Το (αόρατο) τέλος της αγωνίας (αναδημοσίευση)

από sofokleous10.gr

Η Ελλάδα θα παραμείνει μια καταστροφή μέχρι να πάρει τη «φαρμακευτική αγωγή» που δινόταν για τις υπερχρεωμένες φτωχές χώρες κατά το παρελθόν. Μια γενική απεργία, οι διαδηλωτές στους δρόμους, κοινοβουλευτικές διαμάχες κατά των μέτρων λιτότητας που απαιτούνται για να αποδεσμευτούν τα κεφάλαια διάσωσης, και μια οικονομία που βυθίζεται σε όλο και μεγαλύτερο χρέος. Η κατάσταση στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα είναι οφθαλμοφανώς οικεία — και όχι μόνο επειδή η Ελλάδα έχει ζήσει τόσες πολλές παρόμοιες εβδομάδες κατά τα τελευταία δύο χρόνια. Αποτελούν, επίσης, τρομακτικές ηχώ των κρίσεων χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών της δεκαετίας του 1980 και του 1990.

Η εμπειρία από δεκάδες από τις υπερχρεωμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής έχει προσφέρει διδάγματα που οι διασώστες στην Ελλάδα θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη. Για χρόνια, το ΔΝΤ και οι πλούσιες κυβερνήσεις του κόσμου προσπάθησαν να τις βοηθήσουν με βραχυπρόθεσμα δάνεια διάσωσης. Αλλά οι πιο χρεωμένες άρχισαν να ανακάμπτουν μόνο όταν τα χρέη τους, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που οφείλονται σε επίσημους πιστωτές, είχαν περικοπεί. Στην Ευρώπη, η Πολωνία παρέχει επίσης ένα προηγούμενο: η οικονομία της απογειώθηκε στη δεκαετία του 1990 μετά από ένα πάρα πολύ μεγάλο διάλειμμα που δόθηκε από τους πιστωτές της.

Η Ελλάδα είναι στην ίδια μοίρα. Υπό την προϋπόθεση ότι μια νέα έγχυση των κεφαλαίων διάσωσης θα εξορκίσει επικείμενη καταστροφή. Ωστόσο η οικονομία στην Ελλάδα δεν θα ανακάμψει μέχρι να υπάρξει μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει,, σε γενικές γραμμές μια διαδικασία δύο σταδίων: κατ 'αρχάς, να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο για τη μείωση του χρέους, εφόσον επιτυγχάνονται ορισμένοι στόχοι και στη συνέχεια τη μείωση του χρέους σταδιακά κατά την επόμενη δεκαετία.

Το σημείο εκκίνησης είναι ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι ανεπιτυχής. Νωρίτερα αυτό το έτος οι κάτοχοι ομολόγων του ιδιωτικού τομέα μείωσαν τις ονομαστικές απαιτήσεις τους κατά περισσότερο από 50%. Αλλά η συμφωνία δεν περιελάμβανε τις βαριές συμμετοχές των ελληνικών ομολόγων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), και γλυκάθηκαν με δανειακά κεφάλαια από τους επίσημους διασώστες. Για δύο χρόνια οι διασώστες είχαν προσποιηθεί ότι η Ελλάδα ήταν φερέγγυα, και παρείχαν επίσημα δάνεια για την πλήρη αποπληρωμή των ομολογιούχων.

Έτσι, περισσότερο από το 70% των χρεών οφείλεται τώρα στους "επίσημους" πιστωτές (τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ). Οι πιθανότητες αποπληρωμής βουλιάζουν μαζί με την οικονομία της Ελλάδας. Οι κυβερνητικές προβλέψεις υποδηλώνουν τώρα ότι το χρέος της χώρας θα υπερβεί το 190% του ΑΕΠ το 2014, περίπου 30 εκατοστιαίες μονάδες υψηλότερο από ό,τι το ΔΝΤ προέβλεψε πριν από έξι μήνες. Αυτό το βάρος του χρέους δεν μπορεί να πέσει σε ένα απομακρυσμένα βιώσιμο επίπεδο, χωρίς πρόσθετη ελάφρυνση.

Κατ 'ιδίαν, πολλοί Ευρωπαίοι το παραδέχονται αυτό. Δημοσίως, το αρνούνται κατηγορηματικά. Η κυβέρνηση της Γερμανίας είναι πλέον διατεθειμένη να χορηγήσει στους Έλληνες περισσότερο χρόνο για να εφαρμόσουν τα μέτρα λιτότητας. Αλλά δεν θα συζητήσει καν την άφεση των επίσημων δανείων.

Πολιτικά, αυτό είναι κατανοητό. Η Γερμανία ανησυχεί ότι οποιαδήποτε ελάφρυνση του χρέους θα μειώσει το κίνητρο στην Ελλάδα για να προβεί σε μεταρρυθμίσεις. Και θα εξοργίσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι θα μπορούσαν να τιμωρήσουν τότε την κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ στη γενική εκλογή το επόμενο φθινόπωρο. Από οικονομικής άποψης, είναι μια καταστροφή. Εφ 'όσον όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της, η χώρα θα παραμείνει μακριά από τις ιδιωτικές αγορές ομολόγων και η αβεβαιότητα σχετικά με το πώς το ανεξόφλητο χρέος τελικά θα επιλυθεί, θα αποθαρρύνει τις επενδύσεις. Θα επιβραδύνει την ιδιωτικοποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο της στρατηγικής ανάκαμψης της Ελλάδας.

Γι 'αυτό η Ελλάδα χρειάζεται μια άλλη συμφωνία μείωσης του χρέους. Οι επίσημοι πιστωτές της, ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ και η ΕΚΤ, θα πρέπει να εγκρίνουν ένα σχέδιο για τη μείωση του βάρους του χρέους της χώρας, ενώ θα πρέπει να οξύνουν και το κίνητρο στην Ελλάδα για να αναζωογονήσουν τις μεταρρυθμίσεις. Ένας οδηγός θα μπορούσε να είναι η πρωτοβουλία για τις «ΥΦΧ», στο καθεστώς του 1996, όταν οι δανειστές συμφώνησαν να μειώσουν τα χρέη των πιο φτωχών υπερχρεωμένων χωρών, εάν εφαρμόζονταν μεταρρυθμίσεις για τη μείωση της φτώχειας. Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η νέα δημοκρατική Πολωνία, που είχε σημειώσει τεράστια χρέη κάτω από το κομμουνιστικό καθεστώς της. Το 1991 οι συμπονετικοί πιστωτές συμφώνησαν να μειώσουν το βάρος του χρέους της, αν αναλαμβάνονταν μεταρρυθμίσεις.

Μια συμφωνία με τους επίσημους πιστωτές της Ελλάδας θα μπορούσε να ακολουθήσει την ίδια αρχή. Μια συμφωνία θα μπορούσε να συμφωνηθεί τώρα: αν η Ελλάδα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις της, το επίσημο χρέος της θα πρέπει να μειωθεί, σε στάδια, σε ένα επίπεδο όπου το απόθεμα θα είναι διαχειρίσιμο (ας πούμε, το 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020), το βάρος υποφερτό, και το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής εφικτό. Η μείωση θα μπορούσε να έρθει μέσα από τη μείωση των επιτοκίων και την προώθηση των προθεσμιών λήξης, ίσως μέχρι και 50 χρόνια. Με αυτόν τον τρόπο, η κ. Μέρκελ μπορεί να εξηγήσει στους ψηφοφόρους ότι το βασικό είναι να εξοφληθούν πλήρως. Η ΕΚΤ, η οποία κατέχει το υπόλοιπο των μη δομημένων ιδιωτικών ομολόγων στην Ελλάδα, θα πρέπει να ενεργήσει ταχύτερα, με την αποδοχή όρων παρόμοιων με αυτών που επιβάλλονται στους ιδιώτες ομολογιούχους.

Υπάρχουν επιπλοκές. Το ΔΝΤ πώλησε χρυσό για να χρηματοδοτήσει το μερίδιο της ελάφρυνσης του χρέους των ΥΦΧ. Δεδομένου ότι η Ελλάδα, ακόμα και τώρα, είναι πολύ πιο πλούσια από ό,τι τα περισσότερα από τα μέλη του ΔΝΤ, οι πιστώτριες χώρες της Ευρώπης θα πρέπει να επωμιστούν το μερίδιο του Ταμείου της ελληνικής μείωσης του χρέους. Η Ελλάδα μπορεί να αποτύχει στις μεταρρυθμίσεις ή τους αριθμούς του προϋπολογισμού της. Ωστόσο, ο αντίκτυπος της για μια αξιόπιστη πορεία προς τη βιωσιμότητα του χρέους θα μπορούσε να είναι ισχυρός. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να αρχίσουν να πιστεύουν ότι έχουν μια διέξοδο από την κρίση και οι επενδυτές θα μπορούσαν να βάλουν τα χρήματά τους στη χώρα με μεγαλύτερη βεβαιότητα. Θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα θετικό κύκλο εμπιστοσύνης και ανάπτυξης. Χωρίς αυτό, οι προοπτικές στην Ελλάδα είναι ολέθριες.

