Αλληλεγγύη και αντίσταση (αναδημοσίευση)

Το κίνημα από τα κάτω αναπτύσσεται, λειτουργεί πέρα από τη κρίση και κάνει τις ουτοπίες του πραγματικότητα.

Ήδη χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα παίρνουν τη κατάσταση στα χέρια τους και γίνονται μέρος της λύσης, όχι του προβλήματος.

Πολλές πρωτοβουλίες σε μικρή κλίμακα που περιμένουν τη δική σου συμμετοχή, ή να αναλάβεις μια αντίστοιχη πρωτοβουλία:

-Στην έλλειψη χρημάτων απαντάμε με αλληλέγγυα ανταλλαγή χωρίς χρήματα και χαριστικά παζάρια. 

-Στην έλλειψη τροφής απαντάμε με αυτοκαλλιέργεια, αυτοδιαχειριζόμενους κήπους και διατήρηση παραδοσιακών σπόρων. 

-Στην ανεργία απαντάμε με συνεταιρισμούς και εργασιακές κολεκτίβες. 

-Στην έλλειψη στέγασης με κοινωνικές καταλήψεις στέγης και οικοκοινότητες, ενώ στην έλλειψη συντροφικότητας με συλλογικές κουζίνες. 

-Στο έλλειμμα δημοκρατίας και την πολιτική ολιγαρχία απαντάμε με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις γειτονιών και παίρνουμε τη κατάσταση στα χέρια μας ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ ! 

Δεν υπάρχουν περιθώρια για απαισιοδοξία και μεμψιμοιρίες.

Οι ουτοπίες μας είναι η πραγματικότητα του αύριο.

Από: http://pumpupthesoup.blogspot.com/

"Aς παραδειγματιστούμε, λοιπόν !" (αναδημοσίευση) /Αξίζει να διαβαστεί !

Η Κρήτη δείχνει το δρόμο της Ενωτικής Αντίστασης

Η Κρήτη για άλλη μια φορά έδειξε το δρόμο! Έδειξε το δρόμο της κινηματικής δράσης με πρόταγμα τον εθνικό στόχο της άμεσης Ανατροπής του Μνημονίου. Όχι με ευχολόγια και σοφιστείες. Οι Κρητικοί άλλωστε φημίζονται για την ενεργητικότητά τους. Και έκαναν το βήμα-φάρος για την πανελλήνια δράση ανατροπής. 

Και το σημαντικό βήμα στη Δράση είναι η Παγκρήτια συνάντηση των κινημάτων, των φορέων και των πολιτών που βλέπουν τη διέξοδο απ' την Κρίση μέσα από διαδικασίες ενός μεγάλου ενωτικού κινήματος.

Το Σαββατοκύριακο 3 και 4 Μαρτίου λοιπόν πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία το διήμερο συζητήσεων και προβληματισμού που οργάνωσαν οι ΠΟΛΙΤΕΣ κατά του ΧΡΕΟΥΣ.

Μαθαίνουμε λοιπόν απ' το http://politeskatatouxreous.blogspot.com ότι:

Τους τρεις κύκλους συζητήσεων παρακολούθησαν εκατοντάδες πολίτες του Ηρακλείου και δεκάδες κινήματα από κάθε γωνιά της Κρήτης.  Οι εμπεριστατωμένες προσεγγίσεις  των πανεπιστημιακών, των εκπροσώπων του συνδικαλιστικού κινήματος, της νεολαίας και των απλών πολιτών για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις των Μνημονίων έδειξαν πως η κοινωνία είναι έτοιμη, για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, που διαμορφώνουν τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις και η δουλική στάση της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου έναντι των δανειστών – τοκογλύφων.

Δυναμική ήταν η συμμετοχή φορέων στην παγκρήτια συνάντηση των κινημάτων. Στις εργασίες πήραν το λόγο 30 εκπρόσωποι κινημάτων που μετέφεραν την εμπειρία και τη δυναμική των νέων αυτών φορέων αντίστασης στο νησί. Οι συμμετέχοντες κατέληξαν σε κοινή δήλωση που αναφέρεται στην ανάγκη του παραπέρα συντονισμού της δράσης τους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η συνάντηση των πολιτικών φορέων και κινήσεων στην οποία συμμετείχαν 6 εκπρόσωποι πολιτικών σχηματισμών, ανεξάρτητων κινήσεων και μετώπων. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης εκφράστηκε με το πιο κατηγορηματικό τρόπο η αγωνία του κόσμου και της κοινωνίας για τη συγκρότηση του μετώπου των αντιμνημονιακών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα ανατρέψει τη σημερινή απαράδεκτη κατάσταση και θα θεμελιώσει μια νέα ελπιδοφόρα για τη χώρα μας προοπτική.

Το κείμενο της Κοινής Δήλωσης των κινημάτων της Κρήτης έχει ως εξής:

«Στις 3 και 4 Μαρτίου 2012 βρεθήκαμε κινήματα απ’ όλη την Κρήτη. Κοινή διαπίστωση και αίτημα όλων μας είναι η ανάγκη για συντονισμό και κοινή δράση. Η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε μπορεί να απαντηθεί μόνο με ολομέτωπη αντίσταση.

Απέναντί τους βρίσκονται τα κινήματα που δρουν σε ολόκληρο το νησί. Τα κινήματα αυτά παλεύουν ενάντια στη διάλυση της κοινωνίας, ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία, ενάντια στο ξεπούλημα της γης και των δημόσιων κοινωνικών αγαθών. Παλεύουν ενάντια στη διάλυση της παιδείας και της υγείας και με στόχο την προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα τους. Τα κινήματα στήνουν δομές και δίκτυα αλληλεγγύης για να μη μείνεις κανείς μόνος και αβοήθητος μέσα στην κρίση.

Σήμερα έγινε το πρώτο βήμα για τον συντονισμό. Συνεχίζουμε με βάση τις αρχές της δημοκρατίας και της ισότιμης συμμετοχής. Το κάθε κίνημα, φορέας και σύλλογος διατηρεί την αυτονομία του και συνεχίζει τη δράση του. Απώτερος σκοπός μας είναι όλα τα ρυάκια να γίνουν ένα ποτάμι και να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας. Τα προβλήματά μας, αυτά για τα οποία αγωνιζόμαστε, δεν θα λυθούν αν δεν ακυρώσουμε μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, αν δε διώξουμε το ειδικό καθεστώς που τα εκπροσωπεί. 

  

Δεν ξεκινάμε για τις εκλογές, δεν σταματάμε μετά τις εκλογές. Δεσμευόμαστε για επόμενη παγκρήτια συνάντηση και συνέλευση των Κινημάτων. Προτείνουμε την τακτική συνάντηση όχι μόνο των 30 φορέων και κινημάτων που βρεθήκαμε και συντάξαμε αυτή τη δήλωση αλλά και τη λογική της συνεχούς διεύρυνσης όλων των κινημάτων, φορέων, συλλόγων που αγωνίζονται στο νησί. Έχουμε ως αρχή μας την ανακλητότητα των αντιπροσώπων.

Καλούμε τα κινήματα, τις πρωτοβουλίες και συνελεύσεις πολιτών, όλο τον λαό της Κρήτης, να δώσει δυναμικό παρόν διαμαρτυρίας στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ, 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012»

Οι έξι εκπρόσωποι πολιτικών σχηματισμών που συμμετείχαν στην πολιτική συζήτηση είναι:

1. Δημήτρης Βίτσας, ΣΥΡΙΖΑ

2. Γιάννης Παρασκευόπουλος, Οικολόγοι Πράσινοι

3. Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών ΣΠΙΘΑ

4. Δημήτρης Πατέλης, ΕΠΑΜ

5. Μπάμπης Γκούβας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ

6. Νότης Μαριάς, Πρωτοβουλία Αυτοοργάνωσης Πολιτών Ενάντια στο Μνημόνιο

Οι Φορείς και κινήματα που τοποθετήθηκαν στην παγκρήτια συνάντηση κινημάτων είναι:

1. Κίνηση Πολιτών Μεσαράς για το Περιβάλλον

2. Πρωτοβουλία για τη Διάσωση, Προβολή και Αειφόρο Ανάπτυξη της Πεδιάδας

3. Πολίτες για την Κοινωνία και το Περιβάλλον Χερσονήσου

4. Παγκρήτιο Δίκτυο Αγώνα κατά των Βιομηχανικών ΑΠΕ

5. Δίκτυο Οικοκρήτη

6. Ανοιχτή Συνέλευση Πολιτών Σητείας

7. Επιτροπή Ρεθύμνου για τα Χαράτσια

8. Συνέλευση Κατοίκων Ακρωτηρίου

9. Ομάδα Αντίστασης Σελίνου (ΟΜ.Α.Σ)

10. Κοινωνική Κουζίνα Χανίων

11. Κίνηση Πολιτών Ενάντια στα Χαράτσια – Χανιά 

12. Αλληλέγγυοι Πολίτες Μεραμπέλλου

13. Σύλλογος Ανέργων και Επισφαλώς Εργαζομένων Ηρακλείου

14. Λαϊκή Συνέλευση Βαρυπέτρου

15. Δίκτυο Ανταλλαγών Χανίων

16. Καερέτι – Δίκτυο Εναλλακτικής Οικονομίας – Ιεράπετρα

17. Δίκτυο Ανταλλαγών Ηρακλείου

18. Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου

19. Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου

20. Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων Σωματείων Ρεθύμνου

21. Μαθήματα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου

22. Συνέλευση Πολιτών Μασταμπά – Ατσαλένιου – Θερίσου

23. Σύλλογος Αδιόριστων Εκπαιδευτικών

24. Πολίτες εν Δράσει Ιεράπετρας

25. Πρωτοβουλία Δημοτών Σφακίων

26. Τηλεόραση από τους Πολίτες – Ομάδα δημοσιογράφων – τεχνικών ΜΜΕ

27. Κίνημα πολιτών Ηρακλείου για την ενότητα των αντιμνημονιακών δυνάμεων

28. Αγροτικός Σύλλογος «Κοκκινόχωμα»

29. Νέοι και Ειδικευόμενοι Γιατροί Ηρακλείου

30. Πολίτες κατά του Χρέους - Ηράκλειο

Ορίστε λοιπόν!

Ας παραδειγματιστεί και η υπόλοιπη Ελλάδα και ας αναλάβει πρωτοβουλίες για κοινή και ενωτική δράση των κινημάτων, με στόχο τη μεγάλη λαική νίκη, με πρώτο βασικό στόχο την ανατροπή του Μνημονίου και των εκφραστών του.

Όπως βλέπετε, δεν είναι δα και... επιστήμη! Λίγο μυαλό και αρκετή θέληση χρειάζεται μόνο!

Ανέλαβε πρωτοβουλία ένα κίνημα , οι Πολίτες Κατά του Χρέους, και κάλεσε τα κινήματα, τα κόμματα, τα συνδικάτα, τους συνεταιρισμούς, τους συλλόγους, τα σωματεία και κάθε πολίτη για να σχεδιάσουν την κοινή δράση που απαιτείται για να νικήσει ο λαός.

Σημαντικό το ότι ανταποκρίθηκαν τόσοι πολλοί στο κάλεσμα αυτό και ότι βγήκε κοινό κείμενο από τόσους ετερόκλητους πολίτες και φορείς.

Σημαντικό επίσης το ότι συμμετείχαν φορείς του αγροτικού τομέα, άνεργοι, επισφαλείς εργαζόμενοι, εκπαιδευτικοί, τεχνικοί και δημοσιογράφοι, γιατροί...

Ομάδες εργαζομένων λοιπόν με διαφορετικό αντικείμενο, που αντιλαμβάνονται το κοινό τους συμφέρον και συνυπάρχουν για να δημιουργήσουν τις συνθήκες πολιτικής δράσης και ανατροπής της Κατοχικής Κυβέρνησης.

Ε ναι, λοιπόν αγαπητοί!

Η Κρήτη που έδινε 60% στο ΠΑΣΟΚ από... συνήθεια και το υπόλοιπο 40% στον "επί Γης Εφιάλτη", τον Μητσοτάκη, ξύπνησε, δίνει το σύνθημα στην υπόλοιπη Ελλάδα, σαλπίζει το σκοπό της πολιτικής δράσης και υψώνει τη γροθιά της Αντίστασης, τη γροθιά του Δίκαιου Αγώνα!

Εμπρός λοιπόν Ελλάδα! Κάν' το όπως η Κρήτη!

Από: http://toixo-toixo.blogspot.com

Ψήφισμα: Το Χρέος δεν είναι δικό μας. Δεν πληρώνουμε την κρίση τους !

Ψήφισμα Συνέλευσης 
Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων-Νεάπολης-Μουσείου 

Εδώ και δύο χρόνια ζούμε μια επίθεση που δεν έχει προηγούμενο: δραματικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, διάλυση και κατάρρευση των δημόσιων αγαθών μέσα από την άμεση και έμμεση ιδιωτικοποίηση τους, εξόντωση της μικρής ιδιοκτησίας, της ιδιοκατοίκησης και της αυτοαπασχόλησης. 

Το μοντέλο της οικονομίας που εδώ και δεκαετίες έχουν επιβάλει οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ οδήγησε στην υπερσυσώρευση του πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων καπιταλιστών και σε μια παραγωγική δραστηριότητα αποκομμένη από την ικανοποίηση των κοινωνικών  και λαϊκών αναγκών. Η μετατροπή του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών σε δημόσιο, επιτάχυνε τη χρεωκοπία του κράτους, παίρνοντας τη μορφή χρηματιστηριακού τζόγου εις βάρος των πολιτών αλλά και των ασφαλιστικών ταμείων. 

Τα ελλείμματα δημιουργήματα της ασύδοτης κερδοσκοπίας του κεφαλαίου και της τοκογλυφίας των τραπεζών, φορτώνονται για μια ακόμα φορά στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων. Το λεγόμενο χρέος τετραπλασιάστηκε μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια, οδήγησε σε υιοθέτηση πολιτικών αφανισμού της εργασίας και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου και υποδομών για ένα κομμάτι ψωμί. Αποδείχτηκε τελικά πως για να εξοφληθούν οι δανειστές πρέπει να χρεοκοπήσουν οι πολίτες.

 Και...

- επειδή το να μας κόψουν τους μισθούς και τις συντάξεις δεν τούς είναι αρκετό,

- επειδή το να διαλύσουν το κράτος πρόνοιας δεν τούς είναι αρκετό.

-επειδή το να κλείσουν νοσοκομεία, σχολεία δεν τούς είναι αρκετό.

