο τρίπτυχο ταχύτερα – ευκολότερα –φθηνότερα, κυρίως με τη σύντμηση του συνόλου των προθεσμιών άσκησης ενδίκων μέσων, βοηθημάτων και των χρονικών διαστημάτων ανάμεσα στα διάφορα στάδια της εκτέλεσης. 

Ιδιαίτερη πρακτική σημασία έχουν: 

Α). Ενώ η εκτίμηση της αξίας του ακινήτου που καταγραφόταν στην κατασχετήρια έκθεση και με βάση αυτή υπολογιζόταν η τιμή πρώτης προσφοράς, δεν μπορούσε να είναι κατώτερη της αντικειμενικής αξίας αυτού (άρθρο 993), με το νέο άρθρο 993 καθιερώνεται ως τιμή εκκίνησης η εμπορική αξία του ακινήτου. Η εν λόγω διάταξη θα τεθεί σε ισχύ μετά την έκδοση προεδρικού διατάγματος (το αργότερο ως 1.6.2016), το οποίο θα καθορίζει τον τρόπο, το αρμόδιο όργανο προσδιορισμού της αξίας αυτής και κάθε σχετική λεπτομέτεια. 

Εφόσον δεν επιτυγχάνεται η πλειοδοσία και κατακύρωση του ακινήτου κατά την αρχική ημερομηνία πλειστηριασμού, ορίζεται νέα ημερομηνία σε 14 ημέρες (αντί 40 προηγουμένως) με τιμή εκκίνησης μειωμένη στο ήμισυ της αρχικής εκτίμησης. 

Αν και στον επαναληπτικό πλειστηριασμό δεν έχουμε κατακύρωση, τότε με απόφαση δικαστηρίου, στο οποίο καταφεύγει ο ενδιαφερόμενος, μπορεί να οριστεί νέα ημερομηνία σε τριάντα ημέρες με ακόμα κατώτερη τιμή προσφοράς ή με τίμημα που ορίζεται από το δικαστήριο (ελεύθερο) το οποίο μπορεί να πληρωθεί και σε ...δόσεις. Σε κάθε περίπτωση το δικαστήριο ορίζει την τιμή και εκεί μπορούν να τεθούν ζητήματα συνταγματικότητας των ρυθμίσεων αυτών και καταχρηστικότητας του ευτελισμού της αξίας της ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη και του απρόσφορου της εκποίησης αυτής σε σχέση με το εξοφλούμενο χρέος.    

Β). Η τροποποίηση του τρόπου υπολογισμού του εκπλειστηριάσματος που διανέμεται στους αναγγελθέντες δανειστές σε συνδυασμό με τα γενικά και ειδικά προνόμια αυτών. Μειώνεται αποφασιστικά το μερίδιο είσπραξης του Δημοσίου (αλλά και των εργατικών απαιτήσεων και των ασφαλιστικών ταμείων), τόσο με την υποβάθμιση των απαιτήσεων από ΦΠΑ και φόρους από τη δεύτερη στην τρίτη τάξη, μαζί με τις εργατικές απαιτήσεις και τα ασφαλιστικά ταμεία (οι λοιπές απαιτήσεις του δημοσίου και των δήμων στην 5η τάξη), όσο κυρίως με την η κατάργηση της αφαίρεσης από το σύνολο του πλειστηριάσματος του ποσού που απαιτούνταν για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών των τριών πρώτων τάξεων και στη συνέχεια της διαίρεσης του υπολοίπου σε ποσοστά για την ικανοποίηση των ειδικών προνομίων (τράπεζες. Έτσι διατίθεται μεγαλύτερο ποσό για ικανοποίηση των ενυπόθηκων κυρίως δανειστών. 

Γ). Η γενικευμένη σύντμηση προθεσμιών και η απάλειψη γραφειοκρατικών διατυπώσεων περιορίζει αποφασιστικά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας, η οποία παραμένει δημόσια και γίνεται ενώπιον του συμβολαιογράφου, όπως πριν (για την καθιέρωση του τρόπου και των λεπτομερειών της δυνατότητας διενέργειας ηλεκτρονικών πλειστηριασμών προβλέπεται η έκδοση προεδρικού διατάγματος μέχρι την 1.6.2016 !!!). 

