Ακρίβεια, κρίση και αλληλέγγυοι κοινωνικοί καταναλωτικοί συνεταιρισμοί

Από εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)

του Κώστα Νικολάου

Πάμε σαν άλλοτε...

«Φρούτα και λαχανικά, που τα αγοράζουν οι μεσάζοντες από τον παραγωγό λίγα λεπτά του ευρώ, πουλιούνται στον καταναλωτή 2,3 ή και 4 ευρώ, αποφέρουν δηλαδή κέρδη της τάξεως των 500% έως 900%. Παρόμοια ασυδοσία στην κερδοφορία μονάχα με τη μαύρη αγορά της Κατοχής μπορεί να συγκριθεί ..... και η άλλη Αντίσταση μη θαρρείτε πως άρχισε με τα ντουφέκια .... Η Αντίσταση άρχισε αυθόρμητα και αθόρυβα, με πράξεις καθόλου ηρωικές, αλλά απολύτως αποτελεσματικές. Το πρώτο μέλημά της ήταν η αντιμετώπιση του λιμού, που στοίχισε στον ελληνικό λαό χιλιάδες νεκρούς. Οργανώθηκαν παντού, σε σχολεία, σε εργοστάσια σε γειτονιές, συσσίτια, συγκροτήθηκαν ομοίως καταναλωτικοί συνεταιρισμοί, που φέρνανε τρόφιμα απ’ ευθείας από τους παραγωγούς, παρακάμπτοντας τους μεσάζοντες και τους μαυραγορίτες .... Είναι χαρακτηριστικό πως η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε στις 28 Μαΐου 1941, τρεις μήνες πριν ιδρυθεί ο βασικός κορμός της Αντίστασης, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Και αναρωτιέμαι. Ξεχάσαμε τι κάναμε τότε; Γιατί δεν οργανώνονται καταναλωτικοί συνεταιρισμοί σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε εργοστάσιο; Συνεταιρισμοί που θα έρχονται σε άμεση επαφή με τους παραγωγούς και θα αγοράζουν τα προϊόντα τους σε πολύ καλύτερες τιμές για αυτούς, αλλά απείρως χαμηλότερες για τους καταναλωτές. Το ζητούμενο είναι σήμερα να αναπτυχθεί η κοινωνική αλληλεγγύη, όχι όμως φιλανθρωπικές οργανώσεις. Δεν μπαίνει θέμα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης, αλλά θέμα κοινωνικής αλληλεγγύης και αντίστασης. Έτσι πρέπει να το δούμε» [1].

Είναι κορυφαίας σημασίας σήμερα να υπογραμμίσουμε ότι μια από τις πρώτες δράσεις που ανέλαβε το ΕΑΜ διαμέσου της οργάνωσης «Εθνική Αλληλεγγύη», ήταν η ανακούφιση του λιμοκτονούντος πληθυσμού και με το σύνθημα «Κανείς άλλος Έλληνας να μην πεθάνει από την πείνα» δημιούργησε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης στην ύπαιθρο και στις πόλεις. Οι συνεργατικές μορφές (συνεταιρισμοί παραγωγών ή καταναλωτών κ.ά.) ιεραρχούνται σε περίοπτη θέση μέσα στις αντιστασιακές διακηρύξεις. Οι συνεταιρισμοί προβάλλονται ως οι καταλληλότεροι θεσμοί, εφόσον εφαρμόζονται οι αρχές της ελεύθερης, συλλογικής και δημοκρατικής οργάνωσης και δράσης. Στην Πράξη 60 της ΠΕΕΑ (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) με τίτλο «Προσωρινές διατάξεις για τη σύσταση και λειτουργία των Συνεταιρισμών», γίνεται λόγος για «διεύρυνση του σκοπού τους», «απεριόριστη δυνατότητα της σύνδεσης των συνεταιρισμών σε δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οικονομικές οργανώσεις», «δημοκρατική λειτουργία» κλπ και ανάγονται οι συνεταιρισμοί σε εκπαιδευτήρια δημοκρατίας [2].

Έχοντας αυτές τις παρακαταθήκες, ποια είναι η σημερινή πραγματικότητα και τι μπορούμε να κάνουμε;

Με τη μισή αγοραστική δύναμη…

Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχει φθάσει σε απελπιστικά επίπεδα (πόσο μάλλον των ανέργων). Ένα βασικό «καλάθι» 39 τροφίμων κοστίζει στην Αθήνα 298 ευρώ (όσο και στο Βερολίνο) και το μέσο μηνιαίο κόστος ενός «καλαθιού» 122 προϊόντων και υπηρεσιών είναι 1.990,69 ευρώ στην Αθήνα (στο Βερολίνο είναι 2.175,62 ευρώ). Όμως με βάση το επίπεδο μισθών, για να αγοράσει κανείς στην Αθήνα ένα σάντουιτς πρέπει να εργασθεί το διπλάσιο χρόνο απ’ ότι στη Φρανκφούρτη, για ένα κιλό ψωμί πρέπει να εργασθεί το διπλάσιο χρόνο απ’ ότι στο Λονδίνο, ενώ για να αγοράσει ένα κιλό ρύζι χρειάζεται να εργασθεί το διπλάσιο χρόνο απ’ ότι στο Όσλο (που είναι η πιο ακριβή πόλη του κόσμου). Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα έχουν συγκριτικά τη μισή αγοραστική δύναμη [3].

Η θέση των εργαζομένων στην Ελλάδα δεν είναι δεινή μόνο σε σύγκριση με τις θεωρούμενες ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά και σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που βρίσκονται σε κρίση. Για παράδειγμα, το καθαρό ωρομίσθιο στην Αθήνα είναι 7,72 ευρώ ενώ στη Λισσαβόνα είναι 8,18 ευρώ, στη Μαδρίτη 11,16 ευρώ και στο Δουβλίνο 15,13 ευρώ [3].

Διαρκής άνοδος τιμών με παράλληλη κάθοδο μισθών σε περίοδο κρίσης

Σύμφωνα με έρευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ, η "ψαλίδα" τιμών παραγωγού - καταναλωτή μεγάλωσε στα περισσότερα είδη διατροφής κατά την περίοδο 2008-2010. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η “ψαλίδα” στα ζυμαρικά είναι 760%, στα δημητριακά από 500 έως 1550%, στο ρύζι 660%, στο κρασί 750% και σε μία σειρά προϊόντων από 170 έως 530% [4].

Από τότε, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Τιμών του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας προκύπτει ότι οι τιμές στις περισσότερες κατηγορίες βασικών προϊόντων είναι αυξημένες το 2012 σε σχέση με το 2011. Οι ανατιμήσεις (φτάνουν το 18%) διαπιστώνονται στις τιμές πολλών προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ, παρά την πτώση της κατανάλωσης και την πρωτοφανή πτώση μισθών στη διάρκεια της σημερινής κρίσης. Ενδεικτικά, τα αναψυκτικά πωλούνται σήμερα ακριβότερα σε σχέση με το 2011 κατά 10%, οι μαρμελάδες 8%, τα κατεψυγμένα ψάρια 7,87%, οι χυμοί φρούτων 7,1%, η μαργαρίνη 7,29%, το αλάτι και τα μπαχαρικά 6,9%, τα αλλαντικά 6,3% και το γάλα 6% [5].

Κρίση: ευκαιρία για κερδοσκοπία

«Το μοντέλο της σημερινής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης χαρακτηρίζεται από την απληστία, τον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό, και τη βία κατά των προσώπων ….. Αρνούμαστε (απορρίπτουμε) τις αιτίες και τις συνέπειες της τρέχουσας κρίσης. Αυτή βασίζεται στην κερδοσκοπία των ανεξέλεγκτων χρηματοοικονομικών ροών και σε ένα άγριο οικονομικό μοντέλο που φτωχαίνει και αποκλείει έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων και εδαφών, καταστρέφοντας την πολιτιστική και φυσική κληρονομιά ολόκληρου του κόσμου» διακηρύσσεται στο Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας [6].

Βιώνουμε σήμερα τη φάση όξυνσης μιας κρίσης, που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, τότε που έσπασε το δίπολο της τριαντάχρονης μεταπολεμικής ευφορίας, δηλαδή, το «παράγουμε πολύ – καταναλώνουμε πολύ». Τότε, που το συσσωρευμένο κεφάλαιο της χρυσής τριακονταετίας του καπιταλισμού άρχισε να επενδύεται κυρίως σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα, κατάλληλα σχεδιασμένα, έτσι ώστε να δίνουν πολύ μεγαλύτερα κέρδη και να είναι αφορολόγητα.

Όλη αυτή η οικονομική μεγέθυνση (που είναι ψευδο-ανάπτυξη και όχι ανάπτυξη, όπως διαστρεβλωμένα αποκαλείται) στηρίχθηκε στην προϋπάρχουσα κοινωνική ανισότητα, την οποία αναπαρήγαγε και ενίσχυσε περαιτέρω και έφθασε σήμερα σε τέτοια ακραία όρια, όπου το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κατέχει σε «χαρτιά» (και όχι σε πραγματικά χρήματα) πάνω από 10 φορές το ΑΕΠ του πλανήτη. Ο κόσμος όλος «τους χρωστάει» πάνω από 10 φορές αυτό που παράγει! Το σύστημα λοιπόν δεν περνάει απλά κάποια κρίση, αλλά βρίσκεται σε κατάσταση αταξίας και χάους με την επιστημονική έννοια του όρου, δηλαδή, «μακράν της ισορροπίας» [7].

Ο νεοφιλελευθερισμός, ως η σύγχρονη έκφραση του καπιταλιστικού συστήματος απέτυχε παταγωδώς παγκόσμια και προφανώς, και στην Ελλάδα. Αυτό το παραδέχονται πλέον – εμμέσως πλην σαφώς - και οι ίδιοι οι υποστηρικτές του. Όσο περισσότερο συνεχίζεται σε πλάτος και σε βάθος η εφαρμογή νεοφιλελεύθερων επιλογών, τόσο περισσότερο βαθαίνει και οξύνεται η κρίση του συστήματος. Η όξυνση όμως της κρίσης δεν ενοχλεί τους πάντες. Για μερικούς είναι ευκαιρία για κερδοσκοπία.

Συγκεκριμένα, επειδή τα προαναφερόμενα άυλα χρηματοπιστωτικά «χαρτιά» κινδυνεύουν κάποια στιγμή να οδηγηθούν στην ανακύκλωση, είτε γιατί δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η κοινωνία να μπορεί να βρει τέτοια ποσά για να τα πληρώσει είτε γιατί μπορεί και να αρνηθεί να τα πληρώσει, ο μόνος δρόμος εξασφάλισης της αξίας τους είναι η «αντικατάστασή» τους με κάτι υλικό. Ένα πρώτο υλικό κομμάτι - μικρό όμως – επιχειρείται να καλυφθεί από τη γνωστή νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας με την επίθεση σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικό κράτος (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κλπ) με τις απολύσεις κλπ. Θεωρητικά, το μεγαλύτερο κομμάτι θα μπορούσε να καλυφθεί διαμέσου ανάληψης νέων ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων. Ένας «ηθικός» καπιταλισμός δηλαδή. Αυτό όμως είναι αυταπάτη, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός είναι η σημερινή επιλογή επιβίωσης του συστήματος και γιατί το δίπολο «παράγουμε πολύ – καταναλώνουμε πολύ» έχει σπάσει προ πολλού και η ασκούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας το επιβεβαιώνει. Απομένει ένα σπουδαίο υλικό κομμάτι (το μεγαλύτερο): η μέγιστη δυνατή αποκόμιση κερδών με την ιδιωτικοποίηση (όπου αυτή δεν υπάρχει ακόμα) των βασικών αγαθών και υπηρεσιών διαβίωσης και κοινής ωφέλειας και των φυσικών πόρων.

Μεταξύ αυτών των βασικών αγαθών, υπηρεσιών και πόρων, που δέχονται την επίθεση της ιδιωτικοποίησης, κυρίαρχη θέση έχουν 4 τομείς προτεραιότητας (καθόλου τυχαία), συναρθρωμένοι σ’ ένα ενιαίο σύνολο: το Νερό, η Ενέργεια, η Τροφή και τα Απόβλητα (Ν.Ε.Τ.Α.). Τα λεγόμενα καταναλωτικά αγαθά αποτελούν κεντρικό στόχο των επιθέσεων της ιδιωτικοποίησης και της κερδοσκοπίας στη σημερινή περίοδο κρίσης.

Υπάρχει εναλλακτική έξοδος και είναι καλύτερη: κοινωνική και αλληλέγγυα!

Η ιδιωτικοποίηση παρουσιάζεται ως μονόδρομος από τον νεοφιλελευθερισμό, υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Κι όμως, υπάρχει εναλλακτική λύση και είναι και καλύτερη: η αυτοδιαχείριση, ο συνεργατισμός, η κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία με άμεση δημοκρατία [8]. Έχει βέβαια ένα τρομερό ελάττωμα: δεν αφήνει χώρο για την κερδοσκοπία, δεν προβλέπει θέσεις για αφεντικά και όλα τα οφέλη πάνε στους πολίτες! Επιπλέον είναι και επικίνδυνη: αποτελεί σχολείο εκπαίδευσης στην άμεση δημοκρατία!

«Η αλληλέγγυα οικονομία οικοδομεί μοντέλα παραγωγής και υπηρεσιών μαζί με όλους και για όλους. Αυτές οι πρωτοβουλίες δεν μπορούν να θεωρηθούν ως απλά “προγράμματα επιδιόρθωσης και καταπολέμησης της φτώχειας”. Αντίθετα, εγγυώνται από τη φύση τους τη δικαιοσύνη σε όλες τις διαστάσεις της, παράλληλα με την ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων, χωρίς τη συγκέντρωση πλούτου υλικού και οικονομικού και χωρίς δημιουργία φτώχειας» [9].

