Federico Buono ~ Η αποπροσωποποίηση του ατόμου

από Σκοπευτές Ονείρων

Πρώτα απ’ όλα τσακίζεις και καταστρέφεις αυτό τον κόσμο 

και βλέπουμε μετά αν ένας άλλος υψώνεται

J. W. Goethe

Η αληθινή ζωή, αυτή που βιώνεται πλούσια σε εμπειρίες, έχει ανάγκη από προώθηση. Ανάγκη να τσακίσει την κοινωνική πραγματικότητα η οποία είναι φτιαγμένη από εξατομικευμένα ζόμπι. 

Να μεταθέτεις το "εμείς είμαστε" σε "εγώ θέλω", ερμηνεύει με πολιτικούς όρους την ίδια την καθημερινότητα. Ένας τοίχος φτιαγμένος από κενή ηθικότητα εγείρει και προσδιορίζει τους ίδιους τους ζωτικούς παλμούς. Το ένστικτο οδηγεί, αλλά δεν μας ανήκει πια, κυριευμένο από αυτό που είναι η αλλοτριωμένη κοινωνία. 

Δε με κατανοείς, αλλά το δηλητήριο είναι διοχετευμένο με συστηματικό τρόπο. Αυτό που αντιλαμβάνεσαι δεν είναι πια ο ορίζοντας, αλλά ένα όριο…

Σ’ ένα "αδιαπέραστο όριο" μετατρέπεται η δική σου ύπαρξη. Ακόμα και μόνος, μετά από λίγες μέρες το μυαλό σου οδηγείται στα όρια, ανάμεσα στα κιγκλιδώματα κι έναν τοίχο από τσιμέντο. 

Η προσαρμογή στα κυρίαρχα μέτρα δε θα μπορούσε να είναι εφικτή χωρίς τον εθισμό στην κανονικότητα. Σκοπός της κυριαρχίας είναι μια συστηματική κατάργηση των οπτικών-νοητικών ερεθισμάτων που έχουν οι έξω…

"Η αληθινή ζωή είναι απούσα, εμείς δεν είμαστε στον κόσμο"

A. Rimbaud

Η υπενθύμιση αυτών που έχω βιώσει και αισθανθεί από τη στιγμή της σύλληψής μας είναι περίπλοκη όταν φαντασιώνεσαι κάτι που δεν υπάρχει. Η πραγματικότητα ανατρέπεται ολοκληρωτικά με μία δεύτερη ματιά. Κλεισμένος μέσα σε ένα κελί λίγων τετραγωνικών μέτρων "η ζωή είναι απούσα". Η εξουσία διαιωνίζεται ακριβώς γιατί πραγματοποιεί την αποδιδόμενη υπακοή σε έναν αρχειοθετημένο χωροχρόνο. 

Όταν ο μπάτσος με χτύπαγε στον τοίχο και μου έδινε μπουνιές και κλωτσιές, μόνο εγώ μπορούσα να κοιτάω έντονα και για πολύ ώρα, αυτό που ζούσα. Οι ψυχολογικές πιέσεις υπό την απουσία νομικής δύναμης (δικηγόροι κτλ) παρέσυραν τα γεγονότα σε μία δίνη εξευτελισμού χωρίς δρόμο διαφυγής! Εκείνη τη στιγμή η εμπειρία και η αίσθησή μου με επαναστατικούς όρους μαζί με την αποφασιστικότητά μου να μην οπισθοχωρήσω, μου επέτρεψαν να αντιτάξω μία πεισματική άρνηση και σιωπή στην ψυχολογική καθυπόταξη που ζούσα εκείνη τη στιγμή. 

"Αυτό που κάνει το αίνιγμα (της ένδειξης) είναι η σύνδεση ανάμεσα σε μία σχέση τυχαιότητας και μία σχέση αιτίας. Να ακολουθείς μία ένδειξη, να ανατρέχεις σε μία ένδειξη, πρακτικά συνιστά το να εκπληρώνεις την ένωση των δύο όψεών της, το να τις συγκροτείς όπως τη σχέση αιτίας αποτελέσματος". 

Το αίνιγμα αυτό των 15 ωρών μέσα στο κελί απομόνωσης ήταν η ερώτηση του τι έχει συμβεί: η σχέση τυχαιότητας ήταν έργο των μπάτσων ή κάτι άλλο; 

Η κατάργηση της ίδιας της θέλησης μετατίθεται στην κατάργηση της κάθε φυσικής χειρονομίας. Το ανθρώπινο πλήθος μέσα στις αυλές κινείται με συστηματικό τρόπο, με γραμμικό βάδισμα. Αυτό το βάδισμα δε μπορεί και δεν πρέπει να σταματήσει. Εκεί ξεκινά η συνήθεια της φυλακής και ο έλεγχος των ίδιων των ζωτικών ενστίκτων (πάντα αν και εφόσον υπάρχουν). Η αυτοματοποίηση των κινήσεων περιορίζει το χώρο της εξέγερσης, καθορίζοντας τη συμφιλίωση του μυαλού και του σώματος στο εσωτερικό μιας εξαναγκαστικής δομής. 

Η πρόσληψη των ψυχοφαρμάκων μειώνει το επίπεδο επιθετικότητας, έτοιμο να εκραγεί σε κάθε ελάχιστη χειρονομία που περιμένει, που στην εξωτερική πραγματικότητα θα ήταν εντελώς ασταθές. 

