Το Πραξικόπημα του Γ. Ρούσκα θα είναι η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Συμβολαιογραφικού κλάδου.

 φωτογραφία από την παρέμβαση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των πλειστηριασμών στην οδό Γενναδίου (Σύλλογος Συμβολαιογράφων)

Ο υπόδικος πρόεδρος των συμβολαιογράφων Αθήνας - Πειραιά και Νήσων, Γ. Ρούσκας, με μεθοδεύσεις που αντέγραφαν πιστά τις πιο σκοτεινές περιόδους της πολιτικής ζωής της χώρας συγκάλεσε εντός ελαχίστων ωρών από την προηγούμενη συνέλευση των συμβολαιογράφων με την ισχυρή παρουσία των ΜΑΤ και με τις ευλογίες της κυβέρνησης, τραπεζιτών και θεσμών τη δική του παρασυνέλευση τη Δευτέρα 27/11/2017 με σκοπό να ανατρέψει την προηγούμενη απόφαση της συνέλευσης των συμβολαιογράφων για αποχή από όλους τους πλειστηριασμούς μέχρι το τέλος του χρόνου.

  φωτογραφία από την παρέμβαση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των πλειστηριασμών στην οδό Γενναδίου (Σύλλογος Συμβολαιογράφων)

Η ανατροπή της απόφασης ήταν υποχρέωση του υπόδικου Γ. Ρούσκα προς  τους προστάτες του και εθεωρείτο δεδομένη από αυτούς. Μερικές δεκάδες από το σύνολο των 1250 συμβολαιογράφων του συλλόγου κλεισμένοι από νωρίς στην αίθουσα του συλλόγου με την προστασία ισχυρών δυνάμεων της αστυνομίας ψήφισαν και ανέλαβαν να εγκαινιάσουν από την Τετάρτη 29/11 το σφαγείο των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Αυτοί οι συμβολαιογράφοι υπάκουσαν δουλικά στις εντολές των τραπεζιτών και των διεθνών κορακιών και τάχθηκαν στην υπηρεσία τους: να ξεσπιτώσουν χιλιάδες οικογένειες προκειμένουν να σώσουν τις τράπεζες.

 φωτογραφία από την παρέμβαση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των πλειστηριασμών στην οδό Γενναδίου (Σύλλογος Συμβολαιογράφων)

Ο Ρούσκας και η κλίκα του με την παρωδία της "έκτακτης συνέλευσης" "έπρεπε" να έχουν έτοιμο το σφαγείο των ηλ. πλειστηριασμών και να το παρουσιάσουν στα αφεντικά τους, τους θεσμούς κλιμάκιο των οποίων καταφθάνει σήμερα στην Αθήνα για να επιβλέψει την καλή λειτουργία του σφαγείου των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Με ένα ΚΛΙΚ χιλιάδες σπίτια, μαγαζιά, χωράφια κ.λπ. θα περνάνε στα χέρια των κορακιών και των δανειστών.

 φωτογραφία από την παρέμβαση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των πλειστηριασμών στην οδό Γενναδίου (Σύλλογος Συμβολαιογράφων)

Αυτές οι μεθοδεύσεις του Ρούσκα συνάντησαν και θα συναντούν τη σθεναρή αντίσταση της πλειοψηφίας των συμβολαιογράφων. Ήδη πέντε από τα δεκατρία μέλη του ΔΣ του συλλόγου παραιτήθηκαν. Η πλειοψηφία των συμβολαιογράφων αρνήθηκε να συμμετάσχει στους πλειστηριασμούς. Ο απονομιμοποιημένος Γ. Ρούσκας με την κλίκα του δεν είναι πλέον πρόεδρος των συμβολαιογράφων αλλά πρόθυμο δουλικό των τραπεζιτών και των κορακιών.

 φωτογραφία από την παρέμβαση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας κατά των πλειστηριασμών στην οδό Γενναδίου (Σύλλογος Συμβολαιογράφων)

Η Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των πλειστηριασμών ήταν εκεί. Μαζί με συνελεύσεις γειτονιών,
μαχητικά συμπαρασταθήκαμε στους συμβολαιογράφους που αντιστέκονται στις μεθοδεύσεις του Γ. Ρούσκα και της κλίκας του. Όλοι μαζί θα δίνουμε το παρόν κάθε Τετάρτη και όποτε χρειασθεί στα ειρηνοδικεία, στα γραφεία των συμβολαιογράφων-κορακιών, έξω από τις τράπεζες.

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί: ο ύστατος εκβιασμός και οι μεθοδεύσεις του Γ. Ρούσκα δεν θα περάσουν.

Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί: ο ύστατος εκβιασμός 

και οι μεθοδεύσεις του Γ. Ρούσκα δεν θα περάσουν.

Όλοι και Όλες τη Δευτέρα 27/11/ 17 στις 13.30 το μεσημέρι, Γ. Γενναδίου 4 στην Αθήνα,  έξω από τα γραφεία του συμβολαιογραφικού συλλόγου Αθήνας-Πειραιά-Αιγαίου-Δωδ/σου.

Η προγραμματισμένη για την Πέμπτη 23/11/17 έκτακτη γενική συνέλευση του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθήνας-Πειραιά-Αιγαίου-Δωδ/σου, τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας. Η πρόσκληση για τη συνέλευση έγινε από την απονομιμοποιημένη διοίκηση του συλλόγου και τον πρόεδρο Γ. Ρούσκα, μετά από συνεννόηση και συμφωνία με την κυβέρνηση και το κουαρτέτο, με στόχο να ανατρέψουν προηγούμενη απόφασή τους για αποχή απ’ όλους τους πλειστηριασμούς ακόμα και από τους ηλεκτρονικούς.

Η απάντηση στην πρόσκληση της συνέλευσης ήρθε από τη συντριπτική πλειοψηφία των συμβολαιογράφων οι οποίοι δεν προσήλθαν. Από τους 254 που χρειάζονταν για απαρτία προσήλθαν μόνο 64. Η εξέλιξη αυτή είναι άλλη μία νίκη του κινήματος κατά των πλειστηριασμών που έδωσαν το δυναμικό τους παρόν έξω από το θέατρο Ακάδημος που ήταν η συνέλευση, παρά την ισχυρή παρουσία των ΜΑΤ. Συγχρόνως όμως είναι και μια απάντηση της πλειοψηφίας των συμβολαιογράφων στον πρόεδρό τους Γ. Ρούσκα και μερικών μελών του Δ.Σ. του συλλόγου, οι οποίοι αφού τα έκαναν πλακάκια με τη μνημονιακή κυβέρνηση και αντιπολίτευση, το κουαρτέτο και τους τραπεζίτες, προσπαθούν να επιβάλλουν με τακτικισμούς τη μειοψηφική τους άποψη στο σύνολο των συμβολαιογράφων και να γίνουν τα όργανα της πιο βίαιης μεταφοράς πλούτου από τα πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας στο κεφάλαιο. 

Χαιρετίζουμε τη σθεναρή απόρριψη από την πλειοψηφία των συμβολαιογράφων των εκβιασμών του Γ. Ρούσκα ο οποίος με "διάγγελμά" του λίγο πριν τη συνέλευση ούτε λίγο ούτε πολύ επικαλέσθηκε τον κίνδυνο που διατρέχουν οι τράπεζες αν δεν ξεκινήσουν άμεσα οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Ο Γ. Ρούσκας προτιμάει να σώσει ο λαός για μια ακόμη φορά τις τράπεζες, μένοντας ξεσπιτωμένος στο δρόμο.

Ο Ρούσκας μετά απ’ αυτή την εξέλιξη και με την καθοδήγηση κυβέρνησης-κουαρτέτου-τραπεζιτών, κατά παράβαση του άρθρου 105 του κώδικα συμβολαιογράφων, προσκαλεί σε επαναληπτική συνέλευση τη Δευτέρα 27/11/17, στα γραφεία του συμβολαιογραφικού συλλόγου Γ. Γενναδίου 4 στις 14.00 το μεσημέρι. Στόχος του είναι να επιβάλλει με κάθε τρόπο τη βούληση των αρπακτικών, που βιάζονται να αρπάξουν τη λαϊκή κατοικία και περιουσία ολοκληρώνοντας την εξαθλίωση του λαού, αφού ανεξαρτήτως ύπαρξης απαρτίας θα ληφθεί απόφαση για τη συνέχιση ή μη της αποχής τους. 

Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για καταστολή και εφαρμογή νόμων της εμφυλιοπολεμικής περιόδου, όχι μόνο δεν μας τρομάζουν αλλά αντίθετα μας δυναμώνουν και μαζικοποιούν το κίνημα κατά των πλειστηριασμών της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας. 

 Τη Δευτέρα 27/11 στις 13.30, θα είμαστε έξω από τα γραφεία του συμβολαιογραφικού συλλόγου Γ. Γενναδίου 4 ,
-για να στηρίξουμε τους συμβολαιογράφους που αρνούνται να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της απονομιμοποιημένης διοίκησής τους και του ενεργούμενου προέδρου τους Γ. Ρούσκα.
-για να στηρίξουμε τους συμβολαιογράφους που παίρνουν το μέρος του λαού και όχι της κυβέρνησης, του κουαρτέτου και των τραπεζιτών,
-για να στηρίξουμε τους συμβολαιογράφους που ζητούν ουσιαστική προστασία της λαϊκής περιουσίας και αρνούνται να εμπλακούν στη διαδικασία αρπαγής της μέσω των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών,
-για να αποδοκιμάσουμε τις επιλογές του Ρούσκα και της διοίκησής του συλλόγου των συμβολαιογράφων, που δέχονται να γίνουν όργανα επιβολής της πιο άγριας νεοφιλελεύθερης πολιτικής,
Η θέση του συμβολαιογραφικού κλάδου δεν μπορεί να είναι με τις τράπεζες, αλλά δίπλα στον πολίτη

Όλοι και Όλες τη Δευτέρα 27/11/ 17 στις 13.30 το μεσημέρι έξω από τα γραφεία του συμβολαιογραφικού συλλόγου Αθήνας-Πειραιά-Αιγαίου-Δωδ/σου, Γ. Γενναδίου 4 στην Αθήνα

Υπερασπιζόμαστε τη λαϊκή κατοικία και περιουσία
Οι πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας και περιουσίας 
θα μείνουν στα χαρτιά

Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών

Όχι στο σπάσιμο της αποχής των συμβολαιογράφων. Όλοι και Όλες αύριο Πέμπτη 23/11 στο θέατρο Ακάδημος.

Όχι στο σπάσιμο της αποχής των συμβολαιογράφων. 

 

Όλοι και Όλες αύριο Πέμπτη 23/11 στο θέατρο Ακάδημος.

Ιπποκράτους 17, ώρα 12.30.

Υπερασπιζόμαστε τη θέληση της πλειοψηφίας των συμβολαιογράφων
για αποχή από τους πλειστηριασμούς.

Να αποτρέψουμε τις απεργοσπαστικές μεθοδεύσεις
της λυκοσυμμαχίας Ρούσκα-κυβέρνησης και τραπεζιτών

ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΘΕΙ Η ΑΠΟΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ.

Ο υπόδικος πρόεδρος των συμβολαιογράφων Αθήνας κλπ. κ. Ρούσκας συγκάλεσε έκτακτη συνέλευση με αντικείμενο το σπάσιμο της αποχής των συμβολαιογράφων έως 31/12/2017 που είχε αποφασισθεί στις 4/11 στη γενική τους συνέλευση, προφασιζόμενος πως έχουν προκύψει νέα στοιχεία που αφορούν τον κλάδο τους και την άσκηση των καθηκόντων τους κατά τη διαδικασία των πλειστηριασμών. Τα νέα αυτά στοιχεία είναι κυρίως η θέσπιση της αυτεπάγγελτης διωξης των αδικηματων της απειλης κατα συμβολαιογραφων και της παραβιασης οικιακης ειρηνης για τα συμβολαιογραφικά γραφεία

Πατώντας πάνω στην υπόσχεση των υπουργών Τόσκα και Κοντονή με τους οποίους το προεδρείο του συλλόγου είχε "καλή συνεργασία", υπόσχεση που βρίσκεται εν όψει υλοποίησής της σε νόμο, διαβεβαιώνει ότι πλέον ο συμβολαιογράφος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.

Στην ουσία ο υπόδικος κ. Ρούσκας λανσάρει στην αυριανή συνέλευση τη μόνη υπόσχεση που του έδωσε η κυβέρνηση, την υπόσχεση της τρομοκράτησης και καταστολής του κινήματος κατά των πλειστηριασμών. Με αυτό τον "άσσο" στο μανίκι θα προσπαθήσει με χίλιες δυό μεθοδεύσεις (επιστολικές ψήφοι, κ.λπ) να αποσπάσει τη συναίνεση της πλειοψηφίας των συμβολαιογράφων στο σπάσιμο της αποχής.

Ο υπόδικος κ. Ρούσκας με την κλίκα του, που τόσο κόπτεται για τα συμφέροντα των συμβολαιογράφων, αγνοεί συστηματικά τα αιτήματά τους, καταστρατηγεί τις καταστατικές διατάξεις του συλλόγου, αυθαιρετεί σε μια σειρά ζητημάτων ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντα και την αξιοπρέπεια του κλαδου. Έχοντας τις πλάτες των τραπεζιτών, των διεθνών κορακιών, πιστός εντολοδόχος της κυβέρνησης, μπορεί να νομίσει πως τα ιδιώνυμα και όποιον άλλο νόμο ζητήσουν οι θεσμοί να θεσπισθεί, θα αναχαιτίσει το κίνημα κατά των πλειστηριασμών και της λεηλασίας των ζωών εκατομμυρίων πολιτών, θα κάμψει το φρόνημα όσων συμβολαιογράφων αντιστέκονται στις λυκοσυμμαχίες του.

Συνήθως όμως, και τόχει δείξει η ιστορία, καμμία δίωξη, καμμία καταστολή δεν έγιναν το ανάχωμα ενάντια στη θέληση των πολλών.

Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των πλειστηριασμών
Αθήνα 22/11/2017

Τα κοράκια του Πολυτεχνείου

Μια αλήθεια μετά από 44 χρόνια

Αναδημοσιεύουμε  κείμενο που αναρτήθηκε στο διαδικτυακό περιοδικό 3pointmagazine, παραλλάσοντας τον τίτλο για να προϊδεάζει τον αναγνώστη για το περιεχόμενο του άρθρου.

Αρχικός τίτλος:Περισσεύει η υποκρισία στο Πολυτεχνείο

Σοκαρισμένα τα κανάλια και οι εφημερίδες, αποτροπιασμένο πλήθος πολιτικών από την κατάληψη του Πολυτεχνείου από αντιεξουσιαστές. Εμβρόντητοι από το έλλειμμα δημοκρατίας, άλλοι μιλούσαν για προβοκάτσια, άλλοι για φασισμό και ο βερμπαλισμός επί ώρες χόρευε βαλς με την επίκληση στο συναίσθημα. Πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι φέτος, ο «εορτασμός» του Πολυτεχνείου, που κατά τα άλλα «δεν ήτανε γιορτή, ήταν εξέγερση και πάλη λαϊκή», διεξαγόταν με τρόπο υποδειγματικό και αρμόζων προς τους αγωνιστές που πάλεψαν για ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ή μήπως όχι; Φυσικά και όχι, για την ακρίβεια η αλήθεια απέχει πολύ από κάτι τέτοιο.

Άγριο ξύλο… Για το τραπεζάκι ρε γαμώτο!
Η καφρίλα ξεκινάει τη νύχτα πριν το τριήμερο: Ραντεβού δίδονται στα κομματικά γραφεία των νεολαιών και οι νεολαιίστικοι στρατοί αρχίζουν να συρρέουν. Άλλοι στα τηλέφωνα, άλλοι τσιλιαδόροι κι άλλοι περιπλανώμενοι να κόβουν κίνηση γύρω από τα γραφεία και από το ΕΜΠ, για τυχόν ύποπτες κινήσεις. Λίγο πριν ανοίξουν οι πύλες, τα στρατά των κάφρων μαζεύονται έξω από το πανεπιστήμιο για να μπουκάρουν. Όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Οι παρατάξεις έχουν «συμφωνήσει» από πριν τη μοιρασιά των χώρων, τον αριθμό των τραπεζιών, τα πάντα. Τα δευτερόλεπτα πριν ανοίξουν οι πύλες, οι παρατάξεις θα προσπαθήσουν να σπάσουν τη συμφωνία, καβατζώνοντας περισσότερα τραπεζάκια, πιάνοντας περισσότερο χώρο για την κομματική σημαία. Ουκ ολίγες φορές, οι διαφωνίες λύνονται με παλουκιές, βρισιές και μπουνιές. Σε αυτήν την… αψιμαχία, κερδίζουν πάντα τα πιο μυώδη και εύρωστα επιχειρήματα και ο νικητής μπορεί να καταλήξει να έχει 67 αντί για 64 τραπεζάκια. Εύγε!

Αν τώρα είσαι ανένταχτος φοιτητής, αν δημιούργησες κάποια ακομμάτιστη συλλογικότητα ή πρωτοβουλία για τα δικαιώματα, την οικολογία, το έμφυλο, την τροφή, την επιστήμη… Την πάτησες. Δεν χωράς στο Πολυτεχνείο, το εισιτήριό σου μπορεί να είναι μόνο η σφραγίδα μιας παράταξης, το πάσο στο δίνει το κόμμα.

Τα «κοράκια»
Τα κόμματα και οι νεολαίες τους, εκείνα τουλάχιστον που έχουν εξασφαλίσει την παρουσία τους στο τριήμερο του Πολυτεχνείου, στο διάστημα 15-17 Νοεμβρίου κορακοποιούνται, παθαίνουν την πλήρη μετάλλαξη από άνθρωπο σε αρπακτικό. Ο κόσμος που έρχεται να τιμήσει και να αντλήσει έμπνευση από αυτήν την κορυφαία στιγμή της νεότερης ιστορίας μας, δεν είναι παρά πελατεία. Τα κόμματα σπαταλούν διόλου ευκαταφρόνητα ποσά σε αφίσες και φυλλάδια προκειμένου να προμοτάρουν το προϊόν τους, που δεν είναι άλλο από το ίδιο το κόμμα. Όχι η ιδεολογία, όχι η κοινωνική και πολιτισμική απελευθέρωση, το ΚΟΜΜΑ.

Πόσοι και πόσες δεν πήγαμε στο Πολυτεχνείο κουβαλώντας την αβάσταχτη ελαφρότητα του αλλοτινού μας είναι, με μια διάθεση ρομαντισμού και σεμνότητας να ψιλαφήσουμε με δέος τα σπαράγματα της ζωντανής ακόμη ιστορίας του τόπου μας, για να καταλήξουμε να κάνουμε σπριντ μετ’ εμποδίων ανάμεσα σε πωλητές εφημερίδων και «κοράκια» που ζητούσαν τηλέφωνα – mail- διεύθυνση κατοικίας και οικογενειακή κατάσταση για να κάνουμε join στο κόμμα; Και πόσες φορές η αρνητική απάντηση είχε ως απόκριση: «Εντάξει, κουπόνι θα πάρεις;».

Τίποτε δεν είναι τυχαίο
Θα πρέπει να καταλάβετε, ότι σε «εορτασμούς» όπως αυτός του Πολυτεχνείου, τα κόμματα και οι νεολαίες τους προσέχουν και την παραμικρή λεπτομέρεια. Δεν είναι τυχαίο το ποιοι κρατούν την σημαία, ποιοι καταθέτουν το στεφάνι, ποιοι κάθονται πίσω από εκείνον που καταθέτει, ειδικά όταν πρόκειται για σημαίνουσα προσωπικότητα της πολιτικής σκηνής, ποιος θα διαβάσει το κείμενο από το μικρόφωνο.

Για κάποιες κομματικές οργανώσεις δεν είναι καν τυχαία τα πρόσωπα που βλέπετε στην πρώτη γραμμή των μπλοκ στην πορείας. Δεν είναι καν τυχαίο το πότε ακούγονται συνθήματα μέσα στο Πολυτεχνείο, άλλοτε για να πλαισιώσουν και να δώσουν έμφαση σε μια ανακοίνωση ή μια -κατά τα άλλα- «σεμνή» κατάθεση στεφάνου και άλλοτε για να υπερκαλύψουν τη φωνή εκείνου που βρίσκεται στο μικρόφωνο και να φιμωθεί.

Κι αν μετά από τόσα χρόνια σας αρχίζει να σας εντυπωσιάζει η μονοτονία, αυτή η εμμονή στις μουσικές επιλογές, θα σας πω ότι ούτε κι αυτό είναι τυχαίο: Είναι το διπλό CD της Πανσπουδαστικής που παίζει πάντα στο repeat και όοοοχι… Απαγορεύεται να ακουστεί άλλη μουσική, άλλωστε τα παιδιά πωλούν το ίδιο CD σε μερικούς πάγκους παραπέρα.

Μια στρατιά από φιλόδοξα κομματικά στρατιωτάκια περιφέρεται στους διαδρόμους του Πολυτεχνείου, διεκδικώντας λίγη από την κομματική αναγνώριση, δόξα, εξέλιξη ή επιβράβευση, που θα πέσει στους ώμους τους εκείνες τις τρεις ημέρες.

 

 
Όταν πας εκεί που κοιτάς
Αυτά λοιπόν βλέπουμε και πιάνουμε το στομάχι μας όποτε πατάμε το πόδι μας στο Πολυτεχνείο κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών. Αυτά βλέπουν και οι αναρχικοί και επί σειρά ετών ασκούν δριμεία κριτική στην ξεφτίλα που συντελείται στη ράχη αγωνιστών που έπεσαν για ιδανικά, για ελευθερία.

Όμως υπάρχει ένα ρητό, που είναι εξόχως διδακτικό: Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς». Μερίδα αναρχικών από ό,τι φαίνεται κοιτούσε επί πολλά χρόνια τους κομματικούς στρατούς, τόσο πολύ που τελικώς «βάδισε» προς το δικό τους μέρος. Αντί να διεκδικήσει ανοιχτό Πολυτεχνείο για όλους, είπε να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ασφυξία. Αποφάσισε να καταλάβει το Πολυτεχνείο (μην αρχίσω να γράφω περί φετιχισμού με συγκεκριμένες μορφές δράσης) και να επιβάλλει τον δικό της τρόπο. Αντί για σφυροδρέπανα, αστέρια, ήλιους, δάδες και λοιπά ευφάνταστα, τώρα όλα ήταν μαυροκόκκινα.

Πάρα πολύ ωραίο το μαυροκόκκινο, αν θέλετε τη γνώμη μου είναι και το πιο ταιριαστό στην περίσταση: Το μαύρο από το ταξικό μίσος που αναβλύζει από κάθε πόρο του δέρματος ενός καταπιεσμένου ανθρώπου, ανέργου, επισφαλώς εργαζόμενου, καταπιεσμένου υπό το βάρος μιας ανείπωτης κρίσης. Το κόκκινο για το αίμα των αγωνιστών που χάθηκαν παλεύοντας για δικαιώματα και ελευθερίες. Όμως έχει αξία όταν το επιλέγουμε. Όταν ταυτιζόμαστε, όταν γίνεται δικό μας, Όταν τον επιβάλλουμε, δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από σταλινικά αποβράσματα ενός κινήματος που με το πρόσχημα της ελευθερίας καταπιέζει, επιβάλλει…

Γι αυτό η χθεσινή ημέρα ήταν δύσκολη. Επειδή κινδυνεύουμε να γίνουμε όλοι ίδιοι. Ένα μάτσο σκύλοι να ροκανίζουμε τα οστά μιας ιδέας που αποδεικνύεται πολύ βαριά να σηκώσουμε.

Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες-Νομοσχέδιο φέρετρο! (αναδημοσίευση)

 

Πηγή: https://kasdaglis.wordpress.com/2017/10/31/xoris-mesazontes/

 

Η έκρηξη των κινημάτων αλληλεγγύης επιβεβαιώνει ότι το ρητό «η κρίση γεννάει ευκαιρίες» μπορεί να ισχύει και για το λαό (και όχι μόνο για κάτι επιχειρηματίες, τραπεζίτες, αετονύχηδες και πολιτικούς, που έχτισαν καριέρες πάνω σ’ αυτήν).

Εμβληματικό παράδειγμα το Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες, που ντεμπουτάρισε στην Κατερίνη ως «κίνημα της πατάτας» και εξαπλώθηκε παντού.

Το Κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες συνδυάζει συμπίεση των τιμών καταναλωτή, ανάσα στους αγρότες, χτύπημα στους μεσάζοντες. Και κάτι ακόμα πιο σπουδαίο, τη συνάντηση παραγωγού και καταναλωτή, με ό,τι γόνιμο αυτή συνεπάγεται.

Κατά την πενταετία 2011-2015, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιμνημονιακή αντιπολίτευση το αγκάλιασε – για να μην πω το αντέγραψε, προβάλλοντάς το ως uπόδειγμα ενός νέου παραγωγικού / καταναλωτικού μοντέλου.

Να όμως που με το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης για την «άσκηση υπαίθριων εμπορικών δραστηριοτήτων», που συζητείται στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, η κυβέρνηση προσχωρεί στο κίνημα των… μεσαζόντων:

-Περιορίζοντας τη δυνατότητα των παραγωγών να πωλούν τα προϊόντα τους έξω από την περιφέρειά τους (επαναφέροντας δηλαδή το καθεστώς ομηρίας τους από τους χονδρέμπορους). Σε ποιον θα πουλήσει ο αγρότης τα προϊόντα του: στον συντοπίτη που τα παράγει επίσης ή στον κάτοικο των πόλεων;

-Παρεμποδίζοντας πολλαπλά τη διάθεση των προϊόντων στους ενδιαφερόμενους καταναλωτές.

-Καθιστώντας τις πρωτοβουλίες Χωρίς Μεσάζοντες έρμαια του κάθε δημάρχου, από τον οποίο θα εξαρτάται η αδειοδότησή τους.

Αντί να δώσει ώθηση στην κοινωνική οικονομία που κατά τα άλλα διαφημίζει, η κυβέρνηση (συνεπικουρούμενη από την αντιπολίτευση) επιβάλλει περιορισμούς κομμένους και ραμμένους πάνω στα συμφέροντα χονδρεμπόρων και σουπερμάρκετ.

Και μη σκεφτείς ότι το θέμα είναι περιθωριακό, ότι αφορά μονάχα όσους ψωνίζουν από τις αγορές χωρίς μεσάζοντες. Έχει αποδειχτεί ότι η ανάπτυξη του κινήματος επιδρά καταλυτικά στις τιμές σε όλη την αγορά.



Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 31.10.2017

Τα κόκκινα δάνεια πεδίο αενάου κερδοφορίας

Σύμφωνα με τα πρόσφατα ρεπορτάζ των οικονομικών σελίδων η τράπεζα Eurobank πούλησε µη εξυπηρετούµενα δάνεια στο 3% της τρέχουσας αξίας τους. Σαν τρέχουσα αξία θεωρείται το ποσό της  κατάσχεσης που επέβαλε η τράπεζα σε περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη ή το ποσό της διαταγής πληρωμής αν ο οφειλέτης δεν διαθέτει περιουσιακά στοιχεία. Πάνω σε αυτό το ποσό γίνεται παγίως η διαπραγμάτευση με τους αγοραστές των κόκκινων δανείων, σπανιότερα δε πάνω στο ποσό της απαίτησης που καταγράφηκε στον τελευταίο ισολογισμό της τράπεζας.

Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις που η απαίτηση έχει διαγραφεί από τον ισολογισμό (στοιχεία του ενεργητικού) λόγω χαμηλής εισπραξιμότητας σε συνδυασμό με την πολιτική της μείωσης των κόκκινων δανείων του χαρτοφυλακίου της. Η διαγραφή επιτυγχάνεται με την εμφάνιση της δαπάνης αυτής ως επισφαλής απαίτηση κάτι που μειώνει τα φορολογητέα και όχι μόνον-κέρδη της τράπεζας (εις βάρος του μερίσματος των μετόχων σε τελευταία ανάλυση) και ταυτόχρονα δεν απαλάσσει τον δανειολήπτη από το άχθος της οφειλής.

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί η επιλογή της πώλησης κόκκινων δανείων σε funds και όχι στους ίδιους τους οφειλέτες  σε τιμή διάθεσης ίση με την τιμή που διατίθεται στο fund μια πρακτική που εμφανίζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μάλιστα εσχάτως γίνονται κινήσεις δημιουργίας κινήματος με αίτημα τη νομική θέσμιση της υποχρέωσης των τραπεζών να ικανοποιούν το δικαίωμα προτίμησης των δανειοληπτών τους για την αγορά των κόκκινων δανείων τους.

Στο αφελές περίγραμμα του αιτήματος αυτού έρχεται να απαντήσει η δήλωση του προέδρου της Intrum Mikael Ericson (εταιρείας που ανέλαβε να ...ξελασπώσει τα κόκκινα χαρτοφυλάκια της Eurobank κατά 1,5 δις ευρώ με αντίτιμο μόλις 45 εκατομμύρια ευρώ !!!). Με την αποστομωτική ειλικρίνεια που διακρίνει κάθε σύγχρονο κερδοσκόπο ο πρόεδρος της Intrum Mikael Ericson δήλωσε:(http://www.sofokleousin.gr/archives/358638.html)
«Αυτή η επένδυση είναι στρατηγικά σηµαντική καθώς καθιστά την Intrum έναν δυνατό συνεργάτη για τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες διαθέτουν σηµαντικά χαρτοφυλάκια µη εξυπηρετούµενων δανείων τα οποία πρέπει να διαχειρισθούν. Πιστεύουµε ότι η ελληνική οικονοµία όσον αφορά τη διαχείριση των πιστωτικών απαιτήσεων προσφέρει σηµαντικό πεδίο ανάπτυξης για την Intrum η οποία κατέχει ήδη ηγετική θέση στην Ευρώπη».

Παράλληλα η δήλωση του διευθύνοντα συμβούλο της Eurobank Φωκίωνα Καραβία αποκαλύπτει τη γύμνια της πολιτικής χορηγήσεων της τράπεζας στο διάστημα της ασύστολης πιστωτικής επέκτασης που ζέστανε με αρκετά  εκατομμύρια τις τσέπες μεγαλοστελεχών της.
«H Eurobank τηρώντας τη δέσµευσή της έναντι των εποπτικών αρχών και των µετόχων της για την µείωση του χαρτοφυλακίου µη εξυπηρετούµενων δανείων της µέσω ενεργούς διαχείρισης συνήψε µια σηµαντική συµφωνία για την πώληση στην Intrum µη εξυπηρετούµενων καταναλωτικών δανείων, χωρίς εξασφαλίσεις. Είµαστε πολύ ικανοποιηµένοι που ολοκληρώνουµε σήµερα αυτή τη συµφωνία µε τον µεγαλύτερο διαχειριστή απαιτήσεων στην Ευρώπη ο οποίος είναι ιδιαιτέρως γνωστός για τις βέλτιστες πρακτικές διαχείρισης που εφαρµόζει».

Αποκαλύπτει και ομολογεί ότι το πακέτο κόκκινων δανείων που διατέθηκε στην Intrum διέθεταν πέτσινες εξασφαλίσεις, κάτι για το οποίο ουδείς θα λογοδοτήσει ούτε προς τους μετόχους, ούτε προς την εποπτεύουσα αρχή-την τράπεζα Ελλάδος. Μιλάμε για την επταετία 2002 έως και 2008.

Πίσω από αυτή την ανάγκη ξεφορτώματος του βρώμικου χαρτοφυλακίου (ποιός ξέρει αν αύριο κάποιος οικονομικός εισαγγελέας σκαλίσει την υπόθεση) κρύβεται μια λεπτομέρεια της συμφωνίας: διαχειρίστρια του πακέτου αυτού ορίσθηκε η Financial Planning Services (FPS),100% θυγατρική της Eurobank.

Όμως τί είδους διαχείριση θα κάνει η κόρη της αμαρτωλής Eurobank ; Θα νομίσουν πολλοί ότι θα αρχίσει να κυνηγάει τον κάθε οφειλέτη που μάλιστα δεν διαθέτει ούτε ποδήλατο στο όνομά του. Το κυνήγι θα συνεχίζεται και αυτό παράλληλα με την επικαιροποίηση των οικονομικών δυνατοτήτων του κάθε οφειλέτη σε συνεργασία με τον φορολογικό μηχνισμό του κράτους. Όμως αυτό είναι και το μόνο περιουσιακό στοιχείο-κάλυμμα του δανείου του. Δηλαδή το κυνήγι, ο φόβος, η πίεση και η καταστολή που θα ασκεί σε κομμάτια της κοινωνίας-πρωτίστως η οικονομική καταστολή, που σημαίνει οικονομική καταδίκη έως τερματων αιώνος στον οφειλέτη και τους τυχόν απρόσεκτους κληρονόμους του.

Η οικονομική καταστολή ίσως να αποτελέσει μια μορφή πολιτειακού μορφώματος στον αιώνα που διανύουμε διασπώντας κάθετα και οριζόντια κάθε κοινωνική συνοχή.

Ποιό το όφελος μιας τέτοιας επένδυσης της Intrum...

Ήδη από τον Δεκέμβρη του  2012 είχαμε προβλέψει την εξέλιξη αυτή και επισημάνει τις συνέπειές της. Μπορείτε να ανατρέξετε εδώ. http://dikaex.blogspot.gr/2012/12/blog-post_4980.html.

Και για να συνδέσουμε τις τότε προβλέψεις μας με το θέμα μας 

κείμενό μας 

http://dikaex.blogspot.gr/2013/10/blog-post_19.html

Είναι ξεκάθαρο ότι η φούσκα των ακινήτων αποτέλεσε μοχλό συσσώρευσης πλούτου σε παγκόσμια κλίμακα. Αφού κερδοσκόπησαν μέσω των δανείων των τραπεζών, τώρα όλοι αυτοί απαιτούν την κατάσχεση των σπιτιών μας, έχοντας φροντίσει να τα υποθηκεύσουν με τα "ψιλά γράμματα" των δανειακών συμβάσεων. Παράλληλα ο παγκόσμιος πλούτος συγκεντρωμένος στα χέρια λίγων και ο "κοπανιστός αέρας" των δανειακών και χρηματιστηριακών προϊόντων (μετοχές, ομόλογα, CDS, κ.α.) αποζητά να αποκτήσει εμπράγματη αξία και μάλιστα σε μορφή γής. .....
 

Αν δεν οργανωθούμε και δεν αντισταθούμε ένα σημαντικό μερίδιο πληθυσμού θα μετατραπεί σε νεο-άστεγους, σε ένοικο και "πολίτη" παραγκών και παραγκουπόλεων στο περιθώριο των πόλεων, έξω από τα "τείχη". Ο χωροταξικός και οικιστικός σχεδιασμός των πόλεων υπακούοντας πλέον στις ανάγκες των κερδοσκόπων γής, θα αλλάξει τη μορφή των πόλεων (τέτοια αποτελέσματα έχουμε δεί σε μικροκλίμακα στην πόλη της Αθήνας -Μεταξουργείο, Ψυρρή, Πλάκα-) αλλά σε μεγάλη κλίματα σε πόλεις του εξωτερικού, ειδικά στη Λατινική Αμερική (Μπουένος Άιρες, Ρίο ντε Τζανέϊρο, κ.α. (όπου εκεί η φτωχοποίηση και η αρπαγή γής έχουν εμφανισθεί εδώ και δεκαετίες, βλέπε παραγκουπόλεις, διαμερίσματα πόλεων εντειχισμένα, κ.λπ.). Δημιουργούνται έτσι οι λεγόμενες Κλειστοπόλεις (κατά των Πωλ Βιριλιό) όπου ο "αέρας" της ανοικτής πόλης, της Κοσμόπολης, θα παραχωρήσει τη θέση του στο φόβο, στην έννοια της ασφάλειας και του πλήρους ταξικού διαχωρισμού μέσα στις ίδιες της πόλεις. Αυτή η μεθοδευμένη ερημοποίηση, ο τεμαχισμός της κοινωνικότητας, αποβλέπει στην ανύψωση της ατομικότητας και εν τέλει του ίδιου του φασισμού.

 Κάτω από αυτή την προοπτική οποιοδήποτε αίτημα θέσμισης ως ανωτέρω μοιάζει τουλάχιστον αφελές ή αγνοεί την ρέουσα πραγματικότητα. Τα τεράστια κέρδη που θα αποφέρει η τιτλοποίηση των πακέτων των κόκκινων δανείων που πωλούνται και η αέναη διαπραγμάτευσή τους στη χρηματιστηριακή εν πρώτοις αγορά ωχριούν μπροστά στα έσοδα από την επίπονη διαπραγμάτευση-διακανονισμό που θα είναι αναγκασμένες οι ίδιες οι τράπεζες να κάνουν χωριστά με τον κάθε οφειλέτη. Σαν εμπόρευμα η ανάγκη της στέγασης   βρίσκει την απόλυτη υπεραξία του ακριβώς στη διαδικασία της τιτλοποίησης και διακ΄νησής του σαν χρηματιστηριακό προϊόν. Είναι μια περιφερόμενη φούσκα με γονίδιο τη φούσκα και πρόσοδο είτε χρηματιστηριακή, είτε εν ανάγκη εμπράγματη σε όποιες περιπτώσεις το δάνεια έχουν κάποιο αντίκρυσμα.

Άλλοι παράγοντες που επιβάλλουν τη μαζική πώληση των κόκκινων δανείων σε funds.

Πέρα από την καυτή ανάγκη της απομείωσης των κόκκινων δανείων που επιβάλλουν οι ελεγκτές της ΕΚΤ άλλοι δευτερεύοντες παράγοντες ωθούν τις τραπεζικές διοικήσεις στην ευτελιστική για τους επιπόλαιους αναγνώστες εκποίηση των απαιτήσεών τους.

1. Η μαζική εκχώρηση που αναπτύξαμε πιο πάνω, Απαλλάσει τις τράπεζες από τη διαχείρισή τους που από ένα σημείο και μετά είναι ασύμφορη. και επειδή η τιτλοποίηση θα φέρει μεγάλα κέρδη οι τραπεζίτες έχουν συστήσει εταιρείες διαχείρισης οι αμοιβές των οποίων θα είναι ανάλογες του τζίρου των τίτλων, οπότε διαχείριση στα μέτρα τους αλλά με κέρδος. παράλληλα πολλές τράπεζες μετέχουν σε funds οπότε δημιουργείτει μια δεύτερη ευκαιρία κερδοσκοπίας.

2. Η διαχείριση των ακινήτων που θα προκύψουν από την τελεσφορηση των πλειστηριασμών είναι ακόμη ένας μπελάς για τις τράπεζες. Η εκχώρηση ενυπόθηκων δανείων τις απαλλάσει και από αυτό το μπελά. Ήδη μερικές τράπεζες έχουν ιδρύσει θυγατρικές για τη διαχείριση. Σε αυτό το σημείο να μην παραβλέψουμε ότι η διαχείριση των ακινήτων που έχουν περάσει στα χέρια των τραπεζών συγκεντροποιείται και καθίσταται εργαλείο οικιστικής πολιτικής με τις όποιες κοινωνικές προεκτάσεις (γράψαμε πιο πάνω).

3.Συμβαίνει στην ελλάδα ο οφειλέτης να διαθέτει ακόμη το πιο ισχυρό οπλοστάσιο νομικής και δικονομικής θωράκισης συγκριτικά με κάθε άλλη χώρα του κόσμου. Αυτό προκαλεί αλλεργικό σοκ στους σύγχρονους τραπεζίτες που έχουν εγκατασταθεί στις διοικήσεις των τραπεζλων μας. Η διαδικασία μέχρι τον πλειστηριασμό παραμένει κατ' αυτούς δαιδαλώδης και δαπανηρή, αλλά και η ίδια η τύχη του πλειστηριασμού μέχρι την απόδοση του ακινήτου-λάφυρο είναι επίσης δαπανηρή. 

Όσοι λοιπόν επικαλούνται την Κύπρο όπου ο δανειολήπτης μπορεί κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να αγοράσει το δάνειό του ας το ξανασκεφθούν. Στην Κύπρο ή όπου άλλού η δυνατότητα αυτή παρέχεται σαν αντίβαρο στην αυστηρότατα συνοπτική υπερ των δανειστών διαδικασία αρπαγής του ακινήτου. Μια διαδικασία που ίσχυε και στη χώρα μας λίγες μόνο δεκαετίες πριν.

4. Τέλος να αναφέρουμε το πολιτικο και κοινωνικό κόστος της πώλησης των κόκκινων δανείων.

Η διαδικασία αυτή δεν είναι δημόσια, γίνεται εν κρυπτώ, χωρίς την έγκριση του δανειολήπτη. Αντίθετα ο πλειστηριασμός ακόμη και στην ακραία μορφή εκτέλεσης τον ηλεκτρονικό είναι μια διαδικασία που κοινοποιείται και κινητοποεί τα πολιτικά αλλά και ανθρωπιστικά αντανακλαστικά της κοινωνάις. Ίσως αυτό να είναι και η πλέον ισχυρή άμυνα απέναντι στον πλειστηριασμό. Το πολιτικό κόστος για την όποια κυβέρνηση απομειούται -θάλεγα σε ποσοστό έκπτωσης του κόκκινου δανείου-αν τον πλειστηριασμό τον αναλάβει μια εταιρεία διαχείρισης με έδρα το Λονδίνο ή ένα νομικό προσωπικό αγνώστου ταυτότηατς και προελέυσεως.

οδυνηρός επίλογος

Όλοι αυτοί οι κίνσυνοι και η εξέλιξη είχαν προβλεφθεί από το 2012 από τη συλλογικότητά μας. Δεκάδες εκδηλώσεις, κινηματικές και ενημερωτικές συναντούσαν την αδιαφορία ή την αντιπαλότητα άλλων αριστερο-επανναστατικών υποτίθεται συλλογικοτήτων. Λαμπρή εξαίρεση αποτέλεση η ίδρυση τμήματος νομικής ενημέρωσης και κινηματικών δράσεων από την Αλληλεγγύη για Όλους με την οποία συμπράξαμε στη δημιουργία της Πρωτοβουλίας Πλειστηριασμοί-Stop. Η πολιτική εξέλιξη με τη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακή δύναμη αποδυνάμωσε τον βραχίονα της ΑγΟ που ασχολείτο με τους πλειστηριασμούς, έμειναν όμως οι ρίζες για να συνεχίσουμε την πάλη μας πάνω στις ενοράσεις και τις ιδέες που είχαμε τότε διατυπώσει. Οι όψιμοι Κολόμβοι των πλειστηρασιμων ας ξανασκεφθούν τη ζημιά που προξένησαν στην κοινωνία και στα κινήματα προσανατολίζοντάς τα σε σευτερεύουσας σημασίας δράσεις, π..χ. τζάμπα μετακίνηση, κ.λπ. που συμφωνούσαν με την ατζέντα των κομματιδίων στα οποία είχαν καπελωθεί.

Γκάφα ολκής των Anonymous Greece, όμως κάποιοι πανηγυρίζουν

Εντάξει οι πανηγυρισμοί, αλλά μάλλον λάθος σελίδα χτύπησαν οι Anonymous Greece. Η σελίδα (ηλεκτρονικής) δημοσίευσης των πλειστηριασμών ήταν απαίτηση και είναι κατάκτηση του κινήματος κατά των πλειστηριασμών προκειμένου να γνωρίζει χωρίς έξοδα (συνδρομές) και χωρίς σπατάλη χρόνου ποιοί πλειστηριασμοί γίνονται και επομένως να προγραμματίζει τις δράσεις του. Επομένως αυτοί που δικαιούνται να πανηγυρίζουν είναι μόνο οι τραπεζίτες και οι υπάλληλοί τους. Όσον αφορά τους Anonymous Greece μάλλον φταίει η άγνοιά τους για το θέμα γενικά.

Αναρωτιέται κανείς αν σκέφθηκαν τόσο οι ακτιβιστές όσο και οι πανηγυρίζοντες: 

1. Ποιός είναι ο κερδισμένος από αυτόν τον "ακτιβισμό" τους. 

2. Αν την ερχόμενη Τετάρτη γίνουν πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών πως θα τους πληροφορηθεί το κίνημα προκειμένου να τους αποτρέψει.

Παρατήρηση: 

1. Δεν το θεωρώ δύσκολο να ρίξει κανείς τη σελίδα του Ταμείου Νομικών.

2. Η πλατφόρμα διεξαγωγής των ηλ. πλειστηριασμών δεν έχει καμμία σχέση με τη σελίδα δημοσίευσης των πλειστηριασμών τόσο από την άποψη της προσβασιμότητας όσο και από την άποψη ότι μπορεί εξίσου εύκολα να χτυπηθεί. Επομένως ας μην πανηγυρίζουν κάποιοι που ισχυρίζονται ότι παλεύουν μέσα από το κίνημα κατά των πλειστηριασμών, λέγοντας ότι το "πέσιμο" στη σελίδα δημοσίευσης είναι νίκη του κινήματος.

υγ. ευτυχώς που προλάβαμε και βγάλαμε το δελτίο πλειστηριασμών της επόμενης Τετάρτης.

Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων: Για την εκδήλωση ενάντια στο κλείσιμο του 35ου Δημοτικού Σχολείου (Εξαρχείων). Φωτογραφίες-βίντεο

Ανακοίνωση

Χαιρετίζουμε τη μαζική και ενεργή συμμετοχή των κατοίκων και των φίλων της γειτονιάς στη μεγάλη μας εκδήλωση ενάντια στη μεθόδευση για την υποβάθμιση/κλείσιμο του 35ου Δημοτικού Σχολείου Εξαρχείων.

Η επιτυχία της εκδήλωσης δεν ήλθε τυχαία. Οφείλεται στην αποτελεσματική συμμετοχή (τόσο για την οργάνωση/προετοιμασία όσο και για την πραγμάτωσή της) των μελών του Συλλόγου Διδασκόντων και του Συλλόγου Γονέων-κηδεμόνων του 35ου Δημοτικού Σχολείου, των μελών της Λαϊκής Συνέλευσης Εξαρχείων και κατοίκων της γειτονιάς.

Ευχαριστούμε θερμά όλους τους καλλιτέχνες που μας στήριξαν με την αλληλέγγυα συμμετοχή τους στα δρώμενα της εκδήλωσης:
Τον Σταύρο με το μπουζούκι του, τις αφηγήτριες παραμυθιών Γεωργία Χαϊκάλη και Μαρία Κωνσταντή, τη θεατρική ομάδα "Τόπι", το "Θέατρο Αλληλεγγύης για Παιδιά", to Τσίρκο "Cachivache", τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές του 35ου και 36ου Δημοτικού Σχολείου που επιμελήθηκαν και διεκπεραίωσαν το χορευτικό πρόγραμμα, το μπαλέτο από την ομάδα Studio "Χώρος", τους μουσικούς από το συγκρότημα "Ψυχή του Δρόμου" και τη "Λαϊκή Ορχήστρα της Λαμπηδόνας" που μας πρόσφεραν ανεξάντλητο κέφι και διασκέδαση. 

Ευχαριστούμε τις συλλογικότητες και τα στέκια που συμπαραστάθηκαν και βοήθησαν στην επιτυχία της εκδήλωσης. Ευχαριστούμε τους αλληλέγγυους επαγγελματίες της γειτονιάς για την υλική τους υποστήριξη. Τέλος, ευχαριστούμε όσες και όσους δούλεψαν για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα.

Η εκδήλωση άφησε τη υπόσχεση πως χαράσσεται μια νέα προοπτική για τη γειτονιά τη στιγμή που το μέλλον της όλο και σκοτείνιαζε. Έδειξε πως αν τολμήσουμε μπορούμε την υπόσχεση να την κάνουμε πραγματικότητα.

Σύλλογος Διδασκόντων του 35ου Δημοτικού Σχολείου,
Σύλλογος Γονέων-κηδεμόνων του 35ου Δημοτικού Σχολείου
Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων

Όχι στο κλείσιμο της κοινωνικής πολυκατοικίας Μπουμπουλίνας 36 από τον Δήμο Αθήνας

Όχι στο κλείσιμο της κοινωνικής πολυκατοικίας 

Μπουμπουλίνας 36 από τον Δήμο Αθήνας

Αύριο Πέμπτη 20 Ιούλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας 

στο Δημαρχείο Αθήνας-πλατεία Κοτζιά ώρα 14.00.

Νάμαστε όλες και όλοι εκεί.

Έκκληση των κατοίκων της κοινωνικής πολυκατοικίας Μπουμπουλίνας 36 

του Δήμου Αθήνας να μην γίνουν άστεγοι ξανά.

-Οι ένοικοι καλούν σε συνέντευξη την Πέμπτη 20 Ιούλη στις 12.00 στην κοινωνική πολυκατοικία στην οδό Μπουμπουλίνας 36.

-Καλούν σε παρουσία στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας την Πέμπτη 20 Ιούλη στις 1.45μμ, στην οδό Αθηνάς.


«Ολοι όσοι μένουμε στην κοινωνική πολυκατοικία της οδού Μπουμπουλίνας 36 θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας και όχι να βρεθούμε να κοιμόμαστε στους δρόμους και στα παγκάκια.»

Οι εικοσιοκτώ κάτοικοι της κοινωνικής πολυκατοικίας της οδού Μπουμπουλίνας 36 αντιμετωπίζουν την αναγκαστική έξωση, με διακοπή ρεύματος και νερού από την Παρασκευή 21 Ιούλη καθώς ο Δήμος της Αθήνας δεν ανανεώνει την σύμβαση με το Ίδρυμα Χατζηκώστα στο οποίο ανήκει το οίκημα.

Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων

Ενωτική πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ:...Ας αποφασίσουμε λοιπόν τι θέλουμε για τα Εξάρχεια...

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ.
Ενάντια στην αντικοινωνική βία, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τις επιθέσεις σε αυτοοργανωμένα στέκια και συλλογικότητες.
(Οι υπογραφές είναι ανοιχτές για όποιον επιθυμεί να το προσυπογράψει).

ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ
Εξάρχεια, τόπος μοναδικός, εμβληματικός και αδιάλειπτα παρών στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα του τόπου τα τελευταία 40 χρόνια. Ένας χώρος ζύμωσης του ανατρεπτικού, αποδοχής του διαφορετικού και πραγμάτωσης ή απώλειας ονείρων. Μια περιοχή που συνεχώς αλλάζει, προκειμένου να αφουγκραστεί το σήμερα και να ψηλαφίσει το αύριο. Η συχνότητα και η ένταση αυτής της αλλαγής είναι σαφώς μεγαλύτερη στην εποχή της κοινωνικής μετάβασης που ζούμε, όπως αυτό φαίνεται μέσα από την αποκαθήλωση μεγάλων αφηγήσεων και θεσφάτων του χτες και την ανάδυση καινούριων σημασιών και νοημάτων.
 

Η διάλυση και η μετάλλαξη παραδοσιακών ομάδων και η εμφάνιση μορφωμάτων με διαφορετικές αφετηρίες και αναφορές από αυτές που έχουμε συνηθίσει στη μεταπολίτευση, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Τα Εξάρχεια γίνονται για μια ακόμη φορά ένα σταυροδρόμι, που με οδηγό το άγνωστο είτε θα εκτοξεύσουν τη φαντασία και τη δημιουργία απ’ τα κάτω, κρατώντας ανοιχτή την ερώτηση, είτε θα βυθιστούν στη μαύρη τρύπα της αφάνειας, μιας εποχής που δεν πρόλαβε να συμβαδίσει και να κατανοήσει.


Το διακύβευμα αυτή τη στιγμή στα Εξάρχεια είναι κομβικό και σημαντικό. Μακριά από την εντέχνως καλλιεργημένη από τα ΜΜΕ εικόνα ενός παρατημένου και παρηκμασμένου γκέτο στην καρδιά της μητρόπολης, βιώνονται ως μια όαση ελευθερίας στην αστική έρημο από όσους ζουν, δραστηριοποιούνται, επισκέπτονται κι έχουν αναφορά την περιοχή για τις πολιτικές και κοινωνικές τους δραστηριότητες. Ο δημόσιος χώρος άλλωστε και δη οι ελεύθερες ζώνες στον αστικό ιστό είναι από τα κυριότερα «σημεία» της ατζέντας της ελευθερίας που διαμορφώνεται εκ νέου παγκοσμίως κατά την κοινωνική μεταμόρφωση που συντελείται. Το έδαφος ως δυνατότητα και πεδίο έκφραση, στην ολοένα πιο διευρυμένη κατάσταση εξαίρεσης που επιβάλλεται, αποκτά καταλυτικό ρόλο και καθίσταται αναγκαιότητα.
 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στα Εξάρχεια κυρίως συντελούνται εξαιρετικά ενδιαφέροντα κοινωνικά και πολιτικά πειράματα όπως για παράδειγμα η κοινότητα των προσφυγικών καταλήψεων που φιλοξενούνται στην περιοχή, το μέτωπο αγώνα γύρω από τα κοινά και την αλληλέγγυα οικονομία που συνευρίσκεται σ΄ αυτήν, οι lgbtq συλλογικότητες που διεκδικούν ριζοσπαστικά γύρω από το έμφυλο, τα εγχειρήματα και οι δομές πολιτικού ακτιβισμού με σταθερή και συνεχή παρουσία ή οι πρωτοβουλίες κατοίκων για αυτοδιαχείριση της γειτονιάς και πολιτιστική δημιουργία. Πειράματα που σε μια περίοδο κρίσης της αντιπροσώπευσης και του μεσσιανισμού της εξουσίας ενοχλούν, ανησυχούν και φοβίζουν του από πάνω ως μια εναλλακτική πρόταση εκτός του δικού τους φτωχοποιοημένου, αποδιαρθρωμένου παραδείγματος. Να τονίσουμε την ιδιαιτερότητα του προσφυγικού που μέσα απ’ το ξεπέρασμα φυλετικών, εθνοτικών και θρησκευτικών διαφορών στο πνεύμα της αυτοδιαχείρισης και της αλληλεγγύης μπορεί να αποτελέσει μια καινούρια πρόταση αποδοχής του «άλλου», ισότητας και θετικής πολιτισμικής διάδρασης στις σύγχρονες κοινωνίες. Και με αφορμή αυτό να εντοπίσουμε τη δυνατότητα ουσιαστικής όσμωσης μ’ έναν κόσμο που παρακινούμενος απ’ τη προσφυγική τραγωδία ήρθε στην Αθήνα από κάθε πλευρά της γης, όχι στο πλαίσιο της επιλεκτικής αναπλάσεως του λεγόμενου gentrification που συμβαίνει π.χ. στο Μεταξουργείο ή στον Κεραμεικό, αλλά στη βάση της κοινωνικής αυτονομίας και αξιοπρέπειας.

Απ’ όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι πίσω από το επιμελώς προπαγανδισμένο κατασκεύασμα περί «άβατου», «κράτους ανομίας» και λοιπών αρνητικών στερεοτύπων που συνοδεύουν πάντα τα Εξάρχεια στα τηλεοπτικά παράθυρα, υπάρχει ένας πλούτος δραστηριοτήτων, πράξεων και λόγου που απαντάει ακριβώς στο κύριο καθημερινό ερώτημα των ημερών. Τι κάνουμε τώρα που φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο όπου το βαρέλι μοιάζει απύθμενο και το αύριο πιο εχθρικό από το χτες.

Είναι λογικό λοιπόν αυτό το καινούριο μονοπάτι ελευθερίας που ιχνηλατείται, να φοβίζει την εξουσία που με καταστολή, σπίλωση και υπονόμευση, προσπαθεί να γύρει το διακύβευμα προς το μέρος της.
Αυτό που δεν είναι καθόλου λογικό είναι σε ένα τόσο κομβικό σημείο, να παρατηρούνται ΑΚΡΑΙΑ φαινόμενα αυτοπροβοκαρίσματος, αυτοϋπονόμευσης κι ενός άκρατου αντικοινωνικού κανιβαλισμού από κομμάτια που επικαλούνται κι αναφέρονται συνεχώς στην περιοχή και που φιλοδοξούν επικυριαρχώντας να επιβάλλουν το στίγμα τους έναντι όλων των άλλων.
Η ομοιογένεια και η ταύτιση ποτέ δεν ήταν το ζητούμενο στο ανταγωνιστικό κίνημα, τουναντίον ο πλουραλισμός και η πολυμορφία συνέθετα ένα πιο εκρηκτικό μίγμα πράξης και λόγου, διευρύνοντας τις δυνατότητες και τις επιλογές. Πόσο μάλλον τη σημερινή εποχή που η σύνθεση αφορά περισσότερο το σήμερα, παρά το αύριο καθώς σε μια περίοδο βιωμένων αλλαγών, η αναζήτηση περνάει απ’ τη θρησκευτικής χροιάς ιδεολογική ανάλυση και τη γενίκευση, περισσότερο στον κόσμο του αισθητού και στο πιο συγκεκριμένο. Το ετερόκλητο και το ανόμοιο, λοιπόν, θα έπρεπε να εκλαμβάνονται ως θετικά και προκλητικά στοιχεία της πολιτικής επανανοηματοδότησης και όχι ως πηγή προβλημάτων, δυσχερειών και στασιμότητας. Και δυστυχώς η συνύπαρξη τελευταία στα Εξάρχεια χάνεται στη σκιά ανούσιων παιχνιδιών μικροεξουσίας, αναδύοντας την αποφορά σχέσεων και συμπεριφορών σαπουνόπερας και μεσημεριανών τηλεμαγκαζίνο. Κι όταν ένα περιβάλλον ελευθερίας παρανοείται κι εκφυλίζεται, αυτό είναι παρεπόμενο.

Τέτοια περιβάλλοντα λειτουργούν μόνο με βάση την κατανόηση, την ανοχή και κυρίως το σεβασμό, όλα απαραίτητα συστατικά για τη σύγκλιση κινήσεων με διαφορετικές αφετηρίες. Τα στοιχειώδη μίνιμουμ δηλαδή, για να ξεπεραστούν διαφωνίες και να χωρέσουν αντίθετες πολλές φορές απόψεις και προσεγγίσεις στο ελεύθερο βήμα που δίνει η πολύπαθη περιοχή τα τελευταία 40 χρόνια. Πολλές φορές στο παρελθόν είχαν δοκιμαστεί στο πλαίσιο πολιτικού ανταγωνισμού, μικροπαραγοντισμοί και τάσεις μικροηγεμόνευσης, αλλά πάντα υπήρχε ένα πολιτικό και κοινωνικό όριο που δεν υπερβαίνονταν και καθιστούσε τη συνύπαρξη εφικτή. Για να το πούμε όσο πιο απλά μπορούμε, τα Εξάρχεια είναι χώρος Ελευθερίας, δεν ανήκουν σε κανέναν κι η αγκαλιά τους είναι ανοιχτή για όλους.
Τα τελευταία φαινόμενα δείχνουν να υπερβαίνουν αυτό ακριβώς το όριο. Διάφορες μικροομάδες σε ένα κοινό συντονισμό, στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας και διεκδικώντας μονοπώλιο περί του δικαίου των αγώνων τους, υιοθετούν πολεμική στάση απέναντι στους υπόλοιπους που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και καθιστούν το σημείο συνδιαμόρφωσης ανύπαρκτο.

Μέσα σε νεομηδενιστικές φαντασιώσεις, εξαντλούν με θρησκευτική ευλάβεια, το περιεχόμενό τους στην καταστολή, δημιουργώντας μια μεταφυσική σχέση ετεροκαθορισμού με αυτή. Η μονότονη μυρωδιά βενζίνης στην πλατεία φεύγει ακόμα κι από το θεαματικό βασίλειο του lifestyle και χάνεται στη στείρα, μίζερη επανάληψη ενός πολιτικού αυτισμού που καθιστά οποιοδήποτε έξωθεν περιβάλλον ούτως ή άλλως εχθρικό. Κάνοντας το προλεχθέν όριο, όχι μόνο δυσδιάκριτο αλλά ουσιαστικά πεπερασμένο. Η αδυνατότητα σύγκλισης λοιπόν, οδηγεί στο επικίνδυνο καταφύγιο της βίας, βάζοντας στη θέση της διαλλακτικότητας τον αυταρχισμό και την επιβολή, με τις γνωστές παρενέργειες των τραμπουκισμών, της συκοφάντησης, της συνωμοσιολογίας και τη δημιουργία τοξικών καταστάσεων.

Η αλήθεια γίνεται ψέμα και φτάνουμε ν’ ακούμε για κατεχόμενα στα Εξάρχεια, τη στιγμή που η περίοδος της ωμής καταστολής με τους Δέλτα να μπαίνουν, να βαράνε και να ξεφτιλίζουν όποιον θέλουν στην πλατεία αποτελεί πολύ κοντινή παρακαταθήκη της φασιστικής κυβέρνησης Σαμαρά. Δεν υποβιβάζουμε την ένταση της καταστολής όπως φαίνεται κι από τις εκδικητικές ποινές στα δικαστήρια, την κατάσταση στις φυλακές ή στις εκκενώσεις καταλήψεων, εναρμονισμένης με τρομονόμους και με μια διαρκώς διογκούμενη κατάσταση εξαίρεσης της κυριαρχίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Το να βλέπουμε φαντάσματα όμως, για να ξορκίσουμε την πραγματικότητα είναι άλλο και δυστυχώς οι πραγματικοί εχθροί υπάρχουν και είναι κομβικής σημασίας να αντιμετωπιστούν.

Γι’ αυτό η πολιτική απομόνωση τέτοιων αποπροσανατολιστικών φαινομένων, που δεν ζητάν απλά να παίξουν χωρίς να έχουν καλεστεί, αλλά θέλουν να επιβάλλουν και τους κανόνες του παιχνιδιού, είναι απαραίτητη, δεδομένη, και έπρεπε να έχει γίνει χτες. Συνεπαγωγικά, προσωπικές ή συλλογικές διαφορές και κόντρες, μικρο στρατηγικές και μικροπολιτικές που εκδηλώνονται επ’ αφορμή κι επί τη ευκαιρία της όξυνσης αυτού του μητροπολιτικού φαινομένου που σκιάζει τελευταία τα Εξάρχεια, είναι τουλάχιστον άστοχες, επιπόλαιες και πολιτικά επιβλαβείς κι όποιοι διολισθαίνουν σ΄αυτές, θα πρέπει να σταματήσουν να το κάνουν, στεκόμενοι στο ύψος του πολιτικού τους υποβάθρου και της ιστορίας τους.


Για να συνεχίσει και η ιστορία στα Εξάρχεια να αποπνέει αέρα ελευθερίας, τόσο υπέρ πολύτιμου στα ασφυκτικά περιβάλλοντα των σύγχρονων πανοπτικών ολοκληρωτισμών. Εδώ λοιπόν χρειάζεται να τονίσουμε ξανά ότι οι ελεύθερες ζώνες στης μητροπόλεις – κεντρικές αλληλοδιαδρώμενες πολιτικές σκακιέρες ανά τον πλανήτη- είναι καταλυτικές τα μέγιστα στην καινούρια απελευθερωτική πρόταση στο πνεύμα των καινούριων σημασιών και χαρακτηριστικών που αναδύθηκαν στο δήμιο χώρο. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Ρώμης, όπου η απώλεια της γειτονιάς του Σαν Λορέντζο, μιας ελεύθερης ζώνης απ την εποχή της ιταλικής αυτονομία, εξαιτίας μαφιόζικων εμπλοκών, γκετοποίησης και ακραίας μητροπολιτικής βίας, αποσυντόνισε κι αποδυνάμωσε ένα ισχυρότατο κίνημα, με αποτέλεσμα οι φασίστες να έχουν πάρει το δρόμο στη γειτονική πρωτεύουσα και να δεσπόζουν με μεγάλες φασιστικές καταλήψεις στο κέντρο της. Το Kreuzberg στο Βερολίνο, βορά αυτή τη φορά ενός άλλου επικίνδυνου φαινομένου, που προαναφέρθηκε, του gentrification, χάνοντας τα ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά, ξεθώριασε σιγά-σιγά ως ένας πρώην αυτόνομος, αυτόνομος, εναλλακτικός παράδεισος που συναντιέται πλέον μόνο σε ρετρό λευκώματα και φωτογραφίες.
Αντίθετα οι αυτόνομες κοινότητες της Ροζάβα, τα αδέρφια μας στο Standing Rock και τα αδιαλείπτως εδώ και μια εικοσαετία σήματα καπνού ελευθερίας από την Τσιάπας, συνεχίζουν να δίνουν στην ουτοπία το πρόσημο του εφικτού.

 

Ας αποφασίσουμε λοιπόν τι θέλουμε για τα Εξάρχεια. Άλλο ένα αστικό μύθο μέσα απ’ τον οποίο σε λίγα χρόνια θα δικαιολογούμε την ιδιώτευσή και την πολιτική μας παραίτηση με κινηματογραφική νοσταλγία ή ένα ανυπόταχτο χώρο αντίστασης, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης που θα μας επιτρέψει να φανταζόμαστε και να πράττουμε το αδύνατο κι απραγματοποίητο των ονείρων μας.

ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ:
Λαϊκή Συνέλευση Εξαρχείων,
Ε.Κ.Χ Nosotros,
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας ,
Στέκι Μεταναστών, 

Δίκτυο για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα , 
Προσφυγική Κατάληψη Νοταρά 26 ,
Προσφυγική Κατάληψη Όνειρο
,
Προσφυγική Κατάληψη Σπύρου Τρικούπη 17, Προσφυγική Κατάληψη Αραχόβης, 

Προσφυγική Κατάληψη 5ο Σχολείο,
Προσφυγική Κατάληψη Αχαρνών 22.