..Εφεύραν τα χαράτσια !

   Ως μια ακόμα μορφή αναδιανομής του πλούτου από τα λαϊκά στρώματα προς τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες. Βρήκαν δηλαδή τρόπο να αρπάξουν με τον εκβιασμό, τη βία, τις απειλές, τον φόβο  ό,τι μας έχει απομείνει: το υπόλοιπο του γλίσχρου μισθού ή σύνταξης, το κεραμίδι που έχουμε πάνω από το κεφάλι μας, το χωραφάκι που μας άφησε ο παππούς στο χωριό…

-Για να διατηρήσουν την κερδοφορία τους οι μεγάλες επιχειρήσεις, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές.

-Για να ενισχύσουν τους τραπεζίτες να συνεχίζουν να δανείζονται με 1,5% και να δανείζουν το κράτος με 7% και τους πολίτες με 18%. Αφήνοντας  παράλληλα αφορολόγητα τα υπέρογκα κέρδη τους.

Ας το δούμε ξεκάθαρα: η φάμπρικα των χαρατσιών αλλά και οι  αυξήσεις των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, μόνο έναν σκοπό έχουν. Ξέρουν ότι από ένα σημείο και μετά θα είναι αδύνατη η εξόφλησή τους από το λαό. Σχέδιο τους είναι να στερήσουν από μεγάλο μέρος της κοινωνίας τα μέσα και τους τρόπους επιβίωσης, ώστε να βρουν τα χρήματα για την εξυπηρέτηση των δανειστών. Το ομολογούν ξεκάθαρα πια !

Η αντίστασή μας στις διακοπές ρεύματος έφερε μια πρώτη νίκη. Έδειξε ότι αντιστεκόμενοι μπορούμε να αποκρούσουμε την επίθεση στις ζωές μας.

Ας αρνηθούμε να τα πληρώσουμε, ας μην υποκύψουμε στον εκβιασμό και την τρομοκρατία του εφόρου. Δεν θα δεχθούμε από συλλογικά  αντιστεκόμενοι πολίτες να μετατραπούμε σε αναξιοπαθούντες, που περιμένουν στις ουρές της εφορίας για την επιλεκτική και εξατομικευμένη κρατική ελεημοσύνη. Διεκδικούμε δεν επαιτούμε.  Ας αρνηθούμε να τους δώσουμε τα όπλα για να μας συντρίψουν. Τα χαράτσια με οποιαδήποτε μορφή είναι η αφαίμαξη της ζωής και της ζωής των παιδιών μας. Ας σταθούμε στο πλάϊ των συμπολιτών μας που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το ρεύμα της ΔΕΗ. 

 Δεν πληρώνουμε κανένα χαράτσι, 

δεν υποκύπτουμε στον φόβο.

Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, 

κανένας εκβιασμός της εφορίας δεν θα γίνει ανεκτός !

Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα. 

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ !

Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων-Νεάπολης-Μουσείου 

'Η δικαιοσύνη είναι θεότυφλη κι η ζυγαριά της «κλέβει» " (αναδημοσίευση)

Έμελλε να το ζήσουμε κι αυτό…

Ένα θέατρο του παραλόγου, που τελειωμό δεν έχει…

Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012. Αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες απηυδισμένοι και οργισμένοι, βγαίνουν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για τον κατ’ επανάληψη, διαχρονικό, πολλαπλό και ποικιλότροπο σωματικό και ψυχικό βιασμό τους. 

Οι βουλευτές του μαύρου μετώπου, με τις ευλογίες των «χορηγών» τους (ΣΕΒ, τραπεζιτών και φυσικά της τρόικας), των εύπορων πια ληστών του κοινωνικού πλούτου, ψηφίζουν το νέο μνημόνιο - ταφόπλακα για τις ζωές και το μέλλον μας. 

Προσπαθώντας να κατεδαφίσουν τη ζωή μας και να καταστείλουν κάθε αντίσταση, χρησιμοποιούν όλους τους μηχανισμούς, για να επιβάλλουν τη σιωπή, τον τρόμο και την καταστροφή... 

· Τα «πλανεμένα» τούβλα, οι μπάτσοι, μετά τις «προληπτικές» απαγωγές των συναγωνιστών μας από τα σπίτια τους, μετά τις κατά συρροήν απόπειρες δολοφονίας εναντίον του πλήθους, απάγουν κι’ άλλους διαδηλωτές συμπολίτες μας. 

· Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης διαπομπεύουν τους απαχθέντες. Πρώτη φορά στα χρονικά δημοσιεύουν φωτογραφίες διαδηλωτών, για να «παραδειγματίσουν» και να τρομοκρατήσουν όσους επιλέγουν να αντιδρούν στη λεηλασία των ζωών τους. Και για άλλη μια φορά, προτάσσουν στην κοινωνία τη ρουφιανιά, το γλείψιμο και την υποταγή. 

· Και να! Έρχονται οι «δικαστές» να προφυλακίσουν (στο όνομα τίνος αλήθεια; και με ποια δικαιοδοσία;) τους απαχθέντες συμπολίτες μας (!). Η πλήρης αντιστροφή θύτη – θύματος… 

Τίθεται πλέον ζήτημα ύψιστης σημασίας. Αυτό της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ! 

Είναι δυνατόν να κάνει κουμάντο ο αρχικλέφτης, ο λωποδύτης, ο απατεώνας, ο μιζαδόρος, ο βιαστής, ο δολοφόνος; 

Είναι δυνατόν να γεμίζουν οι φυλακές με τα θύματά τους κι αυτοί να χλιδοπερνάνε καγχάζοντας; 

Ποιος νους να το χωρέσει αυτό; 

Το σίγουρο είναι ότι η βία, η καταστολή, οι διώξεις και οι φυλακίσεις, είναι έξω από την πόρτα μας και ετοιμάζονται να τη σπάσουν! 

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια… 

Αφήστε ΤΩΡΑ τους ανθρώπους ελεύθερους. 

Όσες φυλακές και να φτιάξετε, δε μας χωράνε όλους. 

Δε μας τρομοκρατείτε, μας εξοργίζετε! 

Άμεση απελευθέρωση των απαχθέντων της 12/2. 

Από: Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Χολαργού-Παπάγου

Ο μύθος του Σίσυφου (αναδημοσίευση)

Κάτι που αναπολώ από τις μέρες προ- κρίσης είναι οι ατελείωτες βόλτες στα βιβλιοπωλεία. Χωρίς αμφιβολία έμοιαζα με παιδάκι σε ζαχαροπλαστείο. Χανόμουν με τις ώρες μπροστά στα ράφια των βιβλίων και χάζευα, διάβαζα αλλά και αγόραζα. Τότε υπήρχε πλεόνασμα για να αγοράσω βιβλία. Σε κάποιες από αυτέ τις εξορμήσεις μου, είχα πάρει τον «Μύθο του Σίσυφου», ένα δοκίμιο στο παράλογο του Αλμπέρ Καμύ, το οποίο το είχα ξεφυλλίσει και το είχα βάλει στην βιβλιοθήκη. Τώρα με τη μετακόμιση βγήκε στην επιφάνεια και άρχισα να το διαβάσω.

