αναδημοσιεύουμε από φιλικό blog
μια τουφεκιά, που κάλεσε την άνοιξη να ρθεί....
και το θάνατο να φύγει...
...γιατί πάντα μες στη ψυχή φωλιάζει πότε φοβισμένο και πότε αγέρωχο το Μέλλον. ακόμη και στις τελευταίες στιγμές, την τελευταία του καθενός στιγμή. ακέραια διάγνωση, αλάνθαστη θεραπεία για την αιωνιότητα.
τούτη η τουφεκιά ήταν για τους Απέναντι, όπου κι αν στέκονταν φοβισμένοι, αποσβολωμένοι, ανίκανοι, μοχθηροί. κι' ήταν ο κρότος της τραγούδι. σαν το τραγούδι της φωτιάς που κάποτε άναψε ο Κώστας και φώτισαν οι δρόμοι της Γένοβα. σαν την πτώση του Ίκαρου στο κάστρο στο μόλυβο, σαν του καπετάν Νέστου το ουρλιαχτό. σαν το μακρόσυρτο ανά τους αιώνες μοιρολόϊ της ιφιγένειας.
Θυσίες,
είδωλα θεών, ασινών κριτών εγκώμιο και μοναχικών οδοιπόρων ευαγγέλια. άνθη ακήρατα σε αποξηραμένους κορμούς των ερήμων.
Δημήτρης Χριστούλας (4 Απρίλη 2012)
έγραψαν:
Χωρίς προαναγγελία και προσκλήσεις απόψε Παρασκευή 4 Απρίλη στον πολυχώρο του δρόμου της αριστεράς έγινε το πολιτικό μνημόσυνο για τα δύο χρόνια της αναχώρησης του Δημήτρη Χριστούλα για τον κόσμο των ονείρων του.
Δεν προδημοσιεύθηκε η εκδήλωση. έτσι το ήθελε η κόρη του έμμυ. για να μη καταγραφεί καμμία προσπάθεια ιδιοποίησης εκ μέρους των οικείων του. παρόντες η σοφία σακοράφα, ο στάθης παναγούλης, ο διονύσης τεμπονέρας (γυιός του νίκου). και σύντροφοι, συντοπίτες, φίλοι πολλοί.
μίλησε για λίγο η έμμυ*.
...δύο χρόνια από τότε που ο καννιβαλικός πυρήνας του συστήματος τρόχισε τη θέληση του ΔΧ να δώσει ό,τι τελευταίο του είχε απομείνει, τη ζωή του.
μια πράξη γεμάτη συμβολισμούς.....
..έφυγε ο Δ. δημόσια, όχι κλεισμένος σε κάποια γωνιά. διερράγη στο κέντρο της πόλης για να σπάσει τη σιωπή της δικής μας ανημπόριας, καλώντας μας ταυτόχρονα σε αγώνα ανένδοτο, ενάντια στην εξουσία που ασκείται στο να σκοτώνει τα αυτονόητα.....
...η αυτοκτονία που θρυμματίζει τη σιωπή δεν είναι παραίτηση, δεν είναι αναχώρηση σε τόπους σκοτεινούς, δεν είναι φυγή...
...δύο χρόνια από τότε, δύο χρόνια με έλειμμα αντίστασης στο ισοζύγιο του κινήματος. δύο χρόνια και η πράξη του παραμένει ασυνόδευτη, μιας και οι δεκάδες νησίδες της αριστεράς δεν κατάφεραν να γίνουν τόπος κοσμογονίας....
...Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
...και από κεί ψηλά που βρίσκεται δύο χρόνια τώρα συνομιλώ μαζί του. γιατί ο Δ δεν ανήκει ακόμα στον κόσμο τούτο, αλλά στον κόσμο της αξιοπρέπειας, ...εκεί που το παρόν και το παρελθόν συνευρίσκονται στον μέλλοντα χρόνο....
Στη συνέχεια προβλήθηκε το ντοκυμαντέρ χαραγμένες ζωές του Σπύρου Τέσκου (η ανατομία μιας κρίσης και δύο θανάτων).
*αν κατάφερα να τα μεταφέρω σωστά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.