Στο κελί στο Σαν Βιττόρε, ο κόσμος τσακώνεται ακόμα και αν δεν μπορεί να δει μία ταινία: το κανάλι ήταν πάντα ίδιο, τα έργα επίσης, αλλά η πραγματική επανάληψη ήταν η ίδια η ζωή των συγκελιτών μου! Το "ασήμαντο" είναι η πλευρά που κυριαρχεί στη ζωή της φυλακής. Ή καλύτερα, αυτό που είναι ασήμαντο στην πραγματικότητα γίνεται θεμελιώδες. 

Οι παλιές ιστορίες αναφέρονται σε μία κοινωνία (φυλακισμένη) φτιαγμένη από τιμή και σεβασμό. Όμως οι εξεγέρσεις και η καταστροφή των κελιών και των φυλακών, σε μία προοπτική ανατροπής της υπάρχουσας τάξης είναι μία σβησμένη και μακρινή ανάμνηση. Η συστηματική σταθερή παρουσία των εικόνων με αγίους που υπάρχουν πάνω σε τοίχους του κάθε κελιού αλλά και σε κάθε γραφείο με τοίχο γενικά, προσκολλούν τους φυλακισμένους σε ιερούς πατέρες ή τον πάπα και την παναγία, κυριαρχώντας σε κάθε τετραγωνικό μέτρο του τέρατος-φυλακή. 

Η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στους φύλακες και τους κρατούμενους, είναι κάτι περισσότερο από έναν ρόλο λόγω θέσης. Οι φύλακες, όταν άκουγαν τις φωνές που έφταναν στο κελί μου, μιλούσαν με τους ποινικούς για ποιο πράγμα ήταν μέσα ένας και πως ήταν εφικτό να βγεις από τη φυλακή με συγκεκριμένες λογικές προσαρμογής και αποδοχής των νόμων τους. Κάτι σαν βραβείο, αποφεύγοντας το πολλά χρόνια, εκμεταλλευόμενος συγκεκριμένους κανόνες. 

Η εξουσία διαιωνίζει την ίδια κυριαρχία μέσω της σταθεροποίησης καθορισμένων άγραφων νόμων που η μάζα των κρατουμένων αποδέχεται. Κάθε ακτίνα έχει ένα "κεφάλι". Κάθε κελί έχει το δικό του "κεφάλι". Όποιος φτάνει πρώτος ή ξέρει να επιβάλλεται, καθορίζει τη ροή των γεγονότων στο κελί. Η αντίληψη αυτής της κατασταλτικής δομής αποτελεί την ψυχοσυμπεριφορά που πρέπει να μπαίνει το κάθε άτομο. 

Ο καθένας πρέπει να αρχίσει να προβλέπει σίγουρες όψεις όποιου έχει μπροστά του: "Η φυλακή είναι σαν ένα παλκοσένικο". Όλα στηρίζονται στο ποιος είσαι, τι λες, πώς το λες, ποιον γνωρίζεις. 

Οι αισθήσεις μειώνονται: η ακοή αντιλαμβάνεται τις φωνές, το χτύπημα των πορτών και των καταραμένων κλειδιών. Εμποδίζει αυτόν που φτάνει. Αιχμαλωτίζει φωνές που θα μπορούσαν να σου μιλήσουν. Η σίγουρη παράνοια είναι απαραίτητη, ακόμα για να καταλάβεις όποιον σου λέει κάτι, τι θέλει να αντιληφθείς. 

Στην Κρεμόνα πριν μπεις στην πτέρυγα σε περνάνε από ανιχνευτή μετάλλων, σε ρωτάνε όνομα και επίθετο, σημάδια από παλιότερους καυγάδες ή μαχαιρώματα. Για μία ολόκληρη εβδομάδα δεν μας έρχεται τίποτα και δεν μαθαίνουμε τίποτα απ’ έξω. Όλα τα γράμματα μου έφταναν με αξιοσημείωτη καθυστέρηση. Αυτοί λένε ότι φταίει το ταχυδρομείο, αλλά όταν περνάω από το ταχυδρομείο που κρατάνε τα πακέτα καταλαβαίνω πως τα σταματάνε επίτηδες! Όλα αυτό υπό το σκληρό έλεγχο της διευθύντριας! 

Είσαι πάντα υπό επιτήρηση… 

Ο χρόνος υπαγορεύεται από την αργή προφορά της λέξης τονίζοντας κάθε συλλαβή του "συσσιτίου". Από το χτύπημα των κιγκλιδωμάτων και την έξοδο στο τσιμεντένιο προαύλιο. Στην Κρεμόνα αξιοσημείωτο είναι η σταθερή παρουσία, στους διαδρόμους, ρολογιών κολλημένων στους τοίχους, όπου το καθένα έχει διαφορετική ώρα. Στην αρχή δεν καταλάβαινα, αλλά ύστερα το μυστήριο αποκαλύφθηκε: είναι βαλμένα επίτηδες για να σε κάνουν να χάσεις την αίσθηση του χρόνου. 

Μερικές φορές όταν η τηλεόραση ανοίξει το πρωί, η οποία ταιριάζει τέλεια μέσα σε ένα σιδερένιο κλουβί χρώματος μπλε, μου φαίνεται σαν να βλέπω στα κανάλια διαφορετική ώρα. Η αμφιβολία και η παράνοια για να ξαναρχίσεις να… 

Η πυραμοειδής δομή δεν το κουνάει αν πρώτα δεν εκμηδενιστούν τα νοητικά θεμέλια. 

Αυτή είναι η σπατάλη του ανθρώπου! 

"Παντού λάσπη, κατακλυσμός θεού μελαγχολικού, ονειρεμένη εικόνα του μελαγχολικού Ιεζεκιήλ".

C. Baudelaire 

Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε από τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία - Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (ΣΠΦ/FAI-IRF)