Έμαθα για τον αρχαίο μυθικό ήρωα, τον Σίσυφο, ο οποίος όταν πέθανε ζήτησε από τον Άδη να του δώσει την άδεια να γυρίσει στους ζωντανούς για να τιμωρήσει τη γυναίκα του. Όταν όμως αντίκρισε τον ήλιο, τη θάλασσα, τον αέρα και γενικά τη τόση ομορφιά της γης αποφάσισε να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια τους νόμους των θεών και να μην επιστρέψει πότε στον Άδη. Οι θεοί, όπως κάθε όν που έχει εξουσία στα χέρια του, τον τιμώρησαν, ίσως, με τον πιο βασανιστικά τρόπο. Η τιμωρία του Σίσυφου ήταν να κουβαλάει μια μεγάλη πέτρα στους ώμους του, την οποία έπρεπε να την ανεβάσει στην κορυφή ενός βουνού. Μόλις όμως την ανέβαζε, η πέτρα έπεφτε κάτω και εκείνος ήταν αναγκασμένος να την ξανανεβάσει. Και αυτή η δουλειά γινόταν συνέχεια.

Δεν ήταν δύσκολο να κάνω τον συνειρμό, ο Σίσυφος δεν είναι αρχαίος μύθος αλλά σύγχρονη πραγματικότητα. Δεν θα μιλήσω για αυτούς που τα φάγανε μαζί με τον κ. Πάγκαλο, ούτε για αυτούς που ψήφισαν Ν.Δ ή ΠαΣοΚ τα τελευταία 30 χρόνια. Θα μιλήσω για άτομα που δεν τους άρεσε το σύστημα (και το σύστημα είναι και τα δυο κόμμα) και ψήφισαν κάποιο μικρό κόμμα ή δεν ψήφιζαν καθόλου ή δεν είχαν καν δικαίωμα ψήφου (όπως είναι πολλοί ομογενείς ή μετανάστες στην Ελλάδα). Όλοι όσοι προανέφερα συνήθως δεν έκλεψαν το Δημόσιο, πλήρωναν και πληρώνουν ότι πιστεύει η κάθε κυβέρνηση ότι πρέπει να πληρώσουν, δεν είχαν πότε «βύσμα» για να μπουν πουθενά και γενικά βασιστήκαν στις όποιες δυνατότητές τους. Ναι, υπάρχουν πολλά τέτοια άτομα εκεί έξω. Είναι εκείνοι που σηκώνουν τη κρίση στους ώμους τους. Γιατί ας μη γελιόμαστε, τίποτα δεν άλλαξε ακόμη. Στο Δημόσιο ακόμη το «βύσμα» πάει σύννεφο, απλά το «βύσμα» για να λειτουργήσει πρέπει να είναι πολύ γερό. Ακόμη κλέβουν και τρώνε εις βάρος άλλων, απλά μιλάμε για πιο προσεχτικούς κλέφτες που ξέρουν να φυλάγονται καλά, τουλάχιστον καλύτερα από πριν.

Όταν βλέπεις πολιτικούς να χαμογελάνε και να λένε «Ναι τα καταφέραμε η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει», για άλλη μια φορά, τότε περίμενε μεγαλύτερη πέτρα που θα πρέπει να σηκώσεις στους ώμους σου και να την ανεβάσεις στο βουνό. Και ως γνωστόν εκείνη θα κυλίσει κάτω και εσύ πάλι θα πρέπει την ξανανεβάσεις και πάει λέγοντας.

Δεν ξέρω πως τελειώνει ο μύθος του Σίσυφου. Άλλα τι επιλογή θα μπορούσε να έχει ένας Σίσυφος μπροστά σε μια τιμωρία των θεών; Και σε θεούς που έμοιαζαν τόσο πολύ με τους Έλληνες πολιτικούς, όπου αν τους έκανες τις χάρες θα είχες την εύνοιά τους και μπορεί να σου έδιναν κανένα ξεροκόμματο που και πού, αν όμως τους αντιμιλούσες ή δεν τους υπολόγιζες τότε σε τιμωρούσαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Θα μου πεις τι συγκρίνεις τώρα, τους μύθους με την πραγματικότητα; Η αλήθεια είναι ότι δεν τους συγκρίνω, απλά δεν μπορώ να παραβλέψω τις ομοιότητες. Άλλωστε οι αρχαίοι μύθοι γράφηκαν για να μας διδάξουν.

Από την άλλη αν ο Σίσυφος απλά δεν ξανακουβαλούσε την τεράστια πέτρα τι θα γινόταν; Θα τον σκότωναν; Αφού ήταν ήδη νεκρός; Ή, ας το θέσω αλλιώς, αν κανείς δεν πλήρωνε τους καταχρηστικούς νόμους, τι θα γινόταν; Σίγουρα δεν θα μπορούσαν να μπουν όλοι φυλακή…. Άλλωστε δεν υπάρχουν τόσες φυλακές. Εάν οι μυθικοί ήρωες (όλοι) έγραφαν τους θεούς και έκαναν αυτό που γούσταραν, χωρίς να συμβουλευτούν καμία Πυθία, χωρίς να ζητήσουν καμία βοήθεια από τον Δία ή τηv Αθηνά τι θα γινόταν; Η απάντηση είναι απλή, η δύναμη των θεών θα είχε εξασθενήσει τόσο που δεν θα είχε καμία επίδραση πάνω στους θνητούς ήρωες.

Όσο για τη σύγχρονη πραγματικότητα η απάντηση ακούει στο όνομα Ισλανδία. Είναι το ζωντανό παράδειγμα όπου οι πολίτες είχαν πολλά κότσια και τα έβαλαν με την εξουσία. Έριξαν την κυβέρνηση που πίστευαν ότι ευθυνόταν για τη κρίση, δικάζουν τον πρώην πρωθυπουργό της χώρας για εγκληματική πράξη, έκαναν δημοψήφισμα και δεν δέχτηκαν όσα δέχτηκαν οι Έλληνες για να σώσουν τις τράπεζες από την χρεωκοπία, έκαναν την χώρα τους τη πρώτη στον κόσμο με τις μεγαλύτερες διαγραφές ιδιωτικών χρεών, αύξησαν τους ρυθμούς ανάπτυξης και μειώνουν την ανεργία μέρα με τη μέρα. Αλήθεια εμείς γιατί δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά; Τι, άλλωστε, έχει απομείνει ακόμη να χάσουμε;

αναδημοσίευση από: http://imerologiomiasksenis.blogspot.com/

Κερατέα: Το "Άπαρτο Κάστρο" και πάλι στη θέση του !!!

«Μπαμπά, πότε θα πιάσουμε τους κακούς που έκαψαν το μπλόκο μας;» Αυτά ήταν τα λόγια μιας τετράχρονης προς τον πατέρα της, ο οποίος πόνεσε το ίδιο μαζί με τα παιδιά του, μετά τον εμπρησμό του «ΑΠΑΡΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ» το βράδυ της 16ης Ιανουαρίου 2012.

«Τα παιδιά μου εδώ ξεκίνησαν να παίζουν και να κοινωνικοποιούνται. Εδώ έμαθαν τι σημαίνει αλληλεγγύη και αγώνας. Εδώ αγάπησαν τον τόπο τους και τους ανθρώπους του. Εδώ γίναμε όλοι μια μεγάλη οικογένεια...» 

Ο ίδιος πατέρας σήμερα το πρωί μας μετέφερε τα ευχάριστα νέα: «Το ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ είναι πάλι στη θέση του!!!»