Ο πλειστηριασμός εξακολουθεί, ακόμη και μετά τις πρόσφατες αλλαγές να είναι μια γραφειοκρατική διαδικασία που παρέχει στον οφειλέτη που έχει λόγους (νομικούς και πραγματικούς) άμυνας τη δυνατότητα (σε πιο ασφυκτικά τώρα χρονικά πλαίσια) να αμυνθεί, εφόσον βέβαια διαθέτει χρήματα. 

Το πραγματικό πολιτικό ζήτημα και το αντίστοιχο αίτημα δεν είναι πόσο εύκολο ή δύσκολο θα είναι να βγει μια κατοικία στον πλειστηριασμό, σε ποιο χρόνο και μετά από πόσες ανακοπές και δικαστήρια, αλλά εάν ο άνθρωπος (και η οικογένειά του) που έχει περιέλθει σε κατάσταση ένδειας πρέπει να χάνει την κατοικία του ή εάν θα πρέπει το σπίτι του κάθε ανθρώπου να είναι ακατάσχετο, τουλάχιστον μέχρι το χρονικό σημείο που θα είναι δυνατή η παροχή κατοικίας σε όλους . 

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ EΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ Ν.3869/2010 (ΝΟΜΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗ) ΟΠΩΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΑ 8986/14.10.2015.

1. Αντίγραφο δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας (ή διαβατηρίου με άδεια διαμονής εάν πρόκειται για πολίτη ΕΕ ή τρίτης χώρας διαμένοντα μόνιμα στην Ελλάδα). 

2. Πρόσφατο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης 

3. Ε1 του έτους 2015. 

4. Εκκαθαριστικό Σημείωμα δήλωσης φορολογίας εισοδήματος 2015. 

5. Πρόσφατο Ε9 . 

6. Καταστάσεις μισθοδοσίας ή εκκαθαριστικούς λογαριασμούς συντάξεων ή βεβαίωση ανεργίας του ΟΑΕΔ για το έτος 2015. 

7. Βεβαιώσεις οφειλών των πιστωτών (συνημμένο έντυπο αίτησης προς τράπεζες) με ημερομηνία έκδοσης μεταγενέστερη της 20ης Αυγούστου 2015. 

15. Υπεύθυνη δήλωση για πληρότητα καταστάσεων περιουσίας και μεταβιβάσεων 

Τα ανωτέρω πρέπει να προσκομισθούν προς επικαιροποίηση των ήδη εκκρεμών αιτήσεων στα οικεία Ειρηνοδικεία όπου τηρείται ο φάκελος μέχρι 15-2-2016 και να ληφθεί σχετική βεβαίωση. 

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ Ν.3869/2010 (ΝΟΜΟΣ ΚΑΤΣΕΛΗ) ΟΠΩΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΑ 7534/20.8.2015 

1. Αντίγραφο δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας (ή διαβατηρίου με άδεια διαμονής εάν πρόκειται για πολίτη ΕΕ ή τρίτης χώρας διαμένοντα μόνιμα στην Ελλάδα).

2. Πρόσφατο πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης.

3. Ε1 των τελευταίων τριών οικονομικών ετών. 

4. Εκκαθαριστικά Σημειώματα των τελευταίων τριών οικονομικών ετών. 

5. Πρόσφατο Ε9. 

6. Καταστάσεις μισθοδοσίας ή εκκαθαριστικούς λογαριασμούς συντάξεων ή βεβαίωση ανεργίας του ΟΑΕΔ. 

7. Βεβαιώσεις οφειλών των πιστωτών (συντάσσεται έντυπο αίτησης προς τράπεζες).

8. Αντίγραφα όλων των δανειακών συμβάσεων. 

9. Έγγραφα που σας έχουν κοινοποιηθεί και αφορούν καταγγελίες συμβάσεων , διαταγές πληρωμής , εξώδικα κλπ. 

10. Συμβόλαια απόκτησης εμπράγματων δικαιωμάτων σε ακίνητα (αγοραπωλησίες, γονικές παροχές, αποδοχές κληρονομιάς κλπ) 

Πιστοποιητικό βαρών του αρμόδιου υποθηκοφυλακείου ή Κτηματολογικού γραφείου τουλάχιστον για την κύρια κατοικία. 

