Εμείς δεν υπογράψαμε ποτέ τη Βάρκιζα (αναδημοσίευση)

Από Εφημερίδα Δράση (Τρίτη, 20 Νοεμβρίου 2012)

http://efimeridadrasi.blogspot.gr/

της Μαρίας Γερογιάννη

«Τώρα που μάθαμε ποιοι είστε θα σας θάψουμε βαθιά στο χώμα σαν τους παππούδες σας στον εμφύλιο». Η φράση ανήκει σε μισθοφόρο της δημοκρατίας το σωτήριον έτος 2012 και απευθύνεται σε βασανισθέντες αντιφασίστες και αντιφασίστριες που συνελήφθησαν στις 30 Σεπτεμβρίου στη μηχανοκίνητη αντιφασιστική πορεία-περιπολία σε γειτονιές της Αθήνας.

Τα γεγονότα που εκτυλίσσονται αυτό το διάστημα δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες ψευδαισθήσεις. Για να προστατέψουν τους φασίστες, συμμορίες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ επιτίθενται την πορεία, χτυπάνε κόσμο και συλλαμβάνουν στο σωρό. Στη ΓΑΔΑ βασανίζουν δεμένους πισθάγκωνα τους αιχμαλώτους του νέου εμφυλίου. Τους ταλαιπωρούν και τους σέρνουν στον εισαγγελέα. Εκεί (ξανα)επιτίθενται σε αλληλέγγυους, νέες συλλήψεις, νέοι εξευτελισμοί κρατουμένων. ¨Όταν επιτέλους φτάνουν στον ανακριτή, καινούργια επίθεση από τους πραίτορες, αυτή τη φορά δεν γλυτώνουν ούτε συγγενείς κρατουμένων.

Την ίδια ώρα, η φαιορόζ κυβέρνηση μαριονέτα ξεκαθαρίζει ότι ο νόμος και η τάξη θα επιβληθεί (όχι, ακόμη δεν είπαν κάτι για γύψο προκειμένου να αναρρώσει η πατρίς). Για του λόγου το αληθές, τσακίζουν τους απλήρωτους εργάτες του Σκαραμαγκά, ενώ οι δυνάμεις της τάξης επιτίθενται και κατά αγροτών στην Κρήτη.

Πάνω από όλα πρέπει να επιβληθεί η τάξη, οι υπήκοοι θα το εμπεδώσουν με το καλό ή με το ζόρι. Το αυγό του φιδιού που τόσα χρόνια εκκολάφτηκε στην αγκαλιά του συστήματος έχει σκάσει και η μπόχα μολύνει τον αέρα που αναπνέουμε.

Το σαπιοκάραβο βουλιάζει

Όταν το καράβι βουλιάζει τα ποντίκια βγαίνουν από τις τρύπες τους και κάνουν ό,τι μπορούν για να σωθούν· έτσι ακριβώς συμπεριφέρονται και τα τρωκτικά που φωλιάζουν χρόνια τώρα στο σαπιοκάραβο της δημοκρατίας τους.

Οι τζάμπα μάγκες της Χρυσής Αυγής δεν έπεσαν από τον συννεφιασμένο ουρανό της καπιταλιστικής κρίσης, υπήρχαν πάντοτε δίπλα μας, πίσω μας, γύρω μας. Είναι αυτοί που τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης αποκαλούν «μέσο πολίτη» και οι απατεώνες πολιτικάντηδες «κοινή γνώμη». Πρόκειται για τα ανθρωπάκια που στηνόντουσαν στις ουρές έξω από πολιτικά γραφεία κι έγλυφαν για μια θέση στο βόθρο των κρατικών υπηρεσιών ή έστω μια αργομισθία στο δημόσιο. Είναι ο ρουφιάνος συνάδελφος στη δουλειά, ο απεργοσπάστης και ο άνθρωπος του αφεντικού.

Ο φασισμός στην πραγματικότητα δεν εξέλειπε ποτέ από αυτό τον τόπο. Τα παιδιά και τα εγγόνια των ταγματασφαλιτών παρέμεναν κρυμμένα στις τρύπες των θεσμικών κομμάτων και περίμεναν την ώρα που θα συνεχίσουν το έργο των δοσίλογων προγόνων τους.

Τώρα λοιπόν είναι η ώρα. Η σιδηρόφρακτη δημοκρατία έφτασε στα όριά της, η κρίση του συστήματος διέλυσε και τα τελευταία προσχήματα και σάρωσε το δήθεν κοινωνικό προφίλ του καθεστώτος.