Είχαμε γράψει εκείνες τις ημέρες: «Τα σύμβολα δεν καίγονται, ζουν για πάντα…»

Έτσι είναι. Είτε φτιαχνόταν ξανά, είτε όχι το «ΑΠΑΡΤΟ ΚΑΣΤΡΟ» δεν πρόκειται να έσβηνε ποτέ απ’ τις καρδιές μας. Ούτε ο συμβολισμός του, ούτε οι μνήμες των όσων ζήσαμε εκεί. Το ότι υπάρχει ξανά δείχνει το πείσμα, την επιμονή και την πίστη των κατοίκων πως όσο διαρκεί ο αγώνας, μέχρι να φτάσουμε στην τελική δικαίωση, θα είμαστε όλοι εκεί. Όλοι εκείνοι που αγωνίστηκαν και σέβονται τις θυσίες που έχουν κάνει, έχουν υποχρέωση να το προστατεύσουν. Αυτός ο χώρος συμβολίζει όλα όσα έγιναν. Και σε νέα ενδεχόμενη απόπειρα εμπρησμού, να είναι σίγουροι οι δράστες, πως δεν θα ξεφύγουν όπως την προηγούμενη φορά.

Όποιοι κι αν είναι εκείνοι που ανέλαβαν αυτή την πρωτοβουλία, νοιώθουμε την ανάγκη από αυτό το ιστολόγιο να τους εκφράσουμε το θαυμασμό και τις ευχαριστίες μας. Θύμισαν, όχι μόνο σ’ εμάς, σε όλους, πως αυτή η κοινωνία έδωσε έναν αγώνα καθαρό, με πρόσωπο και ψηλά το κεφάλι. Με αξιοπρέπεια, γενναιότητα, αυταπάρνηση και πάντοτε χωρίς φόβο.

Κι έτσι συνεχίζουμε…

Κλείνοντας, αναδημοσιεύουμε μία Αφιέρωση που έρχεται έναν χρόνο πριν περίπου. Πάντα διαχρονική και επίκαιρη...

Αφιερωμένο... 

σε όσους ρισκάρουν, γιατί πιστεύουν

σε όσους πονούν, αλλά δε σταματούν

σε όσους αγωνίζονται, γιατί θα κερδίσουν

σε όσους προσπαθούν να επιβληθούν, αλλά φεύγουν με σκυμμένο το κεφάλι

σε όσους πουλιούνται, γιατί στο τέλος θα πληρώσουν.


Πηγή: http://antixyta.blogspot.com/

Πως έδιωξαν οι Τοπολιανίσιοι τον Φοροεισπράχτορα!

Τα Τοπόλιανα είναι ένα όμορφο Ευρυτανικό χωριό, κοντά στον ποταμό Αχελώο και την ξακουστή γέφυρα της Τέμπλας. Παλιότερα ανήκαν στο Δήμο Απεραντίων (ή… Απενταρίων όπως έλεγαν χαριτολογώντας οι ντόπιοι). Σήμερα με τη νέα διοικητική ανακατάταξη συμπεριλαμβάνονται, πλέον, στο Δήμο των Αγράφων. Στην περιοχή υπάρχουν ερείπια αρχαίων οχυρώσεων, καθώς και τα περίφημα «ντάλικα» άλογα με τα πράσινα μάτια, μοναδικό είδος παγκοσμίως!

Οι κάτοικοι του χωριού είναι πανέξυπνοι, πρόσχαροι και χωρατατζήδες. Ειδικά για το τελευταίο χαρακτηριστικό γνώρισμά τους είναι… διάσημοι! Αν υπήρχε «πρωτάθλημα της φάρσας» είναι βέβαιο ότι οι Τοπολιανίσιοι θα το κατακτούσαν με μεγάλη διαφορά βαθμών, για να μην πούμε ότι και το ... «νταμπλ» δικό τους θα ήταν! Ατέλειωτες οι πλάκες που έχουν σκαρώσει οι ευφυείς χωρικοί, πλάκες που έχουν αφήσει εποχή και συζητιούνται για χρόνια κι από γενιά σε γενιά. Διάφοροι εξυπνάκηδες και… σαϊνηδες που θέλησαν να συναγωνιστούν τους Τοπολιανίσιους και να τους πουλήσουν πνεύμα, πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι. Αναρίθμητα τα περιστατικά ακόμη και σήμερα. Οι παλιές όμως διηγήσεις είναι αυτές που έχουν το μεγάλο γούστο!

Κάποτε οι Τοπολιανίσιοι -συνεννοημένοι βέβαια μεταξύ τους - κατόρθωσαν και έπεισαν έναν παπά ότι το μοσχαράκι που αγόρασε από ένα παζάρι, και που το έσερνε μαζί του με μια τριχιά, ήταν... γάιδαρος!!! «Καλορίζικο το γαϊδουράκι σου παπά μου» του έλεγαν από όπου και αν περνούσε. Από χωράφια, από σοκάκια, από μαχαλάδες, από το καφενείο, από όπου κι αν διάβαινε ο παπάς άκουγε παντού την ίδια κουβέντα. «Δεν είναι γάιδαρος τέκνα μου, μοσχαράκι είναι» έλεγε τούτος, αλλά οι άλλοι,  εκεί, επίμονοι: «Τι λες παπά μου, τι έπαθες σήμερα, δεν βλέπεις ότι είναι γάιδαρος;» του ’λεγαν και του ξανάλεγαν, νέοι, γέροι και παιδιά. Ώσπου στο τέλος ο παπάς το καβάλησε και πήγε βόλτα μ’ αυτό, μέχρι που το κακόμοιρο το ζωντανό τον άδειασε καταγής! Έναν άλλον πάλι τον ζύγιζαν με τις ώρες σε ένα... καντάρι!

Μέχρι και στον Άρη Βελουχιώτη έστησαν μια αθώα πλάκα όταν αυτός πέρασε από το χωριό τους. Ακούστε πως:  Στο καφενείο του χωριού ο Άρης χαιρετά δια χειραψίας όλο τον κόσμο. Τι κάνουν, λοιπόν, οι Τοπολιανίσιοι για να δείξουν ότι είναι μεγάλο και σεβαστό χωριό της περιοχής, ενώ στην πραγματικότητα ήταν λίγοι; Μπαίνουν στον καφενέ από τη μπροστινή πόρτα, χαιρετούν τον αρχηγό και βγαίνοντας από την πίσω μεριά κάνουν το γύρο και στέκονται πάλι στην ουρά για να ξαναχαιρετήσουν!!! «Καλώς όρισες καπετάνιο» έλεγαν και ξανάλεγαν μισοσκυφτοί οι ίδιοι και οι ίδιοι Τοπολιανίσιοι! «Καλώς σας βρήκα παιδιά» ανταπαντούσε και ο Άρης. Και δώστου πάλι από την αρχή, να μην τελειώνει η ουρά και οι χαιρετούρες. «Τι γίνεται εδώ μωρέ θα το ξημερώσουμε, που ήρθαμε και πόσοι είναι τέλος πάντων σε τούτο το χωριουδάκι;» λέει ο Άρης στους συντρόφους του. Οπότε κάποια στιγμή, απευθύνεται σε έναν χωρικό: «ευχαριστούμε συναγωνιστή για τα καλωσορίσματα, αλλά κάνε μου τη χάρη μη βγαίνεις έξω, κάτσε εκειδά για λίγο». Σε λίγα λεπτά ανακαλύπτει το κόλπο και γίνεται πανζουρλισμός από τα γέλια. «Μωρέ μπράβο μάτι που το ’χει» έλεγαν για τον πρωτοκαπετάνιο οι Τοπολιανίσιοι και αυτός με τη σειρά του: «ρε ετούτοι εδώ είναι σκέτοι διαόλοι». Και το γέλιο πήγαινε σύννεφο.