11.Φύλλο υπολογισμού αντικειμενικής αξίας της κύρια κατοικίας αιτούντος. 

12. Άδεια κυκλοφορίας οχημάτων. 

13. Αντίγραφο ποινικού μητρώου γενικής χρήσης. 

14. Σε περίπτωση προηγούμενης άσκησης εμπορικής δραστηριότητας, βεβαίωση διακοπής εργασιών από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. 

15. Υπεύθυνη δήλωση για πληρότητα καταστάσεων περιουσίας και μεταβιβάσεων.

(συντάσσεται έντυπο υπεύθυνης δήλωσης). 

Σε περίπτωση που πρόκειται να ενταχθούν στη ρύθμιση οφειλές προς το Δημόσιο, Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης και Ν.Π.Δ.Δ. απαιτούνται σχετικές βεβαιώσεις οφειλών από την αρμόδια υπηρεσία που να αναφέρουν την ημερομηνία βεβαίωσης της κάθε οφειλής, το κεφάλαιο αυτής και τις τυχόν προσαυξήσεις, πρόστιμα κλπ.. 

Κατά περίπτωση μπορεί να απαιτηθούν και άλλα έγγραφα που να αποδεικνύουν γεγονότα και ισχυρισμούς (πιστοποιητικά για θέματα υγείας, αποζημιώσεις απόλυσης, ασφαλιστήρια συμβόλαια , έγγραφα ειδικών εξόδων διαβίωσης ). 

Σε περίπτωση έγγαμου αιτούντος τα παραπάνω έγγραφα προσκομίζονται και για τον/τη σύζυγο. 

Εάν κάποιον ανήλικο τέκνο διαθέτει περιουσία (καταθέσεις, ακίνητα) πρέπει να προσκομίζονται τα σχετικά έγγραφα. 

Μαρία Καρούτσου, Δικηγόρος Αθηνών. 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: για τη δίκη της κατάληψης Τσαμαδού 15

Να απαλλαγούν οι κατηγορούμενοι για την κατάληψη της Τσαμαδού 15.

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης Δευτέρα 9 Νοεμβρίου στις 9.30 π.μ. 

στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων.

Εξήντα τρεις (64) συλλογικότητες και οργανώσεις εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και πάνω από εξακόσα (600) άτομα δηλώνουν την ενεργή τους συμμετοχή στο Κοινωνικό Κέντρο της Τσαμαδού 15 που αντιμετωπίζει τη δίωξη του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειου για «αυθαίρετη κατάληψη δημοσίου κτήματος». Κατηγορούμενοι είναι τρία μέλη του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και του Στεκιού Μεταναστών, οι Λ. Βουρεκάς, Ν. Γιαννόπουλος και Γ. Μανιάτης.

Η Τσαμαδού 15 λειτουργεί από τα τέλη 2009 ως ανοιχτός κοινωνικός χώρος και χώρος αλληλεγγύης και στεγάζει δραστηριότητες όπως μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες-ριες και πρόσφυγες, συλλογική κουζίνα και παιδικό στέκι, ενώ πολλοί-ες το γνώρισαν το περασμένο καλοκαίρι ως κέντρο συγκέντρωσης τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τον καταυλισμό προσφύγων του Πεδίου του Άρεως.

Το κτίριο είναι κληροδότημα του Δρομοκαΐτειου και για χρόνια λειτουργούσε ως μπαρ, ενώ τα χρόνια πριν την κατάληψή του και μετατροπή του σε Κοινωνικό Κέντρο είχε πλήρως εγκαταλειφθεί. Παρά τον κοινωνικό χαρακτήρα του εγχειρήματος, αλλά και τις εκτεταμένες επισκευές που πραγματοποιήθηκαν στο κτίριο η διοίκηση του Δρομοκαΐτειου υπήρξε από την πρώτη στιγμή αδιάφορη. Απολύτως αρνητική υπήρξε και απέναντι σε προτάσεις συνδιαχείρησης που της απευθύνθηκαν, όπως τη στέγαση κυλικείου αποασυλοποιούμενων στο κτίριο. Και τώρα, στο απόγειο της αναλγησίας και εκδικητικότητας, διώκει τρείς από τις εκατοντάδες που συμμετέχουν και δραστηριοποιούνται στο χώρο. Για αυτό καλούμε σε ενεργή συμπαράσταση στους τρεις, που είναι συμπαράσταση σε κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα και κάθε ελεύθερο συλλογικό χώρο.