Guantanamo.gr (αναδημοσίευση)

από e-Apenanti.blogspot.com

Στη χώρα τούτη πληγή χέουσα εδώ και αιώνες τ' όνομά της. Πληγή τα ονόματα των ανθρώπων της, των χωριών της, των δρόμων της. Και όταν οι μικρές αναλαμπές φωτίζουν τον κανόνα, το σκοτάδι, μετεωριζόμενο ανάμεσα στα μάτια και το νού, σκορπά στάχτη μαύρη στις ψυχές των ανθρώπων της. Δαψιλώς εκχεόμενο σκοτάδι, αντίδοτο στο φώς της γής ετούτης, χορηγεί εσαεί παράταση ζωής στα φαντάσματά της, στους εφιάλτες της. Γιατί η μυθολογία των τεράτων της χώρας εγκλώβισε σε λέξεις και ονόματα στοιχειά, που ανήχθησαν σε πεδία βαρύτητας και νάματα ζωής για την ποθητή συμπόρευση του λαού της με τη βαρύτητα των συμβόλων της. Και πλάστηκε έτσι η ιστορία μας, σ' ένα μήκος χρόνου - καμάρι μας κι' αυτό, λές και ο χρόνος χαρίστηκε μόνον σ' εμάς - όπως οι κατά καιρούς θεοί της, θεοί, της ελλάδος θεοί. Που ανδρώθηκαν στα συνέδρια των αποφάσεων της ζωής τους επί της ζωής μας, ανέχθηκαν και ανέχονται την καταστροφή της χώρας και των ανθρώπων της, επικυρώνουν τις πράξεις των αποστόλων της δημοκρατίας, ευλογούν τους γύπες με τα ξυρισμένα κεφάλια. Γύπες σε πτώματα αλλόθρησκων και αλλόχρωμων σήμερα, σε κάθε αδύναμου το κορμί αύριο. 

*****

Η επέλαση της δυστυχίας αποδίδει. Κι' αποδίδει πολλαπλώς. Καταλήστευση της βιοτής μας, τρομοκράτηση στα πρότυπα του Γκουαντάναμο, εκβαρβαρισμό των ανθρώπων της, ενστάλλαξη του φασισμού στις ψυχές των. Τ' απέδειξαν τα προηγούμενα μνημόνια και οι δόσεις αποχαύνωσης. Στη χώρα Guantanamo.gr.

Χθές ολοκληρώθηκε η ψήφιση του τρίτου μνημονίου, αναμενόμενο. Μένει να αποκαλυφθεί η φάρσα της δόσης και η τραγωδία των αριθμών. Η δεύτερη θα καθυστερήσει λιγάκι, με τον καινούργιο χρόνο. Αύξηση κατά οκτώ μονάδες της ανεργίας, ύφεση στο 6,5%, συμπίεση μισθών, συντάξεων και επιδομάτων στα όρια του εμπαιγμού, εκμηδένιση του κράτους παιδείας, πρόνοιας και υγείας. Χθές ο στιβαρός Αντώνιος ανεκάλυψε πλεόνασμα 900 εκ. ευρώ στον τρύπιο πάτο του βαρελιού, προχθές ο πρωθυπουργός της τρόϊκας Στουρνάρας μας απείλησε ότι τα λεφτά φθάνουν έως τις 16 του μήνα. Διαλέγετε και παίρνετε, στη χώρα Guantanamo.gr.

Ο Νίκος απολύθηκε από τη δουλειά του σε μεγάλη εταιρεία. Το νέο αφεντικό απαίτησε μείωση προσωπικού. Μπήκαν τα κριτήρια εκαθάρρισης. Ο Νίκος πληρούσε αυτά τα κριτήρια. Δεν κάρφωνε, δεν έγλυφε, και από πάνω έπαιρνε και ψηλό μισθό, κατά τις απόψεις των οικονομετρών της εταιρείας. Ο καινούργιος στη θέση του θεωρήθηκε ικανότερος με 40% λιγώτερο μισθό. Ο ανταγωνισμός υγιέστατος ! Στη χώρα Guantanamo.gr.

Στο δημόσιο συντάσσονται οι λίστες των υπό αποκεφαλισμό αορίστου χρόνου. Πάντα Αόριστος ο χρόνος, βραχνάς στα μυαλά αορίστων ανθρώπων. Η τρόϊκα με χθεσινό φιρμάνι απαίτησε ονόματα και διευθύνσεις όσων είναι να απολυθούν έως τις 31 του Δεκέμβρη. Τόμαθαν το νέο οι ικανότεροι των αορίστων και ομοθυμαδόν τρέχουν στην αυλή του Δαρείου. Στα φέρετρα της εργασίας τους κατήφεια και σιωπή. Ο χθεσινός κολλητός γίνεται καταδότης, ψεύτικα πια τα χαμόγελα, παγωμάρα στις ψυχές από ένα μυστικό που ο καθένας χωριστά νομίζει ότι κατέχει. Ποιός θα φαγωθεί σήμερα, ποιός αύριο. Νόμιμη και ηθικότατη έγνοια των ικανών, εδώ και χρόνια λανθάνουσα αφυπνίστηκε και παρατάχθηκε σαν φίδι ετοιμοπόλεμο. Και σε έναν τέτοιο πόλεμο οι χείριστοι γινόμενοι χειρότεροι πάντα βγαίνουν νικητές. Στη χώρα Guantanamo.gr.

Στην πολυκατοικία οι γείτονες και χθεσινοί φίλοι στα χαρακώματα. Ο καθείς από το μετερίζι της ιδιοτελούς επιβίωσης κραδαίνει κι' από ένα μαχαίρι. Πιστεύοντας πως τα λίγα ευρώ ή ένα πιάτο φαΐ θα του εξασφαλίσουν την αθανασία. Στη χώρα Guantanamo.gr.

Η άϋλη αξία του Χρόνου απαλλοτριώνεται ή δημοπραττείται παντού όπου οι άνθρωποι μπορούν να συνυπάρξουν. Στο δρόμο, στα λεωφορεία, στο μετρό, στα στιβαγμένα ΙΧ τα βλέμματα διασταυρώνονται με υπολογισμένο μίσος. Ο χρόνος τουΕγώ αποχτά μιαν άλλη αξία, υπέρτατη του χρόνου του Άλλου.Στη χώρα Guantanamo.gr.

Στις φτωχογειτονιές των συσιτίων στοιβάζονται οι ανάγκες της απληστίας με αυτές της καθημερινής επιβίωσης. Χάρμα ιδέσθαι για τον επιβλέποντα δωρητή. Δεν θα γυαλίσει το μαύρο του πρόσωπο του σε κανενός το μάτι. Στη χώρα Guantanamo.gr.

*****

 Ο ανταγωνισμός: Υμνήθηκε και υμνείται καθημερινά σαν πηγή πλούτου και δύναμη ανέλιξης. Εχθρός του η συνύπαρξη, το συνεργείν, η απολύτρωση από τον φθόνο, η ελευθερία. Κοινωνικά στερεότυπα και πολιτικές, που δομήθηκαν στην κοψιά του, επιβάλλουν τη θέληση ανθρωπόμορφων σκελετωμάτων πάνω σε χώρες και λαούς, επιβάλλουν το ψέμα του χθές σαν αλήθεια του αύριο. Από την εποχή της δουλείας στην περίοδο της ανθρωποφαγίας, του κανιβαλισμού μ' ένα μόνον άλμα, με μια λέξη σκιάχτρο, όνομα τέρατος μυθικού. Ακόμη και οι δούλοι του Χαμουραμπί, του Περικλή, του Σπάρτακου, οι μουζίκοι της τσαρικής Ρωσίας, οι οπιομανείς της κινέζικης αυτοκρατορίας, σύνολα κοινωνιών μιας άλλης εποχής έπρεπε να διασπαστούν, να αλληλοφαγωθούν. Εργαζόμενοι με διαφορετικές οικονομικές απολαβές και μεταχείριση, κοινωνικές ομάδες με διαφορετική θεσμική θωράκιση, αποτέλεσαν την μαγιά για να πορευτεί ανυποψίαστα ο καθένας μας με αξίες που ταίριαζαν στο σκελέτωμά του, για να γίνει και αυτή η ύπαρξή του σκοτεινότερη ακόμη και αυτοκαταστροφική για τον ίδιο του τον εαυτό. Με αξίες που τάϊσαν το ευειδές σε κάθε ΕΓΩ τέρας του φασισμού.

Μια κοινωνία ευάλωτη που έγινε χίλια κομμάτια, 

καθ' ένας μας σε αντίφαση με το είναι του, με την ψυχή του. 

Αν μας φοβίζει η πείνα, το σκοτάδι της ΔΕΗ, η στέγη του παγωμένου ουρανού, είναι γιατί αρνηθήκαμε αξίες που περιείχαν μέσα τους άλλες υπέρτατες αξίες, είναι γιατί αρνηθήκαμε να βαδίσουμε σε μονοπάτια ανεξερεύνητα, είναι γιατί το αδιάστατο της ψυχής μας χώρεσε σ' ένα διαμέρισμα ή σ' ένα παράθυρο υπολογιστή. Έγινε ένα πλαστικό γκάτζετ, που στοιχείωσε την ίδια μας τη ζωή. Πλαστική ζωή, γένημα υπολογισμών αλλοτρίων προς τις πραγματικές μας ανάγκες, γένημα ισολογισμών ισοπέδωσης και αφανισμού. Μα φοβίζει περισσότερο η έκπληξη και ο τρόμος στα πρόσωπά μας σαν αντικρύσουμε κάποια μέρα την αποκρουστική όψη του εγώ μας που θρέψαμε με το μέλι και το γάλα της απληστίας μας.

υγ. αφορμή για τον τίτλο η συνθήκη παραχώρησης εκ μέρους της Κούβας προς τις ΗΠΑ της ναυτικής βάσης Guantanamo το 1903.

Οι "παγίδες" του 3ου Μνημονίου. (ήξεραν τί ψήφιζαν !)

Πηγή capital.gr

της Δήμητρας Καδδά

Πιο πολλά μέτρα, πιο πολλές ρήτρες. Πίσω από την, κατ΄αρχήν θετική και με αρκετά εύσημα για την ελληνική προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής, έκθεση της Κομισιόν κρύβονται και παγίδες αλλά και «χαντάκια». 

Αυξάνονται τα πρόσθετα «αδιευκρίνιστα» μέτρα στα 6,4 δισ. ευρώ, ενώ ενσωματώνεται στο κείμενο του μνημονίου η δέσμευση για κλειστό λογαριασμό, για διοχέτευση μέρους των εσόδων για την αποπληρωμή του χρέους και για ρήτρα πρόσθετης περικοπής δαπανών για κάθε απόκλιση 2 τριμήνων στα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων.

Στην «ημιτελή» έκθεση αξιολόγησης του μνημονίου, το κείμενο της οποίας είδε χθες το φως της δημοσιότητας, γίνεται σαφές ότι τα δημοσιονομικά μέτρα της 4ετίας «αυγατίζουν» πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι του προϋπολογισμού. 

Απαιτούνται, αναφέρεται, πρόσθετα μέτρα 6,4 δισ. ευρώ που θα βρεθούν τον προσεχή Μάρτιο, με την νέα αξιολόγηση της τρόικας και θα τεθούν σε εφαρμογή το 2014-2016 και θα είναι πέραν όσων έχουν ήδη περιληφθεί στο πακέτο των 13,5 δισ. ευρώ για το οποίο έγινε «μάχη» 5 μηνών προκειμένου να οριστικοποιηθεί «ματώνοντας» την κοινωνία και την αγορά με επώδυνες περικοπές δαπανών και νέους φόρους.

Στην ίδια έκθεση (η οποία όταν οριστικοποιηθεί θα περιλαμβάνει και το κρίσιμο κεφάλαιο των συστάσεων για τη καταβολή της δόσης αλλά και την έκθεση βιωσιμότητας του χρέους) περιλαμβάνεται ως παράρτημα το νέο μνημόνιο. Σύμφωνα με πληροφορίες στο προσωρινό κείμενό του έχει ενσωματωθεί ένα μέρος από το non paper του γερμανού υπουργού Οικονομικών που φαίνεται ότι κάθε άλλο παρά αποσύρθηκε, αλλά και άλλες παρεμβάσεις οι οποίες είναι και δημοσιονομικά αλλά και πολιτειακά επώδυνες. Πληροφορίες αναφέρουν ότι και χθες έγινε μάχη για να αποσυρθούν ή να λειανθούν οι όροι με αβέβαιο ακόμη αποτέλεσμα λόγω των ισχυρών γερμανικών (και άλλων) αντιστάσεων.

Στο κείμενο:

1. Γίνονται πιο σκληροί οι όροι εκταμίευσης των δόσεων. Δεν προκρίνεται σχέδιο λογαριασμού εκτός Ελλάδος αλλά στον ίδιο τον ειδικό λογαριασμό που έχει ανοιχτεί στην ΤτΕ εισάγεται μία ρήτρα. Θα δοθούν τα λεφτά για την εξυπηρέτηση του χρέους και για τις τράπεζες αλλά όχι για τις υπόλοιπες υποχρεώσεις της χώρας. Ορίζεται ότι ο συγκεκριμένος λογαριασμός θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση ταυ χρέους. Θα τροφοδοτείται μάλιστα τμηματικά από το EFSF πριν ακριβώς από την «ωρίμανση» μιας υποχρέωσης της Ελλάδας.

2. Εισάγεται ρήτρα αναγκαστικής παραχώρησης του 30% των επιπλέον φορολογικών ή άλλων εσόδων (πχ από αποκρατικοποιήσεις) στην εξυπηρέτηση του χρέους, ενώ τα υπόλοιπα θα μπορούν να οδεύσουν για παρεμβάσεις στήριξης της ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής.

3. Προωθείται διάταξη και για την αυτόματη μείωση των τρεχουσών δαπανών για κάθε απόκλιση του στόχου των αποκρατικοποιήσεων επί 2συνεχή τρίμηνα. Ο κανόνας είναι η ενίσχυση του πρωτογενούς πλεονάσματος ίσο με το 50% της υστέρησης εσόδων αποκρατικοποιήσεων.

Και δημοσιονομική εποπτεία

Το προσωρινό κείμενο της έκθεσης προόδου της Κομισιόν εισάγει και διορθωτικούς μηχανισμούς για να αποφευχθεί η εμφάνιση αποκλίσεων. Κάνει λόγο και για την εισαγωγή νέων αυτόματων κυρώσεων και διορθωτικών μηχανισμών σε περίπτωση ολίσθησης και για βελτίωση της διαφάνειας, της λογοδοσίας και της εποπτείας, καθώς και ασφαλή τακτική εξυπηρέτηση του χρέους.

Στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων ασκείται κριτική για τις καθυστερήσεις. Τα αναμενόμενα έσοδα έχουν σημαντικά μειωθεί, αναφέρεται. Το σωρευτικό ποσό των εσόδων αναμένεται μέχρι το τέλος του 2013 να φτάσει αντί για τα 8,5 δισ. ευρώ σε λιγότερα από 4 δισ. ευρώ. Έως το τέλος του 2016 αντί για 24 δισ. ευρώ που ήταν ο στόχος του Μαρτίου τώρα η εκτίμηση είναι λιγότερα από 11 δισ. ευρώ. Λιγότερα έσοδα "συνεπάγεται αυξημένες ανάγκες χρηματοδότησης για το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής" αναφέρει η Κομισιόν δικαιολογώντας τις πιο μεγάλες ρήτρες.

Για το Μνημόνιο και την υλοποίησή του αναφέρεται ότι "οι κίνδυνοι για το πρόγραμμα παραμένουν πολύ μεγάλοι". Ειδική μνεία γίνεται για την "συνολική εφαρμογή της πολιτικής, δεδομένου ότι ο συνασπισμός που υποστηρίζει την κυβέρνηση φαίνεται εύθραυστος και ορισμένα συστατικά του προγράμματος αντιμετωπίζουν πολιτική αντίσταση".

Επιπλέον, εκτιμάται ότι "οι επιπτώσεις στην αποδυνάμωση της οικονομίας της έντονης δημοσιονομικής εξυγίανσης το 2013 μπορεί να είναι ισχυρότερες από ό, τι προβλέπεται σήμερα" αλλά και ότι "σημαντικά δημοσιονομικά μέτρα είναι πιθανό να αμφισβητηθούν στα δικαστήρια" και τότε θα πρέπει να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό.

Γίνεται λόγος επίσης για κίνδυνο καθυστερήσεων στην ανάπτυξη, αλλά και "στην άρση της αντίστασης των κεκτημένων συμφερόντων" και της επικρατούσας νοοτροπίας "των ισχυρών ομάδων πίεσης".

Εκτιμάται όμως ότι αν αρθούν οι αβεβαιότητες πολιτικές και οικονομικές, υπάρξει ισχυρότερη αποκατάσταση της εμπιστοσύνης, ανάκαμψη των επενδύσεων, πλήρη απορρόφηση των διαθέσιμων πόρων της Ε.Ε. καθώς και υποστηρικτικός ρόλος του τραπεζικού τομέα τότε θα υπάρχει επιστροφή των ξένων κεφαλαίων και τα πράγματα μπορεί να πάνε καλύτερα από το αναμενόμενο.

Σημείωση διαχειριστή: Οι τονισμένες προτάσεις θέλουν απλά να υπενθυμίσουν στους αναγνώστες του blog τις προβλέψεις μας για το που θα διοχετευθεί η περίφημη δόση των 31,7 δις (διαβάστε εδώ) αλλά και οι τυχόν επόμενες. Και ακόμη ότι η ΔΗΜΑΡ του κυρ-Φώτη θα ψήφιζε το νέο μνημόνιο (διαβάστε εδώ). 

Η τήρηση του ειδικού λογαριασμού χρέους επίσης δεν είναι οριστικό ότι θα αφεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος αλλά ακόμη κι' έτσι θα ελέγχεται αποκλειστικά από τους δανειστές. Όπως εξ' άλλου και τα καθημερινά έσοδα του κράτους. Ήδη ακούσαμε ότι σε κάθε εφορία θα εγκατασταθούν ιδιώτες φοροσυλλέκτες...

Η υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς αποικίας επίσης είχε θεωρηθεί ως δεδομένο από καιρό από πολλές δυνάμεις της αριστεράς αλλά και από εδώ. Και ακόμη ότι οι εξαγγελίες μέτρων θα πέφτουν σαν ...βροχή ανά δίμηνο και με το ..νόμο. 

Οι τράπεζες "εισπράττουν" τη δικαιοσύνη που τους αξίζει

Ήλθε ο καιρός να "ανταμοιφθούν". Για τις 'υπηρεσίες" που προσέφεραν στην ελληνική κοινωνία και το λαό. Ο λόγος για τους αδίστακτους τραπεζίτες που επί μια εικοσαετία σχεδόν επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία εκμαυλισμού και εξαγοράς συνειδήσεων με τη συνέργεια και κάλυψη των κυβερνήσεων. "Χορηγοί" δανείων με το μάτι στην ακίνητη περιουσία του καθενός και ανάλογα με το πορτοφόλι του μισθού, φόρτωσαν το κάθε σπίτι, την κάθε οικογένεια με λάϊφ στάϊλ προϊόντα-καθρεφτάκια για έρμαιες των αγορών και των βλέψεών τους  συνειδήσεις.

και τώρα μιλάει η πραγματικότητα:

-Έφθασε το 40% το ύψος των επισφαλειών στον τομέα της καταναλωτικής πίστης ποσοστό – ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Πριν μόλις 6-7 χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνούσε το 3%. Την αριθμητική αύξηση της ρευστότητας ακολούθησε με γεωμετρική πρόοδο η αύξηση των επισφαλείων, η αποκάλυψη της πραγματικής οικονομικής δύναμης του κάθε δανειζομένου. Η τράπεζα Ελλάδας αμέτοχη παρά το θεσμικό της ρόλο στο όλο σκηνικό που στήθηκε, δεν ανησύχησε σχεδόν ποτέ, δεν προέβλεψε ότι θάρθει η στιγμή που ο οποιοσδήποτε κλυδωνισμός στα οικονομικά μεγέθη θα γκρέμιζε συνθέμελα κάθε οικονομικό στάτους ούτως ή άλλως ετοιμόρροπο. Π.χ. το μέγεθος της ανεργίας, η συμπίεση των μισθών μεγέθη που επηρεάζουν κατά κύριο λόγο την πιστοληπτική δυνατότητα κάθε καταναλωτή. 

Παίρνοντας σαν παράδειγμα τις πιστωτικές κάρτες μέσα σε μια τετραετία διπλασιάστηκε ο αριθμός των καταγγελιών σύμβασης. Έτσι από 250.000 που ήταν έως το τέλος του 2008 σήμερα φθάνουν τις 450.000. Δηλαδή μέσα σε 4 χρόνια καταγγέλθηκαν τόσες πιστωτικές κάρτες όσες είχαν καταγγελθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Φυσικά δεν μιλάμε για κάρτες που έληξαν και δεν ανανεώθηκαν ή για κάρτες που ακυρώθηκαν από επιλογή των ίδιων των κατόχων τους.

-Τα δάνεια για απόκτηση στέγης, θεωρούμενα πιο ασφαλή  ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο. Σύμφωνα με στοιχεία των ίδιων των τραπεζών οι επισφάλειες διαμορφώνονται στο 18% με 20%. Μόνο για το 2012 περίπου 150.000 στεγαστικά έχουν καταγγελθεί κι αν δεν υπήρχε η απαγόρευση των πλειστηριασμών κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια θα ήταν η εικόνα της αγοράς σε αυτό το μέτωπο. 

Λέτε για όλα αυτά να πιέζουν οι τραπεζίτες με σύμμαχο και την τρόϊκα για άρση απαγόρευσης των πλειστηριασμών ;

πηγή στοιχείων:www.voria.gr

Θαν.

Τον σιχάθηκα τον κόσμο σας (αναδημοσίευση)

από Σχολιαστές χωρίς Σύνορα

Πριν λίγες μέρες ένας άνθρωπος διαφορετικού χρώματος, εθνότητας και θρησκείας· από αυτήν που θεωρείται κοινωνικώς μη αποδεκτή, πενήντα κιλά το πολύ ,αλυσοδέθηκε ,βασανίστηκε και χλευάστηκε σαν ζώο από την Ελλάδα της νοικοκυροσύνης, του ατσαλάκωτου, της ορθοδοξίας και της ματαιόδοξης συσσώρευσης πλούτου. Ενός πλούτου, που σου χαρίζει άφεση αμαρτιών ,σε ανεβάζει στα ανώτερα κλιμάκια,σε κάνει σεβαστό πολίτη στα μάτια του «αθώου κόσμου».

Μερικές στιγμές μετά ….

…. χιλιάδες άνθρωποι ψάχνοντας μια καλύτερη προοπτική από αυτή που μοιράζουν οι σωτήριες βομβιστικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ και οι κάθε λογής δυτικής προέλευσης δημοκρατικές διεργασίες, θα πορευτούν ξυπόλητοι,χωρίς κανένα σκοπό και όνειρο, μέχρι να καταλήξουν σε ένα σύγχρονο δυτικό στρατόπεδο αλλοδαπών ψυχών.

Χιλιάδες περιποιημένες χωρίστρες θα πατήσουν επάνω σε γρανιτένια πλακάκια ψάχνοντας την προαγωγή που θα τους οδηγήσει στην πολυπόθητη αύξηση των ήδη παχυλών αποδοχών τους .

Εκατομμύρια τηλεθεατές θα ακούσουν κάποιο τραγούδι να μιλάει για αγάπη και θα ονειρευτούν, ούτε και οι ίδιοι τους ξέροντας ακριβώς τι.

Χιλιάδες κληρικοί και πάστορες θα μιλήσουν για την αγάπη κηρύσσοντας τον θάνατο στους βρώμικους αράπηδες που μολύνουν την καθαρή γειτονιά.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα ξεπαγιάσουν για άλλο ένα βράδυ στη μέση του δρόμου.

Χιλιάδες ανήλικοι άνθρωποι σε κάποιες άγνωστες χώρες θα ξυπνήσουν στα άγρια χαράματα για να συλλέξουν καφέ ,να σκάψουν στα ορυχεία χρυσού και να ράψουν παπούτσια και ρούχα.

Χιλιάδες ανήλικοι άνθρωποι θα κλάψουν γιατί οι γονείς τους δεν τους αγόρασαν ένα ακόμα τηλεκατευθυνόμενο παιχνίδι.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα ξενυχτήσουν ευχόμενοι να μην γίνει καμιά στραβή στα εργοστάσια της Κίνας και καθυστερήσει το νέο τους πλαστικό γκάτζετ,που θα ομορφύνει την πλαστική τους ζωή.

Χιλιάδες ξυρισμένα κεφάλια θα μαχαιρώσουν ανενόχλητα την σκουρόχρωμη λεία τους.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα προσευχηθούν για να αλλάξει ο Θεός τους το νόμο της πάνσοφης νομοτέλειας υπέρ τους.

Χιλιάδες άνθρωποι θα γλεντήσουν μέχρι πρωίας, ανίκανοι να κατανοήσουν ότι τα γλέντια έχουν ημερομηνία λήξης.

Κάποιος εξουσιαστής θα επικαλεστεί τις αρχές της ελευθερίας για να επιβάλει τις αρχές της τυραννίας.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα κλάψουν ακούγοντας τον εθνικό τους ύμνο,αγνοώντας τον φριχτό οδοστρωτήρα του εθνικού τους ύμνου επάνω σε εκατομμύρια ανθρώπινα κορμιά .

Χιλιάδες άνθρωποι θα δυσανασχετήσουν για το τι χρώμα πλακάκι θα βάλουν στο τζακούζι.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα ξιφουλκήσουν μέχρι πρωίας στο ίντερνετ για το ποιά εταιρία είναι η καλύτερη.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα αναθεματίσουν την δικτατορία του ξυπνητηριού.

Εκατοντάδες άνθρωποι θα συνεδριάσουν για να αποφασίσουν για πολλοστή φορά την κυριαρχία του θάνατου επί της ζωής.

Χιλιάδες άνθρωποι θα ψάξουν στους σκουπιδότοπους μήπως βρούνε λίγο πεταμένο φαγητό.

Εκατομμύρια άνθρωποι θα υπερασπιστούν κάποια μυστήρια δημοκρατία φτύνοντας την διαφορετικότητα του γείτονα.

Εκατοντάδες άνθρωποι θα βασανιστούν γιατί επέλεξαν τον δρόμο της ελευθερίας από αυτόν της σαπίλας.

Χιλιάδες άνθρωποι θα κάνουν χρήση κόκας γιατί βαριούνται την χλιδάτη ζωή τους γενικώς.

Χιλιάδες άνθρωποι θα πεθάνουν από την πείνα γιατί έτυχε απλά να γεννηθούν σε λάθος γεωγραφική περιοχή.

Ένα ακόμα πρωινό,εκατομμύρια άνθρωποι θα διασταυρώσουν με φθόνο τα βλέμματά τους στο μετρό μιας τερατούπολης αναθεματίζοντας την βαρετή ζωή τους .

Δεκάδες άνθρωποι θα μεταβούν με τα τζετ τους στο χώρο της συναυλίας για να τραγουδήσουν κατά της φτώχειας και της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Εκατοντάδες άνθρωποι θα πολεμήσουν σε μια δημοπρασία για να αποκτήσουν ένα ακόμα καταναλωτικό αντικείμενο αξίας εκατομμυρίων ευρώ.

Τρεις άνθρωποι των τεχνών θα κάνουν λόγο για «παράξενα κοινωνικά φαινόμενα», ποζάροντας στην τεράστια βίλα τους.

Χιλιάδες άνθρωποι θα απλώσουν το χέρι της ζητιανιάς έξω από ένα πολυκατάστημα.

Δεκάδες άνθρωποι θα προαποφασίσουν για το μέλλον δισεκατομμυρίων, βάζοντας μπροστά το πρόθεμα μιας ανύπαρκτης δημοκρατίας.

Η Γη θα σκαφτεί ,θα καεί ,θα μολυνθεί ,θα δηλητηριαστεί,θα ξεσκιστεί στο όνομα μιας «ανάπτυξης» που ελάχιστοι κατανόησαν και ακόμα πιό λίγοι επωφελήθηκαν.

Ο πλανήτης θα πνιγεί στην καταστροφή σε μια ακόμα εργάσιμη-αναπτυξιακή ημέρα, λαβωμένος και ανίκανος να ικανοποιήσει της δίψα του ανθρώπινου γένους στο όνομα της λατρευτής εξέλιξης ,εξέλιξη που χρειάστηκε κάτι χιλιάδες χρόνια αλλά δεν ήταν εξέλιξη, παρά οπισθοδρόμηση στις σκοτεινές σπηλιές μιας αχόρταγης ματαιοδοξίας.

Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για την ανοικοδόμηση, αλλά μόνο κάτι εκατοντάδες για την κατεδάφιση.

Δεν πρόκειται όμως να σας αδειάσω την γωνιά.Όχι δεν είμαι καλά ούτε περνάω καλά με τα σκουπίδια που με ταίζετε. Μπορεί να μου υπόσχεστε παράδεισο αλλά μου ξερνάτε κόλαση κατάμουτρα.Απέναντί σας θα με έχετε μέχρι να με εξαφανίσετε. Για μένα μόνο ένας κόσμος άμορφος ,χωρίς εκμετάλλευση, γεμάτος αγάπη, ελευθερία και σεβασμό στο διαφορετικό έχει αξία. Πριν ανοίξετε τις σαμπάνιες, σκάψτε την τρύπα σας πρώτα.

17 δισ. ευρώ σε μισθούς - συντάξεις, 67 δισ. ευρώ σε τοκογλύφους!

ΠΗΓΗ: http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος

 

Γιατί «δεν έχει το κράτος» τους; 

Γιατί «δε φτάνουν τα λεφτά», για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων και οι συντάξεις των συνταξιούχων που για το επόμενο έτος, με βάση τον Τακτικό Προϋπολογισμό (σελίδα 78 της Εισηγητικής Εκθεσης) έχουν προϋπολογιστεί στα 17,5 δισ. ευρώ; 

Γιατί αυτοί οι μισθοί και οι συντάξεις, που «δεν φτάνουν τα λεφτά» για να πληρωθούν, μέσα σε ένα χρόνο, από το 2012 στο 2013, περικόπτονται ακόμα κατά 2 δισ. ευρώ;

Γιατί ματώνει ο ελληνικός λαός, από ένα «τρίτο Μνημόνιο» που έρχεται να προσθέσει την ταφόπλακα στη σφαγή που προηγήθηκε όλη την προηγούμενη τριετία; 

Η απάντηση δίνεται από τους ίδιους τους δήμιους του ελληνικού λαού. Από αυτούς που αύριο αναμένεται να υπερψηφίσουν τον προϋπολογισμό του 2013, για να «σώσουν» - για μια ακόμα φορά - τη χώρα. 

Ομολογούν οι ίδιοι ποιους «σώζουν» στην πραγματικότητα. 

Ομολογούν οι ίδιοι για ποιους δουλεύουν. Ομολογούν οι ίδιοι όχι μόνο από ποιους τα παίρνουν, αλλά και σε ποιους τα δίνουν. 

Στην ίδια σελίδα, την σελίδα 78 του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013, στον Πίνακα 3.9, περιγράφουν με ακρίβεια ποιος κερδίζει από τον αδίστακτο ταξικό πόλεμο που έχουν εξαπολύσει εναντίον των λαϊκών στρωμάτων. 

Σύμφωνα με τον Προϋπολογισμό τους, λοιπόν, μόνο μέσα στο 2013 έχουν προβλέψει ότι θα καταβάλουν σε τόκους και σε χρεολύσια για την ικανοποίηση κάθε λογής ντόπιων και ξένων τοκογλύφων που έπαιξαν και παίζουν με το δημόσιο χρέος της χώρας, το ποσό των τουλάχιστον 67,197 δισ. ευρώ! 

* 

Από μια οικονομία, δηλαδή, που το ΑΕΠ της, μετά από τη συνεχή βύθιση που της έχουν προκαλέσει τα μέτρα, μόλις και μετά βίας θα φτάσει το 2013 στα 193 δισ. ευρώ, οι «σωτήρες» παρέχουν πάνω από το 1/3 αυτού του ΑΕΠ σε δανειστές, σε πιστωτές, σε κερδοσκόπους και σε «αλογομούρηδες» που στοιχηματίζουν πάνω στη λεγόμενη «βιωσιμότητα» του χρέους! 

Λεηλατούν το λαό, αποφάσισαν να του επιβάλουν ακόμα 19 δισ. ευρώ νέα μέτρα μέχρι το 2016, και μέσα σε μια χρονιά, το 2013 δίνουν 67 δισ. ευρώ και πλέον στους τοκογλύφους, για την αποπληρωμή ενός χρέους - Λερναία Υδρα! 

Για ένα χρέος που δεν το προκάλεσε ο λαός, αλλά το πληρώνει! 

Για ένα χρέος που δεν μειώνεται, αλλά μεγαλώνει! 

Για ένα χρέος που δεν δανείζονται για την αποπληρωμή του, αλλά που δανείζονται για τη ρευστότητα των κεφαλαιοκρατών και για την αέναη πληρωμή του (στο πολλαπλάσιο) από το λαό! 

Κατασχέσεις σπιτιών: Στη θύελα που έρχεται μόνο ανάχωμα ο αγώνας μας.

λίγο πριν την έξωση λόγω κατάσχεσης

Στην Ισπανία, μια οικογένεια περιμένει τον δικαστικό κλητήρα

φωτογραφία του Samuel Aranda για τους New York Times. 

Στις 31 Δεκέμβρη λήγει η αναστολή πλειστηριασμών ακινήτων λόγω χρεών προς τις τράπεζες. Υπενθυμίζουμε ότι η αναστολή αφορά μόνο πρώτη κατοικία αξίας έως 200.000 ευρώ. Σε κάθε άλλο ακίνητο τόσο οι κατασχέσεις όσο και οι πλειστηριαμοί συνεχίζονται "κανονικά", μιας και τα εν λόγω ακίνητα (οικίες, οικόπεδα, χωράφια) δεν προστατεύονται από το νόμο Κατσέλη. Ο οποίος νόμος αφού ήλθε προσαρμοσμένος στις απαιτήσεις των τραπεζιτών, τροποποιήθηκε και όπου εφαρμόσθηκε λειτούργησε υπέρ αυτών.

Σε όσες περιπτώσεις οφειλετών υπήρχε το ενδεχόμενο ο νόμος να ευνοήσει τον δανειζόμενο, οι τράπεζες κωλυσιεργούσαν την διαδικασία που προβλέπει ο νόμος ή παρότρυναν εκβιάζοντας τον οφειλέτη σε εξωδικαστικό συμβιβασμό, πάντα εις βάρος του. Ένα χαρακτηριστικό τέχνασμα των τραπεζών ήταν να προχωρούν στην κατάσχεση ακινήτων (πρώτης κατοικίας) και στη συνέχεια στον πλειστηριαμό ανεβάζοντας (υπερτιμώντας) την αξία του ακινήτου πέραν του ορίου των 200.000 ευρώ, αξία εξωπραγματική για τα σημερινά δεδομένα αλλά και μεγαλύτερη από αυτήν με την οποία είχαν εκτιμήσει το ακίνητο κατά τη σύναψη του δανείου.

Στην παρούσα φάση επέλασης της βαρβαρότητας, όπου η κυβέρνηση δίνει γή και ύδωρ σε κάθε τραπεζίτη, σε κάθε δανειστή, αλλά και στα εντεταλμένα όργανά τους (τρόϊκα, ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, ΔΝΤ) δεν θα χαριστεί σε κάθε οικογένεια που οφείλει έστω και χίλια ευρώ σε κάποιον τραπεζίτη. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση από τη μια με τους φόρους ή τα χαράτσια και από την άλλη με την επιβαλλόμενη από τις πολιτικές της ανεργία και φτώχεια φορτώνει σε κάθε οικογένεια χρέη προς εαυτήν (το κράτος δηλαδή) έτσι ώστε αν δεν πάρει το σπίτι της η τράπεζα να το πάρει η εφορία.

Είναι γνωστό ότι οι κατασχέσεις ακινήτων από το Δημόσιο λόγω χρεών προβλέπεται από το δεύτερο μνημόνιο ότι θα τροφοδοτούν το ταμείο των δανειστών.

Στην παρούσα φάση επικρατεί μία "βουβαμάρα" για το θέμα των πλειστηριασμών. Η κυβέρνηση πριν ένα μήνα διακήρυξε δια στόματος υφυπουργού της ότι το ζήτημα θα αντιμετωπισθεί με κοινωνικά κριτήρια. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και ειδικά ότι ο ίδιος υφυπουργός θα είναι αύριο στη θέση του. Από την μεριά των τραπεζιτών τηρείται σιγή ιχθύος και αυτό δηλώνει πολλά. Οι τραπεζίτες προφανώς περιμένουν την εξέλιξη της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών τους, ανακεφαλαιοποίηση που θα βαρύνει το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή εμάς. Σε 20 δις υπολογίζεται το ποσό που θα χρεωθούμε όλοι για να καλύψουμε τις δήθεν ζημιές των τραπεζών από το PSI αλλά και από τα επισφαλή δάνεια, συν τουλάχιστον 10 δίς ακόμη που θα λάβουν από τη δόση των 31 δις. Και βέβαια δεν ξεχνάμε ότι μέχρι στιγμής έχουν εισπράξει από τους προϋπολογισμούς του κράτους τα 4 τελευταία χρόνια το ποσό των 110 δις.

Το όποιο ποσό θα αρπάξουν ακόμη οι τραπεζίτες δεν θα σημάνει την ελάφρυνση του χρέους των νοικοκυριών (στεγαστικά, καταναλωτικά δάνεια) αλλά θα "καλυφθεί" με τη διαγραφή χρεών μεγαλοεπιχειρηματιών, καναλιών και εφημερίδων, επισφαλών από χρόνια δανείων και θαλασσοδανείων. Δηλαδή οι τράπεζες θα διαγράψουν στην ουσία εικονικές απαιτήσεις προκειμένου να ισοφαρισθεί αλλά και να δικαιολογηθεί το ποσό που θα τους χαρίσει το δημόσιο. Σε όσες πάντως περιπτώσεις υπάρχει προς κατάσχεση ακίνητο του οφειλέτη οι τράπεζες με "κοινωνικά κριτήρια" δεν θα διστάσουν να προχωρήσουν στην αρπαγή του. 

Όσον αφορά τις κατασχέσεις ή τις απειλές κατασχέσεων εκ μέρους του δημοσίου για χρέη ας σημειωθεί ότι ναι μεν δεν μπορεί το δημόσιο ή η όποια τράπεζα να προχωρήσει στην κατάσχεση αξίας δυσανάλογα μεγαλύτερης της οφειλής, η απόκρουση όμως μιας τέτοιας διαδικασίας συνεπάγεται σημαντικά έξοδα για την οφειλέτη. Σε πολλές δε περιπτώσεις μεγαλύτερα και αυτής της οφειλής.

Επομένως μόνον ο αποφασιστικός μας αγώνας, παράλληλα με την αξιοποίηση όσων νομικών διαδικασιών είναι στη διάθεσή μας και στις δυνατότητές μας, μπορεί να σταθεί ανάχωμα στις ορέξεις των τραπεζών ή του κράτους.

Σαν Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης έχουμε από καιρό διατυπώσει τις θέσεις μας σε ένα συλλογικό ψήφισμα που κοινοποιήθηκε στη γειτονιά και θα κοινοποιηθεί εκ νέου. Το σχετικό κείμενο το παραθέτουμε στη συνέχεια.

Κρίνουμε ότι τώρα είμαστε σε μια κρίσιμη φάση αγώνα ενάντια στις κατασχέσεις. Για το σκοπό αυτό προγραμματίζουμε μια εκδήλωση για τα υπερχρεωμένα προς τις τράπεζες νοικοκυριά και πολίτες. Η εκδήλωση θα είναι ανοικτή και θα παρουσιασθούν οι θέσεις μας αλλά και θα αναλυθούν οι όποιες νομικές δυνατότητες υπάρχουν. Για το σκοπό αυτό στην εκδήλωση θα κληθούν να μιλήσουν και να απαντήσουν στις ερωτήσεις του κοινού εκπρόσωποι από την ΕΚΠΟΙΖΩ.

Η εκδήλωση θα προγραμματισθεί και θα οργανωθεί σε μια επόμενη γενική μας συνέλευση.

Θαν.

Ψήφισμα: Για το Θέμα της Στέγης

(Κατασχέσεις σπιτιών, Εξώσεις, Άστεγοι) 

"H απόκτηση κατοικίας από αυτούς που την στερούνται ή που στεγάζονται 

ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Kράτους."

Αυτά προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα. Όμως το πρόβλημα της Στέγης τα τελευταία χρόνια απετέλεσε το αντικείμενο αισχροκέρδειας, εκμετάλλευσης και αφαίμαξης του εισοδήματος από εργολάβους, κτηματομεσίτες και τράπεζες. Το "όνειρο ενός κεραμιδιού πάνω από το κεφάλι μας" κατέληξε να γίνει ο εφιάλτης για εκατομμύρια έλληνες και μετανάστες, ειδικά για αυτούς που κατέφυγαν στις τράπεζες για να τους βοηθήσουν να πάρουν ένα σπίτι. Του οποίου, αφού "φούσκωσαν" την αξία απόκτησης, αφού ο ιδιοκτήτης του κατέβαλε ένα σημαντικό ποσό από το εισόδημά του, τώρα απαξιώνεται από το σκάσιμο της φούσκας που δημιούργησε ο ίδιος κερδοσκοπικός μηχανισμός των κάθε είδους εμπλεκομένων (εργολάβοι, μεσίτες, τράπεζες). Παράλληλα, η μείωση των εισοδημάτων των δανειοληπτών στο όνομα της Ανάπτυξης και των Ελλειμμάτων, τους αφήνει στο έλεος των τραπεζιτών και της πρόνοιας των νόμων τύπου Κατσέλη.

Είναι ξεκάθαρο ότι η φούσκα των ακινήτων αποτέλεσε μοχλό συσσώρευσης πλούτου για ολίγους σε παγκόσμια κλίμακα. Αφού πριν όλοι οι εμπλεκόμενοι κερδοσκόπησαν μέσω των δανείων των τραπεζών, αφού πριν πούλησαν στους διψώντες για ένα κεραμίδι φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Τώρα όλοι αυτοί απαιτούν την κατάσχεση των σπιτιών μας αφού πρώτα φρόντισαν να τα υποθηκεύσουν με τα "ψιλά γράμματα" των δανειακών συμβάσεων. Η πολιτεία κάνοντας πλάτες στα συμφέροντα αυτά, απέφυγε να αποτρέψει και αυτό το σκάνδαλο. Αντίθετα το εξέθρεψε για δικούς της λόγους, αγνοώντας την προτροπή του Συντάγματος που η ίδια θέσπισε. Και δεν είναι μόνον αυτό. Με κατασχέσεις μας απειλούν θεοί και δαίμονες. Από την εφορία μέχρι κάθε νταβατζή-έμπορο των κοινωνικών αγαθών.

Στη σύγχρονη εποχή, μιλάμε για τη χώρα μας, είναι παράνομη κάθε κατάσχεση λαϊκής κατοικίας, κάθε επιβουλή δανειστών ή νταβατζή ενάντια στο πατρικό μας σπίτι. 

Για τις εξώσεις

Οι ενοικιαστές δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον ιστό του εμπορίου στέγης που ανθεί τα τελευταία πενήντα χρόνια στη χώρα μας. Εμπόριο που μέχρι πρότινος διπλασίαζε την περιουσία κάθε ιδιοκτήτη μέσα σε λίγα χρόνια. Το είδαμε και αυτό. Διαμερίσματα κλουβιά να αποτελούν χρυσωρυχείο για τους ιδιοκτήτες τους. Και μόνο τώρα, με τη λεγόμενη κρίση, να βλέπουν και αυτοί να κινδυνεύουν οι προσδοκίες τους, μιας και η συσσώρευση πλούτου παίρνει μπάλα και αυτούς. Επί δεκαετίες το νομικό και θεσμικό πλαίσιο, η πολιτεία, τα κάθε είδους συμφέροντα προστάτευαν τους ιδιοκτήτες. Ειδικά η πολιτεία με τη σκόπιμη απουσία πρόνοιας για στέγη για όλο το λαό, οικοδόμησε το τέρας των πόλεων, επιτρέποντας σε κάθε εργολάβο την αισθητική υποβάθμιση, την λεηλασία του περιβάλλοντος στο όνομα μιας ανάπτυξης, στην οποία για χρόνια στρατεύθηκαν κάθε είδους παράσιτα και κερδοσκόποι. Αλλά και λόμπις του υποκόσμου (εμπρηστές, καταπατητές, εκβιαστές, κοράκια).

Ο κάθε ενοικιαστής είναι φανερό ότι αδυνατεί να έχει δική του στέγη. Είτε αυτός είναι ενοικιαστής κατοικίας, είτε μιας μικρής επαγγελματικής στέγης. Και αυτό ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των ενοικιαστών. Στον τομέα της κατοικίας το κράτος θα έπρεπε από  χρόνια να έχει επέμβει, εκπληρώνοντας αυτά που το Σύνταγμα ορίζει, θεσμοθετώντας είτε τη γενναία επιδότηση του ενοικίου για αυτούς που έχουν χαμηλά εισοδήματα, είτε την παραχώρηση δικών του κενών κατοικιών (χιλιάδες είναι τα άδεια ακίνητα δήμων, εκκλησιών, φορέων του δημοσίου), είτε τη δήμευση κατοικιών που χτίσθηκαν πάνω σε καταπατημένες δημόσιες εκτάσεις και μένουν στα χέρια των καταπατητών. Τέλος, θα έπρεπε νάχει θεσμοθετήσει ένα γενναίο πρόγραμμα εργατικής κατοικίας, ένα πρόγραμμα δηλαδή δωρεάν παραχώρησης στέγης στα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού. Αντί αυτού είδαμε την κατάργηση όλων των προγραμμάτων και των φορέων για την εργατική κατοικία, τον περιορισμό και την αναμενόμενη οριστική κατάργηση της επιδότησης ενοικίου.

Διεκδικούμε από το κράτος το κοινωνικό ενοίκιο για διαμερίσματα μικροϊδιοκτητών προκειμένου να στεγασθούν άστεγοι ή οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο. Οι μικροϊδιοκτήτες αυτοί έχουν μπεί στο στόχαστρο της πολιτικής των κατασχέσεων μέσω των φόρων, των χαρατσιών, της τοκογλυφίας των τραπεζών και της παράλληλης μείωσης των εισοδημάτων τους (σύνταξη-μισθός) λόγω του ότι θεωρούνται ..εισοδηματίες. Είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα τόσο τα προγράμματα κατασχέσεων όσο και αυτά των εξώσεων θα μπούν σε πλήρη εφαρμογή από τους τραπεζίτες, το ίδιο το κράτος για "οφειλόμενα" στις ΔΟΥ, από το λόμπυ των ιδιοκτητών με τη σύμπραξη των νόμων τους και της δικαιοσύνης τους. Το νομικό πλαίσιο έχει στηθεί και δεν θα αργήσει να αποδίδει αν δεν αντισταθούμε.

Μπροστά σε αυτή την εξέλιξη στεκόμαστε ενάντια στις εξώσεις οικογενειών που αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο, στεκόμαστε ενάντια σε κάθε κατάσχεση σπιτιού λαϊκής οικογένειας. Σε κάθε γειτονιά, πόλη, χωριό θα πρέπει να υπάρξουν οργανωμένες αντιστάσεις, δίκτυα πολιτών που θα αποτρέπουν κάθε κατάσχεση, κάθε έξωση. Η πείρα παρόμοιων κινημάτων στην Ευρώπη και αλλού μας έχει διδάξει ότι μόνο ένας οργανωμένος και αποφασιστικός αγώνας μπορεί να έχει αποτελέσματα. Από το να αποτρέψει μια έξωση ή μια κατάσχεση μέχρι στο να εξαναγκάσει το κράτος να συμμορφωθεί στο ελάχιστο των υποχρεώσεών του που προβλέπονται στο Σύνταγμα.

Δίκτυα αντίστασης που θα στέκονται απέναντι και στους σύγχρονους μαυραγορίτες, τους μεγαλοϊδιοκτήτες και εργολάβους ακινήτων, που προτιμούν να κρατούν κλειστά τα κτήρια και διαμερίσματα που έχουν, «για να μην πέσουν οι τιμές», ενώ την ίδια ώρα άστεγοι υποφέρουν και πεθαίνουν λίγο λίγο κάθε μέρα στους δρόμους. 

Δίπλα μας βρίσκονται οι άστεγοι, δίπλα μας βρίσκονται και τα άδεια κτήρια και τα διαμερίσματά τους. Δεν μπορούμε να κλείνουμε άλλο τα μάτια μας σ΄ αυτή την αδικία, δε μπορούμε να αποδεχόμαστε πια αυτή τη βαρβαρότητα. Είμαστε αλληλέγγυοι και στηρίζουμε έμπρακτα όσους αστέγους/ες επιλέξουν αυτοοργανωμένα να καταλάβουν, να επισκευάσουν και να κατοικήσουν σε οποιοδήποτε άδειο κτήριο που σήμερα ρημάζει αναξιοποίητο (πολλά αποτελούν πλέον και πηγές κινδύνων και εστίες μόλυνσης, λόγω της σκόπιμης εγκατάλειψης). Πάνω από τις προσδοκίες μεγαλύτερων κερδών για τους μεγαλοϊδιοκτήτες, βάζουμε την επιβίωση των αστέγων με αξιοπρέπεια και όχι με ψίχουλα φιλανθρωπίας. 

Αν δεν οργανωθούμε και δεν αντισταθούμε ένα σημαντικό μερίδιο πληθυσμού θα μετατραπεί σε νεο-άστεγους, σε ένοικο και "πολίτη" παραγκών και παραγκουπόλεων στο περιθώριο των πόλεων, έξω από τα "τείχη".

"Υποψήφιοι" άστεγοι είμαστε όλοι μας

Η φιλευσπλαχνία, μέσω εκτόνωσης του θυμικού, ανάχωμα στις λαϊκές αντιδράσεις, κύτταρο παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού δεν αποτελεί παρά έναν ακόμη σύμμαχο των συμφερόντων, ένα άλλοθι της πολιτείας, έναν εχθρό του κινήματος για αξιοπρεπή στέγαση για όλους.

"Κανείς δεν παραδίνεται..."" (αναδημοσίευση)

από το Μαμούφι (http://mamoufi.blogspot.gr/)

(από ένα Ζαπατιστικό Ημερολόγιο) 

Στην Επιτροπή* συζητάμε όλο το απόγευμα. Ψάχνουμε πώς είναι η λέξη "παραδίνομαι" στις ιθαγενικές γλώσσες και δεν το βρίσκουμε. Δεν το βρίσκουμε στα τσοτσίλ, ούτε στα τσελτάλ κανείς δεν θυμάται να υπάρχει αυτή η λέξη στα τοχολομπάλ ή στα τσολ**. Για πολλές ώρες ψάχνουν τις αντίστοιχες λέξεις. Έξω βρέχει και ένα σύννεφο έρχεται να ξαποστάσει μαζί μας. Ο γέρο - Αντόνιο*** περιμένει να σωπάσουν όλοι και να απομείνει μονάχα ο ήχος της βροχής πάνω στη στέγη από λαμαρίνα.

Ο γερο - Αντόνιο με πλησιάζει σιωπηλά,και μου λέει στο αυτί: "Αυτή η λέξη δεν υπάρχει στην αληθινή γλώσσα, γι' αυτό οι δικοί μας ποτέ δεν παραδίδονται, καλύτερα να πεθάνουν, γιατί οι νεκροί μας προστάζουν οι λέξεις που δεν έχουν ζωή να μην ζουν". Έπειτα πάει προς τη φωτιά για να τρομάξει τον φόβο και το κρύο. Το διηγούμαι στην Άννα Μαρία, αυτή με κοιτάει τρυφερά και μου θυμίζει ότι ο γερο - Αντόνιο είναι νεκρός....

Η αβεβαιότητα των τελευταίων ωρών του περασμένου Δεκέμβρη επαναλαμβάνεται****.

Κάνει κρύο, οι σκοποί αλλάζουν με ένα σύνθημα από μουρμουρητό. Νερό και λάσπη τα σβήνουν όλα, οι άνθρωποι μουρμουρίζουν και η βροχή φωνάζει. Κάποιος ζητάει ένα τσιγάρο. το σπίρτο που ανάβει φωτίζει το πρόσωπο της στρατιωτίνας στη σκοπιά...μια στιγμή μονάχα... αρκετή όμως για να δεις ότι χαμογελάει... Κάποιος έρχεται, με το καπέλο και το ντουφέκι να στάζουν νερό. "Έχει καφέ", ενημερώνει. Όπως συνηθίζεται σε αυτά τα μέρη, κάνουμε ψηφοφορία για να αποφασίσουμε αν θα πιούμε καφέ ή αν θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε τη λέξη "παραδίνομαι" στην αληθινή γλώσσα.

Κερδίζει παμψηφεί ο καφές.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ...

Θα μείνουμε μόνοι;

*Παράνομη Ιθαγενική Επαναστατική Επιτροπή - Γενική Διοίκηση του Εθνοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού

**Tzotzil, Tzeltal, Tojolabal, Chol, ιθαγενικές γλώσσες που μιλούν οι αντίστοιχοι ιθαγενείς λαοί Μάγιας που ζουν στην Τσιάπας.

***Ο γέρο - Αντόνιο, ιθαγενής Μάγια που πέθανε το 1994, ήταν μία από τις γέφυρες ανάμεσα στις ιθαγενικές κοινότητες και τους αντάρτες.

****Αναφέρεται στις προετοιμασίες του Δεκεμβρίου του 1993, πριν την εξέγερση της 1ης Ιανουαρίου 1994

Θα σου πώ ναί Κεμάλ... (αναδημοσίευση)

από e-Apenanti.blogspot.gr

φωτογραφία: Wonge Bergmann

από την παράσταση Prometheus, LandscapeII, του Jan Fabre

(http://www.kaaitheater.be)

μη με ρωτάς, 

αν θα βγώ κι' αύριο στους δρόμους,

να ζητιανέψω ξανά

τη φωνή μου από τον άνεμο της λήθης,

να ψάξω και πάλι 

μήπως σε κάποια γωνιά τους βρώ
την ξεχασμένη μου ψυχή.

μη με ρωτάς 

για το χρώμα της σημαίας μου

-μαύρο θάναι και κόκκινο-

θάνατος ή ζωή τα όνειρά μου 

που θα πάω να συναντήσω.

να με ρωτάς, 

αν θα καώ

απέναντι απο κείνους 

που όρισα να με σκοτώνουν κάθε στιγμή.

Να με ρωτάς,

αν γένημα θα μείνω ενός  έρωτα αγοραίου, και εικόνα

αυτών που εγώ κι' εσύ ονοματίσαμε

παιδιά ενός ανώτερου θεού.

μη με ρωτάς....

θα σου πώ ναί Κεμάλ

αυτός ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει.

μουσική

Κεμάλ, Μάνος Χατζιδάκις

Όλοι στους δρόμους, εκεί που γράφεται η Ιστορία !

με την υποταγή και τον εφησυχασμό μας...

επιλέγουμε:

-να μείνουμε στο σκατάδι γιατί δεν έχουμε να πληρώσουμε το ρεύμα

-να μας πάρουν το σπίτι οι δανειστές

-να πεινάσουν τα παιδιά μας, γιατί είμαστε άνεργοι

-να πεθαίνουμε στο δρόμο γιατί η αρρώστεια έγινε όπλο εξολόθρευσής μας

-να βυθιζόμαστε στην κατάθλιψη και την αυτοκαταστροφή

-να ανεχθεούμε τη φιλευσπλαχνία  της κυρίας Βαρδινογιάννη

-να βάλουμε τον χρυσαυγίτη σπίτι μας

Ήλθε η ώρα να επιλέξεις τον Αγώνα

μουσική:
Μίκης Θεοδωράκης Πνευματικό εμβατήριο

Από τη συναυλία στο Σπόρτιγκ για τους 15 της μοτοπορείας

με τη μουσική μπορείς να κάνεις επανάσταση...(από φιλικό blog)

 Στην ουρά για ένα εισιτήριο

 ενώ μέσα το στάδιο (τεραίν και κερκίδες) ήταν ήδη γεμάτο από κόσμο

 o Αλκίνοος Ιωαννίδης ...

... και ο Γιάννης Αγγελάκας επί σκηνής

την ίδια ώρα πολλοί ήταν εκείνοι που προσπαθούσαν να μπούν στο χώρο της συναυλίας

..και ν' ανταμώνουμε πιο συχνά. Μην περιμένουμε να συλλάβουν και 

να βασανίσουν 15 ανθρώπους για να μαζευτούμε... (Αλκίνοος Ιωαννίδης)

θα πάμε,

γιατί η οργή δικαιώνεται σαν γενεί σπόρος στη γή

γιατί η αξιοπρέπεια του καθενός είναι αξιοπρέπεια όλων μας

γιατί της δικαιοσύνης ο ήλιος είναι πιο λαμπρός από τη δικαιοσύνη τους.

από τον διαχειριστή

Αισιοδοξία, το υπερόπλο των Αγορών (αναδημοσίευση)

Από Γιάννη Μακριδάκη (http://yiannismakridakis.gr/)

Πριν μερικά χρόνια σε ένα μπαρ στην Παλαιοχώρα Χανίων, χειμώνα καιρό με λιγοστό κόσμο και επαρχιακή ατμόσφαιρα, κάποιος μεθυσμένος θαμώνας, από τους καθηγητές δευτεροβάθμιας που βρέθηκε διορισμένος εκεί, με πλησίασε, ως καινούρια φάτσα που ήμουν, και μου είπε με ύφος στοχαστικό και βαθύ: Η αισιοδοξία είναι μισή αυτοκτονία.

Αυτή η στιγμή μου ‘ρχεται και μου ξανάρχεται στο νου όποτε ακούω τον μόνο Έλληνα που γνωρίζω να δηλώνει αισιόδοξος, τον Γιάννη Στουρνάρα.

Ο Υπουργός Οικονομικών διατυμπανίζει με κάθε τρόπο την αισιοδοξία του. Πότε δηλώνει πως είναι απλά αισιόδοξος για την πορεία της υπόθεσης, πότε δηλώνει το χειρότερο, πως είναι εκ φύσεως αισιόδοξος άνθρωπος.

Προσωπικά έχω πεισθεί πως κανένας άνθρωπος που έχει δυνατότητα να στοχάζεται δεν μπορεί να είναι αισιόδοξος. Όχι μόνο τώρα, όχι μόνο σε αυτή τη δύσκολη ιστορική περίοδο αλλά ανέκαθεν.

Η αισιοδοξία, και μάλιστα η δήλωση της αισιοδοξίας εκ φύσεως, είναι ένα ακόμα προϊόν της καταναλωτικής κουλτούρας που επέβαλε ο καπιταλισμός στις δυτικές κοινωνίες, αποτελεί μάλιστα το υπερόπλο για την επικράτησή του. Πριν από την χαλαρή ζωή, την ελαφριά τέχνη, την παράδοση στις υπαξίες της φιλοσοφίας του “να περνάμε καλά” και του “ο θάνατος και κάθε άλλο κακό δεν είναι για μας αλλά για άλλους”, δεν υπήρχαν άνθρωποι που να δηλώνουν αισιόδοξοι, πόσο μάλλον εκ φύσεως αισιόδοξοι. Διότι απλούστατα οι άνθρωποι γνώριζαν βιωματικά πως η ζωή έχει τα πάνω της και τα κάτω της, πως “όλα για τους ανθρώπους είναι”, πως όπως η φύση έχει άνοιξες και φθινόπωρα έτσι και η ζωή φέρνει πότε χαρές και πότε λύπες. Οι άνθρωποι που ζούσαν έξω από αυτή την υποζωή της φιάκας και της πλαστής πραγματικότητας που λέει πως το χρήμα είναι πλούτος, γνώριζαν πολύ καλά πως καμία στιγμή δεν διαρκεί για πάντα και είχαν πολύ βαθιά ριζωμένο μέσα τους πως το γέλιο μπορεί να τους βγει ξινό, έκαναν απαισιόδοξες σκέψεις δηλαδή ακόμα και σε στιγμές ευφορίας. Αυτή είναι η σοφία του ανθρώπου. Που ζει τη ζωή και γνωρίζει τις δυσκολίες του βίου. Βιώνει την μοναδική αλήθεια. Πως ο βίος είναι το αρσενικό της βίας. Πως η ζωή δηλαδή είναι σκληρή και κανείς δεν θα βγει ζωντανός απ’ αυτήν την μάχη.

Αυτά όμως δεν είναι πλέον για μας. Ήταν για παλαιούς ανθρώπους, τους υπανάπτυκτους προγόνους μας, που κάθε μέρα ξυπνούσαν αναγκασμένοι να παράξουν, να συλλέξουν και να αγωνιστούν σκληρά για τον επιούσιο. Εμείς, οι σπουδαγμένοι σε έγκυρα και χορηγούμενα από πολυεθνικές καπιταλιστικές εταιρίες πανεπιστήμια, οι υπηρέτες των Αγορών που θέλουν κλίμα ευφορίας διαρκές για να κινείται όσο περισσότερο το χρήμα (προς τα πάνω), μάθαμε να είμαστε και να δηλώνουμε αισιόδοξοι. Μας καλλιεργήθηκε η αίσθηση της αισιοδοξίας και λιπάνθηκε με τόσες πλαστές και πλάνες αξίες ο νους και η ψυχή μας, ώστε να φτάσουμε σε σημείο όχι μόνο να δηλώνουμε αισιόδοξοι αλλά και εκ φύσεως αισιόδοξοι. Όσο πιο βλαξ ή όσο πιο χειραγωγούμενος από την πολιτική της πλαστής πραγματικότητα των Αγορών είναι κανείς, τόσο πιο πολύ δηλώνει αισιόδοξος. Κι αν δεν θέλει για οποιονδήποτε λόγο να αποδεχτεί πως όλο αυτό το αίσθημα τού έχει καλλιεργηθεί τεχνηέντως, τότε δηλώνει το ακόμη πιο βλακώδες, πως είναι αισιόδοξος εκ φύσεως. Πως γεννήθηκε δηλαδή αισιόδοξος, σα να λέμε πως γεννήθηκε με την πεποίθηση πως θα επιβιώσει της ζωής.

Μέχρι την δεκαετία του 50 οι άνθρωποι φωτογράφιζαν τις κηδείες των αγαπημένων τους. Καλούσαν φωτογράφους στην τελετή και φτιάχνανε αρχεία με τις εικόνες, για να θυμούνται. Ήταν και αυτό μια οικογενειακή στιγμή και μια κοινωνική εκδήλωση διότι είχαν ζωντανή καθημερινά μέσα τους την αίσθηση του θανάτου, την έβλεπαν γύρω του στη φύση, γνώριζαν πως είναι όντα ταπεινά και πως μπορεί ανά πάσα στιγμή να φύγουν, είχαν τη βεβαιότητα πως ο θάνατος αποτελεί μια προοπτική για όλους και κυρίως για τους ίδιους. Με την επέλαση της χαλαρότητας στη ζωή, με την επέλαση της καπιταλιστικής ελαφράδας σε όλους τους τομείς, με την καλλιέργεια της καταναλωτικής αισιοδοξίας, ο άνθρωπος που έφυγε μακριά από το φυσικό του περίβλημα και κλείστηκε στα κλουβιά για να γίνει γρανάζι αλλά και ο άνθρωπος που χειραγωγήθηκε εκπαιδευόμενος στις υπαξίες του νέου συστήματος, απομακρύνθηκε από τον θάνατο, τον έβγαλε από την καθημερινότητά του κι από τη σκέψη του, τον κατέταξε στις δυστυχίες που δεν του αξίζουν και που είναι για άλλους, για τους υπανάπτυκτους, τους απολίτιστους, τους μη προοδευμένους. Κι άρχισε να φωτογραφίζει, να αρχειοθετεί, να θυμάται και να μοιράζεται με τους φίλους μόνο χαρές, γάμους, γεννήσεις, βαφτίσια, διακοπές. Άρχισε να ζει σε μια πλαστή πραγματικότητα αισιοδοξίας, διακοπτόμενη μονάχα από στιγμές κακών σκέψεων, σαν μάθαινε για τον θάνατο ή την ανίατη ασθένεια κάποιου γνωστού του και συνειδητοποιούσε προς στιγμήν πως δυστυχώς ίσως κι αυτά τον αφορούν, μα η τριγύρω χαλαρή και αισιόδοξη ατμόσφαιρα της πλάνας αγοράς, του έδιωχνε πολύ γρήγορα αυτή την έκλαμψη συνειδητότητας.

Και γίναμε μια πλαδαρή μάζα αισιόδοξων πιονιών για την ευχερέστερη κυκλοφορία του χρήματος. Και μόλις πέσει κάτω το διπλανό μας πιόνι, συνεχίζουμε τη “ζωή” μας πλανεμένοι από την τριγύρω εικονική πραγματικότητα δίχως να εντρυφήσουμε στον θάνατο, αφήνοντας την μεγάλη ευκαιρία να πάει χαμένη. Διότι ο φόβος του θανάτου μάς κάνει ανθρώπους. Ο φόβος του θανάτου παράγει την Τέχνη. Ο φόβος του θανάτου προάγει την Ζωή. Ο φόβος του θανάτου κάνει τον έναν να βλέπει τον διπλανό του ως συμπληρωματικό άνθρωπο και όχι ως ανταγωνιστικό άτομο. Ο φόβος του θανάτου δηλαδή είναι ο μοναδικός αντίπαλος της μετάλλαξης του ανθρώπου σε άψυχο άτομο, υπηρέτη των Αγορών. Γι’ αυτό μάς καλλιέργησαν την Αισιοδοξία, μας βγάλανε από τη Ζωή και τα χάσαμε όλα.