Μια φορά, στα παλιά τα χρόνια, οι Τοπολιανίσιοι περίμεναν στο χωριό το φοροεισπράχτορα του κράτους. Εκείνα τα χρόνια οι φορατζήδες περνούσαν, μαζί με κάποιο χωροφύλακα, από τα χωριουδάκια για την είσπραξη, σα να λέμε το χαράτσωμα της εποχής. Ο φτωχός κόσμος στα μέρη μας πάλευε νύχτα και μέρα με τη γη ίσα-ίσα για να τα φέρει βόλτα και να βγάλει τον επιούσιο για τη φαμελιά. Που να μείνει περίσσευμα και για φορολογία! Έτσι αυτές οι επισκέψεις των κρατικών οργάνων ήταν για την αγροτιά σκέτος εφιάλτης.

Τι σκαρφίστηκαν λοιπόν οι Τοπολιανίσιοι για να μην πληρώσουν απ’ αυτά που στο κάτω-κάτω δεν είχαν; Μάζωξαν κάμποσες χελώνες και με ένα λεπτό σχοινάκι τις έδεσαν αριστοτεχνικά από το λαιμό τους. Και έτσι κάμποσοι απ’ αυτούς βγήκαν παρατεταγμένοι στο έμπα του χωριού. Οι μπροστινοί όλοι με τις χελώνες στο λαιμό και οι άλλοι από πίσω, που δεν είχανε, στέκονταν καλυμμένοι με τρόπο, ώστε να μη φαίνονται. Φτάνει κι ο φορατζής αντάμα με το χωροφύλακα και ακούνε τις καμπάνες να χτυπάνε πένθιμα, ακούν και σκουξίματα, θρήνους κι αναθέματα. «Τι γίνεται εδώ μωρέ, τι πάθατε και κάνετε έτσι;» ρώταγε ο φοροεισπράχτορας κι απάντηση δεν έπαιρνε, παρά μόνο φωνές και αναστενάγματα.  Ώσπου : «αχ κακομοίρη μου, δεν έμαθες τι πάθαμε, αρρώστια θανατερή έπεσε στο χωριό μας. Κολλήσαμε ο ένας με τον άλλονε και πάμε χαμένοι. Τους μισούς μοναχά βλέπεις εδώ, οι άλλοι μας άφηκαν χρόνους. Κρεμάσαμε πάνω μας χελώνες γιατί μας είπανε ότι είναι το μόνο αντίδοτο για να μη μας πιάσει το κακό, αλλά και πάλι εδώ που τα λέμε σίγουρο δεν το χουμε! Κάτσετε να σας φορέσουμε και σε εσάς από μία μπας και σας λυπηθεί ο Θεός κι έχετε και φαμελιές δόλιοιιιι»! Και πριν προλάβουν αυτοί να συνέλθουν από το φόβο… τσουπ «παρασημοφορούν» πρώτα το φοροεισπράχτορα και κατόπι το χωροφύλακα με μια χελώνα τον καθένα!!! Αλλά που να βρουν τόπο να σταθούν εκείνοι! Πανικόβλητοι, το κόβουν τρεχάλα στον ανήφορο, μπροστά ο φορατζής και ξοπίσω ο χωροφύλακας, γίνηκαν λαγοί φτάνοντας ως… τα Λεπιανά! Ακόμα τρέχουν!

Τώρα βέβαια, μέρες που ‘ναι κιόλας με τα χαράτσια, δεν ξέρουμε τι ιδέες σας βάζουμε στο μυαλό, αλλά αυτοί είναι οι πανέξυπνοι Τοπολιανίσιοι. Καλημέρα συμπατριώτες.

Πηγή: Ευρυτάνας ιχνηλάτης

Ισπανία: Ακτιβιστές αναγκάζουν τράπεζες να σταματούν τις εξώσεις.

Τα χαράματα, εδώ και μήνες, διαδηλωτές συγκεντρώνονται σ΄ όλη την Ισπανία για να κλείσουν το δρόμο σε δικαστικούς κλητήρες και να προστατεύσουν υπερχρεωμένους ιδιοκτήτες από τις εξώσεις: διεκδικούν πολυάριθμες νίκες και έχουν εξαναγκάσει τις τράπεζες να επιδεικνύουν μεγαλύτερη ευελιξία.

Αυτό το παγωμένο πρωινό του Μαρτίου, στο Χετάφε, ένα εργατικό προάστιο της Μαδρίτης, ο Πάκο βγαίνει χαμογελώντας στο κατώφλι της πολυκατοικίας του και σερβίρει ζεστή σοκολάτα στους φίλους του: η προαναγγελθείσα τεταμένη αντιπαράθεση με τους δικαστικούς κλητήρες μεταμορφώνεται σε γιορτή της γειτονιάς.

«Δεν ήταν εύκολο, αλλά είναι δυνατό», λέει.

Αφότου έχασε τη δουλειά του, αυτός ο 51 ετών άνδρας δεν καταφέρνει πια να αποπληρώνει το στεγαστικό δάνειό του. Οφείλει στην τράπεζά του 130.000 ευρώ. Όμως ενώ η έξωσή του ήταν θέμα ημερών, ο Πάκο κατέληξε σε μια εμπιστευτική συμφωνία με τον πιστωτή του, την Deutsche Bank.

Το κίνημα των «Αγανακτισμένων», που γεννήθηκε την άνοιξη του 2011 στην Ισπανία, τον βοήθησε να διαπραγματευτεί τη λύση αυτή. Καταγγέλλοντας τις καταχρήσεις τραπεζών που δάνειζαν αδιακρίτως στη διάρκεια της άνθησης της αγοράς ακινήτων για αγορές συχνά υπερτιμημένων κατοικιών, οι «Αγανακτισμένοι» προσέδωσαν μια νέα δύναμη στην Πλατφόρμα κατά των Εξώσεων (PAH).

Το κίνημα αυτό, που γεννήθηκε το 2009 στη Βαρκελώνη, αγωνίζεται για να σταματήσει τις κατασχέσεις που πολλαπλασιάζονται: κατά τους πρώτους εννεά μήνες του 2011, εκδόθηκαν 42.894 εντολές έξωσης, σχεδόν όσες ολόκληρη την πρηγούμενη χρονιά.

«Ήρθαν μαζί μου για να δούμε την τράπεζα, τη δημαρχία», εξηγεί ο Πάκο ενώ οι φίλοι και γείτονές του βουτάνε τα «τσούρος» τους, τις ισπανικές τηγανίτες, στα φλιτζάνια τους με τη σοκολάτα.

«Η τράπεζα βρέθηκε μπροστά σ' αυτή την ομάδα. Αναγκάστηκε να συνειδητοποιήσει τι είχε μπροστά της και πρότεινε μια συμφωνία», προσθέτει.