Καλούμε όλους/ες σε συγκέντρωση αλληλεγγύης τη Δευτέρα στις 9:30π.μ. στα Δικαστήρια της Πρώην Σχολή της Ευελπίδων (Α’ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΕΟ ΑΘΗΝΩΝ, ΚΤΙΡΙΟ 2)

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Καραβάνι αλληλεγγύης στους πρόσφυγες στην πλατεία Εξαρχείων

Η Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων διοργανώνει εκδήλωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες το Σάββατο 7/11 ώρα 12μμ στην πλατεία Εξαρχείων. 

Καλούμε τους γείτονες και να έλθουν στην εκδήλωση φέρνοντας μαζί τους και είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες, ειδικά τα παιδιά. 

Είδη πρώτης ανάγκης που συλλέγουμε: 

πάνες, μωρομάντηλα, μπιμπερό, σερβιέτες, οδοντόβουρτσες, οδοντόκρεμες, μπισκότα, σοκολάτες, φρυγανιές, κονσέρβες (όχι χοιρινό), νερά, χυμοί.

ΟΧΙ ΡΟΥΧΑ ΚΑΙ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ !!

Στις 1μμ θα ξεκινήσουμε πορεία προς την πλατεία Βικτωρίας όπου και θα παραδώσουμε στους πρόσφυγες τα είδη της αλληλεγγύης μας. 

ΔΙΑΔΟΣΤΕ ΤΟ !

Καραβάνι αλληλεγγύης στους πρόσφυγες 

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι από τη Συρία και το Αφγανιστάν ξεριζώνονται από τις εστίες τους κυνηγημένοι από τον πόλεμο, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τις φρικαλεότητες του ISIS. 

Στη προσπάθεια τους να περάσουν τα σύνορα έρχονται αντιμέτωποι με τη θάλασσα, το φράχτη στον Έβρο, το λιμενικό, τη FRONTEX, τους διακινητές. Καθημερινά μαθαίνουμε για ναυάγια, για άψυχα κορμιά που ξεβράζονται στα τουρκικά ή τα ελληνικά παράλια. Κυρίως γυναίκες και παιδιά, πολλά παιδιά. 

Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα μας και το μόνο που ζητάνε είναι να ξαποστάσουν, πριν συνεχίσουν το μεγάλο και δύσκολο ταξίδι τους για την κεντρική και βόρεια Ευρώπη. 

Άμεσα υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση είναι τόσο οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που σηκώνουν φράχτες παντού όσο και η ελληνική κυβέρνηση που αρνείται να ρίξει τον δικό της φράχτη στον Έβρο και παράλληλα αφήνει αυτούς τους ανθρώπους αβοήθητους και εξαθλιωμένους. Την ανακούφιση αυτών των ανθρώπων ανέλαβαν αλληλέγγυες συλλογικότητες και οργανώσεις που δυστυχώς όμως δεν αρκούν λόγω του μεγέθους του προβλήματος. 

Μόνη λύση να σταματήσουν οι πόλεμοι. Να ανοίξουν τώρα τα σύνορα. Να εξασφαλιστεί η ελεύθερη και ασφαλής μετακίνηση αυτών των ανθρώπων και η εγκατάσταση τους σε όποια χώρα της Ευρώπης επιθυμούν. 

Μέχρι τότε μοναδικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες για να: 

-Πέσει ΤΩΡΑ ο φράχτης στον Έβρο. - Να ανοίξουν τα σύνορα – Να δημιουργηθούν άμεσα όσα ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας χρειάζονται και να κλείσουν τα κέντρα κράτησης. – Για ίσα δικαιώματα ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών. Για να σταματήσει ο πόλεμος. 

Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων