Tα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύ άνεμο για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς και να ακριβολογώ τα μυστήρια όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας. Άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα. Άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι. Άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά.
Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω, πως – αλίμονο – τους τόνους, τις αποχρώσεις και τις ανεπαίσθητες διαφορές των πραγμάτων της ζωής μας τις αντιλαμβάνονται όλο και λιγότεροι..
Τις νιώθουν μόνο αυτοί που δεν απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος – έτσι καθώς δεν παύει να αναστρέφεται κάθε μέρα γεμάτος θάμπος για να μας ανταμείψει! Είναι τα όνειρα και οι ελπίδες που έχουμε εναποθέσει ο ένας στο βλέμμα του άλλου , τις ώρες της ατέρμονης σιωπής… και της αναμονής των ακουσμάτων μας.
Τις νιώθουν μόνο αυτοί που δεν απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος – έτσι καθώς δεν παύει να αναστρέφεται κάθε μέρα γεμάτος θάμπος για να μας ανταμείψει! Είναι τα όνειρα και οι ελπίδες που έχουμε εναποθέσει ο ένας στο βλέμμα του άλλου , τις ώρες της ατέρμονης σιωπής… και της αναμονής των ακουσμάτων μας.
Θέλουμε – δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας ατέλειωτης ανταλλαγής ανάμεσα σ’ αυτό που μας συντηρεί και σ’ αυτό που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο, που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό ή γαλαζο-πράσινο σαν της Αρτίμου τα διαυγή νερά, και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.