Aπό εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)
Η σάτιρα δεν έχει όρια. Ούτε η βλακεία. Η σάτιρα όμως, και αυτό την διαχωρίζει από τη βλακεία, είναι άποψη και θέση. Όταν λοιπόν σατιρίζει κάποιος έναν πολιτικό, ένα γεγονός, μια τραγωδία, αυτόματα εκφράζει και την άποψή του. Κρίνει, κατακρίνει, επικροτεί, αποδομεί. Η σάτιρα είναι πρωτίστως αποδομητική. Αποδομεί τον καθωσπρεπισμό, τα στερεότυπα, αυτό που λέμε “politically correct” κτλ.
Η “φάρσα”, κακόγουστη σίγουρα, που έγινε στη Λιάνα Κανέλλη στο κτίριο του Φαλήρου, απέτυχε. Δεν προκάλεσε γέλιο, δεν αποδόμησε ένα βίαιο γεγονός, δεν μας ξαλάφρωσε. Αντίθετα, προκάλεσε θυμό, απέχθεια, και κυρίως, μας φόβισε. Όχι όλους και όλες, όχι για τον ίδιο λόγο. Μπορούμε ίσως να αποδώσουμε τα δάκρυα της Κανέλλη σε συναισθηματική φόρτιση ενός ανθρώπου που συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι βρίσκεται στην έρημο της αδιαφορίας και του κυνισμού. Σπάει μπροστά στη θέα της μετάλλαξης των παλιών “συμμάχων” σε εχθρούς. Ο κάθε άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του αγωνιστή, με το δίκιο ή το άδικό του, δεν έχει σημασία, κλαίει για τη θιγμένη του αξιοπρέπεια, από θυμό, θλίψη ή πείσμα.
Το πολιτικό σύστημα, καταρρακωμένο, αποσύρεται και τη θέση του παίρνει το πιο απεχθές του πρόσωπο. Μαζί η κοινωνία αναδεικνύει και αυτή όλα της τα πρόσωπα. Σε αυτή την κατάσταση, όλοι και όλες θα έρθουμε αντιμέτωπες με το πρόσωπο του κτήνους.
Οι μάσκες πέφτουν, κάθε μέρα μια αποκάλυψη.
Εμείς, από τη μεριά μας ξέρουμε ότι δεν θα αφήσουμε το φασισμό να περάσει, ούτε αυτόν που ξεμπροστιάζεται κάθε μέρα μπροστά μας, ούτε τον άλλο που προσπαθεί να ξεπλυθεί στο λάιφ-στάιλ της “σάτιρας” και της “μόδας”, και στα γρανάζια της κρατικής μηχανής. Δεν θα φοβηθούμε, γιατί το ξέρουμε ότι αν επιτρέψουμε στο φόβο να κυριαρχήσει, επιτρέπουμε την επέλαση του ολοκληρωτισμού.
Μ. Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.