Είναι απόλυτα απαραίτητο να ξεκαθαρισθεί ότι κάθε ονομαζόμενος συνεταιρισμός δεν σημαίνει ότι αυτόματα ανήκει στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία, αν δεν στηρίζεται σε συγκεκριμένες βασικές αρχές. Η συζήτηση περί συνεταιρισμών έχει αξία εφόσον αυτοί είναι ανεξάρτητο δημιούργημα των πολιτών και δεν έχουν εξαρτήσεις από το κράτος, τις κυβερνήσεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα [10]. Ακόμα, οι συνεταιρισμοί, που λειτουργούν με βάση το οικονομικό μοντέλο παραγωγής και διανομής της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, αντιστρατεύονται τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, διότι δεν στηρίζονται στην κερδοσκοπία, αλλά στην ικανοποίηση των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών, υλικών και άυλων. Όταν προκύπτει πλεόνασμα, αυτό συμβαίνει γιατί το πλήρωσε το κοινωνικό σύνολο. Σε αυτό λοιπόν πρέπει να επιστρέψει. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους καλύπτοντας πραγματικές ανάγκες που υπάρχουν τη δεδομένη ιστορική συγκυρία: με δραστηριότητες για να αντιμετωπισθεί η ανεργία, με δαπάνες για υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια κλπ. Αυτό σημαίνει κοινωνική αλληλεγγύη και όχι φιλανθρωπία ή ελεημοσύνη.

Η ιδέα της συνεργατικής αυτοδιαχείρισης των επιχειρήσεων, των συνεταιρισμών καταναλωτών ή/και των συνεταιρισμών παραγωγών-καταναλωτών, που παραμερίζουν τους μεσάζοντες, καταργούν και αντικαθιστούν τους καπιταλιστές στη θέση του καρπωτή της υπεραξίας που οι ίδιοι παράγουν, αποτελεί παράδειγμα μιας γενικότερης προσέγγισης, σύμφωνα με την οποία η απουσία της ήταν η καθοριστική αιτία, που ανέτρεψε τις κοινωνικές πολιτικές και το κράτος πρόνοιας στις καπιταλιστικές χώρες [11]. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι αυτή η προσέγγιση είναι η λογική συνέπεια των διαθέσιμων - εδώ και ενάμιση αιώνα - επιστημονικών αναλύσεων και θεωριών για την υπεραξία [12].

Το συνεργατικό κίνημα αποτελεί «μια ακόμα μεγαλύτερη νίκη της πολιτικής οικονομίας της εργασίας επί της πολιτικής οικονομίας της ιδιοκτησίας» [13]. Βέβαια, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι παρουσιάζει ένα φοβερό πρόβλημα, που εντοπίσθηκε εδώ και 150 χρόνια περίπου: «οι ενώσεις των εργατών μπορούσαν να διαχειρίζονται καταστήματα, μύλους και σχεδόν κάθε είδους δραστηριότητα με επιτυχία και αμέσως βελτίωναν τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων. Αλλά δεν άφηναν μια διακριτή θέση για αφεντικά. Τρομερό!» [14].

Τα ιδεολογικά και αξιακά θεμέλια λειτουργίας ενός αλληλέγγυου κοινωνικού καταναλωτικού συνεταιρισμού

Τα ιδεολογικά και αξιακά θεμέλια λειτουργίας ενός αλληλέγγυου κοινωνικού καταναλωτικού συνεταιρισμού προσδιορίζονται από το ανθρώπινο δικαίωμα του καθένα στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι [15], τις ιδέες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας και της Άμεσης Δημοκρατίας, όπως αυτές αναδεικνύονται από τα σχετικά παγκόσμια κινήματα, καθώς και τις Διεθνείς Συνεταιριστικές Αξίες και Αρχές όπως αυτές υιοθετήθηκαν διεθνώς [16].

Οι βασικές ιδέες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας περιλαμβάνουν:

1. συλλογική ιδιοκτησία του Συνεταιρισμού (ένας πολίτης - μία ψήφος)

2. ανατροπή της καπιταλιστικής σχέσης κεφαλαίου – εργασίας

3. μη αποξένωση του εργαζόμενου στο Συνεταιρισμό από το προϊόν της εργασίας του

4. δημιουργία ισότητας από τον πλούτο που παράγεται και όχι ανισότητας όπως στο κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο

5. κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη

6. προστασία του περιβάλλοντος σε όλες τις δραστηριότητες του Συνεταιρισμού με την υιοθέτηση επιλογών και πρακτικών, που έχουν τις ελάχιστες περιβαλλοντικές επιπτώσεις σε όλες τις διαδικασίες παραγωγής – διανομής – κατανάλωσης προϊόντων και παροχής υπηρεσιών

7. δημιουργία συνθηκών όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων

8. μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη διαχείριση της συνεργατικής επιχείρησης σε σχέση με την καπιταλιστική

9. διαρκής απόδειξη της ικανότητας της ανθρώπινης φύσης να διαχειρίζεται περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

Η λειτουργία του συνεταιρισμού με βάση τις ιδέες της Άμεσης Δημοκρατίας σημαίνει ότι ο συνεταιρισμός διοικείται και ελέγχεται από τα μέλη του, τα οποία αποφασίζουν στις Γενικές Συνελεύσεις και με τις αποφάσεις τους δεσμεύουν το Συνεταιρισμό. Τα μέλη συμμετέχουν και αποφασίζουν με βάση τη συνεργατική και αμεσοδημοκρατική αρχή «ένα μέλος – μία ψήφος», ανεξάρτητα από τον αριθμό μερίδων, που κατέχει το κάθε μέλος. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις συνελεύσεις και όχι από αντιπροσώπους στη διοίκηση. Το Διοικητικό Συμβούλιο υλοποιεί τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λειτουργεί με βάση αυτές, το καταστατικό και τον κανονισμό λειτουργίας και ανακαλείται από τη Γενική Συνέλευση.

Η καταστατική εξασφάλιση της άμεσης δημοκρατίας με τη δυνατότητα λήψης αποφάσεων και ελέγχου του Συνεταιρισμού από τα μέλη του στις γενικές συνελεύσεις δεν αρκεί για την υλοποίηση της άμεσης δημοκρατίας. Αυτή εξαρτάται από την ενεργό συμμετοχή των μελών τόσο στις γενικές συνελεύσεις, όσο και στις διάφορες ομάδες εργασίας, επιτροπές και γενικά στις δραστηριότητες του Συνεταιρισμού. Η υλοποίηση της άμεσης δημοκρατίας είναι υπόθεση των ίδιων των μελών.

Οι διεθνείς συνεταιριστικές αξίες λειτουργίας του συνεταιρισμού είναι:

· της αυτοβοήθειας

· της αυτοευθύνης

· της δημοκρατίας

· της ισότητας

· της δικαιοσύνης

· της αλληλεγγύης.

και οι ηθικές αξίες της συνεταιριστικής παράδοσης, που οφείλουν να υιοθετούν τα μέλη είναι:

· της εντιμότητας

· της ειλικρίνειας

· της κοινωνικής ευθύνης

· της μέριμνας για τους άλλους.

Οι διεθνείς συνεταιριστικές αρχές λειτουργίας ενός συνεταιρισμού περιλαμβάνουν:

1. Εθελοντική και ανοικτή συμμετοχή

Ο συνεταιρισμός είναι εθελοντική οργάνωση, ανοικτή σε όλα τα πρόσωπα, τα οποία είναι ικανά να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες τους και να αποδεχτούν με προθυμία τις ευθύνες των μελών, χωρίς εθνικές, κοινωνικές, φυλετικές, πολιτικές ή θρησκευτικές διακρίσεις.

2. Δημοκρατικός έλεγχος των μελών

Ο συνεταιρισμός είναι δημοκρατική οργάνωση, που ελέγχεται από τα μέλη της, τα οποία συμμετέχουν στη διαμόρφωση της πολιτικής και στη λήψη των αποφάσεων τους. Οι άνδρες και οι γυναίκες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ως αιρετοί αντιπρόσωποι είναι υπόλογοι στα μέλη. Όλα τα μέλη έχουν ίσα εκλογικά δικαιώματα (ένα μέλος, μία ψήφος)

3. Οικονομική συμμετοχή των μελών

Τα μέλη συμμετέχουν δίκαια στο κεφάλαιο του συνεταιρισμού και στον έλεγχό του με δημοκρατικές μεθόδους. Μέρος, τουλάχιστον, αυτού του κεφαλαίου είναι η κοινή περιουσία του συνεταιρισμού. Τα μέλη λαμβάνουν περιορισμένη αποζημίωση για το κεφάλαιο το οποίο καταβάλλουν ως προϋπόθεση της συμμετοχής τους. Τα μέλη διαθέτουν τα πλεονάσματα για σκοπούς, όπως: για ανάπτυξη του συνεταιρισμού (πχ με τη δημιουργία αποθεματικών, μέρος των οποίων τουλάχιστον είναι αδιαίρετο), για την παραχώρηση ωφελημάτων στα μέλη, ανάλογα με τις συναλλαγές που είχαν με τον συνεταιρισμό, για προώθηση άλλων δραστηριοτήτων που εγκρίνονται από τα μέλη.

4. Αυτονομία και ανεξαρτησία

Ο Συνεταιρισμός είναι αυτόνομη, αυτοβοηθούμενη οργάνωση, ελεγχόμενη από τα μέλη του. Η σύναψη συμφωνιών με άλλους φορείς ή η εξασφάλιση κεφαλαίων από εξωτερικές πηγές γίνεται με όρους, οι οποίοι διασφαλίζουν το δημοκρατικό έλεγχο που ασκείται από τα μέλη και συνάδουν με τη αυτονομία και ανεξαρτησία του Συνεταιρισμού.

5. Εκπαίδευση, κατάρτιση και πληροφόρηση

Ο Συνεταιρισμός εξασφαλίζει εκπαίδευση και κατάρτιση για τα μέλη, τους αιρετούς αντιπροσώπους και τους εργαζόμενους, έτσι ώστε να μπορούν να συμβάλλουν ενεργά στην ανάπτυξή του. Ο Συνεταιρισμός ενημερώνει τους πολίτες για τη φύση του συνεργατισμού και τα ωφελήματα που προσφέρει.

6. Συνεργασία μεταξύ συνεταιρισμών

Ο Συνεταιρισμός για την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των μελών του και για την ενδυνάμωση του συνεταιριστικού κινήματος, συνεργάζεται με άλλους συνεταιρισμούς σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.

7. Κοινοτικό ενδιαφέρον

Ο Συνεταιρισμός εργάζεται για την κοινωνική ανάπτυξη σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, τη δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου και την προώθηση προγραμμάτων κοινωνικού χαρακτήρα, εφαρμόζοντας την πολιτική που αποφασίζεται από τα μέλη του.

Το παράδειγμα του συνεταιρισμού “Βίος Coop”

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το εγχείρημα του Κοινωνικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού Θεσσαλονίκης “Βίος Coop”, που ιδρύθηκε έπειτα από πρωτοβουλία της ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. (Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία) και συνέχισε με τη συγκρότηση μιας ευρύτερης ομάδας πρωτοβουλίας για το συνεταιρισμό με πρώτο αντικείμενο τη δημιουργία ενός συνεταιριστικού Super Market στη Θεσσαλονίκη [17].

Σκοπός του Συνεταιρισμού είναι η άσκηση δραστηριοτήτων με βάση τις αρχές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας και της άμεσης δημοκρατίας. Ειδικότερα είναι προσανατολισμένος στην προμήθεια τοπικών και εγχώριων, κατά προτίμηση, προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και χαμηλής τιμής, προκειμένου να συμβάλλει στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της αντίστοιχης παραγωγής, ταυτόχρονα με την κάλυψη των αναγκών των μελών του και όλων των πολιτών σε αγαθά και υπηρεσίες με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Η συνεργασία με τοπικούς παραγωγούς συμβάλλει επίσης, στη μείωση του οικολογικού αποτυπώματος από τη μεταφορά των προϊόντων [18].

Οι χαμηλότερες τιμές των προϊόντων αυτών βασίζονται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν οι χονδρέμποροι μεσάζοντες ούτε τα ακριβοπληρωμένα ράφια στη συνεργασία με τις πρωτογενείς παραγωγικές μονάδες. Βασικό σύνθημα είναι η ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος να έρχεται σε λογική τιμή “από το χωράφι στο ράφι”.

Ο συνεταιρισμός λειτουργεί μη κερδοσκοπικά και το όφελος από την κατάργηση των μεσαζόντων μοιράζεται σε τρία μέρη: στους παραγωγούς, στους καταναλωτές και στη λειτουργία και περαιτέρω ανάπτυξη του συνεταιρισμού.

Η δομή και η λειτουργία του Συνεταιρισμού εφαρμόζουν την συνεργατική-συνεταιριστική δημοκρατική αρχή «ένα πρόσωπο-μια ψήφος». Το κάθε μέλος του Συνεταιρισμού έχει δικαίωμα συμμετοχής στις Γενικές Συνελεύσεις με μία ψήφο ανεξάρτητα από τις συνεταιριστικές μερίδες που κατέχει, καθώς και να εκλέγει και εκλέγεται. Η διοίκηση και ο έλεγχος του Συνεταιρισμού είναι υπόθεση των μελών του. Το Διοικητικό Συμβούλιο και το Εποπτικό Συμβούλιο εκλέγονται και ανακαλούνται από τη Γενική Συνέλευση, η οποία είναι το ανώτατο όργανο του Συνεταιρισμού και αποφασίζει για όλα τα θέματα που τον αφορούν. Τα μέλη και οι εργαζόμενοι εκπαιδεύονται πάνω στις συνεταιριστικές αρχές και τις αξίες της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. [19].

Η συνεχής πτώση των εισοδημάτων σε συνδυασμό με τη συνεχή άνοδο των τιμών βασικών προϊόντων και με την αμφιβολία για την ποιότητά τους όλο και να μεγαλώνει (ένεκα ασύδοτης κερδοσκοπίας), καθιστά το εγχείρημα αυτό εξαιρετικά αναγκαίο, επίκαιρο και πρώτης προτεραιότητας.

Επίλογος

Παράλληλα με την ανάδειξη της αναγκαιότητας και σημασίας της δημιουργίας αλληλέγγυων κοινωνικών συνεταιρισμών είναι απαραίτητη και μια διευκρίνιση: «η αξία αυτών των μεγάλων κοινωνικών πειραμάτων δεν μπορεί να υπερεκτιμάται» [13]. Οι συνεταιρισμοί της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας δεν μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο από μόνοι τους. Αποτελούν μια βάση και ένα υπαρκτό πρότυπο, που μπορεί να προβληθεί στο μέλλον, μια «ρωγμή» και όχι ένα «σοβάτισμα» του συστήματος, αλλά χρειάζεται πολιτική για την κοινωνική αλλαγή. Οι αλληλέγγυοι συνεταιρισμοί αποτελούν από τη μια μεριά, μια μορφή άμυνας των εργαζομένων και όλων των πολιτών στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και από την άλλη, ένα σχολείο δημοκρατίας, αυτοδιαχείρισης και συλλογικής διακυβέρνησης, όπου συσσωρεύεται γνώση και εμπειρία στους εργαζόμενους και στους πολίτες, εξαιρετικά σημαντικές για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, δίκαιης και αλληλέγγυας.