Απομακρυνόμενοι δια της βίας από κρανοφόρους αστυνομικούς όταν προσπαθούν να εμποδίσουν κατασχέσεις ή θριαμβεύοντας όταν οι δικαστικοί κλητήρες υποχωρούν, οι ακτιβιστές κατά των εξώσεων πιστεύουν ότι κερδίζουν τη μάχη. Η PAH διαβεβαιώνει πως από την ίδρυσή της έχει εμποδίσει 156 εξώσεις στην Ισπανία, 31 από τις οποίες, από τον Ιούλιο, μόνο στην περιοχή της Μαδρίτης.

«Το κίνημα έχει καταφέρει να φέρει στον πυρήνα της πολιτικής συζήτησης μερικές από τις κύριες διεκδικήσεις του», λένε μέλη του.

Έτσι, τρεις δήμοι προαστίων της Μαδρίτης δημιούργησαν πρόσφατα επιτροπές για να προστατεύουν τους κατοίκους τους από τις εξώσεις. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας Λουίς ντε Γκίνδος χαρακτήρισε το φαινόμενο αυτό «ανθρώπινο δράμα».

Κατόπιν πρωτοβουλίας του, η κυβέρνηση πρόκειται να εγκρίνει αύριο Παρασκευή έναν νέο «κώδικα συμπεριφοράς», που ενθαρρύνει τις τράπεζες να διαγράφουν τα χρέη των πιο φτωχών πελατών τους αν αυτοί οι τελευταίοι παραχωρούν την κατοικία τους, έστω κι αν η τιμή της έχει μειωθεί πολύ σε σχέση με το ύψος του δανείου που είχε δοθεί. Όμως τις τράπεζες ανησυχεί η προοπτική να συσσωρεύσουν ακόμη περισσότερες άδειες κατοικίες στους ισολογισμούς τους. Ορισμένες έχουν ήδη ταχθεί υπέρ λιγότερο επώδυνων λύσεων, προκρίνοντας τη διαπραγμάτευση αντί των κατασχέσεων.

Για τους ακτιβιστές κατά των εξώσεων, η πρόταση της κυβέρνησης δεν αρκεί: απαιτούν μια νομοθεσία που θα προστατεύει καλύτερα τους χρεωμένους ιδιοκτήτες. Προς το παρόν, η μικρή συγκέντρωση στο Χετάφε διαλύεται, αφήνοντας τον Πάκο, με ένα διάπλατο χαμόγελο στο πρόσωπό του, μπροστά στην πολυκατοικία του. Στην αρχή της εβδομάδας, η PAH προέβλεπε να αγωνιστεί το Μάρτιο εναντίον έξι εξώσεων στη Μαδρίτη. Χθες, ήδη τρεις από αυτές είχαν ματαιωθεί.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για το Χαράτσι

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου θα προσφύγουν οι Δικηγορικοί Σύλλογοι Αθηνών και Καλαμάτας, όπως και ο δικηγόρος Αντώνης Αργυρός, μόλις δημοσιευθεί η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για το χαράτσι.

Το ΣτΕ έκρινε ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί να διακόψει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε όσους δεν πληρώσουν το χαράτσι, όπως επίσης έκρινε ότι το τέλος αυτό είναι συνταγματικό γιατί δεν θα εισπράττεται σε μόνιμη βάση, αλλά έχει παροδικό χαρακτήρα (δύο χρόνια).

Να σημειωθεί ότι ο κ. Αργυρός, πλέον του ότι εκπροσώπησε στο Συμβούλιο της Επικρατείας τους Δικηγορικούς Συλλόγους Αθηνών και Καλαμάτας (τον ΔΣΑ τον εκπροσώπησαν ακόμη οι Θ. Σχοινάς, Στάθ. Μπακάλης και Δέσποινα Στειροπούλου) έχει καταθέσει ατομική αγωγή κατά της επιβολή του «χαρατσιού» ή όπως επίσημα λέγεται, του έκτακτου ειδικού τέλους ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών.

Ο κ. Αργυρός, σε δήλωσή του εκφράζει «την ικανοποίησή του που το ΣτΕ προέβη σε μια μεγάλη τομή, καθώς: α) έκρινε μνημονιακό νόμο αντισυνταγματικό, β) έκρινε μια για πάντα ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί να κόβει το ρεύμα στον κοσμάκη που δεν μπορεί να πληρώνει το “χαράτσι” αφού το ρεύμα είναι κοινωνικό αγαθό και γ) έκρινε ότι το “χαράτσι” είναι νόμος περιορισμένης χρονικής ισχύος, με τεράστιες συνέπειες για το μέλλον».

Οι πρόεδροι των Δικηγορικών Συλλόγων Αθηνών και Καλαμάτας αναμένουν μέσα στους επόμενους μήνες τη δημοσίευση της απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου για να προσφύγουν στο Στρασβούργο.

Η απόφαση του ΣτΕ
Υπενθυμίζεται ότι η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας σε διάσκεψη, κεκλεισμένων των θυρών, έκρινε σχεδόν ομόφωνα, ότι είναι αντισυνταγματική και παράνομη η νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει ότι η ΔΕΗ θα διακόπτει την παροχή του ρεύματος σε περίπτωση κατά την οποία ο καταναλωτής δεν πληρώσει το “χαράτσι” που περιλαμβάνεται στον λογαριασμό του ρεύματος.

Παράλληλα, οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι η επιβολή του χαρατσιού είναι συνταγματική και νόμιμη. Και αυτό γιατί το ειδικό τέλος δεν είναι πάγιος φόρος (δηλαδή δεν θα πληρώνεται μόνιμα και σταθερά), αλλά είναι έκτακτος.

Συγκεκριμένα, το “χαράτσι” έχει επιβληθεί για δύο χρόνια. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τους δικαστές, η επιβολή του δεν προσκρούει σε καμιά συνταγματική επιταγή.

πηγή:  kartesios

"Να πείτε στον κόσμο να ξεσηκωθεί ! " (αναδημοσίευση)

....Τον γνωρίζω προσωπικά τον Δημήτρη, μπορεί να μην τον λένε Μανίκα, αλλά τον λένε Δημήτρη,τον λένε Κώστα και Μανώλη και Αργύρη…. Την λένε Μαρία και Ελένη και δεν μένει στην Κομοτηνή, μένει δίπλα και απέναντί μου, είναι μέσα στο ίδιο μου το σπίτι……..

http://www.youtube.com/watch?v=XOQzIS6UD7Q&feature=related

Είναι λέει, ο Δημήτρης Μανίκας, 52 χρονών, πατέρας 2 παιδιών. Απολυμένος από την εργασία του εδώ και 9 μήνες. Δεν ξέρει γιατί τον απέλυσαν, δεν του έδωσαν απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημά του και δεν του έδωσαν, ούτε την αποζημίωσή του.

…..Πολλοί από αυτούς βουτηγμένοι μέσα στην άγνοια, βολεμένοι σε μιαν εικονική πραγματικότητα, άλλοι εγκλωβισμένοι στις φοβίες και τις ανασφάλειές τους, άλλοι πάλι μέσα στις ιδεοληψίες τους, παραπληροφορημένοι, συντηρητικοί, συμβιβασμένοι, στριμωγμένοι στον δικό τους μικρόκοσμο. Και άλλοι δυναμικοί, αποφασισμένοι και ενταγμένοι, προσηλωμένοι στο όραμα μιας νέας κοινωνίας, μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση.

