Ό,τι πιο χυδαίο έχει γραφτεί τον τελευταίο καιρό είναι το κείμενο με την υπογραφή του Βαγγέλη Μακρή στην εφημερίδα LIFO. Το μικρό κείμενο ξεκινάει έτσι:
«Ο Σακκάς ήδη έχει γίνει σύμβολο. Ο κόσμος συγκεντρώνεται γύρω του και εκείνος τους φωνάζει από τα παράθυρα του νοσοκομείου: «Πάμε μέχρι το τέλος ρε». Αποδέχεται τον ρόλο του μέσα στην παραζάλη του. Η εικόνα του εξαπλώθηκε γρήγορα στα social media. Αγκαλιάστηκε όπως αγκαλιάζονται όλα τα σύμβολα: Σφιχτά και εγκάρδια. Ιδανικότερο από ένα νεκρό σύμβολο για τον κόσμο είναι ένα σύμβολο που πεθαίνει. Η ένταση της πράξης του δίνει μια κλωτσιά στα καπούλια της δικής του νωθρότητας. Η κίνηση του (νομίζουμε ότι) πυροδοτεί την ακινησία μας η οποία μετατρέπεται σε καβγά. Ήδη ο Σακκάς καταναλώνεται όπως όλα τα σύμβολα: Λαίμαργα».
Ο συντάκτης παρουσιάζει το πλήθος που βρίσκεται για συμπαράσταση στον απεργό-πείνας στο νοσοκομείο ως το πλήθος στο Άρωμα του Πατρίκ Ζίσκιντ που κατακρεουργεί τον Ζαν Μπατίστ Γκρενουίγ. Ο Γκρενουίγ γεννήθηκε στο Παρίσι του 18ου αιώνα μέσα στα σκουπίδια και την απόλυτη φτώχεια, είχε όμως το εξαιρετικό χάρισμα μιας καταπληκτικής όσφρησης. Ο Γκρενουίγ δεν έχει δική του μυρωδιά, καταφέρνει όμως δολοφονώντας 25 νεαρές γυναίκες να φτιάξει το συγκλονιστικότερο άρωμα, αυτό της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο Γκρενουίγ συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Αλλά την ημέρα της εκτέλεσής του απελευθερώνει το ανθρώπινο άρωμα που έχει παρασκευάσει και το πλήθος υποκύπτει και παρασύρεται σε ένα μαζικό όργιο. Ο Γκρενουίγ αθωώνεται και στη θέση του εκτελείται κάποιος άλλος. Γυρίζοντας στο Παρίσι, βάζει το άρωμα και γίνεται αντιληπτός από ένα πλήθος αποβρασμάτων της κοινωνίας που, θέλοντας απεγνωσμένα ένα κομμάτι του, τον κατακρεουργούν και τον κανιβαλίζουν.
Το αριστούργημα της LIFO καταλήγει:
«Ο Σακκάς όπως όλα τα σύμβολα θα έχει ημερομηνία λήξεως. Ο κόσμος πάντα θα έχει ανάγκη να καταναλώσει κάτι καινούριο όπως και αν τελειώσει αυτή η ιστορία. Καλύτερο για τον ίδιο είναι να ρίξει μια ματιά στην ανθρώπινη του υπόσταση και όχι σε αυτό που νομίζει ότι συμβολίζει».
Η LIFO καιρό τώρα παίζει τη γραμμή της θεωρίας των δύο άκρων με τον δήθεν αθώο απολιτίκ τρόπο είτε της χαζοχαρούμενης νοσταλγίας είτε της σουσουδίστικης καταγγελίας. Αποκορύφωμα το τραγικό εξώφυλλο τον περασμένο Φλεβάρη με έναν αναρχικό και έναν χρυσαυγίτη (όπως τους αντιλαμβάνεται το lifestyle της χιπστέρικης υστερίας) πλάτη με πλάτη και τίτλο «Δυο ξένοι στην ίδια πόλη». Παλαιότερα είχε χτυπήσει πάλι με εξώφυλλο σε κόκκινο φόντο και δύο λευκές ανθρώπινες φιγούρες πιασμένες σε ένα σφυροδρέπανο και έναν αγκυλωτό σταυρό· τίτλος «Η ελληνική γοητεία του φασισμού».
Τώρα, ο συντάκτης της συμβουλεύει τον Κώστα Σακκά να σταματήσει την απεργία πείνας. Δεν έχει σημασία που είναι προφυλακισμένος πέραν από κάθε λογική κράτους δικαίου. Ας τα αφήσει αυτά και να μην νομίζει ότι συμβολίζει κάτι. Ας πάει πίσω στο κελί του, να σκεφτεί την ανθρώπινη υπόστασή του, αυτός ο δολοφόνος χωρίς άρωμα, χωρίς λόγο ύπαρξης, που αναστατώνει τις αισθήσεις μας. Αλλιώς, θα έχει την τύχη εκείνου του λογοτεχνικού ήρωα. Όπως και αν τελειώσει η ιστορία. Θα πεθάνει ούτως ή άλλως. Η LIFO βρωμάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για οποιαδήποτε πληροφορία ή ερώτηση στείλτε email στο dikaexarchion@gmail.com.