Κάθε μέρα που περνάει, αποδεικνύεται ότι όχι μόνον ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, αλλά είναι επίσης, όλο και πιο αναγκαίος.

Βιβλιογραφία

[1] Σαραντάκος Δ., Να θυμηθούμε τι κάναμε τότε, Εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης, 30.8.2011

[2] Τυροβούζης Χ., H αντιστασιακή ιδεολογία. Μια πρώτη συστηματοποίηση, Θέσεις, τ.23-24, 1988

[3] Aisslinger M., Kutz R., Prices and earnings. A comparison of purchasing power around the globe. Edition 2012, UBS, Zurich, Switzerland, 2012

[4] ΠΑΣΕΓΕΣ, Διεύρυνση της "ψαλίδας" τιμών παραγωγού – καταναλωτή για τα βασικά είδη διατροφής, 22.12.2010, http://www.paseges.gr

[5] Τα Νέα, Ακριβότερο κατά 18% το καλάθι της νοικοκυράς παρά την πρωτοφανή οικονομική κρίση, 16.6.2012, http://news.in.gr

[6] RIPESS EUROPE, Η παγκοσμιοποίηση της αλληλεγγύης, Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας - Βαρκελώνη 2011, 3.9.2012, www.dialektika.gr

[7] Νικολάου Κ., Επιστήμη και κρίση: Προσεγγίζοντας την κοινωνικά δίκαιη έξοδο, Διαλεκτικά, 10.12.2011, www.dialektika.gr

[8] Νικολάου Κ., Η κρίση και η κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία, Διαλεκτικά, 27.6.2011,www.dialektika.gr

[9] RIPESS, Η Οικονομία που χρειαζόμαστε, Διακήρυξη του κινήματος της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας στο Rio+20, 3.9.2012, www.dialektika.gr

[10] Marx K., Κριτική του προγράμματος της Γκότα, Εκδ. Καμπίτση, Αθήνα

[11] Wolff R., Workers self directed enterprises, Lecture, Berlin, 5.11.11

[12] Marx K., Grundrisse – Fondements de la critique de l’ économie politique, Ed. Anthropos, Paris, 1968

[13] Marx K., Inaugural Address of the International Working Men’s Association “The First International”, 1864, Marxists Org.

[14] Marx K., The Capital. A critique of political economy, Ed. Lawrence and Wishart, London, 1954

[15] ΟΗΕ, Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Άρθρο 20, 1948

[16] I.C.A., Συνέδριο της Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας, Manchester, UK, 1995

[17] ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο., Δημιουργία Κοινωνικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού στη Θεσσαλονίκη, ΠΡΩ.Σ.Κ.ΑΛ.Ο. – Πρωτοβουλία Συνεργασίας για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία, 8.2.2012, www.proskalo.net

[18] Νικολάου Κ., Κοινωνικός Καταναλωτικός Συνεταιρισμός στη Θεσσαλονίκη, Τα εν Οίκω εν Δήμω, τ.91, σ.3, 2012

[19] Βιος Coop, Το Καταστατικό του Κοινωνικού Καταναλωτικού Συνεταιρισμού Θεσσαλονίκης,www.bioscoop.gr

Εξάρχεια, η πολιορκία

φωτογραφία Δέσποινας Καλογεροπούλου από:http://exarchia.pblogs.gr

Για μένα τα Εξάρχεια δεν αποτελούν μια ξεχωριστή γωνιά της πόλης. Δεν διεκδικούν καμμία πρωτοκαθεδρία στις ανάγκες, τον πολιτισμό, την καθημερινότητα. Στην ίδια πόλη ζούμε όλοι μας, στην ίδια χώρα. Τα προβλήματα και οι προβληματισμοί κοινοί, οι αγώνες στον ίδιο εχθρό στοχεύουν. Εμείς οι εξαρχιώτες ζούμε τις ίδιες αγωνίες με κάθε πολίτη της χώρας, υφιστάμεθα την ίδια καταστολή, βιώνουμε την ίδια δυστυχία που η εξουσία επιβάλλει.

Όμως τα Εξάρχεια έχουν μπεί στο μάτι της εξουσίας εδώ και καιρό. Και αυτό εκφράζεται είτε με την προσπάθεια αλλοίωσης του χαρακτήρα της γειτονιάς, είτε με την καταστολή. Γιατί άραγε ;

Παληότερα είχαμε συνεχείς και συστηματικές προσπάθειες-σταυροφορίες της εξουσίας να "ισοπεδωθούν" τα Εξάρχεια, να διαγραφεί η ιστορία τους, να συκοφαντηθεί ο χώρος και οι άνθρωποί τους. Χάρη στον αγώνα των κατοίκων τα σχέδια της εξουσίας ναυάγησαν. Τον τελευταίο καιρό ο φασισμός, προκλητικός όσο ποτέ, ζητάει να πάρει τη ρεβάνς. Θέλει να βγάλει από το σώμα της πόλης -έτσι όπως την "ονειρεύεται" - το "αγκάθι" που τον πληγώνει, που αντιστέκεται στα σχεδιά του.

Τόσο η επιχείρηση εισβολής και καταστολής  την ημέρα της απεργίας, όσο και τα γεγονότα που ακολούθησαν την αντιφασιστική μοτοπορεία, δείχνουν το μένος της κυβέρνησης Σαμαρά και των συμμάχων της χρυσαυγιτών ενάντια σε αυτό που τα Εξάρχεια συμβολίζουν: Την ελευθερία σκέψης, τη διαφορετικότητα, τη συνύπαρξη, την αλληλεγγύη.

Και δεν είναι μόνο οι "πολεμικές επιχειρήσεις" κάθε τρείς και λίγο στη γειτονιά. Είναι και η συστηματική εισβολή της εγκληματικότητας με τη χορηγεία του μηχανισμού του υποκόσμου της χρυσής αυγής. 

Στα Εξάρχεια ξεφύτρωσαν και δοκιμάζονται δεκάδες εγχειρήματα παιδείας, πολιτισμού, αυτοδιάθεσης, αλληλεγγύης. Στόχος της εξουσίας είναι αυτά τα εγχειρήματα να καταπνιγούν. 

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Στόχος μπορεί να φαίνεται ότι είναι σήμερα οι αντεξουσιαστές,  και είναι, αλλά πέραν αυτού, απώτερος στόχος είναι αυτό που τα Εξάρχεια θέλουν και μπορούν να διεκδικήσουν: την ανθρώπινη Ζωή.

Θ.

Η αλισίβα

Αναδημοσίευση από εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)

Βρήκα χτες το βράδυ στην ταβέρνα την Κατερίνα (του Πιάμπα). Έπινε το ποτηράκι της με τον άντρα της.

Την ρωτάω πως φτιάχνανε παλιά την Αλισίβα.

Δεν πρόλαβε να ανοίξει το στόμα της και πετάγεται να μου δώσει την απάντηση ένας συνομήλικος της από ένα διπλανό τραπέζι.

Τα παίρνω και γίνομαι απότομος.

-«Δε ρώτησα εσένα . Εσύ δεν αξιώθηκες μια φορά στη ζωή σου να πλύνεις το σώβρακο σου.»

Το χάρηκε η Κατερίνα.

Σώπασαν και οι άλλοι και άρχισε να μου εξηγεί.

Η Αλισίβα (Lisciva) είναι ο τρόπος με τον οποίο έπλεναν τα ρούχα την μακράν και προ πλυντηρίων εποχή. Πρώτα κουβαλούσαν στην πλάτη το νερό από την άλλη άκρη του Θεού. Άναβαν φωτιά . Έβραζαν το νερό και μέσα στο καζάνι έριχναν στάχτη και φύλλα δάφνης. Έβαζαν τα ρούχα μέσα σε κάνιστρες . Τα σκέπαζαν με ένα κομμάτι κατάλληλο πανί για σούρωμα . Έριχναν το σταχτόνερο από πάνω. Στη συνέχεια έπλεναν τα ρούχα στο μαστέλο με πράσινο σαπούνι που έφτιαχναν οι ίδιες από λάδι ελιάς. Έπαιρναν τέλος τα ρούχα και τα πήγαιναν στο ποτάμι η στις βρύσες (που ήταν μακριά) και τα ξέβγαζαν.

Τα ρούχα γινόταν κατάλευκα . Καμιά σύγκριση με τα σημερινά απορρυπαντικά. Εδώ ο αναγνώστης πρέπει να λάβει υπόψη του ότι μιλάμε για τα ρούχα πολυμελών οικογενειών που ζούσαν σε περιβάλλον απόλυτης λασπουριάς. Ακόμα και το πάτωμα της κουζίνας ήταν χωμάτινο και λασπωμένο.

Αυτή ήταν η μια από τις γυναικείες δουλειές της καθημερινότητας. Πρέπει να προσθέσουμε τη δουλειά στα χωράφια , το τάισμα των παιδιών και πολλά άλλα.

Ακόμα και το βράδυ στο κρεβάτι με τον «αγαπημένο τους άντρα» έδεναν δύο σχοινιά από το ταβάνι ( τα λεγόμενα αναπαψώλια) για να κρατιούνται τα πόδια τους ψηλά . Ήταν αδύνατο να το αντέξουν και αυτό μετά την κούραση της ημέρας.

Αυτές οι γυναίκες δεν χάρηκαν ποτέ το φαΐ τον ύπνο και τον έρωτα. Αισθάνονταν ενοχές αν είχαν μια ώρα ελεύθερη.

Δεν μιλάμε για τη νεολιθική εποχή αλλά για πριν το εξήντα.

Μιλάμε για τις μανάδες μας.

Δεν μιλάμε για μεγάλες γυναίκες .

Μιλάμε για ηλικίες των είκοσι έως τριάντα.

Στην Pavia, δίπλα στο φημισμένο Ponte Coperto βρίσκεται το άγαλμα μιας άγνωστης πλύστρας .

Πλένει δίπλα στο ποτάμι όλες τις εποχές του χρόνου .

Έχω και μια φωτογραφία με χιόνια στην πλάτη της.

Φτάνει πια με τα αγάλματα των σπουδαίων δολοφόνων , των διάσημων απατεώνων και των αδίστακτων κακοποιών.

Δεν χρειάζονται ούτε καν τα αγάλματα των μεγάλων ποιητών , κάνουν κακό στα ποιήματα μας.

Ονειρεύομαι μια Πόλη που στις πλατείες και στα σταυροδρόμια θα έχουμε στήσει το άγαλμα του άγνωστου φίλου μου οδοκαθαριστή που πέθανε τις προάλλες και που μάζευε τα σκουπίδια υπό καταρρακτώδη βροχή χωρίς ούτε νιτσεράδα.

Θέλω να περνάω και να βλέπω το άγαλμα εκείνης της δασκαλίτσας που μου έλεγε ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια γιατί κουβαλάει μαζί της το οικογενειακό δράμα του μικρού της μαθητή.

Αν πέρναγε από το χέρι μου θα έστηνα το άγαλμα της πλύστρας στη πάνω πλατεία. Αυτοί δεν το χρειάζονται. Θα χρειαστούν, όμως, οι επόμενες γενεές ένα μέρος που να αξίζει τον κόπο , για την κατάθεση των στεφάνων.

Αυτό θέλω. Όλα τα άλλα τα συζητάμε.

Έρικ Χομπσμπάουμ, in Memoriam

Έρικ Χομπσμπάουμ (9 Ιουνίου 1917 – 1 Οκτωβρίου 2012)

Τι να πρωτοπεί κανείς για τη ζωή και το έργο του Χόμπσμπάουμ; Ούτε αγιογραφίες μας πρέπουν ούτε όμως και η θλιβερή υποτίμηση της μεγάλης σημασίας της ανάδειξης και κατάκτησης του μαρξικού έργου, ακόμη και μεταξύ των κύκλων που επικαλούνται το μαρξισμό ως θεωρία και πρακτική.

Κάθε φορά που χάνουμε έναν άνθρωπο σαν το Χόμπσμπάουμ καλούμαστε να συμβάλλουμε στη μνήμη του χωρίς να ξεχνάμε πως σήμερα δεν κινδυνεύουμε τόσο από τις αγιογραφίες. Περισσότερο κινδυνεύουμε από τις μετανεωτερικές σειρήνες της απώλειας κάθε ιστορικού στοχασμού και της αμφισβήτησης γενικών εννοιών κατακτημένων σε μια ολόκληρη πορεία της ανθρωπότητας. Η γραφή του Χόμπσμπάουμ αποτελεί μια ανεκτίμητη συμβολή σε μια ιστορική ματιά που δεν είναι «είναι του γούστου της εποχής μας». Όσοι/ες έχουμε διαβάσει έστω κι ένα βιβλίο του, του χρωστάμε πολλά για μια μοναδική εισαγωγή στη μαχόμενη ιστορική επιστήμη. Οι μέλλουσες γενιές μπροστά στις τεράστιες προκλήσεις που θα χουν να αντιμετωπίσουν, θα έχουν έναν πολύτιμο σύντροφο ∙ τα έργα ενός ανθρώπου που γεννήθηκε τη χρονιά της Οκτωβριανής Επανάστασης και περπάτησε στο σύντομο εικοστό αιώνα με τη ματιά στραμμένη στο παρελθόν και το μέλλον του αγώνα για την αλλαγή του κόσμου.

