Ζωή στον δρόμο ικανή να υπάρχει κι ΑΥΡΙΟ (αναδημοσίευση)

από Αριστερό Μπλογκ (http://aristeroblog.gr)

της Ελευθερίας Ψυχογιού

Κανένας δεν πίστευε πριν από μερικά χρόνια ότι κάποιοι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ μη αποδεχόμενοι τις κυβερνητικές εντολές, θα δούλευαν μερόνυχτα βγάζοντας τα πιο αξιοπρεπή δελτία ειδήσεων της δημόσιας τηλεόρασης. Ίσως να μην το πίστευαν ούτε οι ίδιοι. 

Σήμερα μετά από τέσσερις μήνες οι ίδιοι άνθρωποι έδιναν δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις στην μέση του δρόμου. Έκαναν δελτίο ειδήσεων στην μέση του δρόμου. Άλλωστε η είδηση βρίσκεται πάντα στην μέση του δρόμου ....

Άλλωστε όλα είναι δρόμος και στον δρόμο γίνονται οι ανατροπές. Στο δρόμο επίσης ζυγίζεται το βάρος των ανθρώπων. Πού και πώς αλλιώς να ζυγίσεις να βουρκωμένα μάτια της Ευγενίας ,την απορία της «αν όχι τώρα πότε;», που βρήκαν καταφύγιο στην αγκαλιά του Κυριάκου , ένα καταφύγιο που ζυγίζει 23 χρόνια ΕΡΤ. Πού και πώς αλλιώς μπορείς να ζυγίσεις την απόφαση του Σάκη που το τελευταίο του εικοσάευρω χωρίς δεύτερη σκέψη το έδωσε για βενζίνη για να ρθει από Λαύριο ; Πού παρά απέναντι από τους μπάτσους στην Αγία Παρασκευή θα έβρισκες Κερατιώτες να αναρωτιούνται «τι τους κοιτάμε μωρέ. Ένα ντου καλό … και τους ρίξαμε !»

Πού αλλού θα δεις την Δήμητρα δασκάλα, με το γιο της στο χέρι να μετρά την αγονία για τον αγώνα και την ασφάλεια του μικρού και να κερδίζει τ' αύριο ;

Πού αλλού μπορείς να βρεις όλους τους συντρόφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρά σε κάθε δρόμο διεκδικώντας λαϊκή εξουσία κι ανατροπή έχοντας γραμμένα σε φθαρμένες σόλες τα βουλευτικά έδρανα ; 

Πού και πώς αλλιώς μπορείς να πάρεις κουράγιο από το αφοπλιστικό χαμόγελο όλων όσοι σου μοιάζουν παρά κάτω από στημένα περήφανα πανό στην μέση ενός δρόμου ; 

Πού και πώς αλλιώς παρά μόνο στο δρόμο μπορούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε για το αδύνατο ικανοί; Πού και πώς αλλιώς αδύναμε κλινήρη του καναπέ και της βλαμμένης εσωστρέφειας νομίζεις ότι θα βρεις την υγειά σου αν όχι στον δρόμο ; 

Έλα ρε μαλάκα ! Σήκω !

Σου υπόσχομαι ότι για μια φορά στην ζωή σου θα νοιώσεις υγιής .

Μην σκουντουφλάς στους διαδρόμους.

Σε περιμένουμε στο δρόμο.

Αν μας στήσεις, έχεις στήσει στο απόσπασμα τα όνειρα ΟΛΩΝ των παιδιών.

Αν έρθεις έχεις γίνει κομμάτι της ελπίδας τους.

Μια ανάσα ενός δρόμου είναι όλη η ζωή.

Εισπνοή- εκπνοή στο δρόμο, αλλιώς θα ψοφήσει η ελπίδα προσβεβλημένη, εσύ ως κακομοίρης και μεις ως ονειροπόλοι.

Κερδισμένοι έστω και στο ελάχιστο θα είμαστε εμείς γιατί τα όνειρα δεν μπορεί κανείς να τα σκοτώσει, να τα φυλακίσει,να τα περιορίσει.

Μπορεί όμως να τα ζήσει. ’Όποιος έχει την δυνατότητα να τα ονειρεύεται , στην μέση ενός δρόμου κάνει την ζωή ερωτεύσιμη κι ως εκ τούτου ποθητή ,ικανή για να υπάρχει κι αύριο !