Γνώστες αυτού που θα ακολουθούσε, γνώστες της επικείμενης κατάρρευσης αυτής της εικονικής ψευδεπίγραφης ευημερίας, της πασπαλισμένης με χρυσόσκονη. Γνώστες και αγωνιστές, για την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών εργασίας, καλύτερου μεροκάματου, αγωνιστές για την κατάκτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων,που σήκωναν καθημερινά το ανάστημά τους με όπλο την ιδεολογία τους και το όραμά τους για καλύτερη ζωή, τέτοια που την δικαιούνται και την αξίζουν.

Κοινό χαρακτηριστικό: Όλοι, άνθρωποι του μόχθου, όλοι, “εργάτες” του παραγόμενου  πλούτου και όλοι με τα όνειρά τους.  

Και “ξαφνικά” (για όσους δεν γνώριζαν)  βρέθηκαν μετέωροι στην άκρη του πουθενά. Βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια εφιαλτική πραγματικότητα, που είναι δύσκολο να ερμηνευτεί.  Δύσκολο να ερμηνευτεί, αλλά πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπισθεί.  Πολλοί από αυτούς δεν ενδιαφέρονται άλλωστε να την ερμηνεύσουν, να την αντιμετωπίσουν θέλουν.  Είναι  όμως που δεν ξέρουν, ότι μόνοι τους δεν μπορεί να την βάλουν κάτω.  Όχι  γιατί δεν έχουν την δύναμη, όχι γιατί δεν γνωρίζουν την “βιοπάλη”. Ίσα ίσα, είναι αυτοί που για χρόνια κινούν τις μηχανές, είναι αυτοί που κινούν τα πλοία και τα αεροπλάνα, είναι εκείνοι που κουβαλούν στις πλάτες τους το πηλοφόρι, είναι εκείνοι που γυρίζουν τον τροχό της ζωής.

 ....Αλλά  κανείς δεν τους έμαθε ότι χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά.
Κανείς  δεν τους έμαθε ότι  μπορούν και πρέπει  να γυρίσουν  τον ήλιο και  για να γυρίσει ο ήλιος  θέλει “δουλειά” πολύ. Ποτέ δεν έμαθαν το “μαζί”, δεν έμαθαν τι θα πει σύντροφος στον καθημερινό αγώνα, δεν έμαθαν ότι είναι αυτοί οι παραγωγοί του πλούτου που καρπώνεται το “συλλογικό” αφεντικό, που με τις δικές τους πλάτες   γίνεται πιο ισχυρό για να απομυζά τον πλούτο της δουλειάς τους. Έτσι και τώρα, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ότι  εχθρός δεν είναι το κάθε  αφεντικό ξεχωριστά, αλλά το σύστημα το ίδιο.

Το σύστημα που τόσα και τόσα χρόνια εκμεταλλεύτηκε και που σήμερα πια, οδηγήθηκε στο αδιέξοδό του μην μπορώντας να συνεχίσει να λειτουργεί με τους προηγούμενους όρους. Έτσι προσπαθεί να επιβάλλει νέους όρους και αυτοί, δεν είναι άλλοι από την καταστροφή, την εξόντωση μέρους της εργατικής τάξης.

Όταν ο Δημήτρης, ο Κώστας, ο Αργύρης, η Μαρία, η Ελένη… συνειδητοποιήσουν,ότι ο εχθρός δεν είναι ο κάθε ξεχωριστός εργοδότης, ότι ο συλλογικός εργοδότης, το κεφάλαιο “αυτοπροσώπως” και “απρόσωπα” είναι ο  ΤΑΞΙΚΟΣ  τους εχθρός, κυρίως όμως όταν θα συνειδητοποιήσουν αυτό το ΤΑΞΙΚΟΣ, τότε, θα βρουν τους τρόπους, τις μέθοδες, θα βρούμε την δύναμη για να γίνουμε από τάξη καθ΄εαυτή, τάξη για την πάρτι μας.

Ακούστε τον Δημήτρη στο 9,51. Τον ρωτάει ο συνομιλητής του “Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε” και ο Δημήτρης μέσα στην απόγνωσή του απαντάει:

        “Να πείτε στον κόσμο να ξεσηκωθεί”

...Και πάρα κάτω στο 10,31 ! 
“Αύριο θα πάνε  να γ….νε 8ώρες σ΄ένα εργοστάσιο  για  4 κατοστάρικα. Εγώ δεν το θέλω αυτό το πράγμα”…..δεν δούλευα 30 χρόνια,δεν τάφαγα…, για να πεθαίνω στην πείνα”……

Αισθάνεσαι τα μηνίγγια σου να χτυπούν, τους παλμούς να ανεβάζουν γκάζια και θυμώνεις. Θυμώνεις πολύ γι΄αυτό που συμβαίνει, θυμώνεις πολύ που οδήγησαν τον “Δημήτρη” μέχρις εδώ, μα πιο πολύ θυμώνεις, που δεν βαδίζεις όσο αποφασιστικά θα μπορούσες, στον δρόμο που θα σου δώσει την δυνατότητα να δείξεις την δύναμη που έχεις, έτσι που να δικαιωθείς κατά πως σου αρμόζει και κατά πως έχεις χρέος. Οργίζεσαι που δεν μπορείς να ορθώσεις ανάστημα, έτσι που να έχεις αποτελέσματα. Θλίβεσαι για τον τρόπο έκφρασης του Δημήτρη, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί ξέρεις ότι κάθε άλλο παρά διέξοδο μπορεί να δώσει στο πρόβλημα του Δημήτρη, που δεν είναι μόνον δικό του. 

Θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τέτοια φαινόμενα, θα οδηγηθούν  εργαζόμενοι,  άνεργοι και ευπαθείς ομάδες, σε τέτοιες και άλλες πράξεις απόγνωσης;  

Οι χιλιάδες αστέγων, οι πάνω από 1.000.000 άνεργοι, οι νέοι των 400-500 ευρώ, οι συνταξιούχοι πείνας, οι δικοί μας άνθρωποι εμείς οι ίδιοι, πώς θα συσπειρωθούμε, πώς θα αντισταθούμε πώς θα συντονιστούμε;

Ήδη βρισκόμαστε και μπροστά  στην “απόφαση” χιλιάδων απεργών σε εργοστάσια, σε λιμάνια και σταθμούς, σε υπηρεσίες, σχολεία και πανεπιστήμια. Αλλά ο  αγώνας θα πρέπει να εκφραστεί, ακόμα πιο μαζικά, ακόμα πιο αποφασιστικά καισυντονισμένα. Οι 124 μέρες αποφασιστικού ηρωικού  αγώνα των Χαλυβουργών, δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε γιατί απάντηση δική μας δεν μπορεί να είναι παρά οι ταξικοί αγώνες, η συσπείρωση όλο και περισσότερων εργαζομένων στον κοινό στόχο της ανατροπής του σάπιου συστήματος. Όχι από βίτσιο, αλλά γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος μέσα στο σύστημα αυτό.  

Η τραγωδία έχει αρχίσει και ξετυλίγει το κουβάρι της, ζωγραφίζει στους τοίχους των σπιτιών μας, στις γειτονιές και  στις πλατείες το φρικιαστικό της πρόσωπο. Αρκετός χρόνος έχει ήδη χαθεί. Δεν  υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, δεν μπορούμε να μένουμε “χαλαροί” μπρος στην φρίκη αυτού του ταξικού πολέμου και της εξόντωσής μας.

πηγή: ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΥΟΣΜΟΥ