Με τον καιρό να 'ναι κόντρα (αναδημοσίευση)

Από την εφημερίδα Δράση (στήλη Η Άλλη Όψη)
http://efimeridadrasi.blogspot.gr/

Ξεκινάω να γράφω αυτό το κείμενο σκεπτόμενος γιατί οι άνεργοι αυτού του τόπου, που πλέον έχουν αγγίξει κατά πολύ το 1/3 του πληθυσμού, δε ξεσηκώνονται. Δε κάνουν το αυτονόητο, να βγουν όλοι έξω στο δρόμο, αφού δεν έχουν και κάτι άλλο να χάσουν και να αγωνιστούν για το δίκαιο. Ζήτημα ωρών θα ήταν η χαοτική διάσπαση αυτής της τρικομματικής κομπανίας, η πτώση τους θα ήταν αν μη τι άλλο σίγουρη.

Ούτε η συνολική δύναμη των ένστολων φρουρών του κράτους αλλά ούτε και οι λογής παρακρατικοί υπάλληλοι αυτού, θα μπορούσαν να αντιστρέψουν την ορμή αυτού του μεγάλου κύματος οργής. Ένα πραγματικό τσουνάμι από πολίτες που ενδιαφέρονται και πονούν, υποφέρουν και θέλουν να αγωνιστούν για να το ξεπεράσουν. Αποφασισμένοι για νίκη η θάνατο και όχι εφησυχασμένοι και βολεμένοι καναπεδάκηδες.

Μαριονέτες που σπάνε τα κορδόνια που τους καθοδηγούν, θα βγουν στους δρόμους και επιτέλους θα δώσουν στους δρόμους τη χαμένη τους αίγλη. Εκεί που ανέκαθεν λάμβαναν μέρος οι αγώνες του λαού για την αναζήτηση ισονομίας και της ελευθερίας. Ο τόπος που καταδικάζονταν και εξαφανίζονταν η σκλαβιά και η καταπίεση από τα κάθε λογής αφεντικά.

Κάτι που δυστυχώς προς το παρόν μένει όνειρο απατηλό και δίνει το δικαίωμα σε κάθε ανύπαρκτο προπαγανδιστή να επαναλαμβάνει πως έχει ακόμα «λίπος» ο Έλληνας και δεν πείνασε πραγματικά για να εξεγερθεί, να χιμήξει στο δρόμο και να διεκδικήσει τα δικαιώματα του, να απαιτήσει την ελευθερία του και την τιμωρία των βασανιστών του.

Η προπαγάνδα τους προσπαθεί να αποδείξει πως το προφίλ του Έλληνα αποτελείται από ένα μείγμα εθνικισμού, ναζισμού, φασισμού, βολέματος και μπόλικες δόσεις ρατσισμού και μισαλλοδοξίας. Ένας σκοτεινός ουρανός, γεμάτος θολά αστέρια και καταθλιπτικά γκρίζα χρώματα που μονομιάς σου γδέρνουν την ψυχή. Δείχνουν να τα έχουν καταφέρει καλά, αποκλείοντας τις ελεύθερες και διαφορετικές φωνές από παντού.

Διώκτες κάθε τι ελεύθερου και ανεξάρτητου, λασπολογούν το μη ελεγχόμενο από τα γρανάζια τους, κινδυνολογούν ασταμάτητα για εκφοβισμό και λασπολογούν αυτό που δείχνει να είναι φωτεινό, να ξεχωρίζει από το δικό τους βαθύ μουντό, γκρίζο χρώμα.

Παντού κυβερνά το κατεστημένο, ένα σάπιο σύστημα με μοναδικές αρχές και αξίες, το συμφέρον, το χρήμα και τη δύναμη της εξουσίας. Έχει καταστεί κάθε πτυχή του τόπου σαν ένα μολυσμένο σύστημα, από το μικρόβιο της σαπίλας, μεταδίδοντας με τη σειρά του στον επόμενο τον θανατηφόρο ιό, το άθλιο κύκλωμα τους.

Δεν υπάρχει επίπεδο που δεν έχει μολυνθεί από αυτούς. Ο καθαρός και αμόλυντος, διώκεται, συνθλίβεται από το καλά δομημένο σύστημα τους. Η παρακμασμένη πολιτεία απαιτεί από τους πολίτες της να είναι το ίδιο σαν κ αυτή, ακόμα και χειρότερα. Αρκεί πάντα να έχουν αυτά που θέλουν τα αφεντικά τους, αυτοί που χειρίζονται το σύστημα και θρέφουν αυτή την αρρώστια.

Ο γνωστός εκδότης, ιδιοκτήτης τηλεοπτικού καναλιού, εργολάβος δημοσίων έργων, ανάδοχος σκουπιδότοπων και εσχάτως και χρυσορυχείων, έχει μάθει να είναι πάντα από πάνω σε αυτό το παραμύθι και θέλει να κερδίζει ακόμα και καταστρέφοντας αυτό το περιβαλλοντικό σύστημα. Δε πειράζει αν δεν έχουμε νερό και τροφή να φάμε, ο χρυσός τα αντισταθμίζει όλα.

Ακόμα και στο ποδόσφαιρο, αυτό που υποτίθεται αναλαμβάνει να κοιμίσει, να υπνωτίσει τον κόσμο για να μην ξεσηκώνεται από τα δεινά που του ορίζουν, έχει γίνει το φυτίλι που περιμένει τον μπουρλοτιέρη του. Προκλητικές διαιτησίες, χειρότερες από κάθε φορά, καταφέρνουν να ξεσηκώνουν και αυτούς που θέλουν να ξεχάσουν για λίγο τα προβλήματα τους.

Δεν είναι πολύ δύσκολο, αρκεί ένας πλούσιος, αδίστακτος και πλεονέκτης εφοπλιστής, να μπλέξει με το άθλημα και να συνεχίσει το έργο του πρώην παντοτινού συνεργάτη του δημοσίου και των τυχερών παιχνιδιών του. Το σύστημα ούτως η άλλων ήταν καλά οργανωμένο και δομημένο, το μόνο που ήθελε ήταν το κατάλληλο λάδι, αυτό που ο ευτραφής μπούλης είχε να διαθέσει μπόλικο. Και να αγοράσει μερικούς τίτλους ακόμα, να εξαπατήσει τον ίδιο του τον εαυτό και να ζει ένα πληρωμένο και στημένο όνειρο, που σύντομα όμως θα γίνει εφιάλτης.

Η σπίθα που θα ξεσηκώσει τον κόσμο να χυθεί στους δρόμους της ντροπής και να τους μετατρέψει ξανά σε τόπο δικαιοσύνης, δεν αργεί. Μάτια βαριά θλιμμένα και μελαγχολικά, που απλά περιμένουν και υπομένουν την κατάλληλη στιγμή που θα εξωτερικεύσουν όλο τον θυμωμένο εσωτερικό τους κόσμο. Ένας περίεργος αχταρμάς που θα μετατραπεί σε θυμωμένο μπουλούκι και θα απαιτήσει αυτό που πρέπει, την αλήθεια να εγκατασταθεί ξανά σε αυτόν τον τόπο.

Όσο και να φυσάει κόντρα, θα θυμηθεί και τα απανωτά χαράτσια που τον έστησαν στον τοίχο, τους ατιμώρητους κλέφτες του δημοσίου χρήματος, τη δουλειά που έχασαν εξαιτίας τους, την πείνα και την ανέχεια που αντικρίζουν στα βλέμματα των παιδιών τους.

Ίσως είμαι αρκετά ονειροπόλος, ζω στο δικό μου πλανήτη, εκεί που όσοι ζουν σε φυγή είναι αλληλέγγυοι και μάχονται αποφασισμένοι για το δικό τους απάγκιο, τη δική τους φυγή. Λόγια που πρέπει να πάρουμε όλοι στα σοβαρά και να αναλογιστούμε πόσο κοινές είναι οι ζωές μας.

Είναι γελασμένος όποιος νομίζει ότι οι οπαδοί στις μέρες μας είναι αμέτοχοι, ότι κάποιος που διαμαρτύρεται σε μια παγωμένη κερκίδα, δε βγαίνει στο δρόμο να σηκώσει ψηλά τη γροθιά του. Ένα ζωντανό και υγιές κύτταρο αυτού του τόπου που δε φοβάται να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν, πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο. Μαθημένοι είμαστε άλλωστε με τόσους «τρομονόμους» και τόσα «ιδιώνυμα» που έχουν βγει για εμάς. Καταδικασμένοι από το χέρι του κάθε ένστολου υπαλλήλου, χωρίς την ακρόαση δικαστή.

Αν σου φαίνονται μπερδεμένα όλα αυτά, απλά γύρνα και ρίξε μια ματιά στον καθρέφτη σου, αν εσύ τα βλέπεις πιο καθαρά, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Τα μισόλογα δεν αρκούν, αυτά οδήγησαν τον τόπο μας στο σημερινό του χάλι. Μόνο οι αλήθειες θα μας οδηγήσουν στην έξοδο από όλον αυτόν τον κακό χαμό.

Όλοι οι αδικημένοι του τόπου αυτού, οφείλουν να εξεγερθούν, να επαναστατήσουν και να διεκδικήσουν. Αλλιώς δεν έχει νόημα να ζεις, σα να αναπνέεις μέσα από μάσκα οξυγόνου ενώ η πλάση σου έχει χαρίσει το απόλυτο δώρο.

Σκέψου…..αν συνηθίσεις τη σιωπή, μετά σειρά έχει η ντροπή….

arismaniacs.com