Γεννήθηκε στης Αλεξάνδρεια το 1917, από πατέρα βρετανό πολωνικής καταγωγής και μητέρα αυστριακή εβραϊκής καταγωγής, και σπούδασε στη Βιέννη, το Βερολίνο, το Λονδίνο και το Καίμπριτζ. Είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, επίτιμο μέλος του Kings College στο Καίμπριτζ και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων σε αρκετές χώρες. Δίδαξε ως τη συνταξιοδότησή του στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου -ένα περιβάλλον/ έμπνευση και κίνητρο για το ιστορικό του έργο, ομολογεί ο ίδιος- και κατόπιν στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης. Εκτός από τα διάσημα βιβλία του “The Age of Revolution, 1789-1848″ (“Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848″, μτφρ. Μαριέτα Οικονομοπούλου, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), “The Age of Capital, 1848-1875″ (“Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875″, μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), “The Age of Empire, 1875-1914″ (“Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914″, μτφρ. Κωστούλα Σκλαβενίτη, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.) και “Age of Extremes: The Short Twentieth Century 1914-1991″ (“Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ος αιώνας 1914-1991″, μτφρ. Βασίλης Καπετανγιάννης, εκδ. Θεμέλιο), έχει συγγράψει και τα βιβλία: “Primitive Rebels”, “Labouring Man and Worlds of Labour”, “Industry and Empire”, “Nations and Nationalism Since 1780″, “The Invention of Tradition” (“Η επινόηση της παράδοσης”, μτφρ. Θανάσης Αθανασίου, εκδ. Θεμέλιο), “The Jazz Scene” (“Η σκηνή της τζαζ”, μτφρ. Τάκης Τσήρος, εκδ. Εξάντας), “Uncommon People” (“Ξεχωριστοί άνθρωποι”, μτφρ. Παρασκευάς Ματάλας, εκδ. Θεμέλιο), “Bandits” (“Ληστές”) και “Globalisation, Democracy and Terrorism” (“Παγκοσμιοποίηση, δημοκρατία και τρομοκρατία”, μτφρ. Νίκος Κούρκουλος, εκδ. Θεμέλιο), τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, καθώς και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία του “Interesting Times: A Twentieth-century Life” (“Συναρπαστικά χρόνια: μια ζωή στον 20ο αιώνα”, μτφρ. Σταματίνα Μανδηλαρά, εκδ. Θεμέλιο).

Η Λέσχη τον αποχαιρετά κάνοντας κάλεσμα σε φίλους και φίλες πρώτα και κύρια να τον μελετήσουμε. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλετε κείμενα και να συνδιαμορφώσουμε ένα αφιέρωμα, αλλά κι έναν ανοικτό διάλογο γύρω από το ιστορικό και πολιτικό έργο του, τη στράτευσή του από νεαρή ηλικία στο κομμουνιστικό κίνημα και τη στάση του στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας του εικοστού αιώνα. Μέσα από τις διάφορες κριτικές προσεγγίσεις, στοχεύουμε να αναρωτηθούμε ξανά και τολμηρά:

Η εποχή των άκρων είναι εδώ. Επιστρέφει – και μέσα από ποιούς δρόμους – η εποχή των επαναστάσεων;

Αναδημοσίευση από Λέσχη (http://ilesxi.wordpress.com/)

Ο Κώστας θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς…

από "Εφημερίδα Δράση"

Κώστας είναι ένας από τους πολλούς και πολλές που την Κυριακή 9 Σεπτέμβρη ανεβήκαμε στο δάσος των Σκουριών για να υπερασπιστούμε τη γη και την ελευθερία από το χρυσό θάνατο και το αδηφάγο τέρας των πολυεθνικών.

Ο Κώστας τραυματίστηκε από τα δεκάδες χημικά που έριχναν σε ευθεία βολή οι δυνάμεις καταστολής ενάντια στους διαδηλωτές και τις διαδηλώτριες. Δεν ήταν ο μόνος, αλλά ήταν αυτός που τραυματίστηκε βαρύτερα, καθώς υπέστη ρήξη σπλήνας και αφαίρεσή της μετά από εγχείρηση.

Ο Κώστας εξακολουθεί να νοσηλεύεται, καθώς υποβλήθηκε σε δεύτερη εγχείρηση για αφαίρεση υγρού.

Δεν περιμένουμε την «ευαισθητοποίηση» κάποιου εισαγγελέα για τη δολοφονική επίθεση με πρόθεση που συνιστούν οι συστηματικές ριπές από τις δυνάμεις καταστολής με ευθείες βολές ενάντια σε διαδηλωτές και προς το δάσος με εξοπλισμό ο οποίος από τους κατασκευαστές του αναφέρεται σαφώς ότι επιτρέπεται να χρησιμοποιείται μόνο σε βολές υπό γωνία (γιατί αλλιώς μπορεί να προκαλέσει βαρύτατους τραυματισμούς) και σε συγκεκριμένα πεδία (καθώς μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιές).

Είναι πλέον σαφές ότι όταν ο κύριος Δένδιας έλεγε ότι στη Χαλκιδική θα επιβληθεί η νομιμότητα, εννοούσε την επιβολή του νόμου της μαφίας των πολυεθνικών. Η βία που ασκήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής βρίσκεται σε πλήρη δυσαναλογία με οτιδήποτε συνέβαινε από την πλευρά των διαδηλωτών.

Η βία που ασκήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής είναι ανάλογη μόνο της βίας με την οποία η πολυεθνική Eldorado θέλει να καταστρέψει ζωές και το περιβάλλον.

Ο Κώστας είμαστε όλοι εμείς

Οι πολυεθνικές και τα τσιράκια τους νομίζουν ότι με την επίδειξη του αγριανθρωπισμού τους θα κάμψουν την αντίσταση. Νομίζουν ότι είμαστε ανθρωπάκια, σαν αυτούς και το σινάφι τους. Επειδή οι θιασώτες του χρυσού θανάτου συναναστρέφονται μόνο με ομοίους τους, νομίζουν ότι κι εμείς είμαστε ανθρωπάκια που σέρνονται στη γη όπως αυτοί, «ανθρωπάκια που σέρνονται στη γη» όσο καλύπτονται από την προστασία της μαφίας των πολυεθνικών, όσο καλύπτονται από την ασυλία της δικαιοσύνης των αφεντικών, όσο καλύπτονται από τις θωρακισμένες στολές των δυνάμεων καταστολής και τις κουκούλες των σεκιουριτάδων.

Δεν καταλαβαίνουν ότι οι αγώνες για τη γη και την ελευθερία όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα γιγαντώνονται σε αγώνες για την αξιοπρέπεια. Αλλά δεν καταλαβαίνουν τι έχουνε απέναντί τους, γιατί δεν ξέρουν τι θα πει ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό έχουνε ήδη ηττηθεί…

Ο Κώστας είμαστε όλοι εμείς

Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

nogoldthess.espivblogs.net

Νεο-ναζί επιτέθηκαν στην δικηγόρο Γ. Κούρτοβικ

Xτες το βράδυ και ενώ η δικηγόρος Γ. Κούρτοβικ επισκέφθηκε το τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα για να καταθέσει μια μήνυση πελάτη της, μπάτσοι ειδοποίησαν τους φίλους τους ναζί της περιοχής οι οποίοι συγκεντρώθηκαν έξω από το τμήμα, και οι μπάτσοι φίλοι τους φυσικά το επέτρεψαν, σε σημείο να υβρίζουν χυδαία την Γιάννα. 

Τελικά έγιναν 1 σύλληψη και 10 προσαγωγές νεοναζί, οι οποίοι θα οδηγηθούν στο αυτόφωρο της Ευελπίδων σήμερα το μεσημέρι μετά απο μηνύσεις που κατέθεσε η ίδια η δικηγόρος. 

Παράλληλα μερικά στενά πιο πέρα είχαν συγκεντρωθεί δεκάδες αντιφασίστες, από τον χώρο της αριστεράς και της αναρχίας, έτοιμοι να επέμβουν αν χρειαζόταν. 

Υ.Σ.: Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρών ήταν και πάλι τυχοδιώκτης δημοσιογράφος της κακιάς ώρας ο οποίος τελευταία έχει γίνει κολητάρι των νεοναζί. 

Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1424931

Τζήμερος στα ...κεραμίδια

Τζήμερος σε δημοσίους υπαλλήλους: Παραιτηθείτε, 1,5 εκατ. κόσμος λιμοκτονεί για σας...

Αυτά έγραψε στο τουϊτερ το πουλέν του νεοφολελευθερισμού. Ο άσπιλος  πολιτικάντης διαφημιστής που θέλει να μας σώσει. Τον έπιασε ο πόνος για τους λιμοκτονούντες και ξεσπάθωσε κατά των δημοσίων υπαλλήλων. Γνωστή συνταγή, απηρχαιομένη.

Δεν ξέρω ποιά σάλια καταπίνει αυτή τη φορά, αλλά σίγουρα τα φτυσίματα δεν τον συνέτισαν παρά για λίγους μήνες. Άλλωστε το ξέρει από πρώτο χέρι. Όταν φτύνεις και όταν σε φτύνουν ξεχνιέται σε λίγες μέρες. Κεί που έφτυνε τον Μάνο, κεί τον έγλυφε λίγες μέρες μετά. Διαφημιστής είναι ο άνθρωπος, όχι νανοπίθηκος.  

Πάντως ας έχουμε κατά νού ότι θέλει να μας σώσει ο άνθρωπος. Όπως και τόσοι άλλοι. 

Η σημερινή πορεία και τα φρεσκο-ληγμένα χημικά του κυρ-Φώτη

Πήγαμε κι' εμείς στη διαδήλωση, όχι που θα καθόμαστε. Σαν Δι.Κ.Α εννοώ. Με το πανώ μας και με τους πιστούς μας. 

Οι πιο πολλοί μάς απάτησαν με άλλες "αγάπες" τους. Δεν πειράζει, ένας είναι ο σκοπός, ένα είναι το "κόμμα".

Ο κόσμος πολύς. Το διέκρινα στην ικανοποίηση όλων. Και το άκουσα και στα ΜΜΕ. Και όπως πάντα οι γνωστοί-"άγνωστοι" που, αφού συγκεντρώθηκαν στα πέριξ του Μουσείου, ξεκίνησαν οργανωμένοι για το σχέδιό τους, για το "μεροκάματο". Πέρασαν μπροστά από χιλιάδες από εμάς, έτρεξαν μπροστά, θέλοντας να μπούν επικεφαλής της πορείας για να την διαλύσουν ολόκληρη και να μη φθάσει κανείς στο Σύνταγμα. Κάπου στη Σταδίου τους στάμπαραν οι δεητζήδες της ΓΕΝΟΠ και προσωρινά ανέκοψαν τη φόρα τους.

(Μια απορία: καλά, κανείς δεν έχει τις ελάχιστες γνώσεις σημειολογίας να διακρίνει αυτά τα άτομα πριν επιδοθούν στο έργο τους ; Τους βλέπεις, φυσιογνωμικά κάνουνε μπαμ. Και δεν αναφέρομαι στους συνήθως αφελείς μπαχαλάκηδες που τους ακολουθούν, αλλά σε πιο πολιτικά νοήμονες: οργανώσεις, συνδικάτα, συλλογικότητες που βαδίζουν πλάϊ τους). Πάντως μια αρχή έγινε από τη ΓΕΝΟΠ.).

Και βέβαια πολλά τα "βαρελότα" :κροτίδες, ασφυξιογόνα, δακρυγόνα. Που πέφταν ανάμεσα στον κόσμο από τους μπάτσους.  

Σταδίου και Βουκουρεστίου, και ενώ τα μπλόκ του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μεταξύ τους ένα μικρό κενό 5 μέτρων, οι μπάτσοι έρριξαν δύο "δυναμίτες" που μας ξεκούφαναν. Σκοπός ήταν να σπάσουν το μπλόκ στα δύο για να το διαλύσουν. Κατάλαβαν τί έκαναν και σε ποιούς και μετά συνιστούσαν ..ψυχραιμία.

Τα ξενοδοχεία, πίσω η Βασ. Σοφίας  φυλάγονταν από δεκάδες διμοιρίες "αστακών".

Σε πείσμα όλων η πορεία συνεχίστηκε περνώντας κάτω από την μπαρουτοκαπνισμένη πλατεία Συντάγματος, συνέχισε Φιλελλήνων και μέσω Ξενοφώντος και Αμαλίας, φθάσαμε μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη.  Θάλαμος αερίων. Και δεν είχες που να πατήσεις από τα χημικά. Ευτυχώς που είχαμε οργανωθεί. Μάσκες, μάλοξ μαντήλια και τα τοιαύτα.

Κείνο που δεν μ' άρεσε ήταν τα συνθήματα για τον κυρ-Φώτη Κουβέλη. Εξέφραζαν την αχαριστία των διαδηλωτών, κάτι που με εξόργισε.  Ιδού ο λόγος, ιδού και η απόδειξη:

Σκύβω προσεκτικά πάνω σ' αυτό το κουτί και διαβάζω την ημερομηνία λήξης: Ιούνιος 2012, (κρίμα που η φωτογραφική μου μηχανή με πρόδωσε και δεν φαίνεται καθαρά η ημερομηνία). Φρεσκοληγμένο πράμα. Είναι μια πρόοδος κι' αυτό, ας μην είμαστε αχάριστοι προς τον κυρ-Φώτη. Τόσα χρόνια μας είχανε ρημάξει στη μπαγιατίλα.

Πιο αισιόδοξοι προχωράμε, πολλοί, μαζί, οργανωμένα. (δεν μας τρομάζουν των μπάτσων τα βόλια, τραγούδαγα).

Έως κάτω, στο πανεπιστήμιο. Εμείς στρίψαμε κατά τα μέρη μας. Στην πλατεία οι "μεροκαματιάρηδες" χτυπάνε υπερωρίες. Χαμός.

υγ. Μου έμεινε μια θλίψη, βλέποντας τους μπάτσους 10 μέτρα από την πλατεία.
Θ.

Όλοι στους δρόμους, Άξιον Εστί !

Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την

απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να

βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους

είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο, με

τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. 

Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη.

........

Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος 

είχε συνήθειο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, 

τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο.

Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, 

με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, 

οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. 

Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, 

και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. 

Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, 

που 'λεγες είχανε περάσει

μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.

(Ελύτης, Άξιον Εστί)

Eναλλακτικοί τρόποι θέρμανσης-παρουσίαση κόστους

Δείτε ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ πόσο κοστίζουν και τι αποδίδουν οι εναλλακτικοί τρόποι θέρμανσης

Eναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης αναζητούν οι καταναλωτές, καθώς η εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου στο 1,40 με 1,60 ευρώ το λίτρο καθιστά το κόστος δυσβάσταχτο.

Kαυσόξυλα, πέλετ, φυσικό αέριο για όσους… έχουν δυνατότητα σύνδεσης, κλιματιστικά και κάθε άλλου είδους ηλεκτρική συσκευή επιστρατεύονται ως οικονομικότερες λύσεις για να βγει ο χειμώνας που όλοι εύχονται να αργοπορήσει και να είναι ήπιος. Tι εξοικονόμηση όμως προσφέρουν οι εναλλακτικές πηγές για θέρμανση;

H δαπάνη για θέρμανση, λένε οι ειδικοί εξαρτάται πρωτίστως από τη μόνωση της κατοικίας, οπότε οι πρώτες παρεμβάσεις σε ό,τι αφορά την εξοικονόμηση θα πρέπει να ξεκινήσουν από εκεί. Tα στοιχεία που δίνουν είναι άκρως πειστικά, για να θερμανθεί μια μονοκατοικία με μόνωση θα πρέπει να καταναλώσει 55kWh/m2/έτος, ενώ μια μονοκατοικία στην Kεντρική Eλλάδα, χωρίς μόνωση θα χρειαστεί 185 kWh/m2/έτος.

Aντιστοίχως μια πολυκατοικία με μόνωση θα χρειασθεί 45kWh/m2/έτος και μια χωρίς μόνωση 145 kWh/m2/έτος. Tα κλιματιστικά αντικατέστησαν από πέρυσι σε πολλές περιπτώσεις το πετρέλαιο θέρμανσης και φέτος η χρήση τους αναμένεται να γενικευθεί, σε περιοχές που δεν χαρακτηρίζονται από πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

H χρήση τους, ειδικά φέτος με την τιμή του πετρελαίου στο 1,40, είναι σύμφωνα με τους ειδικούς σίγουρα πιο συμφέρουσα. Για να ζεσταθεί ένα τυπικό τριάρι διαμέρισμα με τα κλασικά σώματα, η κατανάλωση πετρελαίου φτάνει μέχρι 2 ευρώ την ώρα.

Mε κλιματιστικά τύπου inverter σε όλα τα δωμάτια εκτός του μπάνιου όπου ταιριάζει καλύτερα ένα αερόθερμο η κατανάλωση δεν ξεπερνά τα 0,50 ευρώ την ώρα, με τις ισχύουσες τιμές ρεύματος. Στην πράξη, η εξοικονόμηση είναι μεγαλύτερη, δεδομένου ότι δεν χρειάζεται να λειτουργούν τα κλιματιστικά στα άδεια δωμάτια.

O καταναλωτής θα πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι η απόδοση ενός κλιματιστικού εξαρτάται αισθητά από τις ειδικές καιρικές συνθήκες και τις διαφορές θερμοκρασίας που καλείται να καλύψει αλλά και τη χαμηλή ποιότητα θέρμανσης που προσφέρει (ξηρός αέρας, μη διατηρήσιμη, θόρυβος κ.λπ.).

Tο φυσικό αέριο, αισθητά φθηνότερο από το πετρέλαιο, αλλά όχι διαθέσιμο σε όλους τους καταναλωτές. Δίκτυο φυσικού αερίου υπάρχει μόνο στον N. Θεσσαλονίκης, στη Θεσσαλία και στην Aττική και δεν καλύπτει ακόμη όλες τις περιοχές.

Tην περσινή σεζόν (Oκτ. 2001-Aπρ. 2012) πρόσφερε μια εξοικονόμηση της τάξης του 19% κατά μέσο όρο, η οποία φέτος με την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 35%.

Mια κατοικία 100 τ.μ. στην Aττική για να καλύψει τις ανάγκες της σε θέρμανση φέτος θα χρειασθεί 1.800 με 1.900 ευρώ περίπου, ενώ με το φυσικό αέριο (με την τρέχουσα τιμή) το αντίστοιχο κόστος περιορίζεται στα 1.050 ευρώ.

Tο κόστος εγκατάστασης εξοπλισμού φυσικού αερίου για μια μέση πολυκατοικία κυμαίνεται από 3.500- 4.000 ευρώ, πολύ συχνά όμως οι εταιρείες παροχής παρέχουν ειδικές προσφορές. Tα πέλετ προσφέρονται ως ένα ακόμη εναλλακτικό καύσιμο που κερδίζει όλο και περισσότερο τους καταναλωτές.

Tα σύμπηκτα ξύλου, όπως είναι η επίσημη ονομασία του πέλετ, έχουν ως πρώτη ύλη αγροτικά υπολείμματα από καθαρό ξερό ξύλο, χωρομολυντές και πρόσθετα. H τιμή του εξαρτάται σημαντικά από την ποιότητά του, ενώ λόγω της κατασκευής του έχει υψηλή ενεργειακή πυκνότητα σε σχέση με τα καυσόξυλα. Eχουν τυποποιημένες διαστάσεις για εύκολη χρήση και αποθήκευση και διατίθενται σε σακούλες των 15 ή 50 κιλών και χύμα.

Mπορεί να χρησιμοποιηθεί σε τζάκι, όπου όμως η απόδοσή του είναι χαμηλή (20%), σε σόμπα για ξύλο ή πέλετ, σε ενεργειακό τζάκι (απόδοση 60%) και σε ειδικούς καυστήρες.

Oι σόμπες για πέλετ έχουν απόδοση 80-90%, έχουν ευκολία στον προγραμματισμό και απαιτούν πολύ απλή συντήρηση. Oι λέβητες για πέλετ μπορούν να συνδεθούν με θερμαντικά σώματα ή και να λειτουργούν συνδυαστικά με αέριο ή πετρέλαιο. H απόδοσή τους ξεπερνά το 90%, αλλά προϋποθέτουν χωριστό χώρο για τοποθέτηση.

H συντήρησή τους είναι απαιτητική, καθώς χρειάζεται να γίνεται 4 φορές τον χρόνο για κάθε εστία και 1 φορά τον χρόνο για τον λέβητα και την καμινάδα.

Σε ό,τι αφορά το κόστος, 1 κιλό πέλετ κοστίζει περίπου 0,30 ευρώ. Mε τα σημερινά δεδομένα ένα λίτρο πετρελαίου σε ένα καλοσυντηρημένο καυστήρα αποδίδει 8.500 Kcal, ενώ ένα κιλό πέλετ 4.000 Kcal, που σημαίνει ότι ένα λίτρο πετρελαίου ισοδυναμεί σχεδόν με 2 κιλά πέλετ.

H εξοικονόμηση είναι προφανής, αφού για την ίδια ποσότητα θέρμανσης απαιτούνται 1,40 ευρώ για την περίπτωση του πετρελαίου και μόλις 0,60 ευρώ για το πέλετ. Eνας καυστήρας πέλετ κοστίζει από 1.700 έως 4.000 ευρώ ενώ μια σόμπα πέλετ κοστίζει λιγότερο από 2.000 ευρώ και ένα ενεργειακό τζάκι μεταξύ 2.200 -4.500 ευρώ.

Tα παραδοσιακά για τη θέρμανση των Eλληνων καυσόξυλα διεκδικούν το δικό τους μερίδιο ως εναλλακτικό πλέον καύσιμο. H ζήτησή τους έχει αυξηθεί από πέρυσι κατακόρυφα και μαζί η παράνομη υλοτομία και διακίνηση και διάφορες μορφές εξαπάτησης του καταναλωτή, όπως το να τα βρέχουν για να αυξάνεται το βάρος τους.

Για την προστασία των καταναλωτών τέθηκε σε διαβούλευση νέος Aγορανομικός Kώδικας που προβλέπει τη διακίνησή τους υποχρεωτικά ανά μονάδα όγκου (κυβικό μέτρο) αντί για βάρος (κιλά, τόνοι). Τα καυσόξυλα πέρυσι κόστιζαν κατά μέσον όρο 0,20 ευρώ το κιλό.

Eάν φέτος δεν υπάρξει σημαντική μεταβολή της τιμής τους, θα είναι κατά 60% φθηνότερα από το πετρέλαιο. Για το τρίμηνο Δεκέμβριος – Φεβρουάριος το κόστος με χρήση σόμπας με καυσόξυλα είναι κατά μέσο όρο 500 ευρώ έναντι 1.500 ευρώ που θα απαιτούσε για το ίδιο χρονικό διάστημα το πετρέλαιο θέρμανσης με τη φετινή τιμή.

πηγή:marketbeast

Μια θάλασσα μικρή (αναδημοσίευση)

Αναδημοσίευση από: http://blog.costinho.gr/

[Ποτέ μου δεν είχα φόβο μη και δεν έχω πατρίδα και σημαία, μη νιώσω ξέμπαρκος στο πέλαγος της φαντασιακής ενότητας και της ιδεοληπτικής ασφάλειας. Πάντοτε όμως, όταν ανέβαινα σε καράβι -ακόμα και τώρα ίσως- είχα το φόβο μη πνιγώ, μη πλέω ξέμπαρκος σε μια αφιλόξενη μοβόρα θάλασσα, απέραντη και σκοτεινή όπως φαίνεται από ψηλά όταν δεν κολυμπάς μέσα της. Μέσα της όμως, όλα είναι αλλιώς. Γίνεσαι φίλος, σε αγγίζουν παντού τα νερά της, τη μαθαίνεις, γνωρίζεστε. Ο φόβος γεννιέται μόνο αν είσαι έξω. Όταν την κοιτάς, όχι όταν κολυμπάς. Ο φόβος υπάρχει μόνο άμα δεν είσαι φίλος.]

Βλέπω το κοριτσάκι που ούτε πατρίδα πλέον έχει, ούτε φόβο για τη θάλασσα, ούτε φόβους για τίποτα. Τα έπνιξε όλα το κύμα της αφιλόξενης μοβόρας θάλασσας. Εκείνο ακολούθησε τους γονείς του ή κάποια μακρινή υπόσχεση μιας άγνωστης φωνής, σ'ένα ταξίδι στην άλλη θάλασσα -που'σαι ρε Θόδωρε γαμώτο- και βρέθηκε να παλεύει σ'αυτήν εδώ τη θάλασσα, να παλεύει μέσα στα νερά και τα ξύλα και τα σίδερα να βρει το απάγκιο της μακρινής υπόσχεσης, να παρηγορηθεί από την άγνωστη φωνή. Τα'χε προσέξει όλα πριν το μεγάλο ταξίδι· με την αθλητική του φόρμα, έτοιμο να τρέξει προς τη μακρινή υπόσχεση -και να γίνει πλέον μακρινός μόνο ο φόβος· με τις ασορτί κάλτσες του -δε γράφω καλτσούλες, μην έρθει η βάρβαρη μελούρα και τα ισοπεδώσει όλα· έτσι κι αλλιώς, όλη η τρυφερότητα κρύβεται στο ασορτί. Κι η μακριά κοτσίδα του, απείραχτη, σαν τις χορδές του ανέμου, σημάδι μιας άλλης ανθρωπιάς, ενός πολιτισμού που δεν τα'χει χάσει όλα, επειδή έχει χάσει πατρίδες κι έχει γεμίσει φόβους· που όσο πρόσφυγας κι αν εγκαταλείπει την πατρίδα, τόσο άνθρωπος θέλει να κάνει το μεγάλο ταξίδι: φορώντας τα καλά του, χτενισμένο, με ασορτί κάλτσες και μια καινούρια καθαρή αθλητική φόρμα. Το παιδί θέλει να ταξιδέψει παιδί και όχι νούμερο σε στατιστικές ή έκπτωτο της ανερμάτιστης νομοθεσίας κάποιας μεσόγειας αποικιοκρατίας. Το παιδί, σαν παιδί, πιστεύει τους γονείς του ή την άγνωστη φωνή με τη μακρινή υπόσχεση, ότι κάπου υπάρχει ένας καλύτερος τόπος, μια καλύτερη δουλειά για το μπαμπά, καλύτεροι φίλοι, καλύτερο σχολείο, καλύτεροι φόβοι, καλύτερες θάλασσες. Η μοβόρα θάλασσα, που ξέρει από τόπους, που τους βρέχει κάθε μέρα, που μετρά στα βάθη της κορμιά σαν βάρκες και χέρια σαν κουπιά, που πνίγει φόβους και ανθρώπους, δεν το πιστεύει. 

Το ασάλευτο σώμα του κοριτσιού υποφέρει τώρα στην απάνθρωπη αγκαλιά του πλέον -του οριστικού, της πραγματικότητας, της φωτογραφικής σκληράδας. Πλέον δεν υπάρχει. Δηλαδή υπάρχει, αλλά πλέον είναι κάτι άλλο. Τα χέρια δείχνουν ζωντανά, σα να κρατάνε κάτι, σα να σφίγγουν κάτι μέσα τους, ερμητικά για να μη φύγει, αλλά πλέον δεν κρατάνε, πλέον δεν αγγίζουν. Δηλαδή αγγίζουν, αλλά δεν το ξέρουν. Πλέον δεν νιώθουν. Πλέον δεν πιστεύουν σε καλύτερους τόπους, όχι γιατί χάθηκαν οι τόποι, αλλά γιατί χάθηκαν τα μάτια. Πλέον θα είναι σφιγμένα, και τα χέρια και τα μάτια.

Κι αυτή η άλλη θάλασσα, μικρό κορίτσι, δεν ξημέρωσε μέχρι τώρα καλύτερους τόπους για κανέναν. Αυτή η θάλασσα, μικρή, πικρά σ'αποχαιρέτισε· και σε περιμένει. Αλλά σου γνέφει, μικρό κορίτσι με την απείραχτη πλεξούδα και τις ασορτί κάλτσες, πως "πίσω απ'τους λόφους, πίσω απ'τα βλέφαρα, υπάρχει τόπος και για σένα". Χωρίς τα χέρια τα σφιγμένα.

http://www.youtube.com/watch?v=rwvGYBKVaVY

Αλλοδαποί μικροπωλητές κυνήγησαν Χρυσαυγίτες

Την επανάληψη της δράσης της στην Ραφήνα και στο Μεσολόγγι επιχείρησε χθες η Χρυσή Αυγή σε ετήσιο πανηγύρι στην Κυπαρίσσια, στην Μεσσηνία. Αυτή την φορά όμως δεν κατάφεραν τα μέλη της να ολοκληρώσουν το έργο τους καθώς οι αλλοδαποί μικροπωλητές αντιστάθηκαν και τους κυνήγησαν μέχρι που έφυγαν από τον χώρο του πανηγυριού. 

Χθες ήταν τα εγκαίνια του γραφείου της Χρυσής Αυγής στην Κυπαρισσία, που αποτελεί μια από τις πέντε δημοτικές ενότητες του δήμου Τριφυλίας. Τα εγκαίνια συνέπεσαν χρονικά με τις ημέρες που διεξάγεται ετήσιο τοπικό πανηγύρι. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής, η παρουσία της αστυνομίας – που είναι πάντα εντονότερη τις ημέρες του πανηγυριού – ήταν εμφανής εξαιτίας της συγκεκριμένης συγκυρίας με στόχο να μην δημιουργηθούν επεισόδια.

Οι Χρυσαυγίτες, παρόλα αυτά, βρέθηκαν στον χώρο που είχαν στήσει οι μικροπωλητές τους πάγκους τους, και φώναζαν συνθήματα κατά των μεταναστών. Τότε, σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, οι αλλοδαποί μετανάστες συσπειρώθηκαν και τους κυνήγησαν. Η αστυνομία επενέβη για να αποκλιμακώσει την κατάσταση και όλα επέστρεψαν στην κανονική τους ροή. Σημειώνεται ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής δεν επέστρεψαν πίσω.

Η Κυπαρισσία είναι μια περιοχή στην οποία κατοικούν αρκετοί μετανάστες (ο αριθμός των οποίων αυξάνεται όταν υπάρχει πανηγύρι), παρόλα αυτά δεν έχει δημιουργηθεί ποτέ κάποιο πρόβλημα. Ακόμη και η όποια έξαρση της μικροεγκληματικότητας κατά καιρούς δεν μπορεί να αποδοθεί, σύμφωνα με τους κατοίκους, αποκλειστικά σε αλλοδαπούς ή σε Έλληνες.

Πηγή: Tvxs.Ρεπορτάζ: Νίκος Μίχος

Κοινωνικά σχολεία στην Αργεντινή

Κοινωνικά σχολεία στην Αργεντινή – Άρθρο αφετηρία για δράση και στην Ελλάδα

 

Η Eλλάδα δεν είναι Αργεντινή. Οι λόγοι είναι άσχετοι με τους θεσμικούς επενδυτές στα χρηματιστήρια, άσχετοι με το ποιο νόμισμα έχει η κάθε χώρα, άσχετοι με τις κυβερνητικές πολιτικές και τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης που προέκυψε από την μετατροπή της οικονομίας σε ένα παγκόσμιο καζίνο με ρουλέττες.

Οι λόγοι είναι αλλού. Στην διαφορετική αντίληψη περί κοινωνικής δημιουργίας και περί αυτοθέσμισης. Στην διαφορετική αντίληψη περί θεωρίας και πράξης, περί εφικτού και ευκταίου (που έλεγε και ο “ευλόγησον”-ξέρεις-ποιος). Εν τέλει, στην διαφορετική αντίληψη περί δημοκρατίας. Μετά λόγου γνώσεως, η Αργεντινή δεν είναι ο δημοκρατικός παράδεισος, και η ελλάδα δεν είναι η δημοκρατική κόλαση—έχει και χειρότερα. Αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίζει να δούμε τα τεράστια βήματα κοινωνικής προόδου που συντελέστηκαν στην Αργεντινή, τα οποία δεν υπάρχουν στο τοπίο της ελλάδας, εκτός μεμονομένων περιστατικών. Και τολμάμε να μιλάμε για κοινωνική προόδο, γιατί έχει τεθεί και εφαρμοστεί στην πράξη μια μεγάλης κλίμακας ριζοσπαστική μεταστροφή στην εκπαίδευση, η οποία γίνεται με τρόπο που συμβάλλει ουσιαστικά στην ευρύτερη παιδεία μελλοντικών πολιτών και όχι μόνο στην τεχνική κατάρτιση.

Το Κοινωνικό Σχολείο ως Θεσμός

Πρόκειται για κοινωνικά σχολεία, τα οποία λειτουργούν στο επίπεδο του Γυμνασίου και του Λυκείου*, και οργανώθηκαν καλύτερα το 2001. Θα πούμε δυο λόγια για αυτά με σκοπό να δώσουμε ιδέες ως αφετηρία για να οργανωθεί κάτι αντίστοιχο που θα ταιριάζει στα ελληνικά δεδομένα, και όχι ως έτοιμο και υπεργαμάτο μοντέλο για κόπυ-πέηστ. Ονομάζονται bachilleratos populares, αλλά ο κόσμος τα λέει bachis. Ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’90, και υπάρχουν σε κάθε επαρχία της Αργεντινής ίσως με εξάιρεση την Παταγωνία. Λαμβάνωντας υπ’όψιν το μέγεθος της Αργεντινής, το ότι υπάρχουν κοινωνικά σχολεία σε όλες τις μη-παγωμένες επαρχίες σημαίνει ότι πάρα πολλά παιδιά έχουν την επιλογή να διαλέξουν το κοινωνικό σχολείο, και ταυτόχρονα διαμορφώθηκε ένα εκπαιδευτικό κίνημα που δεν ήταν κυριαρχημένο από πρωτευουσιάνικες/μετροπολιτάνικες ιδέες αλλά υπήρχε μια συνδιαμόρφωση.

Τα κοινωνικά σχολεία ήταν υποτονικά μέχρι το 2001, η αλήθεια είναι. Πάντα ήταν οργανωμένα από τοπικές οργανώσεις βάσης χωρίς φυσικά κάποια κρατική υποστήριξη. Με το κίνημα του 2001 ήταν εύκολο να οργανωθεί περισσότερος κόσμος, είτε εκπαιδευτικοί, είτε άλλοι εθελοντές για να βοηθήσουν. Η επαναθέσμιση του κοινωνικού σχολείου εκείνη την περίοδο αποτέλεσε έναν δημιουργικό οργασμό, μιας και οι τοπικές οργανώσεις αγωνίστηκαν για την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την υγεία όλων, με ιδιαίτερη έμφαση στους άνεργους, τις γυναίκες, τους μαθητές μεγάλης ηλικίας, και σε παραμελημένες τοπικές κοινότητες. Έτσι, διαμόρφωσαν ένα κίνημα υπέρ της συνολικής κοινωνικής αλλαγής, και κατάφεραν να ξεπεράσουν το τέλμα που προσφέρουν οι οικονομικοί/εργατικοί/συντεχνιακοί αποσπασματικοί αγώνες.

Σε αντίθεση με την υπόλοιπη εκπαίδευση στην Λατινική Αμερική, τα κοινωνικά σχολεία είναι δωρεάν για τους μαθητές, χωρίς δίδακτρα, ενώ τα έξοδα καλύπτονται από δωρεές ένα μέρος των οποίων προσφέρουν εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία βάσης.

Μεγάλος και πετυχημένος αγώνας ήταν να δημιουργηθεί μια διδακτέα ύλη που θα ξεπερνούσε τον ελιτισμό που προωθούσε το ’90 η κρατική εκπαίδευση. Ο τρόπος που έγινε ήταν η συμμετοχή των γειτονιών σε συμβούλια που έδωσαν την γενική κατεύθυνση ως προς το τι αποτελεί χρήσιμη γνώση, ως προς το πού θα έπρεπε να κατευθυνθεί η διαδασκαλία. Φυσικά, το συγκεκριμένο πρόγραμμα διδασκαλίας το επεξεργάστηκαν οι εκπαιδευτικοί και οι εθελοντές των σχολείων, αλλά με βάση πάντα τις ιδέες των γειτονιών.

Αξιολόγηση και “Μετά το Λύκειο, τι;”

Αυτή η διαδικασία, και φυσικά το ίδιο το πρόγραμμα διδασκαλίας, αξιολογείται μέσω ανοιχτών διαδικασιών. Στην αξιολόγηση μπορεί να συμμετάσχει όποια/ος θέλει, εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, γείτονες, όποια ενδιαφέρεται για τον θεσμό του κοινωνικού σχολείου. Η συμμετοχή δεν είναι υποχρεωτική, αλλά καλλιεργείται μια κουλτούρα ότι στην αξιολόγηση ειδικά είναι καλό να υπάρχουν πάντα όσο περισσότεροι μαθητές γίνεται, γιατί χωρίς τους άμεσα εμπλεκόμενους τι αξιολόγηση να κάνεις άλλωστε. Το αυτονόητο παράδειγμα είναι ότι πρόσφατα οι μαθητές εισήγαγαν… “με το ζόρι” τις νέες τεχνολογίες στο πρόγραμμα.

Λόγω της συμμετοχιής αξιολόγησης είναι δύσκολο να απαντήσει κάποιος σε ερωτήσεις αν υπάρχουν εξετάσεις, ή αν δίνουν έμφαση σε έναν συγκεκριμένο τομέα, ή αν χρησιμοποιούν βιβλία και ποια, μιας και η κατάσταση είναι ρευστή, και τα πράγματα γίνονται “προς την χρείαν ικανώς”.

Επαναλαμβάνουμε ότι αυτά γίνονται σε κοινότητες πάνω από 11 επαρχιών της Αργεντινής, για πάνω από 2 δεκαετίες, και δεν μιλάμε για αργόσχολους του Μπουένος Άιρες που εξαντλούν την Καντιανή ηθική τους σε φιλανθρωπίες (αν και πανεπιστημιακοί από το Μπουένος Άιρες βοήθησαν, μιας και υπάρχουν πάνω από 70 κοινωνικά σχολεία στο Μπουένος Άιρες). Μιλάμε πάντα για γυμνάσια και λύκεια που λειτουργούν κάθε μέρα με χιλιάδες μαθητές. Μιλάμε για ένα ολόκληρο κοινωνικό κίνημα, με πάνω από 20 εμπλεκόμενες οργανώσεις, με κεντρικό σύνθημα “η Παιδεία δεν μπορεί να είναι πολυτέλεια”.

Τελευταία, οι τοπικές οργανώσεις παλεύουν να πάρουν έγκριση ώστε να αναγνωριστούν επίσημα ως θεσμός και τα παιδιά να δίνουν στα κοινωνικά σχολεία εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο. Μετά την επαναθέσμιση του 2001, από το 2003 μέχρι το 2007 υπήρξε μια ραγδαία αύξηση εγγραφών, οπότε σε μεμονομένες περιπτώσεις το κράτος αναγκάστηκε το 2007 να αναγνωρίσει ορισμένα κοινωνικά σχολεία. Παρόλ’ αυτά, αποτελεί επιθυμία των κοινωνικών σχολείων να μαζικοποιηθεί η λειτουργία τους ως κέντρα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο. Το κράτος, από ό,τι ακούγεται, θα προχωρήσει σε περισσότερες αναγνωρίσεις μια που η παρούσα κυβέρνηση ασχολείται πολύ με την εικόνα που παρουσιάζει προς τα έξω, και με την αναγνώριση θα βελτιώσει τους δείκτες ποιότητας της εκπαίδευσης, μιας και στα κοινωνικά σχολεία την τελευταία δεκαετία δεν έχει καταγραφεί επίσημα κανένα περιστατικό σχολικής βίας.

Συμπέρασμα

Αυτά πρέπει να βλέπει κανείς για να καταλαβαίνει προς τα πού κινείται ο κοινωνικός ανταγωνισμός τα επόμενα χρόνια σε κάποια χώρα, και όχι να τρέχει προσομοιώσεις κοινωνικών δικτύων σε πανάκριβους υπερυπολογιστές. Είναι φανερό ότι στην Αργεντινή διαμορφώνεται ένας τύπος ενεργού πολίτη που θα παίξει μεγάλο ρόλο στο μέλλον, και ήδη τα σημάδια έχουν αρχίσει και φαίνονται. Εσύ, θα περιμένεις να κόψει κορδέλες σε κοινωνικά σχολεία ο Τσίπρας;

πηγη

http://activepropaganda.espivblogs.net/?p=4275

e-Apenanti: Όταν η Ιφιγένεια ανέμιζε τη νάϋλον σημαία

e-Apenanti: Όταν η Ιφιγένεια ανέμιζε τη νάϋλον σημαία: Τριάντα ένα δίς Ευρώ. Τόσο θα κοστίσει η εξαγορά ενός ακόμη πακέτου μετοχών μνήμης, για να περπατήσει πιο γρήγορα η ανάπτυξη , ο ευνουχ...

Η κοινωνική αλληλεγγύη απέτρεψε διακοπές ρεύματος στα Εξάρχεια!

Πηγή και φωτό: left.gr

Η κοινωνική αλληλεγγύη πέτυχε μια νίκη στα Εξάρχεια!

Η άμεση κινητοποίηση των περίοικων κατάφερε να αποτρέψει τη διακοπή ρεύματος σε πολίτη που δεν είχε πληρώσει το χαράτσι.

Σήμερα το μεσημέρι στη γωνία Μεθώνης και Θεμιστοκλέους εργολάβος της ΔΕΗ πήγε να κόψει το ρεύμα σε κάτοικο που δεν έχει πληρώσει το χαράτσι. 

Οι ένοικοι της πολυκατοικίας δεν άνοιξαν την πόρτα, ενώ την είσοδό του απέτρεψαν αρχικώς και κάποιοι περίοικοι που βρέθηκαν εκείνη τη στιγμή.

Ο εργολάβος στη συνέχεια-μόλις είδε τα δύσκολα-έφερε περίπου 10 μπράβους για να καταφέρει να τρομοκρατήσει όσους αντιδρούσαν. Σε χρόνο dt όμως μαζεύτηκαν 50 αλληλέγγυοι-ες. Επειδή σ' αυτές τις περιπτώσεις μετράει η αριθμητική, ο εργολάβος μάζεψε τους χαφιέδες του κι έφυγαν, χωρίς φυσικά να κόψουν το ρεύμα.

Ας το έχουμε στο μυαλό μας...

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ!

Σημείωση από Δι.Κ.Α. Εξαρχείων.

Η κινητοποίηση μέσω μηνυμάτων ήταν άμεση. Πολλοί βέβαια είχαν ειδοποιηθεί και από άλλους γείτονες.

Να σημειώσουμε ακόμη ότι η διακοπή επιχειρήθηκε να γίνει Παρασκευή μεσημέρι, σαν τιμωρία, για να μείνει ο κάτοικος χωρίς ρεύμα το τριήμερο.

Και κάτι ακόμη: ακούστηκε ότι οι μπράβοι ήταν από την εταιρεία ΤΟΞΟΤΗΣ. Δεν είναι όμως διασταυρωμένο. Όπως επίσης δεν γνωρίζουμε ακόμη αν η εταιρεία αυτή είναι η ΤΟΞΟΤΗΣ Α.Ε. του Κωνσταντίνου Στέγγου, του επονομαζόμενου και «mr PORTO CARRAS», που είχε εμπλακεί το 2004 στο σκάνδαλο Πάχτα…και επίσης αναλαμβάνει έργα της ΔΕΗ.

Παρέμβαση Εισαγγελέα για το χαράτσι της ΔΕΗ (μετά από μήνυση πολίτη).

Διερεύνηση από την Εισαγγελική Αρχή της βασιμότητας της καταγγελίας καταναλωτή για τέλεση από τους υπευθύνους της ΔΕΗ του εγκλήματος της υπεξαίρεσης, κατά τη διαδικασία απόδοσης του ΕΕΤΗΔΕ στο δημόσιο. Η Εισαγγελία διέταξε διενέργεια προανακριτικών πράξεων από την Αστυνομία, με εξέταση στοιχείων, μαρτύρων, εμπλεκομένων κλπ (N. 4055/2012) .

Η καταγγελία με ημερομηνία 28 Ιανουαρίου 2012 προς τον Εισαγγελέα, που την 31/01/2012 είχα δημοσιεύσει εδώ, ήταν η εξής:

Καταναλωτής ο οποίος δήλωσε προς τη ΔΕΗ άρνηση καταβολής του ΕΕΤΗΔΕ, πληρώνοντας μέσω ΑΤΜ την κατανάλωση ΜΟΝΟ του ρεύματος, παρατήρησε στους λογαριασμούς του ότι αντί η ΔΕΗ να πιστώσει το ποσό στην κατανάλωση ρεύματος,το ΣΥΜΨΗΦΙΣΕ με το ΕΕΤΗΔΕ!!! Το ίδιο έκανε και με το ποσό που η ΕΡΤ επέστρεψε στον καταναλωτή! Να σημειωθεί ότι ο λογαριασμός του καταναλωτή ήταν (κατά το μέρος των χρεώσεων υπέρ ΕΡΤ) πιστωτικός, προφανώς λόγω των απεργιών της περιόδου εκείνης των εργαζομένων στην ΕΡΤ.

Ο συμψηφισμός όμως αυτός είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ για τον εξής λόγο:

Συμψηφισμός μπορεί να γίνει ΝΟΜΙΜΑ μόνο ΓΙΑ ΑΜΟΙΒΑΙΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ (νομικά λέγεται αναγκαστικός συμψηφισμός και δεν εξαρτάται από την βούλησή σου). Δηλαδή η ΔΕΗ, μπορεί νόμιμα να προτείνει έναντι του καταναλωτή συμψηφισμό,μόνο για απαιτήσεις που είναι ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ.

Δεν μπορεί να προτείνει συμψηφισμό για ΞΕΝΕΣ απαιτήσεις. Το ΕΕΤΗΔΕ όμως ΔΕΝ είναι απαίτηση της ΔΕΗ αλλά του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ. Συνεπώς ΔΕΝ μπορεί η ΔΕΗ να συμψηφίσει χρήματα από την κατανάλωση ρεύματος με ΞΕΝΗ ως προς αυτήν απαίτηση (ΕΕΤΗΔΕ). Αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο κατόπιν ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ με τον καταναλωτή (αυτό νομικά λέγεται εκούσιος συμψηφισμός).

Το ίδιο ισχύει και με τα χρήματα που πιστώνει στον καταναλωτή η ΕΡΤ, για τον επιπρόσθετο λόγο, ότι τα χρήματα αυτά ΔΕΝ είναι της ΔΕΗ αλλά του καταναλωτή. Με ποιο αλήθεια δικαίωμα η ΔΕΗ παίρνει τα χρήματα που η ΕΡΤ επέστρεψε στον καταναλωτή και τα δίνει για το ΕΕΤΗΔΕ (που δεν είναι καν δική της απαίτηση), χωρίς την έγκριση του καταναλωτή???

Για να γίνει απολύτως κατανοητό ότι η ΔΕΗ δεν έχει το νόμιμο δικαίωμα να συμψηφίσει χρήματα από την κατανάλωση ρεύματος με ΞΕΝΗ ως προς αυτήν απαίτηση (ΕΕΤΗΔΕ), θα φέρω ένα παράδειγμα: 

Είναι σα να πάω στη Eurobank η οποία είναι από το νόμο εξουσιοδοτημένη να συνεισπράττει τα τέλη κυκλοφορίας και να καταβάλω στο ταμείο 1.000 ευρώ για την πληρωμή της δόσης του δανείου μου και αντί η Eurobank να τα "ρίξει" στο δάνειο, να "ρίξει" 250 ευρώ στα τέλη κυκλοφορίας και 750 στο δάνειο. Και στον επόμενο λογαριασμό να μου στείλει ειδοποίηση ότι ο λογαριασμός του δανείου παρουσιάζει ανεξόφλητο από τον προηγούμενο μήνα υπόλοιπο 250 ευρώ, ΛΌΓΩ ΜΕΡΙΚΗΣ ΕΞΌΦΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΌΣΗΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΊΟΥ...

Η συνέχεια έχει ως εξής:

Σύμφωνα με το νόμο και την πάγια στάση της νομολογίας, όποιος προχωράει σε αναγκαστικό συμψηφισμό ο οποίος ΔΕΝ είναι νόμιμος, διαπράττει το έγκλημα της ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗΣ… Ο καταναλωτής έστειλε εξώδικο κατά ΔΕΗ και ΕΡΤ, με κοινοποίηση προς τον Εισαγγελέα.

Στο σημείο αυτό, είχα τον Ιανουάριο του 2012 επισημάνει, ότι το κατασκεύασμα του ΕΕΤΗΔΕ κατέρρευσε στην πράξη, αφού υπάρχουν κατά την άποψή μου ενδείξεις, ότι η διοίκηση της ΔΕΗ ευθύνεται για υπεξαίρεση (στην περίπτωση του πελάτη μου), και για κακουργηματική υπεξαίρεση αν αυτό που έκανε στον πελάτη μου το κάνει σε μεγάλη έκταση, δηλαδή σε πολλούς καταναλωτές… 

Ακολούθησε στις 04/04/2012 δήλωση στον ΑΝΤ1 του Χάρη Θεοχάρη (γενικού μάλλον γραμματέα του υπ. οικονομικών) ο οποίος ανακοίνωσε την αποσύνδεση του ΕΕΤΗΔΕ από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

Είχα τότε γράψει ένα ακόμη άρθρο για το χαράτσι, με τίτλο the case is closed… Θεώρησα ότι  ήταν  το τελευταίο άρθρο που έγραφα για το χαράτσι…

Έλα όμως που για μια ακόμη φορά οι δουλοπρεπείς εγκάθετοι επέτρεψαν στους επικυρίαρχους Γερμανούς να διασύρουν αυτό που κάποτε ήταν ο νομικός πολιτισμός μας… Έτσι με ΔΙΑΤΑΓΗ της Τρόικας ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΗΚΕ ο διαχωρισμός του ΕΕΤΗΔΕ από τους λογαριασμούς ρεύματος (πηγή)!!! 

Να όμως που έρχεται σήμερα ο Εισαγγελέας και διατάσσει διενέργεια προανακριτικών πράξεων, για το έγκλημα της υπεξαίρεσης... Υπό αυτές τις συνθήκες και συρόμενοι πιθανόν από τα γεγονότα, σπεύδουν να (ξανα)ανακοινώσουν, ότι θα διαχωρίσουν τελικά την κατανάλωση ρεύματος από το χαράτσι και θα επιβαλλουν ένα νέο ενιαίο φόρο στα ακίνητα...

Την εξώδικη δήλωση κατα ΔΕΗ την είχα δημοσιεύσει εδώ (βλ. σχετικό άρθρο εδώ.

Το εξώδικο αυτό θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί ως μήνυση κατά παντός υπευθύνου. Με την ίδια λογική θα μπορούσε επίσης να τιτλοφορηθεί ως ΑΓΩΓΗ κατά της ΔΕΗ. Αν υποθετικά τέτοιες αγωγές γίνουν τελικά δεκτές, η ΔΕΗ θα έχει σοβαρό πρόβλημα… Ανάλογο πιθανόν πρόβλημα να έχουν και τα μέλη του ΔΣ -στο πολύ μακρινό όμως μέλλον-, με τούτες εδώ τις διατάξεις. Πιθανόν με άλλο πολιτικό σύστημα… Με άλλα πρόσωπα που θα είναι οι νέοι κυρίαρχοι… Σ' ένα πολίτευμα πουάλλοι θα έχουν την εξουσία να κρίνουν εάν θα υφίστανται έκτακτες συνθήκες. 

Εδώ δημοσιεύεται η αίτηση ακύρωσης που ο καταναλωτής είχε ασκήσει ενώπιον του ΣτΕ. Εδώ η απόφαση με την οποία το ΣτΕ έκρινε το χαράτσι συνταγματικό.

Ο καταγγέλλων κατέθεσε στους ανακριτικούς υπαλλήλους πλήθος νέων στοιχείων και πρότεινε μεγάλο αριθμό μαρτύρων. Δεδομένου όμως ότι στο στάδιο αυτό η διαδικασία είναι μυστική και άρα δεν μου επιτρέπεται να δώσω περισσότερα στοιχεία, περιορίζομαι σε αναπαραγωγή μόνο των στοιχείων που δημοσίευσα στις 31/01/2012.

Προσωπική αστική ευθύνη της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας

Δεν θα μπορούσε στην περίπτωση του ΕΕΤΗΔΕ να μην αναφερθώ στην προσωπική αστική ευθύνη της πολίτικης και πολιτειακής ηγεσίας. Αυτονόητο είναι ότι προσωπική αστική ευθύνη της πολίτικης και πολιτειακής ηγεσίας δεν μπορεί να σταθεί παντού. Για παράδειγμα δύσκολα θα στεκόταν εδώ αγωγή για ηθική αυτουργία σε υπεξαίρεση, για το λόγο, οτι οι πράξεις που ανάγονται στην διαχείριση της πολιτικής εξουσίας και, ως εκ τούτου, έχουν τον χαρακτήρα κυβερνητικής πράξεως, εκφεύγουν του ελέγχου της Δικαιοσύνης.

Έχω όμως τη γνώμη (από σκληρή μελέτη πάνω στο θέμα), ότι η περίπτωση του εκτρωματικού αυτού νομοθετήματος, δεν συνιστά απλώς πράξεις ή παραλείψεις κατά την ενάσκηση των καθηκόντων της πολίτικης και πολιτειακής ηγεσίας αλλά ότι πρόκειται για συμπεριφορές που βρίσκουν νομικό έρεισμα σε διατάξεις υπερεθνικής ισχύος για την προσωπική αστική ευθύνη των δημοσίων λειτουργών, με τις οποίες ρυθμίζεται πότε ενάγεται ως προσωπικώς υπεύθυνος προς αποζημίωση, όχι το Δημόσιο ή το ν.π.δ.δ., αλλά το όργανο που προκάλεσε τη ζημία, καθόσον υπέχει προσωπική ευθύνη για ακύρωση της ζημίας με αγωγή η οποία ανήκει στη δικαιοδοσία του πολιτικού δικαστηρίου.

Προσωπική αστική ευθύνη που βρίσκει νομικό έρεισμα σε διατάξεις υπερεθνικής ισχύος έχει εδώ ο εμπνευστής του βίαιου αυτού φόρου, αυτοί που τον ψηφίσαν στη βουλή και αυτοί που τον εφάρμοσαν. Μεταξύ αυτών και ο σημερινός πρωθυπουργός (που είχε προεκλογικά εξαγγείλει το διαχωρισμό του από τους λογαριασμούς ρεύματος, αλλά αναγκάστηκε να πάρει πίσω το λόγο του, γιατί έτσι τον ΔΙΕΤΑΞΑΝ οι χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι της Τρόικας) και βεβαίως, ο πρόεδρος της «ελληνικής» δημοκρατίας, ο οποίος δεν είναι δυστυχώς αμέτοχος για την χρόνια ανοχή που επέδειξε στο πολιτικό έγκλημα και την προκλητική κατάλυση των νόμων. Ιδίως για την τελευταία περίοδο που διανύουμε, της πλήρους και πρωτοφανούς σε έκταση και ένταση συνταγματικής εκτροπής που η χώρα βιώνει τα τελευταία δυο χρόνια, για την ανοχή που επέδειξε στην παρανομία, ως προς τη φύλαξη του Συντάγματος, κατά τον όρκο του, από το άρθρο 33 παρ. 2 του Συντάγματος.

Από: http://alampasis.blogspot.gr

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ! Για το 7ο Νοσοκομείο ΙΚΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΑΥΡΙΟ ΣΤΑ ΠΑΤΗΣΙΑ

Από:http://antigeitonies.blogspot.gr

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΡΕΙΑ

Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη και ώρα 7 μ.μ. έξω από το 7ο

(Καυταντζόλγου 11 Α. Πατήσια).

Σκληραίνει τη στάση της η διοίκηση του Αγία Όλγα κατ' εντολήν των ανωτέρων της φυσικά και της κυβέρνησης. Άλλωστε η κα Μπαλαούρα όταν εκλιπαρούσε τους εργαζόμενους και τους κατοίκους να λύσουν την κατάληψή τους την περασμένη Παρασκευή για να μην μπουκάρουν τα ΜΑΤ (τα οποία καλέστηκαν με δική της ευθύνη!!!) στο νοσοκομείο, δήλωσε ότι θα κάνει ότι της πουν από την Α΄ΥΠΕ και το υπουργείο. Όλα αυτά βέβαια δεν αναιρούν στο ελάχιστο τις δικές της ευθύνες που όχι μόνο κοροϊδεύει τους εργαζόμενους αλλά από την απομάκρυνσή τους το παίζει και ...τσαμπουκάς! Δήλωσε ότι δεν θα πάει στη συνάντηση που η ίδια ζήτησε γιατί δεν έχει καμιά υποχρέωση να δώσει αναφορά σε κανέναν, το λαουτζίκο προφανώς!

Από 'κει και πέρα άρχισαν να διασπείρονται φήμες ακόμη και για χρήση του τρομονόμου απέναντι στους εργαζόμενους αλλά και κατοίκους! 

Χθες Τετάρτη η διοίκηση του Αγία Όλγα "ξαναχτύπησε" καλώντας όλους τους ειδικευόμενους γιατρούς του μικροβιολογικού τμήματος να παρουσιαστούν στο Αγία Όλγα με σκοπό να χρησιμοποιηθούν εκεί. Στα εύλογα ερωτήματα για το τι θα γίνει με το εργαστήριο του 7ου η απάντηση ήταν ανάλογη άξιων υπαλλήλων της τρόικα! Το πρωί θα είναι στο 7ο, το απόγευμα θα εκπαιδεύονται στο Αγ. Όλγα από άλλο ειδικευόμενο(!) και μετά θα συμμετέχουν στις εφημερίες. Το δε 7ο δεν θα έχει 24ωρη εργαστηριακή κάλυψη! Όσο για τους ασθενείς που υπάρχουν ακόμη σε αυτό στη περίπτωση που θα χρειάζονται εξετάσεις θα γίνονται στο ...Αγ. Όλγα, ή αλλιώς "ρε δε πα να πεθάνουν!". 

Όλα αυτά γιατί δήθεν κόπτονται για την εύρυθμη λειτουργία του Αγία Όλγα. Το οποίο με βάση δημοσιεύματα του καλοκαιριού ήταν στα υποψήφια για κλείσιμο, και για το οποίο η φήμη που κυκλοφορεί τώρα είναι ότι θέλουν να καλύψουν τις ελλείψεις του σε προσωπικό για να το πουλήσουν! Εξ ου και η ανακαίνιση της χειρουργικής του. Εμείς βέβαια αυτά δεν τα ελέγχουμε αλλά οι φήμες, σε κάποια εκδοχή τους τουλάχιστον, τα τελευταία δύο χρόνια βγαίνουν αληθινές. Ρωτήστε τους εργαζόμενους του 7ου και όλο τον ελληνικό λαό! 

Οι εργαζόμενοι του 7ου δίνουν μια σημαντική μάχη και μαζί με αυτούς του Γ.Ν. Πατησίων καλούν στην αυριανή συγκέντρωση που πρέπει να είναι ακόμη πιο μαζική, ακόμη πιο μαχητική για την υπεράσπιση των νοσοκομείων, για την υπεράσπιση του δικαιώματος στη δωρεάν υγεία.

Ακολουθεί άρθρο με ένα μικρό ιστορικό για τους αγώνες των εργαζόμενων στο νοσοκομείο:

Στην ένταση του αγώνα για τη σωτηρία του νοσοκομείου αλλά και της δουλειάς τους φαίνεται να μπαίνουν οι εργαζόμενοι του πρώην 7ου Νοσοκομείου ΙΚΑ στα Πατήσια. Αυτό που αντιμετωπίζουν από το τέλος του Ιούλη είναι η δηλωμένη απόφαση της κυβέρνησης να «τελειώνουμε με τις παράγκες όπου ο ελληνικός λαός πληρώνει κάποιους για να κάθονται» (δήλωση Μουσιώνη, διοικητή Α’ ΥΠΕ).

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το 7ο είναι ένα από τα τέσσερα νοσοκομεία της δύναμης του ΙΚΑ στην Αττική. Αν και μικρό, είναι καλά εξοπλισμένο και γνωστό κυρίως για τη μονάδα αιμοκάθαρσης που διαθέτει. Οι εργαζόμενοι συνδικαλιστικά καλύπτονταν από πολλά κλαδικά σωματεία υπερτοπικής εμβέλειας με τη γνωστή σε όλους μας λειτουργία. Πριν από δυόμισι χρόνια, κόντρα σε ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που το πολέμησαν, ίδρυσαν νοσοκομειακό σωματείο όπου συμμετέχουν οι πάντες χωρίς διακρίσεις. Συνέβαλε σε αυτό και το ότι ήδη οι πρώτες επιπτώσεις της παράδοσης της χώρας και των εργαζομένων στο ΔΝΤ, την Ε.Ε. και την Ε.Κ.Τ. γίνονταν αισθητές. 

Στις πρώτες εκλογές, με μαζική συμμετοχή, αναδείχθηκε στην πλειοψηφία του Δ.Σ. ένα ψηφοδέλτιο από εργαζόμενους από τους οποίους οι περισσότεροι ασχολούνταν πρώτη φορά με το συνδικαλισμό και με πολλές και διάφορες πολιτικές απόψεις. Το βασικό που τους ένωνε ήταν η διάθεσή τους να αγωνιστούν για τα δίκια τους κόντρα στις λογικές ανάθεσης που επικρατούν στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ο κύριος τρόπος λειτουργίας του σωματείου είναι οι συνελεύσεις όπου παίρνονται οι κυριότερες αποφάσεις.

Οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου συμμετέχουν σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις, άλλοτε μαζικά άλλοτε λιγότερο, στις συγκεντρώσεις και πορείες, είτε με δικό τους μπλοκ είτε εντασσόμενοι σε άλλα. Συμμετείχαν στην κατάληψη του υπουργείου Υγείας, κινητοποιήθηκαν για δικά τους ζητήματα, όπου είχαν και επιτυχίες, βρίσκονται σε διαρκή κίνηση.

Το νοσοκομείο μετά την κατάργηση των υγειονομικών υπηρεσιών του ΙΚΑ συγχωνεύθηκε διοικητικά με το Κωνσταντοπούλειο της Ν. Ιωνίας, γνωστό ως «Αγία Ολγα». Τότε αρκετοί εργαζόμενοι «επέλεξαν» να πάνε στον ΕΟΠΥΥ, πιστεύοντας ότι εκεί θα ήταν καλύτερα σε σχέση με τη δουλειά τους και τους μισθούς τους. Αυτή ήταν και η πρώτη μεγάλη μείωση προσωπικού. Η άλλη πηγή μείωσης του προσωπικού ήταν η συνταξιοδότηση αλλά και η φυγή κυρίως ειδικευόμενων γιατρών που είτε τέλειωναν την ειδίκευσή τους είτε τη συνέχιζαν αλλού. 

Υπήρξαν βέβαια αντιδράσεις στο θέμα της συγχώνευσης, αλλά μέσα στο κλίμα που δημιουργούσε η κυβερνητική προπαγάνδα και στις αυταπάτες που ενίσχυε κυρίως η «υπεύθυνη Αριστερά» (ο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ., ήταν υπέρ των συγχωνεύσεων αλλά με… άλλο τρόπο) δύσκολα περνούσε από το μυαλό των εργαζόμενων (αλλά και των κατοίκων) ότι μπορεί να κλείσει το νοσοκομείο. 

Το σωματείο κινήθηκε στην κατεύθυνση της δημιουργίας επιτροπής κατά του κλεισίματος όχι μόνο του 7ου νοσοκομείου αλλά και των γειτονικών, όπως η «Παμμακάριστος» που επίσης συγχωνεύθηκε με το «Αγία Ολγα», και το Γ.Ν. Πατησίων που συγχωνεύθηκε με το ογκολογικό «Αγιοι Ανάργυροι» στην Κηφισιά. Στην επιτροπή συμμετείχαν τοπικά σχήματα και συνελεύσεις των γύρω περιοχών αλλά και εργαζόμενοι από άλλους χώρους. Πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, πορείες και συνελεύσεις που ανέδειξαν το ζήτημα στους κατοίκους, καλώντας τους να αντιδράσουν από κοινού με τους εργαζόμενους για να μην κλείσει το νοσοκομείο. Οι περισσότερες ήταν πετυχημένες και μαζικές, κυρίως όμως έδειξαν τη δυνατότητα να αναδειχθεί ένα κίνημα υπεράσπισης όχι μόνο του νοσοκομείου αλλά της δωρεάν υγείας συνολικά από τον εργαζόμενο λαό. Δυνατότητα η οποία όμως είχε να αντιμετωπίσει αρνητικές καταστάσεις, δυσπιστίες, αντιλήψεις και προβλήματα που αντιμετωπίζει συνολικά το λαϊκό κίνημα και από τις οποίες δεν είναι εύκολο να ξεφύγει κανείς! Οσο και να το θέλει και να το παλεύει. 

Οι διοικήσεις του «Αγία Ολγα» και της Α’ ΥΠΕ, εφαρμόζοντας φυσικά πιστά τις κυβερνητικές πολιτικές διάλυσης σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους και τις ανάγκες του λαού, δεν αντικατέστησαν το προσωπικό που έλειψε, με αποτέλεσμα το νοσοκομείο εδώ και μήνες να λειτουργεί ουσιαστικά χωρίς παθολογική κλινική αφού απέμεινε ένας γιατρός και καθόλου ειδικευόμενοι. Οι τελευταίοι «επέλεξαν», μετά από… προτροπές της διοίκησης, να μεταφερθούν στο κεντρικό νοσοκομείο μιας και παραμένοντας στο παράρτημα «υπήρχε φόβος» να χάσουν την ειδίκευσή τους! Η μετακίνηση ειδικευόμενων κάτω από τον ίδιο φόβο-απειλή επεκτάθηκε και στις άλλες κλινικές του νοσοκομείου με αποτέλεσμα να έχουν απομείνει ελάχιστοι.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του 2012, με «φιλικές» παραινέσεις η διοίκηση στο όνομα της συνεργασίας των δύο νοσοκομείων, του ενδιαφέροντος για τους ασθενείς και της καλής λειτουργίας του «Αγία Ολγα»(;), μετακινεί προσωπικό αποδυναμώνοντας κι άλλο το 7ο. Παράλληλα, στο όνομα των προβλημάτων λειτουργίας που δημιουργήθηκαν λόγω αυτής της κατάστασης, δεν συμμετέχει πια στις τακτικές εφημερίες, το ΕΚΑΒ εδώ και μήνες δεν μεταφέρει περιστατικά σε αυτό και ό,τι λειτουργεί λειτουργεί χάρη στα εξωτερικά ιατρεία και τη μονάδα αιμοκάθαρσης. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι μετακινήσεις προσωπικού από το ένα νοσοκομείο στο άλλο τυπικά θεωρούνται παράνομες μιας και δεν υπάρχει ενιαίος οργανισμός. Κάτι που το επισήμαναν οι εργαζόμενοι και μπόρεσαν, με μαζικές αντιδράσεις, όπου συμμετείχαν επίσης κάτοικοι, να πετύχουν ανάκληση των σχετικών εντολών. 

Η δηλωμένη απόφαση που αναφέραμε στην αρχή συμπληρώνεται με τη φράση «εσείς τη δουλειά σας κι εμείς τη δικιά μας» μαζί με απειλές που υπενθυμίζουν την ιεραρχία στους εργαζόμενους, κυρίως στα μέλη του Δ.Σ. που αντιδρούν. Οι εντολές μετακίνησης του προσωπικού πλέον είναι προσωπικές, σε αντίθεση με τις προηγούμενες που ήταν αριθμητικές, οπότε και με βάση τον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα να μην είναι δυνατή η άρνηση εκτέλεσης, ακόμη και αν είναι παράτυπες. 

Το σωματείο, πέρα από νομικές ενέργειες, επικέντρωσε για άλλη μια φορά στην αντίδραση των εργαζομένων σε συνεργασία με τους κατοίκους. Κάλεσε σύσκεψη την Τετάρτη 5/9 στο χώρο του, όπου συμμετείχαν λαϊκές συνελεύσεις, τοπικά σχήματα και επιτροπές (Πατησίων, 5ου-6ου Διαμερίσματος, ΑΝΑΣΑ, Ακ. Πλάτωνα-Κολωνού-Σεπολίων κ.ά.), συνδικαλιστές από το χώρο της υγείας και της εκπαίδευσης, συλλογικότητες ανέργων αλλά και αρκετοί μεμονωμένοι κάτοικοι. Συμμετείχαν και εργαζόμενοι από το Γ.Ν. Πατησίων, από την Επιτροπή Αγώνα. 

Ειπώθηκαν πολλά. Για τις επιδιώξεις των κυβερνήσεων και των υπαλλήλων τους αλλά και για την ανάγκη να αντισταθούν οι εργαζόμενοι σε όλους τους χώρους. Ιδιαίτερες ήταν οι παρεμβάσεις των ίδιων των εργαζόμενων στο 7ο που αυτές τις μέρες ζουν ακόμη πιο έντονα την κατάσταση διάλυσης ενός χώρου ο οποίος πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες υγείας στους κατοίκους όχι μόνο των γύρω περιοχών αλλά όλης της Αθήνας. Εκδηλη η αγωνία τους και για τη δουλειά τους μιας και αν κλείσει παύουν να υπάρχουν οι οργανικές θέσεις και τίποτα δεν τους εξασφαλίζει ότι δεν θα βρεθούν στην ανεργία. Αυτό γιατί η μετακίνηση από το ένα νοσοκομείο στο άλλο δεν σημαίνει και μεταφορά της οργανικής θέσης. 

Η σύσκεψη ανέδειξε τη διάθεση όλων να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων να μην κλείσει το νοσοκομείο και πρότεινε την πραγματοποίηση, σε πρώτη φάση, συγκέντρωσης έξω από το «Αγία Ολγα».

Οι εργαζόμενοι στη συνέλευσή τους δύο μέρες μετά αποφάσισαν να γίνει η συγκέντρωση την Παρασκευή 14/9 στις 12 το μεσημέρι με κύριο αίτημα να ανακληθούν οι μετακινήσεις εργαζόμενων προς αυτό.

Οι εργαζόμενοι λοιπόν του 7ου Νοσοκομείου συνεχίζουν, μαζί με τους κατοίκους θα αγωνιστούν να σώσουν το νοσοκομείο και τη δουλειά τους. Ενας αγώνας που κρατάει πάνω από ενάμιση χρόνο, με μπρος και πίσω, με αδυναμίες και επιτυχίες. Αρκετοί έχουν αρχίσει να αλλάζουν άποψη για την οργανωμένη πάλη και αρκετοί ήδη δηλώνουν ότι ,ανεξάρτητα από την έκβαση της μάχης που δίνουν, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται απ’ όπου κι αν βρίσκονται.

Είναι ένας αγώνας που έχει μείνει στην αφάνεια και η συζήτηση γύρω από αυτόν θα μας ωφελούσε ιδιαίτερα όλους. Το νοσοκομείο, αν δεν ήταν οι αντιδράσεις των εργαζομένων αλλά και των κατοίκων, θα είχε κλείσει προ πολλού.