Αυτή η ώρα είναι η πιο κατάλληλη για να δράσει όλος αυτός ο εσμός των εχθρών του ανθρώπινου γένους, και μάλιστα, συνεπικουρούμενος από τους ένστολους ομοίους τους. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα το σκηνικό στήθηκε. Τα ΜΜΕ έφτιαξαν το προφίλ και διαμόρφωσαν το περιβάλλον για να δράσουν οι σύγχρονοι γερμανοτσολιάδες.

Ο εσωτερικός εχθρός είναι ο μετανάστης, ο αντιεξουσιαστής, ο τρομοκράτης που απειλεί το σύστημα, ο εργάτης που δεν υποτάσσεται, όποιος γενικά αντιστέκεται. Ο εφιάλτης της ανεργίας χρησιμοποιήθηκε για να αφανιστεί και το τελευταίο ίχνος ανθρωπιάς του περίφημου μέσου πολίτη.

«Τις δουλειές τις παίρνουν οι ξένοι, τις φάμπρικες και τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι απεργοί, για την κακοδαιμονία της αγοράς φταίνε οι διαδηλωτές». Οι τηλεορασόπληκτοι ψηφοφόροι-νοικοκυραίοι, έτοιμοι ήδη από καιρό, κατάπιαν τη φόλα. Κάπως έτσι η σαπίλα του πολιτικού κατεστημένου εμπλουτίστηκε με εκπροσώπους της Χ.Α., ενώ την ίδια ώρα πλήθαιναν απελπιστικά οι κομπλεξικοί οπαδοί της στον κατασταλτικό μηχανισμό (είναι κοινό μυστικό ότι ανεγκέφαλα φασιστοειδή υπηρετούν στα ΜΑΤ και τις ομάδες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ).

Το φάντασμα των χιτλερικών δεν ξορκίζεται με ευχές

Το μαύρο σκηνικό εξυπηρετεί μια χαρά τα σχέδια και τις επιδιώξεις του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Με τη δράση των φασιστών που περιλαμβάνει από «κοινωνικό έργο» με κρατική επιδότηση ή πόρους από πώληση ναρκωτικών και προστασία μαγαζιών, μέχρι δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών να συμβάλλει στην εξάπλωση του φόβου και την τόνωση της υπερηφάνειας του πολίτη- καταναλωτή που έμεινε ταπί και καταχρεωμένος, χωρίς ρόλο και κοινωνική αποδοχή.

Σφιχτά δεμένη στα γρανάζια του συστήματος, η καθεστωτική αριστερά αντιμετωπίζει χλιαρά την αναβίωση του ναζισμού με ευχολόγια, ή ακόμη χειρότερα, υιοθετεί τη θεωρία των «δύο άκρων» όπως πρόσφατα ανέφερε σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ που προσπαθεί να μην πτωχεύσει ολοσχερώς ως επιχείρηση.

Η άλλη αριστερά, θαμπωμένη από την άνοδο των ποσοστών της, ετοιμάζεται να εισέλθει στην κόλαση της εξουσίας, ενώ τα διάφορα αριστερά μορφώματα δίνουν μάχη για μια θέση στον ήλιο του κοινοβουλίου λες και γύρω μας δεν συμβαίνει τίποτα.

Ωστόσο, η λίστα των θηραμάτων των ανθρωποκυνηγών ναζί σύντομα θα εμπλουτιστεί κι εκτός από μετανάστες, θα συμπεριλάβει όποιον είναι διαφορετικός από το πρότυπο του μάτσο ελληναρά που υπερήφανος για τη δράση του μπαμπάκα ή του παππούλη του στα τάγματα ασφαλείας, παλεύει σήμερα για «το καλό της Ελλάδας και των ελλήνων» αυστηρά.

Το φάντασμα του ναζισμού δεν ξορκίζεται με προσευχές και ακίνδυνους αφορισμούς. Τσακίζεται στους δρόμους. Όσο κι αν τους προστατεύει η πολιτική εξουσία, δεν είναι άτρωτοι. Αντιφασιστικές περιπολίες, συλλογή στοιχείων για τους υπάνθρωπους και τη δράση τους, αλληλεγγύη και στήσιμο δικών μας δομών, είναι ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση της νεκρανάστασης των χιτλερικών αποβρασμάτων. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι χρέος όλων μας. Το χρωστάμε στους πατεράδες μας, τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας.

Εμείς, εξάλλου, δεν υπογράψαμε ποτέ τη Βάρκιζα, είμαστε τα παιδιά των αναρχοκομμουνιστών συμμοριτών του εμφυλίου.