Γιατί όταν λείπετε εσείς, τα Εξάρχεια είναι ξανά γειτονιά.

από facebook.com/olga.stefou.

Εγώ μένω στα Εξάρχεια, έχω εδώ το σπίτι μου. Κι όλοι εσείς που κάνατε καραμέλα την “φρίκη της βίας”, ας έρθετε να μου εξηγήσετε πώς γίνεται να προσπερνώ διμοιρίες ΜΑΤ για να φτάσω στη γειτονιά μου, ΜΑΤ που μου κόβουν το δρόμο ακόμα και κάτω από το ίδιο μου το σπίτι όταν έχουν κάπου να πάνε. Πώς γίνεται ακόμα και να πρέπει να κοιμάμαι αλλού έπειτα από μεγάλες διαδηλώσεις, επειδή συλλαμβανόταν όποιος επιχειρούσε έστω την πρόσβαση στα Εξάρχεια. Ή να περπατάω στα τυφλά, επειδή στρώσατε τους δρόμους με δακρυγόνα. Ή να τρώω μια πέτρα στο πόδι από τα ΜΑΤ σας, επειδή περπατούσα το δρόμο σε “κακή στιγμή”. Πώς γίνεται να πετάτε την αστυνομία σας μέσα σε μαγαζιά και να την αφήνετε εκεί να δέρνει, να συλλαμβάνει, να κάνει προσαγωγές. Πώς γίνεται ακόμα και το πιο μικρό: να κλέβετε όλους τους κάδους σκουπιδιών πριν τις μεγάλες πορείες, να μην μπορούμε να πετάξουμε τα σκουπίδια μας! 

Φταίτε εσείς, εσείς είστε οι εισβολείς στη γειτονιά μας. Εσείς κατατρώτε τα Εξάρχεια. Εσείς που ψάχνετε μονίμως “κάτι”, κάποιους “γνωστούς-αγνώστους” κι οι μοναδικοί “γνωστοί-άγνωστοι” στη γειτονιά είναι οι πρεζέμποροι κι οι μαφιόζοι, δρουν απολύτως ανενόχλητοι κάτω από τη μύτη σας. Εξηγήστε, λοιπόν, αυτή τη βία, τη βία που ζούμε από την παρουσία σας. Γιατί όταν λείπετε εσείς, τα Εξάρχεια είναι ξανά γειτονιά.